Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΗ:ΠΟΛΥ ΖΩΗΡΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ...


Recommended Posts

Σε όλους τους ανθρώπους (και στα παιδιά, γιατί κι αυτά ειναι άνθρωποι), δεν αρέσει η επιβολή.

Με τίποτε δεν θα μπορούσα να το γράψω καλύτερα.

Το Ήλεκτράκι μου και ο Οδυσσέας μου, οι ηλιαχτίδες μου!

..................................................................................

Ο Θεός πέθανε...

Ο Μαρξ πέθανε...

κι Εγώ τώρα τελευταία δε νοιώθω πολυ καλά...

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


  • Απαντήσεις 196
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Συγνώμη βρε κοπέλα μου, αλλά έπρεπε να πας σε 2 παιδοψυχολόγους για να καταλάβεις τα αυτονόητα??? για να σε συμβουλέψουμε σωστά πρέπει να μας δώσεις όλη την εικόνα.... επικεντρώνεις σε λάθος θέματα και τα σοβαρά τα αφήνεις στην άκρη.... εμένα αυτό που μου έχει μείνει από αυτά που λες είναι:

α) είχε την πρωτιά στην ζωή σας και ξαφνικά έρχεται ανταγωνιστής στο σπίτι

β) μετακομίσατε και μένετε μαζί με παπούδια

γ) η μικρή κοιμάται μαζί σας και αυτόν τον κλειδώνετε στο δωμάτιό του...

 

συγνώμη κιόλας εάν με παρεξηγήσεις αλλά πόσο μυαλό χρειάζεται για να καταλάβεις ότι το παιδί έχει πάθει τραλαλά??

 

περιμένεις τον παιδικό για να αλλάξουν τα πράγματα... τα πράγματα θα πρέπει να αλλάξουν μέσα στο σπίτι.... να είσαι σίγουρη ότι το συγκεκριμένο παιδί επειδή είναι πολύ έξυπνο και έχει περάσει και αυτά που έχει περάσει θα εκλάβει τον παιδικό ότι πάτε να τον ξεφορτωθείτε και λίγο... το θέμα ξεκίνησε στραβά από την αρχή... έπρεπε να είσασταν καλύτερα προετοιμασμένοι στο πως θα τον χειριστείτε... επειδή ποτέ δεν είναι αργά, αρκεί να υπάρχει διάθεση φυσικά, θα σε συμβούλευα:

α) να μην ξαναχτυπήσεις το παιδί ΠΟΤΕ

β) να μην τον ξανακλειδώσεις μόνο του στο δωμάτιο ΠΟΤΕ

γ) να βάλεις και τα 2 παιδιά στο ίδιο δωμάτιο για να αρχίσουν να αισθάνονται αδέλφια και όχι ανταγωνιστές

δ) να έχετε όλοι κοινή στάση και αντιμετώπιση απέναντι στα παιδιά

ε) να μην δείχνεις ιδιαίτερη προτίμηση σε κάποιο από τα παιδιά, μου κάνει εντύπωση πως αφού ξέρετε πόσο ζηλιάρης ειναι να φιλάτε π.χ. τα ποδαράκια του μωρού μπροστά του... μπορείτε να πείτε π.χ. "πόσα ποδαράκια έχουμε να φιλήσουμε?" και να φιλάτε και των 2 παιδιών ταυτόχρονα

στ) να τον επιβραβεύετε σε ότι κάνει

ζ) να δείχνετε υπομονή ακόμη και εάν δεν συμμορφώνετε με αυτά που λέτε

 

Δεν είπε κανείς ότι είναι εύκολο να μεγαλώνεις παιδιά... εφόσον όμως έχουμε κάνει τις επιλογές μας να κάνουμε 1-2-3 παιδιά έχουμε και την υποχρέωση και ευθύνη να ανταποκρινόμαστε στις ανάγκες τους....

 

Στον ψυχολογο δεν πηγαμε να επιβεβαιωσουμε τα αυτονοητα οπως λες αλλα επειδη ειναι φοβερα κινητικος και ζωηρος μηπως υπαρχει καποιο προβλημα με διασπαση η υπερκινητικοτητας.

α) καταρχην να τονισω επειδη αναφερεις με σομφο οτι χτυπαμε το παιδι. Το παιδι το μαλωνουμε οταν κανει ασχημες πραξεις και τρωει καμμια στον πισινο. Ολοι οι γονεις φανταζομαι αυτο το κανουν, δεν το σαπιζουμε στο ξυλο, γιατι αυτη την εντυπωση δινεις.

β. Σταματησαμε πλεον να τον κλειδωνουμε. Κανει κακα τσισα πριν και πεφτει κρεβατι

γ) και τα δυο παιδια ειναι αδυνατον να κοιμηθουν στον ιδιο χωρο σε καμμια περιπτωση γιατι η μικρη κοιμαται στις 3 το μεσημερι και αυτος σε καμμια περιπτωση πριν τις 4 παρα. Το εχουμε προσπαθησει πολλες φορες αλλα το ενα ξυπναει το αλλο και ο μεγαλος μπαινει μεσα στην κουνια της και γινεται χαμος. Τη νυχτα η μικρη παροτι 18 μηνων ξυπναει τουλαχιστον 5-6 φορες και αν ξυπνησει και τον μεγαλο τον κατσαμε.

δ) ολοι εχουμε κοινη σταση προς το παιδι και κανενας δεν κανει του κεφαλιου του

ε) τα παιδια μας τα εχουμε το ιδιο. οτι παρουμε στο ενα θα παρουμε και στο αλλο.οσα μπισκοτα δωσω στο ενα θα δωσω και στο αλλο. Δεν δειχνω καμμια ιδιαιτερη αδυναμια σε κανενα, αγκαλιαζω το ενα,αγκαλιαζω και το αλλο. Μερικες φορες ομως μπορει να σου διαφυγει να αγκαλιασεις και το αλλο. Τα παντα προσπαθουμε να τα ισομοιραζουμε και να μην αδικουμε κανενα τους.

στ) τον επιβραυευουμε με τα παντα που κανει και χτυπαμε παλαμακια για να του δειξουμε την χαρα μας και λεμε τραγουδακια και μπραβο και πολλα τετοια.

ζ) υπομονη δειχνουμε πολυ μεγαλη, αν τον ειχεις ενα 24ωρο οσο και υπομονετικος και να ηθελες να εισαι σε φτανει στα ορια. Ακομα και η μεγαλη μου αδερφη που τον λατρευει, που δεν τον εχει μαλωσει ποτε, περυσι το καλοκαιρι που τον εζησε 15 ολοκληρες μερες απο κοντα μερα νυχτα, μου ειπε απορω πως αντεχεις με ολα αυτα που κανει. Δεν το πιστευα οταν μου τα ελεγες.

