σωματική τιμωρία από δασκάλα δημοτικού

[τζινι]

και για μην παρεξηγηθώ:Θεωρώ πολύ πιθανό να έχουν τα πραγματα όπως λέτε, όχι όμως βεβαιο. Το να βιαζόμαστε να καταδικάζουμε, αυτό απορρίπτω. Ψαξτε κι απ' την άλλη πλευρά, στο δικό σας παιδί, μήπως η αληθεια ειναι καπου στη μεση.

[ΒΙΚΥ]

amangos δεν ξέρω αν το γνωρίζεις, αλλά οποιαδήποτε αίτηση κατατεθεί σε δημόσια υπηρεσία υποχρεούται να απαντηθεί μέσα σε 20μέρες, όπως προβλέπει η νομοθεσία. Και ο συνήγορος του παιδιού σίγουρα μπορεί να αποφανθεί για τις μεθόδους αυτές. Έχοντας την επίσημη γραπτή απάντηση τους "κινείσαι" αλλιώς! ΔΕΝ υπάρχει ΚΑΜΙΑ δικαιολογία και ΕΛΑΦΡΥΝΤΙΚΟ!!!

Χωρίς να είμαι εκπαιδευτικός θα έλεγα πως θα έπρεπε η δασκάλα αυτή ΑΝ ήταν σωστή, να σας καλέσει στο σχολείο να σας ενημερώσει για το πρόβλημα, να βρείτε μαζί πως θα το αντιμετωπίσετε, να έχετε συνεργασία, να πάρει το παιδί στο διάλλειμα να του μιλήσει, να του δώσει κίνητρα να ασχοληθεί μαζί του, το να το κολλήσει στο τοίχο είναι η εύκολη και φυγόπονη λύση! Αν αυτή αγαπάει έτσι τα παιδιά φαντάσου να τα μισήσει τι θα γίνει!!!!!

Και σημασία δεν έχει πόσο εύκολα βγάζουν οι γονείς συμπεράσματα και κατά πόσο ξέρουν τα γεγονότα σε όλο τους το εύρος, αυτό που βλέπει ο γονιός στα μάτια του παιδιού του ΔΕΝ μπορεί να το αμφισβητήσει ΚΑΝΕΙΣ!!!!!!

[amangos]

Δεν είπα ποτέ πως ο μικρός μου γιός είναι αγγελούδι. Είμαι 100% βέβαιος πως δυσκολεύει αφάνταστα την δασκάλα του. Κουνιέται συνέχεια, εάν πει σε όλα τα παιδάκια να κάνουν κάτι, ο δικός μου δεν θα το κάνει αλλά το πιο πιθανόν να κάνει κάτι άλλο, όταν του μιλάς για κάποιο θέμα πιθανόν σε κοιτάζει σαν να σου λέει: Λέγε εσύ, εγώ σε γράφω!!! Φτιάχνει σαϊτες την ώρα του μαθήματος, ενοχλεί τα άλλα παιδάκια, γενικά είναι ένα πρόβλημα από μόνος του!

 

Δεν είπα ποτέ, ότι είναι εύκολη η ζωή της δασκάλας γενικότερα, και την θεωρώ ακόμα πιο δύσκολη με ένα παιδί, σαν το παιδί μου. Εάν η δασκάλα αυτή δεν θέλει ή δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες της δουλειάς της, ας κάνει κάποια άλλη δουλειά.

 

Έκανα πολύ περισσότερη υπομονή, από όση προφανώς έπρεπε να κάνω, γνωρίζοντας πως ο γιός μου είναι ένα δύσκολο παιδάκι.

 

Σκέφτηκα να τον πάω πίσω σαν ελλατωματικό, αλλά το μαιευτήριο δεν νομίζω πως θα τον έπαιρνε!!!

 

Το θέμα μου με την δασκάλα, δεν είναι εάν έχει τα δίκια της, αλλά πόσο νόμιμες είναι οι εκπαιδευτικές της μέθοδοι!!! Κι αν το παιδί χρειαζότανε κάποια βοήθεια, γιατί δεν μας το συνέστησε αυτή, αλλά... το ξέσκισε στις ειρωνίες, στις προσβολές (παρουσία όλων των συμμαθητών του) και στις τιμωρίες (ορθοστασία με την μούρη στον τείχο), κλπ.

 

Με τις τιμωρίες κλπ τι πέτυχε? Βελτιώθηκε το παιδί? Δεν νομίζω! Το αντίθετο θα έλεγα...

 

Ήδη, το παιδί έχει συνειδητοποιήσει πως από Σεπτέμβρη θα πρέπει να αλλάξει συμπεριφορά, για να μην δίνει το δικαίωμα στον καθένα να τον προσβάλλει. Ήδη, έχει αλλάξει (μέχρι ενός σημείου) την συμπεριφορά του στις εξωσχολικές του δραστηριότητες και στις σχέσεις με τα άλλα παιδιά. Ο όλος καυγάς με την δασκάλα, ήταν μια πρώτης τάξης αφορμή για να γίνουν πολλές συζητήσεις, και να γίνουν πολλά πράγματα αντιληπτά από το ίδιο το παιδί.

 

---------------

 

Είμαι ένας άνθρωπος που γνωρίζει αρκετά καλά τον εαυτό του, και ξέρω σε τι είμαι καλός, και σε τι είμαι άχρηστος. Εάν είχα μπροστά μου την δασκάλα, θα της έσπαγα την μούρη, και θα έχανα το δίκιο μου. Γι αυτό, απέφυγα να την συναντήσω όταν ήμουνα έξαλος. Μίλησα στην δειυθύντρια και στον υποδιευθυντή, και τελικά είχα ένα ξεσπασματάκι με τον υποδιευθυντή, παρόλο που ο άνθρωπος δεν έφταιγε σε τίποτα, το αντίθετο θα έλεγα, είναι εξαιρετικός άνθρωπος και εκπαιδευτικός.

 

Έφυγα από το σχολείο τρέμοντας από τα νεύρα μου, και σκέφτηκα πόσο καλά έκανα και απέφυγα τον διάλογο με την ίδια την δασκάλα, γιατί θα αντιδρούσα άσχημα και θα έχανα το δίκιο μου.

 

----------------

 

Πέρυσι, είχαμε στην τάξη κάποιο παιδάκι από ίδρυμα, με πολύ προβληματική συμπεριφορά. Κανένας δεν το ζόρισε, γιατί έπρεπε να κατανοήσουμε την ιδιαιτερότητα του παιδιού αυτού. Η όποια ιδιατερότητα του δικού μου παιδιού, πάει στα σκουπίδια γιατί έχει τους γονείς του? Εάν για να τύχει της υπομονής της δασκάλας αλλά και όλου του σχολείου, πρέπει να είναι παιδί ιδρύματος, να πάω να το γράψω σε ένα ίδρυμα, τι να πω!!!

