Εσύ θες παιδί και ο/η σύντροφος δεν θέλει...Τι κάνεις?

[jenny_v]

Τελικα κοριτσακια μου,τα πραγματα δεν πηγαν καθολου καλα,αλλος αποφασισε για μας..

Το χασαμε χθες το μωρακι,εκανα αποβολη...:(

Τί να πώ,οτι ξερω πως νιωθω;θα ηταν ψεματα,ο πονος και η απογοητευση που νιωθω ειναι τοσο μεγαλη που δεν εκφραζεται ,τα λογια ειναι φτωχα.Μονο,που τωρα που το εχασα καταλαβα ποσο πολυ το ήθελα,και ποσο πολυ ειχα αναγκη να πιστεψω σε αυτο,το οτι όλα θα πηγαιναν καλα τελικα..

Μακαρι όλα να πανε καλα στις ζωες σας,και πανω απ'ολα υγεια.ευχαριστω για την στηριξη με τις απαντησεις σας και τις συμβουλες σας.

Κοπελα μου νιωθω ακριβως πως αισθανεσαι. Μολις εγραψα κ δεν ειχα δει τα προηγουμενα.Το εχασα τον Σεπτεμβριο κ ακομα ειναι φορες που κατηγορω τον ευατο μου.Ολοι οι γιατροι μου ειπαν να το βγαλω απο το μυαλο μου. Παντως ετσι οπως ειμασταν τοτε με τον αντρα μου,αν το παιδι νιωθει...Αστο. Κοιτα μπροστα. Και σου ευχομαι την επομενη φορα να κρατησεις στην αγκαλια σου ενα ομορφο και υγιες μωρο.

[Angellina]

εγω δεν εχω προσωπικη εμπειρια,αλλα απο την κολλητη μου που ζει τετοιες καταστασεις βλεπω οτι θελει πολυ δυναμη για να παραβλεψει τις αμφιβολιες κανεις που δημιουργουνται ,οταν ο ενας απο τους δυο δεν θελει,και να προχωρησει μπροστα,να δωσει δυναμη και στον αλλο,να τον κανει να νιωσει σιγουρος ,και να προχωρησουν..

[Kira]

Κοπελα μου νιωθω ακριβως πως αισθανεσαι. Μολις εγραψα κ δεν ειχα δει τα προηγουμενα.Το εχασα τον Σεπτεμβριο κ ακομα ειναι φορες που κατηγορω τον ευατο μου.Ολοι οι γιατροι μου ειπαν να το βγαλω απο το μυαλο μου. Παντως ετσι οπως ειμασταν τοτε με τον αντρα μου,αν το παιδι νιωθει...Αστο. Κοιτα μπροστα. Και σου ευχομαι την επομενη φορα να κρατησεις στην αγκαλια σου ενα ομορφο και υγιες μωρο.

 

 

σε ευχαριστω,ευχομαι και για σενα οτι καλυτερο για την οικογενεια σου.Ειναι πολυ δυσκολα τα πραγματα μετα απο κατι τετοιο,οσο αισιοδοξος και να ειναι κανεις,εκει μετα τα χανει..

Εμεις εκει που ειχαμε αρχισει να μπαινουμε στο κλιμα,και ο αντρας μου αρχισε να τα βλεπει θετικοτερα,..εγινε κι αυτο,και τωρα δεν ξερω αν εχω την δυναμη να ξεκινησω απο την αρχη..Όταν το εμαθα οτι ειμαι εγκυος πανικοβληθηκα,αν και προσπαθουσαμε,η μετεπειτα συμπεριφορα του με αγχωσε,δεν με αφησε να χαρω εστω και τις λιγες μερες που ημουν εγκυος.Κι εγω νιωθω οτι κατι δεν εκανα σωστα,οτι εγω φταιω που εγινε αυτο και απεβαλλα.Και αν και ο αντρας μου τωρα μου συμπαραστεκεται πολυ και μου προτεινε μονος του να ξαναπροσπαθησουμε μολις νιωσω εγω ετοιμη,εγω..φοβαμαι! φοβαμαι πολυ.θελει πολυ δυναμη μια γυναικα που δεν ηταν ποτε η δυναμικοτητα το δυνατο της σημειο,να βρει την δυναμη να στηριξει αυτη τον αντρα της και να του δωσει αυτη δυναμη(αν αυτος δεν την εχει εκεινη την χρονικη στιγμη για τον αλφα η βητα λογο),μεχρι τα πραγματα να μπουν σε μια σειρα.Βοβαμαι,και οσο το σκεφτομαι φοβαμαι και πιο πολυ,γι αυτο μου φαινεται σε αυτες τις περιπτωσεις η πολυ σκεψη βλαπτει! τα πραγματα θα επρεπε να ειναι απλα..

[marilitath]

Πραγματικα οταν χασεις ενα μωρο ειναι αρκετα δυσκολα αν δεν εχεις τη στηριξη του συντροφου σου να ξαναπροσπαθησεις. Ανηκω στις ατυχες που ειχα αρκετες αποβολες στο παρελθον και εφτασα μεχρι σε κατασταση εντονης καταθλιψης για ενα διαστημα. Ο συντροφος μου τοτε μαλιστα εφτασε σε σημειο να ξεσπαει πανω μου και να με κατηγορει οτι κατι εγω δεν εκανα καλα. Πιστευω θελει πολυ χρονο και αρκετη ψυχικη δυναμη για να πεισεις το συντροφο σου αν αυτος ειναι αρνητικος εξ αρχης. Παρολα αυτα η επιμονη και η υπομονη ειναι αυτα που μετρανε γιατι το αποτελεσμα του να κρατας ενα μωρο στην αγκαλια σου ανταμοιβει ολο σου τον κοπο , σε δικαιωνει και σε κανει να ξεχνας τα παντα.