π.χ πριν μερικες μερες μπηκε ενα λεπτο στην αποθηκη, ανοιξε την κανουλα με το λαδι και εχυσε πανω απο 2 λιτρα. Αντε να μαζεψεις το λαδι !!! Το απογευμα μπηκε σφεντονα στο μπανιο πηρε τη σοδα που βαζω στο πλυντηριο και την πεταξε κατω και σκορπισε παντου. Δεν τον μαλωσαμε για τιτποτα απο αυτα. Μονο του καναμε κουβεντα για ολο αυτο οτι τα καλα παιδια κανουν καλες πραξεις και αυτο δεν ηταν σωστο που εγινε.

Την επομενη που αλλαζα την μικρη μπηκε στο μπανιο πηρε την υπολοιπη σοδα και την αντιηλιακη και τα εκανε αχταρμα παντου. Τωρα θα μου πεις γιατι δεν τον παροτρυνω να αλλαξουμε μαζι τη μικρη. Η παροτρυνση γινεται απο την αρχη που ηρθε η μικρη στο σπιτι. Τον δειχνω πως την αλλαζω, πως την καθαριζω κτλ. Αυτος αυτο που θα κανει ειναι να μου πεταξει το πακετο με τις πανες, να μου πεταξει το κουτι με τη sudocrem, να παρει τα παντα να μου τα πεταξει. Λοιπον οι αντοχες ειναι πολυ λεπτες οταν κανει τετοια πραγματα. Προσπαθεις να συγκρατηθεις σε ολους τους τροπους. Δεν μπορεις ομως παντα, χωρις να σημαινει οτι αυτο ειναι σωστο. Πριν κρινουμε λοιπον τους αλλους με στομφο να ερχομαστε και στη δικη τους θεση, διοτι οταν ενας γονεις εχει ενα παιδι αγγελουδι δεν μπορει να καταλαβει εναν αλλον γονιο που εχει ενα παιδι καλικαντζαρο που κανει τα παντα ολα !

Link to comment
Share on other sites

Τις τελευταιες μερες ειναι λιγο καλυτερα τα πραγματα σπιτι, ειναι πιο ηρεμος, καθομαστε και παιζουμε εγω με τα δυο τους και εκει τωρα τα βλεπω και πανε και παιζουνε μαζι στο δωματιο. Του λεω φωναξε την αδερφουλα σου να πατε να παιξετε. Τους βαζω μουσικη και καθονται μαζι ποτε παιζουν ποτε φωναζουν ποτε τσακωνονται για ενα παιχνιδι, αλλα σε γενικες γραμμες ειναι πιο ησυχος. Του ειπα οτι θα παμε σχολειο και μου το ζηταει συνεχως να παει τωρα. Του εξηγω ποτε θα παμε κτλ και περιμενει το σεπτεμβριο. Σε λιγες μερες θα παμε στο εξοχικο λιγες μερες και θα ξεκινησουμε και τα μπανια που τρελαινεται και βλεπουμε

Link to comment
Share on other sites

Στον ψυχολογο δεν πηγαμε να επιβεβαιωσουμε τα αυτονοητα οπως λες αλλα επειδη ειναι φοβερα κινητικος και ζωηρος μηπως υπαρχει καποιο προβλημα με διασπαση η υπερκινητικοτητας.

α) καταρχην να τονισω επειδη αναφερεις με σομφο οτι χτυπαμε το παιδι. Το παιδι το μαλωνουμε οταν κανει ασχημες πραξεις και τρωει καμμια στον πισινο. Ολοι οι γονεις φανταζομαι αυτο το κανουν, δεν το σαπιζουμε στο ξυλο, γιατι αυτη την εντυπωση δινεις.

β. Σταματησαμε πλεον να τον κλειδωνουμε. Κανει κακα τσισα πριν και πεφτει κρεβατι

γ) και τα δυο παιδια ειναι αδυνατον να κοιμηθουν στον ιδιο χωρο σε καμμια περιπτωση γιατι η μικρη κοιμαται στις 3 το μεσημερι και αυτος σε καμμια περιπτωση πριν τις 4 παρα. Το εχουμε προσπαθησει πολλες φορες αλλα το ενα ξυπναει το αλλο και ο μεγαλος μπαινει μεσα στην κουνια της και γινεται χαμος. Τη νυχτα η μικρη παροτι 18 μηνων ξυπναει τουλαχιστον 5-6 φορες και αν ξυπνησει και τον μεγαλο τον κατσαμε.

δ) ολοι εχουμε κοινη σταση προς το παιδι και κανενας δεν κανει του κεφαλιου του

ε) τα παιδια μας τα εχουμε το ιδιο. οτι παρουμε στο ενα θα παρουμε και στο αλλο.οσα μπισκοτα δωσω στο ενα θα δωσω και στο αλλο. Δεν δειχνω καμμια ιδιαιτερη αδυναμια σε κανενα, αγκαλιαζω το ενα,αγκαλιαζω και το αλλο. Μερικες φορες ομως μπορει να σου διαφυγει να αγκαλιασεις και το αλλο. Τα παντα προσπαθουμε να τα ισομοιραζουμε και να μην αδικουμε κανενα τους.

στ) τον επιβραυευουμε με τα παντα που κανει και χτυπαμε παλαμακια για να του δειξουμε την χαρα μας και λεμε τραγουδακια και μπραβο και πολλα τετοια.

ζ) υπομονη δειχνουμε πολυ μεγαλη, αν τον ειχεις ενα 24ωρο οσο και υπομονετικος και να ηθελες να εισαι σε φτανει στα ορια. Ακομα και η μεγαλη μου αδερφη που τον λατρευει, που δεν τον εχει μαλωσει ποτε, περυσι το καλοκαιρι που τον εζησε 15 ολοκληρες μερες απο κοντα μερα νυχτα, μου ειπε απορω πως αντεχεις με ολα αυτα που κανει. Δεν το πιστευα οταν μου τα ελεγες.

π.χ πριν μερικες μερες μπηκε ενα λεπτο στην αποθηκη, ανοιξε την κανουλα με το λαδι και εχυσε πανω απο 2 λιτρα. Αντε να μαζεψεις το λαδι !!! Το απογευμα μπηκε σφεντονα στο μπανιο πηρε τη σοδα που βαζω στο πλυντηριο και την πεταξε κατω και σκορπισε παντου. Δεν τον μαλωσαμε για τιτποτα απο αυτα. Μονο του καναμε κουβεντα για ολο αυτο οτι τα καλα παιδια κανουν καλες πραξεις και αυτο δεν ηταν σωστο που εγινε.

