ΠΟΣΟ ΣΥΧΝΑ ΕΠΕΜΒΑΙΝΟΥΝ Η ΓΙΑΓΙΑ ΚΑΙ Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΖΕΥΓΑΡΙΟΥ ?

[vaso lux]

Καλησπερα,χρονια πολλα και καλη χρονια σε ολο τον κοσμο με υγεια,αγαπη,ευτυχισμενες στιγμες με τα παιδακια μας κι ευχομαι σε οσους προσπαθουν να αποκτησουν παιδακι να ερθει στην αγκαλιτσα τους αυτη τη χρονια!ειμαι νεα μαμα,νεα στο σαιτ και εμμεσα θαθελα μεσω ατου του θεματος να ρωτησω κι εσας κατα ποσο,εκτος απο τους παππουδες,επεμβαινουν στη διαπαιδαγωγηση κ το μεγαλωμα του μωρου σας και οι κουνιαδες:και κατα ποσο γενικοτερα επεμβαινουν στη σχεση σας με τον η τη συντροφο σας?εγω παντως,τεινω να απελπιστω..θαθελα να ανακινησουμε αυτο το θεμα..

 

κοριτσια μη φρικαρετε....σημερα το ζουζουνι μου γινεται 1 μηνων ακριβως...κ χθες λεει η πεθερα «το παιδι πρεπει να το βαλουμε να περασει στον στρατο» φρικαρααααααα πρωτον γιατι ειναι πολυ νινι ακομα κ δευτερον δεν θα πω εγω τι θα κανει,οτι θελει αυτος....και δευτερον δεν εχει λογο η πεθερα ν ανακατευεται...αλλα ευτηχως δεν χρειαστηκε ν γινω εγω η κακια,ενα αγριεμενο βλεμμα στο συζηγο κ αρχισε αυτος αχαχαχα

[mariab]

Βρε παιδιά, να πω κάτι, κάνοντας το δικηγόρο του δαβόλου?

Είναι τόσο κακό να πει ο γονιός ή ο αδελφός μία γνώμη? Εάν στο πουν καλοπροαίρετα πού είναι το κακό? Σου λεν κάτι από ενδιαφέρον για το εγγόνι τους ή το ανήψι τους, εσύ το σκέφτεσαι και εάν συμφωνείς το ακολουθείς, εάν όχι τους το λες. Και τι έγινε εάν η πεθερά μου μου πει "πρέπει να θηλάσεις"? Κουνάω ευγενικά το κεφάλι μου, της λέω "μπα, δε νομίζω" και τελειώνει. (το συγκεκριμένο σκηνικό έχει γίνει). Δεν το έβαλα και μαράζι. Είπε τη γνώμη της, διαφώνησα, τέλειωσε. Μήπως μεγαλοποιούμε κάποια πράγματα?

Επίσης, θα ήθελα να πω σε όσες τυχερές τους κρατάν τα παιδιά οι γιαγιάδες, ότι δεν πιστεύω πως πρέπει να γινόσαστε υπερβολικές. Να πω την αλήθεια, αυτό το μου το κρατάν 10 ώρες την ημέρα, το κοιμίζουν, το ταίζουν, το ποτίζουν, αλλά πρέπει να είναι σούζα σε ότι τους λέω, δεν μου φαίνεται και πολύ δίκαιο. Εάν τους έχετε εμπιστοσύνη για να φυλάν τα παιδιά σας, δεν τους έχετε εμπιστοσύνη για το τι ακριβώς θα τα ταίσουν ή με τι ακριβώς θα τα αφήσουν να παίξουν? Φυσικό και επόμενο δεν είναι να "επεμβαίνει" στην ανατροφή του ο άνθρωπος που το κρατάει όλη μέρα?

[vaso lux]

Βρε παιδιά, να πω κάτι, κάνοντας το δικηγόρο του δαβόλου?

