δισχιδης ραχη-πως να βρει μια μανα τη δυναμη να αποχωριστει το μωρακι της????

[soevan07]

Λυπάμαι πάρα πολύ!!....

Ξέρω κι εγώ πως νιώθεις

γιατί είχα κι εγώ στην ζωή μου 1 αποβολή και 1 παλλίνδρομη κύηση...

 

...ο γιατρός μου είπε οτι

αυτά τα μωράκια "έφυγαν" γιατί δεν ήταν υγιή....

 

Nα είσαι σίγουρη οτι ο χρόνος θα σε ανακουφίσει

και ο ερχομός ενός άλλου μωρού σίγουρα θα σε γιατρέψει!

 

Θα σου πω τα λόγια που μου είχε πει:

"Σκοπός στη ζωή σου θα πρέπει να είναι

να φέρεις ενα υγιές μωρό στο κόσμο

και όχι απλά ένα μωρό!..."

 

Θα βρείς κι άλλες παρόμοιες ιστορίες στο παρακάτω λινκ

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=49010&highlight=%E4%E9%F3%F7%E9%E4%E7%F2+%F1%DC%F7%E7

 

Σου εύχομαι να γεμίσεις σύντομα την αγκαλιά σου με ένα άλλο μωράκι!!

[cathy1716]

Κοριτσάκι μου γλυκό, το μήνυμα σου σπάραξε την ψυχή μου.

Πόσο πόνο κουβαλάς, πολύ πόνο.

Ο ψυχικός πόνος είναι ό,τι χειρότερο υπάρχει, αλλά μετά την βροχή βγαίνει πάντα ξανά ο ήλιος και θα ξανά βγει και για σένα και για τις άλλες τις πονεμένες μανούλες.

Κουράγιο!!!!!Ο Θεούλης θα σε ξανά κάνει μανούλα και όλα θα πάνε καλά.

Μη χάνεις την πίστη σου σε αυτό ποτέ!!!

Σ'ευχαριστω Αρχοντουλα...Μακαρι,μακαρι να ξαναβγει ο ηλιος κ να καταφερουμε να γελασουμε ξανα οσες ειμαστε εδω,στις ''δυσκολες στιγμες''...κ δυστυχως ειμαστε πολλες...

[cathy1716]

Αγαπημενη μου cathy1716

Όταν διαβασα το μήνυμα σου, δεν ειχα το κουραγιο να σου απαντησω!

Να γιατι…

Πριν από τρια χρονια η καλυτερη μου φιλη (κοντευω τα τριαντα και κανουμε παρεα από 5 χρονων) εμεινε εγκυος!! Κατέβαινα κάθε Σαββατοκυριακο (Καρπενησι – Αθηνα) Μια πολλη καλη εγκυμοσυνη από οσο ξεραμε(!). Ηρθε ο ενατος και κατεβηκα στην Αθηνα να μεινω σπιτι της (ναυτικος ο ανδρας της) Για να μην σε κουραζω γεννησε με φυσιολογικο τοκετο (σε ένα επωνυμο νοσοκομειο) Της δωσανε το μωρο αμεσως στην αγκαλια της ένα μωρακι πανεμορφο το οποιο σε λιγοτερο από λιγα λεπτα ξεψυχησε!!! Ξεψυχησε στην αγκαλια της μαμας του και οι δυο τους στην αγκαλια τη δικια μου!!!!

ΚΕΝΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Το μωρακι δεν εχει πνευμονια (σχεδον) και

ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΑ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΧΕ ΔΕΙ!!!!!!!!!

Αυτό που δε θα ξεχασω ποτε ηταν ….……ηταν όλα!!!

Η κοπελα αυτή τωρα εχει ένα υγιέστατο κοριτσακι και ένα υγιέστατο αγορακι!!!!!!!!!!!!!

½ χρονο εχοντας το κοριτσακι της πλεον αγκαλια μην εχοντας ξεπερασει την πρωτη της γεννα μου ειπε το εξης: εάν το ηξερα θα το προλαβαινα, δεν θα ηθελα ποτε να εχω την αναμνηση του θανατου του στα χερια μου… την καθαρη ανασα ζωης που μου εδωσε και εφυγε……… χωρις να προλαβω να κανω οτιδηποτε για να τον βοηθησω, τον εβλεπα κάθε βραδυ στον υπνο μου……………. Πλεον όχι παντα!!

Τον αγαπαω για παντα…………………………

Ηθελα να σου πω εγω και εκεινη κυριως ότι ελαβες την πιο σωστη αποφαση Να μην κρυψεις τον πονο σου!!!! Βγαλτον εξω και σκεψου ότι η μανουλα (γιατι μανα δεν εισαι αφου γεννησεις μανα εισαι απο όταν εισαι εγκυος, από τοτε ξεκινας να το φροντιζεις) είναι αυτή που είναι η γλυκια και αυτή που παιρνει τις σωστες αποφασεις για τα παιδια της!!!!!!!!!!!!!

Αυτό που εκανες το εκανες για να προφυλαξεις το αγγελουδι σου που αυτή τη στιγμη είναι η κυριαρχη σκεψη στο μυαλουδακι σου, οταν με το καλο όμως θα κρατησεις το νέο σου μωρακι αγκαλια δεν θα ξεχασεις θα μπει όμως βαθια βαθια μεσα στο μυαλουδακι σου και κυριαρχος θα είναι εκεινος ο λιλουπουτιος ανθρωπακος ή εκεινη η σουσουραδα για να επιβεβαιωσει την σωστη αποφαση που με τοσο πονο πηρες τωρα!!!!

Εγω που γεννησα με καισαρικη μου ειπε ο γιατρος μου ότι μπορω να μεινω παλι εγκυος μετα από 3 μηνες, καλυτερα ισως συμπληρωσε από 6 μηνες.