Την επομενη που αλλαζα την μικρη μπηκε στο μπανιο πηρε την υπολοιπη σοδα και την αντιηλιακη και τα εκανε αχταρμα παντου. Τωρα θα μου πεις γιατι δεν τον παροτρυνω να αλλαξουμε μαζι τη μικρη. Η παροτρυνση γινεται απο την αρχη που ηρθε η μικρη στο σπιτι. Τον δειχνω πως την αλλαζω, πως την καθαριζω κτλ. Αυτος αυτο που θα κανει ειναι να μου πεταξει το πακετο με τις πανες, να μου πεταξει το κουτι με τη sudocrem, να παρει τα παντα να μου τα πεταξει. Λοιπον οι αντοχες ειναι πολυ λεπτες οταν κανει τετοια πραγματα. Προσπαθεις να συγκρατηθεις σε ολους τους τροπους. Δεν μπορεις ομως παντα, χωρις να σημαινει οτι αυτο ειναι σωστο. Πριν κρινουμε λοιπον τους αλλους με στομφο να ερχομαστε και στη δικη τους θεση, διοτι οταν ενας γονεις εχει ενα παιδι αγγελουδι δεν μπορει να καταλαβει εναν αλλον γονιο που εχει ενα παιδι καλικαντζαρο που κανει τα παντα ολα !

 

Δεν μπορώ να μιλήσω για τους άλλους γονείς και ούτε μπορώ να φανταστώ τι κάνουν με τα παιδιά τους σε πληροφορώ πως εγώ στο δικό μου το παιδί δεν του έχω δώσει ούτε αυτό που λες μία στον πισινό.. ο καθένας κάνει τις επιλογές του.. ούτε το κρίνω ούτε το κατακρίνω ούτε μιλάω με στόμφο όπως λες .... από το αρχικό σου μήνυμα όμως δεν μπόρεσα να μην σταθώ στο γεγονός ότι κλειδώνεις ένα παιδί στο δωμάτιο για να κοιμηθεί μόνο του και μετά να αναρωτιέσαι τι δεν πάει καλά.... για τα παιδιά αγγελούδια δεν μπορώ να εκφέρω άποψη γιατί ο δικός μου δεν έχει καμία σχέση με αυτά... είναι ακριβώς όπως ο δικός σου γι΄αυτό και σου έγραψα αυτά που σου έγραψα... προσωπικά έχω κάνει την επιλογή να μην κανω δευτερο παιδί γιατί ο μικρός είναι τόσο ζωηρός που η φροντίδα του μας καταναλώνει όλη την ενέργεια... από την στιγμή όμως που αποφασίζεις να κανεις και δεύτερο παιδί, ευτυχώς ή δυστυχώς θα πρέπει να έχεις λάβει σοβαρά υπόψη το γεγονός ότι και οι αντοχές σου και οι άμυνες σου θα δοκιμάζονται καθημερινά... έχεις δύο επιλογές: ή θα είσαι καταπάνω στα παιδιά και θα προσπαθείς συνεχώς μαζί τους ή θα αφεθείς και θα καταφύγεις σε χειρισμούς όπως αυτές που ανέφερες και για τις οποίες θεωρείς ότι σε κατέκρινα.... υπάρχουν πολλοί γονείς οι οποίοι δεν δέχονται ότι ακόμη και το σπρώξιμο ενός παιδιού ή το χτύπημα στον ποπό είναι κακοποίηση... θεωρούν ότι πρέπει να σαπίσεις ένα παιδί στο ξύλο για να θεωρηθεί κακοποίηση... επίτρεψέ μου να έχω διαφορετική άποψη... δεν σε κρίνω για όσα κάνεις, ως γονιός πράττεις αυτό που θεωρείς καλύτερο.. το να φέρεις το θέμα σου εδώ για συζήτηση όμως μπορεί να σου δείξει ότι κάποια πράγματα που κάνουμε ίσως τελικά να μην είναι και το καλύτερο όπως θεωρούμε... υποτίθεται ότι εδώ ανταλλάσουμε απόψεις ο καθένας κρίνοντας από τις εμπειρίες του.... εσύ θεώρησες ως δεδομένο ότι το δικό μου το παιδί είναι αγγελούδι άρα μιλώ εκ του ασφαλούς και δεν μπορώ να καταλάβω... λάβε υπόψη σου ότι ουσιαστικά μεγαλώνω μόνη μου τον μικρό, δεν έχω βοήθεια από κανέναν, όλη την ημέρα είναι ζωηρότατος και αυτό που λέμε ότι δεν χαμπαριάζει και πολλά ... δυστυχώς τα αγόρια το έχουν αυτό... το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι όσα ειπαμε παραπάνω... και απίστευτη υπομονή... εάν έχεις την δυνατότητα να κρατάει κάποιος τα παιδιά και να πας για ένα καφέ να ξελαμπικάρεις λίγο και να γεμίζεις τις μπαταρίες σου θα σε ωφελήσει πολύ.. εγώ δεν έχω ούτε αυτή την πολυτέλεια.... μην βλέπεις αρνητικά την κατάσταση.. έχεις 2 γερά παιδάκια, Ok το ένα είναι αρκετά ζωηρό, πρέπει να κάνεις υπομονή και να του δείχνεις μόνο θετικά συναισθήματα... δεν είναι εύκολο, αλλά δεν υπάρχει άλλη λύση....

Link to comment
Share on other sites

Τις τελευταιες μερες ειναι λιγο καλυτερα τα πραγματα σπιτι, ειναι πιο ηρεμος, καθομαστε και παιζουμε εγω με τα δυο τους και εκει τωρα τα βλεπω και πανε και παιζουνε μαζι στο δωματιο. Του λεω φωναξε την αδερφουλα σου να πατε να παιξετε. Τους βαζω μουσικη και καθονται μαζι ποτε παιζουν ποτε φωναζουν ποτε τσακωνονται για ενα παιχνιδι, αλλα σε γενικες γραμμες ειναι πιο ησυχος. Του ειπα οτι θα παμε σχολειο και μου το ζηταει συνεχως να παει τωρα. Του εξηγω ποτε θα παμε κτλ και περιμενει το σεπτεμβριο. Σε λιγες μερες θα παμε στο εξοχικο λιγες μερες και θα ξεκινησουμε και τα μπανια που τρελαινεται και βλεπουμε

 

Ναι, στα μικρά παιδάκια βοηθάει καλυτερα να τους δείχνεις τι να κάνουν, αντί να τους μαλώνεις συνεχώς για το τι να μην κάνουν και να καταλήγει όλη τη μέρα να ειναι μια μουρμούρα. Πιστεύω με τα μπάνια θα σωθείτε και καλώς εχόντων σε λίγους μήνες θα έχουν ωριμάσει αρκετά και τα δύο παιδιά και θα απασχολούνται καλύτερα στο σπίτι. Γνώμη μου να μην περιμένεις στο σχολείο να στρώσουν οι άλλοι το παιδί, γιατί θα παιδευτεί και θα χαρακτηριστεί και το παιδί και η πρόοδος, αν γίνει, μπορει να είναι αργή, αν τα περιμένεις όλα από το σχολειο. Και πάλι, κάλλιστα το παιδί μπορει να αντιληφθεί ότι το σχολειο και το σπίτι είναι δύο διαφορετικά πράγματα και ισχύουν διαφορετικοί κανόνες.

