ολοι λενε να τον στειλω παιδικο!!!

[ultraviolet]

κι εμενα θα παει απευθειας προνηπιο. δεν δουλευω πρωι και για μενα ηταν αυτονοητο πως δεν θα παει παιδικο.

στο σπιτι παιζουμε διαρκως, μαθαινουμε πολλα τραγουδια, παμε καθε μερα παιδικη χαρα και μαθαινουμε να μετραμε και να λεμε ευκολες λεξουλες και στα αγγλικα.. ολα χαλαρα, χωρις πιεση βεβαια.. και παιδικα θα δουμε και στο κρεβατι θα χουζουρεψουμε... και δουλειες θα κανουμε.. μου φαινεται αφυσικο να μη δουλευουμε(η οπως εγω απογευματινη ημιαπασχοληση) και παρολα αυτα να τα στελνουμε παιδικο..

[Lucy]

ultraviolet μπράβο που ασχολείσαι δημιουργικά με το παιδί, το εκπαιδεύεις και φροντίζεις να το βγάζεις έξω. Γιατί αν για κάποιο λόγο δεν μπορούσες ή δεν προλάβαινες να ασχοληθείς δημιουργικά, χίλιες φορές να το έστελνες σε ένα παιδικό σταθμό που βέβαια να πληροί τις προϋποθέσεις, από το να είναι όλη μέρα κλεισμένο μέσα σε 4 τοίχους χωρίς επικοινωνία. Βλέπω ορισμένες που αφήνουν το παιδί όλη μέρα μπροστά στην τηλεόραση και μετά σου λένε "ε, του αρέσει" Βέβαια θα του αρέσει εάν δεν έχει εναλλακτικές...

Την κόρη μου την έστελνα παιδικό από μικρή γιατί δούλευα. Τώρα είμαι σε άδεια, αλλά συνέχισα να την στέλνω γιατί έχει συνηθίσει σε ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής. Βλέπω ότι αν μείνει σπίτι, τον πρώτο καιρό όλα καλά, αλλά μόλις περάσουν οι μέρες αρχίζει και "πέφτει". Της λείπει η επικοινωνία με άλλα παιδάκια.

[zoegeo07]

Και εγώ πολύ προβληματίστηκα με το θέμα!! ο γιός μου είναι 3 και είμαι εργαζόμενη μητέρα και μάλιστα ελεύθερη επαγγελματίας (με ότι αυτό συνεπάγεται).Από ενός έτους έχουμε γυναίκα στο σπίτι τα πρωινά την οποία ο μικρός λατρεύει αλλά και εγώ είμαι απόλυτα ικανοποιημένη μαζί της. Ασχολείται αποκλειστικά με το παιδι το βγάζει κάθε μέρα έξω, του έχει μάθει (σε συνεργασία και με μάς βέβαια) αλφαβήτα, να μετράει , τραγουδάκια κλπ. Αποφασίσαμε μετά από κουβέντα με τον άντρα μου να την κρατήσουμε και φέτος και να τον στείλουμε κατευθείαν προνήπιο. Εσείς τι λέτε ;;; Να σημειώσω βέβαια πως επειδή η δουλειά μου είναι 3 λεπτά από το σπίτι πολλές φορές πετάγομαι να κάνουμε καμία αγκαλίτσα , ή μου τον φέρνει από δω να μου πεί καλήμέρα.

[Lucy]

Έτσι όπως τα λες, καλά ακούγεται... ένας χρόνος έμεινε, αφού περνάει καλά με την νταντά μπορεί να πάει κατευθείαν του χρόνου προνήπιο! Να σε ρωτήσω, τα προνήπια από ποια ηλικία τα παίρνουν?

[zoegeo07]

Στα τέσσερα από όσο ξέρω.

[MARIAEVA]

αν δε δούλευα, θα τον κράταγα και εγώ σπίτι για άλλον ένα χρόνο. Κάτσε να χαρέις το παιδάκι σου, εσύ που έχεις την πολυτέλεια...

[MARIAEVA]

αχ, τι έπαθα τώρα, δε θέλω να πάω αύριο στη δουλειάαααααααααα

[aleca]

και εγω φετος τον πηγα προνηπιο τον μεγαλο (ειναι τεσσαρων)...και ειμαι ευχαριστημενη γιατι πιστευω ότι ειναι μια σωστη ηλικια..Βεβαια θα τον πηγαινα στα τρια του αλλα επειδη γεννησα φοβομουν τις ιωσεις. Ως τωρα ηταν με γιαγια. Ο μικρος ομως (δεκα μηνων) ειναι με νταντα, πολυ καλη γυναικα ....Τον μικρο θα τον παω λιγο πριν γινει τριων...Σε δυο χρονια δηλαδη πρωτα ο Θεος....Μια που θα εχουμε παρει την κρυαδα με ιωσεις και τετοια, δε βρισκω λογο να μεινει σπιτι μετα τα τρια αν δουλευει η μαμα.....αν δεν δουλευα ομως θα τα εστελνα μονο στην υποχρεωτικη εκπαιδευση...

