Σας πιάνει πανικός και απόγνωση με τις ανάγκες των διδύμων;

[Alice6]

Ούτε εγώ αντιμετώπισα κάποια φοβερή δυσκολία, η πιο δύσκολη περίοδος ήταν το πρώτο δίμηνο - τρίμηνο με το ξύπνημα το βράδυ, που ο άντρας μου δεν ξυπνούσε για να βοηθήσει (βασικά ξυπνούσε, αλλά εκνευριζόταν και τον έστελνα πάλι στο κρεβάτι γιατί πιο πολύ με άγχωνε). Από τη στιγμή που άρχισαν να κοιμούνται όλο το βράδυ (γύρω στους 3,5 μήνες) όλα είναι μια χαρά.

Επιπλέον, την εποχή του μπουσουλήματος - περπατήματος τους είχαμε φτιάξει έναν κλειστό χώρο στο σαλόνι χωρίς κανέναν κίνδυνο, αλλά και τώρα που είναι 18 μηνών και περπατάνε κανονικά έχουμε εξαλείψει πολλούς κιδύνους από το σαλόνι και το έχουν όλο σαν παιχνιδότοπο, γενικώς τα πράγματα κυλάνε καλά αν εξαιρέσεις 1) το ότι που και που πλακώνονται μεταξύ τους και 2) ότι δεν μπορώ να τα βγάλω μόνη μου βόλτα.

[koxyli]

Έχω μαζέψει υλικό με αποφάσεις που έχουν ήδη βγει και χορηγούν δεύτερο εννιάμηνο σε γονείς με δίδυμα. Επίσης έχω τη σχετική νομοθεσία. Όποιος ή όποια ενδιαφέρεται να μου στείλει π.μ. το e-mail του να του τα στείλω.

[twin+1]

Ελπίζω να γίνει έτσι και με εμάς !! Καλά να είναι όμως και απο ταλαιπωρίες... Κουράγιο να ΄χουμε...

[ΒΑΛΕΝΤΙΝΑ-ΧΑΝΙΑ]

καλησπερα σε ολες τις διδυμομανουλες!!!ειμαι καινουρια εδω και χαιρομαι πολυ που σας βρηκα.εχω διδυμακια 2 1\2 μηνων.τα αγγελουδια μου ειναι αγορακια.και ο μεγαλος μου γιος ειναι 2 χρονων.θελω να σας πω οτι και εγω ειμαι εντελως μονη.με το αντρα μου χτυπιομαστε μερα νυχτα να προλαβουμε τις αναγκες των παιδιων και πιστευω οτι τα βγαζουμε περα,βεβαιως με τα ματια κλειστα.οταν δεν εχεις απο που να περιμενεις βοηθεια αλλη επιλογη δεν εχεις.το καλο ειναι οτι δεν σου μενει καθολου χρονο για πανικο

[no doubt]

καλησπερα σε ολες τις διδυμομανουλες!!!ειμαι καινουρια εδω και χαιρομαι πολυ που σας βρηκα.εχω διδυμακια 2 1\2 μηνων.τα αγγελουδια μου ειναι αγορακια.και ο μεγαλος μου γιος ειναι 2 χρονων.θελω να σας πω οτι και εγω ειμαι εντελως μονη.με το αντρα μου χτυπιομαστε μερα νυχτα να προλαβουμε τις αναγκες των παιδιων και πιστευω οτι τα βγαζουμε περα,βεβαιως με τα ματια κλειστα.οταν δεν εχεις απο που να περιμενεις βοηθεια αλλη επιλογη δεν εχεις.το καλο ειναι οτι δεν σου μενει καθολου χρονο για πανικο

Kαλημέρα Βαλεντίνα! Έχουμε ακριβώς την ίδια σύνθεση οικογένειας.

Έχεις δίκαιο δεν χρειάζεται πανικός.

Μετά τους 10 μήνες πάντως τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα.

ΟΙ δικοί μου τώρα είναι 3,5 ο μεγάλος και 15 μηνών οι δίδυμοι.