Είναι τόσο κακό να πει ο γονιός ή ο αδελφός μία γνώμη? Εάν στο πουν καλοπροαίρετα πού είναι το κακό? Σου λεν κάτι από ενδιαφέρον για το εγγόνι τους ή το ανήψι τους, εσύ το σκέφτεσαι και εάν συμφωνείς το ακολουθείς, εάν όχι τους το λες. Και τι έγινε εάν η πεθερά μου μου πει "πρέπει να θηλάσεις"? Κουνάω ευγενικά το κεφάλι μου, της λέω "μπα, δε νομίζω" και τελειώνει. (το συγκεκριμένο σκηνικό έχει γίνει). Δεν το έβαλα και μαράζι. Είπε τη γνώμη της, διαφώνησα, τέλειωσε. Μήπως μεγαλοποιούμε κάποια πράγματα?

Επίσης, θα ήθελα να πω σε όσες τυχερές τους κρατάν τα παιδιά οι γιαγιάδες, ότι δεν πιστεύω πως πρέπει να γινόσαστε υπερβολικές. Να πω την αλήθεια, αυτό το μου το κρατάν 10 ώρες την ημέρα, το κοιμίζουν, το ταίζουν, το ποτίζουν, αλλά πρέπει να είναι σούζα σε ότι τους λέω, δεν μου φαίνεται και πολύ δίκαιο. Εάν τους έχετε εμπιστοσύνη για να φυλάν τα παιδιά σας, δεν τους έχετε εμπιστοσύνη για το τι ακριβώς θα τα ταίσουν ή με τι ακριβώς θα τα αφήσουν να παίξουν? Φυσικό και επόμενο δεν είναι να "επεμβαίνει" στην ανατροφή του ο άνθρωπος που το κρατάει όλη μέρα?

 

δεν λεμε οτι ειναι κακοι που κραταν τα παιδια....ουτε τους βαζουμε το μαχαιρι στο λαιμο να τα κρατανε...θελουν και το κανουν....αυτο ομως δεν τους δινει τη δυνατοτητα να επιμενουν να γινει το δικο τους...αλλο να λενε «πρεπει να θηλασεις» με νοημα «θα ηταν καλο για το μωρο να παιρνει το γαλα της μαμας» και διαφορετικα να επιμενει να γινει ντε και καλα το δικο της,θες δεν θες εσυ να θηλασεις,αυτη να επιμενει γιατι απλα ετσι «γουσταρει» να εχει τον ελεγχο στο μεγαλωμα του παιδιου....και ειμαι σιγουρη οτι οι αλλες διλες του φορουμ θα συμφωνησουν οτι η καλοπροεραιτη γνωμη καλοδεχουμενη....η επιβολη ομως μακρια.... οσο για την πεθερα σου ειμαι σιγουρη οτι θα αντιδρουσες διαφορετικα αν προσπαθουσε να στο επιβαλει επειδη ετσι θελει αυτη,αν δεν σταματουσε με την απαντηση σου.... φιλικα.

[eftychialol]

