βρεφικός- παιδικός σταθμός ή babysitter;

[nantina3]

Γεια σας!

Συμφωνώ ότι τα παιδιά πρέπει να βρίσκονται με παιδιά.

Συμφωνώ ότι τα παιδιά έχουν ανάγκη την μητέρα τους, για όλη την διάρκεια της ζωής τους.

 

Ο παιδικός σταθμός προσφέρει τελείως διαφορετικά πράγματα από ότι προσφέρουμε εμείς στα παιδιά μας.

 

Τα ερεθίσματα που έχει ένα παιδί στο σπίτι του είναι τελείως διαφορετικά από αυτά του παιδικού σταθμού. Μπορεί η λειτουργία των παιδικών σταθμών να ξεκίνησε από την ανάγκη της εργαζόμενης για φύλαξη όμως με την πάροδο των χρόνων αυτό έχει εξελιχθεί.

 

Πράγματι ένας παιδαγωγός είναι ικανός να αντιληφθεί γρηγορότερα τις δεξιότητες ενός παιδιού και να τις αναπτύξει.

 

Η αγάπη της μητέρας και η συμβολή της, στην διαμόρφωση του χαρακτήρα του παιδιού της είναι ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΗ. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο παιδικός σταθμός σταματά το ρόλο της, ίσα ίσα τον ενισχύει.

 

Μία μητέρα που βρίσκεται σπίτι είναι εργαζόμενη αλλά δεν έχει μισθό, κάνει πολλά πράγματα, είναι μητέρα, είναι νοικοκυρά, είναι σύζυγος κτλ. Η χρυσή τομή είναι δύσκολο πράγμα και εγώ ομολογώ ότι δεν θα τα κατάφερνα καλά με όλα αυτά...

 

Ο ψυχολόγος έχει κάποιους συγκεκριμένους λόγους που το είπε αυτό; Οι κύριοι λόγοι που ακούμε είναι οι ιώσεις και τα κρυολογήματα αλλά αυτό δεν είναι πάντα ανασταλτικό εκτός εάν το παιδάκι μας είναι φιλάσθενο και είναι καλύτερα στο σπίτι του.

 

Η χρυσή τομή είναι και στις δύο απόψεις είναι το καλύτερο για το παιδί μας!

 

 

Πες τα χρυσόστομη!!!!!!!

[fokion]

στο θεμα μας λοιπον παλι

 

Η Δαναη ειτε μας αρεσε ειτε οχι επρεπε να παει παιδικο....

και πηγε...

απο 2.5 μηνων... καλως ή κακως...

 

τα "κακως"???? αρκετα. κατ αρχην συνηθως παντα μπουκωμενη με βηχα και κανα δυο φορες νοσοκομειο για βρογχο-οτιθελετε....

 

τα "καλως"

αντε παραδειγμα προχτες στον Almak.... στριφογυριζε μονη της στον χωρο χωρις να προσκολαται πανω μας κι επαιζε οπως μπορουσε με ολα τα παιδακια...

απλά τσεκαριζε καθε τοσο με το ματι που ειμαστε, κι αν ηθελε κατι, συνηθως..... "μαμ" ερχοταν στο τραπεζι που καθομασταν το επαιρνε κι εφευγε...

 

ΥΠΟΘΕΤΩ οτι η ανωτερω συμπεριφορα εχει σχεση με την ανεση που εχει να βρισκεται σε χωρο με αλλα παιδια και ανθρωπους περαν των στενα "δικων" της...

 

ΥΠΟΘΕΤΩ ακομα οτι της αρεσει στον παιδικό σταθμο, καθοτι με το που παρκαρουμε απ' εξω χτυπιεται να λυθει απο το καθισματακι του αυτοκινητου να παει μεσα.....

Φυσικά και χτυπιεται ομοιως απο χαρα οταν μας βλεπει να παμε να την παρουμε.... λογικο...