 

Επίσης σε αυτό που έγραψες παραπάνω, ότι πηγαίνατε παιδική χαρά ενώ η συμπεριφορά του παιδιού ήταν απαράδεκτη, δεν φαινόταν ότι υπήρχαν συνέπειες στη συμπεριφορά. Δηλαδή πριν φύγετε για εκεί να σου υποσχεθεί ότι έχει καταλάβει πώς να φέρεται και αν κάνει κάτι άσχημο να φεύγετε ήρεμα και ωραία, γιατί μεταξύ άλλων και εκείνος ο ίδιος το είχε συμφωνήσει νωρίτερα... Κάπως έτσι. Αν μια δυο δεν βλέπεις αποτέλεσμα, την επόμενη φορά του ανακοινώνεις ότι θα πας μόνο με τη μικρή παιδική χαρά, γιατί όλο αυτό σε κουράζει... Και ότι θα τον πάρεις μαζί σου ευχαρίστως την επόμενη φορά αρκεί να δεις ότι είναι ήρεμος και να σε πείσει έτσι ότι δεν θα έχετε δυσάρεστες εκπλήξεις. Την αλήθεια δεν θα του πεις, εφόσον πράγματι σε κουράζει υπερβολικά και σε έχει φέρει στα όριά σου;

 

Αλήθεια, γιατί κοιμάστε με τη μικρή; Δεν το έπιασα...

 

Σχετικά με τις ξυλιές στον πωπό, είμαι αντίθετη γενικά. Τέλος πάντων, ειναι κουβέντα αυτή που έχει γίνει και αλλού στο φόρουμ.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

πρέπει να κάνεις υπομονή και να του δείχνεις μόνο θετικά συναισθήματα... δεν είναι εύκολο, αλλά δεν υπάρχει άλλη λύση....

Εlenip αν και σε γενικές γραμμές συμφωνώ μαζί σου, απομόνωσα αυτο το κομμάτι γιατί είναι η αιτία και η αφορμή πολλών προβλημάτων.

 

Το να δείχνεις στον οποιονδήποτε μόνο θετικά συναισθήματα καταρχήν είναι υποκριτικό.

Τα παιδιά ιδιαίτερα στις μικρές ηλικίες είναι εξαιρετικοί δεκτες συναισθημάτων.

Αντιλαμβάνονται λοιπόν ακόμα κι οταν τους δειχνουμε και τους λέμε κάτι θετικό για κάτι που στην ουσία μας έχει δυσαρεστήσει οτι δεν τα αποδεχόμαστε. Επίσης μιμούμενα εμάς μαθαίνουν πώς το να εκφράζουν τα αρνητικά τους συναισθήματα ειναι κακό.

Η δική μου γνώμη ειναι να είμστε αυθεντικοί με τα παιδιά. Να εκφράζουμε αυτο που νιώθουμε "με ενοχλεί που κάνεις θόρυβο", "είμαι κουρασμένη...", χωρίς όμως να κατηγορούμε ή να επικρίνουμε το παιδί και γενικά να κάνουμε χρήση της εξουσίας μας πάνω του (αλλα ουτε και να αφήνουμε το παιδί να κάνει το αντίστοιχο).

 

Εάν μάθουμε να εκφραζόμαστε άμμεσα ήδη έχουμε εκτονωθεί και λειτουργούμε καλύτερα.

Κανένας δεν μπορεί, ειδικά όταν πιέζεται από κούραση, αυπνία κτλ, να είναι "τέλειος γονέας". Ηρεμος και χαμογελαστός όταν το παιδί έχει κάνει αυτα που περιγράφει η θεματοθέτρια.

 

Για μένα η λύση ειναι η..Δημοκρατία! Σεβόμαστε το παιδί "σαν να ειναι υψηλός προσκεκλημένος" όπως ειχε γράψει η Ντολντό, αλλά σεβόμαστε και τις αναγκες μας και τις εκφράζουμε.

Δηλ. στην παραπάνω περίπτωση πώς θα αντιδρούσε κάποιος εάν κάποιος ενήλικας ειχε κάνει ολα αυτά? Θα του εξέφραζε τη δυσαρέσκεια, απογοήτευση κτλ πιο πολιτισμένα υποθέτω. Δεν θα έφτανε σε ξυλιά στον ποπο γιατί δεν θα ειχε εξουσία πάνω του όμως (εκτός εάν ήταν άντρας σε μουσουλμανικό καθεστός και τον είχε ενοχλήσει η γυναίκα του)....

Με το δικό μου το παιδί λειτουργεί θαυμάσια το παραπάνω σύστημα. (Δεν ειναι αγγελούδι και ειναι απο τα παιδιά που δεν κοιμούνται πολύ.)

9XkKp3.png

HArNp3.png

Link to comment
Share on other sites

Εlenip αν και σε γενικές γραμμές συμφωνώ μαζί σου, απομόνωσα αυτο το κομμάτι γιατί είναι η αιτία και η αφορμή πολλών προβλημάτων.

 

Το να δείχνεις στον οποιονδήποτε μόνο θετικά συναισθήματα καταρχήν είναι υποκριτικό.

Τα παιδιά ιδιαίτερα στις μικρές ηλικίες είναι εξαιρετικοί δεκτες συναισθημάτων.

Αντιλαμβάνονται λοιπόν ακόμα κι οταν τους δειχνουμε και τους λέμε κάτι θετικό οτι στην ουσία δεν τα αποδεχόμαστε. Επίσης μιμούμενα εμάς μαθαίνουν πώς το να εκφράζουν τα αρνητικά του συναισθήματα ειναι κακό.

Η δική μου γνώμη ειναι να είμστε αυθεντικοί με τα παιδιά. Να εκφράζουμε αυτο που νιώθουμε "με ενοχλεί που κάνεις θόρυβο", "είμαι κουρασμένη...", χωρίς όμως να κατηγορούμε ή να επικρίνουμε το παιδί και γενικά να κάνουμε χρήση της εξουσίας μας πάνω του (αλλα ουτε και να αφήνουμε το παιδί να κάνει το αντίστοιχο).

