Έχω ξεφύγει............εσείς?

[momitsi]

Βρες το βιβλίο Δαμάζοντας τα νήπια 1-4 του Dr. Green. Είναι πολύ ενδιαφέρον και εξηγεί πολλές συμπεριφορές καθώς και τον τρόπο αντιμετώπισεις τους. Δεν θυμάμαι ποιος οίκος το εκδίδει.

ελπιζω αυτος ο ντοκτορ να εχει παιδακια γιατι και γω στα λογια ειμαι παρα πολυ καλη-το θεμα ειναι να εφαρμοζουμε πραγματα που εχουν κανει αλλοι γονεις και ειχαν αποτελεσμα.η βασικοτερη αρχη ειναι να κραταμε σταθερη σταση ως γονεις(και οι δυο) σε αυτα που θελουμε να τους μαθουμε,αν και ειμαι νεα μαμα ακομα μεχρι στιγμης εχω τα καλυτεροτερα(ειπε η κουκουβαγια)παιδακια γιατι κραταω αυτη την σταση.ΕΠΙΜΕΝΩ ακομα και οταν τσιριζουν...αλλα οφειλω να παραδεχτω την επιμονη τους.εχω παρεκτραπει και γω και φωναξα και χτυπησα τα ζουμπουρλουδικα κωλαρακια τους και εκλαψα γιατι δεν αντεχα αλλο....αλλα δεν υποχωρησα.

[bebe-q]

Κορίτσια,καλησπέρα σας!!Ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον...Σας γράφω μετά απο σχεδόν ένα χρόνο,για να σας πώ οτι ακόμη δε μπορώ να τον κάνω καλά τον μπόμπηρα...ο μικράκος,είναι μέν πολύ ζωηρό παιδάκι,αλλα ασν χαρακτήρας,ένα φυσιολογικό παιδί,που θα κλάψει όταν υπάρχει λόγος,θα κάνει το πείσμα του,θα φωνάξει,θα χαλάσει τον κόσμο,αλλα σε υποφερτό σημείο....Ο δε μεγάλος μικρός μου,έχει κλείσει τα 3,αλλα ο χορός καλά κρατεί! (δείτε θέμα "Νευρα,νευρα,ΝΕΥΡΑΑΑΑΑΑΑΑ").......Και τι δεν έχω κάνει,αλλα τίποτα αυτός....Μείναμε για 8 μήνες στη γκαρσονιέρα των γονιών μου (όλοι μαζί) και το παιδί ενώ είχε αρχίσει να ηρεμεί,μου γύρισε πάλι απο την αρχή.Εδώ και 3-4 μήνες είμαστε και πάλι σε δικό μας χώρο,οπου έχουν το δωμάτιό τους και ότι χρειάζονται,αλλα η κατάσταση είναι ανυπόφορη...και φοβάμαι οτι μονάχα ένας ειδικός θα μπορούσε να μας βοηθήσει...κάτι που κοστίζει δηλαδή...αλλιώς θα είχα ήδη πάει...Συμφωνώ κι εγώ οτι δεν θέλω να τον κάνω να νιώθει οτι δεν τον θέλω αν γίνεται κουραστικός,και ο μόνος τρόπος που κάπως βοηθάει,είναι τιμωρία στην κούνια του αδελφού του ωσπου να ηρεμήσει,και φυσικά ακολουθεί συζήτηση οπου τον βάζω να ζητήσει συγνώμη κτλ κτλ...πιάνει εκείνη τη στιγμή,αλλα με την πρώτη ευκαιρία ξανά τα ίδια...στριγκλιές και θυμός και κακός χαμός στο ίσιωμα.Θα αγοράσω πάντως και το βιβλίο που λέει η beba09 ,ίσως να μπορεί να βοηθήσει.Σκεφτείτε οτι έχουμε φτάσει 3ών και αρνείται ακόμη και να συνεργαστεί στην εκπαίδευση για τα κακά του.Τον κυνηγάω γύρω γύρω απο το σαλόνι για να τον αλλάξω.Ούτε να ακούσει δεν θέλει!Θα κάνω κανα 6μηνο ακόμα υπομονή μήπως και ηρεμήσει τώρα που έχουμε σταθεροποιηθεί στον χώρο μας,και αν όχι θα τον ,η μάλλον,θα "μας"πάω σε ειδικό για συμβουλές..........Ξέρω πως δεν είμαι η μόνη που αντιμετοπίζω τέτοιες καταστάσεις,γι'αυτό θα πώ κουράγιο σε όλες τις μανούλες που έχουν ταρζανάκια....τι να κάνουμε?Ευτυχώς που έχουν την υγειά τους.Άλλωστε πλέον με προβληματίζει περισσότερο το μέλλον τους απο το τι τραβάω με τις φωνές του....με αυτά που συμβαίνουν στα κοινωνικά δρόμενα εννοώ....Φιλάκια!

[beba09]

Η νταντά πρώτων βοηθειών προτείνει κάτι πολύ ωραία πράγματα, εγώ όταν είμαι μόνη μου στο σπίτι χωρίς παρεμβάσεις παππού και γιαγιάς τα εφαρμόζω....!!!

[bebe-q]

Σα να χεις δίκιο....θα ψάξω να το βρώ να πάρω ιδέες....

[bebe-q]

Πάλι λοιπόν εδώ.....θα σας γράψω τα νέα μας και εδώ,κι αυτό γιατί πολλά κορίτσια παρακολουθούσαν το θέμα μου απο την αρχή με μεγάλο ενδιαφέρον και θέλω μέσα απο την ιστορία μου να παραδειγματιστούν πολλές μανούλες και να καταλάβουν τι μπορεί να κρύβεται πίσω απο τη συμπεριφορά των κατα όλα τα υπόλοιπα πολύ έξυπνων μικρών θησαυρών τους.....Σας κάνω λοιπόν ένα paste του μηνύματος που έχω γράψει σε κάποιο άλλο θέμα σχετικό με ΥΛΑ και ιδού οι λόγοι που έπρεπε να είχα πάει σε αναπτυξιολόγο απο τον πρώτο κι όλας καιρό!!