[giwta-la]

εμενα συνεβει το αντιθετο. εγω αγχωνομουν να περιμενουμε λιγο για παιδι λεγοντας καθε φορα στον συντροφο οτι εγω θα κυοφορω εσυ τι αναγκη εχεις?επισης αν και νιοπαντρη ολοι με αγχωναν με το οτι δε θα πιασω παιδι ευκολα αν κλεισω 1χρονο παντρεμενη και πολλα αλλα. τελικα πηρα αποφαση να κανω ελευθερα σεξ αν και δεν ηθελα πολυ γιατι ενιωθα οτι θα ειμαι παραγκωνισμενη στη συμμετοχη μου σε δραστηριοτητες. τα θελω μου και καποια σχεδια οργανωτικα θα πανε πισω. ηταν ενα σοκ στην αρχη γιατι πιστεψα οτι δε θα με θελει ο αντρας οτι δε θα με θελει κανεις για παρεα οτι δε θα με θελω εγω και γενικα εκανα χρονο και με τη βοηθεια ειδικων κ κυριως του αντρα μου και των γονιων μου πηρα τα πανω μου

[mpaki]

Από προσωπική εμπειρία και όχι τρίτων (φίλων, συγγενών, γνωστών κλπ) έχω να πω το εξής:

 

Αν ο σύντροφος δεν θέλει να κάνει παιδί και μάλιστα στο έχει δηλώσει απ έξω απ έξω, ενώ εσύ θέλεις έχεις δύο επιλογές:

 

1. Να χωρίσεις όσο είναι νωρίς και να προσπαθήσεις να βρεις κάποιον που θέλει. Ξέρω ακούγεται δύσκολο και σκληρό αλλά είναι δυστυχώς η αλήθεια

 

2. Αν τελικά αποφασίσεις να κάνεις παιδί μαζί του θα πρέπει να είσαι προετοιμασμένη να το μεγαλώσεις ακόμα και μόνη σου αν χρειαστεί, να αντιμετωπίσεις καταστάσεις του τύπου "στα λεγα και εσύ φαγώθηκες να γίνεις μάνα". Πάντα υπάρχει η πιθανότητα τελικά να πάνε όλα καλά και να γίνετε μια ευτυχισμένη οικογένεια και το εύχομαι με όλη μου την καρδιά, αλλά είναι και πολύ πολύ πολύ πιθανό τα πράγματα να πάνε χάλια από πολύ νωρίς και ο ερχομός του μωρού να φέρει στην επιφάνεια τα προβλήματα της σχέσης τα οποία εσύ πίστευες ότι θα ξεπεραστούν. Κοινώς μην ονειρεύεσαι ότι όλα θα πάνε καλύτερα. Μόνο χειρότερα...

 

Αυτά...

Από μία που έχει καεί από την επιλογή της...

[Imagine]

Δεν κατάφερα να διαβάσω όλες σας τις απαντήσεις γιατί προφανώς για να κοιτάξω αυτό το θέμα κάτι με έτρωγε. Με το φίλο μου είμαστε μαζί 3 χρόνια και μπήκαμε εδώ και λίγους μήνες στο δικό μας σπίτι. Με αγαπάει πολύ και το βλέπω όμως δεν είναι πολύ θετικός σε γάμους και παιδιά. Ας το εξηγήσω καλύτερα. Για γάμο μου έχει πει ότι απλά δε θέλει πολλές φανφάρες όπως τρελά γλέντια και τέτοια (όπως κι εγώ), αλλά δε έχω δει και καμιά πρόταση. Μου έδωσε πριν κανένα χρόνο δαχτυλίδι αλλά τί να το κάνεις έτσι όπως το έδωσε ούτε να το διηγηθώ δε θέλω. Δικαιολογήθηκε ότι απ' αυτά δε ξέρει (αυτό έλειπε και να ξερε!). Τέλος πάντων για παιδί τώρα... Η άποψή του είναι ότι δεν είναι οι συνθήκες έτοιμες ακόμα λόγω οικονομικών και για τον ίδιο λόγο θα κάνουμε 1 παιδί και αν. Αν είχε άδικο για τις συνθήκες θα ήμουν πολύ αγριεμένη, γιατί θα σήμαινε ότι απλά το λέει για να πάει με τα νερά μου, αλλά δεν έχει. Από την άλλη όταν βλέπει παιδάκια χαζεύει. Κάποιες φορές συζητάμε για το πώς θα ονομάζαμε αν είχαμε το παιδί μας κι έχουμε καταλήξει και γι' αυτό στο προς τα που θα πορευτούμε. Επίσης σε παιχνιδάδικο που είχαμε πάει κάποια φορά για τα παιδάκια μου (babysitter) κόλλησε κυριολεκτικά με κάτι εκπαιδευτικά (ο μικρός φυσικός και κάτι τέτοια) και μάλιστα έλεγε ότι όλο τέτοια παιχνίδια θα του έπαιρνε. Άλλες φορές πάλι λέει ότι θα το κάνει άσσο στις πολεμικές τέχνες, εξορμήσεις στη φύση...(ό,τι τον ενδιαφέρει δηλ). Κι όταν γύριζα στο σπίτι απ' τα παιδάκια μου με ρώταγε τί λένε και τί κάνουν, ούτε θείος τους να 'ταν! Και με τον ανηψιό του τα ίδια. Δεν είναι άνθρωπος που θα πει ψέμματα, όμως στην πράξη πάλι δε βλέπω κάτι. Έστω να πει "αχ βρε αγάπη μου να είχαμε καλύτερες δουλίτσες να βάζαμε μπρος κανένα παιδάκι". Θέλει να ζήσει μαζί μου, φτιάξαμε ολόκληρο σπίτι, κάνει σαν τρελός και 'θέλει μωρό όταν οι συνθήκες θα είναι ιδανικές' (ποτέ δηλαδή!?) αλλά στην πράξη...έχω αρχίσει και αισθάνομαι ανασφάλεια. Καταλαβαίνω ότι οι συνθήκες δεν είναι ιδανικές και γι' αυτό δε μιλάω, αλλά σκέφτομαι ότι γι' αυτόν είναι και μια ανακούφιση αυτές οι συνθήκες. Ακροβατώ ανάμεσα στο αν εθελοτυφλώ ή αν όντως είναι μια κρίση που περνάνε οι άντρες. Αν βέβαια κρίνω απ' τους δικούς σας, μάλλον δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Κάποια στιγμή που είχα καθυστέρηση και ήταν μάλλον απίθανο να είμαι έγκυος, έκανα ένα τεστ για να ξεαγχωθώ και να μου ρθει (όπως μου πρότεινε μια φίλη). Έτσι κι έγινε. Αλλά αυτό που έμαθα είναι δυο πράγματα. Ότι ο φίλος μου προτιμούσε και μου πρότεινε να μην το κρατήσω αν ήμουν, κι ότι εγώ ανακουφίστηκα που δεν ήμουν, γιατί πριν να δω τα αποτελέσματα, όταν το πράγμα σοβάρευε δηλαδή, με τη σκέψη ότι μπορεί να ήμουν ήξερα ότι δε θα το έριχνα με τίποτα. Οπότε ευτυχώς που δε χρειάστηκε να έρθω σε δίλλημα. Όπως καταλαβαίνετε ούτε είμαι του στυλ να κάνω 'κατά λάθος' εγκυμοσύνη κι άλλα τέτοια -ποτέ. Απλά διαβάζω τα δικά σας και αισθάνομαι ότι ίσως τα πράγματα με μένα δεν πάνε με τη ροή που θα 'πρεπε; Δε λέω ότι θέλω εδώ και τώρα παιδί, λέω ότι θα ήμουν πιο ήρεμη για το μέλλον αν ήξερα αν πραγματικά το θέλει. Μια μέρα που του ριξα στην πλάκα για ψάρωμα (και πάνω σε συγκεκριμένη κουβέντα) κάτι του στυλ "Σιγά μην κάνω μαζί σου παιδί" τα χασε! "Γιατί να μην κάνεις; Τί εννοείς;". Από την άλλη όμως αυτές οι ιδανικές συνθήκες... κοροϊδία μου ακούγονται και λυπάμαι που το λέω

