Φεύγει, τρέχει και δεν μας ακούει…

[anti1980]

Η μικρή μας είναι 21 μηνών. Κάποιες φορές που θέλουμε να κάνουμε μικρές αποστάσεις ή όταν κουράζεται να κάθετε πολύ ώρα στο καρότσι, τη βγάζουμε και τη παίρνουμε με το χέρι οπού της αρέσει πάρα πολύ. Και εμάς μας αρέσει να τη κρατάμε και να περπατάμε αλλά η μικρή που είναι πολύ δυνατή και υπερκινητική, θέλει να περπατάει μόνη της και τραβάει το χέρι της. Φυσικά γίνεται καυγάς για αυτό και αν δεν υπακούει ξαναμπαίνει στο καρότσι.

 

Το κακό είναι ότι ακόμα και σε μέρη που δεν έχει άμεσο φόβο αυτοκίνητου, άμα την αφήσουμε από το χέρι για να τρέξει και να εξερευνήσει τριγύρω μας (π.χ. camping , κλειστό πολυκατάστημα, πάρκο) εκείνη αρχίζει και φεύγει μακριά και δεν ακούει καθόλου. Την άφησα μια μέρα να δω πόσο μακριά θα πάει και αν φεύγει μόνο όσο μας βλέπει και τελικά είδα ότι δε φοβάται τίποτα και δε τη νοιάζει αν είμαστε μακριά. Εντωμεταξύ, κάθε φορά που πάμε να τη πιάσουμε για να τη φέρουμε πίσω, εκείνη αρχίζει και τρέχει ακόμα ποιο γρήγορα.:shock:

 

Έχω τρομοκρατηθεί… δε ξέρω τι να κάνω… τα παίρνει όλα για παιχνίδι και όσο και να τη μαλώνω δε με ακούει. Ούτε ακούει και κανέναν άλλον.:roll:

 

Έχετε καμία ιδέα??? Σας έχει τύχει??? Είναι απλά φάση και θα περάσει???? Δώστε μου τα φώτα σας!!!!

 

Μήπως να της βάλω λουράκι????:lol: (Χιχιχι εννοείται ότι κάνω πλάκα!!!!)

[poukis]

Τα ίδια κ ο δικός,έλεγα θα μεγαλώσει λίγο κ θα ακούει αλλά τίποτα.Δεν ξέρω τι να κάνω,δεν ακούει καθόλου.Είναι σκέτο αγρίμι,έχω κ την μικρή μου στο καροτσάκι κ καταλαβαίνεις,κάθε βόλτα είναι εφιάλτης.Αν έχετε καμία ιδέα κ γώ εδώ είμαι!!!

[Access]

Κάπου έχει ξανασυζητηθεί αυτό στο φόρουμ με διάφορες συμβουλές.

Αυτή που ακολούθησα με το δικό μου ταλιμπανάκι είναι να της εξηγήσω από το σπίτι ότι όταν βγαίνουμε έξω κρατάμε πάντα το χεράκι της μαμάς αν δεν το κρατάμε τότε θα πρέπει να γυρίσουμε πίσω (και να το κάνουμε πραγματικά έτσι, όχι μόνο να απειλούμε) 2 φορές χρειάστηκε να γυρίσουμε πίσω.:roll:

Φρόντισα οι «δοκιμαστικές βόλτες» να είναι κοντά στο σπίτι έτσι ώστε να μπορούμε να γυρίσουμε άμεσα :mrgreen:

Και συνεχίζω να της το θυμίζω εκ των προτέρων που και που

[fistikaki]

μια απ τα ιδια...

 

εχω καταληξει να τη βγαζω βολτα σε κατι ερημους δρομους και απατητα χωραφια...

 

ευτυχως ζουμε σε εξοχη, αλλα δεν ειναι δουλεια αυτη...

 

αμα παω να την πιασω απο το χερι, κανει σα τρελη...

 

εχω φτασει οταν την κοπαναει, να της φωναζω ΑΚΙΝΗΤΗ και εκει ψιλοκολλαει... για λιγο (ισα ισα για να την φτασω δηλαδη... μετα ξανα, τρεχαλα)

[anti1980]

Κάπου έχει ξανασυζητηθεί αυτό στο φόρουμ με διάφορες συμβουλές.

