ολοι λενε να τον στειλω παιδικο!!!

[Lucy]

Εμένα πάντως με είχαν τρομοκρατήσει παλιά ότι μόλις στείλω το παιδί μου σε παιδικό σταθμό θα αρρωσταίνει συνέχεια κτλ και είχα και τύψεις γιατί δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Στην πράξη, καμία σχέση!

[MARIAEVA]

Ελα, μην τα βάζουμε όλα στο ίδιο καζάνι.... Δεν μπορεί να είναι έτσι η κατάσταση σε όλους τους παιδικούς. Μιλάω γιατί έχω τέσσερις φίλες που τα πάνε σε δημόσιους παιδικούς και είναι πολύ ευχαριστημένες. Και μεγαλύτερης ηλικίας που μπορούν να μιλήσουν στη μαμά και να περιγράψουν πώς πέρασααν τη μέρα τους.

Ο δικός μου πάει σε ιδιωτικό και είμαι υπερευχαριστημένη! Αρχισε να τρώει και φρούτα - επιτέλους - κια φαγητά που στο σπίτι δνε τρώει. Και πίστεψε με, ο δικός μου δεν είναι από τα παιδιά που αν πιέσεις θα φάει - ούτε κατά διάνοια.

Ασε που έχει αρχίσει να μοιράζεται και τα παιχνίδια του με τα άλλα παιδάκια.

Κάθε μέρα που πάω να το πάρω, τον βρίσκω να παίζει με τα φιλαράκια του, τους χαιρετάει, στέλνει φιλάκια, φιλαέι και τη δασκάλα του και φεύγει χαρούμενος.

[MARIAEVA]

Και για να ολοκληρώσω , δε λέω ότι ο παιδικός κάνει θαύματα... Αλλά όχι και να τα καταστρέφει τα πιτσιρίκια μας.

Δεν το έχω ξανακούσει από κανέναν αυτά που λες....... Πού πήγε παιδικό ο αδερφός σου και πριν από πόσα χρόνια?

[candy1234]

Καλα..μην μας κάνουν και τόση εντύπωση τα διαφορα που ακουγονται περί παιδικών σταθμών..δεν έχουν περάσει πολλά χρονια απο κάποιες σχετικές εκπομπες που έκανε undercover ρεπορταζ ο Ευαγγελάτος...δεν ξέρω αν θυμάστε τι σάλος είχε δημιουργηθεί... Σίγουρα δεν είναι όλοι οι παιδικοί σταθμοί έτσι...αλλά οχι και να εντυπωσιαζομαστε στο άκουσμα αρνητικών συμβάντων σε παιδικούς σταθμούς...

[ΜΑΡΙΑΛ]

Και για να ολοκληρώσω , δε λέω ότι ο παιδικός κάνει θαύματα... Αλλά όχι και να τα καταστρέφει τα πιτσιρίκια μας.

Δεν το έχω ξανακούσει από κανέναν αυτά που λες....... Πού πήγε παιδικό ο αδερφός σου και πριν από πόσα χρόνια?

πριν πολλά ο παιδικός δεν υπάρχει πια

πάντως πιστεύω ότι ο μόνος τρόπος να δεις τι γίνεται είναι να τα δεις από μέσα

[Eve]

]

και οι ψυχολογοι λενε οτι τα πρωτα 4 χρονια ειναι καλο να ειναι με την μανουλα τους!

 

και οι ψυχιατροι το ιδιο...

 

επειδη ερχομαι απο οικογενεια με γιατρους και γνωριζω αρκετους ψυχιατρους πολυ πολυ ψαγμενους και ενημερωμενους μου εχουν πει με μια κουβεντα οτι η 'ιδανικη' ηλικια ειναι γυρω στα 3.5 με 4, και οτι αν το παιδι κλαιει και χτυπιεται κι εμεις απλως το αφηνουμε επειδη "μας δοκιμαζει" "κανει ναζια, μετραει τη δυναμη του΄/μας" ειναι μια ανυποστατη καραμελα που μας πιπιλιζπυν διαρκως στα αυτια!

 

αυτα περι κοινωνικοποιησηε το ιδιο. Η κοινωνικοποιηση ειναι στη φυση του ανθρωπου και δεν εξαρταται απο το αν θα μπει σε ομαδα απο τα 2 του χρονια και μαλιστα με το ζορι!

[jannis]

αν λες εκ πείρας ελπίζω να ενοείς απο μέσα (δηλαδή είσαι νηπιαγωγός ή κάτι τέτοιο)

γιατί μόνο έτσι βλέπεις τι γίνεται σαν γονέας όλα ωραία σου τα δείχνουν

Και επειδή η συζήτηση εξελίσσεται...

Η μαμα που θέλει να ξέρει τι γίνεται μαθαίνει.

Έχω πάρει μέχρι σήμερα τα παιδιά μου σε Δημοτικούς Σταθμούς σε 2 διαφορετικούς Δήμους, από 16 μηνών. Στον πρώτο είμουν ευχαριστημένη στον 2ο ακόμη περισσότερο.