Παρε αγκαλια τον αντρα σου και κλαψτε παρεα, κλαψτε και αφηστε το πονο να επουλουθει με τον καιρο και με νεες χαρες

Σου ευχομαι την ευτυχια στα χερια σου!!!!

Με πολυ συμπαθεια και αγαπη!!!!

Σ'ευχαριστω nanis...συγκλονιστικη η ιστορια της φιλης σου,ποσο οδυνηρη μπορει να ειναι η ζωη...πως να αντεξει μια μανα,βλεποντας το παιδι της να σβηνει στα χερια της????Ναι,συζητωντας μαζι σας εδω,ξερω οτι η πιο δυσκολη αποφαση της ζωης μου,λυτρωσε το μωρο μου...Με τον αντρα μου ειχαμε συζητησει στον 3ο μηνα,λιγο πριν την αυχενικη...Σε περιπτωση που το παιδι μας θα ειχε καποιο προβλημα που θα φαινοταν κ δεν θα αντιμετωπιζοταν,ειχαμε χρεος να το λυτρωσουμε,απο τωρα,νωρις...Η αυχενικη ομως βγηκε τελεια τοτε...Κ εμεις ανακουφιστηκαμε...Δεν ξεραμε οτι ο εφιαλτης θα ξεκινουσε αργοτερα,2 μηνες μετα...Η δισχιδης ραχη ομως ηταν δυσκολη υποθεση.Κ ελαχιστες οι ελπιδες...Η πιο δυσκολη αποφαση της ζωης μου.εχεις δικιο,ισως ειναι ενδειξη αγαπης,να ανακουφιζεις το παιδι σου απο τον πονο κ να τον επωμιζεσαι εσυ...

Ο γιατρος μου μου ειπε 3/6 μηνες μετα την καισαρικη,θα εξαρτηθει απο το ποσο γρηγορα αναρρωνω...Ο πρωτος στοχος επιτευχθηκε,παρα τη στενοχωρια,το σοκ,την ταλαιπωρια της καισαρικης,αδιαθετησα 35 μερες μετα την καισαρικη...Σημαδι αναρρωσης?Θα δειξει,περιμενω με αγωνια να παω ξανα στο γυναικολογο...

[nanis]

Η πιο δυσκολη αποφαση της ζωης μου.εχεις δικιο,ισως ειναι ενδειξη αγαπης,να ανακουφιζεις το παιδι σου απο τον πονο κ να τον επωμιζεσαι εσυ...

 

Γλυκια μου cathy1716 ετσι ειναι οι μανουλες να παιρνουν τον πονο απο τα παιδια τους!

Και εαν σου ειπα την ιστορια της Ρεας ηθελα να σου δωσω κουραγιο μεσα απο το δικο της πονο και τη μετεπειτα χαρα τον παιδιων της!!

 

Εκανες τα μεγιστα για το αγγελουδι σου... του εδωσες την αγαπη σου ... και το εσωσες!!!

Ναι γλυκια μου cathy1716, μη σκέφτεσαι οτι το εχασες... σκεψου οτι το λυτρωσες...

 

 

Ναι, καλή μου, βρηκες τη δυναμη και το εσωσες!!

 

 

Ο γιατρος μου μου ειπε 3/6 μηνες μετα την καισαρικη,θα εξαρτηθει απο το ποσο γρηγορα αναρρωνω...Ο πρωτος στοχος επιτευχθηκε,παρα τη στενοχωρια,το σοκ,την ταλαιπωρια της καισαρικης,αδιαθετησα 35 μερες μετα την καισαρικη...Σημαδι αναρρωσης?Θα δειξει,περιμενω με αγωνια να παω ξανα στο γυναικολογο...

 

Δωσε χρονο στον εαυτο σου και θα ερθουν ολα!! Το πιστευω αυτο!!

Ηδη ηρθε η <<κυρια>> περιοδος να σου θυμισει οτι εισαι γυναικα και μια υπεροχη, δυνατη και παλι μελλοντικη μανουλα!!!

Μην βιαστεις να μεινεις εγκυος πριν στο πει ο γιατρος σου.

Οταν ομως με το καλο..... πεσε με τα μουτρα!!!!!!!

 

Να ξερεις οτι σε σκεφτομαι...

[hope@]

κοπελα μου κι εγω περασα παρομοια εμπειρια προσφατα το μωρακι παλλινδρομμησε την 9η βδομαδα και μεχρι την 11η ουτε που καταλαβαινα οτι το κουβαλουσα νεκρο μεσα μου...τελικα απο τη νεκροψια φανικε οτι ειχε συνδρομο turner (δηλαδη ενα χρωμοσωμμα λιγοτερο) και μαλλον γι'αυτο παλλινδρομισε. εγω δεν θα σου πω να το ξεχασεις εγω πραγματικα πενθησα με ολη τη σημασια της λεξει για εναμιση μηνα περιπου..αλλοστε δεν μπορουσα να κανω διαφορετικα απο το να κλαιω...και να καταριεμαι ακομα και το θεο οντας πεπεισμενη οτι αυτος ο πονος δεν προκειται να φυγει απο μεσα μου...ομως μπορω να σου πω οτι μετα απο τρεις μηνες εχω ξανασταθει στα ποδια μου και αυτος ο ανυποφορος πονος εχει φυγει απο μεσα μου.κυοφορω επισης το μωρακι μου και ελπιζω αυτη τη φορα να ειναι καλα..εχω εναποθεση πια ολη μου την προσπαθεια και τις ελπιδες στη παναγιτσα και ξερω οτι οπως τη προηγουμενη φορα ηξερε τι πρεπει να κανει μιας και το μωρακι δεν ηταν καλα ετσι ξερει τι θα κανει και τωρα.να ξεσπασεις κοπελα μου γιατι επιβαλεται..δεν υπαρχει μεγαλυτερος πονος να εισαι σιγουρη ομως οτι ο πονος αυτος συντομα θα φυγει και θα μοιαζει με κακο ονειρο οσο και αν σου φαινεται αδυνατο τωρα

