Έχω ξεφύγει............εσείς?

[georgia8]

Συγγνώμη....ΕΙΣΑΙ ΜΕ ΤΑ ΣΩΣΤΑ ΣΟΥ???????????? Κλείστηκες στο μπάνιο αφήνοντας ένα δίχρονο κι ένα ακόμα πιο μωρό μόνα τους απ'έξω???? Κι εσύ από μέσα γελούσες και μονολογούσες ενώ αυτά ούρλιαζαν και τα δύο? Κι από πάνω μας λες πως είχες υποστεί κακοποίηση όταν ήσουν παιδί? Και κόπτεσαι για τα κακοποιημένα παιδιά?????????

Για σε παρακαλώ συγκεντρώσου λιγάκι. Τα παιδιά δεν είναι σάκοι του μποξ να ξεσπάμε τα νεύρα μας. Ούτε χτυπώντας τα ούτε αγνοώντας τα καταφέρνεις κάτι άλλο, εκτός από να τους προσφέρεις μια μορφή κακοποίησης. Εσένα θα σου άρεσε να σου φερόντουσαν έτσι??? Και στο κάτω κάτω, έφερες 2 παιδιά στον κόσμο, οφείλεις να τα μεγαλώσεις με αγάπη και μόνο με αγάπη. Με το ζόρι και με τη βία δεν έμαθε ποτέ ΚΑΝΕΝΑΣ καλούς τρόπους. Και η μαγκιά σου θα φανεί αν καταφέρεις με τον καλό τον τρόπο να επιβληθείς στο παιδί σου και να έχετε μια ήρεμη και ευτυχισμένη οικογένεια.

Και κάτι άλλο : τα παιδιά δεν είναι κούκλες που παίζουμε μαζί τους και μετά τις αφήνουμε στην άκρη κι αυτές κάθονται ήσυχες ήσυχες μέχρι να τις ξαναθυμηθούμε και να ξανασχοληθούμε λίγο μαζί τους. Τα παιδιά ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΙΚΑ όλο το χρόνο μας. Και πολύ καλά κάνουν, κατά τη γνώμη μου.

 

:shock::confused:

Αυτό το μήνυμα είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ.

Δε ξέρω αν στο (πολύ) βάθος γράφτηκε με καλή διάθεση, αλλά πάντως δεν δείχνει κάτι τέτοιο.

Η κοπέλα δε "κλείστηκε στο μπάνιο" με χαιρέκακη διάθεση φαντάζομαι, ούτε γελώντας από μέσα διαβολικά, πήγε να κάνει την ανάγκη της, και καλά έκανε. Αν ήθελε για λίγο να αφήσει το παιδί στο διπλανό δωμάτιο με τα παιχνίδια του, δεν ήταν λάθος ούτε εγκατάλειψη. Θα μπορούσε να του πεί "η μαμά θα πάει για λίγο στο μπάνιο", (καλά είναι να μιλάμε ΓΙΑ ΟΛΑ στα παιδιά, για οτι κάναμε, κάνουμε ή θα κάνουμε... Βοηθάμε έτσι και το λόγο τους), και μπορεί να το είπε, δε ξέρω και δεν είναι εκεί το θέμα .

Πάντως, ναι, τα παιδιά απαιτούν το χρόνο της μαμάς (κυρίως) και του μπαμπά, αυτό δε σημαίνει όμως οτι έτσι ακριβώς πρέπει να γίνεται. Στο παιδί δίνουμε την αμέριστη αγάπη, τρυφερότητα και αφοσίωσή μας, έως εκεί όμως που κι εμείς μπορούμε να λειτουργούμε φυσιολογικά, ανθρώπινα. Γιατί κι ο γονιός έχει τις δικές του ανάγκες, που, ναι, θα πρέπει να καλύπτει -τουλάχιστον σ' ένα βαθμό- ώστε να μπορεί ακριβώς να φέρεται φυσιολογικά, και να μπορεί να στέκεται δίπλα στο παιδί του ακόμα πιο καλά, πιο φυσιολογικά, πιο πραγματικά, πιο αληθινά....

Έτσι και τα παιδιά θα αισθάνονται πιο όμορφα, αλλά και οι γονείς φυσικά.

Bebe μου νομίζω όπως σου είπα οτι τα πας μια χαρά, και να μην έχεις σκέψεις και "ενοχές" για οτιδήποτε, και κυρίως για οτι περίεργο ακούς εδώ μέσα.. Σε τέτοια posts δεν αξίζει πολλές φορές ούτε και να απαντάμε, αλλά και εγώ το έκανα σήμερα γιατί καλό είναι να γράφονται και άλλες απόψεις, τουλάχιστον πιο καλοπροαίρετες. Και φυσικά αν ήσουν απ΄τις μητέρες που κακοποιούν τα παιδιά τους και δε τις νοιάζει, δε θα έγραφες καν εδώ, δε θα ζήταγες και κανενός τη γνώμη!!! Αλλά δεν είσαι τέτοια, είσαι μια φυσιολογική μητέρα που μεγαλώνει τα παιδιά της με αγάπη, με κόπο, και με συνεχή διάθεση να γίνεται καλύτερη. Αλοίμονο, αν γράφει κάποιος τον προβληματισμό του εδώ και κάνουμε τη τρίχα τριχιά!

Ο μικρός σου έχω την εντύπωση οτι αποζητά την αμέριστη προσοχή σου, κάτι πολύ φυσιολογικό για τα παιδάκια αυτής της ηλικίας, όπως και το κόλλημά τους με τις ηλεκτρικές συσκεύες!!.. Να συνεχίσεις να του την παρέχεις, να παίζεις μαζί του όπως κάνεις πολύ ωραία, να του μιλάς για το οτιδήποτε, και στα ξεσπάσματά του υπομονή, και καμμιά φορά "αδιαφορία" να του περάσουν, μετά πάλι γελάκια και παιχνίδια θα είναι, όταν είσαι και εσύ ψύχραιμη και ήρεμη.... Καλή συνέχεια!!!