 

Σαν πιο ήπια λύση, άραγε να κάνω ένα πλασματικό διαζύγιο, για να γίνει τουλάχιστον χωρισμένων γονιών, μπας και κερδίσει λίγη δόση υπομονής από το σχολικό περιβάλλον του?

 

--------------------

 

Δεν το κατάλαβα το σχόλιο περί του αντί να γράφω στο ίντερνετ, να ασχολούμαι με το παιδί μου. Ασχολούμαι. Το να γνωστοποιώ το πρόβλημα και να ακούω τις γνώμες και τις απόψεις διαφόρων, με βοηθάει να καταλάβω πολλά περισσότερα. Από πότε η συζήτηση ενός προβλήματος, είναι χαμένος χρόνος?

 

----------------------------

 

Ευχαριστώ όλους όσους γράφουν τις σκέψεις και τις απόψεις τους, έχω βρει πολύ χρήσιμες ιδέες σε όσα έχετε γράψει.

Τα γεγονότα είναι συγκεκριμμένα: Η δασκάλα ξεχώρισε το παιδί από τα άλλα παιδάκια, το έβαλε στο βάθος της αίθουσας σε ξεχωριστό θρανίο, με πρόσχημα ότι κουνιόταν συνέχεια και θα έπεφτε από την καρέκλα του, ενώ στο βάθος της αίθουσας θα το προστάτευε ο πίσω τοίχος.

Όταν παραπονεθήκαμε γι αυτό, το παιδί επανήλθε εν μέσω των συμμαθητών του, αλλά... έκτοτε ξεκίνησε σχεδόν καθημερινή τιμωρία ορθοστασίας, είτε γιατί μιλούσε την ώρα του μαθήματος, είτε γιατί μασούσε τσίχλα, είτε γιατί πετούσε σαϊτες έξω από το παράθυρο (!!!), και ποιός ξέρει και για τι άλλο, αφού αυτές οι 3 τιμωρίες, ήταν μόνο την τελευταία εβδομάδα...

Επειδή τελειώσε το τετράδιο του (την τελευταία εβδομάδα), η γυναίκα μου δεν του αγόρασε καινούργιο, αλλά του έδωσε ένα σπιράλ 3 θεμάτων, στο οποίο στο τρίτο θέμα, είχε γραμμένες 2-3 σελίδες. Όταν έγραψε εκεί την ορθογραφία του, αρνήθηκε η δασκάλα να την παραλάβει και να την διορθώσει, και του πέταξε το τετράδιο αυτό σαν απαράδεκτο. Στο φινάλε, δικό μας ήταν το όποιο λάθος, το παιδί γιατί έπρεπε να το προσβάλλει για πολλοστή φορά? Την άλλη φορά, όντας όρθιος στον τοίχο, έκατσε (από μόνος του) στο πάτωμα, και έγραψε την ορθογραφία σε μια άσπρη κόλα χαρτί (αφού το τετράδιο δεν το είχε δεχτεί την προηγούμενη ημέρα), και όταν παρέδωσε το χαρτί, η δασκάλα το παρομοίασε με χαρτί τουαλέτας, και γελούσε όλη η τάξη εις βάρρος του.

 

Και όλα αυτά... την τελευταία εβδομάδα!!!

 

Το παιδί, είτε γιατί θεωρούσε ότι δικαίως τιμωρείται, είτε γιατί θεωρούσε πως πιθανόν να μην τον υποστηρίξουμε (αφού και στο σπίτι δεν είναι άγγελος, πολλές φορές τον έχουμε τιμωρήσει για πολλές και διάφορες αιτίες), δεν μας μιλούσε για όλα αυτά!!!

 

Εκεί που έγινα εντελώς έξαλος, ήταν όταν... την τελευταία ημέρα του σχολείου, του είπα για αστείο: Δεν φαντάζομαι και σήμερα, τελευταία ημέρα, να μπήκες τιμωρία?

Μπήκα, μου είπε, αλλά... δεν της έκανα την χάρη της δασκάλας, αντί να κοιτάζω τον τοίχο, κοιτούσα έξω από το παράθυρο!!! Μου φώναξε η δασκάλα, με έπιασε από πίσω και με ταρακούνησε να κοιτάζω στον τοίχο, αλλά εγώ συνέχισα να κοιτάζω έξω από το παράθυρο, όσο κι αν φώναζε...

 

Ε, δεν μπορώ να συνεχίσω να εκθέτω το παιδί μου σε τέτοιες συμπεριφορές. Αρκετά μέχρι τώρα, ότι έγινε, έγινε, δεν μπορώ να το αλλάξω, αλλά... μέχρι εδώ και μη παρέκει!

[amangos]

.... έχεις δικαίωμα να έχουν τα παιδιά σου σώφρονες δασκάλους, ενώ τα παιδιά στην παραμεθώρειο, τι πειράζει, ας στείλουμε τη σάρα κ τη μάρα, ε; Θα τιμωρήσουμε το δάσκαλο με μια δυσμενη, κ οι υπόλοιποι ας κόψουν το κεφάλι τους....

 

Τι να πω...

 

 

έχεις απόλυτο δίκιο!!!

[τζινι]

Με συγχωρείτε αν παραφέρθηκα. Έχω ζήσει το πρόβλημα από την άλλη πλευρά, μ' έναν συμμαθητή του παιδιού μου που χτυπούσε, πείραζε, φώναζε την ώρα του μαθήματος και παραβίαζε ουσιαστικά το δικαίωμα των παιδιών μας για ηρεμία στο σχολικό περιβάλλον.

τελικά, μετά από δικές μας ενέργειες, αφού η δασκάλα δεν εισακούστηκε, δέχρηκαν οι γονείς την παραπομπή σε ιατροπαιδαγωγική υπηρεσία. το παιδι διαγνωστηκε με διασπαση προσοχης, υπερκινητικοτητα και δεν ξέρω τι άλλο - αυτά είναι απόρρητα. Πάντως, δέχτηκε βοήθεια, παρέμεινε στο περιβάλλον του και είναι όλα πολύ καλύτερα. Κανείς δεν ήθελε να φερθεί άσχημα σ' αυτό το παιδί. Αλλά όλα έχουν τα όριά τους. Οι δάσκαλοι δεν είναι μηχανές, είναι άνθρωποι μ' αισθήματα κι ανθρώπινες αντοχές.

 

Πιστεύω ότι είστε ένας καλός γονέας (δεν έχω λόγο να το αμφισβητήσω). Δέχομαι σαν πιθανό να παραφέρεται η δασκάλα, ακόμη και να είναι ακατάλληλη για την τάξη. Για τίποτε από αυτά δεν είμαι βέβαιη όμως.