[mpaki]

Από την άλλη όταν βλέπει παιδάκια χαζεύει. Κάποιες φορές συζητάμε για το πώς θα ονομάζαμε αν είχαμε το παιδί μας κι έχουμε καταλήξει και γι' αυτό στο προς τα που θα πορευτούμε. Επίσης σε παιχνιδάδικο που είχαμε πάει κάποια φορά για τα παιδάκια μου (babysitter) κόλλησε κυριολεκτικά με κάτι εκπαιδευτικά (ο μικρός φυσικός και κάτι τέτοια) και μάλιστα έλεγε ότι όλο τέτοια παιχνίδια θα του έπαιρνε. Άλλες φορές πάλι λέει ότι θα το κάνει άσσο στις πολεμικές τέχνες, εξορμήσεις στη φύση...(ό,τι τον ενδιαφέρει δηλ). Κι όταν γύριζα στο σπίτι απ' τα παιδάκια μου με ρώταγε τί λένε και τί κάνουν, ούτε θείος τους να 'ταν! Και με τον ανηψιό του τα ίδια.

 

κι εμένα ο δικός μου τα ίδια. με τα ξένα παιδάκια ουουουουου τρέλα. δικό του δεν ήθελε για να αποφύγει τις ευθύνες. πρόσεχε. βέβαια το πως αντιδράει ο καθένας όταν έρθει η εγκυμοσύνη είναι διαφορετικό. τι να πω. δεν θέλω να σε προκαταβάλω αλλά πρόσεχε

[Kira]

Λιγα posts παραπανω εγραφα τους προβληματισμους μου για τον ερχομο ενος δευτερου παιδιου και την εγκυμοσυνη μου που τελικα κατεληξε σε αποβολη.Τωρα τί να σας πω;οτι ειμαι πάλι εγκυος αλλα με..διδυμα;;;;ναι,κι ομως!! εκει που το ειχαμε βαλει προγραμμα και οι 2 μας για ενα δευτερο παιδακι,κτλ κτλ,προεκυψε αυτο! γι αυτο κοριτσια,οσους οικογενειακους και οικονομικους προγραμματισμους και να κανετε ,η φυση ο θεος,δεν ξερω ποιος ποια τελοσπαντων...ειναι απροβλεπτοι..

Τωρα φυσικα τα εχω χαμενα! ουτε ξερω πως θα ανταπεξελθουμε σε ολους τους τομεις,ουτε τιποτα! ειμαι σε κατασταση σοκ εδω και μια εβδομαδα που το μαθαμε,συνερχομαι βεβαια σιγα σιγα,προσπαθω να δω την θετικη πλευρα,ελπιζω και ευχομαι να τα καταφερουμε..

[Imagine]

Kira εύχομαι με το καλό τα παιδάκια σου και όλα να πάνε καλά.

 

mpaki δεν ξέρω τί ακριβώς να προσέχω. Τέλος πάντων κάποια στιγμή πριν λίγες μέρες, την επόμενη αφού ήρθε η ξαδέλφη του με το μωρό της σπίτι, μου είπε ότι όσο περνάει ο καιρός και το δουλεύει μέσα του τόσο πιο θετικός είναι. Θα δείξει! Ας αφήσω και τον καιρό να φέρει ό,τι είναι να φέρει που λέει και η kira.