 

Ο μεγάλος μου γιός λοιπόν που σήμερα είναι 5,5 είναι ένα πολύ έξυπνο παιδάκι (γι'αυτό και δεν περνούσε απο το μυαλό μου πως κάπου δυσκολευόταν και τον θεωρούσα κακομαθημένο,οπότε έκανα υπομονή και του έδινα χρόνο να "στρώσει"), με απόλυτα προκλητική συμπεριφορά,που συχνά σε προκαλεί να ξεπερνάς τα όρια του καλού γονέα και σε κάνει "κάτι άλλο" που μετά μισείς,αν δεν έχεις τα κατάλληλα όπλα για να χειριστείς τέτοιες καταστάσεις.Εννοώντας γνώσεις επι του θέματος,υπομονή,και τεχνικές οριοθέτησης του

μικρού επαναστάτη.

 

Κανένας μας δεν γεννήθηκε με το πτυχίο του σωστού γονέα στο χέρι και σαφώς δεν έχουμε όλοι μας αυτή την ικανότητα στο ίδιο ικανοποιητικό επίπεδο.Έχουμε όλοι μας όμως το ένστικτο της αγάπης προς τα παιδιά μας πράγμα που μας κάνει να καταλαβαίνουμε ποιές συμπεριφορές είναι ανεκτικές και ποιές όχι,είτε των παιδιών μας,είτε δικές μας.

 

Όταν αισθάνθηκα λοιπόν να μη μπορώ να χειριστώ την κατάσταση,απευθύνθηκα σε ειδικούς τόσο για να ελένγξω πρώτα απ'όλα τον εαυτό μου,(γιατί δεν φταίνε πάντα τα παιδάκια απο μόνα τους γι'αυτά που κάνουν) όσο και για τα μικρά μου αγελούδια, με ένα χρόνο διαφορά μεταξύ τους,αλλα και με το ίδιο γονίδιο .... (δικό μου συμπέρασμα αυτό,διοτι καθώς διάβαζα για τον όρο asperger,κάπου πίσω απο τις λέξεις,έβλεπα την παιδική μου ηλικία,καθώς και κάποιες δικές μου,ενήλικες πλέον δυσκολίες,που ίσως δεν με κατηγοριοποιούν ακριβώς,δεν παύουν όμως να υπάρχουν και να το νιώθω).Ήταν λοιπόν σα να ξέρω πλέον ακριβώς,τι αισθάνονται,τι τα "προκαλεί" και τι περιμένουν σε κάθε τους αντίδραση....

 

Μετά απο διάγνωση απο 2 διαφορετικούς δημόσιους φορείς,διαγνώστηκαν και τα 2 αγγελούδια μου στο φάσμα του αυτισμού υψηλής λειτουργικότητας (ο καθένας τους με τις δικές του μικρές δυσκολίες της καθημερινότητας) με πολύ καλό δείκτη νοημοσύνης τα οποία δουλεύονται εδώ και 2 χρόνια απο πολύ καλούς θεραπευτές και πλέον έχουμε ξεπεράσει πολλά απο τα προβλήματα μας και η εξέλιξη μας είναι πολύ ικανοποιητική.Τόσο που το αν θα παρακολουθήσουμε φέτος (Σεπτέμβρη) η όχι την Α' δημοτικού είναι πλέον στο χέρι μου αν θέλω να του δώσω (του μεγάλου) περισσότερο χρόνο να ωρημάσει,η όχι...

 

 

Όλο αυτό το χρονικό διάστημα έχω αποκτήσει εμπειρία στην αντιμετώπιση της προκλητικής συμπεριφοράς τους,περισσότερη υπομονή αλλα και αυτοί έχουν οριοθετηθεί τόσο όσο να "υποφέρεται" το μεγάλωμα και των 2 μαζί ταυτόχρονα περιμένοντας σε βάθος χρόνου να εξελιχθούν σε υπομονετικοί και ανεκτικοί (στον σωστό βαθμό πάντα) άνθρωποι και όχι να "αρπάνε" με τη μία έτοιμοι για καυγά...

 

Η ζωή μας πλέον μπήκε σε άλλους ρυθμούς,με πολύ τρέξιμο, (εργοθεραπείες,λογοθεραπείες,συμβουλευτικές,ειδική συμπεριφορά,μουσική προπαιδεία σε ωδείο,κολυμβητήρια,επισκέψεις σε στούντιο για πρόβες μυσικού συγκροτήματος κτλ κτλ) που όλα αυτά,είναι μεν κουραστικά,αλλα όλα τα καλά κόποις κτώνται όπως λένε οι σοφοί και έχουν δίκιο γιατί τα παιδάκια αυτά έχουν αποκτήσει ενδιαφέροντα και γνώσεις για πράγματα που τα ενισχύουν μέσω της δημιουργικότητας και της καλής πνευματικής αλλα και φυσικής αγωγής.

 

Το καλύτερο είναι πως όλα αυτά τα περιμένουν ανυπόμονα και βλέπω οτι σε όλα συμμετέχουν με χαρά!

Τώρα ο όρος Asperger,είναι η εξέλιξη που συνήθως αποδίδεται στα παιδιά με αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας,αλλα θα πρέπει να είναι έστω στην προεφηβεία το παιδί ωστε να χαρακτηριστεί Asperger η όχι.Ακόμη ακόμη και ο όρος ΥΛΑ, συνήθως,δεν αποδείδεται σε παιδιά,που δεν έχουν κλείσει την ηλικία απο 2 ως 3ών ετών (απο όσο γνωρίζω τουλάχιστον,αν στο μεταξύ έχει αλλάξει κάτι,συχωρήστε με).

 

Με τη δυναμική ομάδα των ειδικών θεραπευτών που με υποστήρηξε όλο αυτό το διάστημα αισθάνομαι οτι πλέον είμαι σε θέση κι εγώ να υποστηρίζω άλλους,λέγοντας κάποιες συμβουλές (σαν άνθρωπος πάντα) δεν είμαι ειδικός,έστω να ηρεμήσω κάποιον,ακούγοντας τον.Λέγοντας μιά καλή κουβέντα.