Αντιδρώ όταν μ' ευκολία κρίνουμε και καταδικάζουμε έναν άνθρωπο, επειδή κάποιος τον κατηγόρησε σ' εμάς (για τους συνομιλητές που επιθυμούν δυσμενή μετάθεση μιλάω).

 

Το γεγονός ότι η δασκάλα έχει δύο πτυχία, σαφώς δεν την καθιστά κατάλληλη. Σημαίνει όμως ότι έχει την αυτοπειθαρχία να διαβάσει για χρόνια μαθήματα που κάποια από αυτά της ήταν βαρετά και την ωριμότητα να ολοκληρώσει μια διαδικασία. Μην ακυρώνουμε τόσο εύκολα τον κόπο ενός ανθρώπου. Οι επιλογές κι οι δρόμοι είναι πολλοί, αυτό ισχύει για όλους.

Καλη συνεχεια, σας εύχομαι.

[τζινι]

ο καλός εκπαιδευτικός αφυπνίζει το πνεύμα του ζωηρού μαθητή και κάνει το παιδί να ΑΓΑΠΗΣΕΙ ΤΗΝ μάθηση, να αγαπήσει το βιβλίο και να ερωτευτεί την πρόοδο στην ζωή .

 

Ο καλός εκπαιδευτικός επίσης διακρίνει μέχρι που μπορεί ο ίδιος και πότε πρέπει να παράμβει ειδικός.

[Belfaccino]

Οι δάσκαλοι δεν είναι μηχανές, είναι άνθρωποι μ' αισθήματα κι ανθρώπινες αντοχές.

 

Συμφωνώ, ως εκπαιδευτικός, αλλά είμαι σίγουρη ότι θα συμφωνήσετε ότι τα παιδιά προηγούνται στην κατανόηση των προβλημάτων που δημιουργούν ή που τους δημιουργούνται, διότι δεν έχουν την ωριμότητα του ενήλικα. Σύμφωνα με τη δική σας περιγραφή (διότι το ίδιο κι εμείς δεν μπορούμε να ξέρουμε την αλήθεια των γεγονότων) φερθήκατε με ωριμότητα και υπευθυνότητα.

 

σαν πιθανό να παραφέρεται η δασκάλα, ακόμη και να είναι ακατάλληλη για την τάξη. τίποτε από αυτά δεν είμαι βέβαιη όμως.

Πριν βγάλω τον γιο μου από το συγκεκριμένο σχολείο στο οποίο αναφέρεται ο amangos, δέχθηκε επίθεση από την ίδια δασκάλα. Πρωτάκια, έπαιζαν με τα παγούρια τους και έριχναν νερό μεταξύ τους. Η αντίδραση της συγκεκριμένης κυρίας, είναι να κοπανάει τα παγούρια στο τσιμέντο της βρύσης και να τα σπάσει. Πού είναι η ωριμότητα του χαρακτήρα της σε αυτή τη συμπεριφορά; Δεν υπάρχουν άλλοι τρόποι επικοινωνίας;

 

Αντιδρώ όταν μ' ευκολία κρίνουμε και καταδικάζουμε έναν άνθρωπο, επειδή κάποιος τον κατηγόρησε σ' εμάς (για τους συνομιλητές που επιθυμούν δυσμενή μετάθεση μιλάω).

 

Κατηγορείται η συμπεριφορά... όχι η δασκάλα... αλλά επειδή η δασκάλα είναι πραγματική και το γεγονός πραγματικό... η κατηγορία επεκτείνεται στη δασκάλα προσωπικά...

 

γεγονός ότι η δασκάλα έχει δύο πτυχία, σαφώς δεν την καθιστά κατάλληλη. Σημαίνει όμως ότι έχει την αυτοπειθαρχία να διαβάσει για χρόνια μαθήματα που κάποια από αυτά της ήταν βαρετά και την ωριμότητα να ολοκληρώσει μια διαδικασία. Μην ακυρώνουμε τόσο εύκολα τον κόπο ενός ανθρώπου. Οι επιλογές κι οι δρόμοι είναι πολλοί, αυτό ισχύει για όλους.

Το να μην έχεις, όμως, ούτε καν τη θέληση να μάθεις πώς να χειριστείς μια τάξη ή ένα ατίθασο παιδί, παρόλο που αντιδρούν κάποιοι και είναι πλέον φως φανάρι ότι πάσχεις σε αυτό τον τομέα, σημαίνει ότι την πειθαρχία αυτή και την ωριμότητα, την αξιοποιείς για το δικό σου προσωπικό συμφέρον και όχι για να ασκήσεις το λειτούργημά σου ή ότι δεν έχεις καν αντιληφθεί ότι ασκείς λειτούργημα... οπότε μπαίνεις στην κατηγορία των ασυνείδητων εκπαιδευτικών που γίνονται στόχαστρο εύκολων κριτικών (και δικαίως).

Μη δίνεις την αφορμή, για να μην γίνεσαι στόχος.

Φυσικά, τζίνι, ελπίζω να έχετε αντιλφηθεί ότι δεν απευθύνομαι προσωπικά σε σας.

[τζινι]

Θα σας διηγηθώ μια προσωπικη μου εμπειρία: Η καλύτερή μου φίλη, που δε ζει πια, ήταν δασκάλα. Μόλις αντιλήφθηκε ότι έχει πρόβλημα υγειας, αρχισε μια σειρα εξετασεων. Εύλογο ήταν ότι συχνά απουσιαζε απο το σχολείο, παιρνοντας παντα νομιμη αναρρωτική άδεια. Δεν αποκάλυψε την αιτία στους γονεις κι αυτο ηταν απόλυτο δικαίωμα της. Η υπηρεσία της γνωριζε, αυτά ομως ειναι απορρητα κι ετσι πρεπει.

 

Ξεσηκωθηκε λοιπον μια ομαδα γονεων εναντιον της. Οι κατηγορίες: Ήταν τεμπέλα και φυγόπονη, ανευθυνη, αδιαφορη... Έφτασαν μέχρι την Περιφέρεια και την αναγκασαν, αρρωστη γυναικα, να τρεχει στα γραφεια για να ενημερωνεται και να συμπληρωνει χαρτιά. Η αξιοπρεπεια της ηταν ότι μεχρι τελους διατηρησε το διακιωμα της να μην αποκαλυψει σε κανεναν την κατασταση της υγειας της.

 

Ισως το θεωρησετε ασχετο, αλλα δεν ειναι...

Κι ολοι αυτοι οι αδιοριστοι εκπαιδευτικοι που φωναζουν οτι αυτοι θα τα διορθωναν ολα και θα ταν οι καλυτεροι, τι να πω;

 

Δε θελω να σχολιαζω αλλο, με κουρασε το θεμα. Ειμαστε η γενια που διαρκως ψαχνει αλλου την ευθυνη.

[Belfaccino]

Τζίνι, λυπάμαι που άκουσα ότι η φίλη σου έφυγε από τη ζωή.