[pocoyo]

Να ηξερες ποσο σε καταλαβαινω!!!!!!!στον πρωτο μου γιο μου ειχαν πει οτι εχει δυσχιχης ραχη και υδροκεφαλια και το μωρο θα γεννιοταν σιγουρα με αναπηρια....περασα ενα εφτιαλτη!!!!θελαν να μου βγαλουν το μωρο απο 20 εβδομαδων εγκυος, εντωμεταξυ δεν ειχα πολλα νερα και ειχε κολλησει το μωρο στην ιδια σταση για πολυ καιρο,δεν αναπτυσσοταν οπως επρεπε υπερηχους καθημερινους κτλ.

Στην δικη μου ομως την περιπτωση το συζητησαμε εκτεταμενα με τον αντρα και ειχαμε παρει την αποφαση αλλα και οι γιατροι μας διναν ελαχιστες ελπιδες (καθε μερα στον υπερηχο επαιρνα και την τσαντα μου-μηπως και μου πουνε οτι αυτη ηταν η μεγαλη μερα) να συνεχισουμε με την εγκυμοσυνη και οπου μας βγαλει. Γεννησα επειτα απο μια μεγαλη περιπετεια στις 37 βδομαδες και το μωρο βγηκε υγιη (ικτερο μονο) αλλα μικροσκοπικο 1,900 γεννηθηκε.

Λυπαμαι για ο,τι σου συνεβη και καταλαβαινω πως νιωθεις εγω ημουν τυχερη. Ομως να ξερεις οτι η μια εγκυμοσυνη δεν ειναι ιδια με την επομενη και να μην το αφησεις αυτο να σε αποτρεψει απο μια μελλοντικη εγκυμοσυνη.

[nanis]

Για να μην παραξηγηθω οταν γραφω μην σκεφτεσαι οτι το εχασες

δεν εννοω να το ξεχασει, εννοω να μην το σκεφτεται με τον τροπο οτι πηγε να διακοψει την κυηση, αλλα οτι πηγε να σωσει και να λυτρωσει το μωρακι της.

 

hope@ σου ευχομαι με το καλο να κρατησεις το μωρακι σου αγκαλιτσα!!!

Ευχομαι πραγματικα και μεσα απο την καρδια μου να πανε ολα καλα!!!

[cathy1716]

εγω δεν θα σου πω να το ξεχασεις εγω πραγματικα πενθησα με ολη τη σημασια της λεξει για εναμιση μηνα περιπου..αλλοστε δεν μπορουσα να κανω διαφορετικα απο το να κλαιω...και να καταριεμαι ακομα και το θεο οντας πεπεισμενη οτι αυτος ο πονος δεν προκειται να φυγει απο μεσα μου...ομως μπορω να σου πω οτι μετα απο τρεις μηνες εχω ξανασταθει στα ποδια μου και αυτος ο ανυποφορος πονος εχει φυγει απο μεσα μου.κυοφορω επισης το μωρακι μου και ελπιζω αυτη τη φορα να ειναι καλα..εχω εναποθεση πια ολη μου την προσπαθεια και τις ελπιδες στη παναγιτσα και ξερω οτι οπως τη προηγουμενη φορα ηξερε τι πρεπει να κανει μιας και το μωρακι δεν ηταν καλα ετσι ξερει τι θα κανει και τωρα.να ξεσπασεις κοπελα μου γιατι επιβαλεται..δεν υπαρχει μεγαλυτερος πονος να εισαι σιγουρη ομως οτι ο πονος αυτος συντομα θα φυγει και θα μοιαζει με κακο ονειρο οσο και αν σου φαινεται αδυνατο τωρα

 

Δεν φανταζεσαι ποσο χαιρομαι με το μηνυμα σου hope!!!Πολυ ελπιδοφορο!!Ευχομαι ολες οσες γραφουμε εδω,στις δυσκολες στιγμες του φορουμ,να γραφουμε σε λιγο καιρο σε αλλη κατηγορια...!Ευχομαι ολοψυχα να πανε ολα καλα κ ο εφιαλτης του παρελθοντος να μεινει πλεον μια αναμνηση!Σιγουρα αυτο θα γινει μολις κρατησεις το μωρακι σου αγκαλια!Ποσο πολυ λαχταραω να πατησω ξανα στα ποδια μου,να τα καταφερω κ εγω οπως εσεις...Μου δινετε ελπιδα,βλεποντας οτι τα καταφερατε!!!

[hope@]

ολα θα πανε καλα κοπελα μου και θα ξαναπατησεις στα ποδια σου αυτο ειναι σιγουρο..υπομονη αυτες τις δυσκολες μερες και κουραγιο...και να σου πω κατι που βοηθησε πολυ στο τελος και μενα πιστη...με βοηθησε πολυ κουραγιο

[cathy1716]

Λυπάμαι πάρα πολύ!!....

Ξέρω κι εγώ πως νιώθεις

γιατί είχα κι εγώ στην ζωή μου 1 αποβολή και 1 παλλίνδρομη κύηση...

 

...ο γιατρός μου είπε οτι

αυτά τα μωράκια "έφυγαν" γιατί δεν ήταν υγιή....

 

Nα είσαι σίγουρη οτι ο χρόνος θα σε ανακουφίσει

και ο ερχομός ενός άλλου μωρού σίγουρα θα σε γιατρέψει!