Πάιζουν υπέροχα μαζί. Τσακώνονται βέβαια, όπως όλα τα αδέλφια, αλλά είναι πραγματικά πολύ όμορφη η εικόνα τους.

Ότι θες στη διάθεσή σου και να τα χαίρεσαι!

[giota.]

Βαλεντινα κι εγω εχω ενα αγορακι 2 χρονων και δυο διδυμα αγορακια 6 μηνων.

Σιγουρα οι αναγκες ειναι διπλες αλλα δε γινεται διαφορετικα.Εμενα τωρα εχουν μπει σε σειρα τα διδυμα κ δεν εχουμε ξενυχτια κ γκρινιες,οποτε την παλευω.

Τον πρωτο καιρο ομως δυσκολευομουνα πολυ περισσοτερο αφου δεν μου εμενε χρονος για να κανω τα βασικα,ουτε για να φαω!!!!!

[mama chryssa]

Αλλη μια δολια μανα στην παρεα! Αλλα ευτυχως μερα με τη μερα κι εμεις ειμαστε πολυ καλυτερα. Εγω κοριτσια θεωρω πως η δυσκολοτερη περιοδος της ζωης μου ηταν οι ΠΡΩΤΟΙ, ατελειωτοι 10 μηνες, ο πρωτος χρονος θα ελεγα, συνολικα! Τα 'χα δει ΟΛΑ:(.

Απο κει και περα τα πραγματα βρισκουν τους ρυθμους τους και ειδικα μετα τα δευτερα γενεθλια, που μπορουμε και συννενοουμαστε....σαφως και ειναι πολυ καλυτερα τα πραγματα!

Κουραγιο και υπομονη! Νομιζω οτι αν περασει τον σκοπελο του πρωτου χρονου, μια δυδιμομανουλα δεν εχει να φοβηθει τιποτα και κανεναν!

[katerinaki75]

Κουραγιο και υπομονη! Νομιζω οτι αν περασει τον σκοπελο του πρωτου χρονου, μια δυδιμομανουλα δεν εχει να φοβηθει τιποτα και κανεναν!

 

τα λόγια σου μου δίνουν κουράγιο...!!!!

[mama chryssa]

τα λόγια σου μου δίνουν κουράγιο...!!!!

Χαιρομαι!!!! Ετσι ακριβως ειναι, πιστεψε με! Απ οτι βλεπω απο το τικερακι σου, ειστε 7 μηνων? Τοτε σε λιγο θα δεις...ολα θα ειναι πολυ καλυτερα, λιγο -λιγο, μερα με τη μερα, θα καταφερνεις να βαζεις σε "ταξη" ολο και περισσοτερα πραγματα!

Μακαρι να μπορουσα να βοηθησω περισσοτερο...

[νανσυ2]

κοριτσια εγω ειμαι μια μανα 3δυμων,ο πρωτος χρονος ηταν εφιαλτης για μενα,απο την αυπνια κοντευα να πεσω στα βαρια,τι να σας πω οποιος δεν το ζει δε μπορει να το καταλαβει κ δεν ειναι υπερβολη

[GEORGI]

Όχι απλά με πιάνει πανικός αλλά κλαίω και εγώ!!!

Όταν κλαίνε και τα δύο μαζί και είμαι μόνη μου δεν ξέρω την να κάνω και τα κρατάω αγκαλιά και κλαίω και εγώ μαζί τους.

Αισθάνομαι κακή μητέρα που δεν μπορώ να καλύψω τις ανάγκες του και κλαίνε. Φοβάμαι ότι δεν τους προσφέρω αρκετή φροντίδα...... Τα λατρεύω όμως και πιστεύω ότι θα καταφέρουμε να μπούμε σε πρόγραμμα....

Το χειρότερό μου είναι τώρα που ξεκίνησα δουλειά και τα αφήνω πίσω μόνα με την μαμά μου. Είναι 19 μηνών και επικίνδυνα τώρα που περπατάνε να τα προσέχει ένα άτομο.

[eirini79]

Να προσεύχεσαι στο Θεό και στην Παναγία να στα φυλάνε και να μη φοβάσαι!

[GEORGI]

Να προσεύχεσαι στο Θεό και στην Παναγία να στα φυλάνε και να μη φοβάσαι!

