Σας πιάνει πανικός και απόγνωση με τις ανάγκες των διδύμων;

[BLUBLU]

Πλέον κοιμάμαι καλά ( για τα δεδομένα μας τα βράδυα). Εκτος όταν ειναι να εμφανιστει κανένα δοντι. Σιγουρα δεν τρώω υγιεινα, ουτε σαλάτες κλπ. Πριν μεινω έγκυος ημουν 54-55 κιλά κ τώρα ειμαι 52 με το ζόρι.

Βρισκω χρόνο κανένα μισάωρο την μέρα για χαλάρωση αλλα πάλι κάτι θα σκεφτω οτι πρέπει να κάνω κ θα αγχωθω. Στην δουλειά πάλι έχω να κάνω με παιδια, οποτε δεν ξεκουράζομαι κάπως. Να τονισω οτι έχω σχετικά ησυχα μωρα, δεν ειναι γκρινιάρες αλλα δεν παυει να είναι μωρά ακομη.Μου κοιμούνται κ 3ώρες τα μεσημέρια, αν κ εγω τοτε συνηθως λείπω λόγω δουλειας.

Επισης οταν νευριάσω πχ με τον συζυγο ταράζομαι κ δεν επανέρχεται το μυαλο μου, οπως συνηθως, τα χάνω πως να το πω. Μηπως έχω πάθει υπερκοπωση?

[no doubt]

Τα χάνεις γιατί έχεις πολλά στο μυαλό σου.

Είναι φυσιολογικό θα έλεγα.

Το ίδιο παθαίνω κι εγώ.

Σήμερα πρέπει να έκανα τουλάχιστον 50 φορές την ίδια κίνηση: να τα κατεβάζω από το τραπεζάκι του σαλονιού, που κάθονταν όρθιοι, χόρευαν και σπρώχνονταν.

[AthinaP]

ρε κοριτσια ... στα 4 φτιαχνει η κατασταση? γιατι εμενα ειναι 18 μηνων κ τα εχουμε παιξει κυριολεκτικα.... εμεις δεν εχουμε βοηθεια απο κανεναν βεβαια... ο αντρας μου δουλευει συνεχεια , οι γονεις μου το ιδιο, τα πεθερικα εξαφανισμενα...ειμαι εγω ολη μερα με τις μικρες , οπου ειναι σκετα θηρια κ η μια ξεσηκωνει την αλλη!!!!

 

Από αυτή την ηλικία και πέρα και μάλιστα πιο νωρίς, καλό είναι να μην είστε συνέχεια στο σπίτι. Τα παιδιά, αν δεν έχουν πολλές εικόνες από το πώς είναι ο νορμάλ κόσμος και με δεδομένο ότι με τα λόγια μπορείς να τους "περάσεις" περιορισμένα πράγματα, είναι φυσικό να ξεσηκώνει το ένα το άλλο. Μπορεί να σου φαίνεται βουνό να τα βγάζεις έξω όταν ήδη είναι ζωηρά, αλλα στην ουσία, αυτό βοηθάει, να βλέπουν τον έξω κόσμο να συμπεριφέρεται εντός κανόνων και ορίων. Και κυρίως να βλέπουν άλλα παιδάκια να συμπεριφέρονται ήρεμα. Ειδικά κάποια κοριτσάκια που "τη βρίσκουν" να περνάνε χρόνο με μικρότερα παιδάκια, μπορεί να αποτελέσουν άριστες δασκάλες!

 

Και έξω να βάζετε όρια. Αν βλέπεις ότι σε κουράζουν, και αποκρύνονται πχ όταν είστε στο δρόμο και δεν υπακούν, βάλε τα στο καρότσι και γρήγορα θα καταλάβουν ότι δεν τα συμφέρει και πολύ να κουράζουν τους γονείς τους. Χωρίς τιμωρίες και εκδικητικότητες, γιατί και η τιμωρία είναι κακό παράδειγμα. Θα τους μάθεις την κόντρα, έτσι. Περισσότερο η "τιμωρία" (που δεν μου αρέσει η λέξη) να είναι συνέπεια των πράξεών τους και η κάθε συνέπεια των πράξεων να έρχεται με εσένα να δίνεις το καλό παράδειγμα της ψυχραιμίας και της ηρεμίας. Τέλος πάντων, με το απλό μέτρο του περιορισμού στο καρότσι, ελέγχαμε ικανοποιητικά τα δίδυμα κα στην ουσία ούτε ως μέτρο χρειάστηκε να το χρησιμοποιήσουμε, παρά ελάχιστες φορές.