Όλο αυτό τον καιρό,έχω γνωρίσει γονείς πελαγωμένους,στην κυριολεξία,σε μιά κουταλια νερό,αλώς και μόνο επειδή κάποιοι "ειδικοί" τους τρόμαξαν χαρακτηρίζοντας "κάπως" τα παιδάκια τους απο καθαρή βλακεία,και μη ξέροντας πως να τα βοηθήσουν.

 

Η εμπειρία μου μου έδειξε οτι αν θες να βοηθήσεις ένα παιδί,φροντίζεις παράλληλα να βοηθήσεις τον γονέα-κηδεμόνα του ωστε να κατανοήσει το οποιοδήποτε πρόβλημα και να τον βοηθήσεις να πάρει τη δύναμη και την απαραίτητη αυτοπεποίθηση ωστε να μπορεί να αντιμετωπήσει την όποια κατάσταση και μόνο έτσι θα μπορέσει να βοηθήσει το παιδί του και ο ίδιος.

Το βασικότερο πρόβλημα που έχουν όλα τα παιδιά με κάποιο "πρόβλημα" εντός εισαγωγικών και το τονίζω,είναι οι παραπληροφορημένοι,πελαγωμένοι ή αρνητικοί,πολλές φορές, εγωϊστές γονείς τους περισσότερο,παρά το ίδιο το "πρόβλημα" τους.

ΠΡΟΒΛΗΜΑ για'μένα,είναι αυτό που κανένας δεν φροντίζει να το βελτιώσει σε όποιο βαθμό βελτιώνεται.

Με θέληση και αγάπη όλα μπορούμε να τα καταφέρουμε.Φτάνει μόνο να ξέρουμε με τι παλεύουμε και να δίνουμε καθημερινά αγάπη στα παιδιά μας,όπως κι αν μας τα έστειλε η φύση,ο Θεός,όπως θέλετε πείτε το......

 

Ας μη βάζουμε πιά ταμπέλες στα παιδάκια μας λοιπόν,λέγοντας το κακομαθημένο,ο τεμπέλης,το κακό παιδί,το νευρικό κτλ κτλ και ας μάθουμε λιγάκι να ψάχνουμε και λίγο πιό βαθειά,πίσω απο τις όποιες συμπεριφορές τους,ξεκινώντας απο τον εαυτό μας γιατί εμείς είμαστε οι καπετάνιοι στο ταξίδι για το μεγάλωμα τους και το καράβι τους πηγαίνει όπου του ορίζουμε εμείς.

ΑΝ Ο ΚΑΠΕΤΆΝΙΟΣ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΣΕ ΕΝΑ ΣΤΡΑΒΟ ΤΙΜΟΝΙ ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ ΘΑ ΤΣΑΚΙΣΤΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΦΤΑΙΕΙ ΑΥΤΟ......

 

....Με κάθε σεβασμό και πολλή αγάπη σε όποιον γονέα καλείται να αντιμετωπίσει μιά σκληρή καθημερινότητα μέσα απο το όποιο ιδιέταιρο παιδάκι έφερε στη ζωή...

[bebe-q]

Επίσης θα ήθελα να πω σε όσες κοπέλλες με έκριναν τότε για εκείνη την ατυχή στιγμή με το παιδάκι μου,οτι καλύτερα άλλη φορά,όταν ακούνε μιά μανούλα σε απόγνωση να ζητάει βοήθεια,να μην την πληγώνουν λέγοντας κουβέντες που δεν βοηθούν σε τίποτα,αλλα να δίνουν συμβουλές,όπως θα κάνω και εγώ απο εδώ και πέρα.Μάθετε να ακούτε αφού μπαίνετε στη διαδικασία να σχολιάσετε κάποιον και ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΤΟΝ αν θέλετε κι αυτός να είναι κάποτε σε θέση να βοηθήσει το παιδάκι του.

Η ίδια απευθύνθηκα όπως προείπα σε ψυχολόγο νομίζοντας οτι είμαι τρελλή αφού έκανα αυτή την κίνηση.Η οποία όμως χωρίς να με χειροκροτήσει φυσικά,με διαβεβαίωσε οτι παιδιά στο αυτιστικό φάσμα,πραγματικά κάνουν τους γονείς να χάνουν το μυαλό τους.

Πάλευα με κάτι που δε γνώριζα,και φυσικά δε γνωρίζατε κι εσείς.Ούτε καν περνούσε απο το μυαλό μου με τι είχα να κάνω και πέρασε πάααρα πολύς καιρός ωσπου να ξαναβρώ ισορροπία στην καθημερινότητα μου (ακόμη παλεύω με τις συμπεριφορές του μικρού) απλώς τώρα πιά είμαι κι εγώ πλέον εκπαιδευμένη στο πως να τον χειρίζομαι για να μπορώ να είμαι καλά και η ίδια.Και πάλι μερικές φορές μουρχεται να ανοίξω την πόρτα να φύγω απο το σπίτι,ακόμη κάποιες άλλες βάζω τα κλάμματα απο την πίεση (χωρίς να βε δεί εννοείται) αλλα ξέρω πλέον να κρατάω τον έλενχο και να φέρνω τα πράγματα εκεί που πρέπει.Ασχέτως αν στο τέλος της ημερας το στομάχι μου έχει γίνει κομάτια,η αν ακόμη άρχισα να κάνω και κανένα τσιγάρο που και που με τον καφέ μου για να χαλαρώνω.

Χαίρομαι που δεν ανήκουν τα δικά σας αγγελούδια στην ίδια ομάδα με τα δικά μου,αλλα είδατε οτι τελικά όλα τα παιδάκια δεν είναι τα ίδια.Μη νομίζετε οτι όλοι οι γονείς μεγαλώνουν τα παιδιά τους με την ίδια ευκολία που το κάνουν κάποιοι άλλοι.