Αυτή που ακολούθησα με το δικό μου ταλιμπανάκι είναι να της εξηγήσω από το σπίτι ότι όταν βγαίνουμε έξω κρατάμε πάντα το χεράκι της μαμάς αν δεν το κρατάμε τότε θα πρέπει να γυρίσουμε πίσω (και να το κάνουμε πραγματικά έτσι, όχι μόνο να απειλούμε) 2 φορές χρειάστηκε να γυρίσουμε πίσω.:roll:

Φρόντισα οι «δοκιμαστικές βόλτες» να είναι κοντά στο σπίτι έτσι ώστε να μπορούμε να γυρίσουμε άμεσα :mrgreen:

Και συνεχίζω να της το θυμίζω εκ των προτέρων που και που

 

Αυτό με το χεράκι και εμείς έτσι το κάναμε. Και να πω την αλήθεια, ξέρει τώρα και δε διαμαρτύρεται, ούτε το τραβάει πολύ-πολύ, αλλά αυτό που εμένα με ανησυχεί είναι ότι ούτε στη παιδική χαρά δε μπορώ να την αφήσω να παίξει. Ακόμα και εκεί φεύγει, βγαίνει εκτός και τρέχει. Και η τιμωρία να τη ξαναβάλω στο καρότσι επειδή δε με άκουσε δε πιάνει… γι' αυτο και ζήτησα βοήθεια εδώ…??:

[fistikaki]

ΚΑΘΕΤΑΙ ΣΤΟ ΚΑΡΟΤΣΙ?????? :shock::shock::shock:

 

 

υπαρχουν παιδακια αυτης της ηλικας, που καθονται σε καροτσι?????????

 

 

ευλογημενη μανα!!!!

 

η δικια μου το εχει κοψει πριν χρονισει... μαλιστα, επειδη το εχουμε σε μια γωνια στην βεραντα, οποτε περναει απο κει, δεν παραλειπει να του ριξει και μερικα κλωτσιδια...

 

το αλλο που κανω εγω, για να μην μου φυγει οταν την κραταω απο το χερι, οταν αρχισει να τραβιεται, αρχιζω και ψευτοτρεχω κρατωντας την απο το χερι, ή κανω ηχηρα βηματα, ή κανω παρελαση και διαφορα αλλα καραγκιοζιλικια :oops:

[kalamaraki]

μια απ τα ιδια...

 

εχω καταληξει να τη βγαζω βολτα σε κατι ερημους δρομους και απατητα χωραφια...

 

ευτυχως ζουμε σε εξοχη, αλλα δεν ειναι δουλεια αυτη...

 

αμα παω να την πιασω απο το χερι, κανει σα τρελη...

 

εχω φτασει οταν την κοπαναει, να της φωναζω ΑΚΙΝΗΤΗ και εκει ψιλοκολλαει... για λιγο (ισα ισα για να την φτασω δηλαδη... μετα ξανα, τρεχαλα)

 

χαχαχαχαχα :D:D:D

Δεν μπορω να σταματήσω να γελάω (σορυ φυστικι) εδω και 5λεπτά που το διάβασα χαχαχα και μονο που σε φαντάζομαι!!!!!

 

Υγ μην νομιζετε οτι γελάω με σας....

και εγω ακριβώς τα ίδια περνάω και χειρότερα αλλα κανω αυτο που λεει η AGE μολις ξεφυγει και δεν μου δινει χερι ....γυρνάμε πισω ασυζητητη!!!

[Access]

Αυτό με το χεράκι και εμείς έτσι το κάναμε. Και να πω την αλήθεια, ξέρει τώρα και δε διαμαρτύρεται, ούτε το τραβάει πολύ-πολύ, αλλά αυτό που εμένα με ανησυχεί είναι ότι ούτε στη παιδική χαρά δε μπορώ να την αφήσω να παίξει. Ακόμα και εκεί φεύγει, βγαίνει εκτός και τρέχει. Και η τιμωρία να τη ξαναβάλω στο καρότσι επειδή δε με άκουσε δε πιάνει… γι' αυτο και ζήτησα βοήθεια εδώ…??:

 

καλά το καρότσι πρέπει να είναι μακράν η ποιο άχρηστη αγορά που έχω κάνει ........:mrgreen: δεν παίζει με τίποτα........

