Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Love Parents.org.gr? Tell a friend!

ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΑΣ!!!!!


Recommended Posts

ΟΥΦ!!! ΓΟΝΕΙΣ!!!!!!!!

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΠΡΙΝ ΑΠΟ 2 ΧΡΟΝΙΑ Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΕΦΥΓΕ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΑΦΗΣΕ ΠΙΣΩ ΤΗΣ ΕΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΚΕΝΟ. :( ΕΝΑ ΚΕΝΟ, ΠΟΥ ΠΡΙΝ ΜΕΙΝΩ ΕΓΚΥΟΣ ΤΟ ΠΑΛΕΥΑ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΕΠΕΙΔΗ ΗΤΑΝ ΑΡΡΩΣΤΗ&ΕΙΝΑΙ ΤΡΑΓΙΚΟ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΟΥ ΝΑ ΥΠΟΦΕΡΕΙ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΤΙ.ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΛΛΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ, ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙ!!! :lol: ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ ΠΑΠΠΟΥΣ ΕΧΕΙ ΑΝΑΝΕΩΘΕΙ!!

Η ΜΕΓΑΛΗ ΓΑΙΔΟΥΡΙΑ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΡΙΑ ΤΩΝ ΠΕΘΕΡΙΚΩΝ, ΠΟΥ ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΠΑΙΔΙ, Η ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΠΡΟΤΙΜΗΣΕ ΝΑ ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΕΙ ΔΙΠΛΑ ΣΤΗΝ ΑΔΕΡΦΗ ΤΗΣ, ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΑΚΡΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ.ΚΑΙ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΗΡΘΕ ΣΤΗΝ 8η ΕΒΔΟΜΑΔΑ, ΟΠΟΥ ΕΠΑΘΑ ΑΠΟΚΟΛΛΗΣΗ ΚΑΙ ΠΗΓΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΙ ΕΒΛΕΠΑ ΜΟΝΟ ΤΟ ΤΑΒΑΝΙ..

ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΤΡΟΜΕΡΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ ΚΑΙ ΑΙΜΟΡΑΓΙΑ Ο ΠΕΘΕΡΟΣ ΜΟΥ ΜΑΣ ΕΔΙΩΞΕ :oops: ΓΙΑΤΙ ΤΟΥ ΧΑΛΟΥΣΑΜΕ ΛΕΕΙ ΤΗΝ ΗΣΥΧΙΑ ΤΟΥ!!ΣΕ ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ 120 ΤΕΤΡΑΓΩΝΙΚΩΝ, ΟΠΟΥ ΕΜΕΙΣ ΗΜΑΣΤΑΝ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΑΚΡΗ!!!ΤΟ ΤΙ ΤΟΥ ΚΑΤΕΒΑΣΑ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΒΡΑΔΥ, ΔΕΝ ΛΕΓΕΤΑΙ..ΤΟΝ ΣΤΟΛΙΣΑ ΚΑΝΟΝΙΚΑ.ΗΤΑΝ ΤΥΧΕΡΟΣ ΟΜΩΣ Ο Μ....Σ ΓΙΑΤΙ Ο ΚΑΛΟΣ ΘΕΟΥΛΗΣ ΛΥΠΗΘΗΚΕ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΟΛΑ ΠΗΓΑΝ ΚΑΛΑ.

ΤΩΡΑ 2 ΜΗΝΕΣ ΜΕΤΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΝΑ ΜΕ ΠΕΙΣΟΥΝ ΟΤΙ ΕΙΧΕ ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΑΠΛΑ ΣΕ ΜΕΝΑ ΞΕΣΠΑΣΕ.

ΕΓΩ ΤΟΥΣ ΛΕΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ&ΟΤΙ ΘΑ ΤΟΥ ΣΤΕΙΛΩ ΜΙΑ ΩΡΑΙΑ ΦΩΤΟ ΝΑ ΔΕΙ ΤΟ ΜΩΡΟ ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΕΜΦΑΝΙΣΤΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ, ΘΑ ΤΟΝ ΑΡΧΙΣΩ ΣΤΑ ΧΑΣΤΟΥΚΙΑ- ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΕΓΚΥΟΣ!!!!!! :twisted: ΒΡΕ ΟΥΣΤ, ΟΥΣΤ.

ΑΛΛΑ ΦΤΑΙΕΙ ΚΑΙ Η ΠΕΘΕΡΑ ΜΟΥ, ΑΛΛΗ ΑΠΟ ΕΚΕΙ, ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΙΖΕΙ ΚΑΛΗ ΑΛΛΑ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΠΑΠΙΑ..ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΜΕ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΗΛ.ΚΑΙ ΚΛΑΨΟΥΡΙΖΕΙ. ΒΕΒΑΙΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΚΑΝΙΕ ΓΙΑΤΙ Ο ΓΙΟΣ ΤΗΣ ΕΚΑΝΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ 2 DELETE...ΜΠΡΑΒΟ ΤΟΥ, ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΧΤΗΚΑ!!ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΑ ΞΑΝΑ.

ΟΣΟ ΤΑ ΘΥΜΑΜΑΙ, ΣΥΓΧΙΖΟΜΑΙ.ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ.ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΥΓΧΩΡΙΣΩ, ΜΟΝΟ ΝΑ ΤΟΥΣ ΞΕΠΕΡΑΣΩ..

ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΕΠΙΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝ. ΟΤΙ ΜΑΣ ΧΑΛΑΕΙ ΤΟ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΧΩΡΙΣ 2η ΣΚΕΨΗ :wink:

4Z1vp3.png

είμαι ερωτευμένη με την κόρη μου!!!!!!!!!!!!!

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


Εγώ είμαι σε μια φάση που δεν ξέρω πως θα πρέπει να αντιμετωπίσω τα πεθερικά μου. :?:? Ο πεθερός μου είναι πολύ καλός άνθρωπος,με κατανόηση,ξέρει να με ακούει και με συμβουλεύει πολλές φορές.Κυρίως είναι αρκετά διακριτικός.Η πεθερά μου είναι ακριβώς το αντίθετο.Χώνετε εκεί που δεν τη σπέρνουν!!!!!!! :evil::evil: Είναι πολύ περίεργη σε κατάσταση αηδίας,καθόλου διακριτική και κουραστική όταν ξεκινά την κουβέντα.Λέει συνεχώς τις ίδιες ιστορίες που σίγουρα τις έχω ακούσει 1000φορές από το στόμα της!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Με κουράζει αφάνταστα αλλά δεν ξέρω πως πρέπει να της δείξω να το καταλάβει,αν μπορεί φυσικά.Σήμερα,τυχαίνει να μένουμε στο ίδιο κτίριο,κατέβηκα με τον άντρα μου να της δώσω λίγο γλυκάκι που είχα φτιάξει.Δεν ήταν σπίτι και ο σύζυγος κατέβηκε να δει μήπως ήταν στον κήπο.Κατεβαίνω λοιπόν κ γω έως την σκάλα όπου βλέπω να την έχει πετύχει ο άντρας μου στην είσοδο,να της λέει πως την ψάχνω να της δώσω λίγο χαλβά και εκείνη να του λέει κάτι ψιθυριστά.Τωρά εγώ τι να υποθέσω??????????????? :evil::evil::evil::?

<a href="http://lilypie.com/"><img src="http://lb2f.lilypie.com/FS0Xp2.png" width="400" height="80" border="0" alt="Lilypie Second Birthday tickers" /></a>

Link to comment
Share on other sites

σε νοιωθω , και ξερεις γιατι ? εμενα περαν της μανας μου η οποια σταματησε να μιλαει επειδη με καταλαβε εχω ενα ακομα τραυμα στη ζωη μου , την αδελφη της μανας μου η οποια νομιζει μαλλον οτι ειμαι ακομα 15 χρονο και με συμβουλευει πως να φερομαι , ακομψα και προσβλητικα , θελετε παραδειγμα ??? να σας πω το ποιο προσφατο ..... Πριν ακριβως 1βδομαδα ελειπε ο πανουλης μου ασκηση στην Τριπολη , κοιμηθηκα λοιπον 2 βραδια στην μανα μου για παρεα (.... εννοειτε τελαυταια φορα μετα απο αυτα που περασα ) . Ηταν και αυτη εκει , με βλεπει λοιπον και αντι να πει καμια καλη κουβεντα για την νεα εγκυμοσυνη , το μονο που βρηκε να πει ητανε ποσο χαλια μαλλια εχω , οτι εβγαλα ρυτιδες και αν δεν προσεξω θα με παρατησει ο αντρας μου και οταν της ειπα οτι δεν θα κατσω να την ακουσω να κακολογει τον ανθρωπο μ ου , αυτη ειπε οτι δεν ξερω να κουβεντιαζω επειδη φωναξα και οτι ειμαι σαν γρια και γελουσε με ενα υφακι πολυ ειρωνια . Εννοειτε οτι μου κατεστρεψε το βραδυ (εκλαιγα , πηρα τον πανο τον αναστατωσα και εκεινον ) επειδη τρελαινομαι να επεμβενουνε ετσι στη ζωη μου , πταν εκανα παρατηρηση στη μανα μου να την μαζεψει και να μην τολμξσει να ξανανοιξει το παλιοστομα της επειδη την επομενη φορα θα στειλω τον πανο να της πει μου απαντησε οτι τα ειπε ολα αυτα απο αγαπη !!!!!!!!!!! Ποιους συγγενεις μου λετε μετα ρε παιδια εμενα ??? εγω εχω 3 συγγενεις , τον πανο και τα 2 μας παιδακια , κανενα αλλο !!

Link to comment
Share on other sites

Anarotieme an ehi kanenas andras afti tin aporia. Ti kani makria apo tous gonis tou. An iparhi kanis as mas apandisi. :?

 

To leo afto giati SWEETY den tha borousa na ziso me ta petherika mou. Den ine kaki anthropi alla den teriazoume. Ke sinithos otan den teriazoume me kapion den ton kanoume parea. Den hriazete na ine kapios aparetita kakos gia na min ton kanoume parea. Distihos omos epidi zite stin idia polikatikia theorite aftonoite pos prepi na ehete epafi... Les ke oli i gitones ine agapimeni. Xero pos kapii tha diafonisoun me emena alla den dialegoume tous singenis mas ke den imaste ipohreomeni na teriazoume me ollous. Emis bori na prospathoume alla afto den simeni pos ke afti kanoun to idio. Afto to skeptiko tou "imaste siggenis prepi na ta vroume" distihos theli ke i dio plevres na simfonous ke na sevonde o enas ton allo. Gia sinithos kapios ehi to pano heri.