 

Εάν μάθουμε να εκφραζόμαστε άμμεσα ήδη έχουμε εκτονωθεί και λειτουργούμε καλύτερα.

Κανένας δεν μπορεί, ειδικά όταν πιέζεται από κούραση, αυπνία κτλ, να είναι "τέλειος γονέας". Ηρεμος και χαμογελαστός όταν το παιδί έχει κάνει αυτα που περιγράφει η θεματοθέτρια.

 

Για μένα η λύση ειναι η..Δημοκρατία! Σεβόμαστε το παιδί "σαν να ειναι υψηλός προσκεκλημένος" όπως ειχε γράψει η Ντολντό, αλλά σεβόμαστε και τις αναγκες μας και τις εκφράζουμε.

Δηλ. στην παραπάνω περίπτωση πώς θα αντιδρούσε κάποιος εάν κάποιος ενήλικας ειχε κάνει ολα αυτά? Θα του εξέφραζε τη δυσαρέσκεια, απογοήτευση κτλ πιο πολιτισμένα υποθέτω. Δεν θαέφτανε σε ξυλιά στον ποπο γιατί δεν θα ειχε εξουσία πάνω του....

Με το δικό μου το παιδί λειτουργεί θαυμάσια το παραπάνω σύστημα. (Δεν ειναι αγγελούδι και ειναι απο τα παιδιά που δεν κοιμούνται πολύ.)

 

 

Ναι αλλά είναι λάθος να συγκρίνουμε έναν ενήλικα και ένα μικρό παιδί και κανείς δεν μίλησε για τέλειο γονέα... βασικό στοιχείο για να αλλάξεις μία "προβληματική" συμπεριφορά είναι όταν το παιδί κάνει κάτι αρνητικό να το ενθαρύνεις να κάνει κάτι θετικό ... π.χ. ο μικρός μου άνοιξε το συρτάρι και άρχισε να βγάζει όλες τις πετσέτες για να τις κάνει τραπεζομάντηλα για το τραπεζάκι του... ο άντρας μου άρχισε να ωρύεται, άστες εκεί και είναι κακό αυτό που κάνεις, ποιος θα τις μαζέψει μετά κλπ... εγώ έδιωξα τον άντρα μου απο το δωμάτιο και εξήγησα στον μικρό πως εάν θέλει να παίξει με τις πετσέτες θα πρέπει να διαλέξει 2 τις πιο ωραίες και να τις χρησιμοποιήσει.. αμέσως ο μικρός της έβαλε στη θέση του και έπαιζε με τις 2 που είχε διαλέξει.. αυτό π.χ. με το λάδι που ανέφερε η κοπέλα, θα έπρεπε να πάρει το παιδί και να την βοηθήσει να μαζέψει όλο το λάδι που είχε χύσει για να καταλάβει ότι κάποια πράγματα δεν είναι παιχνίδι... θα κατέληγε βέβαια στο τέλος να γίνει λαδωμένος ποντικός αλλά θα καταλάβαινε την σημασια κάποιων πραγμάτων... επειδή και εμένα ο μικρός είναι πολύ ζωηρός καταλαβαίνω πολύ καλά την ψυχολογία της κοπέλας και από όσα γράφει νιώθω ότι πια περιμένει κα από αλλού βοήθεια.... δεν είναι κατακριτέο ούτε να έχεις κουραστεί ούτε να θες να χαλαρώσεις λίγο... η λύση όμως είναι στα χέρια της... σίγουρα ο παιδικός θα βοηθήσει αλλά η κοπέλα δεν θα πρέπει να περιμένει ότι ο παιδικός θα της λύσει τα προβλήματα...η ίδια θα πρέπει μονο με υπομονή και κουράγιο να ανταπεξέλθει... κανείς δεν είναι τέλειος γονιός, ούτε εγώ βέβαια, γι' αυτό θα πρέπει να προσπαθούμε να μην χάσουμε την μπάλα....

Link to comment
Share on other sites

Ναι αλλά είναι λάθος να συγκρίνουμε έναν ενήλικα και ένα μικρό παιδί και κανείς δεν μίλησε για τέλειο γονέα...

Δεν είναι λάθος να συγκρίνουμε καθώς υπάρχουν πολλά κοινά. Μόνο η ηλικία διαφέρει. Και τα δύο μέρη έχουν προβλήματα, ανάγκες κτλ. Και οι ενήλικες και τα παιδιά θα αντιδράσουν όταν κάτι τους επιβληθεί και ειναι ενάντια στις ανάγκες τους.

Σαφώς στα παιδιά ανάλογα με την ηλικία χρησιμοποιημουμε πιο κατανοητή γλώσσα για να εκφραστούμε απέναντι τους και λαμβάνουμε υπόψιν τις ανάγκες της ηλικίας τους (δεν μπορουμε πχ να απαιτήσουμε από ένα 3χρονο να μείνει ακίνητο για πολλή ώρα).

Κανεις δεν μίλησε για τέλειο γονέα, εγω το χρησιμοποίησα σε εισαγωγικά, γιατί πολλοί νομίζουμε (κι εγω αρχικά έκανα το λάθος) οτι ανεχόμενοι (δηλ. χωρις να πούμε "με ενοχλεί" πχ) ανεπιθύμητες συμπεριφορές και ήρεμοι και χαμογελαστοί θα τις αποτρέψουμε, μειώσουμε...

Τα παραδείγματα που ανέφερες ήταν σωστές αντιδράσεις κατά τη γνώμη μου.

βασικό στοιχείο για να αλλάξεις μία "προβληματική" συμπεριφορά είναι όταν το παιδί κάνει κάτι αρνητικό να το ενθαρύνεις να κάνει κάτι θετικό .
Δεν είναι "προβληματική" συμπεριφορά να κάνει ζημιές ένα προνήπιο. Εμεις οι γονείς έχουμε το "πρόβλημα" γιατί έγινε το σπίτι άνω κάτω. Του το λέμε και βρίσκουμε μια λύση να εκτονωθεί, χωρίς να ενοχλούμαστε (το "θετικό" που λες κι εσυ). Και το να μαζέψει μόνο του αυτα που έριξε κάτω, χωρίς απειλές και φωνές, ειναι οτι καλύτερο.

Με λίγα λόγια να μάθει οτι κι εμείς έχουμε ανάγκες και το ίδιο να κάνουμε κι εμείς για το παιδί. Να γίνει υπεύθυνο σιγα σιγά για τις πράξεις του.