[Ellemphriem]

και εγω φετος τον πηγα προνηπιο τον μεγαλο (ειναι τεσσαρων)...και ειμαι ευχαριστημενη γιατι πιστευω ότι ειναι μια σωστη ηλικια..Βεβαια θα τον πηγαινα στα τρια του αλλα επειδη γεννησα φοβομουν τις ιωσεις. Ως τωρα ηταν με γιαγια. Ο μικρος ομως (δεκα μηνων) ειναι με νταντα, πολυ καλη γυναικα ....Τον μικρο θα τον παω λιγο πριν γινει τριων...Σε δυο χρονια δηλαδη πρωτα ο Θεος....Μια που θα εχουμε παρει την κρυαδα με ιωσεις και τετοια, δε βρισκω λογο να μεινει σπιτι μετα τα τρια αν δουλευει η μαμα.....αν δεν δουλευα ομως θα τα εστελνα μονο στην υποχρεωτικη εκπαιδευση...

 

Μαλλον καπως ετσι θα το κανω και εγω......αν δεν δουλεψω δεν θα την παω παιδικο. Δεν θα τις προσφερει τπτ παραπανω απο την ησυχια και την ηρεμια του σπιτιου της. Μπορει να βγαλει τα αντερα της 3 ωρες στην παιδικη....

[nancy14]

Την κορη μου την πηγα κατευθειαν προνήπιο φετος. Η προσαρμογή της ηταν πανευκολη και το παιδι γυριζει ως τωρα ενθουσιαμενο απο το σχολειο του (φοτυ φτου). Μεχρι και φετος, οπως αναφερει και η ellemphriem πηγαινε καθε πρωι για 3 ωρες στη παιδικη χαρα..και απο ανοιξη και τα απογευματα. Ειχε παρεες εκει αφου πηγαινε καθε πρωι στην ιδια. Απλα να αναφερω οτι απο περυσι (οταν ηταν 2,5 δηλαδη) ειχε μονο 1-2 παιδι αστην ηλικια της τα πρωινα στις κουνιες..ολα τα υπολοιπα πηγαινανε παιδικο..Την δικη μας αποφαση αυτο το γεγονος δεν την επηρεασε, απλα στο παιδι δημιουργηθηκαν αποριες για το που πηγαν οι φιλοι του και συχνα περυσι μας ανεφερε οτι ηθελε να παει και αυτο σχολειο. Το δευτερο, πρωτα ο θεος οταν ερθει η ωρα θα το ξεκινησω απο 2,5-3 πιστεύω οτι ειναι η ιδανικη ηλικια για παιδικο.

[ΒΕΡΑ]

Κι εγώ αυτής της άποψης είμαι. Με την προϋπόθεση ότι κοινωνικοποιείται με κάποιον τρόπο βλέποντας άλλα παιδάκια, και το απασχολείς κι εσύ δημιουργικά δεν υπάρχει λόγος να το αποχωριστείς από τώρα. Εγώ πήγα νηπιαγωγείο κατευθείαν στα 5. Τι έπαθα? Μια χαρά παιδί βγήκα

 

μμμμ ... αυτό συζητιέται

[jimGRbeaR]

Την κορη μου την πηγα κατευθειαν προνήπιο φετος. Η προσαρμογή της ηταν πανευκολη και το παιδι γυριζει ως τωρα ενθουσιαμενο απο το σχολειο του (φοτυ φτου). Μεχρι και φετος, οπως αναφερει και η ellemphriem πηγαινε καθε πρωι για 3 ωρες στη παιδικη χαρα..και απο ανοιξη και τα απογευματα. Ειχε παρεες εκει αφου πηγαινε καθε πρωι στην ιδια. Απλα να αναφερω οτι απο περυσι (οταν ηταν 2,5 δηλαδη) ειχε μονο 1-2 παιδι αστην ηλικια της τα πρωινα στις κουνιες..ολα τα υπολοιπα πηγαινανε παιδικο..Την δικη μας αποφαση αυτο το γεγονος δεν την επηρεασε, απλα στο παιδι δημιουργηθηκαν αποριες για το που πηγαν οι φιλοι του και συχνα περυσι μας ανεφερε οτι ηθελε να παει και αυτο σχολειο. Το δευτερο, πρωτα ο θεος οταν ερθει η ωρα θα το ξεκινησω απο 2,5-3 πιστεύω οτι ειναι η ιδανικη ηλικια για παιδικο.