 

O andras mou apo tin alli irthe na mini mazi mou ke efige ekinos apo tous gonis tou. Tou lipoun vevea para poli alla ehi ke kali shesi me ta petherika tou ke afto tou kani to keno pou niothi ligo pio mikro. San na ehi mia defteri ikogenia. Vevea ti na po ki ego (san kori tous pou ime). Ine kala petherika... I gineka tou ine ligo zoriki 8)

 

Afto pou thelo na po (prosopiki gnomi vevea, den ime idikos) ine pos pistevo pos an aisthanosoun kala me aftous tous anthropous tha, sou elipan men i gonis sou alla den tha isoun isos distihistmeni... Isos tha prepi na doulepsis (me tin voithia tou andra sou vevea! giati aftos an to theli bori na ehi megali epiroi epano tous) tin shesi me tous siggatikous sou.

Link to comment
Share on other sites

  • 4 weeks later...

Τραγικές ιστορίες...καλό είναι να προσπαθούμε να είμαστε καλά με όλους αν βέβαια η προσπάθεια γίνετε και από τις δυο πλευρές και όχι μόνο από την μία...αν δεν γίνετε αυτό, τότε τους κάνουμε πέρα και έχουμε μόνο τυπικές σχέσεις μαζί τους για να μην χαλάει η ψυχική μας ηρεμία :wink:

 

«Να αμφιβάλεις, αν τ' άστρα είναι φωτεινά. Να αμφιβάλεις, αν ο ήλιος κινείται. Να αμφιβάλεις, αν η αλήθεια είναι αλήθεια ή ψέμα. Μα ποτέ μην αμφιβάλεις για την αγάπη μου.»

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

εγώ είμαι απο την Αθήνα και ο άντρας μου απο ένα χωριό της Βοιωτίας.το πρώτο διάστημα αναγκάστηκα να μείνω στο χωριό του γιατί ο άντρας μου έχει σπίτι εκεί, δικό του, το οποίο είναι στο ίδιο κτίριο με των δικών του.Νομίζω οτι μια γυναίκα όταν φεύγει απο την μαμά της και πάρι να μείνει με την πεθερά της πρέπει να έχει γερά νεύρα. Ακόμα και αν η πεθερά είναι άγιος ανθρωπος κάποιες παρεξηγήσεις θα δημιουργηθούν.

Link to comment
Share on other sites

Εγώ κορίτσια μου, έλειψα από το σπίτι μου μόνο τα τέσσερα χρόνια των σπουδών μου. Δεν μου πέρασε ούτε μια στιγμη από το μυαλό να μη ξαναγυρίσω στο νησάκι μου, στους γονείς μου, στη βολή μου!! Ήμουν και τυχερή βέβαια γιατί μόλις πήρα πτυχίο γνώρισα τον έρωτα μου και σε δύο χρόνια παντρευτήκαμε, στο νησάκι μας, κοντά στους γονείς μας!! Και να σας πω και την αλήθεια, δεν το μετάνιωσα ποτέ αυτά τα τρία χρόνια, γιατί είμαστε και μαζί και χώρια με γονείς και πεθερικά, μισή ώρα απόσταση. Οπότε παμε κατά βούληση όταν θέλουμε κι εκείνοι έχουν το ελεύθερο να έρχονται όποτε θέλουν. Αφήστε που ανα πάσα στιγμή έχουμε στήριξη και βοήθεια, ειδικά τώρα με τη δύσκολη δεύτερη εγκυμοσύνη, πρώτα και κυριότερα από τους δικούς μου γονείς και μετά από τους γονείς του αντρούλη μου, που δεν μπορώ να πω οι άνθρωποι ότι μπορούν κάνουν.

Θα συμφωνήσω όμως με τη γραφίστρια οτι οικογένεια πια είναι ο αντρούλης και τα παιδάκια μας. Αμοιβαία κατανόηση θέλει και κουβεντούλα.

Καλό κουράγιο σ'όσες είναι μακρία από τις μανούλες τους και τις χρειάζονται γιατί κακά τα ψέματα "μάνα είναι μόνο μια" και όπως θα στηρίξει η μαμά σου τη δύσκολη στιγμή .... κανείς...!!!!

80ffc6ceff.png[/url]59b611aa66.png
Link to comment
Share on other sites

Καλημέρα!!!Ρώτησαν ποτέ οι άντρες πως νιώθουν οι γυναίκες όταν αποχωρίζονται τους γονείς τους και την γειτονιά τους αναγκαζόμενες να μείνουν στην περιοχή και στο σπίτι των συζύγων τους?????Πιστέψτε με νιώθουν χάλια όπως και εγώ!Είμαι 27ετών,5μήνες παντρεμένη και μπορώ να ομολογήσω πώς δεν μου αρέσει η ζωή που κάνω.......Οι γονείς μου μένουν στο κέντρο της Αθήνας,πάνω από 30λεπτά για να φτάσω εκεί με το αυτοκίνητο και τουλάχιστον 1/30h με τα μέσα μεταφοράς.Νιώθω πολύ μόνη.Δεν δουλέυω,στην περιοχή που μένω πλέον δεν έχει κοντά μέρη όπου θα μπορούσα να πάω μια βόλτα έστω.Είμαι αρκετές ώρες μόνη μου στο σπίτι ακόμη και όταν ο άντρας μου βρίσκεται μέσα σε αυτό.Συνήθως είναι στον υπολογιστή και κάνει chat.Τις τελευταίες 3μέρες νιώθω έντονα την έλλειψη των γονιών μου,του αδερφού μου,της γειτονιάς μου και των φίλων μου.Δεν θέλω να φτάσω στο σημείο να πω ότι μετάνοιωσα που έκανα αυτόν το γάμο ή τουλαχιστον που τον έκανα με αυτές τις προυποθέσεις.Είμαι πολύ δυστυχισμένη!!!!!!

