ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΑΣ!!!!!

[SWEETY]

Καλημέρα!!!Ρώτησαν ποτέ οι άντρες πως νιώθουν οι γυναίκες όταν αποχωρίζονται τους γονείς τους και την γειτονιά τους αναγκαζόμενες να μείνουν στην περιοχή και στο σπίτι των συζύγων τους?????Πιστέψτε με νιώθουν χάλια όπως και εγώ!Είμαι 27ετών,5μήνες παντρεμένη και μπορώ να ομολογήσω πώς δεν μου αρέσει η ζωή που κάνω.......Οι γονείς μου μένουν στο κέντρο της Αθήνας,πάνω από 30λεπτά για να φτάσω εκεί με το αυτοκίνητο και τουλάχιστον 1/30h με τα μέσα μεταφοράς.Νιώθω πολύ μόνη.Δεν δουλέυω,στην περιοχή που μένω πλέον δεν έχει κοντά μέρη όπου θα μπορούσα να πάω μια βόλτα έστω.Είμαι αρκετές ώρες μόνη μου στο σπίτι ακόμη και όταν ο άντρας μου βρίσκεται μέσα σε αυτό.Συνήθως είναι στον υπολογιστή και κάνει chat.Τις τελευταίες 3μέρες νιώθω έντονα την έλλειψη των γονιών μου,του αδερφού μου,της γειτονιάς μου και των φίλων μου.Δεν θέλω να φτάσω στο σημείο να πω ότι μετάνοιωσα που έκανα αυτόν το γάμο ή τουλαχιστον που τον έκανα με αυτές τις προυποθέσεις.Είμαι πολύ δυστυχισμένη!!!!!!

[Rosangel]

Καλημέρα!!!Ρώτησαν ποτέ οι άντρες πως νιώθουν οι γυναίκες όταν αποχωρίζονται τους γονείς τους και την γειτονιά τους αναγκαζόμενες να μείνουν στην περιοχή και στο σπίτι των συζύγων τους?????Πιστέψτε με νιώθουν χάλια όπως και εγώ!Είμαι 27ετών,5μήνες παντρεμένη και μπορώ να ομολογήσω πώς δεν μου αρέσει η ζωή που κάνω.......Οι γονείς μου μένουν στο κέντρο της Αθήνας,πάνω από 30λεπτά για να φτάσω εκεί με το αυτοκίνητο και τουλάχιστον 1/30h με τα μέσα μεταφοράς.Νιώθω πολύ μόνη.Δεν δουλέυω,στην περιοχή που μένω πλέον δεν έχει κοντά μέρη όπου θα μπορούσα να πάω μια βόλτα έστω.Είμαι αρκετές ώρες μόνη μου στο σπίτι ακόμη και όταν ο άντρας μου βρίσκεται μέσα σε αυτό.Συνήθως είναι στον υπολογιστή και κάνει chat.Τις τελευταίες 3μέρες νιώθω έντονα την έλλειψη των γονιών μου,του αδερφού μου,της γειτονιάς μου και των φίλων μου.Δεν θέλω να φτάσω στο σημείο να πω ότι μετάνοιωσα που έκανα αυτόν το γάμο ή τουλαχιστον που τον έκανα με αυτές τις προυποθέσεις.Είμαι πολύ δυστυχισμένη!!!!!!

 

Μπορεις να το συζητησεις με τον αντρα σου αυτο που σε απασχολει και οσο μπορειτε να κανετε διαφορα πραγματα μαζι και οχι να "κολλαει" στον υπολογιστη και να μιλαει σε chat!

Aναγκη για συζητηση εχεις εσυ και οχι τα chat

[ΡΟΥΛΑ]

Κοριτσάκι μου γλυκό μην σε πιάνει τέτοια απογοήτευση, σε καταλαβαίνω απόλυτααααααα, και σε μένα ακριβώς το ίδιο έγινε πριν 7 χρόνια, μου πήρε περίπου 1 χρόνο για να συνηθίσω αυτή την απομάκρυνση που μέχρι σήμερα βέβαια μου λείπουν οι δικοί μου και οι παρέες μου, όμως τώρα πια μου λείπουν λιγότερο από τότε. Οποτε έχω την ευκαιρία πηγαινω και κάθομαι σχεδόν όλη την ημέρα κοντά τους για να τους χορτάσω, όσο για ψώνια ακόμα στην παλιά μου γειτονιά πηγαίνω.....

[Nantia]

Sweety εισαι 5 μηνες παντρεμενη?

Να ζησετε.

 

Στεναχωρεθηκα που διαβασα αυτα που εγραψες.

Γιατι νοιωθεις ετσι? Μηπως επειδη εισαι πολυ ωρα μονη?

Μηπως πρεπει να βρεις μια ασχολια?

 

Το οτι πηγατε εκει να μεινετε πιστευω οτι ηταν αποφαση και των δυο ή πρακτικη αποφαση.