kαλημερα κι απο μενα!θα συμφωνησω με ολες γιατι ολες σας εχετε δικιο με τον τροπο σας.φυσικα κι η οποια συμβουλη απο τους παππουδες και τους πιο εξω ειναι καλοδεχουμενη,η εκφραση"ρωτωντας πας στην πολη δεν ειναι τυχαια".ακουσα κι ακουω πολυ προσεκτικα τους τριγυρω και χρησιμοποιω πολλα αποσα λενε!το θεμα ειναι ο τροπος τους..οταν με ααυτα πουλενε προσπαθουν να σε μειωσουν επειδη λχ.δεν θηλασες η αργησε να περπατησει το παιδι κι εσυ εισαι στα ματια τους η πιο ασχετη μαμα του κοσμου!οσο για τα ατομα που κρατανε τα παιδια μας(εγω εχω μονο τη μαμα μου γιατι η πεθερα μου δε ζει κι ο αντρας μου δε θελει να αφηνουμε τη μικρη στις κουνιαδες)σαφως και πρεπει ναχουν ευελιξια στις κινησεις τους γιατι καθε στιγμη θελει διαφορετικη αντιμετωπιση.απλα καλο θαταν να τηρουν μια κοινη γραμμη ωστε να μην υπαρχει συγχυση αργοτερα στο παιδι.μερικες φορες ομως δημιουργουνται κοντρες και διαφορες αναμεσα σε γονεις κ κυριως παππουδες..ειναι πολλοι παραγοντες η διαφορα ηλικιας το διαφορετικο συναισθηματικο δεσιμο ο διαφορετικος τροπος που μας μεγαλωσαν εμας..εχουν κι οι παππουδες το δικιο τους..αλλα αν εχεις να κανεις με ισχυρογνωμονες,τοτε η ευγενεια και το μακρυα κι αγαπημενοι αποδιδει..εγω δεν εχω θεμα τετοιο με πεθερικα η με γονεις και τοχω με την κουνιαδα(και τη δευτερη που τα συζητουν και μας τη λενε)οχι μονο για το μεγαλωμα της μικρης αλλα ακομη και γιατο πως θα κοιμηθουμε!πως να το πρτυχω αυτο το μακρυα κι αγαπημενοι που ειμαστε μεεναν μισθο και δεν μπορουμε να φυγουμε????πως θα περασει ο καιρος με τα μουτρα καθε μερα??δωστε κι εσεις καμια λυση!α!!!και κανενα τροπο προφυλαξης απο το ματι και τη βασκανια...

[fido-dido]

κι εγω εχω προβλημα. δεν μας βαζουν να τσακωνομαστε αλλα ειδικα η πεθερα μου κανει με το γαντι παντα τα νευρα κροσσια. καταρχας να πω οτι το σπιτι που μενουμε ειναι πανω απ το δικο τους και το εχει χτισει ο πεθερος μου και εχουν κλειδια απο πριν παω εγω.

λοιπον ξεκιναμε εχουν τη μανια να μπαινοβγαινουν στοι σπιτι χωρις να χτυπανε ειδικα τις ωρες που λεπει ο αντρας μου. δεν ζηταω ουτε να παρουν τηλεφωνο ουτε να τους στειλω προσκληση ενα κουδουνι θελω να χτυπανε κι οχι να μπαινουν κατευθειαν μεσα και μαλιστα οσο πιο αθορυβα μπορουν. μονο ο πεθερος μου χτυπαει. ο κουνιαδος μου απο την αλλη μπουκαρει μεσα πρωι πρωι και ειναι φορες που δεν εχω ξυπνησει ακομα, χωρις να θελει κατι ευτυχως δεν ερχεται στην κρεβατοκαμαρα. τους τα ειχε ψαλλει επαννελλημενα ο αντρας μου αλλαξαναρχισαν τα ιδια.

η πεθερα παλι εχει τη μανια να δειχνει οτι ειναι νοικοκυρα κλπ και με πρηζει τι να στρωσω στο σπιτι πως να κανω δουλειες, να ντυνομαι κοκκετα και να εχω τοπ σπιτι τσιλικο για να σκανε οσοι μας βλεπουν και διαφορα τετοια. επισης διαφορα κολληματα, ειναι προληπτικη μεχρι αηδιας και θελει να μου τα επιβαλλει και μενα αυτα, με οποια κοπελα απο το χωριο κανω παρεα αρχιζει και την κατηγορει αλλη οτι κλεβει αλλη οτι ειναι ρουφιανα, τελευταια που ψαχνουμε νονο για το παιδι δε θελει δυο ατομα που μας ειπαν μια κοπελα απο το χωριο -επειδη δεν ειναι νοικοκυρα κι ενα φιλο του αντρα μου επειδη δεν εχει λεφτα.