 

Θα σου πω τα λόγια που μου είχε πει:

"Σκοπός στη ζωή σου θα πρέπει να είναι

να φέρεις ενα υγιές μωρό στο κόσμο

και όχι απλά ένα μωρό!..."

 

Θα βρείς κι άλλες παρόμοιες ιστορίες στο παρακάτω λινκ

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=49010&highlight=%E4%E9%F3%F7%E9%E4%E7%F2+%F1%DC%F7%E7

 

Σου εύχομαι να γεμίσεις σύντομα την αγκαλιά σου με ένα άλλο μωράκι!!

 

"Σκοπός στη ζωή σου θα πρέπει να είναι

να φέρεις ενα υγιές μωρό στο κόσμο

και όχι απλά ένα μωρό!..." Εχοντας περασει σοβαρα προβληματα υγειας κ χειρουργεια στη ζωη μου, σκοπος της ζωης μου ειναι εαν αξοιωθω ποτε , να κανω ενα παιδακι υγιες κ ευτυχισμενο...Μακαρι να τα καταφερω!Λυπαμαι πολυ για τις δυσκολιες που αντιμετωπισες στο παρελθον,ωστοσο σημερα νομιζω εισαι μια τελεια μανουλα!!!!

[cathy1716]

Cathy,

Οι ιστορίες μας είναι λίγο παράλληλες. Γέννησα κι' εγώ πριν 3 χρόνια με καισαρική ένα μωράκι (στη 38η εβδομάδα) νεκρό. Ο γιατρός μου, μου είχε πει ότι μπορούσα μετά από 2-3 κύκλους να επιχειρήσω πάλι εξωσωματική, όπως και το έκανα. Αλλά δυστυχώς η δεύτερη εγκυμοσύνη παλλινδρόμησε στην 8η εβδομάδα, γιατί απλά δεν ήμουνα καλά ψυχολογικά. Επειδή λοιπόν ο ψυχολογικός παράγοντας παίζει πρωταρχικό ρόλο, πένθησε όπως νοιώθεις το μικρό σου αγγελάκι, αλλά όταν αποφασίσεις να προχωρήσεις σε μία νέα εγκυμοσύνη, σιγουρέψου ότι έχεις αφήσει πίσω σαν ένα κακό όνειρο αυτό που συνέβη και μη αφήσεις να φωλιάσει στη ψυχή σου και να σου στερεί τη χαρά από το επόμενο μωράκι σου.

Λυπαμαι πολυ alexele για αυτα που εχεις περασει...Τοσος πονος,πολυ οδυνηρες εμπειριες...Ποσο δικιο εχεις τελικα....Θελει χρονο, τοσο το σωμα οσο κ η ψυχη για να επουλωσει τις πληγες...Το θεμα ειναι να εχουμε την υπομονη να περιμενουμε διοτι δυστυχως δεν μπορεις να αφησεις τετοιες πληγες πισω σου τοσο απλα....Ευχομαι να βρω τη δυναμη,οπως κ εσυ...

[cathy1716]

ολα θα πανε καλα κοπελα μου και θα ξαναπατησεις στα ποδια σου αυτο ειναι σιγουρο..υπομονη αυτες τις δυσκολες μερες και κουραγιο...και να σου πω κατι που βοηθησε πολυ στο τελος και μενα πιστη...με βοηθησε πολυ κουραγιο

Σου ευχομαι τα καλυτερα γιατι τα αξιζεις!!!Οταν εχεις περασει τοσο οδυνηρες εμπειριες,νομιζω γινεσαι ακομα πιο συνειδητοποιημενη μανουλα...Εισαι αλλο ενα παραδειγμα για μενα κ σε ευχαριστω πολυ γι αυτο....Μου δινεις ελπιδα, κ δεν φανταζεσαι ποσο την χρειαζομαι.Να'σαι καλα εσυ κ το μωρακι σου!!!!

[cathy1716]

Για να μην παραξηγηθω οταν γραφω μην σκεφτεσαι οτι το εχασες

δεν εννοω να το ξεχασει, εννοω να μην το σκεφτεται με τον τροπο οτι πηγε να διακοψει την κυηση, αλλα οτι πηγε να σωσει και να λυτρωσει το μωρακι της.

 

hope@ σου ευχομαι με το καλο να κρατησεις το μωρακι σου αγκαλιτσα!!!

Ευχομαι πραγματικα και μεσα απο την καρδια μου να πανε ολα καλα!!!

Σε ευχαριστω πολυ nanis,δεν παρεξηγηθηκε αυτο που εγραψες...Οσα μου εγραψες, ειναι πολυτιμα για μενα κ μου δινουν μια ελπιδα,λιγο φως...Μακαρι να ημουν τυχερη οπως η ποπη που εγραψε πιο πανω...ομως δυστυχως το ονειρο για μενα εγινε εφιαλτης.κ δεν υπηρχαν ελπιδες ουτε μπορεσα να διακινδυνεψω την ζωη του μωρου μου με τις συνθηκες που μου περιεγραφαν...Οχι,ηταν η πιο δυσκολη αποφαση της ζωης μου κ ελπιζω να μην χρειαστει καμια γυναικα να περασει κατι αντιστοιχο ποτε...Απο την αλλη,δυστυχως παλαιοτερα οι γυναικες δεν ειχαν τη δυνατοτητα να δουν τετοιες παθησεις με υπερηχο κ τα παιδια γεννιοντουσαν παραλυτα,με διαννοητικη καθυστερηση...Η η φιλη σου που δυστυχως το ειδε να πεθαινει...Ειναι διαφορετικα να ξερεις...Πρεπει ομως να αναλαβεις να αποφασισεις εσυ για τη μοιρα το παιδιου σου...

