Ζηταω πολλα??

[Thaumataki]

Καταλαβαινω οτι σε πληγωνει η συμπεριφορα της, αισθανεσαι οτι δεν μετρας γι αυτην, δεν θελει να μοιραστει τον πονο σου. Προσωπικα πιστευω οτι εχουμε ηθικη υποχρεωση να βοηθαμε τους γονεις στα δυσκολα και να μας βοηθουν κι αυτοι......γι αυτο ειναι η οικογενεια, δεν ειναι μονο για τα ευχαριστα.

Δεν μπορούμε να ξέρουμε εάν μοιράζεται τον πόνο της ή οχι.... Η γυναίκα μέσα της μπορεί να το σκέφτεται, απλά για τον α,β λόγο δε χειρίζεται σωστά την κατάσταση. Δεν μπορώ να δεχτώ πως αδιαφορεί επιδεικτικά!!!

[vera]

Δεν ξερω τι κανει απο μεσα της η γυναικα, προφανως η φιλη μας αισθανεται οτι δεν το μοιραζεται και γι αυτο και κανει παραπονα. Αν το μοιραζοταν δεν θα εκανε και τα παραπονα της υποθετω.

 

Κι εγω απο μεσα μου μπορω να συμπασχω με ολο τον κοσμο, αλλα τι να το κανουν? Πρακτικα ειναι το θεμα....

[gavramid]

Σε καταλαβαινω γιατι κι εγω ειχα το ιδιο παραπονο στην εγκυμοσυνη μου κυριως.Δεν ειχα καμια απαιτηση αλλα θα ηθελα να με βοηθησεικαποιος εστω και λιγο.Ο αντρας μου ηταν φανταρος τοτε και απολυθηκε λιγο πριν γεννησω.Η μαμα μου 5 λεπτα αποσταση και η πεθερα μου απο κατω...Πηγαν ολοι και τις διακοπες τους και οσο ηταν εδω εγω δουλευα-(αφου οικονομικα δεν θα βγαιναμε αλλιως με αντρα φανταρο)-,μεχρι μια μερα πριν γεννησω και ημουν ολομοναχη.Οαντρουλης μου μια-δυο φορες το μηνα επαιρνε αδεια και δεν σκεφτηκε κανεις οχι οικονομικα να βοηθησει αλλα ουτε ενα πιατο φαι να με ξεκουρασει...ουτε λιγη παρεα να μου κανουν..

Οταν γεννησα λοιπον ολοι τρεχαν να βοηθησουν τη λεχωνα...Δεν εβαλα κανεναν στο σπιτι μου..εχω τον αντρα μου τωρα τους ειπα και τελοςΜονο κατοπιν ρνβ οι επισκεψεις.

Το παραπονο μου ηταν γιατι αλλοι γονεις ειναι τοσο κοντα στα παιδια τους που σε κανει και ζηλευεις.Κι εγω ειμαι τυπος που δειχνω οτι τα καταφερνω αλλα ηθελα κι εγω το "χαδι μου" ΅Συνηδητοποιησα οτι ο γαμος και οι επικοιμενες δυσκολιες τελικα ειναι δικη μας επιλογη..και ο καθενας τελικα θα κανει τη ζωη του.Τα αδερφια σου ειναι ακομα κοντα της και στην τελικη αυτη ειναι το "σπιτι ττης"Εσυ εχεις πια δικο σου σπιτι οσο σκληρο κι αν ακουγεται

Ανεξαρτητοποιησου και δεν θα μετανιωσεις.Θα δεις οτι τελικα δεν θα σχρωστας σε κανεναν και αυτο ειναι το πιο συμαντικο

[nimar1]

Σιγουρα ειναι εφικτο να μεγαλωσει κανεις τα παιδια του και να πορευτει τελειως μονος. Αν ομως δεν ισχυουν αξεπεραστα εμποδια, οπως να εχει χασει τους γονεις του, δε βλεπω για ποιο λογο να πρεπει να ειναι αυτο μονοδρομος. Για μενα, το να ειμαι κοντα στους δικους μου ανθρωπους, πρωτα απ ολα στον αντρα μου και τα παιδια μου, αλλα και στους γονεις, αδερφια η φιλους, δεν ειναι βοηθεια η υποχρεωση, ειναι ανταλλαγη αγαπης.