για τα ονοιματα των παιδιων ουτε που με ρωτησε κανενας οταν ειχα μονο τη μικρη γυρισε και μου ειπε "τη μανα σου θα τη βγαλει ο αδερφος σου" χωρις καν να ανοιξω κουβεντα σχετικη.

οταν χρειαστηκε να λειψω μερες απο το σπιτι -στις γεννες και οταν ειχα τα μικρα στο νοσοκομειο- την επιανε η νοικοκυροσυνη της να μου συμμαζεψει το σπιτι και ενταξει το καθαριζε αλλα εξαφανιζε ενα σωρο πραγματα τα οποια χρειαζομουν , κι οταν μας εφεραν τα επειπλα για το δωματιο της μικρης πηρε ολα τα πραγματα -ρουχα παιχνιδια οτιο ειχα μεσα και τα εβγαλε στο μπαλκονι που ηταν βρωμικο.

δε συνεχιζω γιατι δεν τελειωνω πουθενα.

στο θεμα παιδιων τωρα, τη μικρη τη μαθανε να χτυπαει και να δαγκωνει, τις περνουν ενα σωρο αχρηστα πραγματα ανακατευεται συνεχεια στο τι θα φαει, παλιοτερα με εκανε να νοιωθω ασχημα επειδη η μικρη δεν ετρωγε ολο το φαγητο της ή δεν κοιμοταν το μεσημερι.. καθε φορα που αρρωσταινουν φταιω εγω που δεν τα ντυνω καλα -και σ αυτο την υποστηριζει κι ο δικος μου ασχετα με το τι λενε οι παιδιατροι εμενα κατηγορει.

επισης με τη μικρη πριν γεννησω επειδηειχα συσπασεις και ειχα νοσηλευτει ο γιατρος μου ειχε πει να μενω ξαπλα οσο περισσοτερο μπορω και την κρατουσε καποιες ωρες της μερας, λοιπον μου λεει η μικρη οτι τη φιλουσε στο πουλακι της, της ειπα λοιπον να μη το ξανακανει , και ρωταει την κορη μου και δεν της το ξανακανε. τελευταια ομως οταν ερχεται πανω να παιξει με τα παιδια παλι την πειραζει εκει, ακομα και μπροστα μου την χαιδευει ή την τσιμπαει.παλι της ειπα να μην το κανει αυτο και χαζογελαγε. να σημειωσω οτι απο τη γεννα του μπεμπη δεν την εχω αγκαρεψει να κρατησει παιδιαεκτος απο ελαχιστες φορες και για λιγη ωρα που επρεπε να παω καποιο απ τα δυο στο γιατρο ΄η να εχω καποια δουλεια κα παλι οποιο αφηνα ηταν ταισμενο και αλλαγμενο. φερω να βγω με τον αντρα μου μονοι μας εχουμε απο τοτε που ημουν ακομα εγκυος.

[fido-dido]

οι δικοι μου γονεις απο την αλλη ανακατευτηκαν πολυ σχετικα με το γαμο μετα δεν ξαναεπενεβησαν σε τιποτα. μενουν και μακρια βεβαια.

[Dhmhtroula]

Ευτυχώς, εμείς δεν έχουμε προβλήματα ούτε με τους δικούς μου γονείς, ούτε με του άντρα μου. Ίσα ίσα που βοηθάνε και όλας, είτε με κανα φαγητό όταν δεν προλαβαίνω, ή κανα σίδερο κτλ.

[Olga92]

Εμείς είχαμε θέμα πριν το γάμο! Και από τις δύο πλευρές, αλλά τώρα δεν ανακατεύονται και ίσα ίσα μας βοηθάνε και πολύ! Ευτυχώς!!