Τέλος, να προσθέσω οτι δεν έχω παιδιά, αλλά ότι γράφω εδώ είναι από αυτά που διαβάζω στη σχολή μου, καθώς σπουδάζω παιδαγωγικά και έχω πολύ αγάπη γι αυτό το επάγγελμα. Η ενασχόληση και ανατροφή των παιδιών είναι σίγουρα από τα πιο υπεύθυνα πράγματα που υπάρχουν, ίσως και το πιο υπεύθυνο, που έχει μεγάλη δυσκολία αλλά συγχρόνως και μεγάλες χαρές και συγκινήσεις!! Και θέλω να πω σ΄όλες τις μανούλες εδώ να χαίρονται πραγματικά όσο μπορούν κάθε στιγμή με τα παιδάκια τους!!!

[bebe-q]

Georgia 8 Πάλι καλά που οι κακοπροέρετοι προσφερόμενοι για τέτοιου είδους βοήθεια(να σε κάνουν να θέλεις να βρείς τα ξυραφάκια ,να πιείς ένα ποτηράκι χλωρίνη να πάνε κάτω τα φαρμάκια βρε αδερφέ), είναι λίγοι!! (χαχαχαχα)

 

Πέραν της πλάκας το θέμα είναι πολύ σοβαρό!Αν διαβάσει κανείς το πρώτο μήνυμα,καταλαβαίνει πόσο πολύ ενοχλήθηκα απο τον εαυτό μου και αν έχω πρόθεση να φέρομαι έτσι στο παιδάκι μου...Αυτοί που δεν καταλαβαίνουν,ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ!!Στο καλό και να μας γράφουν!Η μάλλον καλύτερα να μη πας γράφουν,δεν χρειάζεται!

Λοιπόν,αυτό με τους στενόμυαλους παντογνώστες(!) τελείωσε...

Η ουσία είναι οτι τις τελευταίες μέρες έχουμε μεν εσπάσματα,αλλα τόσα ωστε να τα ανέχομαι και να μπορώ να τα αντιμετωπίζω...έχει αλλάξει η συμπεριφορά του πάααααααααρα πολύ και αυτό επειδή άλλαξε η δική μου πρώτα.

...Αυτό που θα'θελα σαν μιά δεύτερη γνώμη,μιά που σπουδάζεις παιδαγωγικά,είναι την άποψή σου σχετικά με το οτι ο μικρούλης μου δεν μιλάει σχεδόν καθόλου...Η παιδίατρος λέει οτι είναι ακόμη πολύ μικρούλης...εγώ μέσα μου,ταπεινά διαφωνώ,και έχω προβληματιστεί....Μήπως λέω,θα έπρεπε να τον δεί μιά αναπτυξιολόγος?Έτσι,έστω να κρίνει αν χρειάζεται βοήθεια στην ομιλία του,έστω για τα πρώτα ερεθίσματα...

Τι λές?

(θα με βοηθούσε η άποψη όποιας κοπέλλας γνωρίζει κάτι για το θέμα)

 

ΣΗΜΕΙΏΣΤΕ ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΙΔΊ ΘΑ ΕΊΝΑΙ 2 ΣΕ ΣΧΕΔΟΝ 2 ΜΗΝΕΣ...

 

Και ακόμη λέει μπάμπά,μπέμπη(τα μόνα που λέει καθαρά),άπα,(δηλαδή άτα,η αγκαλιά),

έ(w)ια, έ(w)ια,και καλά έλα!και όταν του λέμε ποιός ήρθε εχθές να σε δεί?Χαμηλώνει τη φωνή του λές και θα σου πεί κάποιο μυστικό και γελώντας λέει ψυθιριστά (w)ιά-(w)ιά!!!! ..που σημαίνει η γιαγιά!

και για ότι άλλο θέλει,μπααααααααΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΆΆΆΆΆΆ΄΄΄΄!!!!!!!!!!!!!!Όλα τα άλλα είναι μπαααααάααααααααααααααΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!

 

Κατα τα άλλα,είναι τετραπέρατος!!Δεν είναι δεξιοτέχνης(τουλάχιστον όχι ακόμα) αλλα βάζει και βλέπει dvd μόνος του,βρίσκει το κανάλι,ξέρει ποιό κουμπάκι πρέπει να πατήσει για να παίξει,ξέρει και σου δείχνει που είναι η μυτούλα,τα μαλλάκια του,τα μαλλάκια του μπέμπη,όταν του λέω έλα να μετρήσουμε τα δαχτυλάκια μας,κάνει την κίνηση του μετρήματος κοιτόντας με και χαμογελάει και φυσικά βαριέται στο 5 και χτυπάει παλαμάκια!!!Κάνει τις κινήσεις απο το πλάθω κουλουράκια....κ.α τέτοια...

Ένα παιδί που έχει κάποιο πρόβλημα (που ποτέ δεν είπα κάτι τέτοιο),αλλα έστω και ψυχολογικά αν πιεζόταν δε νομίζω οτι θα τα έκανε ούτε αυτά.Δεν ξέρω,μπορεί και να κάνω λάθος...

Μιά φίλη μου ψυχολόγος μου είπε,οτι τα ουρλιαχτά και τα κλάματα αυτά,είναι πείσματα!και οτι προσπαθεί με τον μοναδικό τρόπο που έχει να με χειραγωγήσει!Ξέρει οτι μόνο αυτό περνάει και απλά το χρισημοποιεί!

Αυτά! Αναμένω τις απαντήσεις σας!

