Μεγαλώνουν νωρίς τα παιδιά

[gavrias]

Η διάρκεια της παιδικής ηλικίας γίνεται όλο και πιο σύντομη χρόνο με το χρόνο, με αποτέλεσμα τα παιδιά να γίνονται ενήλικοι στα έντεκα χρόνια τους.

 

Την ευθύνη για την χρονική συρρίκνωση της παιδικής ηλικίας φέρουν ως ένα βαθμό οι ίδιοι οι γονείς με το να επιτρέπουν στα παιδιά τους να πηγαίνουν για ύπνο αργότερα, να πίνουν αλκοόλ στο σπίτι πριν γίνουν 18 χρονών, να έχουν σεξουαλικούς δεσμούς αρκετά νωρίς και να βλέπουν ακατάλληλες κινηματογραφικές ταινίες, πριν γίνουν 16 χρονών.

 

Στα πιο πάνω συμπεράσματα κατέληξε έρευνα που έγινε πρόσφατα μεταξύ 1.200 οικογενειών με παιδιά κάτω των 18 ετών.

 

Η έρευνα, πάνω απ' όλα, κατέγραψε ένα μεγάλο χάσμα μεταξύ των γονέων και των παιδιών τους, όσον αφορά τον τρόπο ανατροφής των ίδιων και τον σημερινό των παιδιών τους που είναι πιο φιλελεύθερος και πιο χαλαρός ως προς την τήρηση των κανόνων.

 

Δεν είναι λίγοι οι γονείς σήμερα που πιστεύουν ότι παιδιά 11 χρόνων είναι ήδη ενήλικοι και ότι δεν μπορούν να τους αφαιρέσουν δικαιώματα που οι ίδιοι δεν είχαν ως παιδιά.

 

Ακόμα πιο γρήγορα στην εποχή μας μεγαλώνουν τα κορίτσια, που πριν γίνουν έξι χρονών εγκαταλείπουν τις κούκλες τους, ενώ μετά από λίγο αρχίζουν να μακιγιάρονται, να βάφουν τα μαλλιά τους και να βάζουν σκουλαρίκια.

 

Το ένα τρίτο των ερωτηθέντων γονέων ομολόγησε ότι επέτρεψαν στα παιδιά τους να πίνουν αλκοόλ στο σπίτι πριν γίνουν 18 χρονών, ενώ το 53 τοις εκατό παραδέχτηκαν ότι επέτρεψαν στα παιδιά τους, ηλικίας κάτω των 16 ετών να κοιμηθούν στο σπίτι του φίλου ή της φίλης τους.

 

Τέλος, τα τρία τέταρτα των ερωτηθέντων γονέων παραδέχτηκαν ότι δεν έχουν πλέον καμιά εξουσία πάνω στα παιδιά τους, τα οποία, τις περισσότερες φορές, κάνουν ότι τους αρέσει.

 

Πηγή: http://www.e-tipos.com/newsitem?id=30225

[Lia]

Δυστυχώς έτσι είναι και δεν μου αρέσει καθόλου. Όσο σκέφτομαι ότι εγώ, όταν ακόμα πήγαινα γυμνάσιο έπαιζα λάστιχο. Τώρα τα παιδιά του γυμνασίου δεν παίζουν καν έξω στις γειτονιές (οπου υπάρχουν έστω). Ή θα είναι στα ίντερνετ καφέ ή θα είναι σε καφετέριες.....

 

Και πιστεύω ότι την ευθύνη τη φέρουν μόνο οι γονείς. Έχει αλλάξει πολύ ο τρόπος ζωής μας, και αυτό έχει πολύ μεγάλο αντίκτυπο στα παιδιά. Οι περισσότεροι γονείς πλεόν είναι απόντες, όλη μέρα στη δουλειά, και όταν επιστρέφουν δεν έχουν κουράγιο και όρεξη να ασχοληθούν με τα παιδιά. Κάπου δηλ. έχουμε βολευτεί και μεις με την κατάσταση αυτή. Βιαζόμαστε να μεγαλώσουν τα παιδιά μας για να είμαστε πιο σύντομα ελεύθεροι. Λες και τα παιδιά μας, μας σκλαβώνουν.

[maria70]

με καλυψε η Lia.και επισης να συμπληρωσω οτι οι ρυθμοι ειναι πιο γρηγοροι σημερα και για τα παιδια,κοριτσια 8-10 χρονων εχουν περιοδο,γινονται εφηβες χωρις να χαρουν οσο πρεπει οτι ειναι παιδια......

[elenik]

Και καλα ολα τα παραπανω εμεις δεν τα καναμε? Λαθος μεγα λαθος. Μπορει στην εποχη της μητερας μου να μην τα εκανε . Εμεις τα καναμε.

 

να επιτρέπουν στα παιδιά τους να πηγαίνουν για ύπνο αργότερα

Αν δεν νυσταζα δεν κοιμομουνα

 

να πίνουν αλκοόλ στο σπίτι πριν γίνουν 18 χρονών,

Δηλαδη στις εκδηλωσεις του σχολειου πινατε πορτοκαλαδά? Σπιτι μπορει να μην επινα αλλα σε εκδηλωση σχολειου επινα μπυρα . Πριν φυγω βεβαια ακουγα απο τον πατερα μου το κλασικο"να την ανοιξουν μπροστα σου την πορτοκαλαδα" και ελεγα ναι.

 

να επιτρέπουν στα παιδιά τους να πηγαίνουν για ύπνο αργότερα

Αν δεν νυσταζα δεν κοιμομουνα

 

να πίνουν αλκοόλ στο σπίτι πριν γίνουν 18 χρονών,

Δηλαδη στις εκδηλωσεις του σχολειου πινατε πορτοκαλαδά? Σπιτι μπορει να μην επινα αλλα σε εκδηλωση σχολειου επινα μπυρα . Πριν φυγω βεβαια ακουγα απο τον πατερα μου το κλασικο"να την ανοιξουν μπροστα σου την πορτοκαλαδα" και ελεγα ναι.