 

Πιστευω οτι τα κοριτσια δενονται πιο πολυ με τους γονεις τους και ειναι αρκετα δυσκολο να τους αποχωριστουν. Οι ανδρες ειναι πιο σκληροι πανω σε αυτο το θεμα.

 

Αλλα και παλι παντρευομαστε να κανουμε μια οικογενεια. Σιγουρα θα φευγαμε μια μερα απο τους γονεις μας.

Αν ο ανδρα σου εμενε σε κανενα νησι και επρεπε να πατε εκει για βιοποριστικους λογους, τι θα εκανες?

 

Θελω να πω οτι υπαρχουν πολυ χειροτερες καταστασεις απο την δικη σου. Μαθαινεις να ζεις ετσι και πανω απο ολα υποστηριζεις την επιλογη που εκανες. Απλα ειναι νωρις ακομα κανε λιγο υπομονη και συζητησε το με τον συζυγο σου.

 

Μαθε να συζητας οσο ειναι νωρις για οτι σε απασχολει (και αυτος και εσυ) ειναι η βαση για μια μακροχρονια υγιεις σχεση.

[elias-christina]

αχ να ηξερες ποσο σε καταλαβαινω κ ποσο μονη νοιωθω

εγω βρεθηκα σε αλλη χωρα! μεγα λαθος...τωρα το καταλαβαινω!

και που να ερθει το παιδι κ να μην εχεις καποιον να σε υποστηριξει!

οι γονεις μου αθηνα κ εγω εδω.. κ θελω τοσο πολυ εναν δικο μου ανθρωπο. εσυ ευτυχως εισαι κ κοντα.

[SWEETY]

αχ να ηξερες ποσο σε καταλαβαινω κ ποσο μονη νοιωθω

εγω βρεθηκα σε αλλη χωρα! μεγα λαθος...τωρα το καταλαβαινω!

και που να ερθει το παιδι κ να μην εχεις καποιον να σε υποστηριξει!

οι γονεις μου αθηνα κ εγω εδω.. κ θελω τοσο πολυ εναν δικο μου ανθρωπο. εσυ ευτυχως εισαι κ κοντα.

 

Θα σου πω το πιο απλό πράγμα.Εγώ μένω στο ίδιο κτίριο με τα πεθερικά μου και τον κουίάδο μου με την οικογένεια του.Πριν ένα μήνα περίπου αρρώστησα με γαστρεντερίτιδα.Έκανα εμετό ύστερα από 20 χρόνια επειδή δεν κάνω εύκολα.Ήμουν μόνη μου στο σπίτι,η πεθερά μου ανέβηκε για να μου πει ότι είμαι μια χαρά,δεν με ρώτησε καν αν θέλω να μου φτιάξει κάτι να φάω,μια σουπίτσα βρε αδερφέ γιατί ξέρει πως εγώ δεν ξέρω να μαγειρεύω σούπες.Για τη γυναίκα του κουνιάδου δεν το συζητώ καν. Ανέβηκε μετά από 5μέρες.Και να είχα πεθάνει θα είχα βρομίσει,που λέει ο λόγος.Η μητέρα μου έτυχε να είναι καλεσμένη σε μια βάπτιση στην Πάτρα.Με ρώτησε εάν θέλω να μην πάει,της είπα βέβαια όχι.Δέκα φορές τηλέφωνο την ώρα για να δει τι κάνω.Περίμενα να επιστρέψει την Κυριακή για να πάω στο πατρικό μου και να φάω λαίμαργα την υπέροχη κοτόσουπά της.Τι να μλέμε τώρα!!!!!Που να μέινω και έγκυος,θα γεννήσω στο σπίτι και χαμπάρι δεν θα πάρουν!!!!!!!!

[ΡΟΥΛΑ]

Σαν τους γονείς σου κανένας άλλος δεν σε νιάζεται, δεν το ξέρεις αυτό???

[NTINAT]

Σαν τους γονείς σου κανένας άλλος δεν σε νιάζεται, δεν το ξέρεις αυτό???

 

Συμφωνω με τη Ρουλα....κ σε καταλαβαινω απολυτα 10 χρονια λειπω απο το νησακι μου κ μου λειπει αφανταστα...αλλα τωρα σχεδιαζουμε να μετακομισουμε εκει.....για να δουμε θα γινει???

Ολα μεχρι στιγμης αναποδα πανε.......

[elias-christina]

εσυ ομως οποια στιγμη θελεις μπορεις να τους δεις..

αναλογησου πως εγω ειδα τους γονεις μου τον Ιουνιο στον γαμο μου και την μητερα μου μονο μετα απο 9 μηνες οταν γεννησα ο μπαμπας μου ακομα να ερθει. καλα εκεινον πριν τον γαμο μου ειχα να τον δω 2 χρονια.

αλλη χωρα!!!