[gavramid]

Δυστηχως κοριτσακι δεν το σκεφτονται ολοι ετσι

[vera]

Σιγουρα ειναι εφικτο να μεγαλωσει κανεις τα παιδια του και να πορευτει τελειως μονος. Αν ομως δεν ισχυουν αξεπεραστα εμποδια, οπως να εχει χασει τους γονεις του, δε βλεπω για ποιο λογο να πρεπει να ειναι αυτο μονοδρομος. Για μενα, το να ειμαι κοντα στους δικους μου ανθρωπους, πρωτα απ ολα στον αντρα μου και τα παιδια μου, αλλα και στους γονεις, αδερφια η φιλους, δεν ειναι βοηθεια η υποχρεωση, ειναι ανταλλαγη αγαπης.

 

 

Συμφωνω μαζι σου......

 

Δυο φορες χασαμε τις καλοκαιρινες διακοπες μας για να σταθουμε στα πεθερικα μου, παρατησαμε και δουλειες για να παμε διπλα τους οταν ειχαν θεματα υγειας. Θεωρησα οτι ημουν ηθικα υποχρεωμενη μιας και ειναι οικογενεια του αντρα μου, δεν ειχα δικα μου πραγματα να κανω? Μια χαρα θα μπορουσα να την σκαπουλαρω, δεν ηταν και αιμα μου....

 

Απλα δεν το βλεπουν ολοι ετσι.......

[nimar1]

zeta77 τωρα θα βγω λιγο εκτος θεματος, αλλα μιας και αντιμετωπιζουμε το ιδιο προβλημα, εσενα το μωρακι σου ποσο ειναι? Πως τα πατε γενικα, εχετε μπει σε στερεες? Εχει συνελθει καθολου? Απο βαρος πως παει?

[Thaumataki]

Δεν ξερω τι κανει απο μεσα της η γυναικα, προφανως η φιλη μας αισθανεται οτι δεν το μοιραζεται και γι αυτο και κανει παραπονα. Αν το μοιραζοταν δεν θα εκανε και τα παραπονα της υποθετω.

 

Κι εγω απο μεσα μου μπορω να συμπασχω με ολο τον κοσμο, αλλα τι να το κανουν? Πρακτικα ειναι το θεμα....

Δε σου 'πα εγώ το αντίθετο.... Απλά εδώ μιλάμε για σχέση μάνας- κόρης και μου ξενίζει το γεγονός να αδιαφορεί εσεκεμμένα. Δε μου κάθεται καλά, γιατί η κοπέλα έχει δεχτεί βοήθεια από τη μητέρα της και δεν ήταν αδιάφορη εξ ανέκαθεν. Απλά για λόγους δικούς της, η μητέρα της στην παρούσα φάση είναι απούσα και διακιολογημένα η κοπέλα εκφράζει τα παράπονά της. Απλά θεωρώ πρέπον, μια κατάσταση να την εξετάζουμε σφαιρικά κι οχι μονόπλευρα κι αυτή τη στιγμή προσπαθώ να βρώ τη χρυσή τομή, δίχως να αδικήσω κανέναν.

Σιγουρα ειναι εφικτο να μεγαλωσει κανεις τα παιδια του και να πορευτει τελειως μονος. Αν ομως δεν ισχυουν αξεπεραστα εμποδια, οπως να εχει χασει τους γονεις του, δε βλεπω για ποιο λογο να πρεπει να ειναι αυτο μονοδρομος. Για μενα, το να ειμαι κοντα στους δικους μου ανθρωπους, πρωτα απ ολα στον αντρα μου και τα παιδια μου, αλλα και στους γονεις, αδερφια η φιλους, δεν ειναι βοηθεια η υποχρεωση, ειναι ανταλλαγη αγαπης.