Τα λατρεύω τα αγόρια μου,με κάναν πιό δυνατό, πιό άξιο και καλό άνθρωπο απο ότι ήμουν,δεν τα αλλάζω με τίποτα και για κανένα λόγο,χαίρομαι που μέσα απο τις δυσκολίες μας έμαθα να εκτιμώ αλλιώς κάποιες ανθρώπινες αξίες και να βλέπω με άλλο άτι κάποιους ανθρώπους που κάποτε έκρινα και εγώ η ίδια με την ίδια ευκολία αλλα απο τότε που συνέβει το περιστατικό αυτό μέχρι σήμερα,εγώ έχω "μεγαλώσει" 10 χρόνια...

 

Αυτά απο εμένα λοιπόν,με πολύ αγάπη και κάθε σεβασμό προς όλες σας.

[love4]

Πολυ ωραια τα εγραψες...να ειστε ολοι καλα και δυνατοι...

[diminna]

Δεν ξερω τι να γραψω,δενξερω τι να πω.Διαβαζοντας ολες τις αναρτησεις σου,νιωθω ενα απιστευτο θαυμασμο για τον τροπο που διαχειριζεσαι ολες τις δυσκολιες.Εγω οπως σου εγραψα και σε προσωπικο μηνυμα που σου εστειλα εχω ενα αγορακι με διασπαση προσοχης και ανωριμοτητα και εχω εξαντληθει.Φανταζομαι εσυ!!!!!!!!!!Ομως θα ηθελα να σε ρωτησω,χρονο για σενα εχεις?Βοηθεια απο τον μπαμπα εχεις?

[bebe-q]

Δεν ξερω τι να γραψω,δενξερω τι να πω.Διαβαζοντας ολες τις αναρτησεις σου,νιωθω ενα απιστευτο θαυμασμο για τον τροπο που διαχειριζεσαι ολες τις δυσκολιες.Εγω οπως σου εγραψα και σε προσωπικο μηνυμα που σου εστειλα εχω ενα αγορακι με διασπαση προσοχης και ανωριμοτητα και εχω εξαντληθει.Φανταζομαι εσυ!!!!!!!!!!Ομως θα ηθελα να σε ρωτησω,χρονο για σενα εχεις?Βοηθεια απο τον μπαμπα εχεις?

 

Έχω φροντίσει να έχω.

Έγινα λιγότερο υστερική με τις δουλειές του σπιτιού ( δεν τελειωνουν ποτέ άλλωστε),ξαναγύρισα στη μπάντα μου και κάνω τις προβούλες και τα lives μου που είναι ένεση ζωής για μενα αυτά όλα,μαζί με τα παιδιά πήγα κι εγώ στο ωδείο και κάνω drums,κάτι που για χρόνια ονειρευόμουν αλλα ποτέ δεν μου είχε δοθεί η ευκαιρία,γραφτήκαμε με τον άντρα μου γυμναστήριο και πηγαίνουμε μαζί τα πρωίνα που τα παιδιά είναι σχολείο (εκείνος εργαζεται απογεύματα) μου κρατάει τα μικρά κάθε εβδομάδα όταν σχολάει για να πάω στις πρόβες μου,και ναι,τη μία απο τις 2 μέρες της εβδομάδας που πηγαίνουμε λογοθεραπεία με τα παιδιά κι εκείνος μένει πίσω (στο ένα ρεπό του) γυρίζω και έχει σιδερώσει τα πάντα.Αυτά τα 2 και μόνο απο μόνα τους,έχουν αλλάξει τη ζωή μου ριζικά!!

Με πόσο λίγα πράγματα γίνεται ένας άνθρωπος ευτυχισμένος.

Μιά 2ωρη προβούλα κι ένα σιδέρωμα απο καποιον που σου λέει σ'αγαπάω,δεν θέλω να μου πάθεις τίποτα,γι'αυτό μη σε νοιάζει,εγώ είμαι εδώ και θα σε βοηθήσω όσο μπορώ!!

Παρεπιπτόντως πέρισυ όλο το χειμώνα έτρεχα αι τη μαμά μου στα νοσοκομεία επειδή έκανε 2 πολύ σοβαρά χειρουργεία και κανένας άλλος θεν (ήθελε,ένιωθε,μπορούσε,δεν το εξετάζω και δε με απασχολεί όταν έχει να κάνει με τη μανα μου) ασχολήθηκε με αυτό στο βαθμό που έπρεπε να είναι κάποιος δίπλα της ασταμάτητα πέρα απο εμένα και την αδελφή της (τις ώρες που έπρεπε να πάω τα παιδιά στο σχολείο,τις συνεδρίες τους κτλ κτλ).....

Αφού λοιπόν είμαι ακόμη στα καλά μου μετά απο όλα αυτά,νομίζω οτι μπορώ να πω πως δε φοβάμαι τίποτα!!Μόνο το γεγονός οτι είμαστε υγιής με κάνει να αντέχω τα πάντα.

Να σ πω και κάτι?Εγώ είμαι και τυχερή γιατί στην περίπτωση μας,τα παιδάκια μου είναι χαρισματικά!Φοιτούν σε κανονικό σχολείο,οι δυσκολίες τους περιορίζονται στην ωρημότητα τους και όλα δουλεύονται και διορθώνονται.Άλλοι γονείς παλεύουν με αυτισμό δυσλειτουργικό,που τα παιδιά τους δεν μιλούν καν,δεν ανταποκρίνονται,έχουν νοητική στέρηση,άλλα παιδάκια έχουν down...

θα παραπονεθώ εγώ?Και ποιά είμαι εγώ που θα απογοητεύσω έτσι τέτοιους ήρωες όταν με βλέπουν να κλαίγομαι για παιδιά σαν τα δικά μου όταν αυτοί σκοτώνονται να καταφέρουν το ακατόρθωτο καθημερινά!!!!!!???

Δόξα το θεό λέω,και να με έχει γερή να μπορώ πάντα να τρέχω και να αντέχω!!!