Εγώ θέλω να ρωτήσω το εξής: η κόρη μου είναι τεσσάρων και η μητέρα της (είμαστε χωρισμένοι) την έστειλε τώρα παιδικό... Επειδή λοιπόν διαβάζω ότι η ιδανική ηλικία (και σε αυτό συμφωνούν πολλοί) είναι 2 με 3:?, μήπως είναι μεγάλη και, ίσως, θάπρεπε να γραφτεί προνήπιο;

[EvaBar]

Εγώ θέλω να ρωτήσω το εξής: η κόρη μου είναι τεσσάρων και η μητέρα της (είμαστε χωρισμένοι) την έστειλε τώρα παιδικό... Επειδή λοιπόν διαβάζω ότι η ιδανική ηλικία (και σε αυτό συμφωνούν πολλοί) είναι 2 με 3:?, μήπως είναι μεγάλη και, ίσως, θάπρεπε να γραφτεί προνήπιο;

 

 

Τα παιδάκια που είναι γεννημένα το 2007 πηγαίνουν παιδικό φέτος, ενώ τα παιδάκια που είναι γεννημένα το 2006 πάνε προνήπιο. Αυτό τουλάχιστον ξέρω εγώ από το γιό μου που είναι γεννημένος το 2007 και πάει παιδικό φέτος.

[jannis]

Σιγουρα το αν θα πάει παιδικό ή όχι πρέπει να είναι απόφαση της μαμάς και του μπαμπά και μην αφήνετε ανεπιθύμητα σχόλεια να σας επηρεάζουν. Αφού ρωτάς σημαίνει ότι σε προβληματίζει και θέλεις να μάθεις περισσότερες πληροφορίες και γι αυτό γράφω.

 

Εγώ τα είχα στείλει από μικρά (16 μηνών) γιατί δούλευα. Έπεσα σε καλά χέρια και περνούσαν καλά τα παιδιά. Αν όμως δεν δούλευα -και το οικονομικό μου το επέτρεπε- θα τα έστελλα από 2 ή 3 χρονών για 3-4 ώρες την ημέρα π.χ. 9-12.30. Είδα ότι εκεί κάνανε κάποια πράγματα που τους ευχαριστούσαν, τους προσφέραν και δεν μπορούσαν να τα κάνουν στο σπίτι ή στην παιδική χαρά.

Τους μαθαίνανε και πράγματα με ευχάριστο τρόπο, τις μέρες, τους μήνες, τις εποχές, ομαδικά παιχνίδια, μουσικοκινιτική, μουσική προπαιδία, καλιτεχνικά, ετοιμασία γιορτών, ποιματάκια κλπ.Φυσικά και η μαμά μπορεί να τους τα μάθει απλώς οι νηπιαγωγοί το κάνανε με πολύ ενδιαφέρον τρόπο τουλάχιστον εχώ δεν είχα τις καλιτεχνικές ικανότητες. Επίσης μάθανε να ακολουθούνε κάποιους κανόνες της τάξης και πως να μοιράζονται τα παιχνίδια με τα άλλα παιδιά πως να συνεργάζονται για καποιες "εργασίες" και κάνανε "φιλίες".

Όλα τα παραπάνω μπορούν να τα μάθουν και αργότερα και δεν λέω ότι σίγουρα θα "χασουν" αν δεν πάνε. Αλλά πάλι δεν ξέρω τι θα χάσει το παιδί αν για 3-4 ώρες δεν είναι με την μαμα του? Δηλαδή αν μέσα σε εκείνες τις 3-4 ώρες η μαμά κάνει τις δουλείες της ασχοληθεί και λίγο με τον εαυτό της και μετά έχει χρόνο να περάσει απερισπασπαστα με το παιδί είναι κακό? Μια φορά που πήγα να ρωτήσω κάτι μια ειδικό για το παιδί μου είπε (πιο ευγενικά αλλά αυτή είναι η ουσία):Το παιδί φυσιολογικό είναι, εσύ πάλι κοίτα να ασχοληθείς και λίγο με τον εαυτό σου....

[Coraline]

Εγώ θα σου πρότινα να μην ακούς κανένα και να κάνεις ότι κρίνεις εσύ καλύτερο για την οικογένεια σου. Πολλές φορές ακόμα και αν τα επιχειρήματα είναι λογικά η μητέρα έχει μια διαίσθηση που δεν μπορεί να εξηγήσει και μπορεί να εντοπίσει πράγματα που δεν θα λειτουργούσαν για το παιδί της και για αυτήν.

[nirma]

Εγώ θα σου πρότινα να μην ακούς κανένα και να κάνεις ότι κρίνεις εσύ καλύτερο για την οικογένεια σου. Πολλές φορές ακόμα και αν τα επιχειρήματα είναι λογικά η μητέρα έχει μια διαίσθηση που δεν μπορεί να εξηγήσει και μπορεί να εντοπίσει πράγματα που δεν θα λειτουργούσαν για το παιδί της και για αυτήν.