Αυτό κάνω πραγματικά, ας είναι αυτοί μαζί τους.

[ELED]

ΓΕΙΑ ΣΑΣ,

 

Έχω κι εγώ δίδυμα 14 μηνών τον Τασο και την Μαρίλια, είναι ήσυχα μωρά και αυτό γιατί είμαι ηρεμη εγω πάνω απ' όλα... Εργάζομαι, όμως υπάρχει σωστός προγραμματισμός στις δουλειές του σπιτιού και μεγάλη βοήθεια απο τον σύζυγό μου.

1) Έκανα ένα πλάνο με τις δουλειές του σπιτιού και τις χωρίσαμε (βέβαια εγώ κάνω περισσότερα)

2) Διαμόρφωσα το σπίτι σε παιδικό σταθμό (κάλυψα πρίζες, μάζεψα επικύνδυνα αντικείμενα κλπ)

3) Τα αφήνω ελεύθερα να παίζουν χωρίς περιορισμούς (απο 10 μηνών που περπάτησαν)

4) Έχουνε πρόγραμμα στις ώρες φαγητού και ύπνου... μόνο εκεί επεμβαίνω

5) Οι γιαγιάδες που τα κρατάνε εναλάξ κάθε εβδομάδα μιλάνε για τα πιο ήσυχα παιδιά.. (σημείωση οι γιαγιάδες δεν κάνουν καμία δουλειά στο σπίτι μόνο τα παιδιά προσέχουν

Βέβαια εγώ με τον άντρα μου κουραζόμαστε λίγο αλλά που θα πάνε θα μεγαλώσουν...

 

Τα γλυκούλια μου!!!!

 

Ελπίζω να βοήθησα.

[AthinaP]

Γεια σου!

 

Αυτό με τα ήρεμα μωρά, δεν είναι οπωσδήποτε έτσι. Εγώ είχα ένα ήρεμο και ένα Ταλιμπάν και μεγάλωσαν στην ίδια κοιλιά και στο ίδιο σπίτι. Με τον καιρό, εφόσον εμείς ήμασταν σχετικά ήρεμοι και δίναμε το καλό παράδειγμα, ηρέμησε αρκετά και ο μικρός μας. Αλλά πήρε πολύυυυ καιρό.

 

Ήσασταν λίγο τυχεροί που είχατε και τα δυο ήρεμα από την αρχή.

 

Πάντως μια χαρά τα πάτε, να χαίρεστε τα μωράκια σας!

[Γατουλα]

Αθηνα ολα καλα τωρα??????? 4αρισατε η οχι ακομα?????

Εγω αυτη τη στιγμη εχω πονοκεφαλο, τραγουδανε τη σημαια και τα δυο στα αυτια μου χαχαχαχαχχααχχα

 

ηρεμα παιδακια? αμα πεις και φαγανά.....εισαι ευτυχης!!!!

[AthinaP]

Γεια σου Γατούλα!

 

Είμαστε τρεισήμιση. Καλά είμαστε. Είναι καλή εποχή. Δεν λέω, έχουμε και τις περίεργες στιγμές, όπως σήμερα που είπα, τι ήθελα και γύρισα νωρίς από το γραφείο να χαλαρώσω υποτίθεται, δεν καθόμουν εκεί καλύτερα μέχρι το βράδυ Αλλά αυτές οι μέρες είναι η εξαίρεση, ευτυχώς.

 

Να δούμε τι θα κάνουμε με τα διαβάσματά τους αργότερα, γιατί κάτι μου λέει ότι θα έχουμε άλλο σήριαλ, τότε.

 

Για να είμαστε εντός τόπικ, ο πανικός και η απόγνωση ήταν για εμάς κάποιες στιγμές στο πρώτο τρίμηνο, λόγω του ταμπεραμέντου του μπέμπη μας, που έφτανε όλους στα όριά τους. Μετά όμως, ήταν όλο και καλύτερα.

 

Εξαρτάται πολύ από το κάθε παιδί. Άλλοι λένε ότι μαρτύρησαν με το που περπάτησαν τα μικρά, αλλά εμείς ήμασταν όπως η φίλη παραπάνω που περνάγαμε ωραία στο σπίτι, αλλά και έξω.