 

Εγώ αναγκάστηκα να βρω τον τρόπο, γιατί προσωπικά βαριόμουν πάααρα πολύ στο σπίτι (και αυτά μαζί) και αναγκαστήκαμε να βρούμε τρόπους ώστε όταν βγαίναμε, να περνάμε όλοι καλά. Και βγαίναμε τελικά πάρα πολύ, σε σχέση με τα μονά παιδιά, παρόλο που θεωρητικά τουλάχιστον θα ήταν δυσκολότερο. Σε γενικές γραμμές, περνάμε όλοι πιο καλά έξω.

 

Και στο σπίτι θέλει όρια. Εδώ ομολογουμένως δεν τα θέσαμε από την αρχή σωστά. Και εγώ από την αρχή τα λυπόμουν, τα παιδιά, γιατί παρόλο που βγαίναμε έξω συχνά και πάλι περνούσαμε αρκετές ώρες στα λίγα τετραγωνικά του σπιτιού και είχα επιτρέψει να γίνει το σπίτι παιδότοπος, να ανεβαίνουν σε έπιπλα και καναπέδες... Ποτέ δεν έπεσαν (εκτός από μια φορά) και θα νόμιζες ότι ο μικρός δεν είναι ανθρωπάκι αλλά μαϊμουδάκι, έτσι που κάνει ώρες ώρες. Ακόμα ο πιο ζωηρούλης μου το έχει αυτό και μόνο στο δικό μας σπίτι, γιατί σου λέει εδώ επιτρέπεται... Ενώ πλέον δεν θέλω να γίνεται και του το λέω. Κάποια στιγμή άρχισα να σέρνομαι και εγώ στους καναπέδες, αντί να κάθομαι, για να του δείξω πόσο περίεργο φαίνεται, αυτό που κάνει, μεγάλο πια παιδί Έδειξε να παίρνει το μήνυμα

 

 

Θα το ξεπεράσει βέβαια κάποια στιγμή, αλλά αν δεν το αφήσει κάποιος από την αρχή, δεν χρειάζεται να κάνει κάτι για να το ανατρέψει μετά. Γενικά, χρειάζεται τα παιδιά να βλέπουν το καλό παράδειγμα. Για αυτό και κάποιοι γονείς έχουν δει διαφορές όταν τα παιδιά τους πήγαν παιδικό. Όχι και ότι οι παιδικοί είναι πανάκεια. Καμιά φορά πάνε και τα παιδιά πίσω...

 

Και όσο πιο νωρίς μάθουν να συνεννοούνται πλήρως, τόσο πιο εύκολη θα γίνει η ζωή όλων.

[GEORGI]

σ, ωραια! αλλον 1 1/2 χρονο στην παρανοια:lol:? την βλεπω την ρομπιτσα την ασπρη συντομα!!!

Αυτή την ρομπίτσα που έχει και τα μανίκια πίσω στην πλάτη εννοείς? Εγώ την έχω ήδη παραγγείλει.....

Μόνο με την μαμά μου και ο άντρας μου όταν έχει χρόνο και ΄τώρα είναι άρρωστη η μικρή, πήγαμε και νοσοκομείο 2 μέρες και μας βγάλαν αλλά το παιδί δεν τρώει τίποτα και η διάροια συνεχίζεται και τα έχω παίξει και πρέπει να έρθω στην δουλειά και τα αφήνω πίσω και φοβάμαι μην κολήσει και ο μικρός......

Μου φταίνε όλοι και όλα!!!!