 

Θα υπέφερε μην μπορώντας να εξασκήσει τα καθήκοντά της στο σημείο που έπρεπε.

 

Όμως, δεν κατηγορώ καθόλου τους γονείς που κατηγορούσαν την φίλη σου για τα κακά αποτελέσματα στην τάξη, αφού δεν είχαν ιδέα. Πώς μπορεί να τους κατηγορήσει κανείς;

 

Θα κατηγορήσω όμως το εκπαιδευτικό σύστημα, το διευθυντή του σχολείου, που δεν την απομάκρυνε από τη θέση της να την βάλει σε ένα πόστο όπου ούτε εκείνη θα υπέφερε, ούτε η αδυναμία της να ασκήσει τα καθήκοντά της θα είχε αρνητικές επιπτώσεις στην τάξη.

 

Ας μιλάμε ώριμα και υπεύθυνα και όχι μέσα από συναισθηματισμούς. Έχουμε να κάνουμε με την εκπαίδευση και την ανάπτυξη παιδιών.. μιας ολόκληρης γενιάς..

 

Θα δεχόσουν να σε χειρουργήσει ιατρός που είχε παρκινσον ή θα έκανες υπομονή να γίνει η εγχείριση και ο θεός βοηθός... διότι στην Ελλάδα έτσι λειτουργούν όλα... Λέμε "Θεός βοηθός" και "ίσως του χρόνου να είναι καλύτερα τα πράγματα".

[amangos]

Σόρρυ, αλλά προσπαθώ να παραμείνει το θέμα εστιασμένο στο πρόβλημα της συμπεριφοράς της συγκεκριμένης δασκάλας.

 

Δεν αμφιβάλλω ότι οι δάσκαλοι αντιμετωπίζουν προβλήματα, αλλά δεν είμαι εγώ αυτός που θα τους τα λύσει. Εμένα με απασχολεί μόνο το συγκεκριμένο πρόβλημα, η συγκεκριμένη δασκάλα και η συγκεκριμένη συμπεριφορά της.

 

Πιθανόν να είναι εξαίρετος κατά τα άλλα άνθρωπος. Δεν με αφορά. Πιθανόν να έχει τα χίλια μύρια άλλα πρόβλήματα. Δεν με νοιάζουν.

 

Σόρρυ, αλλά δεν με απασχολούν καθόλου. Εάν δεν μπορεί να εκτελέσει τα καθήκοντα της, με σωστό τρόπο, εάν δεν αντέχει, ας παραιτηθεί, ας ζητήσει άδεια, ας ζητήσει μετάθεση στο Σουφλί (πλάκα κάνω!), ας κόψει τον λαιμό της (δεν κάνω πλάκα σε αυτό)!!!

 

Ούτε προσπαθώ να δικαιολογήσω ένα παιδάκι 9 χρονών, το παιδί μου, αλλά... μιλώντας με έναν αρμόδιο στο Υπουργείο Παιδείας, μου είπε πως... σε περίπτωση αυτοάμυνας, ο δάσκαλος μπορεί να χειροδικήσει κιόλας!!!

Αυτοάμυνα στο μάσημα της τσίχλας!!!

 

Το παιδί μου είναι ένα εξαίρετο παιδάκι, πολύ καλό, ευαίσθητο, τρυφερό, μια σκέτη γλύκα. Έχει θεματάκια διάσπασης προσοχής, έχει την τάση να δυσκολεύεται να εκφραστεί, παλιότερα έκανε και λογοθεραπείες κλπ, έχει μια καθυστέρηση στην συναισθηματική του ωρίμαση, είναι πανέξυπνος, θα τον χαρακτήριζα και λίγο τεμπέλη, αν και προσπαθεί, δεν μπορώ να πω... Δυσκολεύεται στις φιλίες του, αισθάνεται ότι τα άλλα παιδάκια δεν τον αγαπάνε όσο αυτός τα αγαπάει, δεν είναι φίλοι του, δεν τον παίζουν, κλπ. Το να είναι δακτυλοδεικτούμενος από την ίδια την δασκάλα του, να είναι στην απομόνωση κλπ, δεν βοηθάει ένα τέτοιο παιδί.

 

Στα αγγλικά, ο γιός μου καθόλη την διάρκεια ενός τεστ, κουνιόταν στην καρέκλα του, ενοχλούσε τα άλλα παιδάκια κλπ. 10 λεπτά πριν το τέλος του τεστ, όταν τα άλλα παιδάκια είχαν ψιλοτελειώσει, ο γιός μου άρχισε να διαμαρτύρεται πως τα άλλα παιδάκια τον ενοχλούσαν και δεν τον άφηναν να γράψει!!! Ο δάσκαλος τον έβγαλε από την τάξη, και μας κάλεσε να μιήσουμε. Πήρε 35 στα 100 στο τεστ. Ο δάσκαλος μας εξήγησε πως το παιδί μπορεί καλύτερα, αλλά δεν μπορούσε με τίποτα να συγκεντρωθεί εκείνη την μέρα. Τελικά, την άλλη μέρα, μόνος του επανέλαβε το τεστ, και έγραψε 98 στα 100 και πήρε τον καλύτερο βαθμό της τάξης!!!

 

Ο δάσκαλος των αγγλικών, απολογήθηκε (από μόνος του) πως έπρεπε να προστατεύσει τα άλλα παιδάκια από τον γιό μου, αλλά... προστάτευσε και αυτόν τον ίδιον. Μετά από λίγο καιρό, το παιδί έγινε πολύ πιο συνεργάσιμο, και τον λατρεύει τον δάσκαλο των αγγλικών!

 

Βέβαια, ο δάσκαλος των αγγλικών έχει ιδιωτικό φροντηστήριο, και είχε κάθε λόγο να μην θέλει να χάσει τον πελάτη, ενώ η κυρία δασκάλα, δεν ανησυχεί για τον μισθό της, και προφανώς δεν την ενδειαφέρει τι κακό κάνει στο παιδί, αρκεί να είναι η ίδια ήσυχη και να κάνει την δουλειά της με τα υπόλοιπα.

 

Γι αυτό λέω, είναι καλό παιδάκι αλλά δεν είναι και άγιο, ώρες ώρες είναι εκνευριστικός, αλλά αυτό δεν δίνει το δικαίωμα σε κανέναν να τον προσβάλει και ακόμα χειρότερα, να τον βλάπτει στην ψυχούλα του.

 

Αχ... μου λείπει κιόλας! Έχουν πάει διακοπές με την μαμά τους, κι εγώ έχω μείνει εδώ, πίσω, μόνος στο σπίτι... Αχχχχχχχχχ!!!!!!!!

[mariazil]

amangos, να τον χαίρεσαι τον γιο σου, που κληρονόμησε το πείσμα σου και δεν της έκανε τη χάρη να κοιτάει τον τοίχο!!!