Αλλο ηθελα να πω εγω. Ελπίζω τωρα να έγινα κατανοητή:P

9XkKp3.png

HArNp3.png

Link to comment
Share on other sites

Χωρίς να τα έχω διαβάσει αναλυτικά όλα τα μηνυματα θελω να πω και γω τη γνωμη μου...Εχω τεσσερα παιδακια, το ενα ειναι πααααρα πολυ ατακτο και κανει ΣΥΝΕΧΕΙΑ ζημιες και χαζομαρουλες εως τεραστιες χαζομαρες...λοιπον...ΝΑΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΜΗ ΒΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ναι πολλές φορές του τις βρεχουμε χωρις να νιωθουμε τυψεις...ποσο υπερβολικο μου φαινεται αυτο που ακούω ότι ποτε δε σηκωσα χερι στι παιδι...εμας η μαμα μας μας λατρευε και το ξεραμε καθε ωρα και στιγμη ομως οταν ξεφευγαμε και καναμε βλακειες μας τις εβρεχε..και θελω να πιστευω οτι γιναμε πολυ υγιεις ψυχικα ενηλικες...δεν ειναι το θεμα αν ριξεις μια ξυλια στον ποπο οταν σε φτασει στα ορια σου, το θεμα ειναι να εχει καταλαβει σε βάθος το παιδι οτι το αγαπας.. Πιστευω οτι τα αδελφια ειναι το μεγαλυτερο δωρο που μπορουμε να κανουμε στα παιδακια μας αλλα το κοστος είναιοτι παντα θα υπάρχει μια λανθανουσα ζηλιτσα και ενας ανταγωνισμος μεταξυ τους..πολλες φορες ειναι και καλο αυτο γιατι ετσι βελτιωνονται...Για μενα δε χρειαζοταν ουτε ενας παιδοψυχολογος αλλα μονο εμπιστοσυνη εαυτους μας στο εργο μας ως γονεις...πιστεψε κανεις δεν μπορει να καταλαβει πως περνας εσυ με τν ταλιμπαν σου μεσα στο σπιτι , οποιος σου λεει οτι τον κακομεταχειριζεσαι να εισαι σιγουρη οτι δεν εχει τετοιο ταλιμπαν;) ....Όσον αφορα στο σπιτι που ειστε ολοι μαζι και γω θα ηθελα το συντομοτερο να φυγουμε και θα εκανα το παν να γινει το συντομοτερο γιατι θα μας αποσυντονιζε ολους! Εμεις οποτε μας τρελαινει ο μικρος σκεφτομαστε οτι ειναι απλως μια φαση που θα περασει;)

Υπομονη να εχετε και περισσοτερη εμπιστοσυνη στον εαυτο σας...πολυ φιλικα ..γιατι αισθανομαι οτι συμπασχουμε:P

Link to comment
Share on other sites

ποσο υπερβολικο μου φαινεται αυτο που ακούω ότι ποτε δε σηκωσα χερι στι παιδι..

Γιατί σου φαίνεται υπερβολικό?

(Γιατί τα υπόλοιπα που γράφεις για το πώς μεγάλωσες εσυ και τη μητέρα σου κτλ κτλ δεν το στηρίζουν αυτό.)

9XkKp3.png

HArNp3.png

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Aυτο που ειπα καιισως δεν καταλαβες ειναι οτι και μεις τρωγαμε τις ξυλιες μας οταν ημαστε μικρα ομως γιναμε μια χαρα ενηλικες γιατι μας εδειχνε συνεχεια την αγαπη της η μητερα μας...οτι δηλαδη ειναι ασχετο αν θα δωσεις ξυλιες με το αν δειχνεις στο παιδι σου ποσο το αγαπας.

Link to comment
Share on other sites

Aυτο που ειπα καιισως δεν καταλαβες ειναι οτι και μεις τρωγαμε τις ξυλιες μας οταν ημαστε μικρα ομως γιναμε μια χαρα ενηλικες γιατι μας εδειχνε συνεχεια την αγαπη της η μητερα μας...οτι δηλαδη ειναι ασχετο αν θα δωσεις ξυλιες με το αν δειχνεις στο παιδι σου ποσο το αγαπας.

ΟΛΟΙ οι γονείς αγαπάνε τα παιδιά τους!

Ο τρόπος που εκφράζεται η αγάπη ειναι το ζητούμενο.

Για μένα οι ξυλιές, οι προσβολές, ο μη σεβασμός του ανθρώπου - παιδιού δεν εκφράζουν αγάπη.-

9XkKp3.png

HArNp3.png

Link to comment
Share on other sites

Χωρίς να τα έχω διαβάσει αναλυτικά όλα τα μηνυματα θελω να πω και γω τη γνωμη μου...Εχω τεσσερα παιδακια, το ενα ειναι πααααρα πολυ ατακτο και κανει ΣΥΝΕΧΕΙΑ ζημιες και χαζομαρουλες εως τεραστιες χαζομαρες...λοιπον...ΝΑΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΜΗ ΒΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ναι πολλές φορές του τις βρεχουμε χωρις να νιωθουμε τυψεις...ποσο υπερβολικο μου φαινεται αυτο που ακούω ότι ποτε δε σηκωσα χερι στι παιδι...εμας η μαμα μας μας λατρευε και το ξεραμε καθε ωρα και στιγμη ομως οταν ξεφευγαμε και καναμε βλακειες μας τις εβρεχε..

 

 

Μην σου ακούγεται υπερβολικό. Ούτε εγώ έχω σηκώσει ποτέ χέρι και δεν νιώθω ούτε την ανάγκη να το κάνω.

Ναι βγαίνω από τα ρούχα μου πολλές φορές, αλλά δεν μου περνάει καν από το μυαλό να σηκώσω χέρι... τι θα κατάφερνα άλλωστε με αυτό; απλώς να ξεσπάσω τα νεύρα μου; ή να με φοβηθεί το παιδί μου ώστε να σταματήσει εκείνη τη στιγμή την αταξία που κάνει;

 

ΥΓ δεν μπορώ να καταλάβω πως κάποιος που αγαπάει/λατρεύει κάποιον άλλον σηκώνει χέρι πάνω του... Από μόνο του είναι αντιφατικό αυτό... Δηλαδή αν πχ ο άντρας σου εκνευριζόταν με κάτι (έστω και δικαίως), θα δικαιολογούσες να σου δώσει και ένα χαστούκι επειδή κατά βάθος σε αγαπάει;

Link to comment
Share on other sites

Κοιτα τωρα και το αλλο

Οταν το μικρο σου ειναι ταλιμπαν μπορει να μην το πειραξει ουτε η ξυλια!!!!