Η λύση ίσως είναι να βρείς είτε μία "μαντρωμένη" παιδική χαρά ή που να είναι σχετικά ασφαλής (να προλάβεις δηλαδή να την φτάσεις μέχρι να φτάσει σε "επικίνδυνο" σημείο):lol:

Τι να πω υπομονή μόνο θέλει δυστυχώς σε αυτή την ηλικία δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο

[Access]

α.......βρε φιστικάκι με πέθανες πάλι :mrgreen: κλοτσίδια ε??? :mrgreen:

[kalamaraki]

Εμεις πάντως το χρησιμοποιούμε ακόμα το καρότσι....και κάθεται χωρις γκρινιες και δράματα! Για μενα ειναι η καλυτερη αγορά που εχω κάνει, γιατι με αυτο παμε παντου!

[anti1980]

Εμεις πάντως το χρησιμοποιούμε ακόμα το καρότσι....και κάθεται χωρις γκρινιες και δράματα! Για μενα ειναι η καλυτερη αγορά που εχω κάνει, γιατι με αυτο παμε παντου!

 

Και η δικιά μου κάθεται στο καρότσι χωρίς να παραπονιέται. Το πρόβλημα μου δεν είναι ότι δε κάθεται στο καρότσι...Όταν είμαστε κάπου και τη βγάζουμε αρχίζουν τα προβλήματα... Ούτε σε παιδική χαρά δε μπορούμε να πάμε…

 

Ακόμα και στο παιδότοπο, που πάμε μια φορά την εβδομάδα, βγαίνει από το χώρο με τα παιχνίδια και τρέχει προς την πόρτα. Αναγκαστικά ΠΑΝΤΑ καθόμαστε σε τραπέζι κοντά στη πόρτα για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο ότι δε θα αποδράσει…

[Access]

Ακόμα και στο παιδότοπο, που πάμε μια φορά την εβδομάδα, βγαίνει από το χώρο με τα παιχνίδια και τρέχει προς την πόρτα. Αναγκαστικά ΠΑΝΤΑ καθόμαστε σε τραπέζι κοντά στη πόρτα για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο ότι δε θα αποδράσει…

Η μεγάλη απόδραση :mrgreen: βρε τα ζουζούνια μας τι κάνουν

 

Πάντως νομίζω ότι σε αυτή την ηλικία δοκιμάζουν τα δικά τους όρια όπως και τα δικά μας, πάντα την βλέπω να με κοιτάει όταν ετοιμάζεται για ζαβολιά…………. κάθε φορά που αντιδράω έντονα σε κάτι συνεχίζει να το κάνει, γιατί το θεωρεί αστείο οπότε προσπαθώ (προσπαθώ λέμε δεν το καταφέρνω κιόλας πάντα:roll:) να μην αντιδρώ έντονα και να το αφήνω να περάσει χαλαρά, συνήθως ψάχνω να βρω μια «μεσοβέζικη» λύση π.χ της αρέσει να κάνει τούμπες πάνω στο κρεβάτι μας........... την αφήνω να κάνει μόνο παρουσία μου και με το κεφάλι της προς τα εμένα (για να την πιάνω)

Με μικρούς δραπέτες δεν έχω ακόμα εμπειρία :mrgreen:

[Nefelirene]

Εμας πάλι η μικρή όποτε δεί το καρότσι τρελλαίνεται αφου σπάνια το παίρνουμε όπότε εκείνη το περναέι για παιχνίδι και παρακαλάει να την βάζουμε να κάθεται όποτε το βλέπει .Με το θέμα μην απομακρύνεσαι κτλ.δεν ξέρω πως τις έχει εμφυτευθεί στο μυαλό αλλά όλα ξεκίνησαν το περσινό καλοκαίρι που πηγαίναμε διακοπές ,σουλατσάραμε στο καράβι και έφευγε κτλ.οπότε της είπα ότι αν φύγει μακριά θα την χάσω και μετά εγώ δεν θα έχω παιδάκι και εκείνη θα την πάρει κάποια αλλη μαμά και θα είναι σε άλλο σπίτι μακρυά μου ε απο τότε δεν υπάρχει περίπτωση να βγούμε και να μην μου σφίγγει το χέρι ξέρω ότι ήταν λιγάκι σκληρό αυτό για το παιδάκι μου αλλά τουλάχιστον είναι πάντα πλαί μου και δεν την κυνηγάω.Βέβαια έχει και τα κακά του γιατί ακόμα και στην παιδική χαρά θέλει να είμαι δίπλα της αλλίως τίποτα ρούπι δεν το κουνάει.