[mybabygirl]

Sweety θα ήθελα πολύ να βρίσκομαι στη θέση σου,να μένω δηλαδή στην ίδια πόλη με τους γονείς μου και ας έκανα και δύο ώρες για να παω να τους δω θα ήξερα τουλάχιστον ότι όποτε θέλω παίρνω το αυτοκινητάκι μου και πάω.Τα τελευταία χρόνια λόγω δουλείας του συζύγου μένουμε Κρήτη και είμαι από Αθήνα.Εχω βαρεθεί να μπαίνω καθε τόσο σε πλοία κα αεροπλάνα και οι δικοί μου το ίδιο.Μου λείπουν πολύ και τους έχω πολύ αναγκη ειδικά τώρα με το μωρό.Η πεθερά μου μένει πολύ κοντά αλλά είναι σα να μην υπάρχει.Από τη μια βεβαια καλύτερα.Οι άντρες πάντως δε καταλαβαίνουν και ο δικός μου όποτε με βλέπει να στεναχωριέμαι γι αυτό το θέμα με λέει υπερβολική.Ελπίζω καποια στιγμή να γυρίσουμε στην Αθήνα.

[ΑΓΚΑΛΙΤΣΑ]

Sweety προσπαθησε να μην το σκεφτεσε,κανεις κακο στο γαμο σου.τον αντρα σου τον αγαπας ,τον επελεξες για να ειναι κοντα σου για μια ζωη,αν γινει εμποδιο αυτη η μιση ωρα που κανεις να πας στους γονοις σου να διαληθει ο γαμο σου μπορει να εισαι ποιο πολυ δυστυχισμενη απο οτι τωρα.οταν θα ερθει ενα μωρακι στην οικογενεια τα πραγματα θα αλλαξουν.εγω ξερεις τι κανω?σηκωνομαι το πρωι μαγειρευω,τακτοποιω το σπιτι,ετοιμαζω τα παιδια και περνω το αυτοκινητακι μου και παω στη μαμα μου και πινουμε το καφεδακι μας.το ιδιο μπορεις να κανεις κι εσυ.μιση ωρα δεν ειναι πολυ.μην σε περνει απο κατω γιατι κανεις κακο σε εσενα και στο γαμο σου.εμεις η γυναικες ειμαστε δυνατες και δεν το βαζουμε ευκολα κατω.κι εμενα ο αντρας μου ειναι κολημενος με τον υπολογιστη,αλλα με τον τροπο μου πολλες φορες τον ξεκολαω.δεν θελει κοπο,θελει τροπο.

[mata]

Προσπάθησε να το συζητήσεις μαζί του και να του πεις πώς αισθάνεσαι. Εσύ από την πλευρά σου, προσπάθησε να κάνεις κάποια πράγματα για να περνάς τη μέρα σου πιο ευχάριστα, με κάποιες ασχολίες που σε ενδιαφέρουν. Ακόμα και αν είναι αρκετή ώρα για να πάς στους γονείς, μην το σκέφτεσαι ως κάτι το τόσο δύσκολο. Καν'το αν είναι να σου κάνει καλό.

Επίσης προτείνω ως λύση, αν βλέπεις ότι δεν μπορείς να προσαρμοστείς, να συζητήσετε με τον άντρα σου, το ενδεχόμενο να μετακομίσετε κοντά στους γονείς σου. Αν κάνετε παιδάκι, σημαντικότερο είναι να είσαι εσύ κοντά στους γονείς σου για βοηθεια, παρά ο άντρας σου στους δικούς του. Και όπως βλέπω, δεν υπάρχει και ιδιαίτερη προθυμία από την πλευρά των πεθερικών για βοήθεια. Όλα με συζητηση και με καλή διάθεση. Με ΄καυγά λίγα καταφέρνεις. Κάν'τον να έρθει στη θέση σου και πες του ότι έτσι θα ήσουν πιο ευτυχισμένη και ειδικά αν έρθει ένα παιδί στον κόσμο,΄πόσο θα βοη΄θούσε να έχεις τους γονείς σου κοντά.

[IOKASTH]

σε καταλαβαινω απολυτα sweety μου...εγω αλλαξα πολη για να ζησω και να παντρευτω με τον αντρα μου..οι γονεις μου και πιο πολυ η μητερα μου ζουν στην πατρα και μου λειπουν παρα πολυ...νιωθω μονη μου...ο αντρας μου δουλευει ο ανθρωπος απο το πρωι μεχρι το βραδυ και ειμαι συνεχεια μονη μου με το μωρο..θελω και εγω την μαμαααααααα μου

[margarita]

Πρεπει να συζητησεις με τον αντρα σου οτι εχεις την αναγκη της συντροφιας του!

Οσο για τους γονεις σου οποτε εχεις αναγκη να τους δεις απλα πεταγεσαι και σε μιση ωριτσα εισαι εκει...εγω πρεπει να ταξιδεψω 3 ωρες για να τους δω! Ειμαι κι εγω παντρεμενη 5 μηνες και ειμαι μονο 23 ετων και εχω μια μπεμπα 1,5 μηνων και ειμαι μονο εγω κι ο συζυγος μου! Ειμαστε σε ξενη πολη μακρια απο γονεις, πεθερικα,φιλους και ολο το περιβαλλον μας!