Δυστυχώς ο αυτισμός δεν φέρεται το ίδιο σε όλους!!!Με κάποιους είναι πολύ ευγενικός,αλλα με κάποιους άλλους όχι!!!

[bebe-q]

Επίσης σου έχω στείλει πμ με πληροφορίες που μπορεί να σε ενδιαφέρουν,το είδες?

[diminna]

Διαβασα το μηνυμα που μου εστειλες και σε ευχαριστω πολυ για την αμεση απαντηση.Διαβαζοντας τις αναρτησεις σου,μου δημιουργηθηκε μια απορια την οποια θα εκφρασω κινδυνευοντας να χαρακτηριστω περιεργη.Ειπες οτι το μεγαλο σου αγορακι διαγνωστηκε στο φασμα επειδη εχει ακαμπτη και προκλητικη συμπεριφορα.Φτανει αυτο για να γινει μια τετοια διαγνωση?Κανονικα δεν πρεπει να υπαρχει τουλαχιστο ενας αριθμος συμπτωματων απο καποιες ομαδες κριτηριων?Δεν ξερω αλλα επειδη κινουμαι στο χωρο της εκπαιδευσης βλεπω μια φοβερη ευκολια διαγνωσεων οσο αφορα το φασμα του αυτισμου και αυτο ειλικρινα με εχει εντυπωσιασει!

[Λαΐδα]

Μπραβο ρε bebe q!!! Ολα καλα να πανε και θα πανε, γιατι εσυ το οδηγεις εκει!,

[Elpidaz]

Καλημέρα bebe. Από το τελευταίο σου ποστ παρασύρθηκα και διάβασα και τα αρχικά σου. Να στε καλά κι εσείς και τα παιδάκια σας και χαίρομαι πολύ που πλέον έχετε βρει ισορροπία στην οικογένειά σας.

 

Από την εμπειρία σου, πώς θα μπορούσα να καταλάβω την διαφορά ανάμεσα στο "κακομαθημένο-χειριστικό παιδί" και στο "πρόβλημα"? Ποιά είναι η χρησή τομή? Εγώ π.χ. να το ψάξω παραπέρα επειδή η 4χρονη κόρη μου ό,τι θέλει, θέλει με γκρίνια και κλάμα και φωνές και νεύρα?

[bebe-q]

Διαβασα το μηνυμα που μου εστειλες και σε ευχαριστω πολυ για την αμεση απαντηση.Διαβαζοντας τις αναρτησεις σου,μου δημιουργηθηκε μια απορια την οποια θα εκφρασω κινδυνευοντας να χαρακτηριστω περιεργη.Ειπες οτι το μεγαλο σου αγορακι διαγνωστηκε στο φασμα επειδη εχει ακαμπτη και προκλητικη συμπεριφορα.Φτανει αυτο για να γινει μια τετοια διαγνωση?Κανονικα δεν πρεπει να υπαρχει τουλαχιστο ενας αριθμος συμπτωματων απο καποιες ομαδες κριτηριων?Δεν ξερω αλλα επειδη κινουμαι στο χωρο της εκπαιδευσης βλεπω μια φοβερη ευκολια διαγνωσεων οσο αφορα το φασμα του αυτισμου και αυτο ειλικρινα με εχει εντυπωσιασει!

 

Κοίτα,η προκλητική συμπεριφορά,ήταν η αφορμή για να ψαχτώ περισσότερο.Τα υπόλοιπα που λές ήταν που σε συνδιασμό με αυτό μας κατατάσουν στο φάσμα,τα οποία φυσικά,τα παρατήρησαν οι ειδικοί.Πχ πήγε 18 μηνών για να πιάσει το μπουκάλι να πιεί το γάλα μόνος του.Πήγε 4,5 για να κλωτσήσει τη μπάλλα και ακόμη δεν το κάνει με ευκολία.Έπαιζε με το ποδήλατο του,γυρνώντας το ανάποδα και γυρίζοντας τις ρόδες,αντί να προτιμάει να ανεβαίνει πάνω του,άργησε να κάνει πετάλι (ακόμη δεν το κάνει σωστά) δυσκολεύεται σε χώρους με "κλεισστό περιβάλλον" ,ηχολαλεί πολύ συχνά,ειδικά όταν δεν ξέρει τι να απαντήσει σε κάτι που ΄΄ισως δεν κατάλαβε την ερώτηση,,αποφεύγει φίλους που παίζουν και τον "τρομάζουν" δυσκολεύεται να πιάσει το μολυβάκι,είναι 5,5 και δεν ζωγραφίζει ολοκληρωμένες φιγούρες και άλλα τέτοια,που αν έκανε ένα απο αυτά η δύο μεμονωμένα,μπορεί και να μην σήμαιναν τίποτα.Σε συνδυασμό όμως μεταξύ τους δείχνουν τη δυσκολία του.

 

Όσο αναφορά τον αριθμό διαγνώσεων δυστυχώς είναι γεγονός οτι υπάρχει και η εκμετάλλευση κάποιων αλλα δεν θα επεκταθώ σε αυτό.Η εξέλιξη όμως επάνω στο θέμα ιατρικά έχει οδηγήσει στην πλέον πιό εύκολη αναγνώριση της ταυτότητας του αυτιστικού φάσματος που είναι πραγματικά εντυπωσιακό το μεγεθος του!!Πλέον υπάρχουν ακόμη και εκπαιδευτικοί που παρακολουθούν σεμινάρια σχετικά για να γνωρίζουν πως να φέρονται σε ανάλογες περιπτώσεις,οπότε υπάρχει και η απαραίτητη γνώση μερικές φορές ωστε τα παιδιά με ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΔΥΣΚΟΛΙΑ αναγνωρίζονται πιό εύκολα απο όσο παλαιότερα που ένα παιδί που δεν έπαιρνε τα γράμματα λεγόταν τούβλο και τεμπέλης,αφού κατα τα άλλα το μυαλό του ήταν ξυράφι!!