Και στους 2 τα πήγαινα ότι ώρα ήθελα και τα έπαιρνα ότι ώρα ήθελα λόγο δουλειάς, τόπου διαμονής και μειωμένου ωραρίου. Εξήγησα την κατάσταση και δεν είχαν πρόβλημα. Τα παιδιά μου δεν κλάψανε παρα λίγο την 1η βδομάδα. Ακόμη και τότε τα έδινα αγκαλιά στην κοπέλα που τα κρατούσε 2 -2 αγκαλιά και μέχρι να βγω από την πόρτα του σταθμού είχαν σταματήσει ήταν στο παράθυρο και με χαιρετούσαν. Έβλεπα τι γινότανε γιατί πήγαινα σε ακατάστατες ώρες και από τα 2 και μετά τα παιδιά αρχίσαν να μου λένε,

από τα 3 και μετά μου δίνανε πλήρη αναφορά. Κατα καιρούς υπήρχαν πράγματα που δεν μου αρέσαν, τους τα έλεγα ευθέως, κάποτε βρίσκαμε λύση κάποτε όχι,τουλάχιστον τους έδινα την ευκαιρία να μου δείξουν και την άλλη μεριά του νομίσματος.

Οι κοπέλες που είχαν στα βρέφη ήταν χαρισματικές, πολλές φορές συζητούσαμε και μάθαινα και εγώ πράγματα από αυτές. Την δεύτερη χρονιά η κόρη μου περνούσε την μισή μέρα στην παλιά τάξη με τα βρέφη γιατί έτσι της άρεσε (ήταν η πιο μικρή στην δική της και ένιωθε καλύτερα στην άλλη) αυτές την αφήνανε και μενα δεν με πείραζε - φτάνει να περνάει καλά.

Από τα μικρά προνήπια και προνήπια αλλάξαμε σταθμό και εκεί ήταν ακόμη καλύτερα, είχαν νηπιαγωγό και βοηθό σε τάξη 18 ατόμων και υπήρχε πλήρης συνενόηση με τις κοπέλες και την δ/νση. Επειδή είμουν πολύ ευχαριστημένη τα άφησα εκεί για προνήπια. Ο σταθμός αυτός αν και Δημοτικός δίνει πολύ έμφαση στο τι θέλουν οι μαμάδες - μέσα σε λογικά πλαίσια πάντα.

Τα παιδιά δεν πάνε τιμωρία, όταν κάνουν κάτι ανάρμοστο πχ. να κτυπήσουν κάποιο πάνε στην "καρέκλα της σκέψης" με σκοπό να σκεφτούν τι έχουν κάνει. Οι παρατηρήσεις των δασκάλων επικεντρώνονται στο να κάνουν το παιδί να καταλάβει τις συνεπειες των πράξεων του και είμαι σύμφωνη με αυτό. Τα ξέρω γιατί έχω 2 παιδιά στην ίδια τάξη και ότι δεν μου πει το ένα μου το λέει το άλλο. Μέχρι το βράδυ έχω πλήρη αναφορά της ημέρας...

Επίσης οι "καλές" νηπιαγωγοί φροντίζουν να βρούν τρόπους να εκτονώσουν την ενέργεια των ζωηρών παιδιών είτε με παιχνίδι στην αυλή είτε με μουσικοκινιτική στην τάξη. Το πρόγραμμα τους είναι πολύ ενδιαφέρον και έτσι τα παιδιά δεν βαριούνται τόσο, έτσι είναι και πιο φρόνιμα (Φαντάζομαι ότι όλες συμφωνείται ότι τα παιδιά κάνουν τις περισσότερες αταξίες όταν βαριούνται)

 

Α... και όσο για την άποψη "ειδικών" έχω συζητήσει με ψυχίατρο, ψυχολόγους και κοινωνική λειτουργό και μου είπαν καλά έκανα και τα έστειλα νωρίς....

[MY TREASURE]

κάνεις μεγάλο λάθος αγαπητή μου

ειναι πολύ εύκολο να αλάξεις γνώμη αν πας σε ένα παιδικό να δεις τι γίνετε:

 

από ψυχολογικής πλευράς:

όταν καποιο παιδάκι είναι ζωηρό παραπάνω από τα υπόλοιπα συνήθως το μαλώνουν

όταν κάποιο παιδάκι πεύτει και χτυπάει το βαζουν τιμωρία

κάθε πρωί ρημάζουν στο κλάμα

τα βάζουν να πηγαίνουν όλα μαζί τουαλέτα και αν κάποιο ντρέπεται το ειρωνεύονται <<άντε καλέ τι έχεις να κρύψεις?>>

ότι πάσχισες να μάθεις στο παιδί σου αποκαθυλώνεται εν μία νυχτί και γιρνά από τον παιδικό και βρίζει ασύστολα μιλά ανεδέστετατα (γιατί το δίχρονο παπαγαλίζει ακούει, ενώ ένα πεντάχρονο έχει διαμορφώσει κάπως τον χαραχτήρα του)