Οποτε εχω αναγκη να μιλησω με καποιον τον παιρνω τηλεφωνο! Απλα σκεψου οτι ξεκινας κι εσυ την οικογενεια σου...καλυτερα να εισαι και λιγο μακρια απο γονεις και πεθερικα(μακρια κι αγαπημενοι δε λενε;;

Ελπιζω να μη με παρεξηγησεις

[elenik]

Να βγαλεις δίπλωμα και να πηγαινεις στους δικους σου οποτε θελεις το σκεφτεσαι?

 

Η αληθεια ειναι οτι αυτη την αλλαγη δεν την εχω ζησει και φανταζομαι θα ειναι τρομερο. Ομως οι φιλες μου ειναι σε τελειως αλλες περιοχες. Παλιοτερα ηταν πολυ αισθητη η απουσια τους. Με το διπλωμα ομως η αποστασεις εκμηδενιζονται.

 

ΥΓ : Ο συζυγος που ηταν οταν ησουνα αρωστη? Πρεπει να κανετε μια καλη συζητηση οι δυο σας και να του εξηγησεις πως νοιωθεις.

[Jean]

αχ να ηξερες ποσο σε καταλαβαινω κ ποσο μονη νοιωθω

εγω βρεθηκα σε αλλη χωρα! μεγα λαθος...τωρα το καταλαβαινω!

και που να ερθει το παιδι κ να μην εχεις καποιον να σε υποστηριξει!

οι γονεις μου αθηνα κ εγω εδω.. κ θελω τοσο πολυ εναν δικο μου ανθρωπο. εσυ ευτυχως εισαι κ κοντα.

 

Γλυκεια μου, ποσο σε νιωθω. Εγω ειμαι απο την Κυπρο (απο τη Λεμεσο μαλιστα) και μενω Πειραια!! Μου λειπουν οι δικοι μου, το μερος που μεγαλωσα, περασα μονη μου μια δυσκολη εγκυμοσυνη, γεννησα μονη μου, μεγαλωνω το παιδι μου μονη μου... Ειναι πολυ πολυ δυσκολο και σε καταλαβαινω. Και οσο ευκολο ηταν πριν να παρεις το αεροπλανο και να πεταχτεις Αθηνα, τωρα με το μωρο ειναι τοσο μα τοσο δυσκολο. Και κακα τα ψεματα εσυ εισαι σε χειροτερη θεση. Η Κυπρος δεν ειναι Αθηνα που ειναι μια μεγαλη πολη με πολλες επιλογες... Καταλαβαινω οτι πρεπει να νιωθεις πολυ μονη. Κι εγω εκ των υστερων καταλαβα το λαθος. Αλλα τωρα εχω φτιαξει εδω το σπιτι μου, δεν ειναι καιρος για πισωγυρισματα. Καταλαβα οτι οσο ειμαι με το ενα ποδι εκει και με το αλλο εδω το μονο που καταφερνω ειναι να στενοχωριεμαι και να ξεσπαω στον αντρα μου. Προσπαθησε να κανεις φιλους, να βγαινεις, (υπαρχει συλλογος Ελλαδιτων στη Λεμεσο, πηγαινε σε καμια συναντηση, θα εκπλαγεις ποσοι μενουν μονιμα κατω). Κι ο γαμπρος μου που μετακομισε εκει μονιμα δυσκολευεται πολυ να αφομοιωθει και να ταιριαξει, διαφερει κι η κουλτουρα σε αρκετα σημεια, ειν' η αληθεια... Κουραγιο, τι να πω; Στερνη μου γνωση να σ'ειχα πρωτα που λενε...

[elias-christina]

αχ να ηξερες ποσο σε καταλαβαινω κ ποσο μονη νοιωθω

εγω βρεθηκα σε αλλη χωρα! μεγα λαθος...τωρα το καταλαβαινω!

και που να ερθει το παιδι κ να μην εχεις καποιον να σε υποστηριξει!

οι γονεις μου αθηνα κ εγω εδω.. κ θελω τοσο πολυ εναν δικο μου ανθρωπο. εσυ ευτυχως εισαι κ κοντα.