 

Τέλος, τα τρία τέταρτα των ερωτηθέντων γονέων παραδέχτηκαν ότι δεν έχουν πλέον καμιά εξουσία πάνω στα παιδιά τους, τα οποία, τις περισσότερες φορές, κάνουν ότι τους αρέσει.

Αυτο ευχομαι να μην συμβει ποτε .

 

Ο δρομος που ακολουθησε η μητερα μου ειναι κατι που θα ηθελα να κανω και εγω. Ειχε απλους κανονες (θελω να ξερω τους φιλους σου, παντα που εισαι και με ποιους και 3 μερη που απαγορευεται να πας), δεν με επνιγε και παντα ηξερε που ειμαι και τι κανω (ακομα και κοπανα να εκανα το ηξερε). Βασικος της στοχος ηταν να μην παθω κατι κακο και γενικα να ειμαι ευτυχισμενη. Ημουνα ελεγχομενη στην ουσια (ηξερε καθε μου κινηση) αλλα ενοιωθα ελευθερη. Τρομερο κατορθωμα.

Ο πατερας μου αντιθετα που ηταν και καλα αυστηρος, ποτε δεν ηξερε που που ειμαι. Ακουγε αυτα που ηθελε να ακουσει και ημασταν και οι 2 χαρουμενοι.

 

Πιστευω οτι οι γονεις παλια απλα δεν τα ηξεραν.

[ΡΟΥΛΑ]

Δυστύχώς παιδιά οι καιροί αλλάζουν, τα παιδιά απο πολύ νωρίς έχουν παραστάσεις, βλέπουν πράγματα που εμείς στα χρονια τους ούτε καν τα ξέραμε, οι γονείς δυστυχως και παλι, δεν μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα, γιατί αυτά τρέχουν χιλιομετρα μπροστά και εμείς μένουμε πίσω.... σίγουρα δεν θα επιτρέψω στις κόρες μου να πιούν από μικρή ηλικία, αλλά δεν θα μπορέσω να απαγορέψω να βαφτούν για να βγούν βόλτα, ουτε θα μπορέσω να τους επιβάλλω τι ώρα θα κοιμηθούν, θα προσπαθήσω όμως να είμαι δίπλα τους για να τις ακούσω!!!!!

[gavrias]

Στα πιο πάνω συμπεράσματα κατέληξε έρευνα που έγινε πρόσφατα μεταξύ 1.200 οικογενειών με παιδιά κάτω των 18 ετών.

Πηγή: http://www.e-tipos.com/newsitem?id=30225

 

να τονίσω ότι,δεν είναι η άποψή μου εδώ.Είναι τα αποτελέσματα της έρευνας και τα συμπεράσματα του δημοσιογράφου, όπως βλέπετε και στην "πηγή", Δεν είμαι ο αρθογράφος (μη φάω και ξύλο)

[ΡΟΥΛΑ]

το είδαμε το είδαμε, μην πυροβολείτε τον πιανίστα

[daffy]

Παρατηρώντας τα σημερινά παιδιά των 13-16 χρόνων δεν μου μένει παρα να συμφωνήσω με τα αποτελέσματα της ερευνας.

Σίγουρα μεγάλο μέρος της ευθύνης φέρουμε εμείς οι γονείς και το άμεσο περιβάλλον.

Όσον αφορά στο ποτό είμαι κάθετη για ηλικίες μικρές -ας πω μέχρι 16-. Γιατί να δόσουμε σε ενα παιδάκι να πιει έστω και για να δοκιμάσει? Έστω και μια γουλία? Στα κλασικά ελληνικά τραπέζια όπου μαζεύονται όλοι οι συγγενείς παπούδες γιαγιαδες θειες θειοι κτλ ειναι συχνό φαινόμενο (ελληνικο) το ¨Άντε πιες και συ λίγο να γίνεις άντρας κτλ...¨ Γιατι ????

Έχει κάποο νοήμα στη συγκεκρίμενη ηλικία να πιει το παιδάκι?? Έτσι για να το κάνουμε χάζι? Έ όχι αυτο δεν μου αρεσει καθολου. Από τι στιγμή όμως που το παιδι θα αρχίσει να έχεις παρέες και να βγαίνει έξω μόνο του, τότε αυτομάτως η παρέμβαση των γονιών περιορίζεται. Τότε όμως φαίνεται τι κάναμε τόσα χρόνια σαν γονείς και τι κατευθύνσεις έχουμε δώσει στα παιδια μας. Καταφέραμε να τα κάνουμε ακεραίους χαρακτήρες και με αυτοέλεγχο. Θα πιει σιγουρα το παιδι άλλα θα ξέρει πότε θα σταματήσει?

 

 

Δεν θα επιβάλω στο παιδι με φωνές και υστερίες την ώρα που θα κοιμηθει αλλά θα έχω φροντίσει να του μάθω ότι το καλύτερο για αυτο ειναι να κοιμάτε νωρίς, γιατί οι απαιτήσεις της επόμενης μέρας το θέλουν ξεκούραστο σωματικά και πνευματικά. Πιστεύω ότι το να κοιμάτε ένα παιδί νωρις είναι τρόπος ζωής (μέχρι κάποια ηλικία) και σίγουρα μαθαίνεται απο νωρίς.

 

Και εφόσον το παιδι θα κοιμηθεί νωρις οι πιθανότητες να δει κάτι ακατάλληλο για την ηλικία του στην τηλεόραση περιορίζονται. Όμως και πάλι θα προσπαθήσω να γεμίσω το χρόνο του με άλλα ποιοτικά ενδιαφέροντα πχ βιβλία, παιχνίδια που κάτι έχουν να του δόσουν. Ναι βεβαια θα δει το παιδί τηλεόραση αλλά ελεγχόμενη απο εμας.