[Evanthia ma]

να σας πω κ εγω το βασανο μου η κορη μας ειναι 3 κ εγω νομιζω ηδη οτι εχουμε αργησει για δευτερο ο συζηγος παλι οχι. καποια στιγμη θα κανουμε αλλα ποτε;;;;;;...δεν ξερω πως να τον πεισω μια τα οικονομικα μια τα κιλα μου (μου μεινανε 15 παραπανισια)ολο δικαιολογιες πως να το σπρωξω το θεμα βοηθηστε....

[mmdad]

Με απασχολει αυτο το θεμα για την κολλητη μου. Μετα απο παρα πολλα χρονια εχει μια σχεση και περναει καλα. Νιωθει ομως και παντα ενιωθε την αναγκη να κανε παιδι και θελει ολο το πακετο (πρωτα γαμος κτλ). Ο ανθρωπος με τον οποιον ειναι μαζι ειναι 5 χρονια νεωτερος της και με την τρεχουσα γενικη κατασταση δεν το βλεπει. Ομως η κολλητη κλεινει τα 43 οποτε κατι πρεπει να κανει... Και εγω τι να της πω??

[kolokythaki]

Μπαίνω κι εγώ σε αυτό το θέμα, αν και βλέπω ότι είναι παλιό, με απασχολεί όμως αρκετά. έχω ένα παιδάκι και θέλω και δεύτερο. Ο σύζυγος βασικά δεν θέλει, σκέφτεται μόνο ότι πρέπει να γίνει για να έχει παρέα το πρώτο. Εγώ είμαι λίγο μπερδεμένη, γιατί από τη μία το θέλω, από την άλλη, είμαι πάρα πολύ συχνά απογοητευμένη/θυμωμένη/λυπημένη γιατί θεωρώ ότι ο σύζυγός μου δεν ασχολείται αρκετά με την οικογένειά του, βασικά λείπει όλη μέρα από τις 8 το πρωί μέχρι τις 10 το βράδυ. Εδώ δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες μου (και στα όσα είχαμε συζητήσει πριν τον ερχομό του πρώτου) όσον αφορά το πρώτο, πόσω μάλλον για το δεύτερο. Εγώ έχω βοήθεια, δεν λέω, αλλά όχι από αυτόν, και αυτό με ενοχλεί.Θέλω να τον αποδεχτώ και αυτόν και τα όριά του, αλλά μεσα μου συχνά βράζω. Μάλλον η ερώτησή μου είναι, πρέπει να τον πείσω? Το επιχείρημά του είναι ότι ένα μωρό θα φέρει νέες αναταράξεις στη σχέση μας (έτσι είναι, όντως), εγώ δεν έχω την ψυχική ηρεμία να ανταποκριθώ στις αναγκες του παιδιού και του σπιτιού και της δουλειάς μου χωρίς νεύρα. Θέλω κι άλλο παιδάκι αλλά δεν θέλω να το μεγαλώσω μόνη μου. Γιατί νιώθω ότι είναι μπαμπάς του σ/κ. Πολλές μέρες δεν τη βλέπει καν. ... Δεν ξέρω, πάνω που έλεγα ότι τον έπεισα, το πήρε απόφαση (απ' ότι λέει) το ξανασκέφτομαι. Δεν πρέπει και να το θέλει μέσα του? Αλλιώς σε κάθε μου απαίτηση θα μου λέει εσύ το ήθελες, εγώ στα έλεγα ότι δεν μπορώ... Καμιά γνώμη?

[lelaki1980]

Μπαίνω κι εγώ σε αυτό το θέμα, αν και βλέπω ότι είναι παλιό, με απασχολεί όμως αρκετά. έχω ένα παιδάκι και θέλω και δεύτερο. Ο σύζυγος βασικά δεν θέλει, σκέφτεται μόνο ότι πρέπει να γίνει για να έχει παρέα το πρώτο. Εγώ είμαι λίγο μπερδεμένη, γιατί από τη μία το θέλω, από την άλλη, είμαι πάρα πολύ συχνά απογοητευμένη/θυμωμένη/λυπημένη γιατί θεωρώ ότι ο σύζυγός μου δεν ασχολείται αρκετά με την οικογένειά του, βασικά λείπει όλη μέρα από τις 8 το πρωί μέχρι τις 10 το βράδυ. Εδώ δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες μου (και στα όσα είχαμε συζητήσει πριν τον ερχομό του πρώτου) όσον αφορά το πρώτο, πόσω μάλλον για το δεύτερο. Εγώ έχω βοήθεια, δεν λέω, αλλά όχι από αυτόν, και αυτό με ενοχλεί.Θέλω να τον αποδεχτώ και αυτόν και τα όριά του, αλλά μεσα μου συχνά βράζω. Μάλλον η ερώτησή μου είναι, πρέπει να τον πείσω? Το επιχείρημά του είναι ότι ένα μωρό θα φέρει νέες αναταράξεις στη σχέση μας (έτσι είναι, όντως), εγώ δεν έχω την ψυχική ηρεμία να ανταποκριθώ στις αναγκες του παιδιού και του σπιτιού και της δουλειάς μου χωρίς νεύρα. Θέλω κι άλλο παιδάκι αλλά δεν θέλω να το μεγαλώσω μόνη μου. Γιατί νιώθω ότι είναι μπαμπάς του σ/κ. Πολλές μέρες δεν τη βλέπει καν. ... Δεν ξέρω, πάνω που έλεγα ότι τον έπεισα, το πήρε απόφαση (απ' ότι λέει) το ξανασκέφτομαι. Δεν πρέπει και να το θέλει μέσα του? Αλλιώς σε κάθε μου απαίτηση θα μου λέει εσύ το ήθελες, εγώ στα έλεγα ότι δεν μπορώ... Καμιά γνώμη?