 

Γλυκεια μου, ποσο σε νιωθω. Εγω ειμαι απο την Κυπρο (απο τη Λεμεσο μαλιστα) και μενω Πειραια!! Μου λειπουν οι δικοι μου, το μερος που μεγαλωσα, περασα μονη μου μια δυσκολη εγκυμοσυνη, γεννησα μονη μου, μεγαλωνω το παιδι μου μονη μου... Ειναι πολυ πολυ δυσκολο και σε καταλαβαινω. Και οσο ευκολο ηταν πριν να παρεις το αεροπλανο και να πεταχτεις Αθηνα, τωρα με το μωρο ειναι τοσο μα τοσο δυσκολο. Και κακα τα ψεματα εσυ εισαι σε χειροτερη θεση. Η Κυπρος δεν ειναι Αθηνα που ειναι μια μεγαλη πολη με πολλες επιλογες... Καταλαβαινω οτι πρεπει να νιωθεις πολυ μονη. Κι εγω εκ των υστερων καταλαβα το λαθος. Αλλα τωρα εχω φτιαξει εδω το σπιτι μου, δεν ειναι καιρος για πισωγυρισματα. Καταλαβα οτι οσο ειμαι με το ενα ποδι εκει και με το αλλο εδω το μονο που καταφερνω ειναι να στενοχωριεμαι και να ξεσπαω στον αντρα μου. Προσπαθησε να κανεις φιλους, να βγαινεις, (υπαρχει συλλογος Ελλαδιτων στη Λεμεσο, πηγαινε σε καμια συναντηση, θα εκπλαγεις ποσοι μενουν μονιμα κατω). Κι ο γαμπρος μου που μετακομισε εκει μονιμα δυσκολευεται πολυ να αφομοιωθει και να ταιριαξει, διαφερει κι η κουλτουρα σε αρκετα σημεια, ειν' η αληθεια... Κουραγιο, τι να πω; Στερνη μου γνωση να σ'ειχα πρωτα που λενε...

 

JEAN μου καλησπερα.

σε ευχαριστω για την απαντηση. εχω φιλους εδω δεν ειναι πως δεν εχω αλλα οπως ξερεις καλα κ συ διαφερουμε σε αρκετα πραγματα... ας μην ξεκινησουμε να απαριθμουμε μιας κ σιγουρα τα ξερεις αφου ζεις αθηνα.

ζω εδω 5 χρονια τωρα, μαλιστα εχω κ καταγωγη απο μητερα, εχω συγγενεις αλλα μου λειπει η οικογενεια, οι φιλοι που με ξερουν τοσο καλα.

τα μερη μου... αυτο αρχισε να συμβαινει τωρα περισσοτερο.

τελοσπαντων ετσι διαλεξαμε, ετσι θα ζησουμε πλεον.

ποσο καιρο μενεις στην αθηνα?

[happy duckie]

σιγουρα ειναι δυσκολο να εισαι μακρια απο τους γονεις...κι ακομα δυσκολοτερο οταν εισαι κοντα σε αδιαφορα πεθερικα......

 

κανε υπομονη ,συζητησε με τον αντρα σου, εξηγησε του ποσο δυσαρεστημενη εισαι.....οι πρωτοι μηνες του γαμου ειναι δυσκολοι-εγω παντρευτηκα τον ιουλιο και τωρα ακομα προσπαθω να προσαρμοστω-

 

και μην ξεχνας ειμαστε κι εμεις εδω.....σκεψου ποσες φιλες-ψυχολογους εχεις εδω μεσα.......εχουμε η μια την αλλη.....

[Jean]

JEAN μου καλησπερα.

σε ευχαριστω για την απαντηση. εχω φιλους εδω δεν ειναι πως δεν εχω αλλα οπως ξερεις καλα κ συ διαφερουμε σε αρκετα πραγματα... ας μην ξεκινησουμε να απαριθμουμε μιας κ σιγουρα τα ξερεις αφου ζεις αθηνα.

ζω εδω 5 χρονια τωρα, μαλιστα εχω κ καταγωγη απο μητερα, εχω συγγενεις αλλα μου λειπει η οικογενεια, οι φιλοι που με ξερουν τοσο καλα.

τα μερη μου... αυτο αρχισε να συμβαινει τωρα περισσοτερο.

τελοσπαντων ετσι διαλεξαμε, ετσι θα ζησουμε πλεον.

ποσο καιρο μενεις στην αθηνα?

 

Exω πλεον κλεισει 12 χρονια εδω...( 5 ως φοιτητρια στο κεντρο και τα υπολοιπα ως εργαζομενη, και στον Πειραια ως συζυγος και εσχατως μητερα...) Αλλα για μενα ηταν πιο ευκολο να ταιριαξω εδω. Συμβαινει ξερεις οταν επιλεξεις να ζησεις απο νησι σε μεγαλη πολη...Το αντιθετο ειναι πιο δυσκολο. Αυτος ηταν κι ο λογος που δεν πιεσα τον αντρα μου να κατεβουμε Κυπρο. Ειχα, αν θες, τη διορατικοτητα να προβλεψω πως θα ειχαμε χειροτερα προβληματα ετσι, γιατι ξεροντας τον αντρα μου που ειναι κατεξοχην ον της πολης δεν θα προσαρμοζόταν ποτε και θα ειχαμε καυγαδες. Ο γαμπρος μου (Αθηναιος) ας πουμε που εχει μια πολυ καλη δουλεια στην Κυπρο ωστοσο δυσκολευεται πολυ ακομη και 5 χρονια μετα να βρει φιλους (οχι οτι δεν βρηκε αλλα καταλαβαινεις τι εννοω, κολλητους φιλους, το ειδος των φιλων που εζησες μαζι τους 5 πραγματα και εισαι δεμενος μαζι τους). Διαφερει και η νοοτροπια παρα πολυ. Θα εχεις παρει χαμπαρι μεχρι τωρα σε τι αναφερομαι....Εμενα δεν μου λειπει η ζωη εκει. Μου λειπουν οι δικοι μου ομως. Μου λειπει η μητερα μου πολυ, με εκνευριζει το γεγονος οτι δεν βλεπω τα ανηψακια μου, τα παιδια της αδερφης μου. Συνηθως οταν ειμαι στενοχωρημενη με πιανει μια εντονη νοσταλγια να περπατησω στα μερη που εζησα. Νομιζω ομως αυτο συμβαινει σε ολους τους...ξενιτεμενους. Το σημαντικο ομως, αφου ετσι ηταν γραφτο, να το παρουμε αποφαση γιατι δεν βγαζει πουθενα.