Όλα αυτα που αναγκάστηκες μας πεις για να εξηγήσεις τα προβλήματα που παρουσιάζονται στην τάξη τα είχα πάνω-κάτω έτσι καταλάβει από το πρώτο σου ποστ και κακώς σε βάλαμε σ'αυτή τη θέση να προσπαθείς να εξηγήσεις ότι δεν είσαι ελέφαντας.

 

Έδωσες και την άλλη διάσταση με τον δάσκαλο των αγγλικών και την αντιμετώπιση του θέματος από την πλευρά του. Αυτό προσπαθούσα κι εγώ να πω σε προηγούμενα ποστ σε σχέση με την δασκάλα αυτή. Θα μπορούσε να προκαλέσει μια συζήτηση μαζί σας, να συνεργαστείτε, να συνεργαστεί με κάποιον ειδικό ή να σας παραπέμψει στο ΚΕΔΔΥ, να ενδιαφερθεί τέλος πάντων για ένα παιδάκι που το βλέπει μπροστά της κάθε μέρα!!!

 

Δεν ηταν καθόλου απαραίτητο να έχει ειδικές γνώσεις ή κάποια πιο εξεζητημένη κατάρτιση. Δεν της ζήτησε κανείς να διορθώσει το πρόβλημα!!! Απλά να σας επισημάνει το θέμα και να ακολουθήσει τις όποιες οδηγίες του ειδικού.

 

Αλλά... Αν σας έστελνε στο ΚΕΔΔΥ, θα έπρεπε να συντάξει και μια αναφορά για τα προβλήματα του παιδιού στην τάξη, θα έπρεπε και να δεχτεί τον υπηρεσιακό έλεγχο και τις υποδείξεις για τις μεθόδους που θα χρησιμοποιούσε με το παιδί ... Μιλάμε για έξτρα χρόνο δλδ και για διάθεση να κάνουμε σωστά τη δουλειά μας και τίποτε άλλο.

 

Έζησα παρόμοια κατάσταση με συγγενικό μου παιδάκι με δυσλεξία που η δασκάλα της Γ' και Δ' δημοτικού το καρόιδευε στην τάξη για τα λάθη που έκανε... Ευτυχώς που υπαρχουν κι οι καλοί δάσκαλοι κι έτσι ο γιος σου έχει κι αυτή την εικόνα και όχι μόνο την αρνητική. Εύχομαι να τα καταφέρετε να βγάλετε την άκρη σ'αυτή την ιστορία και σύντομα.

[amangos]

Δεν με πειράζει που επαναλαμβάνω κάποια πράγματα, ούτε με ενοχλεί που κάποιοι αμφιβάλλουν ή αμφισβητούν. Είναι φυσιολογικό να συμβαίνει. Άλλωστε, δεν έχω γράψει ονόματα (πέραν του δικού μου) ούτε σχολείο, άρα δεν δυσφημώ κάποιον συγκεκριμένο άνθρωπο.

 

Ίσα ίσα, με τα "αντίθετα" σχόλια προετοιμάζομαι για πιθανές αντιδράσεις, για πιθανές απαντήσεις που μπορεί να λάβω, και θα είμαι πιο έτοιμος να τους αντιμετωπίσω.

 

Κάποιος συνδικαλιστής, μου πρότεινε να μιλήσω με την δασκάλα και να προσπαθήσω να καταλάβω την δικιά της οπτική. Του είπα πως δεν καταλαβαίνω τι θα πρέπει να καταλάβω, όταν η παιδαγωγική της μέθοδος είναι παράνομη και απαράδεκτη. Με ρώτησε εάν συμβαίνει μόνο στο παιδί μου, τότε να εξετάσω τις αιτίες που οδηγούν το παιδί μου να έχει τέτοια συμπεριφορά που να προκαλεί την δασκάλα, και επέμεινα να του ζητάω να παραδεχτεί πως η παιδαγωγική μέθοδος της δασκάλας είναι απαράδεκτη, είτε συμβαίνει μόνο στο παιδί μου, είτε και σε άλλα...

Στο τέλος, "αναγκάστηκε" να παραδεχτεί πως η δασκάλα έχει λάθος συμπεριφορά, αλλά και πάλι, προσπαθούσε να την χρυσώσει το χάπι!!!

 

Προφανώς μια αντίστοιχη αντιμετώπιση θα έχω από Σεμπτέμβη. Ακόμα κι αν δεν αλλάξει τμήμα το παιδί, ακόμα κι αν έχει την ίδια δασκάλα, από Σεπτέμβρη θα πέσει πολύ γέλιο στο σχολείο. Το παραμικρό, θα καταλήγει σε καταγγελίες, σε φασαρίες, θα βρίσκομαι σε μόνιμο πόλεμο εναντίον τους... Θα γίνω ο χειρότερος εφιάλτης τους, και θα βρίσκω κάθε μέρα και κάτι άλλο. Από τον τρόπο ελέγχου των μαθητών στα διαλείματα, τον τρόπο λειτουργίας της καντίνας, την ολισθηρότητα του πατώματος, μέχρι ένα σκαλάκι που θα το θεωρώ επικίνδυνο για την σωματική ακεραιότητα των παιδιών.

 

Το βέβαιο είναι, πως δεν θα τολμήσει κανένας να ξαναπροσβάλει το παιδί μου. Κανένας δεν θα τολμήσει να το ξαναβάλει όρθιο τιμωρία, κλπ. Έχω τόση υπομονή μέχρι να πετύχω αυτό που θέλω, που σκάω γάιδαρο. Είναι ένα από τα "προσόντα" μου αυτό, έχω σκάσει πολλούς γάιδαρους μέχρι τώρα!!! Είμαι έμπειρος σε αυτό.

 

[maria77777]

amangos με αφορμη το τελευταιο ποστ σου να πω οτι αυτο που συνεβη με το δασκαλο αγγλικων το εχω ζησει ,μονο που εγω ειμαι η δασκαλα του παιδιου.οχι ιδιοκτητρια,εργαζομαι στο φροντιστηριο.αυτη τη χρονια απεκτησα ενα ''ζωηρο'' μαθητη,ενα καταπληκτικο πλασμα.μεσα απο την δουλεια που καναμε παρεα τους σχολικους μηνες που περασαν δε μαθαμε μονο αγγλικα,μαθαμε ο ενας τον αλλο,βρηκαμε κωδικους επικοινωνιας,βρηκαμε τις ισορροπιες μας.(στο σχολειο αντιμετωπισε παρομοια κατασταση με αυτη του γιου σου,δυστυχως.)