καλλιεργείτε ο ανταγωνισμός τους σε μια τόσο τρυφερή ηλικία

 

 

από υγειονομικής πλευράς:

αρρωσταίνουν συνέχεια

βάζουν στο στόμα τους αυτά τα παμβρώμικα παιχνίδια που δεν τα πλένουν ποτέ και γεμίζουν μυκητιάσεις

χτυπάνε συχνά ενίοτε σοβαρά

τρώνε τροφή αγνώστου προέλευσης

και όταν αρρωσταίνουν θα τα στέλνεις με 40 πυρετό στον παιδικό? δηλαδή αυτό πως οφελεί το παιδί

 

και για σκέψου θα σου άρεσε να μη μπορούσες να συνενοειθείς με τους άλλους? πόση ανασφάλεια θα ένιωθες? δεν επικοινωνούν όλα τα δίχρονα τέλεια...

αν θέλουν κάτι να πουν και δεν τα καταλαβαίνει η παιδαγωγός? αν πονάνε, αν πεινάνε, αν φοβούνται ?

και η παιδαγωγός τους λέει: τι λες παιδάκι μου δεν καταλαβαίνω

πως θα αισθάνεται τότε το μωρό σου

 

ένα από τα αδέρφια μου πήγε για δυο μήνες παιδικό από τότε που άρχισε ήταν συνέχεια μουτρωμένο και δεν μας έλεγε γιατί, οι γονείς μου το σταμάτησαν από τον παιδικό, όταν σταμάτησε μας είπε γιατί συχενόταν τον παιδικό:

κάτι παιδιά το έδειραν και όταν το είπε στην κυρία (την επόμενη μέρα) εκείνη το μάλωσε επειδή δεν το είπε όταν έγεινε,

κάθε μεσημέρι αν δεν τρώγαν το φαί δεν τα άφηναν να σηκωθούνα από το τραπέζι μια μέρα πιέστικε για να φάει όλο το φαί και έκανε εμετό η νηπιαγωγός το μάλωσε γιατί δεν της είπε ότι χόρτασε,

τα κρεββάτια βρωμούσανε,

ένα χοντρό παιδί του έτρωγε τις σοκολάτες του,

μια φορά είχε κατουρηθεί και πέρασε κρυμένο δυο ώρες στο μπάνιο γιατί νρεπότανε,

μια άλλη φορά δεν είχε χαρτί τουαλέτας και βγήκε χε***νο και τα άλλα παιδιά το κορόιδευαν ότι τα είχε κάνει πάνω του....

δεν μας είχε πει τίποτα για όλα αυτά γιατί φοβόταν μη το μάθει η δασκάλα και το μαλώσει

 

ο παιδικός είναι μια λύση για όσους δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς αλλά ας μη τα ισσοπεδώνουμε όλα δεν οφελεί τα παιδιά τα καταστρέφει.... ιδιαιτέρος ψυχολογικά

αν θες να κοινωνικοποιήσεις τα παιδιά σου πηγαινέτα σε μια φίλη σου να παίξουν με παιδάκια της ηλικίας τους

αυτά που γράφεις δεν υπάρχουν. έχω στείλει τα παιδιά μου παιδικό την κόρη από τα 2,5(και έμεινε εκεί για 3 χρόνια) και το γιο μου από τα 3(έκατσε 1 χρόνο). Δεν το μετανιώνω ούτε στιγμή και αυτά ζήσαν πολύ χαρούμενες στιγμές εκεί. Τώρα που πηγαίνουν στο νηπιαγωγείο μου ζητάν να επισκεφτούμε τον παιδικό για να δουν τις κυρίες τους. Δεν έχω κανένα παράπονο. Η κόρη ήταν φιλάσθενη και πριν ξεκινήσει παιδικο, οπότε δεν βρίσκω οτι επιβαρύνθηκε η υγεία της. Φέτος στο νηπιαγωγείο έχουν φίλους από τον παιδικό και δεν είχαν πρόβλημα με την προσαρμογή τους.

Ο παιδικός σταθμός είναι πλέον αναγκαίο καλό. Και αν και το έχω ξανααναφέρει δε μιλάω για βρεφονηπιακό σταθμό που είναι λύση ανάγκης, αλλά για παιδικό που τα παίρνουν από 2,5 χρονών μία ηλικία που ενα μέσο παιδι συνενοείται άριστα και μπορεί να μεταφέρει στη μαμα του τι συμβαίνει.

[MY TREASURE]

Ισοπεδώνεις κάτι όταν το κρίνεις από ένα μεμονωμένο περιστατικό που έγινε πολλά χρόνια πριν. Ε όχι και καταστρέφει τα παιδιά. Αλίνομο.

[Αγγελίνα#2]

Aς αφήσουμε καλύτερα τους ειδικούς έξω από τη συζήτηση. Γιατροί είναι κι αυτοί και έχουν εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις ο ένας με τον άλλον - τα γνωστα.