[zoegeo07]

Bebe-q παίρνω την πρωτοβουλία να σου απαντήσω αν και δεν είμαι εκπαιδευτικός, είμαι όμως γιατρός (όχι παιδίατρος). Αν και δεν νομίζω πως κάτι τρέχει με τον πιτσιρίκο σου εγώ θα πρότεινα να τον δει και ένας αναπτυξιολόγος έτσι για να έχετε το κεφαλάκι σας ήσυχο.Νομίζω πάντως πως το θέμα του λόγου δεν εμπνέει ανησυχία απλά ο αναπτυξιολόγος θα αξιολογήσει τη συνολικότερη εικόνα του παιδιού οσο αφορά τους αναπτυξιακους σταθμούς που πρέπει να φτάσει στην ηλικία των δύο.

[Dimitra83]

ο δικος μου μεχρι τον μαιο που ηταν 2 χρονων κ 4 μηνων...ελεγε μονο μαμα μπαμπα μπαι και...αυτα τωρα...3 μηνες μετα δηλαδη...κανει προτασεις μεχρι 4 λεξεις στην καθε προταση .πχ ''μαμα ελω γαλα'' ''εν ελω αλλο μπανανα'' ''πειναω πολυ'' κλπ οπως επισης λεει σχεδον ολες τις λεξεις .τον απριλιο τον ειχα παει σε λογοθεραπευτη και αναπτυξιολογο παιδοψυχολο κ ΟΡΛ για ακοογραμαμτα κ τελικα ολοι μου ειπαν πως ειναι απολυτα φυσιολογικος κ πως κατα μεσο ορο τα αγρακια αργουν σε σχεση με τα κοριτσια κ ειναι 6 μηνες πισω στον τομεα ομιλιας σε σχεση με τα κοριτσια.θα σου προτεινα να περιμενεις ως τα 2.5 για να τον πας γιατι κ εγω τζαμπα το ταλαιπωρησα το παιδι 4 ωρες εξετασεις.εξαλου ολοι θα σου πουν πως ειναι μικρος ακομα κ πως απο τη στιγμη που καταλαβαινει ολα οσα του λες τοτε δεν παιζει προβλημα.αν πχ δεν ακουγε στο ονομα του η δε καταλαβαινε καποιες απλες εντολες τοτε θα επρεπε να ανησυχεις

[georgia8]

Λοιπόν, θα σου πω τι ξέρω απ΄την Αναπτυξιακή ψυχολογία για το λόγο.

 

Στην ηλικία των 18 μηνών περίπου, το μικρό παιδί χρησιμοποιεί το λεγόμενο "τηλεγραφικό λόγο", δηλαδή συνδιασμός 2 τουλάχιστον λέξεων χωρίς άρθρα, συνδέσμους ή προθέσεις. π.χ."πάει μαμά" (η μαμά έφυγε).

2-3 ετών: σχηματίζει προτάσεις 3 τουλάχιστον λέξεων, με υποκείμενο-ρήμα-αντικείμενο, π.χ. "Γιάννης έφαγε μήλο".

3-5 ετών: προφέρει καθαρά τις λέξεις κ' διαμορφώνει πιο περίπλοκες εκφράσεις. Διατυπώνει πολλές ερωτήσεις κ΄απαντά κατάλληλα σε ερωτήσεις των ενηλίκων. Τέλος προσπαθεί να αφηγηθεί σύντομες ιστορίες.

Χρειάζεται να πάμε το παιδί στον ειδικό όταν:

Δεν κάνει καμμία προσπάθεια να μιμηθεί ήχους στην ηλικία των 12 μηνών.

Δεν δείχνει να κατανοεί απλά παραγγέλματα στους 15 μήνες.

Δεν λέει καμμία λέξη στους 18 μήνες.

Λέει μόνο 3-4 λέξεις στην ηλικία των 2 ετών.

 

Όλα τα παραπάνω όμως είναι γενικοί "κανόνες" και δε πρέπει να βγάζουμε αμέσως βιαστικά συμπεράσματα, καθώς το κάθε παιδί έχει το δικό του ρυθμό ανάπτυξης που πρέπει από εμάς να είναι σεβαστός και κατανοητός, αρκεί να του παρέχουμε κατάλληλα ερεθίσματα, και να το βοηθούμε.

Επίσης πρέπει να σημειώσουμε οτι τα αγόρια μιλούν εν γένει αργότερα από τα κορίτσια, όπως είπε και η Δήμητρα. Τόσο για την απόκτηση όσο και για την εξέλιξη του λόγου, χρειάζεται συναισθηματική επαφή, γιατί ο λόγος είναι άμεσα συνδεδεμένος με το συναίσθημα. Οι πρώτοι μήνες είναι αρκετα σημαντικοί. Η εξέλιξη στο λόγο έχει ως εξής:

1ον)Υπάρχει η δική μας διαθεσιμότητα (αν μιλάμε στο παιδί, του απευθύνουμε το λόγο, δε μιλάμε πάνω στις φωνοποιήσεις του όταν είναι βρέφος, απαντάμε σε κάθε του κίνηση για λόγο...)

2ον)Του δημιουργούμε την ΕΠΙΘΥΜΙΑ να μιλήσει (γιατί, ναι, για να μιλήσει το παιδί πρέπει να λαχταρά γι' αυτό, να θέλει να επικοινωνήσει με τον ενήλικα)

3ον)Και έτσι το παιδί μιλάει...

Το δείξιμο με το δάχτυλο θεωρείται ως πρωτολέξη, και συμβαίνει γενικά πριν το παιδί μιλήσει. Εκεί πρέπει να είμαστε διαθέσιμοι, να του μιλάμε, να το ρωτάμε τι βλέπει...

Πάντως γενικά, από όταν είναι το παιδί ακόμα πιο μικρό, από βρέφος, πρέπει να ονομάζουμε τα αντικείμενα που πιάνει, να του μιλάμε γι΄αυτά...

Βοηθούν: Ερεθίσματα για το λόγο, όπως το παιχνιδάκι "κουκου-τα" ή το "πάρε-δώσε". Και επίσης οι ευκαιρίες επικοινωνίας και ο διάλογος.