[Helen@]

εμένα ευτυχώς και οι 2 πλευρές είναι αρκετά μακρυά!!!κ τα πεθερικά μου είναι ακοοομα πιο μακρυα-Θεσσαλονίκη κ τους βλέπω 3-4 φορές το χρόνο... τώρα στην εγκυμοσύνη η πεθερά άρχισε κάτι κουλά, να προσέχω, μη στεναχωριέμαι, μη σκύβω κλπ-κοινώς με έπρηζε απο την πολύ καλοσύνη της, μέχρι που της το έκοψε ο άντρας μου κ δεν μου ξανα είπε τίποτα. τώρα όταν θα έρθει με το καλό η μικρή στον κόσμο, ξέρω οτι θα έχουμε συχνά τηλέφωνα κλπ,αλλά θα της το κόψουμε κ τότε-ελπίζω!!!!αλλά δεν είναι κακός άνθρωπος, απλώς φοβάται πολύ κ μας πρήζει κ εμάς!!!!!!!!!!

[kiker80]

10 χρονια τωρα ποου ειμαστε μαζί δεν έχουν ανακατευτεί ποτέ οι συγγενεις μας πρώτου βαθμού. Ήταν κοινή μας απόφαση να τους έχουμε κοντά μας αλλά έξω από την πόρτα του σπιτιού μας. Νομίζω οτι είναι το καλυτερο για όλους. Ετσι τους έχουμε κοντά μας όταν προκύπτει πραγματική ανάγκη. Ακόμα και όταν γέννησα στο σπίτι αποφασισαμε να μην έρθει καμία απο τις 2 μαμάδες. Ειναι πραγματικά απόφαση του ζευγαριού.:wink:

[MPOYMPOYKA]

Αποφασισα να γραψω εδω γιατι πραγματικα εχω τεραστιο προβλημα αυτη τη στιγμη και ειλικρινα δεν ξερω πως να το αντιμετωπισω

Ειμαστε παντρεμενοι 5 χρονια και ειμαστε μαζι συνολικα 18, εγω ειμαι 34 κ εκεινος 36

ειμαστε γενικα πολυ αγαπημενοι και δεμενοι και μπορω να πω οτι παντα ειμασταν σημειο αναφορας σαν ζευγαρι, ο γαμος ηταν το φυσικο ακολουθο

εχουμε ενα αγορακι 18 μηνων, αρκετα δυσκολο παιδι, ειναι αδυνατο να το βαλεις σε προγραμμα, κοιμαται αργα, ξυπναει το βραδυ δεν τρωει οπως πρεπει τρωει ακαταστατα κ ετσι πειναει κ πρεπει να ξαναφαει κλπ

οταν ηταν νεογεννητο κοιμοταν ελαχιστα και ετρωγε κ 12 φορες τη μερα!!!και οσο μεγαλωνε αντε οι 12 φορε να γινανε 10 κλπ, τελοσπαντων ας μην μακρυγορω απλα θελω με λιγα λογια να περιγραψω την κατασταση

Ημουν σε τραγικη κατασταση, μονιμως αυπνη, με μαυρους κυκλους, κουρασμενη, ολη μερα τον ειχα αγκαλια με το που τον αφηνα ουρλιαζε, εδω κοιμοταν πανω μου και πηγαινε να τον βαλω στο καλαι και ξυπναγε

ειχα αναλαβει το 90% των βραδυνων ξυπνηματων για να μην επιβαρυνω τον αντρα μου που δουλευε, ετσι το ειχα δει οτι ηταν υποχρεωση μου

μενουμε πανω απο τους γονεις μου.σε ολη αυτην την κατασταση ειχαν μεγαλη συμμετοχη πρωτα προς δικη μου ανακουφιση κ υστερα σε ανακουφιση του αντρα μου

ερχονταν κα τον κρατουσαν και εμεις κοιμομασταν ξεροι, ερχοταν η μαμα μου καποια βραδυα, 1 φορ ατνν εβδομαδα το πολυ δυο και κοιμοταν μεσα στο αλλο δωματιο και τον ειχε μαζι της κ επεφτα σε κωμα