[vasdeli]

Kαλή μου κοπέλα....μην βασανίζεσαι....Μην κατηγορείς τον εαυτό σου...

Όσο για τα αναπάντητα ερωτήματά σου είναι νωρίς ακόμα....θα ασχοληθείς με αυτά όταν θα κρατήσεις στην αγκαλιά σου το αγγελούδι σου που τώρα απλά έχασε τον δρόμο....

Εγώ έχασα την μπέμπα μου πριν 7 μήνες και ενώ βρισκόμουν στον 5 μήνα κύησης. Ενδομήτριος θάνατος, είπανε οι γιατροί....Πριν μια βδομάδα έμαθα ότι είμαι έγκυος ξανά(πρώτα ο Θεός και αν όλα πάνε καλά)θα είναι το τρίτο μου παιδάκι...Αυτό το διάστημα των 7 μηνών ήταν πολύ δύσκολο για μένα όμως δες...η ζωή πάντα τραβά μπροστά...

Δεν μπορώ να σου πω τίποτα άλλο από το ότι σε καταλαβαίνω απόλυτα...

Έχεις ένα ταξίδι μπροστά σου, μια στενωπό η οποία κάποια στιγμή θα σε βγάλει σε φως....

Γιατί αλήθεια στο λέω, θα γίνεις μανούλα ξανά!

[cathy1716]

Kαλή μου κοπέλα....μην βασανίζεσαι....Μην κατηγορείς τον εαυτό σου...

Όσο για τα αναπάντητα ερωτήματά σου είναι νωρίς ακόμα....θα ασχοληθείς με αυτά όταν θα κρατήσεις στην αγκαλιά σου το αγγελούδι σου που τώρα απλά έχασε τον δρόμο....

Εγώ έχασα την μπέμπα μου πριν 7 μήνες και ενώ βρισκόμουν στον 5 μήνα κύησης. Ενδομήτριος θάνατος, είπανε οι γιατροί....Πριν μια βδομάδα έμαθα ότι είμαι έγκυος ξανά(πρώτα ο Θεός και αν όλα πάνε καλά)θα είναι το τρίτο μου παιδάκι...Αυτό το διάστημα των 7 μηνών ήταν πολύ δύσκολο για μένα όμως δες...η ζωή πάντα τραβά μπροστά...

Δεν μπορώ να σου πω τίποτα άλλο από το ότι σε καταλαβαίνω απόλυτα...

Έχεις ένα ταξίδι μπροστά σου, μια στενωπό η οποία κάποια στιγμή θα σε βγάλει σε φως....

Γιατί αλήθεια στο λέω, θα γίνεις μανούλα ξανά!

vasdeli ,πολυ αισιοδοξο το μηνυμα σου...Τα καταφερες κ εσυ,συντομα!!!Ποση ελπιδα μου δινουν οι ιστοριες σας,που ξεπερνατε την φαση που ειμαι εγω κ μετα απο μηνες, προσπαθειτε ξανα...!Ποσο αδικο κ για σενα,στον 5ο μηνα...χωρις αιτια κ εσυ...απλα,ετυχε...?ποσο σιχαινομαι αυτη την εκφραση,ποσες φορες την ακουω καθε μερα απο κοσμο που μου λεει πως απλα πρεπει να το αποδεκτω...Ποσο λιγο καταλαβαινουν τον πονο της μανας που χανει το παιδι της επειδη ''απλα,ετυχε...''

Περασαν ομως 7 μηνες,κ να'σαι...βγηκες στο φως, πηγες μπροστα...!Μακαρι,μακαρι, να γινω μανουλα ξανα,μακαρι...............Ποσο πολυ το λαχταραω,αλλα ποσο πολυ φοβαμαι τωρα πια με τοσα που διαβαζω...

[vasdeli]

vasdeli ,πολυ αισιοδοξο το μηνυμα σου...Τα καταφερες κ εσυ,συντομα!!!Ποση ελπιδα μου δινουν οι ιστοριες σας,που ξεπερνατε την φαση που ειμαι εγω κ μετα απο μηνες, προσπαθειτε ξανα...!Ποσο αδικο κ για σενα,στον 5ο μηνα...χωρις αιτια κ εσυ...απλα,ετυχε...?ποσο σιχαινομαι αυτη την εκφραση,ποσες φορες την ακουω καθε μερα απο κοσμο που μου λεει πως απλα πρεπει να το αποδεκτω...Ποσο λιγο καταλαβαινουν τον πονο της μανας που χανει το παιδι της επειδη ''απλα,ετυχε...''

Περασαν ομως 7 μηνες,κ να'σαι...βγηκες στο φως, πηγες μπροστα...!Μακαρι,μακαρι, να γινω μανουλα ξανα,μακαρι...............Ποσο πολυ το λαχταραω,αλλα ποσο πολυ φοβαμαι τωρα πια με τοσα που διαβαζω...

 

Τον φόβο τον κρατάω πια από το χέρει, σφιχτά!

Αλλά....

Αλλά αν μείνουμε στον φόβο δεν θα χαρούμε το μέλλον....

Έχεις πμ σε λίγο...

[cathy1716]

Ηρθε παλι,στο ονειρο μου...Ξυπνησα κ νοιωθω παλι κενη...Μαλλον θα χρειαστει να περασει καιρος για να πατησω στα ποδια μου,ισως ειναι νωρις κ βιαζομαι...