[stellasss]

Γεια σας κορίτσια

μια απ΄τα ίδια και εμείς. Έχουμε 2 αγοράκια 15 μηνών που εδώ και μια βδομάδα αρχίσαμε βρεφονηπιακό γιατί επιστρέφω στην δουλειά. Το τι γίνεται όταν τα αφήνω εκεί δεν λέγεται!( τρέχουν προς το μέρος μου και τα 2 και κλαίνε να τα πάρω να φύγουμε. Οι δασκάλες τα έχουν παίξει, γιατί είναι και δίδυμα αλλά και δύσκολο να προσαρμοστούν εκεί μετά από τόσο καιρό που τα μεγάλωνα μόνη μου εγώ. Μόνη μου πια δεν μπορώ να τους βγάζω έξω για βόλτα γιατί ο ένας πάει αριστερά, ο άλλος δεξιά και άντε να τους μαζέψεις μετά! Ευτυχώς έχουμε αυλή στο σπίτι και τους αφήνω και αλωνίζουν εκεί.

 

Σπίτι άστε ........ πηδάνε σε καναπέδες, μπαίνουν μέσα στο τζάκι και κάθονται, ανεβαίνουν τη σκάλα, μέχρι και η δασκάλα μου λέει πως τους τρέχει όλη την ώρα να μην πέσουν από τις καρέκλες.

 

Όσο για τα κιλά της εγκυμοσύνη (+25) που είχα βάλει) , τα έχω χάσει και με το παραπάνω, αφού δεν βρίσκω χρόνο να φάω κάτι εγώ ή οταν έχω αρχίζουν να μου το τρώνε τα μπεμπάκια και μου κόβεται η όρεξη!

 

 

Υπομονή σε όλες μας κορίτσια, Ο καλός ΘΕούλης βοηθάει της διδυμομανούλες! κΑΙ ειδικά αυτές που δεν έχουν καθόλου βοήθεια....

χχχχχ

[Sofia_m]

athina p μονη σου τα βγαζεις βολτα κ τα 2? γιατι εγω κ τις 2 μονη μου δεν μπορω να σου πω την αληθεια... πρεπει να εχω κ καποιον μαζι... φτιαξαμε αυλη τωρα πισω αλλα κ παλι πανω μου θελουν να ειναι ! κ πολυ ανταγωνισμος βρε κοριτσια!!!! κ πολυ μαλλιτραβηγμα!!!! αφου τελικα σκεφτομαι οτι οι γυναικες το εχουν απο την φυση τους , δεν το μαθαινουν!!!!

 

:lol::lol:

Σοφάκι υπομονή με τις κούκλες. Και λένε πώς τα κορίτσια είναι ήσυχα...

Εγώ πάντως με τον 3 χρονο γιο μου τα έχω δει όλα.

Βλέπω τα δίδυμα που είναι μεν ζωηρά αλλά τα κάνεις ακόμα ότι θες και λέω πωπω όταν φτάσουν κι αυτά 3 τί θα γίνεται εδώ μέσα;

 

καλα εμενα ειναι πολυ πιο ζωηρες απο πολλα αγορια που ξερω παντως!!!!!

 

Αυτή την ρομπίτσα που έχει και τα μανίκια πίσω στην πλάτη εννοείς? Εγώ την έχω ήδη παραγγείλει.....

Μόνο με την μαμά μου και ο άντρας μου όταν έχει χρόνο και ΄τώρα είναι άρρωστη η μικρή, πήγαμε και νοσοκομείο 2 μέρες και μας βγάλαν αλλά το παιδί δεν τρώει τίποτα και η διάροια συνεχίζεται και τα έχω παίξει και πρέπει να έρθω στην δουλειά και τα αφήνω πίσω και φοβάμαι μην κολήσει και ο μικρός......

Μου φταίνε όλοι και όλα!!!!

 

 

ωχ! κουραγιο..... παλι καλα που εχεις κ την μαμα σου!!!

[rkt]

Ποιός? Ποιός είπε ότι μετά τα 3 είναι καλύτερα?

Εμένα μου λες. Χειρότερα είναι!

Οι δικές μου οι κοπέλες, γενικά είναι αρκετά καλές, όχι πολύ ζωηρες κλπ. κλπ.

Ομως.... μετά τα 3 έχουν αρχίσει τέτοιο μαλλιοτράβηγμα για ψύλου πηδημα, τέτοια λύσσα που τους μιλάω και με γράφουν κανονικότατα, σαν να μην υπάρχω ένα πράγμα, που βλέπω και λαβαίνω να τις βάλω για ύπνο, που, που, που, που.... Που την ρομπίτσα την βλέπω να έρχεται, μου χτυπάνε και το κουδούνι να την παραλάβω...