 

το παιδι γινετε και για τους δυο επειδη και οι δυο το θελουνε οχι μονο ο ενας.ασχετα αν εγω θα ειχα ξενερωσει ετσι οπως σου το ειπε εσενα εγω στη θεση σου θα καθομουν να το συζητησω αλλη μια φορα μαζι του και να μου εξηγησει τους λογους.πχ δεχομαι οτι λογο κρισης μπορει να μην ανταπεξελθει εχοντας 2 παιδια.σεβαστο και μη κατακριτεο.τωρα για να εχει μονο και μονο παρεα το πρωτο μου ακουγετε λιγο σκληρο.θα προτιμουσα να ελεγε κατι αλλο.και οσο αφορα τις αναταραξεις στη σχεση σασ μηπως ειναι ηδη ταραγμενη και δεν το εχεις καταλαβει?ενα δευτερο παιδακι δεν διαλυει δα και ενα γαμο..βεβαια εδω θα δικαιολογησω και λιγο το συζυγο γιατι δουλευοντας τοσες ωρες ειναι λιγο δυσκολο να σε βοηθησει και με το μωρο.δεν λεω να μην του δινει ουτε καν σημασια αλλα 8 με 10 ειναι κομματια ηδη ο ανθρωπος..εσυ εχεις και μια βοηθεια παλι καλα δηλαδη αλλιως και εσυ κομματια θα ησουνα με την δουλεια.εγω θα ελεγα να χαλαρωσεις να ηρεμησεις να κανεις μια κουβεντουλα με τον αντρα σου να διορθωσεις οτι νομιζεις οτι μπορει να αναταρασει την σχεση σασ και μετα ειδομεν!εκτος αν λογω ηλικιας βιαζεσε να κανεις και αλλο....εγω αυτο θα εκανα στη θεση σου...και να θυμασαι οτι αυτες οι συζητησεις αφορουν μονο τα ζευγαρια και κανεναν αλλον....το λεω σε περιπτωση μηπως σε περιτρυγυριζουν μαμαδοπεθερες πιεζοντας σε ευχομαι ολα να πανε καλα!

[Maria189]

Φιλες μου εχω μια ερωτηση....την γονιμη ημερα μου ειχα επαφη με τον αντρα μου ....δεν μου ηρθε ακομα η περιοδος αλλα ποναω στην κοιλια χαμηλα και εχει πριστη λιγο το στηθος μου....επισης ποναει και η μεση μου και νιώθω οτι ανασενω λιγο ποιο βαρια πιστευετε οτι μπορει να ειμαο εγκυος;;

[anonymouslilly]

ελπιζω να μπορεσω να μιλησω με καποιον γρήγορα γιατί θα σκάσω...

είμαι 41 κι εκείνος 50...είχαμε σχέση πριν 2 χρόνια για ένα διάστημα και τώρα ξαναείμαστε μαζί για 2 μήνες περίπου..

εγώ έχω ξεκινήσει κατάψυξη ωαρίων από τότε που χωρίσαμε,....και συνεχίζω και τώρα μέχρι να συγκεντρώσω αρκετά..ωάρια..

όποτε τουθ μιλάω για παιδί αντιδρά τελείως αρνητικά και μου λέει ότι αν αυτός είναι ο στόχος μου πρέπει να βρω έναν άλλον γιατί αυτός δεν μπορεί να δεσμευτεί ότι θα θέλει παιδί σ ενα - δυο χρόνια.....μετά λέει πως μιλαει τοσο σκληρά για να μην του το λέω συνέχεια..δεν ξέρω τι να κάνω..παλεύω μόνη μου με την κατάψυξη ωαρίων και ξεχρεώνω μήνα-μήνα το ιατρό με τη δουλειά μου...δεν με βοηθάει καθολου..απ τη μια είναι νωρίς απ την άλλη δεν είναι και μικρός!! βοήθεια!

[ΑΡΓΚ]

18 ώρες πρίν, anonymouslilly είπε:

ελπιζω να μπορεσω να μιλησω με καποιον γρήγορα γιατί θα σκάσω...

είμαι 41 κι εκείνος 50...είχαμε σχέση πριν 2 χρόνια για ένα διάστημα και τώρα ξαναείμαστε μαζί για 2 μήνες περίπου..

εγώ έχω ξεκινήσει κατάψυξη ωαρίων από τότε που χωρίσαμε,....και συνεχίζω και τώρα μέχρι να συγκεντρώσω αρκετά..ωάρια..

όποτε τουθ μιλάω για παιδί αντιδρά τελείως αρνητικά και μου λέει ότι αν αυτός είναι ο στόχος μου πρέπει να βρω έναν άλλον γιατί αυτός δεν μπορεί να δεσμευτεί ότι θα θέλει παιδί σ ενα - δυο χρόνια.....μετά λέει πως μιλαει τοσο σκληρά για να μην του το λέω συνέχεια..δεν ξέρω τι να κάνω..παλεύω μόνη μου με την κατάψυξη ωαρίων και ξεχρεώνω μήνα-μήνα το ιατρό με τη δουλειά μου...δεν με βοηθάει καθολου..απ τη μια είναι νωρίς απ την άλλη δεν είναι και μικρός!! βοήθεια!