αργοτερα πηρε ολο τον εξοπλισμο κ της τον εδινα κατω

ενιωσα πιο καλα οταν εγινε 5,5 μηνων και μετα απο απο 15 μνερες στις διακοπες τις οποιες καναμε μαζι με τους γονεις μου στον χωριο μιας που δεν επεζε με τιποτα ν απαμε καπου αλλου ειδικα στο μαυρο χαλι που ειμασταν

ο αντρας μου παντα ειχε καλες σχεσεις με τους γονεις μου, κ τις επιδιωκε κιολας

αν και με τη μαμα μου ειχε καποια θεματα, ωστοσο δεν ηταν κατι που να οδηγησει σε προβλημα.ειδικα η μαμα μοπυ μας βοηθουσε σε πολλες περιπτωσεις στην καθημερινοτητα μας, επειδη ο αντρας μοθ γυρναει πριν απο μενα απο την δουλεια του ειχε ετοιμο φαι για να φαει και να κοιμηθει, τον εξυπηρετουσε σε καποιες δουλιτσες, εκεινος παντα της χτυπυσε το κουδουνι για ενα γεια.Υπηρχε ενα πολυ καλο κλιμα και δεν ειχαμε ποτε καποιο θεμα.μαλιστα ηταν κ εκεινος που επεδιωκε στενη σχεση μετους γονεις μου, οσο και εγω

με την παροδο του χρονου οπως φαινεται αυτο τον κουρασε, ειδικα μετα το μωρο που λογω της δυσκολιας η συμμετοχη των δικων μου ειναι πολυ μεγαλη και πολυ σημαντικη

να σημειωσωσ οτι οι γονεις του μενουν πολυ κοντα αλλα παροτι αγαπανε πολυ το παιδι δεν ερχονται συχνα, δεν ειναι τοσο μεσα στην καθημερινοτητα μας-δουλευει και η πεθερα μου, παροτι για να ειμαι ειλικρινης το εχω ζητησει και μαλιστα εχω πει κιολας οτι γι αμενα προσωπικα ειναι βοηθεια μιας που αν ασχολειται καποιος με το παιδι μπορω να κανω κ δυο δουλεις στο σπιτι (εργαζομαι εδω και 1 εξαμηνο παλι)

το αποτελεσμα ειναι να γινει ενας απιστευτος καβγας με τους δικους μου και ο αντρας μου να εκφαρστει με μια απισυετη αγενεια εξαλλος για καποια πραγματα που τον ενοχλουν κλπ.ηξερα καποια απο αυτα αλλα ουτε ηξερα οτι δινει τετοια βαρυτητα αφου ουσιαστικα με τη συμπεριφορα του δεν ειχεδ διξει κατι τετοιο.και βεβαια και οι γονεις μου δεν ειχαν καταλαβει ποσο πολυ δυστυχης ηταν ο πετρος κ επεσαν απο τα συννεφα

πολλες φορες του εχω πει οτι αν νιωθει οτι θελει την ησυχια του να μου το πει για το ξερω κ να το χειριστω αλλα ποτε δεν το εκανε.Η μαμα μου εχει την ταση να θελει να σου πει τι θα κανεις ωστοσο εχω κ εγω την ταση να μη με ενδιαφερει αυτο και να μη της δινω σημασια,μ εκτος κ αν με βαλει σε σκεψεις αυτο που θα πει

αν και υπαρχουν πολλοι παραμετροι και πιο συνθετη κατασταση. νιωθω θυμωμενη γιατι πιστευω οτι με ολα οσα μας εχουν προσφερει δεν πρεπει να συμπεριφερεται ετσι.