 

Συγνωμη που θα στο πω αλλα εισαι αρκετα υπερβολικη μιλας για μια τιποτενια αποσταση στην αρχη που το διαβαζα το κειμενο σου λεω να και αλλη σαν εμενα αλλα οταν ειδα την μιση ωρα με το αυτοκινη το πραγματικα με κουφανες.Στους γονεις και στους φιλους σου μπορεις να εισαι καθε μερα.Τι να πω εγω που εχω μια αποσταση 500χμλ απο γονεις και φιλους και ειμαι εδω ολομαναχη?Οσο για το ποσο δυστιχισμενη λες οτι εισαι μαλλον δεν γνωρισες ποτε την δυστιχια.Μια χαρα εισαι απλα θελεις μαλλον περισοτερο προσοχη απο τον αντρα σου μπορεις να το απαιτησεις και θα δεις μετα ολα θα παν καλα.Σκεψου οτι υπαρχουν και χειροτερα...

Link to comment
Share on other sites

Αστα να πάνε που λένε πονεμένες ιστορίες.Τουλαχιστον τα διαβάζω και λέω δεν είσαι η μόνη!Και μένα οι γονέις μου είναι και 400χιλ μακριά από φίλους από τη στιγμη που γένησα λες και κάτι αλαξε ο αντρας μου ολη μερα στη δουλειά για να μην τα πολυλογο 10μήνες τα έχω δει όλα. Το μόνο που ευχομαι να εχουμε υγεία και να είναι γερό το μωρό μου και που θα παει θα περάσει ο καιρος θα μεγαλωσει και θα ειναι ευκολοτερα τα πραγματα.Παντος ενα αγκαθι ειδικα για τη μαμα μου το εχω!Πρώτο εγκονι χωρίς να έχει υποχρεωσεις και την εχει φέρει ο αντρας μου 2 φορες για να παω σε γιατρους που επρεπε.

Έιχαμε ο ένας τον άλλο καί μετά ήρθες εσύ και έχουμε τα πάντα.

Link to comment
Share on other sites

Bouboukaki συμφωνώ μαζί σου...ότι η απόσταση μισής ώρα είναι μηδαμινή...

εμένα οι γονείς μου και λατρεμένη μου αδερφούλα βρίσκονται στην Γερμανία...μας χωρίζουν γύρω στα 2000χλμ...νομίζω πως αυτές είναι αποστάσεις κι όχι η μισή ώρα.

Και φυσικά ποτέ δεν είπα πως είναι δυστυχισμένη...ΝΑΙ μου λείπουνε πάρα πολύ, αλλά ο άντρας μου με λατρεύει κι αυτό απαλύνει την στεναχώρια :wink:

 

«Να αμφιβάλεις, αν τ' άστρα είναι φωτεινά. Να αμφιβάλεις, αν ο ήλιος κινείται. Να αμφιβάλεις, αν η αλήθεια είναι αλήθεια ή ψέμα. Μα ποτέ μην αμφιβάλεις για την αγάπη μου.»

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

  • 1 month later...

Επειδή είδα πιο πάνω μια "αίτηση" για απάντηση από άντρα, και μου φάνηκε ενδιαφέρον το θέμα, είπα να πω και γω μια γνώμη σαν άντρας...

 

Προσωπικά αν και έχω πολύ καλές σχέσεις με τους γονείς μου και πιστεύω πως έχουν σταθεί αξιοπρεπώς ως "πεθερικά" και στην νυν σύζυγο μου, αλλά και την πρώην, δεν θα κόλλαγα νομίζω και πολύ αν έπρεπε να φύγω, για λόγους σχέσης η δουλειάς. Μια φορά στο παρελθόν πήρα την απόφαση να μην φύγω από το νησί για να μην απομακρυνθούμε από τους γονείς της πρώην μου (ήταν μεγάλοι σε ηλικία) αλλά δεν ξέρω αν θα έκανα πάλι το ίδιο. Καλή η βοήθεια και ναι τους αγαπάω, αλλά όταν ενηλικιωνόμαστε και ακόμη περισσότερο όταν παντρευόμαστε και κάνουμε παιδιά καλά θα κάνουμε να είμαστε προετοιμασμένοι και ικανοί να τα καταφέρουμε μόνοι μας.

 

Το μοτίβο γιαγιάς που μεγαλώνει τα παιδιά, έτσι κι αλλιώς, δεν μου λέει και πολύ. Συνήθως τα κακομαθαίνουν μέχρι αηδίας και άντε να τα κάνεις άνθρωπους μετά....

 

Εγώ πάντα σκεφτόμαι τι γίνεται στην φύση... Έχετε δει πολλά λιονταράκια η σκυλάκια η οτιδήποτε άλλο σε ...άκια τσπ να μένει με την γιαγιά του?