 

Ο γιός σου φυσικά είναι πανέξυπνος για να κάνει όλα αυτά που λες, η νόηση όμως δε σχετίζεται απαραίτητα με την ομιλία! Πρέπει οπωσδήποτε να βλέπει και να παίζει και με άλλα παιδάκια, εκτός από τα παραπάνω που σου είπα.

Τέλος κατά τη γνώμη μου, ως φοιτήτρια ακόμα κι όχι ως ειδικός, θα έπρεπε να τον πας σε έναν αναπτυξιολόγο, έτσι, προληπτικά... Δε σημαίνει οτι μπορεί να έχει κάτι όμως! Αυτά είχα να σου πώ, ελπίζω να βοήθησα! Φιλιά! :p

[Eve]

bebe q, για το θεμα της ομιλιας περιμενε μεχρι τα 2. σου μιλαω απο ιδια πειρα, με ενα παιδι που μεχρι τα 2 ελεγε μπαμπα, μαμα, μπαμ..αυτα. Στα 2 ξεκινησε να μιλαει, να λεει ολες τις λεξεις, πολυσυλαβες, συνθετες, τα παντα. Αμεσως μετα προτασεις, πριν τα 2,5 μιλουσε σαν κι εμας, πλεον μιλαει σαν ενηλικας, σε σημειο να μου ζηταει να μαθει αγγλικα! τι να σου πω, έκρηξη ομιλιας. Τα 2 απ οτι μου εχει πει ο παιδιατρος μας ειναι οροσημο για τα αγορακια. σε εμας επαληθευτηκε!

[bebe-q]

Σας ευχαριστώ πολύ κοίτσια μου!!

Του μιλάω αναλυτικότατα για ΤΑ ΠΑΝΤΑ απο τότε που ήταν ημερών!!(ο άντρας μου με κορόϊδευε...)το έκανα για να μαθαίνει τον ονοματισμό των αντικειμένων και να μάθει να μιλάει μέσα απο αυτά που του έλεγα!Του λέω κάθε μέρα τα ΑΜΕΤΡΗΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙΑ!!

Κάνουμε τα ζωάκια 1 προς ένα λέγοντας...πώς κάνει η γατούλα?πώς κάνει το σκυλάκι?κ.ο.κ αλλα και των αντικειμένων..πχ το τηλ.το κουδούνι,η πόρτα,το αυτοκίνητο κτλ...

Το μόνο απο όλα αυτά που του΄κανε όρεξη να μας δείξει πώς κάνει,ήταν το λιοντάρι,και ο τρόπος που το κουνελάκι κουνάει τη μουσούδα του όταν τρώει!!!σιγά σιγά,κάνει μιά φωνούλα που και καλά την κάνουν τα πουλάκια,κάνουμε μμμμμμμμμμ για την αγελάδα,(αυτό του ήταν εύκολο γιατί έτσι κι αλλιώς το κάνει για όλα!!,και έχει ιοθετήσει ένα μορφασμό και τον κάνει όταν του λέμε να κάνει γκριμάτσα!!Πλάκα έχει όταν προσπαθεί να κάνει την ένδειξη του όχι-όχι με το χεράκι του,και προσπαθεί να απομονώσει τον δείκτη απο τα υπόλοιπα δαχτυλάκια του για να το κάνει!!!Στο τέλος αφού δεί πως είναι δύσκολο γι'αυτόν,κουνάει απλά το κεφαλάκι του και δείχνει το όχι

Το ναί όμως,ούτε κατα διάνοια να το γνέψει....και ούτε δείχνει τίποτα απολύτως με το χεράκι του.Ότι θέλει,απλά φωνάζει και πρέπει εγώ να μαντεύω...Αν κάτι θέλει και πετύχω τη μαντεψιά και ακούσει να το λέω,γελάει γκρινιαχτά και μόνο έτσι καταλαβαίνω τι εννοεί...

Απο όσα διάβασα,κατάλαβα οτι δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας,αλλα επειδή είμαι πιό πολύ της πρόληψης απο το να χάσω πολύτιμο χρόνο,θα περιμένω ώς που να κλείσει τα 2 (σε κανα μήνα)και μετά θα κλείσω ραντεβού.Σίγουρα θα έχει πεί κάποιες λεξούλες ακόμη μέχρι τότε,αλλα και πάλι προχωράει με πολύ αργούς ρυθμούς...και είναι όλο το πακετάκι όχι μόνο οι λεξούλες....π.χ,του έχω δείξει πώς βγάζουμε τα παπούτσια....(με χράτς) κάτι που στην ηλικία του είναι πολύ απλό να το κάνει...η πώς κατεβάζουμε το σόρτς και άλλα τέτοια απλά πραγματάκια στα οποία αρνείται να συνεργαστεί ακόμη και για να του δείξω...

απο αυτή την τεμπελιά θέλω να τον ξεκολλήσω...Ακόμη και όταν τον ταϊζω,ανοίγει το στόμα και δεν σκύβει μπροστά για να φάει την κουταλιά!Σήμερα ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ εφαγιε μπανάνα,κρατώντας την μόνος του!!!

Αυτά για την ώρα...

[mama chryssa]

Καλη μου bebe-q,αφου διαβασα και τις 5 σελιδες προσεχτικα, με ολα τα σχολια, τις απαντησεις κλπ κλπ, θα σου πω τα εξης ελπιζοντας να βοηθησω και μονο!