[Ντέπυ]

Το συμπέρασμα ειδικων ψυχολόγων και παιδαγωγών μετά απο έρευνα που έκαναν σε μικρές ηλικίες παιδιών ήταν πως πρέπει να πηγαίνουν στον παιδικό σταθμό απο την ηλικία των 4 ετών και μετά

Ισως γιατί δεν είναι έτοιμα ακόμη να αντιμετωπίσουν καταστάσεις μέσα στον παιδικό σταθμό και να επεξεργαστούν συγκεκριμένα ερεθίσματα που θα δέχονται καθόλη την διάρκεια παραμονής τους εκεί.

Την δικιά μου που την έστειλα απο 2 ετών την στιγμάτησε κανονικότατα. Ο αποχωρισμός μέχρι και η συμπεριφορά των ανθρώπων του παιδικού σταθμού. Αρνητικά συναισθήματα και κακές στιγμές που καμιά φορά μέχρι και σήμερα μου τις περιγράφει που είναι 10 ετών.

[mama]

Μήπως τα παραλέμε?

Γιατι, κι εμένα ο μικρός μου πηγαινει σε παιδικο απο τα 2 του και ειναι μια χαρά παιδι...Περνάει καλά, έχει τους φίλους του...

Και ο μεγάλος, που ήταν για 3 χρόνια εκεί, όταν περάσαμε μια μέρα απο το σταθμο, αγκάλιασε την περσινη του δασκάλα με τετοια αγάπη, φώλιασε κυριολεκτικα στην αγκαλιά της...

Οπότε μάλλον θετικα βλέπω να τους έχει 'στιγματίσει' η παραμονή τους στο σταθμο...

[fokion]

Ψυχραιμια βρε κοριτσια....

Ολοι εχουμε τις αποψεις μας σωστες λαθος τι σημασια εχει..ουτος ή αλλως ο καθενας εφαρμοζει στα παιδια του οτι θεωρει εκεινος οτι ειναι σωστό.....

στο κατω κατω εκεινος εχει και την ευθυνη.....

 

απλά εδω λεει ο καθενας την αποψη του και ο ενδιαφερωμενος ενστερνιζεται ή οχι αυτες τις αποψεις.....

 

Δεν προσπαθουμε να πεισουμε οτι εμεις εχουμε δικιο και οι αλλοι αδικο.....

 

ασε δε που σε τελικη αναλυση ολα εξαρτωνται ΚΑΙ απο τον χαρακτηρα του παιδιου....

[vera]

Ο παιδικος σταθμος ειναι ενα θεμα που με απασχολει για το μελλον.........

 

 

Δεν θα ηθελα να το στειλω......προτιμω να αφησω λιγο πισω την δουλεια μου για να ειμαι κοντα στο παιδι μου (παρολο που η δουλεια μου ειναι απαιτητικη και σημαντικη για μενα-το παιδι ειναι σημαντικοτερο) μιας και μεχρι τα 4 χρονια ειναι η σημαντικοτερη ηλικια.....ειναι το διαστημα που διαμορφωνεται ο χαρακτηρας του παιδιου........μου ελεγε μια φιλη που ασχολιοταν με το αντικειμενο πως ειναι σημαντικο μεχρι την ηλικα των 4-5 ετων να χουμε το παιδι κοντα μας και λεω να ακολουθησω την συμβουλη της......

 

 

Θα με ενδιεφερε να μαθω απο την φιλη μας για ποιο λογο ο ψυχολογος της εκανε αυτη τη συσταση φυσικα........

 

 

Σαφως και μπορει να παει ενα παιδι στον παιδικο και να περασει καταπληκτικα αλλα φοβαμαι οτι ειναι θεμα τυχης και δεν θα ηθελα να το διακινδυνευσω.......ειδικα οταν ειναι μικρα ενας Θεος ξερει τι μπορει να συμβει και να μη το μαθεις ποτε........εδω ειναι δυσκολα για μας ενιοτε να τα βγαλουμε περα μαζι τους, ποσο μαλλον να εμπιστευτουμε ξενους.......