 

 

:D:D:D

Babies, boats, bikes and the blues, the whole blues and nothing but the blues...

Link to comment
Share on other sites

Εγώ είμαι σε μια φάση που δεν ξέρω πως θα πρέπει να αντιμετωπίσω τα πεθερικά μου. :?:? Ο πεθερός μου είναι πολύ καλός άνθρωπος,με κατανόηση,ξέρει να με ακούει και με συμβουλεύει πολλές φορές.Κυρίως είναι αρκετά διακριτικός.Η πεθερά μου είναι ακριβώς το αντίθετο.Χώνετε εκεί που δεν τη σπέρνουν!!!!!!! :evil::evil: Είναι πολύ περίεργη σε κατάσταση αηδίας,καθόλου διακριτική και κουραστική όταν ξεκινά την κουβέντα.Λέει συνεχώς τις ίδιες ιστορίες που σίγουρα τις έχω ακούσει 1000φορές από το στόμα της!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Με κουράζει αφάνταστα αλλά δεν ξέρω πως πρέπει να της δείξω να το καταλάβει,αν μπορεί φυσικά.Σήμερα,τυχαίνει να μένουμε στο ίδιο κτίριο,κατέβηκα με τον άντρα μου να της δώσω λίγο γλυκάκι που είχα φτιάξει.Δεν ήταν σπίτι και ο σύζυγος κατέβηκε να δει μήπως ήταν στον κήπο.Κατεβαίνω λοιπόν κ γω έως την σκάλα όπου βλέπω να την έχει πετύχει ο άντρας μου στην είσοδο,να της λέει πως την ψάχνω να της δώσω λίγο χαλβά και εκείνη να του λέει κάτι ψιθυριστά.Τωρά εγώ τι να υποθέσω??????????????? :evil::evil::evil::?

 

Sweety μου θυμίζεις τη δική μου κατάσταση..κάπως έτσι είναι και τα δικά μου πεθερικά..τα πάω καλά μαζί τους και δεν υπάρχουν παρεξηγήσεις μέχρι στιγμής αλλά η πεθερά μου είναι έτσι όπως και η δική σου..λίγο εκνευριστική μερικές φορές και κουραστική..εγώ αυτό που κάνω είναι να απομακρύνομαι όταν νιώθω καταπίεση..όχι τηλέφωνα, όχι επισκέψεις κλπ..κι όταν ρωτάει γιατί χάθηκα βρίσκω κάτι να πω οτι είχα δουλειές κλπ. Είναι δύσκολο να αντιδικήσεις εσύ μαζί της, θα σου το κρατήσει..αυτός που πρέπει να τη βάζει στη θέση της είναι ο άντρας σου..αν εκείνος την αφήνει να μπει ανάμεσά σας τότε αστα!! :( κατά τα άλλα μην είσαι καχύποπτη μόνο ρώτησε τον άντρα σου για ότι θέλεις να μάθεις και μην κάνεις υποθέσεις..

Link to comment
Share on other sites

Αφού χαιρετήσω εσάς κορίτσια αλλά και το forum γενικότερα, μια και είναι η πρώτη φορά που σεμμετέχω ενεργά, αν και ομολογώ ότι από την ημέρα που έμαθα ότι είμαι έγκυος (βρίσκομαι ήδη στον όγδοο μήνα) τo επισκέπτομαι καθημερινά και σας ευχαριστώ όλες για την παρέα που μου κρατάτε όλο αυτό το διάστημα αλλά και για την πολύτιμη βοήθεια που μου προσφέρετε σε διάφορα θέματα, αφού λοιπόν σας χαιρέτησα και σας ευχαρίστησα ως όφειλα, θα ήθελα να παρατηρήσω δύο πράγματα. Πρώτον, πως γίνεται βρε κορίτσια οι γονείς μας να είναι οι καλύτεροι άνθρωποι του κόσμου, οι σωστοί γονείς, οι διακριτικοί άνθρωποι, οι παναταχού παρόντες, το απαραίτητο χέρι βοηθείας μας κ.λ.π. ενώ την ίδια στιγμή τα πεθερικά όλων μας είναι ότι χειρότερο σε ανθρώπινο είδος έχει να υποδείξει η κοινωνία μας; Μήπως είμαστε λίγο υπερβολικές; Δε λέω ότι οι ιστορίες σας, τα βιώματά σας δεν είναι αληθινά, άλλωστε έχω κι εγώ να σας εξιστορίσω ουκ ολίγα ευτράπελα και άλλα που αφορούν τη συμπεριφορά της πεθεράς μας, αλλά οι ιστορίες μας θα ήταν ίδιες αν οι πρωταγωνίστριες ήταν οι μανάδες μας και όχι οι πεθερές μας; Μήπως φταίμε και εμείς λίγο; Μήπως παρεξηγούμε τα πάντα ή μήπως από ντροπή δε θέτουμε όρια στη σχέση μας με αυτούς τους ανθρώπους; Μήπως τους βλέπουμε ανταγωνιστικά, μήπως έχουμς υψηλές προσδοκίες ή αντίθετα τους θεωρούμε ξένους και δε θέλουμε να έχουν κανένα δικαίωμα και καμία επαφή με την οικογένειά μας, με το γιο τους, μήπως τελικά τους αντιμετωπίζουμε σαν το αναγκαίο κακό που κληρονομήσαμε με το γάμο μας; Ας μη ξεχνάμε ότι είναι και αυτοί γονείς και όσο άχρηστοι, κακόβουλοι