Είναι πολύ έξυπνη,αλλα αργόστροφη,έλεγε η δασκάλα στη μητέρα μου για μενα.

Ποιός λογικός άνθρωπος μπορούσε να το εξηγήσει πρίν 30 χρόνια αυτό?Αν ήμουν τώρα παιδί,δεν ξέρω τι δυσκολία θα μου έβρισκαν οι ειδικοί,σίγουρα πάντως θα είχα πάρει την απαραίτητη βοήθεια μέσα απο "κάποια χ" διάγνωση που θα με είχε καθοδηγήσει σωστά στην υπόλοιπη σχολική ζωή μου ωστε να αποφύγω πολλές δυσκολίες τόσο στη σχολική ζωή μου όσο και σαν ενήλικας αργότερα.

[bebe-q]

Καλημέρα bebe. Από το τελευταίο σου ποστ παρασύρθηκα και διάβασα και τα αρχικά σου. Να στε καλά κι εσείς και τα παιδάκια σας και χαίρομαι πολύ που πλέον έχετε βρει ισορροπία στην οικογένειά σας.

 

Από την εμπειρία σου, πώς θα μπορούσα να καταλάβω την διαφορά ανάμεσα στο "κακομαθημένο-χειριστικό παιδί" και στο "πρόβλημα"? Ποιά είναι η χρησή τομή? Εγώ π.χ. να το ψάξω παραπέρα επειδή η 4χρονη κόρη μου ό,τι θέλει, θέλει με γκρίνια και κλάμα και φωνές και νεύρα?

 

Γενικά ένα παιδάκι μπορεί να συμπεριφέρεται χειριστικά είτε είναι στο φάσμα είτε όχι.Μόνο οι γονείς του που ξέρουν πως το μεγαλώνουν και διαπαιδαγωγούν είναι σε θέση να γνωρίζουν αν σε κάποια πράγματα είναι απλώς κακομαθημένα,η δείχνουν "ΑΚΑΜΠΤΗ" συμπεριφορά.Όταν λέω άκαμπτη συμπεριφορά τι εννοώ.Όταν ο δικός μου ζητούσε ότι ήθελε με φωνές και νεύρα,ποτέ δεν του πέρναγε το δικό του και αυτός συνέχιζε αυτή τη συμπεριφορά,ενώ ήξερε πως δεν θα του περάσει και αν κανείς τον έβλεπε,νόμιζε πως το παιδί κάτι θα πάθει.Θέλω να πω οτι αν εγώ του έκανα τα χατήρια για να μην κλαίει,καλά θα έκανε να φέρεται επίμονα και χειριστικά.Αφού όμως ήξερα οτι δεν οφείλονταν σ'εμένα αυτή η επιμονή του στο να φέρεται έτσι καταλάβαινα οτι κάτι δεν είναι σωστό.

Αν λοιπόν παρατηρώντας τα άλλα παιδάκια της ηλικίας της βλέπεις οτι εκτός απο κακομαθημένη υπάρχουν αποκλείνουσες συμπεριφορές γενικότερα για την ηλικία της ( η είναι πίσω στην αναπτυξιακή της εξέλιξη) καλά θα κάνεις να επισκεπτείς έναν ειδικό για μιά πρώτη γνώμη. Πάντως γενικά,ένα παιδάκι για να ακολουθήσει μια ειδική αγωγή,δεν είναι ανάγκη να είναι στο φάσμα του αυτισμού,μπορεί επίσης απλώς να χρειάζεται η οικογένεια μιά συμβουλευτική ωστε να οριοθετηθεί το παιδάκι.Είπαμε.Δεν είμαστε όλοι οι γονείς ίδιοι,ούτε και όλα τα παιδάκια εύκολοι χαρακτήρες.Υπάρχουν και οι λεγόμενες σχολές γονέων που βοηθούν πολύ γονείς που απλώς δεν καταφέρνουν να οριοθετήσουν κάποια δύσκολα παιδάκια.Δεν είναι κακό να ρωτάμε.

Την ίδια απορία είχε πρόσφατα μιά φίλη μου.Αυτό που της είπα είναι οτι αισθάνομαι οτι είναι καλύτερα να κάνεις μιά άσκοπη επίσκεψη σε κάποιον ειδικό,για να σου επιβεβαιώσει οτι είσαι τρελλή και το παιδί σου δεν έχει τίποτα,παρά να δυσκολεύεται σε οτιδήποτε το παιδί και επειδή είναι έξυπνο να μην το μάθεις ποτέ!

Ελπίζω να σε βοήθησα!

[bebe-q]

Μπραβο ρε bebe q!!! Ολα καλα να πανε και θα πανε, γιατι εσυ το οδηγεις εκει!,

 

Ευχαριστώ κορίτσι μου!!

Σήμερα να έβλεπες τι έγινε,όταν μου σκόρπισαν το βάζο με τα καλαμπόκια (άψητα) μέσα σε όλο το σπίτι και εντελώς ψύχραιμη,τους παρακάλεσα να τα μαζέψουν,ειδάλλως δεν θα τους ξαναπάρω ποπ κορν,για πολύ καιρό.Το έκαναν αυτό επειδή την προηγούμενη μέρα με είδαν πως το έφτιαξα και ανέβηκαν στο ντουλάπι και το πήραν την ώρα που άπλωνα ρούχα!

Πήγα έκανα καφέ,και άναψα τσιγάρο για να καλμάρω την τσίτα που με βρήκε στα καλά καθούμενα,αφού μέχρι τις 10 το βράδυ της προηγούμενης τελείωσα με την ηλεκτρική σκούπα.....