 

Οι δικες μου εμπειριες ως παιδι, σε παιδικους σταθμους ηταν αρνητικες και ημουν πολυ δυστυχισμενη εκει, οποτε θα ακολουθησω την προτροπη της Λουλους......θα κοιταξω να χω το παιδι κοντα μου και μαζι με προσωπα που εμπιστευομαι...........και δεν βλεπω που ειναι το κακο στο να το φερνουμε σε επαφη με παιδια επιλεγμενα (κατα καποιο τροπο, αφου στην ουσια δεν μπορουμε να επιλεξουμε η να απορριψουμε τα παιδια των φιλων μας)

[biky]

AAAAAX!!!!

πονεμενο θεμα συζητατε!!!!

ο μικρος μου τον σεπτεμβρη θα ειναι 2χρονων και εχουμε το θεμα παιδικου

εγω ΔΕΝ ΘΕΛΩ....

πραγματικα φοβαμαι....που θα παει το παιδι? με τοσα που ακουω νηπιο θα το στειλω ....

θα μου πειτε αφου δεν θες γιατι το σκεφτεσαι?

κανω καλα τελικα που τον εχω μαζι μου?

το μαζι μου φυσικα δεν ειναι ολη μερα σπιτι και καταναγκαστικα εργα .....

κανουμε τα παντα.....

εκπαιδευτικα,παιχνιδια,βολτες,δουλειες σπιτιου,ζωγραφικη,τα παντα.....

αν ειναι τα πρωτα 3-4 χρονια του ετσι και παει μετα σχολειο ?

οι παρεες μας ειναι το μειων μας μιας και δεν ξερουμε πολλα παιδακια ....

τι λετε???

[LouLou]

Κάνεις πολύ καλά biky!!!

Κάνετε τόσα πράγματα μαζί....είμαι σίγουρη πως περνάει υπέροχα μαζί σου!!!

Όσο για τις παρέες, μπορείτε να πηγαίνετε στο πάρκο.....εκεί σίγουρα θα έχει παιδάκια της ηλικίας του.....συνήθως πάνε και συγκεκριμένες ώρες τα τόσο μικρά παιδάκια , οπότε θα καλύψεις και αυτή την ανάγκη του...

 

......κι εγώ με τον Φοίβο μου κάναμε τα ίδια που κάνεις εσύ με τον δικό σου....περνούσαμε τέλεια!!! Όταν ξεκίνησε το προνήπιο ήταν ενθουσιασμένος και προσαρμόστηκε αμέσως.....ο παιδοψυχολόγος τον παρακολουθούσε διακριτικά και μας είπε πως είναι πολύ κοινωνικός , με αυτοπεποίθηση (συστήθηκε και μόνος του στην τάξη ) και απίστευτη άνεση για παιδί που μπαίνει πρώτη φορά σε παιδικό σταθμό.

Με ρώτησε αν ασχολιόμουν μαζί του και πως ακριβώς περνούσαμε τις μέρες μας και μόλις του είπα όλα αυτά που κάναμε μαζί, η απάντησή του ήταν ¨πως έτσι εξηγούνται όλα και πως έκανα πολύ καλά που ασχολήθηκα τόσο πολύ μαζί του¨

Επίσης όταν τον ρώτησα μήπως άργησα που τον έφερα στο προνήπιο, εκείνος μου είπε πως ήταν η ιδανική στιγμή.

[vera]

Βικη με τοσα που κανετε μαζι, χλωμο το κοβω να περναει καλυτερα σε ενα παιδικο σταθμο!!!!

 

Κρατα το παιδακι σου κοντα αν μπορεις και δεν υπαρχει καποιο προβλημα.......θα προλαβει να κανει παρεες με αλλα παιδια.......