εγω θεωρω δωρο θεου τα πιο "δυσκολα" παιδια,γιατι αυτα με διδασκουν να εχω ολοενα και περισσοτερη υπομονη και επιμονη στο κτισιμο επικοινωνιας και με κανουν πιο "εφευρετικη" οσον αφορα τροπους προσεγγισης.ηδη εχω αρχισει το ψησιμο στον ιδιοκτητη οτι αυτο το τμημα το θελω και του χρονου.ολα αυτα τα γραφω γιατι θαλω να τονισω πως υπαρχουν και καποιοι απο μας που νοιαζονται χωρις να συνδεουν το ενδιαφερον με οικονομικο οφελος.

μην τα παρατησεις καποια στιγμη πρεπει να μπαινουν τα πραγματα στη θεση τους.και πιστεψε με ο μικρος θα συναντησει δασκαλους που θα νοιαζονται για την προσωπικοτητα και την ψυχουλα του.

[Belfaccino]

εγω θεωρω δωρο θεου τα πιο "δυσκολα" παιδια,γιατι αυτα με διδασκουν να εχω ολοενα και περισσοτερη υπομονη και επιμονη στο κτισιμο επικοινωνιας και με κανουν πιο "εφευρετικη" οσον αφορα τροπους προσεγγισης.

 

"Εγραψες"!!

Περιέγραψες τι θα πει "λειτούργημα" ενός εκπαιδευτικού και πώς σκέφτεται ένας ευσυνείδητος εκπαιδευτικός.

 

Μπράβο!

[alex4]

Προφανώς μια αντίστοιχη αντιμετώπιση θα έχω από Σεμπτέμβη. Ακόμα κι αν δεν αλλάξει τμήμα το παιδί, ακόμα κι αν έχει την ίδια δασκάλα, από Σεπτέμβρη θα πέσει πολύ γέλιο στο σχολείο. Το παραμικρό, θα καταλήγει σε καταγγελίες, σε φασαρίες, θα βρίσκομαι σε μόνιμο πόλεμο εναντίον τους... Θα γίνω ο χειρότερος εφιάλτης τους, και θα βρίσκω κάθε μέρα και κάτι άλλο. Από τον τρόπο ελέγχου των μαθητών στα διαλείματα, τον τρόπο λειτουργίας της καντίνας, την ολισθηρότητα του πατώματος, μέχρι ένα σκαλάκι που θα το θεωρώ επικίνδυνο για την σωματική ακεραιότητα των παιδιών.

 

Το βέβαιο είναι, πως δεν θα τολμήσει κανένας να ξαναπροσβάλει το παιδί μου. Κανένας δεν θα τολμήσει να το ξαναβάλει όρθιο τιμωρία, κλπ. Έχω τόση υπομονή μέχρι να πετύχω αυτό που θέλω, που σκάω γάιδαρο. Είναι ένα από τα "προσόντα" μου αυτό, έχω σκάσει πολλούς γάιδαρους μέχρι τώρα!!! Είμαι έμπειρος σε αυτό.

 

 

Συγχαρητήρια, σε θαυμάζω.

Μακάρι να πετύχεις αυτό που θες και ο γιος σου από εδώ και πέρα να έχει τους καλύτερους εκπαιδευτικούς.

[maria77777]

belfaccino ειναι γλυκια η στιγμη που κανεις ανασκοπηση της μερας και νιωθεις οτι εχεις κανει εστω και ενα βημα πιο κοντα στη ψυχη ενος παιδιου...

[agnwstos]

Θα ήθελα να πω μπράβο στον γονιό που προσπαθεί να συμπαρασταθεί στο παιδί του. Είναι η πρώτη προτεραιότητα του κάθε γονιού και αυτό οφείλει να κάνει.

 

Διαβάζοντας τα παραπάνω, θα εστιάσω στα εξής:

- η δασκάλα αντί να ζητήσει την βοήθεια είτε των γονιών, είτε της διευθύντριας είτε κάποιου ειδικού (εφόσον μπορεί να θεωρηθεί ότι το παιδί μπορεί να είναι πιο ζωηρό από το αναμενόμενο) απλά το έβαλε τιμωρία. Και μάλιστα, άσχημη και αντιπαιδαγωγική τιμωρία. Ειδικά το να μειώνεις και να υποβιβάζεις τον άλλο - η έλλειψη σεβασμού - είναι ότι χειρότερο μπορεί να υπάρχει. Εδώ προσπαθούμε με όποιο τρόπο μπορούμε να μαθαίνουμε στα παιδιά μας την έννοια του σεβασμού (και του σεβασμού στον εαυτό σου και προς τους άλλους).

- η διευθύντρια δεν 'καταγράφει' καν το συμβάν, αλλά απλά προσπαθεί να πείσει τον γονιό για την αξία της δασκάλας. Από ότι κατάλαβα, δεν προσπάθησε καν να αρνηθεί τις τιμωρίες που μπήκαν (γιατί και αυτό είναι κάτι που ακούγεται πολλές φορές, το πώς τα παιδιά μεταφέρουν την αλήθεια με τον δικό τους τρόπο, και να προσέχουμε στο τί λένε τα παιδιά μας και να μην πιστεύουμε τα πάντα κλπ.). Κατά την άποψή μου, δουλειά της διευθύντριας δεν είναι το να είναι συνήγορος υπεράσπισης της δασκάλας αλλά του παιδιού. Ακόμη και την καλύτερη γνώμη να έχει για την δασκάλα, οφείλει να διερευνήσει το θέμα και να αναζητήσει την αλήθεια. Το να προσπαθεί απλά να αποφύγει το θέμα νομίζω ότι υποτιμά ακόμη και τον άνθρωπο που έχει απέναντί της.

 

Θα ευχηθώ καλό κουράγιο στον γονιό.

[amangos]

amangos με αφορμη το τελευταιο ποστ σου να πω οτι αυτο που συνεβη με το δασκαλο αγγλικων το εχω ζησει ,μονο που εγω ειμαι η δασκαλα του παιδιου.οχι ιδιοκτητρια,εργαζομαι στο φροντιστηριο.αυτη τη χρονια απεκτησα ενα ''ζωηρο'' μαθητη,ενα καταπληκτικο πλασμα.μεσα απο την δουλεια που καναμε παρεα τους σχολικους μηνες που περασαν δε μαθαμε μονο αγγλικα,μαθαμε ο ενας τον αλλο,βρηκαμε κωδικους επικοινωνιας,βρηκαμε τις ισορροπιες μας.(στο σχολειο αντιμετωπισε παρομοια κατασταση με αυτη του γιου σου,δυστυχως.)

εγω θεωρω δωρο θεου τα πιο "δυσκολα" παιδια,γιατι αυτα με διδασκουν να εχω ολοενα και περισσοτερη υπομονη και επιμονη στο κτισιμο επικοινωνιας και με κανουν πιο "εφευρετικη" οσον αφορα τροπους προσεγγισης.ηδη εχω αρχισει το ψησιμο στον ιδιοκτητη οτι αυτο το τμημα το θελω και του χρονου.ολα αυτα τα γραφω γιατι θαλω να τονισω πως υπαρχουν και καποιοι απο μας που νοιαζονται χωρις να συνδεουν το ενδιαφερον με οικονομικο οφελος.