 

1ον΄μην ακους και μην διαβαζεις οτιδηποτε σε "χαλαει", ι εστω δεν σε βοηθαει( καταλαβαινεις τι εννοω)

 

2ον ' TAKE A BREAK!!! Αυτο φταιει για ολα. Εχεις περασει πααααρα μα πααααρα πολυ δυσκολα και πρεπει επειγοντως να κανεις πραγματα και για τον εαυτο σου. Γιατι για μενα, για να εισαι σε θεση να λειτουργεις σωστα ως μανα, θα πρεπει πρωτα να λειτουργεις ως ανθρωπος και ως γυναικα. Πραγμα που απ οτι καταλαβα δεν εισαι τα 2 τελευταια χρονια! Δεν εισαι ουτε ανθρωπος, ουτε γυναικα! Ειναι λογικο, τον πρωτο καιρο, αλλες λιγοτερο, αλλες περισσοτερο να χανουμε τον δρομο μας, τον εαυτο μας και τις ισορροπιες μας. Μετα ομως, καπου, καπως, τα ξαναβρισκουμε σιγα σιγα... Και σου τα λεω αυτα, εγω, που οταν ηρθαν τα διδυμα μου, και μεχρι πριν το καλοκαιρι, ημουν σαν τα ζομπι κυριολεκτικα!!!

Επανηλθα ομως....μου πηρε περιπου 18 μηνες....αλλα τα καταφερα. Δεν μπορω να σου πω τι να κανεις εσυ,( ξερω πως το να σου πω να βγαινεις, η να πας για ψωνια, η να ξαναρχισεις τα χομπυ σου ειναι easier said than done), μονη σου θα το βρεις. Ενα βραδυ, που θα κοιμοθνται τα μωρα, ξαπλωσε στον καναπε, κλεισε τα ματια σου, χαλαρωσε και σκεψου τι θα μπορουσες να κανεις εσυ η ιδια για τον εαυτο σου καθε μερα, εστω και για μιση ωρα, που να μην εχει να κανει ουτε με παιδια, ουτε με σκυλια, ουτε με τιποτα αλλο. Και βαλτο στο καθημερινο σου προγραμμα, γιατι το χεισ αναγκη ,οκ?

 

3ον Ασε τους αλλουσ να κρινουν και να κατακρινουν. Εξαλλου, το πιο ευκολο πραγμα στον κοσμο ειναι αυτο΄και οπως ελεγε και η καλη μου η γιαγια," το αγκαθι του αλλου μας ενοχλει....το δικο μας κονταρι που μπηκε μες το ματι μας δεν το βλεπουμε"??? Stay cool γενικα

Μην αγχωνεσαι με το παραμικρο και για το καθετι. ( αυτο σου το γραφω για τον τελευταιο προβληματισμο σου με την ομιλια του μικρου).

Δωσε χρονο στο παιδι και στον εαθτο σου κυριως ( οσο μπορεις)...

 

4ον 'Μηπως να εστελνες τον μεγαλο παιδικο??? Μηπως να το σκευτοσουν ??? Μηπως ειναι η λυση στο ολο θεμα με τις ζηλειες και τις φωνες και τις τςιριδες??? Λεω....μηπως??? Δεν ξερω...

 

 

( σορυ για τον τροπο που γραφω, χωρις τονους κλπ, αλλα τωρα μαθαινω τα ελληνικα!)

[bebe-q]

Καλές μου φιλενάδες,(για όσες με άκουσαν και με συμβούλεψαν όταν το είχα ανάγκη),μπήκα για να σας πώ τα νέα μας!!Μέσα σε 6 -7 μήνες απ'όταν μετακομίσαμε,και αφού έχει χρονίσει πλέον και το μικράκι,πράγμα που σημαίνει οτι δεν κρέμεται πλέον απο πάνω μου ολημερής κ οληνυχτής όπως συνήθιζε να κάνει,με αποτέλεσμα να ασχολούμαι πιά περισσότερο και με το μεγαλύτερο μωράκι μου,τα πράγματα έχουν ηρεμήσει κατα πολύ θα ΄λεγα!!Κατ'αρχήν ο Γιωγάκος έχει αρχίσει ΄εστω με τον δικό του τρόπο και λέει κάποιες λέξεις.Λέει σχεδόν τα πάντα,αυτά που δεν λέει προσπαθεί έστω να τα πεί,απλά δεν χρισημοποιεί πολλά σύμφωνα.Έχει όμως τρομερή εξέλιξη σε σημείο που τον καταλαβαίνω.Έχει αλλάξει η συμπεριφορά του κατα πολύ αν και είναι πολύ πεισματάρης και πολλές φορές όταν δεν του περνάει αντιδρά υστερικά,(υποθέτω μεγαλώνοντας θα αλλάξει αυτό)αλλα πλέον έχει ηρεμήσει ακόμη και στον ύπνο του.Επίσης,αξιοσημείωτο είναι το γεγονός οτι ενώ δε μιλάει ακόμη,μου τραγουδάει (με τι τα τα) συλλαβίζοντας τα κάλαντα παρακαλώ!!!και μάλιστα ολόσωστα στις νότες!

Απ'όσο δείχνει το πρόβλημά του είναι οτι χρειάζεται περισσότερο χρόνο έξω,γιατί αλήθεια είναι οτι μόνη μου έξω και με τα 2 δυσκολεύομαι να τα κάνω καλά.Οπότε πάλι δεν βγαίνουμε καθημερινά.Κοιτάζω όμως να πάρω 2πλό καρότσι κι έτσι θα είναι πιό εύκολο να τα πάω όπου θέλω.

Στο μεταξύ πήγα και δούλεψα κάπου για 2 μήνες περίπου,ξέφυγα απο την καθημερινότητα και την κλεισούρα,ξεπέρασα και το στάδιο της λεχώνας που κουβαλούσα μέχρι που κόψαμε και τον θηλασμό,πηγαίνω πιά και στις πρόβες με το γκρουπάκι μου μιά φορά κάθε τόσο,οπότε έχω πάψει ακόμη και να του φωνάζω όταν κάνει κάτι.Απλά αλλάζω τόνο στη φωνή μου και του εξηγώ οτι αυτό που κάνει είναι λάθος κτλ...