Συμφωνώ μαζί σου! Αυτό όμως καλή μου, δε σημαίνει πως η μανούλα δε σ'αγαπάει τώρα.... Απλά δε χειρίζεται σωστά την κατάσταση. Γιατί δε το συζητάτε ;

[vera]

Κι εγω νομιζω οτι θα πρεπε να το συζητησεις, ισως να πεις κατι καλο για τα πεθερικα...δεν ξερω.....ομως απο τη δικη μου εμπειρια δεν βγαζεις ευκολα ακρη με κουβεντες τετοιου τυπου με τους δικους μου γονεις τουλαχιστον...οποτε το προσπαθησα κατεληγαν οτι εγω ζηλευω πολυ και τα λεω αυτα η οτι ειμαι εντελως αχαριστη και δεν βλεπω τα καλα που μου κανουν....μια φορα που να ειδαν δικο τους λαθος σε κατι δεν εχει υπαρξει......δεν σε αφηνουν κασν να τελειωσεις την κουβεντα που αρχισες.

[nimar1]

Αυτο εχω σκοπο. Μια ηρεμη κουβεντα, για να το δω απο την πλευρα της. Ειμαι σιγουρη πως νιωθει διχασμενη και δεν ξερει μαλλον και αυτη πως να το χειριστει.

[Thaumataki]

Κι εγω νομιζω οτι θα πρεπε να το συζητησεις, ισως να πεις κατι καλο για τα πεθερικα...δεν ξερω.....ομως απο τη δικη μου εμπειρια δεν βγαζεις ευκολα ακρη με κουβεντες τετοιου τυπου με τους δικους μου γονεις τουλαχιστον...οποτε το προσπαθησα κατεληγαν οτι εγω ζηλευω πολυ και τα λεω αυτα η οτι ειμαι εντελως αχαριστη και δεν βλεπω τα καλα που μου κανουν....μια φορα που να ειδαν δικο τους λαθος σε κατι δεν εχει υπαρξει......δεν σε αφηνουν κασν να τελειωσεις την κουβεντα που αρχισες.

Καλάααα.... Τις 8 από τις 10 φορές που 'χω συζητήσει με τους δικούς μου, για το τί παράπονα έχω από αυτούς έχω βγει η αχάριστη της υπόθεσης. Μπροστά μου, δεν παραδέχονται τίποτα, απλά με τον καιρό βλέπω την αλλαγή στη συμπεριφορά τους ( προς το καλύτερο πάντα ) κι από 'κει καταλαβαίνω πως έβαλαν καλά στο μυαλό τους όσα τους είπα και πως εν τέλει είχα δίκιο!:twisted:

Αύριο πρωί φεύγουμε από το εξοχικό του άντρα μου και πάμε στο δικό μου, να δουν και οι δικοί μου το μικρό. Να πω την αλήθεια όταν αρχές Ιουλίου οι γονείς μου έφυγαν για το εξοχικό, μου κακοφάνηκε και πελάγωσα μπορώ να πω. Εμένα είναι και το πρώτο μου κι όσο να 'ναι η μαμά μου, στις αρχές ήταν μια βοήθεια. Από την άλλη, παιδί δεν έκανα με τη μαμά μου κι ούτε είναι υποχρεωμένη να κάθεται να μου νταντεύει τον μπέμπη. Τα καθήκοντά της ως μαμά είναι άλλα πλέον, εγώ μεγάλωσα και πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβω πως απογαλακτίστηκα από το πατρικό μου!

[zeta77]

zeta77 τωρα θα βγω λιγο εκτος θεματος, αλλα μιας και αντιμετωπιζουμε το ιδιο προβλημα, εσενα το μωρακι σου ποσο ειναι? Πως τα πατε γενικα, εχετε μπει σε στερεες? Εχει συνελθει καθολου? Απο βαρος πως παει?

ειμαστε 7 μηνων αλλαξε 6 γαλατα τελικα πηραμε το φρισολακ κομφορτ μαζι με epadoren σιροπι και τωρα τρωει μια χαρα οι εμετοι σταματισαν στον 4 μηνα τωρα τρωει μια χαρα σχεδον απο ολα και βαρος πηρε αερκετο εγω καταλαβα οτι δεν θελει αγχος συνηθισε οτι για λιγο καιρο ετσι θα ειναι τα πραγματα και μην στεναχωριεσαι πολλα παιδακια εχουν δεν ειναι αρρωστια λιγο προσοχη μονο μετα το φαη να την εχεις σε ριλαξ για κανα 20λεπτοεμενα πια πολυ λιγα την πειραζουν οπως το γιαουρτακι και η μπισκοτοκρεμα περαστικα δεν σου λεω γιατι ειμαι χιλια τα εκατο σιγουρη οτι σε λιγο θα το εχετε κιολας ξεχασει να ειναι καλα το μικρο σου!