υποψη οτι αν δεν τους πω να ερθουν στο σπιτι δεν μπαινουν καν μεσα οι γονεις μου, για να μην νιωσει και ο πετρος ετσι

επισης κ εγω δεν εχω επιτρεψει ποτε να ανακευτουν σε καποιο καβγα μας, ουτε ξερουν ποτε γιατι εχουμε τσακωθει, ειμαι ξεκαθαρη σε αυτο

μεταξυ μας υπαρχει παρα πολλη ενταση τσακωνομαστε συνεχεια και συνηθως με κατηγορει οτι θα επρεπε να κανω περισσοτερα στο σπιτι και οτι δεν κανω.Τα νευρα του ειναι τσιτα κ του φταινε ολα, και τις τελευταιες 20 μερες και τα δικα μου ομως

νομιζει οτι εχει το ακατολγιστο και μπορει να με προσβαλει οσο θελει, δεν εχει αισθηση της πραγματικοτηας οσο και ν απροσπαθω να τουν την εξηγησω

οτι δηλαδη γυριζω στο σπιτι σχεδον 6 η ωρα και τρχοντας ξεκιναω να ανοιξω και ν αμαζεψω, τρωω ορθια και μολις καταπιω την μπουκια μου τρεχω να παρω τον μικρο απο τη μαμα μου

εκεινος-ο πετρος-κοιμαται και πρεπει να ασχοληθω με το παιδι οσο κουρασμενη και να ειμαι, κατα τις 8 παρα ο πετρος θα ξυπνησει και τοτε θα παω νατου πασαρω το παιδι για να κανω τα επομενα απαραιτητα πραγματα, στο μεταξυ πρεπει κα να φαει ο μικρος

Υστερα ερχεται η ωρα του μπανιου του που σημαινει π[εριπου 30 λεπτα ολη η διαδικασια και γι ανα μη μακρυγορουμε η ωρα εχει περασει ηδη τις 21,00 με εμενα να τρεχω σαν το Βεγγο

στις δεκα ξαναπαιρνω το παιδι για να μπουμε σεφαση υπνου, δεν καθεται με τιποτα και τελικα καταληγει να κοιμηθει στη καλυτερη 11 παρα και εμενα τ α νευρα μου να ειναι κροσια.

κατα τις 11,30 θα ξυπνησει και θ ακλαψει θα τον κουνησω και μετα ειναι οκ

μετα ηρθ εη ωρα να ετοιμαστω για τη δουλεια να αλλαξω και να ετοιμασω τα συμπραγκαλα για το βραδυ γιτι δε λεει να σταματησει ν αξυπναιε και να τρωει

θα κοιμηθω στις 12,30 και απο τις 2 και μετα αρχιζουν τα στριφογυρισματα στο κρεβατι, αλλη φορα να σηκωνεται και να κλαιει αλλη φορα να θελει να φαει

εχοντας κανει αυτο τον εκνεριστικο υπνο, που απο τις πολλες φορες που ξυπναω στο τελος δεν μπορω να κοιμηθω 7,00 σηκωνομαι

ο πετρος ροχαλιζει ολη νυχτα και αν τον σηκωσω θα κανει ενα γαλα και αυτο ειναι ολο, που δεν τον σηκωνα μεχρι προσφατα και τα ειχα ετσι ολα πανω μου επειδη εκεινος ξυπναει πιο νωρις απο μενα το πρωι

οταν ερχεται η παρασκευη το βραδυ ειμαι ενα ρακος, με το ζορι κραταω τα ματια μου ανοιχτα

για μαγειρεμα ουτε λογος...

αισθανομαι τοσο χαλια και ειλικρινα δεν ξερω τι να κανω

εχω ξενερωσει και νιωθω οτι τον σιχαινομαι και οτι ειναι ενα γαιδουρι-εχω πολλα αλλα περιστατικα να πω

ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ??????ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΕΙΤΕ ΜΟΥ ΚΑΤΙ

[silverfish]

εγω με τη πεθερα δεν έχω τόσο προβλημα, διότι τα χει κάνει χάλια στη ζωή της και δεν της μιλάει κανείς. αν όμως δεν ήταν έτσι τα πράγματα θα είχα σοβαρό πρόβλημα με τη γυναίκα αυτή. ειναί πολύ δύσκολη. με τη μάνα μου έχω πιο πολλά θέματα. ανακατεύεται, με εκνευρίζει, θυμώνω, τη μαλώνω. τι να πω; και μένω μακριά της, ειμαι ανεξάρτητη, δεν εξαρτώμαι καθόλου απο τη βοήθεια της (ή ελάχιστα), αλλά παρ όλα αυτά όλα λέει κουβέντες. οχι οτι αλλάζει κάτι στη ζωή μου αλλά με τσιτώνει.