Εμένα πάντως όσο μεγαλώνουν, τόσο πιο δύσκολα τα βλέπω. Οσο ήταν μικρές, ειλικρινά, πέραν του ύπνου, άλλο θέμα δεν είχα και απορούσα με αυτά που διάβαζα από εσάς. Τώρα γίνετε χαμός.....

Α, όσο για βόλτες, θα πω ότι και εγώ έξω μόνη μου, σπάνια το έκανα για τους γνωστούς λόγους, η μία δεξιά η άλλη αριστερά. Ακόμα και τώρα, το αποφεύγω. Μαζί και ο μπαμπάς. Ολη η οικογένεια. Μικροί μεγάλοι εν δράσει.!:lol:

[tzini]

δια του παροντος τα δικα μου 6 μηνων, κ η μεγαλη κορη ειναι μια χαρα.

αν προκυψουν κ τετοια θεματακια οπως λετε πιο πανω, φερτε κ εναν ζουρλομανδυα προς τα εδω! δεν γλεπω να το γλιτωνω!

[Γατουλα]

χαχαχαχα rkt....εγω περιμενω απο τωρα τον ερμο που θα μπλεξει μαζι της αχαχαχαχαχαχα

οσο κοντουλακι και αν ειναι αλλο τοσο με κανει κουμαντο

αντιθετως αλι σε αυτη που θα πληγωσει τον μαμακια μου χαχχαχαχαα

 

κατα τα αλλα αγαπη χειροφιλημα δακρυα και αιμα η σχεση τους!!!!!!!

[AthinaP]

Όχι, τώρα που συνεννούμαστε είναι αρκετά καλά τα πράγματα. Αν είναι κουρασμένα, δεν βγαίνουμε. Τα απογεύματα που γυρνάνε από το σχολείο κουρασμένα, συγκεκριμένα, το αποφεύγουμε. Όσες φορές κάναμε εξαίρεση, το μετανιώσαμε. Καμιά φορά, βγαίνει μόνο το ένα με έναν απο τους μεγάλους.

 

Πάντως, είναι αρκετά συνεργάσιμα. Βοηθάει που ακόμα έχουμε το καρότσι μας και αν κουραστεί κανένα, παίρνει και κανέναν υπνάκο. Και αν μας κουράσουν γιατί έτσι, υπάρχουν συνέπειες. Αυτά από αρκετά νωρίς και ως "χαρτιά" δεν τα παίξαμε πολύ. Αν ήμασταν έξω, γυρνάγαμε στο αυτοκίνητο, γιατί δεν θέλαμε να ακούγεται η φασαρία. Γενικά σε ό,τι συνέπεια θέταμε, υπήρχε μια λογική απάντηση.

 

Μέσα στο σπίτι, επίσης τα βάζω στο δωμάτιό τους, όταν πρέπει να ηρεμήσουν. Το καταλαβαίνουν και εκείνα. Αλλά και πάλι δεν χρειάζεται να το κάνουμε αυτό πολύ συχνά.

 

Παίζει ρόλο και το παράδειγμα. Ο άντρας μου υψώνει τη φωνή, χωρίς πραγματικά να νευριάζει ή να βγαίνει εκτός εαυτού και αυτά αντιγράφουν... Θέλει το καλό παράδειγμα και εδώ. Δεν μπορώ τις φωνές όλη μέρα και λίγο πολύ το ρεγουλάραμε αυτό το πράγμα.

 

Γενικά, εγώ τη βρίσκω μια υπέροχη εποχή που περνάμε πολύ καλά μαζί.

 

Α, βοηθάει να ασχολούμαστε μαζί τους παίζοντας και να τους υποδεικνύουμε όμορφες και χαλαρές δραστηριότητες. Γενικά να τους δείχουμε με παράδειγμα τι θέλουμε να κάνουν, αντί να είμαστε με το μη στο στόμα.

 

Με τη μικρή παίζουμε στον υπολογιστή να ντύνουμε νεράιδες. Γράφουμε στους πίνακές μας, σκαλίζουμε τον κήπο, λέμε ιστορίες από τότε που ήμασταν όλη η οικογένεια μικροί - ακόμα και για τον προπαππού λέμε.