ΑΑαααχ...δεν υπαρχει καμια μανουλα να συμπασχει????

Εννοειται οτι ολες αγαπαμε τα παιδακια μας..εννοω να τους ΕΚΔΗΛΩΝΟΥΜΕ συχνα την αγαπη μας με αγκαλιες, φιλια και αλλα...

Link to comment
Share on other sites

Κοιτα τωρα και το αλλο

Οταν το μικρο σου ειναι ταλιμπαν μπορει να μην το πειραξει ουτε η ξυλια!!!!

ΑΑαααχ...δεν υπαρχει καμια μανουλα να συμπασχει????

Αρα συμφωνα με αυτα που γράφεις:

το παιδι σου ειναι ταλιμπάν. Και ουτε η ξυλιά δεν το πειράζει.

 

Εγω κι οσοι δεν καταφευγουν στην ξυλιά είναι γιατί δεν έχουν παιδί ταλιμπάν (ή έχουν πάρει ηρεμιστικά).

9XkKp3.png

HArNp3.png

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Χωρίς να τα έχω διαβάσει αναλυτικά όλα τα μηνυματα θελω να πω και γω τη γνωμη μου...Εχω τεσσερα παιδακια, το ενα ειναι πααααρα πολυ ατακτο και κανει ΣΥΝΕΧΕΙΑ ζημιες και χαζομαρουλες εως τεραστιες χαζομαρες...λοιπον...ΝΑΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΜΗ ΒΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ναι πολλές φορές του τις βρεχουμε χωρις να νιωθουμε τυψεις...ποσο υπερβολικο μου φαινεται αυτο που ακούω ότι ποτε δε σηκωσα χερι στι παιδι...εμας η μαμα μας μας λατρευε και το ξεραμε καθε ωρα και στιγμη ομως οταν ξεφευγαμε και καναμε βλακειες μας τις εβρεχε..και θελω να πιστευω οτι γιναμε πολυ υγιεις ψυχικα ενηλικες...δεν ειναι το θεμα αν ριξεις μια ξυλια στον ποπο οταν σε φτασει στα ορια σου, το θεμα ειναι να εχει καταλαβει σε βάθος το παιδι οτι το αγαπας.. Πιστευω οτι τα αδελφια ειναι το μεγαλυτερο δωρο που μπορουμε να κανουμε στα παιδακια μας αλλα το κοστος είναιοτι παντα θα υπάρχει μια λανθανουσα ζηλιτσα και ενας ανταγωνισμος μεταξυ τους..πολλες φορες ειναι και καλο αυτο γιατι ετσι βελτιωνονται...Για μενα δε χρειαζοταν ουτε ενας παιδοψυχολογος αλλα μονο εμπιστοσυνη εαυτους μας στο εργο μας ως γονεις...πιστεψε κανεις δεν μπορει να καταλαβει πως περνας εσυ με τν ταλιμπαν σου μεσα στο σπιτι , οποιος σου λεει οτι τον κακομεταχειριζεσαι να εισαι σιγουρη οτι δεν εχει τετοιο ταλιμπαν;) ....Όσον αφορα στο σπιτι που ειστε ολοι μαζι και γω θα ηθελα το συντομοτερο να φυγουμε και θα εκανα το παν να γινει το συντομοτερο γιατι θα μας αποσυντονιζε ολους! Εμεις οποτε μας τρελαινει ο μικρος σκεφτομαστε οτι ειναι απλως μια φαση που θα περασει;)

Υπομονη να εχετε και περισσοτερη εμπιστοσυνη στον εαυτο σας...πολυ φιλικα ..γιατι αισθανομαι οτι συμπασχουμε:P

 

χρειάζεται μεγάλη μαγκιά να γράφεις δημόσια ότι δέρνεις τα παιδιά σου και δεν έχεις και τύψεις.... όπως και εγώ νιώθω ΥΠΕΡΗΦΑΝΗ που δεν έχω καν σηκώσει το χέρι στο παιδί μου... μπορεί να σου φαίνεται υπερβολικό αυτό γιατί δεν μπορείς να το καταλάβεις... στο σπίτι μας 3 αδέλφια ήμασταν και δεν θυμάμαι ποτέ τους γονείς μας να σήκωσαν χέρι πάνω μας... είναι και πως μαθαίνει κανείς!

Link to comment
Share on other sites

Μην σου ακούγεται υπερβολικό. Ούτε εγώ έχω σηκώσει ποτέ χέρι και δεν νιώθω ούτε την ανάγκη να το κάνω.

Ναι βγαίνω από τα ρούχα μου πολλές φορές, αλλά δεν μου περνάει καν από το μυαλό να σηκώσω χέρι... τι θα κατάφερνα άλλωστε με αυτό; απλώς να ξεσπάσω τα νεύρα μου; ή να με φοβηθεί το παιδί μου ώστε να σταματήσει εκείνη τη στιγμή την αταξία που κάνει;

 

ΥΓ δεν μπορώ να καταλάβω πως κάποιος που αγαπάει/λατρεύει κάποιον άλλον σηκώνει χέρι πάνω του... Από μόνο του είναι αντιφατικό αυτό... Δηλαδή αν πχ ο άντρας σου εκνευριζόταν με κάτι (έστω και δικαίως), θα δικαιολογούσες να σου δώσει και ένα χαστούκι επειδή κατά βάθος σε αγαπάει;

 

 

κοίτα να δεις που εμείς που δεν τα δέρνουμε φαινόμαστε τα ουφο στο site των γονέων!!! :shock::shock::shock:

Link to comment
Share on other sites

κοίτα να δεις που εμείς που δεν τα δέρνουμε φαινόμαστε τα ουφο στο site των γονέων!!! :shock::shock::shock:

Ή ουφο

Ή παίρνουμε ηρεμιστικά

Ή δεν ανήκουμε στο Μουσουλμανικό καθεστώς καθότι τα παιδιά μας δεν γίνονται ταλιμπάν...:shock:

9XkKp3.png

HArNp3.png

Link to comment
Share on other sites

Κοριτσια θα ηθελα να σας προτεινω να μιλαμε η μια στην αλλη οπως θα μιλουσαμε αν ειχαμε η μια την αλλη απεναντι και οχι ανωνυμα να ανταλλασσουμε ασχημες εκφρασεις και σχολια...Προσωπικα μπαινω στο φορουμ , γραφω την αποψη μου και μιλαω ακριβως οπως θα σας μιλουσα αν καθομαστε μαζι σε μια καφετερια..δε νομιζω καποιες απο εσας να μου μιλουσατε με αυτο τον τροπο ομως αν με ειχατε απεναντι σας...Είναι ολων μας οι αποψεις σεβαστες, κανουμε ενα διαλογο για να τις ανταλλασουμε και θα προτεινα να το κανουμε με αξιοπρεπεια...