 

Μα πόοοοοοσο πολύ συμφωνώ!!!!!:p:p:p

 

Με ακριβώς αυτή την λογική εγώ πλέον κατέληξα, ότι ακόμα και την μεγάλη μου κόρη ΔΕΝ θα την πάω στον παιδικό. Κι ας την έγραψα

[Μαριλίνα]

Θα συμφωνήσω ότι είναι θέμα γονιών καθαρά!!

 

Εγώ έστειλα τον γιο μου πέρισυ παιδικό (2,5) και δεν το μετάνιωσα. Το ήθελα για την ακρίβεια. Φέτος, αν και μένω σπίτι με το μωρό μας, συνεχίζει κανονικά. Μετά από 6 εβδομάδες στο Σούνιο οι τρεις μας το πρωί, που κόντεψα να κλατάρω, δεν το μετανιώνω.

 

Δεν θέλω με αυτό να πω ότι εγώ κάνω πιο σωστά, απλά ότι αυτό είναι το σωστό ΓΙΑ ΜΕΝΑ και για αυτό το εκλαμβάνει το παιδί μου έτσι. Πιστεύω ότι αν ήθελα κατά βάθος να τον κρατήσω σπίτι, αλλά κάποιοι με υποχρέωναν να τον στείλω, θα το περνούσα στο παιδί και δεν θα προσαρμοζόταν με τίποτα.

 

Όσο για άλλα σχόλια που άκουσα για ηλικίες: Δύο από τα ανιψάκια μου πήγανε κατ' ευθείαν νηπιαγωγείο και μια χαρά προσαρμόστηκαν και θέλανε να πάνε γιατί είχανε βαρεθεί πια στο σπίτι...

[kassiani]

Προσωπικα αναγκαστηκα λογω δουλειας και αντιληψεων (δε μου αρεσει καθολου η ιδεα μιας ξενης γυναικας μονης στο σπιτι με το μωρο) να στειλω την κορη μου 18 μηνων και το γιο μου 14 μηνων στο σταθμο.

 

Εαν ειχα την επιλογη θα επελεγα να στειλω τα παιδια 2,5 χρονων για 3ωρη απασχοληση μονο και να επιστρεφουν στο σπιτι για φαγητο και υπνο και μετα θα ακολουθουσαμε κανονικα το προγραμμα νηπιου-δημοτικου.

 

Δε θεωρω ιδανικο ουτε να ειναι ενα παιδακι 2χρονο 10 ωρες την ημερα στον παιδικο (δυστυχως ομως καποιες δεν εχουν επιλογη) ουτε ομως και ενα παιδακι 3χρονο να βλεπει μονο τη μαμα του και να παιζει μονο με εκεινη.

Γυρω στα 2,5 χρειαζονται παιδακια και επικοινωνια με συνομηλικα.

[ΒΕΡΑ]

Κι εγώ προτίμησα να τη στείλω νωρίς παιδικό (13ων μηνών) από το να την έχω με μια ξένη γυναίκα στο σπίτι. Δεν το έχω μετανιώσει! Η μικρή περνούσε και περνάει πολύ καλά στον παιδικό. Αν βρεις έναν καλό παιδικό το παιδί μπορεί να οφεληθεί πολύ. Μαθαίνουν πραγματάκια, κοινωνικοποιούνται, μαθαίνουν να λειτουργούν σε ομάδες, βλέπουν τα άλλα παιδάκια και μιμούνται. Δε θεωρώ ότι ένα παιδί είναι σωστό να είναι και όλη μέρα με τη μαμά και να παίρνει μόνο από αυτή ερεθίσματα. Εμένα ο παιδικός με έχει βοηθήσει πολύ ... μας βοήθησε να κόψουμε την πιπίλα, να κόψουμε την πάνα, να τρώμε μόνες μας ...

 

Το μόνο που αν είχα την επιλογή ίσως το πήγαινα για λιγότερες ώρες (Πάει 8 με το σχολικό και την παίρνω 3). Θα προτιμούσα κι εγώ να τρώει για μεσημέρι σπίτι και να κοιμάται σπίτι. Επίσης θα προτιμούσα να μπορώ να την πηγαίνω έγώ γύρω στις 9 να μην ξυπνάει πολύ νωρίς (αν κι εμένα έτσι κι αλλιώς με τις κότες ξυπνάει και τα ΣΚ). Δηλαδή ιδανικά θα την πήγαινα 9-12 μέχρι τα 3,5 και μετά κανονικά.