 

Τώρα για τους σεξουαλικούς δεσμούς, εαν το παιδι έχει εικόνες πχ τηλεόραση σε συχνή βάση τότε είναι φυσικο να δοκιμάζει απο νωρίς. Σε μας που είχαμε στα παιδικά μας χρόνια μόνο κρατική τηλεοραση και αυτα που βλέπαμε ηταν ελεγχόμενα, ακούγαμε για σεξουαλική σχέση στα 15 και στα 16???? Άλλα η κοινωνία προχωρά και απελευθερώνονται πολλά που ήταν ταμπου στα χρόνια μας.

 

Και καταλήγω γιατι το παιδι να ειναι ενηλικο στα 11 του χρόνια????

Πότε θα παιξει, πότε θα χαρει??? Γιατι να το μεγαλώνουμε νωρίς??? Και να μην το κρατάμε παιδάκι??

Πιστευω κατα ένα μέρος στο χέρι μας ειναι!

[elenik]

Στα πιο πάνω συμπεράσματα κατέληξε έρευνα που έγινε πρόσφατα μεταξύ 1.200 οικογενειών με παιδιά κάτω των 18 ετών.

Πηγή: http://www.e-tipos.com/newsitem?id=30225

 

να τονίσω ότι,δεν είναι η άποψή μου εδώ.Είναι τα αποτελέσματα της έρευνας και τα συμπεράσματα του δημοσιογράφου, όπως βλέπετε και στην "πηγή", Δεν είμαι ο αρθογράφος (μη φάω και ξύλο)

 

Tο ειδαμε καλε

 

Επειδη ακομα το σκεφτομαι και το επεξεργαζομαι το μονο που θα μπορουσαμε να κανουμε εμεις ωστε να ζησουν σαν παιδια ειναι να μην τα φορτωνουμε απο τα 5 με προγραμμα μεγαλου. Για να μεινουν παιδια πρεπει να τα αφησουμε να ειναι. Δεν μπορει στις υποχρεωσεις να είναι μεγαλοι (με φορτωμενο προγραμμα) και στα δικαιωματα παιδια.

Οποτε πρεπει να διαλεξουμε και εμεις αν θελουμε ενα μικρο Αινσταιν ή ενα παιδι και να τους φερθουμε αναλογα.

[gavrias]

 

Επειδη ακομα το σκεφτομαι και το επεξεργαζομαι το μονο που θα μπορουσαμε να κανουμε εμεις ωστε να ζησουν σαν παιδια ειναι να μην τα φορτωνουμε απο τα 5 με προγραμμα μεγαλου. Για να μεινουν παιδια πρεπει να τα αφησουμε να ειναι. Δεν μπορει στις υποχρεωσεις να είναι μεγαλοι (με φορτωμενο προγραμμα) και στα δικαιωματα παιδια.

Οποτε πρεπει να διαλεξουμε και εμεις αν θελουμε ενα μικρο Αινσταιν ή ενα παιδι και να τους φερθουμε αναλογα.

Συμφωνώ απολύτως μαζί σου elenik,σε μεγάλο βαθμό΄οι ίδιοι τα πιέζουμε να μεγαλώσουνε πρίν την ώρα τους ,τα βάζουμε απο μωρά σε έναν αγώνα δρόμου χωρίς να σκεφτούμε μακροπρόθεσμα το αποτέλεσμα....Ούτε ίσως τις δικές τους ανάγκες σκεφτόμαστε τόσο πολύ...παιχνίδι θέλουν τα παιδιά μας,κι εμείς τα τρέχουμε σε φροντηστήρια και άλλα απο τα 5 τους.

[NTINAT]

Θα συμφωνησω με ολα τα ανωτερω

[papapete]

Χμ...

Για να δούμε...

Το θέμα του ύπνου με έχει απασχολήσει και μένα. Έμαθα και τις 2 κόρες μου να κοιμούνται από τις 8.30 παλιότερα ειδικά όσο ήταν μικρές. Τώρα τελευταία αυτό έχει γινει 9.30.Αυτό οφείλεται εν μέρει και στο γεγονός ότι τελειώνω αργά από τη δουλειά και το απόγευμα είναι η μόνη μας ευκαιρία για μπάνια, φαί όλοι μαζί κλπ. Συγκριτικά εγώ μικρός πήγαινα για ύπνο 10.00 Τώρα βέβαια με την μεγάλη μου κόρη δεν είναι τόσο εύκολα τα πράγματα. (15 χρονών στα...22) Αν δεν θέλει να κοιμηθεί πως θα τη βάλω με το ζόρι? στην ηλικία της άναβα φακό κάτω από τα σκεπάσματα και άκουγα ραδιόφωνο μέχρι αργά...τις καλύτερες εκπομπές!

Στο θέμα του αλκοόλ επιτρέπω στην μεγάλη να πιει μπύρα η κρασί αν το θέλει πολύ (ένα ποτήρι η μια μπύρα...) περίπου μια φορά την εβδομάδα, αν τύχει ειδικά το καλοκαίρι αλλά μόνο αν το ζητήσει ευγενικά... Και πάλι συγκρίνοντας, έμαθα την μπύρα από πιο μικρός, και συνεχίζω να είμαι λάτρης, χωρίς να είμαι πότης.

Οι σεξουαλικοί δεσμοί τώρα. Κι εγώ πιστεύω πως τα 18 είναι ένα καλό όριο, αλλά πρέπει να ομολογήσω πως οι περισσότεροι φίλοι ΚΑΙ φίλες μου έκαναν σεξ από τα 16 και σε μια περίπτωση από τα 12 (αγόρι...) Εγώ.. άργησα συγκριτικά. Είναι νομίζω και θέμα του αν είσαι αρκετά ώριμος/ώριμη να αντιμετωπίσεις όλα τα συνεπακόλουθα...

Όσον αφορά τα ακατάλληλα.. αυτό κι αν είναι λίγο αστείο. Οποιοδήποτε παιδί με βασική πρόσβαση στο ίντερνετ μπορεί να δει τα αίσχη... τα ακατάλληλα έργα είναι το πρόβλημα? Αφου βομαβαρδιζόμαστε από σεξ και γυμνό από παντού και όλες τις ώρες... άσε τη βία...