 

Ο ουρανός ανάβει τα φώτα

τίποτα πια δεν θα 'ναι όπως πρώτα

Ξημέρωσε πάλι

 

Ξυπνάω στο φως τα μάτια ανοίγω για λίγο νεκρός χαμένος για λίγο

Ξημέρωσε πάλι

 

Κι έχεις χαθεί μαζί με τον ύπνο μαζί με του ονείρου τον πολύχρωμο κύκνο

Μην ξημερώνεις ουρανέ

 

Άδεια η ψυχή μου το δωμάτιο άδειο κι από τo όνειρό μου ακούω καθάριο

Το λυγμό σου να λέει όνειρο ήτανε, όνειρο ήτανε

 

Θα ξαναρθείς μόλις νυχτώσει

και τ' όνειρο πάλι την αλήθεια θα σώσει

Θα 'μαι κοντά σου

 

Μόνο εκεί σε βλέπω καλή μου

εκεί ζυγώνεις κι ακουμπάς τη ψυχή μου

Με τα φτερά σου

 

Μα το πρωί χάνεσαι φεύγεις, ανοίγω τα μάτια κι αμέσως πεθαίνεις

Μην ξημερώνεις ουρανέ...

 

Άδεια η ψυχή μου...

 

[vasdeli]

[YOU TUBE]QVflukHGRp0[/YOU TUBE]

[νελλίτσα]

δεν έχω βρεθεί στη θέση σου αλλά τώρα που πλησιάζει η ώρα να γεννήσω και με πιάνουν κάτι μαύρες σκέψεις στο ενδεχόμενο να πάει κάτι στραβά μπορώ να πω ότι φαντάζομαι τη θλίψη σου και κμακάρι ποτέ κανείς να μη χρειαζόταν να περάσει τέτοια δοκιμασία.... θα σου πω όμως και το άλλο... σκέψου το ενδεχόμενο να έφερνες στον κόσμο αυτό το παιδί... πόσο θα υπέφερε και αυτό και εσύ μαζί στο μεγάλωμά του... ας δουμε την πρόοδο της επιστήμης σαν σύμμαχό μας να προλάβουμε τα χειρότερα και ας ευχηθούμε να έρθει σύντομα η ώρα που θα κρατάς ένα υγιές αγγελούδι στην αγκαλιά σου και τα χέρια σου θε γεμίζουν από αυτό... μόνο κουράγιο και δύναμη μπορώ να σου ευχηθώ όχι για να το ξεπεράσεις αλλά για να βρεις τη δύναμη να πας παρακάτω και να εκπληρώσεις τα όνειρα που σου στέρεισαι αυτή η περιπέτεια

[cathy1716]

δεν έχω βρεθεί στη θέση σου αλλά τώρα που πλησιάζει η ώρα να γεννήσω και με πιάνουν κάτι μαύρες σκέψεις στο ενδεχόμενο να πάει κάτι στραβά μπορώ να πω ότι φαντάζομαι τη θλίψη σου και κμακάρι ποτέ κανείς να μη χρειαζόταν να περάσει τέτοια δοκιμασία.... θα σου πω όμως και το άλλο... σκέψου το ενδεχόμενο να έφερνες στον κόσμο αυτό το παιδί... πόσο θα υπέφερε και αυτό και εσύ μαζί στο μεγάλωμά του... ας δουμε την πρόοδο της επιστήμης σαν σύμμαχό μας να προλάβουμε τα χειρότερα και ας ευχηθούμε να έρθει σύντομα η ώρα που θα κρατάς ένα υγιές αγγελούδι στην αγκαλιά σου και τα χέρια σου θε γεμίζουν από αυτό... μόνο κουράγιο και δύναμη μπορώ να σου ευχηθώ όχι για να το ξεπεράσεις αλλά για να βρεις τη δύναμη να πας παρακάτω και να εκπληρώσεις τα όνειρα που σου στέρεισαι αυτή η περιπέτεια

νελλιτσα μου,να'σαι καλα...Θελω να την βρω τη δυναμη,το οφειλω στη μπεμπουλα μου....Ειναι τοσο δυσκολο να παιρνει η μανα την αποφαση για το παιδι της...Κατι που θα επρεπε να κανει η φυση...Δεν μου ειχε δωσει κανενα σημαδι η μικρη μου τοσους μηνες..Η Β επιπεδου ηταν καταστροφικη ...

Εσυ ομως νελλιτσα μου προσηλωσου στο μωρακι σου, κ σε παρακαλω πολυ,μονο θετικες σκεψεις απο εδω κ περα.Αισιοδοξια θελω απο σενα κ θετικη σκεψη!!!!Μην το κανεις αυτο στον εαυτο σου,σε παρακαλω!!!Οχι μαυρες σκεψεις,ζεις τα καλυτερα τωρα,απολαυσε τα!!!Να χαιρεσαι την καθε στιγμη,το αξιζεις!!!

[baila]

διαβασα την ιστορια σου

σου ευχομαι συντομα να εχεις ενα υγιεστατο μωρακι

εχεις δικιο οτι το δυσκολοτερο στην περιπτωση τη δικη σου ηταν οτι εσυ επρεπε να αποφασισεις...

κι εγω στις εγκυμοσυνες μου το σκεφτομουν οτι θα ηταν πολυ δυσκολη μια τετοια αποφαση

παρολα αυτα επειδη δουλευω στο χωρο της ειδικης αγωγης να εισαι σιγουρη οτι επραξες το σωστο

σου ευχομαι καθε μερα σου να ειναι πιο φωτεινη, ερχεται και καλοκαιρακι και να ξαναμεινεις εγκυος αμεσως μολις θα εισαι εγκυος προσπαθωντας (ειναι δυσκολο το ξερω) να μην κανεις ασχημες σκεψεις

 

vasdeli!!!!!! ειχα διαβασει την ιστορια σου και τωρα βλεπω οτι εισαι εγκυος που τοοσο το ηθελες

[cathy1716]

διαβασα την ιστορια σου

σου ευχομαι συντομα να εχεις ενα υγιεστατο μωρακι

εχεις δικιο οτι το δυσκολοτερο στην περιπτωση τη δικη σου ηταν οτι εσυ επρεπε να αποφασισεις...