[nancy14]

Εγώ θέλω να ρωτήσω το εξής: η κόρη μου είναι τεσσάρων και η μητέρα της (είμαστε χωρισμένοι) την έστειλε τώρα παιδικό... Επειδή λοιπόν διαβάζω ότι η ιδανική ηλικία (και σε αυτό συμφωνούν πολλοί) είναι 2 με 3:?, μήπως είναι μεγάλη και, ίσως, θάπρεπε να γραφτεί προνήπιο;

 

 

Δεν ξερω αν καταλαβαινω σωστα την ερωτηση σου..τυπικα με την ηλικια της κορης σου θεωρειται προνηπιο ειτε παρακολουθει προνηπιο σε νηπιαγωγειο ειτε σε παιδικο σταθμο..θεωρητικα το προγραμμα ειτε σε νηπιαγωγειο ειτε σε παιδικο ειναι προσαρμοσμενο στην ηλικια της κορης σου..αρα δεν εχει ισως σημασια το μερος (παιδικος σταθμος/νηπιαγωγειο). Γενικα και εγω οπως αναφερθηκε και απο τις περισσοτερες θεωρω οτι ναι μεν η καλυτερη ηλικια ειναι 2,5-3 για λιγες ωρες (4 το πολυ). Αλλα παντα αυτο ειναι συναρτηση των αναγκων της οικογενειας. Μην ξεχναμε οτι οι παιδικοι σταθμοι φτιαχτηκαν και λειτουργουν για να καλυψουν αναγκες της εργαζομενης μητερας πρωτιστως και οχι αναγκες κοινωνικοποιησης των παιδιων. .Εγω ημουν απο τις τυχερες που αν και δουλευα το παιδι ειχε και εχει μια υπεροχη γυναικα που το φροντιζει και το εβγαζε καθημερινα στις κουνιες..οποτε δεν ειχα λογο να το στειλω και νωριτερα.

[Αγγελίνα#2]

Kι εγώ έχω βαρεθεί να ακούω αυτά τα δήθεν περί κοινωνικοποίησης (που, σημειωτέον, λέγονται κυρίως από γυναίκες που ΔΕΝ δουλεύουν) κι ότι θα κάνει καλό σε ένα νήπιο 2-2,5 ετών να το αφήνω στον παιδικό από τις 8 το πρωί ως τις 3 το μεσημέρι...Είμαστε με τα καλά μας επιτέλους? Όλοι εμείς της γενιάς μας που πήγαμε κατευθείαν στα νήπια, βγήκαμε όλοι ίδιοι? Με το χαρακτήρα του ο καθένας. Τι μπορεί να αντικαταστήσει την αγκαλιά της μάνας και τη θαλπωρή του σπιτιού σε αυτή την ηλικία?

Καταλαβαίνω ότι στα μεγάλα αστικά κέντρα η ρυθμοί της ζωής είναι τελείως διαφορετικοί και πολλές φορές δεν υπάρχουν επιλογές, σύμφωνοι. Στην επαρχία που ζω εγώ όμως τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Αν βαριέσαι εσύ κυρά μου να ασχολήθείς με το παιδί σου και κοιτάς να το ξεφορτωθείς, από νεογέννητο στη μάνα-πεθερά και από 12 μηνών στον παιδικό, για να μη χάσεις τις βόλτες σου, δικαίωμά σου. Δεν θα σε κρίνω εγώ, αλλά το παιδί σου όταν μεγαλώσει. ΕΜΕΝΑ όμως γιατί με πρήζεις, που επέλεξα να σταματήσω από τη δουλειά μου για να είμαι κοντά του τα 2 πρώτα χρονια της ζωής του?

Συγγνώμη για το ύφος, αλλά δεν μπορείτε να φανταστείτε τι έχω ακούσει. Ότι κάνω έγκλημα, ότι είμαι εγωίστρια και το κρατάω για να καλύπτω δικά μου κενά, ότι θα γίνει μαμάκιας, ακοινώνητος, απροσάρμοστος, ότι, ότι...Και να πω εδώ ότι το παιδί δεν το κράτησα για να το στήνω όλη μέρα μπροστα στην τηλεόραση. Αν ήθελα αυτό, το άφηνα και στην πεθερά μου. Μέχρι τα 3 του ήξερε να μετράει ως το 10, να αναγνωρίζει τα φωνήεντα, να ζωγραφίζει, να κάνει χαρτοκοπτική και είχε μια βιβλιοθήκη ίσα με τη δική μας. Η δε βόλτα στις κούνιες ήταν σε ημερήσια διάταξη, εκτός αν έριχνε χαλάζι.

Δεν τα λέω αυτά εδώ για να περιαυτολογήσω. Πάντως από το μπούρου-μπούρου τους κάμφθηκα κάποια στιγμή λίγο μετά τα δύο (έπρεπε να ξαναρχίσω και δουλειά) και δοκίμασα να τον στείλω. Μέσα σε τρεις μήνες είχε πάρει μαζεμένη όση αντιβίωση δεν είχε πάρει στη ζωή του, χώρια που με κλάματα τον άφηνα, με κλάματα τον έπαιρνα. Τους σιχτίρισα λοιπόν όλους, βρήκα μια θαυμάσια γυναίκα και τον ξαναπήγα κατευθείαν στο προνήπιο, οπου δεν είχε ΚΑΝΕΝΑ ΜΑ ΚΑΝΕΝΑ πρόβλημα προσαρμογής.