 

Αν και ανήκω μάλλον στους γονείς με τις πιο φιλελευθερες απόψεις, δεν μου αρέσει να βλέπω κοριτσάκια μακιγιαρισμένα, το βρίσκω αφύσικο και "κρίμα" και πιστεύω πως πολλοί γονείς σήμερα κακομαθαίνουν τα παιδιά τους κάνοντας τους όλα τα χατήρια... Σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω ότι ένα 11χρονο είναι πια ενήλικας και καλώς η κακώς διατηρώ την εξουσία ακόμα.

Θυμάμαι όταν ήμουν 17 άργησα μια φορά να γυρίσω το βράδυ, πολύ...(3-4 η ώρα και η μάνα μου ανησυχησε. Την επόμενη χρονιά τελείωσα το λύκειο και έπιασα δουλειά. Έδωσα τον μισό πρώτο μου μισθό στη μάνα μου και της είπα να μην ανησυχήσει πια για μένα τα βράδια... Για κάποιο λόγο είχα συνδέσει την οικονομική με την γενικότερη ανεξαρτησία, και την επεδίωξα έτσι...

 

όσον αφορά το αν την ευθύνη για τις αλλαγές, τη φέρουν οι γονείς? σε μεγάλο βαθμό ναι. αλλά και η ζωή μας έχει αλλάξει πολύ σε σχέση με παλιότερα... κάποιες δικαιολογίες έχουμε... χαχα...

 

elenik γουστάρω τη μαμά σου, καλά τα κατάφερε μακάρι να μπορέσω να κάνω και γω το ίδιο...

 

Να προσθέσω απλώς ότι στεναχωριέμαι όταν βλέπω μικρά παιδιά με κινητά. είναι φοβερό το πόσο κακό μπορούν να πάθουν, και δεν έχουμε αρκετή ενημέρωση επί του θέματος. Για μένα θα έπρεπε να απαγορεύεται να έχουν κινητά τα παιδιά.. και οι μεγάλοι δηλαδή αλλά τσπ.

 

Papapete

[Μαρια Στυλιανακη]

εγώ απο την άλλη δεν ανησυχώ ! πιστεύω ότι όσα παιδιά έχουν καλές συναισθηματικές βάσεις

είναι πολύ πιο ώριμα στην ηλικία που είναι σε σχέση με τα παιδιά προηγουμένων δεκαετιών,

επειδή έχει αλλάξει ώς επι το πλείστον, ο σεβασμός προς τα παιδιά και το πως αυτά βλέπουν το περιβάλλον( τους κανόνες της κοινωνίας),

 

τους δίνονται υπευθυνότητες απο νωρίς, μαθαίνουν πολύ διαφορετικά πράγματα απο ότι πριν 20 ή 30 χρόνια, στο σχολείο.

 

καποια απο αυτά είναι και πολύ καλά, δεν είναι όλα κακά.

 

έχω λοιπόν την αίσθηση ότι σήμερα τα παιδιά είναι πιο ώριμα συγκριτικά. Έτσι έχουν και περισσότερα δικαιώματα.

 

πιστεύω ότι όταν είναι ένα παιδί πιο ώριμο, δικαιούται περισσότερα δικαιώματα,

και δεν γίνεται να συγκριθούν τα δικαιώματα που είχαμε εμείς παλιά με αυτά που έχουν τώρα τα παιδιά.

 

τότε υπήρχε η άποψη της εκπαίδευσης της αυταρχικής. θα κάνεις αυτό που σου λέω και μόνο τότε θα είσαι έτοιμος όταν το πω εγώ.

μηδέν σεβασμός στην ίδια την ικανότητα του παιιδού όλα γυρνούσαν γύρω απο σαφής κανόνες οι οποίοι δεν είχαν δημιουργηθεί για να βοηθήσουν τα παιδιά να ωριμάσουν αλλά για να βοηθήσουν την κοινωνία να μην μπλέκεται με τα παιδιά!

 

δηλαδή το να πάρει στα χέρια του πρώτη φορά ένα αυτοκίνητο όταν παει να οδηγήσει για δίπλωμα, και μετά απο απωθημένο που δεν είχε μάθει τόσο καιρό αυτοκίνητο, και δεν του επιτρεπόταν να πιεί, να πάει να κάνει ατύχημα και να γίνει τίποτε πιο σοβαρό? Πρίν να ήταν ενα ανέμελο αγόρι και μετα ξαφνικά υπευθυνος ενήλικας?

 

εγώ προσωπικά είμαι κάθετη ότι οι παλιές αρχές ήταν εντελώς πέρα για πέρα λάθος,

και θεωρώ ότι το να βρίσκεται ένα παιδί σε μια εντελώς αθώα αλλά και χωρίς πρωτοβουλίες και υπευθυνότητες πραγματικότητα,

και μετά ξαφνικά να κληθεί να είναι ενηλικας εντελώς παράλογο και αδιανόητο,

αυτή η εξέλιξη, αφήνει το 18 χρονο, χωρίς καμια προοπτική βοήθεια, στήριξη, σε αυτό το βήμα.

 

με το που θα κάνει λάθος, το πρώτο λάθος, με τι εργαλεία, και τι γνώσεις εμπειρικές (σωστό και λάθος) θα μπορέσει να ζησει στην κοινωνία?

 

σήμερα θέλω να ελπίζω ότι τα παιδιά έχουν μια εξέλιξη πολύ πιο φυσιολογική σε σχέση με αυτό.

 

όταν φτάσουν 18 θα έχουν ήδη μάθει πως να αντιμετωπίζουν καταστάσεις, δεν θα τους φαίνονται όλα ένα τεράστιο βουνό το οποίο κανέις δεν τους καθοδήγησε πως να το προσεγγίζουν να το ανεβαίνουν να το χειρίζονται, να βρίσκουν τα μονοπάτια του, να αναγνωρίζουν τους κινδύνους και να τους βιώνουν και να τους ξεπερνούν βρίσκοντας λύσεις...