Θέλω να ξεκαθαρίσω τη δική μου θέση. ΠΟΤΕ δεν είπα ότι ο παιδικός είναι ο Καιάδας όπου πετάνε τα παιδιά τους οι άσπλαχνες μάνες που βάζουν σε προτεραιότητα την καριέρα ή την καλοπέρασή τους, ούτε ότι τα παιδιά βασανίζονται εκεί. Μεμονωμένα περιστατικά υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντα, δεν αξίζει να σταθούμε εκει. Επίσης δεν μπορώ να υποστηρίξω ότι οι ιδιωτικοί υπερτερούν πάντοτε. Στην πόλη που ζω, υπάρχουν δημόσιοι με τέτοιες εγκαταστάσεις και προσωπικό, που ευκατάστατοι γονείς βάζουν μέσον για να στείλουν εκεί τα παιδιά τους! Έχω κάποια επαφή, γιατί η ξαδέλφη του άντρα μου έχει ιδιωτικό (εκεί που στέλνω τώρα το γιο μου) ακριβώς κάτω από το σπίτι μας. Στο διάλειμμα βγαίνω και τα κοιτάζω από το μπαλκόνι να παιζουν στην αυλή. Η δε κολλητή της μάνας μου είναι διευθύντρια στον καλύτερο δημόσιο που έχουμε.

Δεν είμαι από αυτές λοιπόν που υποστηρίζουν ότι δεν γίνεται καλή δουλειά στους παιδικούς. Απλά δεν είναι όλα τα παιδάκια έτοιμα γι' αυτούς από τόσο μικρή ηλικία, κι αυτό η μάνα οφείλει να το συνυπολογίζει πριν πάρει την απόφασή της.Κι όταν λέω έτοιμα, εννοώ και το ψυχολογικό αλλά και το ανοσοποιητικό τους. Δεν πιστεύω ότι αμφισβητεί κανείς ότι ο κίνδυνος των ασθενειών πολλαπλασιάζεται σε τόσο κλειστούς χώρους με τόσο κοντινή καθημερινή επαφή. Αν η μητέρα εργάζεται (δεν έχουν όλες δυστυχώς τη δική μου πολυτελεια) και δεν μπορεί ή δε θέλει να το αφήνει σε νταντά ή σε γιαγια, τι θα κάνει? Φυσικά και θα το στείλει παιδικό. Κι αν αρρωστήσει, πόσο να πάρει άδεια να το κρατήσει σπίτι? Άντε μια δυο μέρες. Ύστερα θα το ξαναστείλει, και θα κολλήσουν κι όλα τα υπόλοιπα.

Οι παιδικοί δημιουργήθηκαν για να εξυπηρετούνται οι εργαζόμενοι γονείς, όπως νομίζω ξαναειπώθηκε, και όχι τα παιδια. Μπορεί να έχουν και τα καλά τους, αλλά ας μην κάνουμε και το άσπρο μαύρο.

[MY TREASURE]

Εμείς εχουμε τους παπούδες ακριβώς δίπλα, τα κρατούσαν όταν ήταν μικρά και δεν εχουν πρόβλημα να τα κρατήσουν οποτεδήποτε χρειαστεί. Στον παιδικό τα έστειλα για δικό τους καλό και όχι γιατί δεν υπήρχε εναλλακτική. Φυσικά αν αρρώσταιναν έμεναν σπίτι, με τη γιαγια και τον παππού καθώς και το καλοκαίρι.

Γνωστή μου που δεν τα έστειλε (γιατί δεν δούλευε και δεν της τα έπερναν), συνάντησε δυσκολίες στα προνήπια και στα νήπια.

[kiriaki76]

Εμείς εχουμε τους παπούδες ακριβώς δίπλα, τα κρατούσαν όταν ήταν μικρά και δεν εχουν πρόβλημα να τα κρατήσουν οποτεδήποτε χρειαστεί. Στον παιδικό τα έστειλα για δικό τους καλό και όχι γιατί δεν υπήρχε εναλλακτική. Φυσικά αν αρρώσταιναν έμεναν σπίτι, με τη γιαγια και τον παππού καθώς και το καλοκαίρι.

Γνωστή μου που δεν τα έστειλε (γιατί δεν δούλευε και δεν της τα έπερναν), συνάντησε δυσκολίες στα προνήπια και στα νήπια.

δυσκολιες γιατι????και εγω δεν δουλευω και η κορη πηγε αμεσως προνηπια!!

δεν καταλαβα.και δεν εχει αρρωστησει. καθολου

ΚΑΙ τον γιο μου στα 4 θα παει.

[kiriaki76]

Ισοπεδώνεις κάτι όταν το κρίνεις από ένα μεμονωμένο περιστατικό που έγινε πολλά χρόνια πριν. Ε όχι και καταστρέφει τα παιδιά. Αλίνομο.

αλλα οχι και να ειναι και κακο να μενει με την μαμα.αλιμονο...

θα εχει πολλα πολλαααααα χρονια ακομη να παει σχολειο......