 

Α και τρώμε τώρα πια, πάει και αυτό! Η μικρή θέλει λέει να μεγαλώσει γρήγορα

 

Α και για να συμπληρώσω ELED, μην υποβαθμίζεις το ότι είχατε διαθέσιμες δυο γιαγιάδες... Αν είχατε καμιά άλλη λύση ανάγκης, με ξένες γυναίκες, δεν θα μιλούσαμε για τα ίδια μωρά τώρα... Δύο λαχεία. Ήρεμα μωρά και έμπιστη βοήθεια, που δεν καταφεύγει σε εύκολες λύσεις.

 

Εμείς είχαμε δυο γιαγιάδες που και οι δυο πήραν το καπελάκι τους και έφυγαν, επειδή στο σπίτι επικρατούσε ο πανικός και η απόγνωση! Άσε ούτε να το σκέφτομαι δεν θέλω... Πάλι καλά που ο άντρας μου άντεξε, δηλαδή! Και εγώ στο τσακ ήμουν να πάρω τα βουνά.

[Γατουλα]

εγω ειμαι εγω και η νταντα ...ΜΟΝΟ.....ολα καλα !!!!!! υπομονη ναχουμε και ο θεος βοηθος...εμενα μου φερε εναν ανθρωπο που τον λατρευουν ευτυχως και τα λατρευει..... (τη νταντα ...μη παρεξηγηθω χαχχαχα)

[BLUBLU]

Πωπω κοριτσια θυμηθηκα εγω το πρωτο μας 6μηνο...η μικρη μου απιστευτους κολικους που ξεκινουσαν 10κ μιση το βράδυ εως τις 8 το πρωι, να υποφέρει το πουλάκι μου κ εγω να το έχω όλο αγκαλια κ η άλλη μου να ξυπνάει στις 8κ30 αφου βεβαια κοιμοταν σερι 11ωρο.Οποτε όταν κοιμοταν η μια ξυπνούσε η άλλη....εφιαλτης απο την κούραση αλλα ειχα τρομερη υπομονη κ βοηθεια απο τον άντρα μου αλλα κ τις γιαγιαδες την ημέρα. Απο τοτε που περπατησανε ειναι η καλυτερη μου, τέρμα οι πονοι στην πλάτη κ στην μεση. Βεβαια έχει τρέξιμο πολυ αλλα νιωθω πιο ξεκουραστη. Αυτο που εχω πάθει κ με ανησυχει αρκετα, ειναι οτι δεν θυμαμαι πλέον όπως παλια πχ πηρα την μαμα μου τηλ να της πω κάτι κ μετα την ξαναπαιρνω κ της λεω τα ιδια μου λεει οτι της τα ειπα πριν λίγο κ ακομη δεν μπορω να θυμηθω ποτε την πηρα, αλλο παράδειγμα σκεφτομαι οτι πρέπει να κάνω κάτι, μετα θεωρω οτι το έκανα, κάτι βεβαια που δεν έχει συμβει. Ειμαι καθηγητρια κ αρχιζω κ φοβάμαι για τις επιδοσεις μου στην δουλεια που ηδη μειωνονται. Το έχετε πάθει κ εσεις? Μηπως πρέπει να παω σε κανεναν γιατρο να μου δωσει τπτ βιταμινες. Αρχιζω κ ανησυχω....

[AthinaP]

Blublu μου, αυτή είναι η ένστασή μου σε κουβέντες περί θηλασμού (άσχετο), σε μια γραμμή που υπάρχει ότι τα μωρά ξυπνάνε, deal with it... Σε μια γραμμή που λέει δεν χρειάζεται να πάρουμε μέτρα, αν και όσο είναι στο χέρι μας βέβαια, και χωρίς να ταλαιπωρούμε τα παιδιά, αλλά να ανεχόμαστε την κατάσταση επ αόριστον.