Περίμενα 3 ολόκληρες ώρες και δεν τα μάζευε,μάζευε λίγα και μετά τα ξανασκορπούσε...Οπότε λοιπόν κι εγώ κάποια στιγμή,πήρα την ηλεκτρική και άρχισα να τα μαζεύω.Μόλις το είδε αυτό,μας άκουσε ολόκληρη η περιφέρεια!Ουρλιαχτά,τσιρίδες,κλάματα,έκανε να με χτυπήσει κτλ κτλ ...... Τους τσίμπησα όπως ήμασταν και πήγαμε έξω με μιά φίλη μας.Δεν γινόταν να συνεχιστεί η μερα μέσα στο σπίτι υπο αυτές τις συνθήκες...η τιμωρία του όμως ήρθε όταν περάσαμε απο το σούπερ μάρκετ και είδε ποπ κορν στα ράφια και μου ζήτησε......Όχι αγόρι μου δεν θα σας πάρω,γιατί πετάξατε όλο το καλαμπόκι στο πάτωμα και δεν θα σας ξανα πάρω μέχρι να το πώ εγώ!Θα δεί πολλές φορές ακόμη το ποπ κόρν στα ράφια μέχρι να το ξαναφάει,και να χει καταλάβει οτι δεν το σκορπάμε στο πάτωμα.Εξάλλου δεν τα αγοράζω για να τα πετάω!!

[hara86]

Bebe-q εισαι μια άξια μαμα και μια τυχερή σύζυγος....να σας έχει ο Θεός πάντα καλα...συνέχισε έτσι!!!

απλα υποκλίνομαι!!!

[bebe-q]

Bebe-q εισαι μια άξια μαμα και μια τυχερή σύζυγος....να σας έχει ο Θεός πάντα καλα...συνέχισε έτσι!!!

απλα υποκλίνομαι!!!

 

Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!Πράγματι νιώθω τυχερή.Όσο για το άξια,πιστεύω οτι οι καταστάσεις μας προκαλούν να βγάζουμε τον καλύτερο μας εαυτό για να μπορούμε να πετύχουμε καλύτερη ποιότητα ζωής,τόσο της δικής μας όσο και των ανθρώπων που αγαπάμε,πόσο μάλλον των παιδιών μας!

[Elpidaz]

Γενικά ένα παιδάκι μπορεί να συμπεριφέρεται χειριστικά είτε είναι στο φάσμα είτε όχι.Μόνο οι γονείς του που ξέρουν πως το μεγαλώνουν και διαπαιδαγωγούν είναι σε θέση να γνωρίζουν αν σε κάποια πράγματα είναι απλώς κακομαθημένα,η δείχνουν "ΑΚΑΜΠΤΗ" συμπεριφορά.Όταν λέω άκαμπτη συμπεριφορά τι εννοώ.Όταν ο δικός μου ζητούσε ότι ήθελε με φωνές και νεύρα,ποτέ δεν του πέρναγε το δικό του και αυτός συνέχιζε αυτή τη συμπεριφορά,ενώ ήξερε πως δεν θα του περάσει και αν κανείς τον έβλεπε,νόμιζε πως το παιδί κάτι θα πάθει.Θέλω να πω οτι αν εγώ του έκανα τα χατήρια για να μην κλαίει,καλά θα έκανε να φέρεται επίμονα και χειριστικά.Αφού όμως ήξερα οτι δεν οφείλονταν σ'εμένα αυτή η επιμονή του στο να φέρεται έτσι καταλάβαινα οτι κάτι δεν είναι σωστό.

Αν λοιπόν παρατηρώντας τα άλλα παιδάκια της ηλικίας της βλέπεις οτι εκτός απο κακομαθημένη υπάρχουν αποκλείνουσες συμπεριφορές γενικότερα για την ηλικία της ( η είναι πίσω στην αναπτυξιακή της εξέλιξη) καλά θα κάνεις να επισκεπτείς έναν ειδικό για μιά πρώτη γνώμη. Πάντως γενικά,ένα παιδάκι για να ακολουθήσει μια ειδική αγωγή,δεν είναι ανάγκη να είναι στο φάσμα του αυτισμού,μπορεί επίσης απλώς να χρειάζεται η οικογένεια μιά συμβουλευτική ωστε να οριοθετηθεί το παιδάκι.Είπαμε.Δεν είμαστε όλοι οι γονείς ίδιοι,ούτε και όλα τα παιδάκια εύκολοι χαρακτήρες.Υπάρχουν και οι λεγόμενες σχολές γονέων που βοηθούν πολύ γονείς που απλώς δεν καταφέρνουν να οριοθετήσουν κάποια δύσκολα παιδάκια.Δεν είναι κακό να ρωτάμε.

Την ίδια απορία είχε πρόσφατα μιά φίλη μου.Αυτό που της είπα είναι οτι αισθάνομαι οτι είναι καλύτερα να κάνεις μιά άσκοπη επίσκεψη σε κάποιον ειδικό,για να σου επιβεβαιώσει οτι είσαι τρελλή και το παιδί σου δεν έχει τίποτα,παρά να δυσκολεύεται σε οτιδήποτε το παιδί και επειδή είναι έξυπνο να μην το μάθεις ποτέ!

Ελπίζω να σε βοήθησα!

 

Είναι μέρες που έχω δει την απάντησή σου και σε ευχαριστώ πολύ. Ναι με βοήθησες όπως επίσης με βοήθησε και μια τεραστίων διαστάσεων συζήτηση πού είχα με τον άντρα μου. Το πρόβλημα δεν είναι το παιδί.. είναι εγώ. Θα την βρούμε την άκρη. Να στε καλά κι εσείς και τα παιδάκια σας.

[miriki]

Οι σχολες γονεων εί΄νάί πολυ μεγαλη υποθεση. Πιεστε πολυ τους δημους σας και τα σχολεία να σας τις προσφερουν και φροντι΄στε να τις απρακολουθήσετε. Απυευθυνονται σε όλους τους γονεις ανεξαιρέτως, γιατί ολοι οιγονεις έχουν αποριες και δυσκολιες.

 

Εσυ bebe-q εισαι έμπνευση

[bebe-q]

Οι σχολες γονεων εί΄νάί πολυ μεγαλη υποθεση. Πιεστε πολυ τους δημους σας και τα σχολεία να σας τις προσφερουν και φροντι΄στε να τις απρακολουθήσετε. Απυευθυνονται σε όλους τους γονεις ανεξαιρέτως, γιατί ολοι οιγονεις έχουν αποριες και δυσκολιες.