κι εγω στις εγκυμοσυνες μου το σκεφτομουν οτι θα ηταν πολυ δυσκολη μια τετοια αποφαση

παρολα αυτα επειδη δουλευω στο χωρο της ειδικης αγωγης να εισαι σιγουρη οτι επραξες το σωστο

σου ευχομαι καθε μερα σου να ειναι πιο φωτεινη, ερχεται και καλοκαιρακι και να ξαναμεινεις εγκυος αμεσως μολις θα εισαι εγκυος προσπαθωντας (ειναι δυσκολο το ξερω) να μην κανεις ασχημες σκεψεις

 

vasdeli!!!!!! ειχα διαβασει την ιστορια σου και τωρα βλεπω οτι εισαι εγκυος που τοοσο το ηθελες

Σ'ευχαριστω baila...ονειρευομαι μια ομορφη ζωη για τα παιδια μου...Φανταζομουν τη μπεμπουλα μου υγιη, ζωηρη,υπερκινητικη σαν τη μαμα της...Οχι,δεν την φανταστηκα ποτε καθηλωμενη σε καροτσακι,με οποιαδηποτε αλλη ''ειδικη'' ικανοτητα...Δεν το ηθελα για εκεινην,δεν της αξιζε κατι τετοιο...Το παιδι μου δεν ηθελα να βασανιστει ποτε...Κ ομως,στον 5ο μηνα,ετσι ξαφνικα,εμαθα οτι το μελλον της θα ηταν καπως ετσι, κ δυστυχως,δεν υπηρχαν περιθωρια αμφισβητησης η λαθους. Το προβλημα ηταν ορατο,το ειδα ακομα κ εγω...Κ 4 γιατροι...Αδικο.Στον προηγουμενο υπερηχο,ολα ηταν καλα...Στην 19η βδομαδα, εμελλε να φανει...Κ να με φερει σε αυτη τη θεση.Να πρεπει να παρω εγω την αποφαση για τον πονο του παιδιου μου: πανω της ή πανω μου...?

Συζητουσα αποψε με τον αντρα μου, κ μου ελεγε οτι πραγματικα,απο τοτε που αρχισα να μοιραζομαι τον πονο μου εδω με γυναικες του φορουμ που εχουν περασει παρομοιες καταστασεις,εχω αλλαξει...Ειμαι λιγο πιο αισιοδοξη...Βεβαια εξακολουθω ακομα καθε μερα,καποια στιγμη της ημερας να θυμηθω ή να ακουσω κατι κ να λυγισω....Του εξηγησα ποσο πολυ με βοηθαει να ακουω παρομοιες καταστασεις κ πως γυναικες βρηκαν τη δυναμη να προχωρησουν ...Τοσες περιπτωσεις...Μου ειπε οτι τελικα μονο οι γυναικες μεταξυ τους καταλαβαινουν τοσο εντονα τον πονο,εχοντας βιωσει το μωρο κ το μητρικο ενστικτο απο την αρχη της συλληψης....Ομως οταν κ αν καταφερουμε ξανα, να αφησω πισω τις ασχημες σκεψεις...ο,τι ακριβως μου λες κ εσυ...Δυσκολο μου φαινεται...τελικα ειναι τοσα πραγματα που μπορουν να συμβουν σε μια εγκυμοσυνη κ νοιωθω πως ημουν πολυ αφελης,ειδικα μετα τον 3ο μηνα που ''σιγουρευτηκε'' η εγκυμοσυνη. Δεν φανταζομουν οτι απο εκει κ περα υπαρχουν τοσοι κινδυνοι,τοσες περιπτωσεις να παει κατι στραβα.... Φοβαμαι,φοβαμαι πολυ...Κ νομιζω θα φοβαμαι κ στο μελλον.Ομως ας φτασει εκεινη η στιγμη,μακαρι να συμβει .. Γιατι ερχονται στιγμες που αισιοδοξω κ αλλες που απελπιζομαι....

[vasdeli]

Φοβαμαι,φοβαμαι πολυ...Κ νομιζω θα φοβαμαι κ στο μελλον.Ομως ας φτασει εκεινη η στιγμη,μακαρι να συμβει .. Γιατι ερχονται στιγμες που αισιοδοξω κ αλλες που απελπιζομαι....

 

Αν δεν φοβόσουν θα ήσουν αναίσθητη, καλή μου! Ο φόβος, μετά από κάθε τέτοια περίπτωση, είναι ο καλύτερός μας φίλος...

Εγώ να δεις πώς φοβάμαι...Όμως, κάνω τον σταυρό μου και συνεχίζω...Κάπου διάβασα ότι ο πόνος είναι το άνοιγμα προς την ελευθερία...ίσως το έχω ξαναγράψει εδώ μέσα...Αν το καλοσκεφτείς αυτό είναι μεγάλη σοφία...Ο πόνος, αφού τον βιώσεις σε ελευθερώνει, αφού τον έχεις ζήσει πια...

Μέσα από την απόλυτη θλίψη θα έρθει η απόλυτη χαρά, Cathy, θα το δεις....και θα είμαστε εδώ και θα γελάμε και οι δύο!