 

εάν μέχρι την ηλικία των 18 τα παιδιά μείνουν σε ένα γλυκό πέπλο αθωότητας, αυτό δεν θα αργήσει να ξεσπάσει, κάνοντας πολύ μεγάλα οδυνηρά μπάμ.

και τότε ,δεν θα είναι πια παιδί, για να βρεθεί ο πανταχου παρόν γονιός να το πιάσει.

 

θα εχει φύγει ίσως και απο το σπίτι, σαλπάροντας για άλλα νερά.

 

Εγώ έτυχε και μεγάλωσα έτσι, μεχρι τα 18 σε ενα τετοιο εντελώς προστατευμένο περιβάλλον,

σαν μια ωραία φυλακή σχεδόν η οποία ήταν όμως αναπαυτική και ανέμελη και πολύ ήρεμη σχετικά.

δεν το γνώριζα όμως αυτό μέχρι τη στιγμή που έφυγα για εξωτερικό, και έμεινα μόνη μου...

το τι έζησα εκεί, δεν λέγεται, το τι χρέη, το τι κινδύνους το τι βλακείες και πιθανώς ανευθυνότητες, δεν λέγεται.

Πρέπει να σας πω όλες αυτές οι εμπειρίες, με κάνουν να ειμαι τόσο καθετη σε αυτό, οι γονείς μου δεν είχαν ιδέα πόσο όλα αυτά ήταν επικίνδυνα.

νομιζαν ότι αφου δεν κόλλησα στο πχ αλκοόλ, ναρκωτικά στα 16 μου στο σχολείο είχε περάσει ο κίνδυνος! τι μεγάλη ανοησία! !

αυτό είχαν στο μυαλό τους!

λες και μετά δεν υπάρχει ζωή! και ότι μετά όταν παει το παιδί στα 19, 20 εχει καποια διαφορά ως προς την ωριμότητα σε σχέση με δυο χρονια πιο πριν, τόση ώστε να δικαιολογεί τόσο μεγάλη διαφορά στην αντιμετώπιση!!!!

αυτό όχι μόνο είναι τεράστιο λάθος αλλά και δημιουργεί μια παρανόηση στο παιδί!

είανι σαν να του λες, πριν τα 18 να τα φοβάσαι όλα, αλλά μετά που θα ενηλικιωθείς θα είσαι εντάξει μην ανησυχείς τα κατάφερες!

 

τι μένει στο παιδί? (που να μπορεί να το χρησιμοποιήσει?) τίποτταααααα....

 

ιντερνετ

 

για το ίντερνετ οι γονείς μπορούν να συζητήσουν με τα΄παιδιά τους για όλους τους κινδύνους δείχνοντας παραδείγματα, άρθρα κτλ.

ή έστω συζητώντας.

 

το ιντερνετ απο μόνο του δεν το θεωρώ πρόβλημα εκτός και αν οι γονείς το αφήσουν να γίνει πρόβλημα.

όσα παιδιά γνωρίζω που παίζουν συνεχώς υπολογιστή είναι επειδή οι γονείς το θεωρούν οκ να παίζουν επι 5-8 ώρες. δεν ειναι η εποχή λοιπόν, είναι οι αποφάσεις που παίρνουν οι γονείς, αλλά και η έλλειψη άλλων τρόπων ψυχαγωγίας όπου πάλι και σε αυτό δίνουν το παράδειγμα οι γονείς.

 

το πιο προβληματικό θεωρώ και οι δυο γονείς να δουλεύουν ως αργά, πιστευω ότι εκεί,....θα είναι δυσκολο ως ανέφικτο να δώσει ο γονέας το παράδειγμα και να έρθει κοντά στο παιδί.. και σουπεραθλητής να είναι, αν μόνο την κυριακή μπορεί να έρθει σε επαφή, ένας έφηβος θα τον σνομπάρει, όταν όλη την υπόλοιπη εβδομάδα έχει τους φίλους του που παίζουν counterstrike πχ. και κανείς δεν τον οριοθετεί τότε.

Γνωρίζω πάντως πολλά παιδιά-έφηβους που δεν παίζουν ιντερνετ, αυτό οφείλεται συνήθως στην επαφή των γονιων και το παράδειγμά τους...όχι στο ίντερνετ και στην εποχή που ζούμε

 

Ακατάλληλο υλικό:

 

Προσωπική αποψή μου, το να έρθει ένα παιδί (απο 6-7 ετών) σε επαφή με πορνογραφικό υλικό, να δεί δηλαδή ανθρώπους να προβαίνουν στην σεξουαλική πράξη (οχι απλώς playboy) κατα λάθος, απο μικρή ηλικία, απο τη στιγμή που αυτό παρουσιάζεται σαν κάτι ευχάριστο, δεν θα το καταστρέψει, (προφανώς μιλάω εκ πείρας) είτε είναι ενημερωμένο είτε όχι. Δεν θα το επεδίωκα στο δικό μου παιδί να δεί κατι τέτοιο πριν τα 9 πχ, αλλά δεν θα το φοβόμουν και μετά απο καποια ηλικία πχ 10 ετών θα του έδειχνα και θα του εξηγούσα ακριβώς τι είναι. (οταν τέλος πάντων θα συζητούσα μαζί του για τις ονειρώξεις, για την σεξουαλικότητα και για όλα αυτά)

 

Εμένα αντίθετα αυτό που μου προκάλεσε φόβο και μεγάλο φόβο μάλιστα, ήταν όταν μικρή νηπιαγωγείο δημοτικό νομίζω, καταλαθος είδα το πατέρα μου γυμνό και εκείνος γρήγορα καλύφτηκε γεμάτος απο πανικό!

ε μετά απο ΧΡΟΝΙΑ στην πρώτη επαφή και αρκετό καιρό, είχα φόβο για το τι θα δώ! !!!!!!