Έτσι είναι. Η μάνα καλά θα κάνει να κοιτάζει πρώτα τι χρειάζεται το παιδί και ύστερα τι χρειάζεται η ίδια - όσο φυσικά το επιτρέπουν οι συνθήκες. Κι ακόμα καλύτερα είναι να κάνει ο καθένας ό,τι νομίζει για το παιδί του και να κρατάει τα σχόλια για τα παιδιά των άλλων για τον εαυτό του.

[kassiani]

Kι εγώ έχω βαρεθεί να ακούω αυτά τα δήθεν περί κοινωνικοποίησης (που, σημειωτέον, λέγονται κυρίως από γυναίκες που ΔΕΝ δουλεύουν) κι ότι θα κάνει καλό σε ένα νήπιο 2-2,5 ετών να το αφήνω στον παιδικό από τις 8 το πρωί ως τις 3 το μεσημέρι...Είμαστε με τα καλά μας επιτέλους? Όλοι εμείς της γενιάς μας που πήγαμε κατευθείαν στα νήπια, βγήκαμε όλοι ίδιοι? Με το χαρακτήρα του ο καθένας. Τι μπορεί να αντικαταστήσει την αγκαλιά της μάνας και τη θαλπωρή του σπιτιού σε αυτή την ηλικία?

Καταλαβαίνω ότι στα μεγάλα αστικά κέντρα η ρυθμοί της ζωής είναι τελείως διαφορετικοί και πολλές φορές δεν υπάρχουν επιλογές, σύμφωνοι. Στην επαρχία που ζω εγώ όμως τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Αν βαριέσαι εσύ κυρά μου να ασχολήθείς με το παιδί σου και κοιτάς να το ξεφορτωθείς, από νεογέννητο στη μάνα-πεθερά και από 12 μηνών στον παιδικό, για να μη χάσεις τις βόλτες σου, δικαίωμά σου. Δεν θα σε κρίνω εγώ, αλλά το παιδί σου όταν μεγαλώσει. ΕΜΕΝΑ όμως γιατί με πρήζεις, που επέλεξα να σταματήσω από τη δουλειά μου για να είμαι κοντά του τα 2 πρώτα χρονια της ζωής του?

Συγγνώμη για το ύφος, αλλά δεν μπορείτε να φανταστείτε τι έχω ακούσει. Ότι κάνω έγκλημα, ότι είμαι εγωίστρια και το κρατάω για να καλύπτω δικά μου κενά, ότι θα γίνει μαμάκιας, ακοινώνητος, απροσάρμοστος, ότι, ότι...Και να πω εδώ ότι το παιδί δεν το κράτησα για να το στήνω όλη μέρα μπροστα στην τηλεόραση. Αν ήθελα αυτό, το άφηνα και στην πεθερά μου. Μέχρι τα 3 του ήξερε να μετράει ως το 10, να αναγνωρίζει τα φωνήεντα, να ζωγραφίζει, να κάνει χαρτοκοπτική και είχε μια βιβλιοθήκη ίσα με τη δική μας. Η δε βόλτα στις κούνιες ήταν σε ημερήσια διάταξη, εκτός αν έριχνε χαλάζι.

Δεν τα λέω αυτά εδώ για να περιαυτολογήσω. Πάντως από το μπούρου-μπούρου τους κάμφθηκα κάποια στιγμή λίγο μετά τα δύο (έπρεπε να ξαναρχίσω και δουλειά) και δοκίμασα να τον στείλω. Μέσα σε τρεις μήνες είχε πάρει μαζεμένη όση αντιβίωση δεν είχε πάρει στη ζωή του, χώρια που με κλάματα τον άφηνα, με κλάματα τον έπαιρνα. Τους σιχτίρισα λοιπόν όλους, βρήκα μια θαυμάσια γυναίκα και τον ξαναπήγα κατευθείαν στο προνήπιο, οπου δεν είχε ΚΑΝΕΝΑ ΜΑ ΚΑΝΕΝΑ πρόβλημα προσαρμογής.

Έτσι είναι. Η μάνα καλά θα κάνει να κοιτάζει πρώτα τι χρειάζεται το παιδί και ύστερα τι χρειάζεται η ίδια - όσο φυσικά το επιτρέπουν οι συνθήκες. Κι ακόμα καλύτερα είναι να κάνει ο καθένας ό,τι νομίζει για το παιδί του και να κρατάει τα σχόλια για τα παιδιά των άλλων για τον εαυτό του.

 

Κι εγω εχω μεγαλωσει στην επαρχια και πηγα σχολειο κατευθειαν στο νηπιο και μια χαρα κοινωνικη ειμαι.

Με τη διαφορα οτι τοτε ειχαμε καθημερινη επαφη με τα παιδακια στη γειτονια, οποτε η διαδικασια της κοινωνικοποιησης συνεβαινε στο δρομο της γειτονιας.