[Ellemphriem]

Σ'ευχαριστω baila...ονειρευομαι μια ομορφη ζωη για τα παιδια μου...Φανταζομουν τη μπεμπουλα μου υγιη, ζωηρη,υπερκινητικη σαν τη μαμα της...Οχι,δεν την φανταστηκα ποτε καθηλωμενη σε καροτσακι,με οποιαδηποτε αλλη ''ειδικη'' ικανοτητα...Δεν το ηθελα για εκεινην,δεν της αξιζε κατι τετοιο...Το παιδι μου δεν ηθελα να βασανιστει ποτε...Κ ομως,στον 5ο μηνα,ετσι ξαφνικα,εμαθα οτι το μελλον της θα ηταν καπως ετσι, κ δυστυχως,δεν υπηρχαν περιθωρια αμφισβητησης η λαθους. Το προβλημα ηταν ορατο,το ειδα ακομα κ εγω...Κ 4 γιατροι...Αδικο.Στον προηγουμενο υπερηχο,ολα ηταν καλα...Στην 19η βδομαδα, εμελλε να φανει...Κ να με φερει σε αυτη τη θεση.Να πρεπει να παρω εγω την αποφαση για τον πονο του παιδιου μου: πανω της ή πανω μου...?

Συζητουσα αποψε με τον αντρα μου, κ μου ελεγε οτι πραγματικα,απο τοτε που αρχισα να μοιραζομαι τον πονο μου εδω με γυναικες του φορουμ που εχουν περασει παρομοιες καταστασεις,εχω αλλαξει...Ειμαι λιγο πιο αισιοδοξη...Βεβαια εξακολουθω ακομα καθε μερα,καποια στιγμη της ημερας να θυμηθω ή να ακουσω κατι κ να λυγισω....Του εξηγησα ποσο πολυ με βοηθαει να ακουω παρομοιες καταστασεις κ πως γυναικες βρηκαν τη δυναμη να προχωρησουν ...Τοσες περιπτωσεις...Μου ειπε οτι τελικα μονο οι γυναικες μεταξυ τους καταλαβαινουν τοσο εντονα τον πονο,εχοντας βιωσει το μωρο κ το μητρικο ενστικτο απο την αρχη της συλληψης....Ομως οταν κ αν καταφερουμε ξανα, να αφησω πισω τις ασχημες σκεψεις...ο,τι ακριβως μου λες κ εσυ...Δυσκολο μου φαινεται...τελικα ειναι τοσα πραγματα που μπορουν να συμβουν σε μια εγκυμοσυνη κ νοιωθω πως ημουν πολυ αφελης,ειδικα μετα τον 3ο μηνα που ''σιγουρευτηκε'' η εγκυμοσυνη. Δεν φανταζομουν οτι απο εκει κ περα υπαρχουν τοσοι κινδυνοι,τοσες περιπτωσεις να παει κατι στραβα.... Φοβαμαι,φοβαμαι πολυ...Κ νομιζω θα φοβαμαι κ στο μελλον.Ομως ας φτασει εκεινη η στιγμη,μακαρι να συμβει .. Γιατι ερχονται στιγμες που αισιοδοξω κ αλλες που απελπιζομαι....

 

Δεν εχω λογια, δεν εχω λογια, δεν εχω λογια, μονο κλαιω.......:cry::cry::cry::cry::cry::cry::cry::cry::cry::cry::cry::cry:

[babystar]

Έχω μια φίλη, μια καλή φίλη...

 

Προσπαθούσε για μωρό, αλλά το μωρό δεν ερχόταν....Με εξωσωματικές και πολύ πόνο κατάφερε και έμεινε έγκυος...Η χαρά της, απερίγραπτη!Ετοίμαζε το δωμάτιο του μωρού, έκανε όνειρα, πώς θα τη βγάλουνε, ανυπομονούσε να την κρατήσει στην αγκαλιά της....

 

Στον Β επιπέδου, τα νέα δεν ήταν καλά...Κάνει εξετάσεις, κόντρα εξετάσεις και το αποτέλεσμα πάντα το ίδιο...Δισχιδής ράχη...Γεννάει το μωρό της, για να το αφήσει να φύγει (όπως κι εσύ) στην 22η βδομάδα...

 

Ο πόνος αφόρητος...Είχα "χάσει" τη φίλη μου τότε, ο πόνος την είχε κάνει άλλο άνθρωπο (όχι αρνητικά, απλά θέλω να πω πόσο πολύ πονούσε)....

 

Μερικούς μήνες μετά, βρίσκει το κουράγιο και ξανακάνει εξωσωματική. Και μένει έγκυος με την πρώτη!Κοριτσάκι και πάλι...Έτρεμε κάθε μέρα, έτρεμε σε κάθε εξέταση για το αποτέλεσμα...Αλλά ήταν και αισιόδοξη παράλληλα καθώς σκεφτόταν "πόσες είναι οι πιθανότητες μια βόμβα να πέσει στο ίδιο ακριβώς σημείο???".

 

Και καταφέρνει και γεννάει το κοριτσάκι της, περίπου ένα χρόνο μετά που είχε γεννήσει το πρώτο της κοριτσάκι!Σήμερα είναι μια ευτυχισμένη μανούλα με μια μπέμπα 2 μηνών!Τη θηλάζει, την κρατάει αγκαλιά και ζει σε ένα όνειρο....

 

Το ξέρω πως πάντα σκέφτεται το πρώτο της κοριτσάκι και ας μη μιλάει ποτέ για αυτή (πλέον). Το ΤΩΡΑ που ζει όμως, είναι πολύ έντονο και αυτή τόσο ευτυχισμένη!

 

Εσύ ξέρεις πότε θα βρεις τις δυνάμεις σου, αλλά θα τις βρεις...Σιγά σιγά και χωρίς πίεση...Λυπάμαι για αυτό που έζησες, λυπάμαι πολύ και μπορώ μόνο να φανταστώ τον πόνο σου, όχι να τον "νιώσω", όπως και για τη φίλη μου...

 

Να είσαι καλά, φιλικά...