Ο δέ μικράκος,εξελίσσεται σε μεγάλη μαφία!!Όταν του λέω να μην κάνει κάτι,με κοιτάζει,γελάει πονηρά και μου κουνάει το δαχτυλάκι και καλά όχι-όοοοοοοοοχιιιιιιι...και με κάνει και θέλω να το φάω!!Κι απο πίσω ο Γιωργάκος,παίρνει χαμπάρι τι γίνεται κι έρχεται και του κάνει : όιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι δυνατά και καλά η μαμά είπε όχι!!!!και δεν ξέρω ποιό να δαγκώσω πρώτο!!!Ειδικά όταν δούλευα,το βράδυ που γυρνούσα κομμάτια,έπευταν και οι δύο πάνω μου και δε μπορούσα να κουνήσω ρούπι!!ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΟΜΩΣ?

Αυτά λοιπόν τα νεάκια μας,θα τα ξαναπούμε σύντομα.Φιλιά πολλά και καλή χρονιά σε όλους!

[Σνουφελ μου]

Καλές μου φιλενάδες,(για όσες με άκουσαν και με συμβούλεψαν όταν το είχα ανάγκη),μπήκα για να σας πώ τα νέα μας!!Μέσα σε 6 -7 μήνες απ'όταν μετακομίσαμε,και αφού έχει χρονίσει πλέον και το μικράκι,πράγμα που σημαίνει οτι δεν κρέμεται πλέον απο πάνω μου ολημερής κ οληνυχτής όπως συνήθιζε να κάνει,με αποτέλεσμα να ασχολούμαι πιά περισσότερο και με το μεγαλύτερο μωράκι μου,τα πράγματα έχουν ηρεμήσει κατα πολύ θα ΄λεγα!!Κατ'αρχήν ο Γιωγάκος έχει αρχίσει ΄εστω με τον δικό του τρόπο και λέει κάποιες λέξεις.Λέει σχεδόν τα πάντα,αυτά που δεν λέει προσπαθεί έστω να τα πεί,απλά δεν χρισημοποιεί πολλά σύμφωνα.Έχει όμως τρομερή εξέλιξη σε σημείο που τον καταλαβαίνω.Έχει αλλάξει η συμπεριφορά του κατα πολύ αν και είναι πολύ πεισματάρης και πολλές φορές όταν δεν του περνάει αντιδρά υστερικά,(υποθέτω μεγαλώνοντας θα αλλάξει αυτό)αλλα πλέον έχει ηρεμήσει ακόμη και στον ύπνο του.Επίσης,αξιοσημείωτο είναι το γεγονός οτι ενώ δε μιλάει ακόμη,μου τραγουδάει (με τι τα τα) συλλαβίζοντας τα κάλαντα παρακαλώ!!!και μάλιστα ολόσωστα στις νότες!

Απ'όσο δείχνει το πρόβλημά του είναι οτι χρειάζεται περισσότερο χρόνο έξω,γιατί αλήθεια είναι οτι μόνη μου έξω και με τα 2 δυσκολεύομαι να τα κάνω καλά.Οπότε πάλι δεν βγαίνουμε καθημερινά.Κοιτάζω όμως να πάρω 2πλό καρότσι κι έτσι θα είναι πιό εύκολο να τα πάω όπου θέλω.

Στο μεταξύ πήγα και δούλεψα κάπου για 2 μήνες περίπου,ξέφυγα απο την καθημερινότητα και την κλεισούρα,ξεπέρασα και το στάδιο της λεχώνας που κουβαλούσα μέχρι που κόψαμε και τον θηλασμό,πηγαίνω πιά και στις πρόβες με το γκρουπάκι μου μιά φορά κάθε τόσο,οπότε έχω πάψει ακόμη και να του φωνάζω όταν κάνει κάτι.Απλά αλλάζω τόνο στη φωνή μου και του εξηγώ οτι αυτό που κάνει είναι λάθος κτλ...

Ο δέ μικράκος,εξελίσσεται σε μεγάλη μαφία!!Όταν του λέω να μην κάνει κάτι,με κοιτάζει,γελάει πονηρά και μου κουνάει το δαχτυλάκι και καλά όχι-όοοοοοοοοχιιιιιιι...και με κάνει και θέλω να το φάω!!Κι απο πίσω ο Γιωργάκος,παίρνει χαμπάρι τι γίνεται κι έρχεται και του κάνει : όιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι δυνατά και καλά η μαμά είπε όχι!!!!και δεν ξέρω ποιό να δαγκώσω πρώτο!!!Ειδικά όταν δούλευα,το βράδυ που γυρνούσα κομμάτια,έπευταν και οι δύο πάνω μου και δε μπορούσα να κουνήσω ρούπι!!ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΟΜΩΣ?

Αυτά λοιπόν τα νεάκια μας,θα τα ξαναπούμε σύντομα.Φιλιά πολλά και καλή χρονιά σε όλους!

 

 

Παρακολουθω το θεμα εξ αρχης.Λυση δεν ειχα για το προβλημα σου.Αλλα χαρηκα πολυ με τα καλα νεα σου.Σε ειχε παρει πολυ απο κατω βρε κοριτσι...Αντε να ηρεμησεις λιγο κ να χαρεις τα παιδακια σου.Να χαιρεσε τα αντρακια σου...Και μια συμβουλη...ρουφηξετα τωρα που ειναι μικρα γιατι αμμα μεγαλωσουν θα σου τα ρουφανε αλλες!:DΚι εγω με το φοβο ζω...

[etziamp]

.........Και μια συμβουλη...ρουφηξετα τωρα που ειναι μικρα γιατι αμμα μεγαλωσουν θα σου τα ρουφανε αλλες!:DΚι εγω με το φοβο ζω...

 

Πωπώ πεθερά που θα γίνεις!!!! (δεν θα έχουμε βέβαια διαφορά τα ίδια και εγώ)!!!!!! ευτυχώς έχω και κόρη!!!!