 

Εσυ bebe-q εισαι έμπνευση

 

Σ'ευχαριστώ καλή μου για τα καλά σου λόγια....Πολλές φορές περνάω απο το μικροσκόπιο της καλής μαμάς τον εαυτό μου και θυμάμαι με λύπη κάποιες αντιδράσεις μου,κάποια μαλώματα που δεν κατάφερα να αποφύγω,αλλα έχω κάνει μεγάλη πρόοδο....Προχθές πχ πήγαμε σ'ένα εμπορικό για βόλτα.Τους πήρα κι έφαγαν,έπαιξαν,λύσσαξαν και πήγαμε στο παιχνιδάδικο να πάρουμε ένα εκπαιδευτικό παιχνίδι εργοθεραπευτικό.Ενώ τους είχα προετοιμάσει οτι θα πάμε εκεί,θα πάρουμε αυτο και τίποτε άλλο και μόλις πρίν λίγες μέρες είχαμε αγοράσει κάτι αεροπλανάκια της ντίσνευ θα τα ξέρετε...θέλαν όμως κι άλλες φυγούρες,τις οποίες έστω κι ας είχα τα χρήματα,δεν θα τυς τις έπαιρνα...έτσι κακομαθαίνουν...Ενώ έχουμε κουβεντιάσει και συμφωνήσει οτι θα πάμε να τα δούμε,να ξέρουμε ποιό θα είναι το επόμενο δώρο-έκπληξη αλλα δεν θα το πάρουμε σήμερα,Πάμε,τα βλέπουμε,τι ωραία τι καλά,και όταν φεύγαμε ήθελαν να τους τα πάρω.(φυσιολογικό μεν,αλλα)...έπρεπε να περάσουμε τη δοκιμασία αυτή για να μαθαίνουμε οτι δεν αγοράζουμε κάθε τόσο παιχνίδια.....Μόλις απομακρυνθήκαμε απο τα ράφια,έγινε της μουρλής!!!Χτυπήθηκαν,ούρλιαζαν λές και τους είχε πιάσει η πόρτα τα δάχτυλα,όλοι γύρω κοιτούσαν καλά καλά (το πιό άσχημο σημείο αυτό) εγώ να προσπαθώ να μην αντιδράσω,κι αυτοί να έχουν κολυμπήσει στο κλάμα,τον ιδρώτα,τη μύξα μόνο το αίμα μας έλλειπε!!!Φεύγω,ο μεγάλος με έσπρωχνε να πάμε πίσω και ούρλιαζε πάμε πίσωωωωωωωωωωωωωωωωω..........το μικρότερο να στριγκλίζει κι αυτό,με τα πολλά τους βάζω στο ασανσέρ,κατεβήκαμε στο γκαράζ,τους έβαλα στο αυτοκίνητο όπως όπως,και με ρωτάει μιά κοπέλλα...δικά σου είναι τα παιδάκια?Εγώ έτοιμη να σκάσω,ώρες είναι λέω να ακούσω και καμιά εξυπνάδα τώρα,θα νομίζουν κι οτι τα απήγαγα και κλαίνε.....Ναι,της λέω,δικά μου,γιατί???????Κουράγιο κοπέλλα μου μου λέει.....υπομονή!!!Μόλις λοιπόν τους έβαλα στο αυτοκίνητο,με πηραν και τα κλάματα........Σκουπήστηκα να μη με δούν και πήγα και τους αγκάλιασα να τους ηρεμήσω.Ο μεγάλος όμως το κατάλαβε και σταμάτησε και μου κάνει.....μη κλαίς μανούλα (μέσα στα αναφυλητά του) θα είμαι καλός,δεν πειράζει.....πήγα και τον χάιδεψα,μιλήσαμε και μετά απο λίγο ηρέμησαν και τα 2 ....φυσικά κάπνισα ένα πακέτο τσιγάρα για να συνέλθω μετά,αλλα τουλάχιστον το περάσαμε ανώδυνα για εκείνα....Πρίν δυό χρόνια,θα είχα πλακώσει τον μεγάλο στις ξυλιές και θα είχαμε άλλου είδους κλάματα μετά.Το παιδί θα είχε εκνευριστεί περισσότερο κι εγώ θα έκλαιγα γιατί τις έφαγε και γιατί θα ειχα απαξιωθεί στα μάτια μου αλλα και στα δικά του....Νιώθω πως πήρα μετάλλιο για άλλη μιά φορά.Μπορεί σε καποιους που δεν ξέρουν να φαίνεται παράλογο και να σκεφτούν,μα καλά,τόσο δύσκολο της είναι να μη δείρει το παιδί της αυτή???Θα το ξανα πώ όμως.Εγώ μισούσα όποιον έβλεπα να φέρεται έστω κι απότομα σ'ένα μικρό παιδί.Πόσο μάλλον να το χτυπάει.Και να που είχα βρεθεί κι εγώ στη θέση αυτή που τόσο μισούσα...Τα μετάλλια του βέβαια παίρνει και ο μικρός που έδειξε ανταπόκριση και φαίνεται πλέον οτι μεγαλώνει.Τα ξεσπάσματα αυτά είναι πιό σπάνια πλέον και η διασκειά τους έχει μειωθεί.Αυτή η ένταση όμως και ο μαύρος και κακός χαμός που γίνεται,με βγάζει απο τα ρούχα μου,μου κλονίζει το νευρικό σύστημα....Νιώθω σα να με χτυπάει ρεύμα....τόσο που υποπτεύομαι οτι ταλαιπωρούμαι απο μετατραυματικό στρές...Η επίσκεψη σε κάποιον ειδικό θα μου λύσει κάθε απορία.

Με τις σχολές γονέων δεν ήξερα οτι τις παρέχουν οι δήμοι,θα το κοιτάξω και θα το διεκδικήσω.Ευχαριστώ για την πληροφορία.