[nimar1]

Σε ευχαριστω πολυ για την απαντηση! Πολυ χαιρομαι που ολα ειναι καλα τωρα για το κοριτσακι σου. Να σε ρωτησω κατι ακομα? Το epadoren συνεχιζετε να το δινετε? Με τις στερεες ποσων μηνων ξεκινησατε και με τι? Συγνωμη για το off topic. Στο θεμα μας, να πω οτι νιωθω καπως καλυτερα. οι απαντησεις σας με εκαναν να δω πιο σφαιρικα το θεμα. Ας κανει ο,τι θελει η μανουλα μου, κι οταν θελησει, το σπιτι θα ειναι ανοιχτο γι αυτην να δει τα εγγονακια της. Μονο ενα τελευταιο. Την Πρωτοχρονια ειχε θυμωσει παρα πολυ επειδη δεν ανεβηκαμε Αθηνα για τις γιορτες. Ομως ρε κοριτσια δεν μπορουσα, εγκυος και με ενα μικρο παιδι. Κατι αναλογο- που σιγουρα θα προκυψει καποια στιγμη- πως το χειριζομαι?

[zeta77]

το σιροπι της το λιγοστευα μονη μου καθε τοσο αν εβλεπα οτι παει καλα 4 μηνων της το εκοψα τελειως αλλιως αν ακουγα τους γιατρους του νοσοκομειου ακομα θα επινε.στο θεμα μας τωρα καλα κανεις και μαθαινεις να ζεις χωρις να περιμενεις κατι ετσι θα εχεις και την ευκαιρια σε στιγμες που περιγραφεις να της πεις οτι γυναικα ειναι με τοσες υποχρεωσεις και πρεπει να σε καταλαβαινει οταν θες λιγο να χαλαρωσεις και οτι μεγαλωσατε πια και οι 2 για να θυμωνετε η μια στην αλλη

[Thaumataki]

Στο θεμα μας, να πω οτι νιωθω καπως καλυτερα. οι απαντησεις σας με εκαναν να δω πιο σφαιρικα το θεμα. Ας κανει ο,τι θελει η μανουλα μου, κι οταν θελησει, το σπιτι θα ειναι ανοιχτο γι αυτην να δει τα εγγονακια της. Μονο ενα τελευταιο. Την Πρωτοχρονια ειχε θυμωσει παρα πολυ επειδη δεν ανεβηκαμε Αθηνα για τις γιορτες. Ομως ρε κοριτσια δεν μπορουσα, εγκυος και με ενα μικρο παιδι. Κατι αναλογο- που σιγουρα θα προκυψει καποια στιγμη- πως το χειριζομαι?

Προφανώς κι ήθελε να περάσετε μαζί εκείνη την ημέρα και ήταν απόλυτα φυσιολογικό. Η εγκυμόσυνη για την ίδια ίσως να μην ήταν εμπόδιο και δε φαντάστηκε πως για σένα είναι δύσκο κάτι τετοιο, από τη στιγμή που μένετε και σε διαφορετικές πόλεις. Ακόμη ήταν μικρή κι η ζουζού σου, άρα ήταν και δύσκολη η μετακίνηση, πόσο μάλλον με την κοιλιά τούρλα!!!! Ανάλογη περίπτωση, ε ;;;;;; Μήπως σκέφτεσαι και 3ο οπότε και πάλι δύσκολη θα σου' ναι η μετακίνηση ;;; χεχε

Τέσπα....ακόμη δύσκολο θα 'ναι γιατί τώρα τα μωράκια σου είναι 2 και το να κάνεις ένα ταξίδι με την ψυχή στο στόμα δεν είναι διόλου ευχάριστο. Από μόνο του κι αυτό είναι ευνόητο κι απόλυτα κατανοητό.