[rkt]

Καμιά φορά, βγαίνει μόνο το ένα με έναν απο τους μεγάλους.

Καλά αυτό σε εμάς σπάνια παίζει. Γιατί η άλλη που θα μείνει μέσα, σπαρταράει στο κλάμα.

Επίσης να σας πω, ότι στο έξω, δεν είχαμε ποτέ πρόβλημα, είναι πολύ συνεργάσιμες μέχρι και υπάκουες(έχουμε πάρει πολλά συγχαρητήρια για την συμπεριφορά τους).

Για το μέσα λέω. Στο σπίτι γίνετε ο χαμός με τους καυγάδες τους. Για εκεί την θέλω την ...ρομπίτσα.

[AthinaP]

Κοίτα, σε εμάς τουλάχιστον έπιασε οι συνέπειες των πράξεών τους να μπαίνουν με συνέπεια και να μην υποχωρούμε σε κλάματα, όταν ξέρουμε ότι αυτό είναι ένα σόου. Στην πραγματικότητα πιο πολύ θα κλαίνε τα παιδιά έτσι, αν υποχωρήσουμε, γιατί βλέπουν ότι το κλάμα είναι μια τακτική που "πιάνει". Ο άντρας μου είναι πιο υποχωρητικός και το σπίτι είναι χαρακτηριστικά πιο φασαριόζικο όταν είναι αυτός εδώ. Βέβαια, σε όλα χρειάζεται ένα μέτρο. Αν τα παιδιά έχουν προειδοποιηθεί ποια είναι τα όρια, όταν τα ξεπεράσουν, πάνε ήρεμα στο δωμάτιό τους, χωρίς την παραμικρή διαμαρτυρία.

 

Αν πχ ένα παιδί κλάψει επειδή μένει σπίτι (που δεν το κάνει, γιατί το έχουμε προειδοποιήσει), ξέρει ότι όσο δείχνει ότι χάνει την αυτοκυριαρχία του, τόσο αποκλείται να βγει, γιατί τουλάχιστον έξω από το σπίτι, ζητάμε να έχει αυτοκυριαρχία.

 

Δοκιμές κάνουμε βέβαια. Κάποιες στιγμές τα παιδιά δείχνουν ξεκούραστα και βγαίνουμε, αλλά στην πράξη έχουμε δει ότι αυτό τον καιρό, αργα το απόγευμα είναι υπερβολικά κουρασμένα για μεγάλες βόλτες και κάποια στιγμή θα δείξουν την κούρασή τους. Μια παιδική χαρά, θα πάμε με ηρεμία, το πολύ πολύ.

 

Και για τα ίδια τα παιδιά το βρήκα πιο δίκαιο να έχουν όρια από εμάς, γιατί στον παιδικό, που τα εμπιστευτήκαμε αρκετά μικρά, δεν ήξερα ποιους τρόπους οριοθέτησης είχαν και δεν ήθελα τα παιδιά να ζοριστούν πολύ. Το έβρισκα άδικο για εκείνα, να τα αφήνουμε πολύ λάσκα... Οι δασκάλες με τα τόσα παιδιάκια πώς να τα βγάλουν πέρα και κείνες;

 

Βέβαια ένα βασικό, ήταν ότι ήθελα και εγώ να ευχαριστιέμαι που είμαι σπίτι με τα παιδιά. Ήξερα τι θα πει σπίτι με ζωηρό παιδί που δεν έχουν μπει πολλά όρια και στην πραγματικότητα γυρνάει μπούμερανγκ για όλους. Και για τους γονείς και για το ίδιο το παιδί στο μέλλον, που μπορεί να μη μπορεί να προσαρμοστεί στο σχολείο. Βέβαια όλα σχετικά είναι, αλλά είχα ζήσει ακραίες καταστάσεις και ήθελα να αποφύγω εκείνο το άκρο. Πιστεύω δεν έχουμε περάσει το άλλο άκρο, γιατί τα παιδιά ξέρουν τι ζητάμε από αυτά και στη θεωρία τουλάχιστον, συμφωνούν και κείνα ότι το ιδανικό είναι να περνάμε όλοι καλά, χωρίς να ενοχλεί ο ένας τον άλλον.