[Olg@]

[Συνηθως οταν ειμαι στενοχωρημενη με πιανει μια εντονη νοσταλγια να περπατησω στα μερη που εζησα. Νομιζω ομως αυτο συμβαινει σε ολους τους...ξενιτεμενους. Το σημαντικο ομως, αφου ετσι ηταν γραφτο, να το παρουμε αποφαση γιατι δεν βγαζει πουθενα.

 

Πόσο μου ταιριάζει αυτή η φράση!!!

Τελικά όλοι μας έχουμε ανάγκη της ρίζες μας, στα δύσκολα θέλουμε να νιώθουμε σε οικείο περιβάλλον!

[nnm004]

καλο μου κοριτσακι γιατι ετσι ??? εισαι πολυ νεα ακομα για να νοιωθεις ετσι , εφοσον δεν σου ταιριαζε αυτος ο ανθρωπος γιατι ησουνα μαζι του ?? και το κυριοτερο ειναι γιατι δεν καθεσε να συζητησεις μαζι του αυτα που σε απασχολουνε , ειτε με τον ενα ειτε με τον αλλο τροπο θα βρεθει καποια λυση . Δεν λεω καλοι και οι γονεις αλλα απο την στιγμη που γνωρισα τον ανθρωπο μου , τον ερωτευτικα και εκανα οικογενεια μαζι του εκεινος και τα παιδια μας ειναι η οικογενεια μου , μαζι τους θελω να κανω διακοπες , μαζι τους θελω να ειμαι ολη την ωρα , εμεις οι 3 η οι 4 (πλεον σε λιγους μηνες) ειμαστε οικογενεια . Οι γονεις μου ειναι ηλικιωμενοι και ο μπαμπας μου αρρωστος με αλζχαιμερ , δεν λεω τους βοηθαμε με ευχαριστηση διοτι ειναιθ οι γονεις μου , αλλα με την ιδια ευχαριστηση θα βοηθουσα και τους γονεις του .Δεν εχω αναγκη απο τους γονεις μου ουτε ο πανος απο τους δικους του , πηγαινουμε λαρισα να τους βλεποθμε τους δικους του 2-3 φορες το μηνα και να βλεπουνε και να παιζουνε με το εγγονι τους αλλα το κανω με αγαπη , πραγματικα τους λατρευω. Το ιδιο και τους γονεις μου ο πανος , ομως ? ως εκει , ο πανος ειναι στρατιωτικος ανα πασα στιγμη μπορει να μας διωξουνε απο θεσσνικη ( μην σας πω οτι το παρακαλαω κιολας ) δεν με νοιαζει , εκει που θα παμε θα ειμαστε εμεις οι 4 , η οικογενεια μας , εντα3ει δεν θα μποροθμε να βλεπουμε τοσο συχνα τους γονεις μας οσο τωρα αλλα τι σημασια εχει ? τα παιδια μου και τον ανθρωπο μου θα εχω , δεν με νοιαζει τιποτα αλλο , ουτε εκεινον .

Συζητησε με τον αντρα σου κουκλα μου και βρειτε μια λυση και προς Θεου μην κανετε ακομα παιδι , δεν ειστε ετοιμοι , δεν φταιει τιποτα να την πληρωσει αυτο το παιδι

[ΑΓΚΑΛΙΤΣΑ]

συμφωνο με την grafistria αν δεν νιωθεις συγουρια με το γαμο σου και δεις οτι δεν αντεχεις αυτη τη κατασταση,ειναι κριμα να το πληρωσει το παιδακι.εμενα η γνωμη μου παντωσ ειναι να ηρεμησεις και να δεις λογικα τα πραγματα,εισαι λιγο καιρο παντρεμενη γιαυτο νιωθεις ετσι,οπως το νιωθουν και ολλα τα κοριτσια που φευγουν μακρια απο τους δικους τους ανθρωπους.οταν παντρευτηκα κι εγω ελεγα ολη την ωρα του αντρα μου(θελω τη μαμα μου) και με κοροιδευε και με ελεγε μαμοθρευτει,μετα συνηθησα.μιλησε με τον αντρα σου,και ειμαι συγουρη οτι θα σε καταλαβει.