[Ellemphriem]

Kι εγώ έχω βαρεθεί να ακούω αυτά τα δήθεν περί κοινωνικοποίησης (που, σημειωτέον, λέγονται κυρίως από γυναίκες που ΔΕΝ δουλεύουν) κι ότι θα κάνει καλό σε ένα νήπιο 2-2,5 ετών να το αφήνω στον παιδικό από τις 8 το πρωί ως τις 3 το μεσημέρι...Είμαστε με τα καλά μας επιτέλους? Όλοι εμείς της γενιάς μας που πήγαμε κατευθείαν στα νήπια, βγήκαμε όλοι ίδιοι? Με το χαρακτήρα του ο καθένας. Τι μπορεί να αντικαταστήσει την αγκαλιά της μάνας και τη θαλπωρή του σπιτιού σε αυτή την ηλικία?

Καταλαβαίνω ότι στα μεγάλα αστικά κέντρα η ρυθμοί της ζωής είναι τελείως διαφορετικοί και πολλές φορές δεν υπάρχουν επιλογές, σύμφωνοι. Στην επαρχία που ζω εγώ όμως τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Αν βαριέσαι εσύ κυρά μου να ασχολήθείς με το παιδί σου και κοιτάς να το ξεφορτωθείς, από νεογέννητο στη μάνα-πεθερά και από 12 μηνών στον παιδικό, για να μη χάσεις τις βόλτες σου, δικαίωμά σου. Δεν θα σε κρίνω εγώ, αλλά το παιδί σου όταν μεγαλώσει. ΕΜΕΝΑ όμως γιατί με πρήζεις, που επέλεξα να σταματήσω από τη δουλειά μου για να είμαι κοντά του τα 2 πρώτα χρονια της ζωής του?

Συγγνώμη για το ύφος, αλλά δεν μπορείτε να φανταστείτε τι έχω ακούσει. Ότι κάνω έγκλημα, ότι είμαι εγωίστρια και το κρατάω για να καλύπτω δικά μου κενά, ότι θα γίνει μαμάκιας, ακοινώνητος, απροσάρμοστος, ότι, ότι...Και να πω εδώ ότι το παιδί δεν το κράτησα για να το στήνω όλη μέρα μπροστα στην τηλεόραση. Αν ήθελα αυτό, το άφηνα και στην πεθερά μου. Μέχρι τα 3 του ήξερε να μετράει ως το 10, να αναγνωρίζει τα φωνήεντα, να ζωγραφίζει, να κάνει χαρτοκοπτική και είχε μια βιβλιοθήκη ίσα με τη δική μας. Η δε βόλτα στις κούνιες ήταν σε ημερήσια διάταξη, εκτός αν έριχνε χαλάζι.

Δεν τα λέω αυτά εδώ για να περιαυτολογήσω. Πάντως από το μπούρου-μπούρου τους κάμφθηκα κάποια στιγμή λίγο μετά τα δύο (έπρεπε να ξαναρχίσω και δουλειά) και δοκίμασα να τον στείλω. Μέσα σε τρεις μήνες είχε πάρει μαζεμένη όση αντιβίωση δεν είχε πάρει στη ζωή του, χώρια που με κλάματα τον άφηνα, με κλάματα τον έπαιρνα. Τους σιχτίρισα λοιπόν όλους, βρήκα μια θαυμάσια γυναίκα και τον ξαναπήγα κατευθείαν στο προνήπιο, οπου δεν είχε ΚΑΝΕΝΑ ΜΑ ΚΑΝΕΝΑ πρόβλημα προσαρμογής.

Έτσι είναι. Η μάνα καλά θα κάνει να κοιτάζει πρώτα τι χρειάζεται το παιδί και ύστερα τι χρειάζεται η ίδια - όσο φυσικά το επιτρέπουν οι συνθήκες. Κι ακόμα καλύτερα είναι να κάνει ο καθένας ό,τι νομίζει για το παιδί του και να κρατάει τα σχόλια για τα παιδιά των άλλων για τον εαυτό του.

 

Αει να ΑΓΙΑΣΕΙ το στομα σου κοριτσι μου!!!!!!!!!!:D:D:D:D

[Ellemphriem]

Συμπληρωματικα ξερετε ΤΙ μου κανει εντυπωση? Πως εγινε της ΄μοδας' οτι ο παιδικος ειναι καλος για το παιδι αντι η μανα και το σπιτι του και η παιδικη χαρα......εχουμε φτασει σε σημειο να λεμε καλυτερα στον παιδικο με τους ξενους απο βρεφος κατω του 1 χρονου αντι στο σπιτακι του με την μανουλα του και με τις βολτες του εξω.....(και δεν κρινω τις μανουλες που σκοτωνονται στην δουλεια μιλαω οπως η Αγγελινα για σχολια του τυπου στειλτο τι το κρατας ακομα και απο ανθρωπους που ΔΕΝ εχουν παιδια......εμενα μου εχει συμβει, για να μην αρπαχθουν οι εργαζομενες μαναδες).....