 

Πράγματι, πολύ ωραίο αυτό που λες. Για να είμαι ειλικρινής, δεν είμαι βέβαιος και στην δικιά μου την περίπτωση εάν ο δάσκαλος των αγγλικών είναι ιδιοκτήτης, ή εάν το κάνει για τα λεφτά, μάλλον είναι θέμα ανθρώπου, και όχι οικονομικό.

[mariazil]

amangos, μάλλον δεν το κάνει για τα λεφτά. Αν το έκανε μόνο για τα λεφτά δεν θα φρόντιζε να βοηθήσει ενεργά το παιδί, θα έβρισκε τρόπο να μην τον ενοχλεί στην τάξη κι ως εκεί (έχει γίνει κι αυτό, γι αυτό στο λέω). Όπως υπάρχουν λοιπόν δάσκαλοι στον δημόσιο τομέα που κάνουν τη δουλειά τους ευσυνείδητα και με κέφι, παρ'όλη τη μονιμότητα, έτσι υπάρχουν κι οι δάσκαλοι στον ιδιωτικό τομέα που δεν ενδιαφέρονται μόνο για τα λεφτά!

 

Ναι, maria7777, με κάλυψες και μένα!!! Τα πιο σπουδαία μαθήματα τα πήρα από τους δύσκολους μαθητές μου, αυτούς που με έκαναν καλύτερη δασκάλα και καλύτερο άνθρωπο, αν μου επιτρέπετε την έκφραση. Και πραγματικά λυπάμαι τον δάσκαλο που δεν έχει ζήσει την ικανοποίηση του παιδιού που ξεπερνάει το πρόβλημα και κατακτά το στόχο!!!

[amangos]

Η διευθύντρια, όχι μόνο δεν αρνήθηκε τις τιμωρίες, αλλά υπάρχει και μια λεπτομέρεια που έχω παραλείψει να πω, για να μείνω εστιασμένος στην δασκάλα, και για να μην ξεφύγουμε προς την διευθύντρια ή άλλους τρίτους.

 

Όταν μίλησα με την διευθύντρια, της είπα πως... την τελευταία ημέρα, την τιμωρία δεν την επέβαλλε η κανονική δασκάλα, αλλά η άλλη που του κάνει μελέτη περιβάλλοντος.

 

Η διευθύντρια το θεώρησε πολύ σοβαρό αυτό (!!!), γιατί η κυρία αυτή είναι προς αξιολόγηση (από ότι είπε η ίδια), δεν κατέχει ακόμα οργανική θέση, και δεν θα έπρεπε (σύμφωνα με τα λεγόμενα της διευθύντριας) να συμπεριφέρεται έτσι!!!!!!!!!!!!

 

Αυτό με έκανε ακόμα πιο έξαλο... Εάν η δασκάλα που διαθέτει οργανική θέση έχει τέτοιες "εκπαιδευτικές" μεθόδους την δικαιολογούμε και την καλύπτουμε, ενώ εάν όχι, τότε... αξιολογείται το παράπονο του γονιού?

 

Κάτι τρέχει. Ποιός ξέρει από που κρατάει η κανονική δασκάλα την διευθύντρια, και την καλύπτει! Θάλεγα, αλλά ας μην το χοντρύνω...

 

Γι αυτό λέω, άσχετα με την εξέλιξη της ιστορίας, από Σεπτέμβρη βρήκα νέο παιχνίδι. Να ψάχνω το κάθε τι, να μην τους αφήσω σε χλωρό κλαδί. Όπως είπα, είμαι τέλειος σ' αυτό. Σκάω γάιδαρο.

 

Πέρυσι (ή πρόπερσι) υπήρχε μια δασκάλα καλλιτεχνικών εάν δεν κάνω λάθος (λείπει η γυναίκα μου και δεν μπορώ να επιβεβαιώσω εάν θυμάμαι καλά), που διώχτηκε από το σχολείο αυτό, γιατί έβριζε τα παιδάκια, τα πρόσβαλε, κλπ. Αλλά... κι αυτή ήταν μικρό ψάρι. Δεν είχε 2 πτυχία, ούτε είχε οργανική θέση.

[amangos]

Όπως θα έχετε καταλάβει, κι εγώ... δεν υπήρξα καλόπαιδο!

 

Περίπου 20 χρόνια μετά το σχολείο, συνάντησα έναν καθηγητή μου στον δρόμο. Αυτός ήταν ίδιος. Γεράκος (όπως και τότε που ήμουνα μαθητής), ίδιος κι απαράλλαχτος!!! Μας έκανε Φυσική στο Λύκειο, η Φυσική ήταν ένα μάθημα εντελώς εκτός όσων με ενδιέφεραν στην ζωή μου (μαθητική και μη), ήμουνα μαθητής που με το ζόρι και με σπρώξιμο έπαιρνα την βάση. Στο απολυτήριο έχω Φυσικοχημεία 6 στα 20 και μαθηματικά 8 ή 9 στα 20!!! Πήρα απολυτήριο γιατί ο μέσος όρος ήταν πάνω από 13!!! Πρώτη φορά ίσχυσε το 1979, κι εγώ έτυχε να ευνοηθώ από αυτόν τον νόμο, κι έτσι πήρα το απολυτήριο λυκείου.

 

Κοντοστάθηκα και τον κοίταξα. Σταμάτησε κι αυτός, και μου είπε: Εσένα σε είχα μαθητή μου! Ο Μάγγος δεν είσαι?

 

Δεν το πίστευα... Με θυμήθηκε με την μια!!!

 

Σε θυμάμαι, μου είπε, γιατί ήσουνα δύσκολο παιδί, αλλά... ήξερα πως θα πετύχεις στην ζωή σου. Πέτυχες τελικά, έτσι δεν είναι?

 

Θεέ μου, πόσο ντράπηκα, εγώ σαν μαθητής τον αντιπαθούσα γιατί δεν με ενδιέφερε το μάθημα του, κι αυτός ποντάριζε στο ότι εγώ θα πετύχαινα στην ζωή μου, παρότι ήμουνα κωλόπαιδο.

 

Ελπίζω να είναι ακόμα καλά.

[mariazil]

Μπουμπούκι η διευθύντρια δηλαδή!!! Και φυσικά, με το δικαίωμα που της δίνει ο νόμος, αυτή αποφασίζει για τον κάθε νεοδιοριζόμενο-δόκιμο...

Μετά από αυτό το τελευταίο, μάλλον ακατάλληλη θα την χαρακτήριζα γι αυτή την θέση και πάντως όχι απλά ανεπαρκή.

[τζινι]

Τζίνι, λυπάμαι που άκουσα ότι η φίλη σου έφυγε από τη ζωή.