[anti1980]

Εμας πάλι η μικρή όποτε δεί το καρότσι τρελλαίνεται αφου σπάνια το παίρνουμε όπότε εκείνη το περναέι για παιχνίδι και παρακαλάει να την βάζουμε να κάθεται όποτε το βλέπει .Με το θέμα μην απομακρύνεσαι κτλ.δεν ξέρω πως τις έχει εμφυτευθεί στο μυαλό αλλά όλα ξεκίνησαν το περσινό καλοκαίρι που πηγαίναμε διακοπές ,σουλατσάραμε στο καράβι και έφευγε κτλ.οπότε της είπα ότι αν φύγει μακριά θα την χάσω και μετά εγώ δεν θα έχω παιδάκι και εκείνη θα την πάρει κάποια αλλη μαμά και θα είναι σε άλλο σπίτι μακρυά μου ε απο τότε δεν υπάρχει περίπτωση να βγούμε και να μην μου σφίγγει το χέρι ξέρω ότι ήταν λιγάκι σκληρό αυτό για το παιδάκι μου αλλά τουλάχιστον είναι πάντα πλαί μου και δεν την κυνηγάω.Βέβαια έχει και τα κακά του γιατί ακόμα και στην παιδική χαρά θέλει να είμαι δίπλα της αλλίως τίποτα ρούπι δεν το κουνάει.

 

Λες αν της πω και εγώ κάτι τέτοιο να πιάσει????

 

Πάντως όσες φορές είναι να τη βγάλω από το καρότσι, την προετοιμάζω και της λέω ότι δε θέλω να φεύγει μακριά και ότι θέλω να με ακούει όταν τη φωνάζω διαφορετικά θα τη ξαναβάλω στο καρότσι… αλλά ποτέ δυστυχώς δε πιάνει…

 

Θα την πάρω με το καλό την επόμενη φορά, μήπως και αλλάξει κάτι…

[Nefelirene]

Λες αν της πω και εγώ κάτι τέτοιο να πιάσει????

 

Πάντως όσες φορές είναι να τη βγάλω από το καρότσι, την προετοιμάζω και της λέω ότι δε θέλω να φεύγει μακριά και ότι θέλω να με ακούει όταν τη φωνάζω διαφορετικά θα τη ξαναβάλω στο καρότσι… αλλά ποτέ δυστυχώς δε πιάνει…

 

Θα την πάρω με το καλό την επόμενη φορά, μήπως και αλλάξει κάτι…

 

 

Ναι να την ρίξεις στο φιλότιμο ότι είναι μεγάλο παιδί και είναι ωραίο να περπατάει μαζί με την μαμά και τον μπαμπά .Ελπίζω να πιάσει.

[anti1980]

Ναι να την ρίξεις στο φιλότιμο ότι είναι μεγάλο παιδί και είναι ωραίο να περπατάει μαζί με την μαμά και τον μπαμπά .Ελπίζω να πιάσει.

 

Πολύ θα το ήθελα να πιάσει… φοβάμαι πάρα πολύ όταν τρέχει έτσι και δε με ακούει…

[Nikolekaki]

Kοριτσάκια μου καλημέρα. Είναι μια φάση που περνάει αυτό το "τρέχω και πίσω δεν κοιτώ". Σε λίγο μεγαλώνοντας αποκτούν περισσότερη αίσθηση του κινδύνου και μαζεύονται... Εγώ με τον γιό μου είχα τραβείξει τα πάνδεινα πριν 2 χρόνια... Εκεί να δεις κατοστάρια για να προλάβω τα χειρότερα! Να παίρνει δρόμο στην παραλία (κατάμεστη από κόσμο) και να τρελαίνομαι! Και πίσω του να τρέχει πανικόβλητη και σε ημίτρελη κατάσταση μια γυναίκα που ουδόλως έφερνε στο μυαλό σκηνές από baywatch... (Mε την Πάμελα διαφέρουμε λιγάαααααακι...). Τελικά μετά τα 2 μαζεύτηκε αρκετά. Τουλάχιστον σταματούσε όταν του φώναζα.