[MARIAEVA]

αν υπάρχει επιλογή να μείνει με τη μαμά μέχρι τα 3 - 3,5 νομίζω ότι είναι το ιδανικό.

Μακάρι να μπορούσα και εγώ να το κάνω, αλλά δεν μπορώ να αφησω τη δουλειά μου.

Αλλά με τη μάνα μου να κρατάει δύο παιδιά με διαφορά 15 μηνών, η οποία τα έχει παίξει, και για να ξεκουραστεί να βάζει στην τηλεόραση τις κουτσομπολίστικες εκπομπές και να βλέπουν τα μικρά μου, ο μεγάλος μου να βαριέται τη ζωή του κ να μην μπορεί ούτε μία βόλτα να πάει, χίλιες φορές παιδικός. Εννοείται ότι το απόγευμα κάνουμε κάτι όλοι παρέα (κ με τον μπαμπά τους εννοώ) είτε παραλία με κουβαδάκια, είτε κούνιες, είτε λούνα παρκ, είτε βόλτγες σε φίλους, οπότε και κάνει παρέα με άλλα παιδάκια το πρωί αλλά και δραστηριότητες με τους γονείς κ τον αδερφό του

[ilonka19]

Το καλύτερο πρόγραμμα νομίζω είναι το εξής ,αρχικά από 6 μηνών βρεφονηπιακός, μετά προνήπια, νήπια δημοτικό γυμνάσιο, λύκειο, πανεπιστήμιο, μεταπτυχιακό, διδακτορικό, στρατός, δουλειά μέχρι τα 67.......αυτά τα παιδιά πότε θα ξεκουραστούν, στη σύνταξη; Επειδή το χειμώνα δεν εργάζομαι, εννοείται ούτε μου περνά από το μυαλό να τον στείλω και όποιος μου κάνει οποιοδήποτε σχόλιο απαντάω να εφαρμόσει τις θεωρίες στα παιδιά του. Προσπαθώ να περνάμε την ώρα μας δημιουργηκα με το να ποτίζουμε μαζί τα λουλούδια, να με "βοηθάει" στο μαγείρεμα, να ταΐζουμε κάτι γατούλες που μαζεύονται κάτω από το σπίτι, πάμε στη θάλασσα να ταΐσουμε τα ψαράκια, πολύ ποδήλατο, παιδική χαρά , που και που μας αφήνει μία γειτόνισσα να μπαίνουμε στο κοτέτσι και να παίρνουμε τα αυγά που γεννούν οι κότες της, του λέω παραμύθια και μου λέει αυτό δικές του ιστοριούλες. Έχει όλη τη ζωή μπροστά του να αποκτήσει γνώσεις και να δουλέψει, δεν είναι ανάγκη να τον βάλλω στο λούκι των υποχρεώσεων από τώρα.

[kiriaki76]

Συμπληρωματικα ξερετε ΤΙ μου κανει εντυπωση? Πως εγινε της ΄μοδας' οτι ο παιδικος ειναι καλος για το παιδι αντι η μανα και το σπιτι του και η παιδικη χαρα......εχουμε φτασει σε σημειο να λεμε καλυτερα στον παιδικο με τους ξενους απο βρεφος κατω του 1 χρονου αντι στο σπιτακι του με την μανουλα του και με τις βολτες του εξω.....(και δεν κρινω τις μανουλες που σκοτωνονται στην δουλεια μιλαω οπως η Αγγελινα για σχολια του τυπου στειλτο τι το κρατας ακομα και απο ανθρωπους που ΔΕΝ εχουν παιδια......εμενα μου εχει συμβει, για να μην αρπαχθουν οι εργαζομενες μαναδες).....

 

αχ πεστα!!!!ποιοσ θα καταλαβει καλυτερα τη θελει το παιδι μου..???

λες να καθονται 1 ωρα να ταισουν τον γιο μου στο παιδικο??

ελεοσ 3 ειναι οχι 13!!!!που θα μου πουν κιολασ οτι ειμαι υστερικη που κραταω ακομα τον γιο μου σπιτι

[Eve]

Ναι ρε παιδια, σε κοιτανε σαν ουφο που δεν στελνεις το 2χρονο και το 3χρονο 8ωρο παιδικο, και μετα που δεν στελνεις το παιδι στο ταδε ιδιωτικο να κανει και τη μελετη και τα αγγλικα και τη γυμναστικη εκει και ας γυριζει το βραδυ στις 7 στο σπιτι 6 και 7 χρονων παιδακια τωρα... Ημαρτον.

 

Ο καθενας ας κανει αυτο που νομιζει οτι ταιριαζει καλυτερα στην ιδιοσυγκρασια του, στο χαρακτηρα του παιδιου του και στις αναγκες του στην τελικη...