Επισης οι μαμαδες μας δεν εργαζοντουσαν και καθημερινα σχεδον μας πηγαιναν σε αλλα σπιτια φιλων και παιζαμε.

 

Σημερα κακα τα ψεμματα ουτε καν στην επαρχια, ποσο μαλλον στην αθηνα, δεν μπορεις να αφησεις ενα παιδι να παιζει με τις ωρες στο δρομο, αλλα και αν ακομη μπορεις, δυστυχως οι περισσοτερες απο εμας ειμαστε υποχρεωμενες να δουλευουμε χωρις να εχουμε την επιλογη να σταματησουμε τη δουλεια ειτε λογω οικονομικης καταστασης ειτε λογω του ειδους της εργασιας.

Προφανως αν ημουν πχ πωλητρια, θα μπορουσα να σταματησω για 3 χρονια και να επανελθω στη δουλεια.

Στο επαγγελμα μου ομως η 3χρονη διακοπη σημαινει και οριστικη αποχωρηση απο την εργασια, επιλογη που οικονομικα δεν μπορω να εχω.

 

Πραγματι μου εχει κανει κι εμενα εντυπωση να βλεπω παλιες μου φιλες στην επαρχια να μη δουλευουν και παρ ολα αυτα να εχουν τα παιδια τους παρκαρισμνα μονιμτη γιαγια. Ο,τι νομιζει βεβαια ο καθενας.

 

Πραγματι το παιδι χρειαζεται πρωτιστως τη μαμα.

Αυτο ομως που δεν χρειαζεται ειναι μια μαμα με σπασμενα τα νευρα απο την κλεισουρα, η οποια να ασχολειται με το παιδι μονο με τα βασικα (φαγητο-υπνο-αλλαγμα) και κατα τ' αλλα να το εχει παρκαρισμενο μπροστα στην τηλεοραση, περηφανευομενη κατα τ' αλλα σε εμας τις ακαρδες εργαζομενες οτι εκεινη σκεφτηκε το παιδι της και σταματησε τη δουλεια για να το μεγαλωσει.

Το παιδι χρειαζεται μια μαμα που να ασχολειται. Να παιζει, να ζωγραφιζει, να τραγουδαει, να το πηγαινει βολτες. Επισης χρειαζεται και χαιρεται πολυ να βλεπει αλλα παιδακια.

 

Ιδανικο λοιπον θεωρω μια μητερα που μεγαλωνει εκεινη το παιδι της προσφεροντας του ολα τα παραπανω (και οχι επαναληψεις της μενεγακη) συν τη συχνη επαφη με παιδακια.

 

Αν για τον χ λογο δεν μπορει, δεν ειναι και εγκλημα να το στειλει σε εναν παιδικο σταθμο μονο για 3ωρη απασχοληση, για να παρει κι εκεινη μια ανασα.

 

Εχε υποψη σου οτι στην επαρχια και αυτο ειναι διαφορετικο.

Μια μητερα που δεν εργαζεται μπορει να κανει παρα πολλα με το παιδι της εκτος σπιτιου, να παει σε φιλες, βολτα, σε συγγενεις κλπ.

Στην αθηνα υπαρχει μεγαλη πιθανοτητα να εισαι απλα κλεισμενη μεσα στο σπιτι ολη την ημερα, οι φιλοι και οι συγγενεις να εργαζονται ή να ζουνε πολυ μακρια και ο συζυγος να επιστρεφει το βραδυ.

[Coraline]

Kι εγώ έχω βαρεθεί να ακούω αυτά τα δήθεν περί κοινωνικοποίησης (που, σημειωτέον, λέγονται κυρίως από γυναίκες που ΔΕΝ δουλεύουν) κι ότι θα κάνει καλό σε ένα νήπιο 2-2,5 ετών να το αφήνω στον παιδικό από τις 8 το πρωί ως τις 3 το μεσημέρι...Είμαστε με τα καλά μας επιτέλους? Όλοι εμείς της γενιάς μας που πήγαμε κατευθείαν στα νήπια, βγήκαμε όλοι ίδιοι? Με το χαρακτήρα του ο καθένας. Τι μπορεί να αντικαταστήσει την αγκαλιά της μάνας και τη θαλπωρή του σπιτιού σε αυτή την ηλικία?

Καταλαβαίνω ότι στα μεγάλα αστικά κέντρα η ρυθμοί της ζωής είναι τελείως διαφορετικοί και πολλές φορές δεν υπάρχουν επιλογές, σύμφωνοι. Στην επαρχία που ζω εγώ όμως τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Αν βαριέσαι εσύ κυρά μου να ασχολήθείς με το παιδί σου και κοιτάς να το ξεφορτωθείς, από νεογέννητο στη μάνα-πεθερά και από 12 μηνών στον παιδικό, για να μη χάσεις τις βόλτες σου, δικαίωμά σου. Δεν θα σε κρίνω εγώ, αλλά το παιδί σου όταν μεγαλώσει. ΕΜΕΝΑ όμως γιατί με πρήζεις, που επέλεξα να σταματήσω από τη δουλειά μου για να είμαι κοντά του τα 2 πρώτα χρονια της ζωής του?