[kiknaki]

Καλημέρα!!!Ρώτησαν ποτέ οι άντρες πως νιώθουν οι γυναίκες όταν αποχωρίζονται τους γονείς τους και την γειτονιά τους αναγκαζόμενες να μείνουν στην περιοχή και στο σπίτι των συζύγων τους?????Πιστέψτε με νιώθουν χάλια όπως και εγώ!Είμαι 27ετών,5μήνες παντρεμένη και μπορώ να ομολογήσω πώς δεν μου αρέσει η ζωή που κάνω.......Οι γονείς μου μένουν στο κέντρο της Αθήνας,πάνω από 30λεπτά για να φτάσω εκεί με το αυτοκίνητο και τουλάχιστον 1/30h με τα μέσα μεταφοράς.Νιώθω πολύ μόνη.Δεν δουλέυω,στην περιοχή που μένω πλέον δεν έχει κοντά μέρη όπου θα μπορούσα να πάω μια βόλτα έστω.Είμαι αρκετές ώρες μόνη μου στο σπίτι ακόμη και όταν ο άντρας μου βρίσκεται μέσα σε αυτό.Συνήθως είναι στον υπολογιστή και κάνει chat.Τις τελευταίες 3μέρες νιώθω έντονα την έλλειψη των γονιών μου,του αδερφού μου,της γειτονιάς μου και των φίλων μου.Δεν θέλω να φτάσω στο σημείο να πω ότι μετάνοιωσα που έκανα αυτόν το γάμο ή τουλαχιστον που τον έκανα με αυτές τις προυποθέσεις.Είμαι πολύ δυστυχισμένη!!!!!!

 

Sweety μου δεν μπορείς να φαντασείς πόσο σε νιώθω!!!Είμαι 4 χρόνια παντρεμένη και απέχω μακρία από τους γονείς μου όσο απέχεις κι εσύ περίπου από τους δικούς σου.

Στην αρχή αισθανόμουν όπως εσύ μη σόυ πω και κάπως χειρότερα αφού πήγαινα στους δικούς μου για 1-2 μέρες και καθόμουν 10!Εμμενα στη Θεσσαλονική και βρέθηκα σε ένα μέρος που το χειμώνα κυρίως δεν βλέπεις άνθρωπο να περπατά τη νύχτα.Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο ζήλευα τον αντρα μου που είχε τους γονείς του απέναντι Οι πρώτοι μήνες ήταν πολύ δύσκολοι αφού έπιανα τον εαυτό μου να βρίσκεται στα όρια της κατάθλιψης.Αυτό που με βοήθησε είναι οτι πήγαινα συχνά στους γονείς μου και καθόμουν μέρες και φυσικά το οτι με συμπαράσταθηκε κι ο αντρας μου αφήνοντας με ελεύθερη να κρίνω πότε θέλω εγώ να πάω και πόσο θέλω να μείνω παρόλο που έτσι δεν μας έβλεπε και κυρίως δεν χαιρόταν καθημερινά την κόρη μας.

Αν με ρωτήσεις τώρα πως νιώθω θα σου απαντήσω οτι είμαι μια χαρά,αγάπησα το μέρος που ζω.΄Γύρισα σήμερα από τους γονείς μου που έκατσα μόλις 2 μέρες και είχα να πάω πριν από τα Χριστούγεννα για να μείνω γιατί πλέον πάμε η έρχονται εβδομαδιαίως σχεδόν οπότε δεν μου λείπουν.

Κάνε υπομονή λοιπόν και όλα θα φτιάξουν! Και θα δείς αργότερα οτι η αναγκη σου να βρίσκεσαι κοντά στους δικούς σου ανθρώπους δεν θα είναι τόσο έντονη όπως τώρα

[mata]

Jean μου, με αφορμή όσα ανέφερες και μια που έμαθα την καταγωγή σου μετά από τόσο καιρό εδώ μέσα ήθελα να προσθέσω και το εξής. Έζησα Κύπρο για ένα καλοκαίρι και μάλιστα Λεμεσό. Εϊναι πολύ ωραίο μέρος και έχω πολύ καλές αναμνήσεις. Φαντάζομαι πόσο δύσκολα είναι για όλες εσάς που ζείτε μακριά από την οικογένεια σας, μια που εκείνο το καλοκαίρι, μου έλειπαν οι γονείς μου αφάνταστα. Μάλιστα ο πατέρας μου, απέφευγε να μου μίλάει στο τηλέφωνο γιατί κάθε φορά βούρκωνε. Αντιμετώπισα το δίλημμα για πιο μελοντική απόφαση αν θα πήγαινα να ζήσω εκεί. Τελικά δεν το έκανα. Μπράβο σας πάντως που καταφέρατε και ζείτε μακριά από τους δικούς σας ανθρώπους. Θέλει γερά κότσια και υπομονή να μπορέσεις να σταθείς μόνος σου στα πόδια σου και να καταφέρεις να προσαρμοστείς.