[etziamp]

Αν και δεν παρακολούθησα εξ αρχής το θέμα σου τώρα που διάβασα το ποστ πραγματικά κατάλαβα τι περνάς- περνούσες! Εγώ έχω τρία εξίσου πολύ μικρά! Χάρηκα πολύ που πάνε τα πράγματα καλύτερα! Όσο περνά ο καιρός θα είναι πολύ καλύτερα τα πράγματα!!!! Θα αρχίσουν να παίζουν και μαζί και εσύ θα βρείς την άκρη(τα λέω σε σένα για να τα ακούω και εγώ!!!)

[Σνουφελ μου]

Πωπώ πεθερά που θα γίνεις!!!! (δεν θα έχουμε βέβαια διαφορά τα ίδια και εγώ)!!!!!! ευτυχώς έχω και κόρη!!!!

 

 

Η καλυτερη:twisted:!:lol::lol:

[bebe-q]

Κορίτσια........πραγματικά το παιδάκι μου έχει ακόμη κρίσεις θυμού,και υστερίες κάνει και φρικάρει και φωνάζει,αλλα όχι τόσο πολύ συχνά όσο πρίν,οπότε έχω την αντοχή να τον αντιμετωπίσω διαφορετικά πλέον.Του το γυρνάω στ'αστείο,τον γαργαλάω και ξεφωνίζω γελώντας,λέγοντάς του,τώρα θα δείς τι θα πάθειειειεις....άααααααααααχαχαχαχααααααα

και αμέσως του περνάει και γελάει κι αυτός!Ειδικά τις τελευταίες μέρες,το τι παιχνίδι κάνουμε μαζί,δεν περιγράφεται!!Τώρα τον άλλαζα και μου'κανε "γέφυρα"στην κυριολεξία!Του'κανα προύτου στην κοιλίτσα και γαργαλιόταν,και καθώς μαζευόταν για να γελάσει,έντυνα εγώ.Και ξανά μετά,και ξανά μετά!Αλλα μιλάμε για τρελλό γέλιο!Εντάξει,έχει μεγαλώσει και κατα 6 μήνες όμως,είναι διαφορετικά!Πλέον δεν ουρλιάζει όταν διψάει,λέει νενόοοοοοοοοο......και άλλα τέτοια,οπότε,όλα καλά!

[bebe-q]

Όσο για το ρούφηγμα τι να σας πώ...θα μ'έχουν σιχαθεί όμως!!

[siv]

Δεν προλαβαίνω να τα διαβάσω όολα τα μηνύματα να με συγχωρείτε. Δεν ξέρω αν έχει αναφερθεί αλλά ένας καλός τρόπος για να ησυχάζουν και να μαθαίνουν είναι ο εξής:

 

όταν ουρλιάζουν και κλαίνε χωρίς λόγο ή γιατί τους είπαμε "όχι" ή γιατί τα μαλώσαμε για μια ζημιά (δύο χρονών καταλαβαίνουν πολύ καλά το πρέπει το μή και το όχι καθώς και την επιβράβευση και φυσικά πρέπει να τα μαλώνουμε όταν κάνουν ζημιές) τι κανουμε; Τα βάζουμε μόνα τους στο δωμάτιό τους, τους λέμε "κάτσε εδώ εγώ δε θέλω να σε δω μέχρι να σταματήσεις να κλαίς / ουρλιάζεις / χτυπιέσαι" , κλείνουμε την πόρτα και κάνουμε ότι φεύγουμε και τ'αφήνουμε λίγη ώρα μέχρι να ηρεμήσουν, μόνα τους.

 

Προσπαθούμε πάντα να μην χάνουμε τον έλεγχο και ό,τι κάνουμε να το κάνουμε συνειδητά. Οι φωνές όντως τα τρομάζουν πολύ και μάλιστα πολύ περισσότερο από μία ξυλιά στον ποπό... Οι αγκαλίτσες, τα τραγουδάκια και τα αστειακια πιάνουν. Αλλά μόνο μετά από μία μικρή τιμωρία, να καταλαβαίνου ότι δεν μπορούν να κάνουν κι ό,τι θέλουν , έτσι σιγά-σιγά εκπαιδεύονται, μαθαίνουν τα όριά τους... Και αν είναι και πιο ανεξάρτητα δεν κάνουν ζημιές και τρελίτσες για να μας τραβήξουν την προσοχή.

[Dimitra-]

το να κλεισω ενα παιδι στο δωματιο του κ να του πω ''δε θελω να σε δω'' δε μου αρεσει σαν ιδεα.ειναι σα να λεω στο παιδι μου ''εισαι αποδεκτος μονο αν εισαι ησυχος.αλλιως δε σε θελω''

συμφωνω με την ιδεα οταν εχει ασχημη συμπεριφορα να το βαλω στο δωματιο του (ηλικια κ λεπτο) αλλα οχι κλεισμενο.εγω απλα αυτο κανω.πχ ο μικρος προχτες ουρλιαζε επιτειδες πανω απο το κεφαλι του μωρου ενω αυτο κοιμοταν κ πετουσε με δυναμη παιχνιδια διπλα στο κρεβατακι για να κανουν θορυβο.το μωρο τρομαξε κ αρχισε να τσιριζει γοερα.αφου ειδα οτι δεν συμορφωθηκε τον πηγα στο δωματιο του κ τον αφησα εκει για 3 λεπτα λεγοντας του ''κατσε εδω για λιγο κ να σκεφτεις οτι αυτο που εκανες ηταν λαθος'' εκλαψε για μισο λεπτο κ μετα σταματησε.αλλα εκατσε εκει μεσα κ ας ηταν ανοιχτη η πορτα.3 λεπτα μετα πηγα κ του ειπα οτι οταν κοιμαται το μωρο θελει ησυχια γιατι τρομαζει κ κλαιει κ φοβαται.εσενα σου αρεσει να φοβασαι?μου ειπε οχι.τοτε του λεω πρεπει να προσεχουμε να μη φοβασαι ουτε εσυ ουτε το μωρο

 

το να πω σε ενα παιδακι ''δε θελω να σε βλεπω επειδη κλαις'' ειναι σα να το απορριπτω επειδη εκφραζει κατι που δε μου αρεσει.δε του δεινω την ευκαιρια να σκεφτει αν αυτο που εκανε ηταν σωστο η οχι.απλα ξερει οτι οταν κανει ετσι απλα η μαμα δε τον θελει.