[nina-kos]

ΕΓΩ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΘΕΡΑ ΜΟΥ ΕΧΩ ΠΟΛΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑ..ΑΝ ΚΑΙ ΜΑΚΡΥΑ ΤΗΣ ΠΕΤΑΕΙ ΤΙΣ ΜΠΗΧΤΕΣ ΤΗΣ..

ΓΕΝΝΗΣΑ ΤΟΝ ΑΠΡΙΛΙΟ Κ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΣΑΡΑΝΤΗΣΩ ΣΤΗΝ ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΛΟΓΩ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΜΕΝΩ ΣΕ ΝΗΣΙ..ΟΤΑΝ ΗΡΘΕ ΝΑ ΜΕ ΔΕΙ ΕΠΕΜΕΝΕ ΝΑ ΔΩΣΩ ΞΕΝΟ ΓΑΛΑ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ Κ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΘΗΛΑΣΩ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΓΑΛΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΧΟΡΤΑΙΝΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ,ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΑΚΟΥΓΑ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ..

ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΤ ΠΑΙΔΙΟΥ ΜΑΣ-AΓΟΡΑΚΙ-Κ ΜΑΣ ΕΚΑΝΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΦΑΣΑΡΙΑ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΒΑΛΟΥΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ 2ΟΥ ΓΙΟΥΣ ΤΗΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΟΤΙΜΟ ΠΑΙΔΙ!!!

ΑΠΟ ΤΩΡΑ ΜΑΣ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΕ ΠΩΣ ΤΟ 2ο ΘΑ ΤΟ ΒΑΛΟΥΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ Κ ΟΤΑΝ ΤΗΣ ΕΙΠΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΝΩΡΙΣ ΝΑ ΣΥΖΗΤΑΜΕ ΓΙΑ ΑΛΛΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΤΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΙΧΑ ΕΓΩ ΝΑ ΠΕΤΑΧΤΩ ΚΑΙ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ..

Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΤΗΣ ΛΕΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΙΛΑΕΙ Κ ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΑΚΑΤΕΥΕΤΑΙ Κ ΕΚΕΙΝΗ ΤΟΥ ΑΠΑΝΤΑΕΙ:ΕΙΠΑΜΕ ΝΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΕΙΣ ΑΛΛΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΕΤΣΙ!!

 

OTAN EΜΠΑΙΝΑ ΣΤΟΝ ΜΗΝΑ ΜΟΥ ΠΗΡΕ Κ ΚΑΛΑ ΝΑ ΕΥΧΗΘΕΙ Κ ΕΚΑΝΕ ΠΑΡΑΠΟΝΑ ΣΤΗΝ ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΠΩΣ ΕΙΜΑΙ ΑΥΤΑΡΧΙΚΗ,ΑΣΕΒΑΣΤΗ,ΠΩΣ ΔΕΝ ΤΗΝ ΦΩΝΑΖΩ ΜΑΜΑ,ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΑΙΡΝΩ ΝΑ ΤΗΝ ΡΩΤΑΩ ΓΙΑ ΦΑΓΗΤΑ ΚΤΛ..

 

ΕΥΤΥΧΩΣ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΜΕ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ ΑΛΛΑ ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΧΑΜΠΑΡΙΑΖΕΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ..ΑΦΟΥ ΕΛΕΓΕ ΣΤΗΝ ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΟΤΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΦΩΝΑΖΕΙ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΑΛΛΑ Κ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ,ΣΕ ΕΜΕΝΑ ΔΗΛΑΔΗ......