 

Δυσκολεύομαι λίγο γιατί εκτός σπιτιού καμιά φορά σκοντάφτουμε στη νοοτροπία, ε, παιδάκια είναι, θα πλακωθούν, θα σπρώξουν και απέξω μας έχουν φέρει τέτοιες συμπεριφορές... Πριν τον παιδικό δεν μας είχε απασχολήσει ιδιαίτερα το θέμα της κόντρας μεταξύ τους. Πιστεύω πια ότι σε πολύ μεγάλο βαθμό ό,τι βλέπουν κάνουν ή ό,τι τους αφήνουμε να κάνουν, το κάνουν. Όταν ήταν βρέφη, είχαμε ελάχιστα περιστατικά που μάλωναν για ένα παιχνίδι, αλλά δεν επεκτάθηκε αυτό. Μετά το είχαμε στο φουλ, αφότου πήγαν τα παιδιά παιδικό.

 

Τουλάχιστον αυτή ήταν η δική μας εμπειρία. Κάποιο ρόλο σίγουρα παίζει και η ιδιοσυγκρασία του κάθε παιδιού.

 

Πιστεύω σιγά σιγά έχουμε βρει ισορροπίες. Ώστε έξω από το σπίτι ούτε να είναι "θύματα", ούτε "θύτες".

[zitamar]

δεν ξερω για το μελλον παντως τωρα που είναι 4μηνων είναι το τελειο!! δεν μπουσουλανε δεν περπατανε ωστε να τρεχεις,απλα τα ταιζω,παιζω μαζί τους καθονται και λίγο στο καρότσι και όλα καλα!! αργοτερα...ποιος με σώζει..

[nani]

Εγώ είμαι ακόμα καλύτερα!!! Είναι ακόμα στην κοιλιά μου! Χαχαχα! Αλλά έχω αρχίσει να τρομάζω με αυτά που διαβάζω από σας...τι να πω! Πιστεύω ότι θα τα καταφέρουμε εντέλει!

[AthinaP]

Μπορεί όμως το κοινό του φόρουμ να μην είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα

 

Μπορεί άλλες μαμάδες να τα βρήκαν πιο εύκολα και να μην αποτάνθηκαν στα φόρουμς για οδηγίες χρήσης

 

Άλλες πάλι να μην έχουν χρόνο για φόρουμς.

 

Οι περισσότερες μαμάδες που ακούω, στον έξω κόσμο, με δίδυμα, όλο και κάποια φάση πέρασαν που ζορίστηκαν. Αυτό βέβαια ισχύει και για μαμάδες με ένα παιδάκι. Λίγες θα βρεθούν να μην γκρινιάξουν λίγο.

 

Σίγουρα είναι πιο απαιτητικά τα πράγματα με δίδυμα. Αλλά μεγαλώνοντας, μπορεί να κάνουν καλή παρεϊτσα και κατά κάποιον τρόπο να δίνουν πιο πολύ ελεύθερο χρόνο στη μαμά. Κάποιες στιγμές τουλάχιστον.

 

Εγώ είχα ένα πολύ πολύ ζωηρό παιδάκι, αλλά ισορροπήσαμε γιατί έχουμε έναν μπαμπά που βοηθάει πολύ. Πώς αλλιώς θα περνούσα και χρόνο εδώ μέσα

 

Οπότε, κάθε οικογένεια βρίσκει τις δικές της ισορροπίες. Άλλοι είχαν την τύχη να βοηθάνε οι γιαγιάδες πολύ.

[νανσυ2]

κοριτσια ενα θα σας πω,αν σας πιανει πανικος με τα διδυμακια σας,κ ζοριζεστε,που πολυ λογικο το βρισκω,να σκεφτεστε οτι υπαρχουν κ χειροτερα,δλδ πανικος με τριδυμα!!!!για αυτο σας λεω......κουραγιο κ υπομονη,θα τη βγαλουμε κ φετος!!!!

[pkav]

η μεγάλη είναι 4 και τα μικρά(αγόρια) είναι 2 ετών.