.png
Link to comment
Share on other sites

και αν τους θεωρούμε, είναι αυτοί που μεγάλωσαν τον άντρα μας, είναι ουτοί που ευθύνονται γι ατη διαμόρφωση του χαρακ΄τηρα του, σε μεγάλο βαθμό και για να μας γοήτευσε και να αποφασίσαμε να ενώνουσε τη ζωή μας μαζί του και μάλιστα να κάνουμε και παιδί άρα να τον εμπιστευτούμε ως γονιό, δεν μπορεί κάτι καλό θα κάνανε αυτοί οι άνθρωποι. Το δεύτερο θέμα που θα ήθελα να θίξω είναι ότι αν και κατανοώ τη μεγάλη σημασία της οικογένειας και ειδικά τώρα που σε λίγο καιρό θα μου φανεί ιδιαίτερα χρήσιμη η όποια βοήθεια θα έχω από τη μάνα μου με τη γέννηση του μωρού (παρεπιπτόντως είναι κόρη) και ξέρω ότι θα έχω πολύ βοήθεια (από την πεθερά δεν περιμένω βοήθεια), παρ όλα αυτά πιστεύω ότι ήρθε ο καιρός μας να μεγαλώσουμε, να ενηλικιωθούμε όπως λένε και οι ψυχολόγοι και να απογαλακτιστούμε επιτέλους. Όσες μένετε μακριά από τους γονείς σας, όσο και αν σας λείπουν, να ξέρετε ότι τουλάχιστον έτσι δίνεται την ευκαιρία στον εαυτό σας να ανοίξει τα δικά του τα φτερά, να γίνει μια συγκροτημένη και ολοκληρωμένη προσωπικότητα, κατάλληλο παράδειγμα για τα παιδιά σας. Αυτό είναι το σωστό αγόρια και κορίτσια, όσο και αν μας αρέσει ή όχι, τα παιδιά να φεύγουνε από τη φωλίτσα τους όταν μεγαλώνουν.

.png
Link to comment
Share on other sites

Και βέβαια αυτό που θέλω να πω είανι ότι αν πρέπει μια φορά να μένουμε μακριά από τους γονείς μας, τότε επιβάλλεται να μένουμε μακριά από τα πεθερικά μας γιατί εκτός από την ψυχική μας υγεία κινδυνέυει και ο γάμος μας διαφορετικά. Μακριά και αγαπημένοι λοιπόν γι ανα είμαστε όλοι μια μεγάλη ευτυχισμένη οικογένεια. Και μην ακούσω δικαιολογίες του στυλ μα έχω σπίτι εγώ ή ο άντρας μου στο ίδιο κ΄τιριο τι να κάνω; Να ξεφύγετε από την παγίδα που φτιάχνουν οι γονέις στην καλοπροαίρετη προσπάθειά τους να ελέγχουν τη ζωή των παιδιών τους και να νοικιάσετε τα σπίτια σας και με τα χρήματα που θα πα΄ρετε να πάτε να μίνετε αλλού. Βάλτε την ηρεμία της οικογένειά σας πάνω από όλα και όλα γίνονται.

.png
Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

PANO APO OLA EINAI PLEON H DIKIA MAS OIKOGENEIA KAI TA PAIDIA MAS!

 

GONEIS KAI PETHERIKA EINAI APO EKSO, PARATHRHTES KAI EPISKEPTES!

 

Συμφωνώ μαζί σου αλλά σε ένα βαθμό. Βασικά στο βαθμό που σκέφτομαι οτι μελλοντικά το δικό μου παιδί θα με θεωρεί επισκέπτη στη δική του ζωή μου τη δίνει λίγο. Ίσως να γίνω κακή πεθερά τελικά, αλλά δεν θα μου άρεσε να νιώσω οτι είμαι πλέον σε τόσο δεύτερη μοίρα για εκείνο και έτσι προσπαθώ να φέρομαι και εγώ σήμερα στους δικούς μου γονείς (ακούω αυτά που μου λέτε, τα σέβομαι αλλά εγώ τελικά θα αποφασίσω...αυτό δεν πρέπει να ισχύει σε όλες τις ανθρώπινες σχέσεις? γιατί πρέπει να νιώσουν οτι δεν έχουν πια τόση σημασία για εμένα? φαντάζομαι πως κάτι τέτοιο πρέπει να πληγώνει τους ανθρώπους που με θυσίες σε μεγάλωσαν...)

Link to comment
Share on other sites

rania 5, EXEIS DIKIO....

 

ISWS GINW KAI EGW KAKH PETHERA, DEN KSERW....

 

FYSIKA EMEIS THA EIMASTE OI PRWTOI POY THA TREKSOYME GIA TOYS GONEIS MAS KAI THA EIMASTE PANTA KONTA TOYS!

 

KAI EMEIS OTAN TA PAIDIA MAS KANOYNE TIS OIKOGENEIES TOYS THA TOYS SYMBOYLEBOYME PANTA!