[anti1980]

Kοριτσάκια μου καλημέρα. Είναι μια φάση που περνάει αυτό το "τρέχω και πίσω δεν κοιτώ". Σε λίγο μεγαλώνοντας αποκτούν περισσότερη αίσθηση του κινδύνου και μαζεύονται... Εγώ με τον γιό μου είχα τραβείξει τα πάνδεινα πριν 2 χρόνια... Εκεί να δεις κατοστάρια για να προλάβω τα χειρότερα! Να παίρνει δρόμο στην παραλία (κατάμεστη από κόσμο) και να τρελαίνομαι! Και πίσω του να τρέχει πανικόβλητη και σε ημίτρελη κατάσταση μια γυναίκα που ουδόλως έφερνε στο μυαλό σκηνές από baywatch... (Mε την Πάμελα διαφέρουμε λιγάαααααακι...). Τελικά μετά τα 2 μαζεύτηκε αρκετά. Τουλάχιστον σταματούσε όταν του φώναζα.

 

Ενθαρρυντικό το μήνυμα σου Nikolekaki!!!! Εύχομαι να τελειώσει και το δικό μου τρέξιμο σε λίγο που πλησιάζει να μπει στα 2…:roll:

[SKEK]

Αυτό με το χεράκι και εμείς έτσι το κάναμε. Και να πω την αλήθεια, ξέρει τώρα και δε διαμαρτύρεται, ούτε το τραβάει πολύ-πολύ, αλλά αυτό που εμένα με ανησυχεί είναι ότι ούτε στη παιδική χαρά δε μπορώ να την αφήσω να παίξει. Ακόμα και εκεί φεύγει, βγαίνει εκτός και τρέχει. Και η τιμωρία να τη ξαναβάλω στο καρότσι επειδή δε με άκουσε δε πιάνει… γι' αυτο και ζήτησα βοήθεια εδώ…??:

 

Δεν μου έχει τύχει σε τέτοιο βαθμό αλλά γενικώς προτιμώ τις πιο ήσυχες παιδικές χαρές, ποτέ παιδότοπους (είμαι κατά) για να μπορώ να την ελέγχω. Αυτό που ήθελα μόνο να επισημάνω είναι ότι η τιμωρία γενικώς σε αυτή την ηλικία δεν πιάνει, απλά πισμώνει και συγχίζει τα παιδιά. Δηλαδή: Αφού με φέρανε εδώ να παίξω γιατί με ξαναβάζουν στο καρότσι? Μα΄αφού βγήκαμε από τους 4 τοίχους για να τρέξουμε λίγο, τι με δένουν πάλι στο καρεκλάκι μου? Αυτό που κάνω εγώ είναι να συμμετέχω μαζί της. Τρέχει να φύγει? Δίπλα της εγώ να ρωτάω που πάμε. Προσπάθησε να είσαι από δίπλα για να την προσέχεις χωρίς να της απαγορεύεις.

 

Τέλος και εγώ πιστεύω ότι είναι φάση και όσο πηγαίνεις με τα νερά της τόσο πιο γρήγορα θα περάσει.

[rkt]

Χμ, επαναφέρω το θέμα. Θα περάσει? Πότε?

Εμένα που κοντεύει τα 3 γιατί δεν έχει σταματήσει? Δεν το κάνει τόσο στην παιδική χαρά, όσο στο δρόμο. Το σκάει και τρέχει τέτοια κατοστάρια με εμένα από πίσω, που σκέφτομαι να δηλώσω συμμετοχή στους Ολυμπιακούς.

Εχω φτάσει σε σημείο, να σκέφτομαι να βάλω τακούνι, γιατί κατοστάρια, διακοσάρια κλπ ...άρια με γόβα στιλέτο, ε πως να το κάνουμε. Είναι κομμάτι δύσκολο.