[Ευάκι]

Όλα είναι σχετικά. Η απόφαση αν θα πάει το παιδί, που και πότε είναι ένας συνδιασμός πραγμάτων που ο μόνος αρμόδιος να αποφασίσει είναι οι γονείς του παιδιού. Δε χρειάζεται ούτε να πείσουμε τον άλλο πως η δική του άποψη είναι η σωστή, ούτε να τα ισοπεδώνουμε όλα. Όλοι οι γονείς θέλουν το καλύτερο για τα παιδιά τους.

Προσωπικά είμαι υπέρ του καλού παιδικού από μια ηλικία και μετά (βασικά θα δείξει το παιδί από μόνο του πότε είναι η ώρα). Όλα αυτά εφόσον υπάρχουν εναλλακτικές από τους γονείς.

Εγώ έστειλα τα παιδιά μου όταν έδειξαν ότι βαριούνται στο σπίτι. Η μεγάλη ήταν 22 μηνών και η μικρή 18 μηνών. Δεν μετάνιωσα στιγμή για την επιλογή μου.

5 χρόνια τα είχα σε έναν πολύ καλό ιδιωτικό παιδικό και φέτος η μικρή πάει σε δημοτικό παιδικό και συνεχίζω να είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένη. Μαθαίνει πράγματα που δε θα μπορούσα να της τα μάθω αυτά έτσι όμορφα. Τρώει και κοιμάται εκεί και όταν την παίρνω είναι ξεκούραστη και με πολύ χαρά μου λέει πως πέρασε την μέρα της με τους φίλους της και την αγαπημένη της δασκάλα.

Η μεγάλη θυμάται με πολύ αγάπη τα χρόνια που πέρασε στον παιδικό.

Επίσης να προσθέσω πως κι εγώ όταν ήμουν μικρή πήγα σε παιδικό και θυμάμαι πολύ καλά πόσο καλά περνούσα. Θυμάμαι επίσης πως το πρωί όταν με άφηνε η μαμά μου έκλαιγα πολύ (για να δω τα όριά της και να την κάνω να νιώσει κάπως, δε ξέρω γιατί) και μόλις έφευγε έκανα κατευθείαν μεταβολή για τρέξω να παίξω. Αυτά..

[Λιζα Ν.]

Εγω απο την αλλη, ενω πηγαινα σε πολυ καλο παιδικο, δεν θυμαμαι με νοσταλγια την περιοδο εκεινη. Μπορει να ειχαμε κουκλοθεατρα, εκδρομες, παιχνιδια... Θυμαμαι ομως και την ταλαιπωρια να ξυπναω ενω ηταν ακομα νυχτα εξω, να με βαζουν σε ενα λεωφορειο και να βγαινω μεσα στην κινηση, να μου λειπουν οι δικοι μου, να κουραζομαι πολυ.

 

Ολη μας τη ζωη, μετα, εχουμε ωραρια, τρεχαματα, εξετασεις, εργασια. Γιατι να βαζουμε τα παιδια μας απο ΑΚΟΜΑ πιο νωρις στο λουκι, αν ΔΕΝ υπαρχει πραγματικη αναγκη?? Δεν το καταλαβαινω. Να πω κι εγω οτι ΔΕΝ μιλαω αν οντως υπαρχει αναγκη, το θεμα αναφερεται στην περιπτωση που δεν χρειαζεται.

 

Το δε επιχειρημα για φιλους κλπ, ειναι γελοιο. Φιλους κανεις απο πολλα μερη, ενω αντιθετα μπορει στο χωρο που σπουδαζεις ή εργαζεσαι, να μην κανεις καποιον αληθινο φιλο. Δηλαδη δεν βγαινετε με τα παιδια εξω?

 

Προχθες κατεβηκα Δουκ Πλακ και ηταν η ωρα που περνουσαν ολα τα σχολικα. Αν δειτε ΦΑΤΣΟΥΛΕΣ μεσα στα λεωφορεια, θα με καταλαβετε. Πιστεψτε με. Μια εικονα, 1000 λεξεις. Τί μου λετε τωρα...

[candy1234]

Τελικά μάλλον το τι είναι καλό για το παιδί της κάθε μιας από εμάς μανούλας...είναι υποκειμενικό σε συνάρτηση παντα κ με το χαρακτήρα μας...Δεν σημαίνει πως μόνο το ένα ή μονο το άλλο είναι το καλό...καλό είναι οτι ταιριάζει στη δική μας οικογενεια..σε λογικα πλαίσια πάντα. Εγώ αυτή τη στιγμή εχω το κεφαλι μου ήσυχο που τον κραταει η μαμα μου..που τον έχει στα ωπα ωπα...χωρις βεβαια να τον κακομαθαινει..μπορω να πω πιο πολυ τον μαλώνει εκεινη απο οτι εγώ. Εμένα αυτη η λυση μου ταίριαξε, με βολεψε..δεν ξέρω πώς να το πω...αλλά βλέπω οτι και το παιδί μια χαρά ..και εμένα ήσυχη. Τώρα, αν δεν μπορούσε η μανουλα μου να τον κρατησει..για χψ λόγους...εννοειται πως ή θα σταματούσα τη δουλειά μου..ή θα τον έστελνα παιδικό. Αυτό το δίλλημα δεν μου έχει τεθεί..και δεν ξέρω τι θα διάλεγα ...