OMOS GIA NA EINAI AYTA EYTHXISMENA THA TRAVIOMASTE PANTA LIGO PROS TA EKSO....! (:cry:)

.png74mmp1.png
Link to comment
Share on other sites

  • 3 weeks later...
Αφού χαιρετήσω εσάς κορίτσια αλλά και το forum γενικότερα, μια και είναι η πρώτη φορά που σεμμετέχω ενεργά, αν και ομολογώ ότι από την ημέρα που έμαθα ότι είμαι έγκυος (βρίσκομαι ήδη στον όγδοο μήνα) τo επισκέπτομαι καθημερινά και σας ευχαριστώ όλες για την παρέα που μου κρατάτε όλο αυτό το διάστημα αλλά και για την πολύτιμη βοήθεια που μου προσφέρετε σε διάφορα θέματα, αφού λοιπόν σας χαιρέτησα και σας ευχαρίστησα ως όφειλα, θα ήθελα να παρατηρήσω δύο πράγματα. Πρώτον, πως γίνεται βρε κορίτσια οι γονείς μας να είναι οι καλύτεροι άνθρωποι του κόσμου, οι σωστοί γονείς, οι διακριτικοί άνθρωποι, οι παναταχού παρόντες, το απαραίτητο χέρι βοηθείας μας κ.λ.π. ενώ την ίδια στιγμή τα πεθερικά όλων μας είναι ότι χειρότερο σε ανθρώπινο είδος έχει να υποδείξει η κοινωνία μας; Μήπως είμαστε λίγο υπερβολικές; Δε λέω ότι οι ιστορίες σας, τα βιώματά σας δεν είναι αληθινά, άλλωστε έχω κι εγώ να σας εξιστορίσω ουκ ολίγα ευτράπελα και άλλα που αφορούν τη συμπεριφορά της πεθεράς μας, αλλά οι ιστορίες μας θα ήταν ίδιες αν οι πρωταγωνίστριες ήταν οι μανάδες μας και όχι οι πεθερές μας; Μήπως φταίμε και εμείς λίγο; Μήπως παρεξηγούμε τα πάντα ή μήπως από ντροπή δε θέτουμε όρια στη σχέση μας με αυτούς τους ανθρώπους; Μήπως τους βλέπουμε ανταγωνιστικά, μήπως έχουμς υψηλές προσδοκίες ή αντίθετα τους θεωρούμε ξένους και δε θέλουμε να έχουν κανένα δικαίωμα και καμία επαφή με την οικογένειά μας, με το γιο τους, μήπως τελικά τους αντιμετωπίζουμε σαν το αναγκαίο κακό που κληρονομήσαμε με το γάμο μας; Ας μη ξεχνάμε ότι είναι και αυτοί γονείς και όσο άχρηστοι, κακόβουλοι

 

 

Γιατί απλά,τα πεθερικά σου δεν πρόκειται να σε αγαπήσουν όπως οι γονείς σου!!!!Άνθρωποι και σχέσεις ζωής που δεν συγκρίνονται!!!!!!!!!

<a href="http://lilypie.com/"><img src="http://lb2f.lilypie.com/FS0Xp2.png" width="400" height="80" border="0" alt="Lilypie Second Birthday tickers" /></a>

Link to comment
Share on other sites

Καλημέρα!!!Ρώτησαν ποτέ οι άντρες πως νιώθουν οι γυναίκες όταν αποχωρίζονται τους γονείς τους και την γειτονιά τους αναγκαζόμενες να μείνουν στην περιοχή και στο σπίτι των συζύγων τους?????Πιστέψτε με νιώθουν χάλια όπως και εγώ!Είμαι 27ετών,5μήνες παντρεμένη και μπορώ να ομολογήσω πώς δεν μου αρέσει η ζωή που κάνω.......Οι γονείς μου μένουν στο κέντρο της Αθήνας,πάνω από 30λεπτά για να φτάσω εκεί με το αυτοκίνητο και τουλάχιστον 1/30h με τα μέσα μεταφοράς.Νιώθω πολύ μόνη.Δεν δουλέυω,στην περιοχή που μένω πλέον δεν έχει κοντά μέρη όπου θα μπορούσα να πάω μια βόλτα έστω.Είμαι αρκετές ώρες μόνη μου στο σπίτι ακόμη και όταν ο άντρας μου βρίσκεται μέσα σε αυτό.Συνήθως είναι στον υπολογιστή και κάνει chat.Τις τελευταίες 3μέρες νιώθω έντονα την έλλειψη των γονιών μου,του αδερφού μου,της γειτονιάς μου και των φίλων μου.Δεν θέλω να φτάσω στο σημείο να πω ότι μετάνοιωσα που έκανα αυτόν το γάμο ή τουλαχιστον που τον έκανα με αυτές τις προυποθέσεις.Είμαι πολύ δυστυχισμένη!!!!!!

 

Συγνωμη που θα στο πω αλλα εισαι αρκετα υπερβολικη μιλας για μια τιποτενια αποσταση στην αρχη που το διαβαζα το κειμενο σου λεω να και αλλη σαν εμενα αλλα οταν ειδα την μιση ωρα με το αυτοκινη το πραγματικα με κουφανες.Στους γονεις και στους φιλους σου μπορεις να εισαι καθε μερα.Τι να πω εγω που εχω μια αποσταση 500χμλ απο γονεις και φιλους και ειμαι εδω ολομαναχη?Οσο για το ποσο δυστιχισμενη λες οτι εισαι μαλλον δεν γνωρισες ποτε την δυστιχια.Μια χαρα εισαι απλα θελεις μαλλον περισοτερο προσοχη απο τον αντρα σου μπορεις να το απαιτησεις και θα δεις μετα ολα θα παν καλα.Σκεψου οτι υπαρχουν και χειροτερα...