Έχω ξεπεράσει τον πανικό, και εγώ και η γυναίκα μου είμαστε πλέον στην μόνιμη κατάσταση απόγνωσης, κούρασης και σπασμένων νεύρων.

Το πρόλβημα δεν είναι καθαυτά τα δίδυμα αλλά ο συνδυασμός και η απίστευτη ζήλεια της μεγάλης. κάθε μέρα είναι μάχη! το μόνο που λέω είναι υπομονή άλλα 16 χρόνια να πάνε να σπουδάσουν σε άλλη πόλη

[pkav]

δεν ξερω για το μελλον παντως τωρα που είναι 4μηνων είναι το τελειο!! δεν μπουσουλανε δεν περπατανε ωστε να τρεχεις,απλα τα ταιζω,παιζω μαζί τους καθονται και λίγο στο καρότσι και όλα καλα!! αργοτερα...ποιος με σώζει..

 

ναι έτσι είναι. Μέχρι να μπουσουλήσουν είναι μια χαρά, μετά γίνεται δυό τρομάρες

[GEORGI]

η μεγάλη είναι 4 και τα μικρά(αγόρια) είναι 2 ετών.

Έχω ξεπεράσει τον πανικό, και εγώ και η γυναίκα μου είμαστε πλέον στην μόνιμη κατάσταση απόγνωσης, κούρασης και σπασμένων νεύρων.

Το πρόλβημα δεν είναι καθαυτά τα δίδυμα αλλά ο συνδυασμός και η απίστευτη ζήλεια της μεγάλης. κάθε μέρα είναι μάχη! το μόνο που λέω είναι υπομονή άλλα 16 χρόνια να πάνε να σπουδάσουν σε άλλη πόλη

Πολύ σοφή σκέψη..... υπομονή λοιπόν....

[evp_s]

Γεια σας, και εγώ περιμένω δίδυμα και με έχει πιάσει πανικός...η εγκυμοσύνη σε γενικές γραμμές πάει καλά, αλλά με πιάνει πανικός για το μετά...

[νανσυ2]

κοριτσια ενα θα σας πω,αν σας πιανει πανικος με τα διδυμακια σας,κ ζοριζεστε,που πολυ λογικο το βρισκω,να σκεφτεστε οτι υπαρχουν κ χειροτερα,δλδ πανικος με τριδυμα!!!!για αυτο σας λεω......κουραγιο κ υπομονη,θα τη βγαλουμε κ φετος!!!!

 

 

............

[zitamar]

Γεια σας, και εγώ περιμένω δίδυμα και με έχει πιάσει πανικός...η εγκυμοσύνη σε γενικές γραμμές πάει καλά, αλλά με πιάνει πανικός για το μετά...

 

 

το μετα απλα θελει προγραμματισμο και ..βοηθεια.Εγω με μονη βοηθεια τον αντρουλη μου,εβαλα προγραμμα σε γενικες γραμμες βεβαια,δεν τους εμαθα αγκαλιτσες συνεχεια και όλα καλα!! (ακομα εχουμε προβλημα στον υπνο αλλα που θα παει και αυτο!!)

[Sophie*]

το μετα απλα θελει προγραμματισμο και ..βοηθεια.Εγω με μονη βοηθεια τον αντρουλη μου,εβαλα προγραμμα σε γενικες γραμμες βεβαια,δεν τους εμαθα αγκαλιτσες συνεχεια και όλα καλα!! (ακομα εχουμε προβλημα στον υπνο αλλα που θα παει και αυτο!!)

 

συμφωνω κι εγω και επαυξανω. Εχω τριδυμα και ο προγραμματισμος ειναι το παν. Εννοειται δεν τα μαθαινεις με αγκαλιες και φυσικα, δινεις γραμμη σε ολους γυρω. Μην αγχωνεσαι και ολα καλα θα πανε. Οσο ημουν μονη μου τους ταιζα εναν-εναν με τη σειρα. αλλα και οταν ειχα βοήθεια σπίτι, παλι εναν εναν με τη σειρα τους ταιζα, για να μην τους αλλαξω την ωρα του φαγητου/υπνου, με βοήθησε πολυ. Οταν οι αλλοι εφευγαν κι εμενα μονη, δεν ειχα παλι προβλημα .

Με το καλο τα διδυμάκια σου να ερθουν!