 

ενώ για τα υπόλοιπα είχα και εχω μια πολύ φυσιολογική σχέση και δεν είχα επαφές πρίν τα 16!

αν θυμάμαι καλά σε ηλικία 7-8 ετών πρεπει να ειχα ανακαλύψει υλικό πάνω σε αναζήτηση και ψάξιμο, στην ντουλάπα του πατέρα μου, δεν με φόβισε, το βρήκα ενδιαφέρον και τα εκρυψα (δεν λέω για απλό playboy), τα έκρυψα γιατί δεν ήθελα να μου τα πάρουν! .

 

πλέον τα παιδιά μαθαίνουν απο το νηπιαγωγείο το πως γίνεται ένα παιδάκι και μαθαίνουν λεπτομέρειες. τι νοημα έχει να πανικοβαλλόμαστε αν είναι να δουν μια φωτογραφία τέτοια?

γνώμη μου είναι ότι πολύ πολύ να αηδιάσουν! και όντας ενημερωμένα για το τι συμβαίνει στο διαδίκτυο, να ξέρουν τι να αποφύγουν!

 

Εγώ είχα ένα περιοδικό το bravogirl το οποίο διάβαζα καθε εβδομάδα απο τα 11 και έγραφε τα πάντα για σεξουαλικη αγωγή, ναρκωτικά,

και πραγματικά αν δεν ήταν αυτό το περιοδικό, δεν θα ήμουν σε καλή μοιρα,όταν έφυγα απο το σπίτι για σπουδές. Μου παρείχε σωστή ενημέρωση και με σωστό τρόπο, δεν ξέρω αν υπάρχει στα Ελληνικά κάτι αντίστοιχο, αλλά ήταν σωτήριο.

οι γονείς ποτέ δεν έκαναν καποια τέτοια συζήτηση, όλα ήταν ταμπού, λες και αυτές ολες οι εμπειρίες ήταν κάτι που έπρεπε να κρατηθεί μυστικό και δεν θα ήταν σωστό να παρέμβουν!

 

 

ναι ήμασταν ανέμελοι μεχρι καποια ηλικία, αλλά αυτή η ανεμελιά, είναι παραποίηση της πραγματικότητας όταν δεν συνοδεύεται απο καθοδηγηση των γονιών και επαφή τους με τα θέματα της επικαιρότητας ανταλλαγή, συζήτηση αυτών των θεμάτων με τα παιδιά αλλά και βιωματική καθοδήγηση.

 

Και πιστεύω ότι η ανεμελιά δεν προσφέρει τόσα πολλά πράγματα, δηλαδή μπορεί να φαντάζει σαν κάτι ιδανικό, πόσο ιδανικό είναι όμως ένα παιδί να μαθαίνει στο να μην εχει ανησυχίες και άγωνίες?

 

μήπως τότε γίνεται πραγματικά ανήμπορο, ανεύθυνο και δεν αποκτά κοινωνική συνειδηση?

πλέον τα παιδαγωγικά, έχουν στόχο να ευαισθητοποίησουν τα παιδιά και όχι να τα απευαισθητοποιήσουν δηλ να τα κάνουν ανέμελα.

 

παγκοσμίως σημαντικό θεωρείται η εμπλοκή των παιδιών στα δρώμενα - συναισθηματική ή πρακτική εμπλοκή, και ενσυναίσθηση και αυτό είναι ακριβώς το αντίθετο της ανεμελιάς.

 

η ανεμελιά περιέχει και μια αδιαφορία για το τι συμβαίνει γύρω. δηλαδή δεν πα να γίνεται χαμός στο παραπέρα σπίτιπαιδάκι/συμμαθητή, εσύ να είσαι ανέμελος γιατί είσαι παιδί. μη σε νοιάζει εσύ είσαι καλά. δεν κινδυνευεις απο τίποτα.

 

ΑΛΗΘΕΙΑ? δεν κινδυνεύει απο τίποτα?

 

κορίτσια 8 -10 ετών βρίσκονται στην προεφηβεία δεν είναι πια παιδιά.

Λίλη δεν ξέρω αν ακούς, μίλα.

 

Συμβουλή μου, τα παιδιά μεγαλώνουν γρήγορα επειδή έτσι το έχει προγραμματίσει η φύση. Για αυτό χαρείτε τα όσο είναι μικρά, μετά περνάνε τα χρόνια και δεν θα έχετε την ευκαιρία να κάνετε τότε αυτό που τους αρέσει και είναι αντίστοιχο της ηλικίας τους , σήμερα.

Τότε αυτά θα σας κοροιδεύουν και θα λένε "αυτό είναι για παιδάκια".

 

υπάρχουν τα χρονια της σχετικής ανεμελιάς αυτά είναι τα χρόνια πριν τα 6 κατά τη γνώμη μου. μετά σοβαρεύουν τα πράγματα,..

εγώ δεν θα ήθελα ένα παιδί ανέμελο θα ήθελα ένα παιδί το οποίο, βλέπει γύρω του, έχει άποψη, νιώθει, αντιμετωπίζει, παλεύει, παραιτείται, προσπαθεί, ηρεμεί, ικανοποιείται, στεναχωριέται με κατι που βλέπει, χαίρεται με κάτι που βλέπει.

[nanaka]

Μαρία Στυλιανάκη όταν σε διαβάζω νιώθω μεγάλη αισιοδοξία. Πραγματικά και με κάνεις και παίρνω κουράγιο για να αντιμετωπίσω τις δυσκολίες και να συνεχίσω την πορεία μου ως γονέας.