Link to comment
Share on other sites

Αρα συμφωνα με αυτα που γράφεις:

το παιδι σου ειναι ταλιμπάν. Και ουτε η ξυλιά δεν το πειράζει.

 

Εγω κι οσοι δεν καταφευγουν στην ξυλιά είναι γιατί δεν έχουν παιδί ταλιμπάν (ή έχουν πάρει ηρεμιστικά).

 

ΣΩΣΤΗΗΗΗ:lol::-P

 

Κοριτσια θα ηθελα να σας προτεινω να μιλαμε η μια στην αλλη οπως θα μιλουσαμε αν ειχαμε η μια την αλλη απεναντι και οχι ανωνυμα να ανταλλασσουμε ασχημες εκφρασεις και σχολια...Προσωπικα μπαινω στο φορουμ , γραφω την αποψη μου και μιλαω ακριβως οπως θα σας μιλουσα αν καθομαστε μαζι σε μια καφετερια..δε νομιζω καποιες απο εσας να μου μιλουσατε με αυτο τον τροπο ομως αν με ειχατε απεναντι σας...Είναι ολων μας οι αποψεις σεβαστες, κανουμε ενα διαλογο για να τις ανταλλασουμε και θα προτεινα να το κανουμε με αξιοπρεπεια...

 

Ξαναδιάβασε τον παραπάνω διάλογο....

 

Το ξαναγράφω πιο απλά γιατί πιο πάνω έβαλα το νόμο αλλά δεν ...

 

η ξυλιά δεν είναι επιλογή και άποψη σου είναι Π Α Ρ Α Ν Ο Μ Η!

9XkKp3.png

HArNp3.png

Link to comment
Share on other sites

Κοριτσια θα ηθελα να σας προτεινω να μιλαμε η μια στην αλλη οπως θα μιλουσαμε αν ειχαμε η μια την αλλη απεναντι και οχι ανωνυμα να ανταλλασσουμε ασχημες εκφρασεις και σχολια......

εχεις δικιο!!! ;)

Λοιπον, εγω ΠΡΟΣΠΑΘΩ να μην τα δερνω....Μεγαλωσα σε ενα σπιτι που το ξυλο υπηρχε, δυστυχως...και ετσι για να παω την ψυχολογια μου ενα βημα παραπερα, αναγκαστηκα να του 'αναγνωρισω' καποια θετικα. :confused:

Απο την ημερα που εγινα μαμα, οι δικοι μου γονεις επεσαν ενα σκαλοπατι παρακατω επειδη ακριβως ενιωσα πως ειναι να αγαπας τοσο πολυ ενα πλασματακι.....και να το χτυπας!!!!!!!!

Εχω σηκωσει χερι και εγω ....(στον μεγαλο μου εχω δωσει κανα δυο στον κωλο και στον μικρο μια φορα μονο)....Πολλες φορες στο μυαλο μου μεσα σκεφτομαι οτι τωρα θα επρεπε να σκασω καμια στον καθενα τους για να ηρεμησουν. Αλλα αμεσως θυμαμαι το λογο που το σκεφτομαι : το θεωρω 'λογικο' εν μερει μια που το εζησα.

Δεν ειναι ετσι ομως και το ξερουμε ολες.......

Το ξυλο και τα νευρα και η οργη μονο αντιθετα αποτελεσματα μπορει να φερει σε ενα ηδη ζωηρο παιδι.... Και ειναι αδικο για ενα παιδι που δεν ειναι ζωηρο (πχ ο δικος μου ο μεγαλος).

Το μωρο σου θα ηρεμησει μονο αν του δειξεις την απεριοριστη αγαπη σου....την ανευ ορων αποδοχη σου....την ανιδιοτελη προστασια σου...

θα δεις αλλο παιδι τοτε....

Θα μας θυμηθεις :);)

Link to comment
Share on other sites

 

η ξυλιά δεν είναι επιλογή και άποψη σου είναι Π Α Ρ Α Ν Ο Μ Η!

ξυλια με ξυλια διαφερει..λαθος ειναι ολες αλλα παρανομες δεν ειναι ολες. Το να δωσει μια μαμα μία στον κωλο , δεν ειναι παρανομο οχι. Ειναι ομως λαθος!!!!

Γιατι τα γραφω αυτα? Γιατι αν θελουμε να βοηθησουμε λιγο την κοπελα, απλα προσπαθουμε να της μεταδωσουμε τον τροπο που σκεφτομαστε...Αν θελουμε να την κατακρινουμε της λεμε εμμεσα οτι ειναι κακη μανα.

Και η ξυλια ειναι λαθος, και να φωναζουμε στο παιδι ειναι λαθος, και να το εκβιαζουμε συναισθηματικα ειναι λαθος......και πολλα αλλα που ΟΛΕΣ μας κανουμε.....Απλα ολες μας προσπαθουμε να αποφευγουμε, πιστευω.

Link to comment
Share on other sites

Για να ξεκαθαρισω λιγο τα πραγματα: Προφανως και δε δερνω τα παιδακια μου, αν καποια απο εσας με γνωριζε θα το καταλαβαινε πολυ καλα...ολοι μου λενε ποση υπομονη εχω και ποσο ηρεμη ειμαι..ομως..εχουν υπαρξει φορες που εχω ριξει ξυλια στο ποπο..προφανως και δε βγηκε τιποτε με ολο αυτο...οπως το ειδα εγω στο παιδι μου δεν του εκανε ουτε κρυο ουτε ζεστη..ηθελα λοιπον να καταληξω οτι δεν ειναι κατι τραγικο αλλα εννοειται πως δεν ειναι και μεθοδος διαπαιδαγωγησης..ειναι ξεσπασμα δικο μας που μας εχουν φτασει στα ορια μας..αυτο που πιστευω ειναι πως ειναι απολυτα φυσιολογικο, οσες απο εμας εχουμε συνεχη επαφη με τα παιδακια μας να μας βγαζουν καποιες φορες απο τα ρουχα μας..ειμαστε ολοι ανθρωποι και καπου λυγιζουμε, καλο ειναι να το ελεγχουμε αλλα καποιες φορες θα ξεφυγουμε... το δικο μου ξεσσπασμα παντως συνηθως ειναι φωνες...

Κοριτσια δεν ειναι ολα ασπρο μαυρο..υπαρχουν και οι αποχρωσεις αναλογα με τις περιστασεις...και τιποτε δεν ειναι απολυτο σε αυτη τη ζωη;)

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...