[siv]

 

το να πω σε ενα παιδακι ''δε θελω να σε βλεπω επειδη κλαις'' ειναι σα να το απορριπτω επειδη εκφραζει κατι που δε μου αρεσει.δε του δεινω την ευκαιρια να σκεφτει αν αυτο που εκανε ηταν σωστο η οχι.απλα ξερει οτι οταν κανει ετσι απλα η μαμα δε τον θελει.

 

Α δεν ξερω αμα δεν σου αρέσει μην το κάνεις. Αυτό το προτείνουν ειδικοί και αν θες να ρωτήσεις παραπάνω ή να κάνεις τις παρατηρήσεις σου πάνε εκεί που το διάβασα (babycenter.com) βρεστο και πες τους το.

 

Φυσικά και καταλαβαίνει ότι αυτό που κάνει δεν είναι σωστό με το να το βάλεις τιμωρία στο δωμάτιό του. Το αν θα κλείσεις την πόρτα ή όχι είναι μία μικρή λεπτομέρεια, μπορείς να την αφήσεις και ανοιχτή, αρκεί το παιδι να καταλάβει ότι θα μπορεί να ξαναμπεί στο οικογενειακό περιβάλλον όταν θα είναι ήρεμο και δεκτικό.

[Dimitra-]

αυτο που ειπα μου το εχει πει παιδοψυχολογος οταν τον ειχα συμβουλευτει πριν 2 χρονια σε μερικες συνεδριες επειδη ειχα καποια προβληματα με την κορη μου(πολυ εντονες κρισεις θυμου)

μου ειπε λοιπον οτι ειπα κ εγω παραπανω.οτι δεν λεμε σε ενα παιδι ''φυγε γιατι δε θελω να σε ακουω''

αλλα ''πηγαινε να σκεφτεις αυτο που εκανες''

εκτος κ αν οι γερμανοι παιδοψυχολογοι εκπαιδευτονται αλλιως

[siv]

χμ οκ. Δεν πιστεύω ότι πειράζει να γνωρίζει το παιδί μας ότι δεν θέλουμε να το βλέπουμε σε αυτήν την κατάσταση. Φυσικά όταν έχει κάνει μια ζημιά να του πούμε να το σκεφτεί (αλλά όταν είναι βία δύο χρονών άντε και το 'πες, κάτσε σκέψου, αυτό θα καταλάβει

 

Τες πα το σημαντικό είναι να μην του δίνουμε σημασία όταν χτυπιέται, γιατί αυτό χτυπιέται για να μας τραβήξει την προσοχή (μιλώ για δίχρονα, καθώς το θέμα είναι για δίχρονα...) ή όταν δεν αποδέχεται να ηρεμήσει σε ένα "όχι". Και να το αφήσουμε κάπου μόνο του, ως καλύτερη εναλλακτική λύση αντί να του φωνάξουμε ή να το βαρέσουμε, τη στιγμή που χτυπιέται "γιατί έτσι του γουστάρει" (το κάνουν αυτό τα δίχρονα, είναι μέρος της ανάπτυξής τους...).

[Dimitra-]

συμφωνω σαυτο .κ αυτο δεν ισχυει μονο για τα 2χρονα.στο οτι δηλαδη δε πρεπει να δινουμε σημασια οταν αυτο χτυπιεται κ οδειρεται ειτε στο σπιτι ειτε στη μεση του δρομου.αν κ ειναι δυσκολο.ωστοσο προσωπικα εχω παθει ανοσια πλεον οποτε απο δω μπαινει κ απο εκει βγαινει.

[siv]

Ωραια λοιπόν αφου συμφωνούμε, καληνύχτα

 

υγ Και δω το έλα να δεις τι γίνεται γίνεται, δύο άντρες συν ο μπαμπας τους τρεις δύσκολα τους κάνεις ζάφτι αλλά με ψυχραιμία και ανοσία όλα λύνοται!

[stefanakos]

αχ και εγω νόμιζα ότι ήμουν η μόνη που με τρελαίνει η γκρίνια της κόρης μου.σε καταλαβαίνω απόλυτα εγω εχω μια κορη 6 ετών και ενα αγοράκι 13 μηνών δεν μπορείς να φανταστείς τι ζω με την ζήλια της κόρης μου με την γκρίνια και τις υστερίες της αχ και εγω ελπίζω τα πράγματα να αλλάξουν με τον καιρό και εγω κάνω κάποια πράγματα για τα οποία μετανιώνω μετά και νιωθω τύψεις και ζητάω συγνώμη και τα σχετικά και προσπαθώ να κάνω υπομονή και να συνεχίζω να παλεύω για ενα ήρεμο οικογενειακό περιβάλλον

[Dimitra-]

βασικα η μεθοδος ταιμ αουτ(να βαλεις το παιδι στο δωματιο του ,οσο χρονων ειναι τοσα λεπτα) εφαρμοζεται σε παιδια ανω των 3 ετων.ενα παιδι 2 ετων δεν ειναι σε θεση να καταλαβει για ποιο λογο γινεται αυτο

[beba09]

Βρες το βιβλίο Δαμάζοντας τα νήπια 1-4 του Dr. Green. Είναι πολύ ενδιαφέρον και εξηγεί πολλές συμπεριφορές καθώς και τον τρόπο αντιμετώπισεις τους. Δεν θυμάμαι ποιος οίκος το εκδίδει.