 

Τώρα κοιμάσαι καλά; Η εμπειρία μου είναι ότι μπορεί κανείς να επανέλθει, αφού πρώτα όμως κοιμάται πιο νορμάλ για αρκετό καιρό. Δεν είναι ίσως μόνο ο ύπνος, αλλά το γενικότερο στρες της εργαζόμενης διδυμομαμάς που δεν βρίσκει χρόνο να γεμίσει μπαταρίες.

 

Τώρα που μεγάλωσαν τα δικά μας, έχουμε αρκετά συχνά, κάποιες στιγμές, ο άντρας μου και εγώ, που παίρνουμε ανάσες. Βοηθάει πολύ! Όσο είναι πιο μικρά όλο κάτι θέλουν, ανά πάσα στιγμή.

 

Μετά το χρόνο, καλό είναι (λένε και οι παιδοψυχολόγοι) να μάθει σιγά σιγά το παιδί ότι αυτό που θέλει μπορεί να γινει σε 10 λεπτά...

 

 

Τρως υγιεινά; Μπορεί αυτό να είναι εν μέρει έλλειψη βιταμινών. Θυρεοειδή;

[zitamar]

και εγω συμφωνω με τον υπνο,καποια περιοδο που ήμουν στρεσαρισμένη και με κολικους και στους 2!!!!! και να κλαινε ταυτοχρονα και χωρις βοηθεια απο κανενα, εκτος βεβαια τις ωρες που ήταν ο συζυγος μου στο σπιτι αρχισα να ξεχναω πραγματα,φαντασου με έπαιρναν τηλ απο την δουλεια να με ρωτησουν κατι που κανω πανω απο 15χρονια και δεν θυμομουν τον κωδικο που πληκτρολογουσα καθε μερα..,αυτο κρατησε 1 εβδομαδα ωσπου έπαθα υπερκοποση,εμεινα στο κρεβατι κοιμηθηκα σερυ 12 ωρες ,πηρα πολυβιταμινουχο epresat και επανήλθα...

[Sofia_m]

ρε κοριτσια ... στα 4 φτιαχνει η κατασταση? γιατι εμενα ειναι 18 μηνων κ τα εχουμε παιξει κυριολεκτικα.... εμεις δεν εχουμε βοηθεια απο κανεναν βεβαια... ο αντρας μου δουλευει συνεχεια , οι γονεις μου το ιδιο, τα πεθερικα εξαφανισμενα...ειμαι εγω ολη μερα με τις μικρες , οπου ειναι σκετα θηρια κ η μια ξεσηκωνει την αλλη!!!!

[jannis]

ρε κοριτσια ... στα 4 φτιαχνει η κατασταση? γιατι εμενα ειναι 18 μηνων κ τα εχουμε παιξει κυριολεκτικα.... εμεις δεν εχουμε βοηθεια απο κανεναν βεβαια... ο αντρας μου δουλευει συνεχεια , οι γονεις μου το ιδιο, τα πεθερικα εξαφανισμενα...ειμαι εγω ολη μερα με τις μικρες , οπου ειναι σκετα θηρια κ η μια ξεσηκωνει την αλλη!!!!

 

ναι μην ανησυχείς, απο τα 3 και μετά θα έλεγα αρχίζει να φτιαχνει...Υπομονή!

[Sofia_m]

ναι μην ανησυχείς, απο τα 3 και μετά θα έλεγα αρχίζει να φτιαχνει...Υπομονή!

 

 

σ, ωραια! αλλον 1 1/2 χρονο στην παρανοια:lol:? την βλεπω την ρομπιτσα την ασπρη συντομα!!!

[no doubt]

σ, ωραια! αλλον 1 1/2 χρονο στην παρανοια:lol:? την βλεπω την ρομπιτσα την ασπρη συντομα!!!

:lol::lol:

Σοφάκι υπομονή με τις κούκλες. Και λένε πώς τα κορίτσια είναι ήσυχα...

Εγώ πάντως με τον 3 χρονο γιο μου τα έχω δει όλα.

Βλέπω τα δίδυμα που είναι μεν ζωηρά αλλά τα κάνεις ακόμα ότι θες και λέω πωπω όταν φτάσουν κι αυτά 3 τί θα γίνεται εδώ μέσα;