 

Δεν μπορώ να καταλάβω τι θες από τον άνθρωπο, και συγγνώμη αν ακούγεται σκληρό. Ο σύντροφός σου είναι 50 ετών, ήδη σε μία ηλικία που οι περισσότεροι άνθρωποι δε θα έκαναν παιδί πια, και σου έχει πει ευθέως ότι αν θέλεις παιδί, θα πρέπει να βρεις άλλον. Αν μη τι άλλο, θα πρέπει να εκτιμήσεις την ειλικρίνειά του, και να μην προσπαθείς να εκμαιεύσεις μία ψεύτικη υπόσχεση για κάτι που θες εσύ και όχι αυτός. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι φτιαγμένοι για γονείς, και αλίμονο αν π.χ. πειστεί να σου κάνει τη χάρη και αποκτήσει ένα παιδί που δε θέλει. Χώρια που και 20 χρονών να ήσασταν, δεν κάνει κανείς υπέυθυνος άνθρωπος προσπάθεια εγκυμοσύνης σε μία σχέση τόσο βεβαρημένη, μετά από μία τόσο σύντομη επανένωση. Οπότε δυστυχώς η λογική λέει ότι ή παραιτείσαι από την ιδέα της μητρότητας, ή τερματίζεις τη σχέση, και ανάλογα προχωράς μόνη με δότη, ή περιμένεις αν δεις αν στο μέλλον θα βρεις άλλον σύντροφο (αν και λόγω ηλικίας, καταλαβαίνω ότι μπορεί να μην υπάρχει η πολυτέλεια). Για να κάνουν δύο άνθρωποι μαζί μία ευτυχισμένη οικογένεια, χρειάζεται και να γνωρίζονται καλά, και να είναι σίγουροι για τη σχέση και να είναι και οι δύο σαφώς θετικοί στη σκέψη ενός παιδιού. 

[Κάντι]

On 17 Ιουλίου 2019 at 11:31 ΜΜ, anonymouslilly είπε:

ελπιζω να μπορεσω να μιλησω με καποιον γρήγορα γιατί θα σκάσω...

είμαι 41 κι εκείνος 50...είχαμε σχέση πριν 2 χρόνια για ένα διάστημα και τώρα ξαναείμαστε μαζί για 2 μήνες περίπου..

εγώ έχω ξεκινήσει κατάψυξη ωαρίων από τότε που χωρίσαμε,....και συνεχίζω και τώρα μέχρι να συγκεντρώσω αρκετά..ωάρια..

όποτε τουθ μιλάω για παιδί αντιδρά τελείως αρνητικά και μου λέει ότι αν αυτός είναι ο στόχος μου πρέπει να βρω έναν άλλον γιατί αυτός δεν μπορεί να δεσμευτεί ότι θα θέλει παιδί σ ενα - δυο χρόνια.....μετά λέει πως μιλαει τοσο σκληρά για να μην του το λέω συνέχεια..δεν ξέρω τι να κάνω..παλεύω μόνη μου με την κατάψυξη ωαρίων και ξεχρεώνω μήνα-μήνα το ιατρό με τη δουλειά μου...δεν με βοηθάει καθολου..απ τη μια είναι νωρίς απ την άλλη δεν είναι και μικρός!! βοήθεια!

Κορίτσι μου ενας ανθρωπος που δεν ειναι στα 50 του έτοιμος να γίνει πατέρας δεν θα νιώσει έτοιμος ουτε και στα 80. Τι περιμένει να οριμασει, να ζήσει την ζωή του χωρις ευθύνες ή να καταξιωθεί επαγγελματικά;

 Βρες κάποιον όχι για να κανεις παιδί, γιατι κανεις δεν θα ειναι μαζι σου με αυτην την προοπτική , αλλα να ειναι χαλαρός και ανοιχτός σε ενδεχόμενα.

 Στην υφιστάμενη σχέση δεν υπάρχει αυτο το ενδεχόμενο εφ οσον δεν σε βοηθάει και οικονομικά δεν αποτελεί στόχο του σε καμια περιπτωση, ουτε καν για το μέλλον.

[tzenaki1982]

Μην κλεινεισ τα αφτια σου σ αυτα που σου λεει...ειναι πολυ ειλικρινησ απλα εσυ δεν θεσ να το καταλαβεισ...

Μην χανεισ αλλο τον χρονο σου...θα το μετανιωσεισ...αφου θεσ παιδι ψαξε για καποιον που να θελει κ αυτοσ...δεν γινεται τιποτα με το ζορι...

 

[Owl_1]

On 17/7/2019 at 11:31 ΜΜ, anonymouslilly είπε:

ελπιζω να μπορεσω να μιλησω με καποιον γρήγορα γιατί θα σκάσω...

είμαι 41 κι εκείνος 50...είχαμε σχέση πριν 2 χρόνια για ένα διάστημα και τώρα ξαναείμαστε μαζί για 2 μήνες περίπου..

εγώ έχω ξεκινήσει κατάψυξη ωαρίων από τότε που χωρίσαμε,....και συνεχίζω και τώρα μέχρι να συγκεντρώσω αρκετά..ωάρια..

όποτε τουθ μιλάω για παιδί αντιδρά τελείως αρνητικά και μου λέει ότι αν αυτός είναι ο στόχος μου πρέπει να βρω έναν άλλον γιατί αυτός δεν μπορεί να δεσμευτεί ότι θα θέλει παιδί σ ενα - δυο χρόνια.....μετά λέει πως μιλαει τοσο σκληρά για να μην του το λέω συνέχεια..δεν ξέρω τι να κάνω..παλεύω μόνη μου με την κατάψυξη ωαρίων και ξεχρεώνω μήνα-μήνα το ιατρό με τη δουλειά μου...δεν με βοηθάει καθολου..απ τη μια είναι νωρίς απ την άλλη δεν είναι και μικρός!! βοήθεια!

Πραγματικά από την στιγμή που σου είπε ευθέως ότι δεν θέλει παιδί και αν αυτός είναι ο στόχος σου να βρεις αλλον για πιο λόγο αναρωτιεσαι ακόμη τι να κάνεις? 