[Ellemphriem]

Ναι ρε παιδια, σε κοιτανε σαν ουφο που δεν στελνεις το 2χρονο και το 3χρονο 8ωρο παιδικο, και μετα που δεν στελνεις το παιδι στο ταδε ιδιωτικο να κανει και τη μελετη και τα αγγλικα και τη γυμναστικη εκει και ας γυριζει το βραδυ στις 7 στο σπιτι 6 και 7 χρονων παιδακια τωρα... Ημαρτον.

 

Ο καθενας ας κανει αυτο που νομιζει οτι ταιριαζει καλυτερα στην ιδιοσυγκρασια του, στο χαρακτηρα του παιδιου του και στις αναγκες του στην τελικη...

 

Ετσι επα8ε με ιατρικη γνωματευση η προγονη μου (τωρα 10 χρονων) στα 8 της υπερκοπωση και την ειχαν στο σπιτι 1 μηνα να κοιματε 16 ωρες την μερα. Μετα το παιδι συνηλ8ε και η μανουλα του *ευτυχως* της εκοψε ΟΛΑ τα ε3ωσχολικα πλην του μπασκετ και του πιανου......καλα.....ου μπαινουν τα παιδια σε ενα ομορφο καλουπι με το ΚΑΛΗΜΕΡΑ. Και τους σπανε και τον τσαμπουκα ετσι ομορφα ομορφα για να εχουν αργοτερα ενηλικες καλουπιαζμενους καλα......μεγα 8εμα......οχι του παροντος....σορρυ για το οφφ τοπικ ladies.......

[ΒΕΡΑ]

αχ πεστα!!!!ποιοσ θα καταλαβει καλυτερα τη θελει το παιδι μου..???

λες να καθονται 1 ωρα να ταισουν τον γιο μου στο παιδικο??

ελεοσ 3 ειναι οχι 13!!!!που θα μου πουν κιολασ οτι ειμαι υστερικη που κραταω ακομα τον γιο μου σπιτι

 

Συμφωνώ γενικά μόνο μία παρατήρηση: Δε νομίζω ότι είναι και σωστό 3ων χρονών παιδί να το ταϊζεις μια ώρα! Εμένα η παιδίατρος από ενός μου έλεγε: "Μισή ώρα στο τραπέζι κι ό,τι φάει". Φυσικά εγώ δεν το έκανα από ενός ... αλλά στον παιδικό τα αφήνουν και τρώνε μόνα τους (είναι στα πλαίσια της εκπαίδευσης αυτό) σε στρογγυλά τραπεζάκια σε ομάδες και είναι μία παιδαγωγός σε κάθε τραπεζάκι η οποία βοηθάει κάπως. Μισή ώρα όμως κρατάει το φαγητό ... το οποίο το θεωρώ σωστό!

[ΒΕΡΑ]

Εγω απο την αλλη, ενω πηγαινα σε πολυ καλο παιδικο, δεν θυμαμαι με νοσταλγια την περιοδο εκεινη. Μπορει να ειχαμε κουκλοθεατρα, εκδρομες, παιχνιδια... Θυμαμαι ομως και την ταλαιπωρια να ξυπναω ενω ηταν ακομα νυχτα εξω, να με βαζουν σε ενα λεωφορειο και να βγαινω μεσα στην κινηση, να μου λειπουν οι δικοι μου, να κουραζομαι πολυ.

 

Ολη μας τη ζωη, μετα, εχουμε ωραρια, τρεχαματα, εξετασεις, εργασια. Γιατι να βαζουμε τα παιδια μας απο ΑΚΟΜΑ πιο νωρις στο λουκι, αν ΔΕΝ υπαρχει πραγματικη αναγκη?? Δεν το καταλαβαινω. Να πω κι εγω οτι ΔΕΝ μιλαω αν οντως υπαρχει αναγκη, το θεμα αναφερεται στην περιπτωση που δεν χρειαζεται.

 

Το δε επιχειρημα για φιλους κλπ, ειναι γελοιο. Φιλους κανεις απο πολλα μερη, ενω αντιθετα μπορει στο χωρο που σπουδαζεις ή εργαζεσαι, να μην κανεις καποιον αληθινο φιλο. Δηλαδη δεν βγαινετε με τα παιδια εξω?

 

Προχθες κατεβηκα Δουκ Πλακ και ηταν η ωρα που περνουσαν ολα τα σχολικα. Αν δειτε ΦΑΤΣΟΥΛΕΣ μεσα στα λεωφορεια, θα με καταλαβετε. Πιστεψτε με. Μια εικονα, 1000 λεξεις. Τί μου λετε τωρα...

 

 

Καλά βρε κορίτσια πού τα θυμάστε όλα αυτά? Εγώ γιατί δε θυμάμαι τίποτα πριν την πρώτη δημοτικού? Μιλάμε κενό εντελώς!!!!