 

Από την στιγμή που δεν έχω αυτοκίνητο δεν τίθεται θέμα 30λεπτών απόστασης μάλλον 1ώρας στην καλύτερη των περιπτώσεων με τα μέσα μαζικής μεταφοράς!!!!Δεν θεωρώ τον εαυτό μου υπερβολικό γιατί απλά δεν ξέρεις τι μπορεί εγώ να έχω περάσει στη ζωή μου και τι δυστυχίες......

<a href="http://lilypie.com/"><img src="http://lb2f.lilypie.com/FS0Xp2.png" width="400" height="80" border="0" alt="Lilypie Second Birthday tickers" /></a>

Link to comment
Share on other sites

Μα sweety μου η κοπελα μιλησε για σενα και τον αντρα σου , αμα εχεις περασει και εισαι δυστηχησμενη τοτε δεν φταιει το οτι μενεις λιγο πιο μακρια απο τους γονεις σου αλλα ουσιαστικα η σχεση σου με τον αντρα σου .Αμα τωρα οι δυστηχιες αφορανε αλλα θεματα ,ε πλεον εχεις τον αντρα σου να αντιμετωπιζεις τετοια θεματα . Γενικα κουκλα μου εχω παρατηρησεις οτι ποσταρεις μονο για να θαψεις την πεθερα ή για να παραπονεθεις για τον αντρα σου (με ολο το θαρρος κιολας ) που σημαινει οτι οντως υπαρχει προβλημα , δεν νομιζω οτι οι γονεις σου θα σου λυνανε το προβλημα οσο διπλα και να μενανε , διοτι ουσιαστικα στη σχεση σου με τον αντρα σου βρισκεται , με εκεινον πρεπει να συζητησεις και να βρειτε τις λυσεις . Οι γονεις μας καλοι ειναι αλλα οταν παντρευομαστε ε δεν κανουμε και σαν παιδακια οπου τους θελουμε συνεχεια κοντα μας αλλιωτικα γιατι να παντρευτουμε κιολας ? βεβαια και παντα τους αγαπαμε , βεβαια και παντα τους βοηθαμε οταν εχουνε την αναγκη μας αλλα προσπαθουμε να προσαρμοστουμε και στα νεα δεδομενα της ζωης μας.

Link to comment
Share on other sites

συμφωνώ με την φίλη μου γραφίστρια...

όσο και κοντά να είναι οι γονείς όταν υπάρχουν προβλήματα ούτε και αυτοί θα μπορέσουνε να μας τα λύσουνε...δυστυχώς, αλλά έτσι είναι. Και από την στιγμή που παντρεύομαι και κάνω δική μου οικογένεια σαφώς κι αυτή είναι σε πρώτη μοίρα και μετά έρχονται οι υπόλοιποι :D

 

«Να αμφιβάλεις, αν τ' άστρα είναι φωτεινά. Να αμφιβάλεις, αν ο ήλιος κινείται. Να αμφιβάλεις, αν η αλήθεια είναι αλήθεια ή ψέμα. Μα ποτέ μην αμφιβάλεις για την αγάπη μου.»

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

ομολογω πως οταν αφησα την οικογενεια μου τους φιλους μου τη δουλεια μου για να κατεβω στην α8ηνα και να μεινω με τον αρραβωνιαστικο μου ασχετως που την περιμενα πως και πως μ επιασε μια καταθλιψη και ολη τη μερα εκλαιγα.

ολο το σκηνικο κρατησε ευτυχως μονο μια μερα γιατι ο καημενος αρραβωνιαστικος μου θα ειχε τρελαθει.σημερα 1,5χρονο μετα και παντρεμενη 1 μηνα οταν σκεφτομαι εκεινη την αντιδραση μου ακομη δε μπορω να την εξηγησω.

εξακολουθω να μην εχω φιλους και να κανω παρεα μονο με τους φιλους του αντρα μου,αλλα πραγματικα αυτο δε μ ενοχλει γιατι ξερω οτι ειμαι ευτυχισμενη και ας ειμαι μακρια απο τους δικους μου πολλα χιλιομετρα.

ειλικρινα δεν εχω μετανιωσει για την επιλογη που εκανα ακομη και τωρα που

που οι γονεις μας δε 8α ειναι κοντα μας στην περοδο της εγκυμοσυνης και δε 8α εχουμε κανεναν να μας βοηθησει

as1cETf0g410030MzZkfDAwMDIyM2R8aSB4cmlzdGluYSBtb3UgZWluYWk.gif

as1cHuc0g410000MDAwOGQ0fDAwMDAxNTNqfHRvIHBvbnRpa2FraSBtb3UgZWluYWk.gif

Link to comment
Share on other sites

Σαν τους γονείς σου κανένας άλλος δεν σε νιάζεται, δεν το ξέρεις αυτό???

:wink:

Εννοειται!!!!!!!!!!!!!!!!

3-08-09.Η ημερομηνια που αλλαξε τη ζωη μου.Εγινα και εγω μανουλα

16-3-12.Μανουλα ξανα!!!!!!!!!!!!!!! 

Link to comment
Share on other sites

Guest
This topic is now closed to further replies.
×
×
  • Create New...