[Nefeli2014]

Εγώ απο κάποια ηλικία κι έπειτα ήθελα πολύ να κάνω οικογένεια να γίνω μαμά, μη σας πω από μικρό κοριτσάκι και φανώ υπερβολική αλλά πάντα μου άρεσε όλο αυτό ήθελα να το ζήσω. Γιαυτό πάντα οι σχέσεις που έκανα ήταν ας το πούμε σοβαρές. Οκ υπήρξε περίοδος που σιχάθηκα τις σοβαρές σχέσεις αλλά ήταν μια μικρή περίοδος αυτή, κατά βάθος πάντα ήθελα γιαυτό οπότε γνώριζα φλου άντρες η ξεκάθαρους ότι δε θέλουν οικογένεια έφευγα νωρίς. Μπορεί να σας φαινεταια περίεργο και να μου πείτε δεν ήσουν ερωτευμένη.. Ε δεν αφήνομουν.. Νομίζω η λογική μου δε με άφηνε. Όταν γνώρισα τον άντρα μου και μου μίλησε για οικογένεια από αυτό και μόνο εγώ τον ερωτεύτηκα. Ναι μου άρεσε βγαίναμε όλα καλά αλλά αν ανακαλυπτα μετά ότι δε θέλει κάτι παραπέρα θα έφευγα σίγουρα. Αυτός ήθελε κι έτσι εγώ κόλλησα, είπα εδώ είμαστε. Και κόλλησα πολύ γιατί αυτός ήταν αρξετα έτοιμος. Εγώ ναι μεν το θελα αλλά δεν είχα σκεφτεί ποτέ πως πραγματικά θα είναι να έχεις οικογένεια, πρακτικά δηλαδή. Εκείνος δηλαδή έσπευσε γάμους και τα συναφή και εγώ απλώς... Ακολουθούσα.. Δεν ξέρω αν η λογική με πήγαινε εκεί, το συναίσθημα.. Πάντως ευχόμουν κι έκανα το σταυρό μου να πέσω σε καλό άνθρωπο και συζυγο και πατέρα. Πιστεύω τα κατάφερα, αν κι έχουμε ορισμένα θεματακια επικοινωνίας, υπάρχει αγάπη όμως και κοινά ιδανικά κι έτσι τα λύνουμε τα θέματα μας αργά ή γρήγορα.. Μας ενώνουν δύο παιδιά και έχουμε κοινό στόχο. Σήμερα παρόλο που καβγαδισαμε πρόσφατα  πολύ μετά από πολλούς μήνες, όταν είχε τη μικρή στην αγκαλιά του να κοιμάται, με φώναξε να σκυψω να μου πει συγκινημένος με έτοιμα ματιά να δακρυσουν πως και μόνο από το γεγονός ότι του χάρισα αυτά τα υπέροχα πλάσματα, θα με αγαπάει για πάντα.. Πως με αγαπάει και όλα τα άλλα είναι περιττά. Κι εγώ έτσι νιώθω.. Όταν νιώθω αγάπη, νιώθω και ερωτευμένη.. 

Παντως για να μην ξεφεύγω της κουβέντας, εγώ ναι θα έφευγα από μια σχέση που δε θα ήθελε παιδιά ενώ εγώ θα ήθελα.... Σίγουρα αυτό, γιατί το έχω κάνει... Αλλά κάθε άτομο πράττει και το βλέπει διαφορετικά. Ξέρω ζευγάρι που αυτός δε θέλει κι εκείνη θέλει και εκείνη ελπίζει ότι αυτός θα αλλάξει. Ναι μπορεί να αλλάξει, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο θα είναι μαζί σε όλα όσα σχετίζονται με τα παιδιά... Θα δείξει.. 

Εκείνη πάντως βάζει εκείνον πρώτα και μετά την ανάγκη της. Τελικά δεν ξέρω ποιο είναι το σωστό. Έτσι όπως σκέφτομαι εγώ ή έτσι όπως σκέφτεται εκείνη?... 

[Έσπερος]

Έχω φύγει από πολύ ταιριαστή σχεση που πραγματικα ειχαμε περασρι πολυ ωραια, επειδη ο αντρας ειχε δηλωσει οτι δεν ηθελε οικογενεια. οχι οτι δεν ηταν ετοιμος κ τετοια, ηταν σαφής. διαφορες αρνητικές εμπειριες απο τον περίγυρο του τον έκαναν να μη θέλει και επειδή δεν είχε μεγαλώσει ο ίδιος σε σταθερό περιβάλλον, πιστευα οτι το εννοουσε. Επειδη ημασταν σχετικα νεοι τότε (εγώ 25 κι αυτός 28 οταν γνωριστήκαμε) δεν ειχα δωσει σημασια στην αρχη (μου το ειχε πει σχετικα νωρις, οταν για μενα ο γαμος ηταν κατι καπως μακρινό αλλα σιγουρα κατι που ηθελα) γιατι ειχαμε κοινα ενδιαφεροντα, κοινές παρεες, τα καναμε ολα μαζι, ηταν αυτο που θεωρουσα ιδανικο. Δεν χωρίσαμε γι αυτον τον λογο αλλα γιατι ειχε γενικα ανωριμότητα που τον κρατουσε στάσιμο σε όλους τους τομείς. από χαζή αφορμή χωρίσαμε 4 χρόνια μετά αλλά με πολλά συσσωρευμένα κ καθοριστικό ρόλο έπαιξε το οτι ηξερα οτι ετσι κι αλλιως δεν θα πηγαινε καπου. Εκεινος με ηθελε πολυ αλλα δεν ειχα αυταπάτες οτι θα αλλαζε γνωμη ή θα ωρίμαζε κλπ. κ οντως δεν εχει αλλαξει όπως μαθαίνω. όποτε ευτυχώς που δεν εμεινα με τη λογικη οτι περναμε καλα κ θα τον κανω να σκεφτει σοβαρα κλπ. 