Συγγνώμη για το ύφος, αλλά δεν μπορείτε να φανταστείτε τι έχω ακούσει. Ότι κάνω έγκλημα, ότι είμαι εγωίστρια και το κρατάω για να καλύπτω δικά μου κενά, ότι θα γίνει μαμάκιας, ακοινώνητος, απροσάρμοστος, ότι, ότι...Και να πω εδώ ότι το παιδί δεν το κράτησα για να το στήνω όλη μέρα μπροστα στην τηλεόραση. Αν ήθελα αυτό, το άφηνα και στην πεθερά μου. Μέχρι τα 3 του ήξερε να μετράει ως το 10, να αναγνωρίζει τα φωνήεντα, να ζωγραφίζει, να κάνει χαρτοκοπτική και είχε μια βιβλιοθήκη ίσα με τη δική μας. Η δε βόλτα στις κούνιες ήταν σε ημερήσια διάταξη, εκτός αν έριχνε χαλάζι.

Δεν τα λέω αυτά εδώ για να περιαυτολογήσω. Πάντως από το μπούρου-μπούρου τους κάμφθηκα κάποια στιγμή λίγο μετά τα δύο (έπρεπε να ξαναρχίσω και δουλειά) και δοκίμασα να τον στείλω. Μέσα σε τρεις μήνες είχε πάρει μαζεμένη όση αντιβίωση δεν είχε πάρει στη ζωή του, χώρια που με κλάματα τον άφηνα, με κλάματα τον έπαιρνα. Τους σιχτίρισα λοιπόν όλους, βρήκα μια θαυμάσια γυναίκα και τον ξαναπήγα κατευθείαν στο προνήπιο, οπου δεν είχε ΚΑΝΕΝΑ ΜΑ ΚΑΝΕΝΑ πρόβλημα προσαρμογής.

Έτσι είναι. Η μάνα καλά θα κάνει να κοιτάζει πρώτα τι χρειάζεται το παιδί και ύστερα τι χρειάζεται η ίδια - όσο φυσικά το επιτρέπουν οι συνθήκες. Κι ακόμα καλύτερα είναι να κάνει ο καθένας ό,τι νομίζει για το παιδί του και να κρατάει τα σχόλια για τα παιδιά των άλλων για τον εαυτό του.

 

Συμφωνώ, έχω βαρεθεί και εγώ τρομερά αυτή την καραμέλα της κοινωνικοποίησης, και το 'παίζει με άλλα παιδάκια' κτλ κτλ. Εγώ και η αδερφή μου μείναμε σπίτι μέχρι τα νήπια, όπως και τόσα παιδία στην γενειά μας που δεν ήταν μόδα οι παιδικοί σταθμοί. Καταλαβαίνω πως για πολλές οικογένειες είναι μονόδρομος ο παιδικός σταθμός. Αλλά εγώ τουλάχιστον όσο έχω άλλες επιλογές θα προσπαθήσω να τις εξαντλήσω. Θα τον επιλέξω όταν θα είμαι μεταξύ του να μείνει το παιδί μόνο του σπίτι ή να πάει παιδικό.

[ΒΕΡΑ]

Εξαρτάται από τις επιλογές που έχεις πάντα. Αν οι επιλογές είναι μια ξένη γυναίκα προτιμώ τον παιδικό. Πάντως έχει και κάποια καλά ο παιδικός. Δεν είπα ότι δεν κοινωνικοποιείται ένα παιδάκι που θα μείνει μέσα αλλά σίγουρα του κάνει καλό και η καθημερινή συναναστροφή με παιδάκια της ηλικίας του!

[Marigoula]

Εαν ειχα την επιλογη θα επελεγα να στειλω τα παιδια 2,5 χρονων για 3ωρη απασχοληση μονο και να επιστρεφουν στο σπιτι για φαγητο και υπνο και μετα θα ακολουθουσαμε κανονικα το προγραμμα νηπιου-δημοτικου.

Δε θεωρω ιδανικο ουτε να ειναι ενα παιδακι 2χρονο 10 ωρες την ημερα στον παιδικο (δυστυχως ομως καποιες δεν εχουν επιλογη) ουτε ομως και ενα παιδακι 3χρονο να βλεπει μονο τη μαμα του και να παιζει μονο με εκεινη.

Γυρω στα 2,5 χρειαζονται παιδακια και επικοινωνια με συνομηλικα.

 

Έχεις απόλυτο δίκιο!!! Όποιοι γονείς έχουν την ευχέρεια να επιλέξουν αυτό είναι το ιδανικό κατά τη γνώμη μου!