Και δυστυχώς γίνομαι έξαλλη από το φόβο μου μήπως δεν την προλάβω καμμιά μέρα και χτυπήσει άσχημα από αυτοκίνητο.. Καταφέρνω μετά από πολύ εκπαίδευση να μην το δείχνω ....πάντα, αλλά κάποιες φορές δεν το καταφέρνω. Οχι ότι έχει διαφορά. Η Κάλλια θα κάνει πάντα το θαύμα της!!

[Agkalia]

Χμ, επαναφέρω το θέμα. Θα περάσει? Πότε?

Εμένα που κοντεύει τα 3 γιατί δεν έχει σταματήσει? Δεν το κάνει τόσο στην παιδική χαρά, όσο στο δρόμο. Το σκάει και τρέχει τέτοια κατοστάρια με εμένα από πίσω, που σκέφτομαι να δηλώσω συμμετοχή στους Ολυμπιακούς.

Εχω φτάσει σε σημείο, να σκέφτομαι να βάλω τακούνι, γιατί κατοστάρια, διακοσάρια κλπ ...άρια με γόβα στιλέτο, ε πως να το κάνουμε. Είναι κομμάτι δύσκολο.

Και δυστυχώς γίνομαι έξαλλη από το φόβο μου μήπως δεν την προλάβω καμμιά μέρα και χτυπήσει άσχημα από αυτοκίνητο.. Καταφέρνω μετά από πολύ εκπαίδευση να μην το δείχνω ....πάντα, αλλά κάποιες φορές δεν το καταφέρνω. Οχι ότι έχει διαφορά. Η Κάλλια θα κάνει πάντα το θαύμα της!!

 

η Ειρηνουλα μας ειναι 3 ετών, μεχρι πριν 6 μηνες περιπου ετρεχε σαν τρελη με το που πατουσαμε το ποδι στην παιδικη χαρα. στον δρομο την αφηνω να περπαταει διπλα μου, παιζουμε κ ενα παιχνιδι, με ρωταει "μαμα να τρεξω;" της λεω ναι, αλλα μολις φωναξω ΣΤΟΠ θα σταματας. την αφηνω να κανει 4-5 βηματα τρεχοντας κ φωναζω -οχι δυνατα- ΣΤΟΠ! τοτε σταματαει, κοκκαλωνει, μετα παλι "ΠΑΜΕ!" κ ξανατρεχει, κ μετα παλι ΣΤΟΠ. οταν φτανουμε να περασουμε απεναντι της λεω "ΧΕΡΑΚΙ!" κ παιρναμε μαζι. το χει δει για παιχνιδι και το διασκεδαζει.

 

στην παιδικη χαρα τωρα... της βαζω ορια, μπορεις να τρεξεις οσο θες μεχρι αυτη την γραμμη. αν την περασεις θα πρεπει να φυγουμε, οκ? 1-2 φορες δεν με ακουσε κ την πηρα επιτοπου να φυγουμε. εκλαψε, ουρλιαζε στον δρομο αλλα την ειχα προειδοποιησει. δεν το ξανακανε.

 

[mariantinos]

Βαλ'τε με κ εμένααα στο KΛAMΠ!

[Stone]

Κι εμενα!!!Την τελευταια φορα για να μην πέσω - ειμαι και εγκυος- αναγκαστηκα και του εδωσα μια σπρωξια ετσι οπως ετρεχα για να πέσει εκεινος και να μην βγει στο δρομο...Τον λυπηθηκα γιατι μετα εκλαιγε αλλα ή θα επεφτα εγω ή εκεινος θα εβγαινε στο δρομο..Ουφφφφ το εχει δει σαν παιχνιδι, αφου τρεχει και ξεκαρδιζεται στο γελιο..και που του φωναζουμε τπτ, τον εχω αφησει κιολας -σε ασφαλες σημειο- να δω που μπορει να φτασει ωσπου τον εχασα απο τα ματια μου...

[Ellemphriem]

Εμεις ακομα δεν εχουμε ξεκινησει. Οταν φευγει και της φωναζω κοκαλωνει.....ποτε να το περιμενω να ξεκινησει? Καπου εδω γυρω πρεπει να ειναι ε?

[Stone]

Σου'ρχεται οπου να'ναι...χαχα

Αν και αφου μεχρι τωρα δεν ειχατε πολλες αποδρασεις ισως περασετε πιο ηπια αυτη τη φαση!!