 

Λιγο καιρο αφου χωρίσαμε αρχισα να βγαινω με τον αντρα μου. Με αυτον εχουμε λιγοτερα κοινα ενδιαφεροντα αλλα κοινο υπόβαθρο γενικα κ κοινές αποψεις για τα παιδια κ την ανατροφη τους κ αρκετα κοινο τροπο ζωης, αξιες, προτεραιοτητες, τροπο διαχειρισης χρονου χρηματων κ καθημερινότητας εν γενει. Ημασταν κ πολυ παθιασμένοι στην αρχη, δεν ηταν κατι υπολογιστικό κ ψυχρό κ γρηγορα μειναμε μαζι, παντρευτήκαμε κ καναμε το παιδακι μας. Στην πορεια βεβαια ειδικα μετα το παιδι βγηκαν στην επιφανεια χάσματα, καταστασεις για τις οποιες εχουμε διαφορετικη αποψη, που δεν ηταν σαφες πριν γιατι κάποια πράγματα τα ερμηνευαμε διαφορετικά ή ίσως κ εθελοτυφλουσαμε (εγω ειδικα έχω ένα θέμα ανοιχτής επικοινωνίας κ είμαι αρκετά υπεύθυνη). Έτσι συχνά τσακωνόμαστε ή απλώς περνάμε φάσεις που είμαστε απίστευτα εκνευρισμένοι  ο ενας με τον αλλο.... Οχι κατι που να κλονίζει τον γαμο μας αλλα κατι που συχνα μας προκαλει μια καποια δυσφορια. Θελω να καταληξω οτι ενα παιδι αλλαζει πολλα πραγματα κ επισης δεν ειναι κ κανενας προετοιμασμενος για τη ζωή μετα, ουτε για τις αντιδρασεις του αλλου κ τις συνεννοήσεις που πρεπει να γινονται καθημερινα, την επικοινωνια που ορεπει να υπαρχει κλπ. Αν ζορίζεσαι με ένα παιδί που ήθελαν κ δυο διακαως, δεν μπορω να φανταστω πώς μπορει να εξελιχθει μια σχεση οπου ο ενας απο τους δυο ηταν επιφυλακτικός κ υποχώρησε.. Γι αυτο οσο κι αν με ξενίζει το να μην θελει καποιος παιδια, το θεωρω έντιμη, υπευθυνη κ ώριμη σταση το να το λεει οτι δεν θελει. 

[Gummy Bear]

Θα συμφωνήσω με τα κορίτσια παραπάνω. Δεν πρόκειται να "αλλάξει γνώμη" αν εσύ αυτό ελπίζεις. Ούτε να αλλάξει σαν άνθρωπος. Ο άνθρωπος δεν αλλάζει γενικά, πόσο μάλλον στα 50 του. Δες το γεγονός ότι σου είπε ανοιχτα ότι δεν θέλει παιδιά, για να ξέρεις και εσύ που βαδίζεις. 

[Pepe le pew]

Επαναφέρω το θέμα μιας και θέλω πολύ να έχω και άλλες απόψεις.. είμαι τρία χρόνια με έναν άνθρωπο τους τελευταίους μήνες συζουμε όλοι μαζί. Έχει ένα παιδάκι από τον προηγούμενο γάμο του και εγώ δύο. Τα παιδιά μεταξύ τους τα πάνε μια χαρά. Εγώ έχω την πλήρη επιμέλεια αυτός είναι μπαμπάς του σκ και κάποιων έξτρα ημερών. εξ αρχής της σχέσης μας είχε πει ότι δεν ήθελε άλλο παιδί..τότε και εγώ είναι η αλήθεια πως δεν ήθελα. Όμως πιάνω τον εαυτό μου τους τελευταίους 3-4μηνες να θέλω μωρό. Σε όσες συζητήσεις έχουμε κάνει είναι αρνητικός δεν θέλει γιατί λέει πως δεν ξέρει αν θα μπορεί να προσφέρει και στο παιδί μας. Οικονομικά είμαστε αρκετά καλά μπορώ να πω και οι δύο έχουμε τις δουλειές μας.. Δεν ξέρω πως να τον πείσω και δεν θέλω να κάνουμε ένα παιδί επειδή απλά το θέλω εγώ. 

[CutiePies]

On 1/9/2022 at 7:33 PM, Pepe le pew said:

Επαναφέρω το θέμα μιας και θέλω πολύ να έχω και άλλες απόψεις.. είμαι τρία χρόνια με έναν άνθρωπο τους τελευταίους μήνες συζουμε όλοι μαζί. Έχει ένα παιδάκι από τον προηγούμενο γάμο του και εγώ δύο. Τα παιδιά μεταξύ τους τα πάνε μια χαρά. Εγώ έχω την πλήρη επιμέλεια αυτός είναι μπαμπάς του σκ και κάποιων έξτρα ημερών. εξ αρχής της σχέσης μας είχε πει ότι δεν ήθελε άλλο παιδί..τότε και εγώ είναι η αλήθεια πως δεν ήθελα. Όμως πιάνω τον εαυτό μου τους τελευταίους 3-4μηνες να θέλω μωρό. Σε όσες συζητήσεις έχουμε κάνει είναι αρνητικός δεν θέλει γιατί λέει πως δεν ξέρει αν θα μπορεί να προσφέρει και στο παιδί μας. Οικονομικά είμαστε αρκετά καλά μπορώ να πω και οι δύο έχουμε τις δουλειές μας.. Δεν ξέρω πως να τον πείσω και δεν θέλω να κάνουμε ένα παιδί επειδή απλά το θέλω εγώ. 

 

Καλημέρα σας. Ούτε θα τον πείσετε ούτε καν θα προσπαθήσετε. Έχει ήδη μία εμπειρία σαν πατέρας, και δήλωσε και από την αρχή ότι δεν θα ήθελε να κάνει νέα οικογένεια. Αν είναι σημαντικό για εσάς, θα πρέπει να προχωρήσετε σε άλλη σχέση.