 

Θα υπέφερε μην μπορώντας να εξασκήσει τα καθήκοντά της στο σημείο που έπρεπε.

 

Όμως, δεν κατηγορώ καθόλου τους γονείς που κατηγορούσαν την φίλη σου για τα κακά αποτελέσματα στην τάξη, αφού δεν είχαν ιδέα. Πώς μπορεί να τους κατηγορήσει κανείς;

 

Θα κατηγορήσω όμως το εκπαιδευτικό σύστημα, το διευθυντή του σχολείου, που δεν την απομάκρυνε από τη θέση της να την βάλει σε ένα πόστο όπου ούτε εκείνη θα υπέφερε, ούτε η αδυναμία της να ασκήσει τα καθήκοντά της θα είχε αρνητικές επιπτώσεις στην τάξη.

 

Ας μιλάμε ώριμα και υπεύθυνα και όχι μέσα από συναισθηματισμούς. Έχουμε να κάνουμε με την εκπαίδευση και την ανάπτυξη παιδιών.. μιας ολόκληρης γενιάς..

 

Θα δεχόσουν να σε χειρουργήσει ιατρός που είχε παρκινσον ή θα έκανες υπομονή να γίνει η εγχείριση και ο θεός βοηθός... διότι στην Ελλάδα έτσι λειτουργούν όλα... Λέμε "Θεός βοηθός" και "ίσως του χρόνου να είναι καλύτερα τα πράγματα".

Η φίλη μου υπεφερε επειδη ηταν αρρωστη, όχι για τους εγωπαθείς δικους σας λογους.

 

δε θα δεχομουν να με χειρουργησει γιατρος με Παρκινσον, δεχομαι ομως οτι καθε ανθρωπος εχει το δικαιωμα να αρρωστησει και να απουσιασει απο την εργασια του το νομιμο χρονο με τις νομιμες διαδικασιες.

 

Διακρινω τετεοι εγωκεντρικοτητα σε οσα λετε, που αρχιζω να πιστευω οτι υπαρχουν τελειοι ανθρωποι που εχουν τελεια παιδια.

 

Ο κυριος που ξεκινησε το θεμα, ας επικεντρωθει στο παιδι. Εκτος αν πιστευει οτι θα λυση το προβλημα τιμωρωντας τη δασκαλα.

 

Επισης: Οι θρασεις ανθρωποι, συχνα πετυχαινουν. Αυτο δε μου λεει τιποτε για το πώς θα μεγαλωσω τα δικά μου παιδια.

 

Ευχαριστω, απλα ηθελα να σας δωσω κι αλλα σημεια προβληματισμου.

[mariamb]

Τελικά είναι ένας φαύλος κύκλος ενοχής και συνενοχής...από όλες τις πλευρές...η εκπαιδευτικός που έχει ένα "δύσκολο" παιδί...και δεν έχει τις γνώσεις , την υπομονή ή τις στρατηγικές τροποποίησης αυτής της συμπεριφοράς..."αξιοποιεί" ποινές του περασμένου αιώνα...ο γονιός που κάνει αρχικά υπομονή γιατί αναγνωρίζει τις ιδιαιτερότητες του παιδιού αλλά στο τέλος καταφεύγει εκνευρισμένος στην διευθύντρια...η οποία πρέπει να "καλύψει" την κατάσταση για να μην φτάσει στον προίστάμενο...και στο κέντρο όλων αυτών ..ένα παιδί...που προσπαθεί να καταλάβει.

Νομίζω ότι τα πράγματα θα ήταν πιο απλά ..έαν αρχικά η εκπαιδευτικός σας είχε καλέσει να συζητήσετε σε ένα φιλικό και πολιτισμένο κλίμα...ώστε να βρείτε ένα κοινό τρόπο αντιμετώπισης ..ώστε να μην μπερδεύετε (με αντιφατικούς τρόπους) το παιδί...Τώρα που έχει κάπως εκτονωθεί η κατάσταση μήπως θα ήταν καλύτερο να κινηθείτε όλοι προς αυτή την κατεύθυνση...αναγνωρίζοντας ότι η ένταση δεν έφερε ουσιαστικό αποτέλεσμα (μέχρι την τελευταία ημέρα έτρωγε τιμωρίες!!) και ξανασυζητώντας έγκαιρα για το τι πρέπει να γίνει; Τι εννοώ...εσείς σαν γονείς ξέρετε σαφώς καλύτερα το παιδί σας...και άρα και τις αντιδράσεις του...η επόμενη εκπαιδευτικός που θα το αναλάβει (ακόμη και εάν έχει σεβαστη εμπειρία...) θα χρειαστεί κάποιον χρόνο για να το γνωρίσει, στον οποίο ενδεχομένως να δοκιμάσει "λανθασμένες" τακτικές που δεν θα έχουν αποτέλεσμα στο συγκεκριμένο παιδί (και δεν εννοώ την τιμωρία στη γωνία!!). Μήπως θα έπρεπε από την αρχή της χρονιάς..να επιδιώξετε εσείς...την προσέγγιση που θα θέλατε να είχε το σχολείο απεναντί σας;

Η συνεργασία φέρει μέσα της και το στοιχείο της σύγκρουσης...το οποίο όσο δυσάρεστο και αν είναι ..άλλο τόσο δυναμικό μπορεί να αποβεί...

[mariazil]

Δυστυχώς, ο κύριος θα ήταν εγωκεντρικός ακριβώς μόνο αν αντιμετώπιζε το θέμα εντός του στενού οικογενειακού του πλαισίου, χωρίς να το κοινοποιήσει και με το σκεπτικό "ας λύσω εγώ το δικό μου θέμα κι ας μην βγάλω το φίδι από την τρύπα για τα παιδιά των άλλων"...

Ένας δύσκολος μαθητής δεν είναι ένα άτομο χωρίς αξιοπρέπεια. Ο άνθρωπος δεν ζητά να λύσει κανένα δικό του πρόβλημα τιμωρώντας τη δασκάλα. Παρεμπιπτόντως, δεν μιλάμε για 1 δασκάλα, μιλάμε και για 1 διευθύντρια με "περίεργη" συμπεριφορά!

Ασφαλώς και η φίλη σου υπέφερε κι είναι λογικό να σε φορτίζει η ανάμνησή της. Αλλά κι η belfaccino έχει δίκιο ότι οι προϊστάμενοί της θα μπορούσαν να την προστατέψουν σ'αυτή τη φάση και να μην την αφήσουν να εκτεθεί.

Τέλος, δεν είναι θράσος να χρησιμοποιείς την νόμιμη οδό για να επιτύχεις το δίκιο σου, αλλά είναι μάλλον αγένεια να απευθύνεις χαρακτηρισμούς όπως "εγωπαθείς", "εγωκεντρικός", "θρασύς" σε καλοπροαίρετους συνομιλητές .