 

Τώρα όσον αφορά τα υπόλοιπα: πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι δεν μπορούμε να αποκόψουμε τα παιδιά απο την εκάστοτε εποχή και τις επιταγές της, η επιτυχία μας ως γονείς θα είναι να μπορέσουμε να τους θέσουμε σωστές βάσεις. Ο πατέρας μου όταν πια μπήκα στην εφηβεία μου έλεγε "μην εκτίθεσαι"! ήταν μια και μόνο λέξη, όμως έκρυβε όλα όσα μου δίδαξαν: ευγένεια, σεβασμό, σύνεση, κ.α. Μπορώ να σας πώ λοιπόν ότι, καθε φορά που πλησίαζα την λάθος συμπεριφορά, ηχούσε σαν καμπανάκι μέσα μου αυτή η λέξη, αποτελούσε κάτι σαν το ηθικό μου βαρόμετρο ! Όχι οτι δεν έκανα λάθη ποτέ (άλλωστε απο αυτά μαθαίνουμε), αλλά τουλάχιστον απέφυγα τα τραγικά. Εγώ έχω πολύ δρόμο και δουλειά μπροστά μου ακόμα αλλα μακάρι να πετύχω αυτό που μπόρεσαν οι δικοί μου γονείς

[Afroditi D]

Μαρία Στυλιανάκη όταν σε διαβάζω νιώθω μεγάλη αισιοδοξία.

 

[gavrias]

Μαρία Στυλιανάκη όταν σε διαβάζω νιώθω μεγάλη αισιοδοξία.

 

 

Κι εγώ επίσης

[chiquititas]

Γειά σας τωρα ειδα το θεματακι

Λοιπον η αποψη μου ειναι οτι η ηλικια των 11 για το αμα ενα παιδι θα πινει αλκοολ,θα κοιμαται αργα η θα κανει σεξ νομιζω οτι ναι μεν εχουν καπιο ρολο η οικογενεια αλλα πιο πανω νομιζω το παιδι,και αυτο το στηριζω γιατι το καθε 11χρονο παιζει ρολο ο χαρακτηρας του,το οικογενειακο περιβαλλον,της παρεες του κτλ

Μη ξεχναμε οτι 11 ειναι η προεφηβεια ενα βημα πριν την εφηβεια,θελω να πω οτι η προεφηβεια η αλλιβως μεγαλα παιδια ειναι απο 11-13 μετα εφηβεια 14-17 και μετα εφηβεια 17-20 {αμα δεν κανω λαθος} στην σημερνη εποχη νομιζω οτι τα 11χρονας ανηκουν στην κατηγορια των εφηβων.

Πιστευω οτι στα 11 ενα κανονικο παιδι δεν εινα αρκετα οριμο αλλα ειναι το πρωτο σταδιο,η πνευματικη αναπτυξη ενος προεφηβου ειναι οτι εχει την ικανοτητα να κατακτα αφηριμενες ενοιες,να κανει συλλογισμους και να διαμορφωσει κανονες και νομους.

Η μαλλον για να μην τα πολυλογο στην προεφηβεια υπαρχουν 3 τυπους παιδιων ...

1=το πολυ περιορισμενο παιδι δηλαδη υποτασεται στης πιεσεις και επικρισεις των γονεων του.

Για να συμμωρφωθει στις απαιτησεις τους πιεζει της φυσιολογικες ορμες ,πραγμα που οδηγει σε ενταση,σε ενυσηχια και νευρωτικη συμπεριφορα.

 

2=το πολυ ασυδοτο παιδι δηλαδη υποφερει απο αρκετη συναισθηματικη ασταθεια και αδαφορεια των γονεων του,με αποτελεσμα να γινει ακοινωνιτο και επιθετικο.

 

3=το παιδι που υπακουει στην ομαδα του,αλλα επιτιθεται στα παιδια εξω απο αυτην δηλαδη μιμουμενο το κακο παραδειγμα του πατερα του και επιρεασμενο γενικα απο την αδιαφορια των γονεων του κι απο την ελλειψη εποικοδομητικης πειθαρχειας,συνηθως κλεβει μαλωνει και χτυπα τα παιδια εξω απο την ομαδα του,χωρις να αισθανεται ασχημα για την κακη συμπεριφορα του.

 

Γενικοτερα τα αιτια της δυσπροσαρμοστιας και της κακης διαγωγη του προεφηβου αναγονται σε προσωπικα του προβληματα και σε κακες επιδρασεις του περιβαλλοντος

Με πιο απλα λογια στην ηλικια των 11 ενα παιδι εχει διαφορα ερεθισματα,αντιληψη του χρονου,τουχωρου εχει αρκετη συαισθηματικη συνησηδη και ειναι ενα το πρωτο σκαλοπατι που αρχιζει να οριμαζει και να διαμωρφωνει την πρωσωπικοτητα του.

Φυσικα πιστευω οτι σχεδον σε καθε οικογενεια απαιτουμε πολλα απο το παιδι μας αλλα ομως δεν ειναι πια μωρο...

 

Και ειναι η ηλικια που αρχιζει να πειραματιζεται με αρκετα πραγματα ιδιως την σεξουαλικοτητα του η να κανει μαγκιες και θελω να πω οτι του απαγορευεται θα το κανει απο αντιδραση,η αμα του πειτε πχ μην πιεις αλκοολ θα το κανει αλλα πισω απο την πλατη σας,οποτε θεωρω σωστο να κυλισουν τα πραγματα οπως ειναι να μην εχουμε απαιτησεις πχ κοιμηου 9 ωρα ας κοιμηθει 12 αλλα μετα δεν θα μπορει να ξυπναει για το σχολειο 1-2 αντε 3 φορες θα το καταλαβει απο μονο του κι θα κοιμαται πιο νωρις.

Αμα εχετε ενα σωστο προγραμμα σε κανονες σε απαιτησεις,σε μην μωρουδιστηκη συμπεριφορα νομιζω θα καταφερετε αρκετα πραγματα,

[almak]

Εγώ δεν λέω τίποτα !!!

Τον τρώω στην μάπα τον μεγάλο ( 13,5 χρόνων) μες την "τρελή χαρά είμαστε".

Οι περισσότεροι βλέπουν πως του έχω δώσει πολύ αέρα , εγώ αντιθέτως αισθάνομαι ότι τον έχω πιεσμένο αρκετά.