[Jean]

Mata μου η Κυπρος ειναι υπεροχο νησι, ιδιως το καλοκαιρι. Οι ανθρωποι ειναι ζεστοί και φιλοξενοι και οι χαλαροι ρυθμοι της ζωής ειναι πραγματική απολαυση. Ο πατερας μου όποτε ερχεται εδω, ιδιως οταν πεσουμε σε κανενα μποτιλιαρισμα τρελαινεται και απορει "πως ζει ετσι ο κόσμος;" χεχε!! Ο αντρας μου απ' την αλλη παρολο που περναει ωραια οποτε παμε για καλοκαιρι στην Κυπρο μόλις περασουν λίγες μερες αρχιζει να του τη δινει η ησυχια, η μεσημεριανη νεκρα, η χαλαροτητα με την οποια οι μαγαζατορες ανοιγουν και κλεινουν τα μαγαζια τους όποτε τους καπνισει, το γεγονος οτι δεν εχει ενα ροκ μπαρ της προκοπης (εχουμε κι αυτη τη λοξα!! που πας ρε καραμητρο;; Στο Λος Αντζελες εισαι, το γεγονος οτι οπου και να πας θες αμαξι κτλ κτλ... Ειναι οπως εχει μεγαλωσει ο καθενας. Εγω ειμαι πολυ προσαρμοστικος ανθρωπος, μου αρεσουν οι αλλαγες, θα μπορουσα να ζησω παντου. Και αυριο το πρωι να μου ελεγε ο αντρας μου παμε να ζησουμε στην Αφρικη εγω θα πηγαινα. (οχι οτι θα μου το ελεγε ποτε γιατι ειναι ανθρωπος της συνηθειας...Τον Πειραια δεν τον αφηνει με τιποτα. Ειναι μη μου τους κυκλους ταρατται!! )

Το μονο προβλημα που αντιμετωπιζω ειναι το οτι δεν βλεπω τους γονεις μου και κυριως τη μανα μου που ειναι και αρρωστη. Δεν θα ξεχασω ποτε το βραδυ πριν την καισαρικη που της μιλησα στο τηλεφωνο και δεν της ειπα οτι γενναω το πρωι. Στην κατασταση της δεν πρεπει να στρεσσαρεται καθολου και εφοσον δεν μπορουσε να ερθει θα ηταν βλακεια να της πω οτι γενναω το πρωι. Θα περναγε τζαμπα την αγωνια με τις οποιες συνεπειες στην υγεια της. Το ενστικτο της μανας ομως λειτουργησε. Ηξερε πολυ λιγα για την κατασταση μου...Της ειχα πει μονο οτι ενδεχεται να γεννησω προωρα και οτι ειμαι στο νοσοκομειο για απλη παρακολουθηση. Εκεινη τη μερα για πρωτη φορα με ρωτησε: "Σου εχουν μηπως δωσει ημερομηνια και μου το κρυβεις;;" Γελασα και της λεω: "Ναι ρε μαμα, γεννησα και δεν στο λεω, αυριο θα γραψω το μωρο στο προνηπιο..." Φυσικα το πρωι την πηρε ο αντρας μου και της λεει:" μαμα γεννησαμε..." Τον δασκαλεψα να της πει οτι με βαλανε χειρουργειο εκτακτως και δεν ηθελε να τους ανησυχησει χαραματα, αλλιως θα μας επαιρνε και θα μας σηκωνε!!! Αχ αυτες οι μαμαδες, ποσο απαραιτητες ειναι στη γεννα της κορης!!! Ηθελα μονο τη μαμα μου εκεινη την ωρα. Εκανα την επισκληριδιο κι ελεγα μεσα μου "μαμα μου..." Αλλα και να ηθελε η καημενη δεν μπορουσε να ερθει. Γιατι να την κανω να νιωσει ανεπαρκης;

Ειναι δυσκολο, ειναι πολυ δυσκολο να γεννας μακρια απο τη μανα σου γιατι οπως ειπε και πιο πανω μια κοπελα μονο η μανα σου σε νοιαζεται πραγματικα, γιατι η "στρατια" των εξ αγχιστειας συγγενων που περιμενε απ' εξω να γεννησω, μολις πληροφορηθηκε πως λογω προωροτητας και εντατικης δεν θα εβλεπαν το παιδι....αποχωρησε με αναλαφρα και δεν ξαναπατησε τις 4 μερες που ημουν μεσα. Μονο ο αντρουλης μου ηταν στο πλαι μου... Κι εβλεπα τις αλλες κοπελες στο δωματιο, που ειχαν γεννησει φυσιολογικα, που τα μωρακια τους ηταν υγιεστατα να εχουν απο πανω τους και αντρα και μανα και πεθερα και θειες κι ελεγα, γμτ, εγω στο πηγαδι κ****;