Σίγουρα η συμπεριφορά του απεναντί μου δεν είναι και η καλύτερη αλλά το αποδίδω στην πίεση κι ελπίζω σε βάθος χρόνου.

 

Την γνώμη μου θα σας την πω μετά από 10 χρόνια

[elenik]

Οι περισσότεροι βλέπουν πως του έχω δώσει πολύ αέρα , εγώ αντιθέτως αισθάνομαι ότι τον έχω πιεσμένο αρκετά.

Σίγουρα η συμπεριφορά του απεναντί μου δεν είναι και η καλύτερη αλλά το αποδίδω στην πίεση κι ελπίζω σε βάθος χρόνου.

 

Τα ιδια και απο εδω

[Rasta]

*** BUMP ***

 

Για να το διαβάσουν τα νέα μέλη.

 

Ειδικά την απάντηση της Μ. Στυλιανάκη και της Chiquititas.

[θεοδώρα3]

Το παιδί δεν είναι χαζό, ούτε ανέμελο όπως το εννοούμε εμείς σε καμία ηλικία. Στα πρώτα του 3-4 χρόνια έχει σοβαρότητα που όλοι θα θέλαμε να διατηρήσουμε και σε μεγαλύτερες ηλικίες , χωρίς να επηρεαστούμε από ματαιοδοξίες και λανθασμένους χειρισμούς των γονέων μας και του εαυτού μας αργότερα.

Εκτός από σοβαρότητα, το μικρό παιδί διαθέτει και πολύ καθαρότερα από εμάς ψυχικά αισθητήρια. Συμπεριφορές μικρών παιδιών που εμείς αδυνατούμε να ερμηνεύσουμε πολλές φορές και τρέχουμε σε «ειδικούς» είναι φυσικότατες και υγιέστατες αντιδράσεις σε ελαττωματικές συμπεριφορές των μεγάλων που έχουν απέναντί τους.

Παρολαυτά τα αντιμετωπίζουμε σαν μπιμπελό….τουλάχιστον όταν είναι μικρά .

Εμείς τα κρατάμε σε πλήρη και αφύσικη ανωριμότητα. Δεν γνωρίζουν καθόλου ότι οι πράξεις τους έχουν την παραμικρή συνέπεια.

Και μόλις κάποιος μας σφυρίξει ότι το παιδί πρέπει να μεγαλώσει ζητούμε από αυτό ωριμότητα μεγαλύτερη από αυτή που εμείς οι ίδιοι θα αδυνατούσαμε να επιδείξουμε στην ηλικία του και ίσως και στην ηλικία που βρισκόμαστε!

 

Οι περιορισμοί στη ζωή του ανθρώπου είναι κάτι που είναι αναπόφευκτο και πάρα πολλές φορές είναι απαραίτητο!

Το μωρό το βάζουνε σε κρεβατάκι, στην κούνια του, με κάγκελα. Το καημένο είναι σαν φυλακισμένο. Όμως αν το βάλεις σε ένα μονό παιδικό κρεβάτι ή ένα διπλό ενηλίκων κάποια στιγμή θα πέσει και το ευαίσθητο κεφαλάκι του να πάθει ζημιά.

Το παιδάκι ενός δύο ετών δεν το αφήνουμε από το χέρι στο δρόμο ή το δένουμε στο καροτσάκι του. Δεν το αφήνουμε να ανεβεί σε σκάλα μοναχό του. Όλο μη και μη το βασανίζουμε το καημένο ή βρίσκουμε οι πονηροί τρόπους να του αποσπάσουμε την προσοχή και να κάνει κάτι άλλο, προκειμένου να το προφυλάξουμε.

Πριν φτάσει όμως στη σχολική ηλικία έχει μάθει κατά κανόνα να προσέχει τον εαυτό του όταν περπατάει, όταν κυκλοφορεί στο δρόμο να κοιτάει αν έρχεται αυτοκίνητο, να μην τρώει ότι του δώσει ο καθένας άγνωστος ή γνωστός. Το έχουμε προετοιμάσει για όλα όσα θα αντιμετωπίσει τη στιγμή που θα βρεθεί εκτός σπιτιού. Το έχουμε ενημερώσει για τους κινδύνους.

Κατ αναλογίαν πράτουμε μέχρι να ενηλικιωθεί το παιδί. Έχουμε υποχρέωση ως γονείς να το ενημερώσουμε και να το προετοιμάσουμε για όλες τις προκλήσεις της ζωής. Για να μπορέσει πραγματικά να χαρεί τη ζωή και να μην έχουμε κατά μεταφορά το φαινόμενο που ένα μωρό κρατάει ένα κουζινομάχαιρο, με το οποίο είναι πιθανότατο να προκαλέσει ατύχημα βλάπτοντας τον εαυτό του η κάποιο άλλο παιδάκι.

Οι περιορισμοί των γονέων σε ένα παιδί είναι απαραίτητοι για να μη βλάψει τον εαυτό του. Μόνο εάν ασκούνται με σεβασμό και αγάπη. Οι πάνσοφοι και εμπειρότατοι σε θέματα παιδαγωγικής και ψυχοθεραπείας άγιοι γέροντες της ορθοδοξίας λένε: «λίγα λόγια στα παιδιά και πολλή προσευχή. Να μιλάει ο γονιός στο Θεό για το παιδί του και ο Θεός θα το ψιθυρίσει στην καρδιά του». Αμέτρητα παραδείγματα αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.

 

Η πίεση είναι αυτή που ταράζει και σκοτίζει τα παιδιά και γίνονται αντιδραστικά. Εάν ένα παιδί δεν αισθάνεται πιεσμένο υπακούει με ευχαρίστηση στον πατέρα και στη μητέρα. Μεγαλώνοντας μέσα σε κλίμα ελευθερίας δεν έχει ανάγκη να ξεσπάσει καμία πίεση και να πέσει σε άσχημες καταστάσεις. Άλλο το να μην ασκώ πίεση και άλλο να αφήνω το παιδί έρμαιο των ορέξεων και των πειρασμών που του εμφανίζονται.