 

Χιλιες φορες να ειναι μεγαλυτερο οταν θα παει (και με καλυτερες αντιστασεις σε κακες και περιεργες συμπεριφορες) παρα μικρο και ανικανο να αντιμετωπισει καταστασεις .......

[mama]

Και για να συμπληρώσω τη dora, ριξτε μια ματιά σ'αυτο το βιβλίο - είναι μια άλλη, ενδιαφέρουσα και τεκμηριωμενη άποψη (τα πλαγια γράμματα δεν είναι δικά μου σχόλια, είναι η παρουσίαση του εκδότη):

 

Πόση Μητέρα Χρειάζεται ο Άνθρωπος;

Η "Καλή Μητέρα" - Μύθος και Πραγματικότητα

Herrad Schenk (Κοινωνική Ψυχολόγος)

 

Τα μέσα ενημέρωσης, η διαφήμιση, ακόμα και κάποιοι σύμβουλοι σε περιοδικά μεταδίδουν σε όλους τους τόνους ότι η μητέρα είναι αναντικατάστατη για το παιδί της, ιδιαίτερα κατά τους πρώτους μήνες της ζωής του. Κι ότι η δική της και μόνο φροντίδα μπορεί να του εξασφαλίσει ένα καλό ξεκίνημα στη ζωή. Έτσι, είναι πολλές οι γυναίκες που βρίσκονται μπροστά στο δίλημμα σχετικά με το ποιός πρέπει να έχει τον πρωταρχικό ρόλο στη ζωή τους: Τα παιδιά, η καριέρα ή ο εαυτός τους; Κι όταν, ύστερα από πολλή σκέψη, αποκτούν επιτέλους ένα παιδί, αισθάνονται ότι έχουν χρέος να του προσφέρουν το καλύτερο δυνατό, παραμελώντας εντελώς τις δικές τους ανάγκες.

 

Η συγγραφέας επιστρατεύει πολλά επιχειρήματα -και έρευνες- για να μας αποδείξει ότι αυτή η στάση δεν κάνει τελικά καλό, ούτε στα παιδιά ούτε στις ίδιες. Και με τα περιστατικά που παρουσιάζει, πιστεύει ότι αυτή η παιδαγωγική αντίληψη μετατρέπει τα παιδιά σε μικρούς τυράννους της οικογένειας. Κάνει, όμως, και μια αισιόδοξη διαπίστωση: Η εικόνα της "καλής μητέρας", που φόρτωσε με τόσο "άγχος για απόδοση" πάρα πολλές γυναίκες της γενιάς μας, έχει αρχίσει να χάνει, σιγά σιγά τη λάμψη της.

[dora]

καλες μητερες ειμαστε ολες..

σημασια δεν εχει ποσο χρονο παιρναμε μαζι με το παιδι μας αλλα κατα ποσο αξιοποιουμε ποιοτικα τον χρονο που παιρναμε μαζι του..

Το δικο μου το παιδι δεν θα γινει καλυτερος ανθρωπος επειδη περναω 5 ωρες ημαζι του μερησιως απο το παιδι καποιας αλλης επειδη περναει μια ωρα..

[Ντέπυ]

Μήπως τα παραλέμε?

Γιατι, κι εμένα ο μικρός μου πηγαινει σε παιδικο απο τα 2 του και ειναι μια χαρά παιδι...Περνάει καλά, έχει τους φίλους του...

Και ο μεγάλος, που ήταν για 3 χρόνια εκεί, όταν περάσαμε μια μέρα απο το σταθμο, αγκάλιασε την περσινη του δασκάλα με τετοια αγάπη, φώλιασε κυριολεκτικα στην αγκαλιά της...

Οπότε μάλλον θετικα βλέπω να τους έχει 'στιγματίσει' η παραμονή τους στο σταθμο...

 

Τ' ότι προσαρμόστηκαν τα δικά σου παιδάκια με μεγάλη ευκολία σε σχέση με κάποια άλλα δεν σημαίνει ότι ο άλλος τα παραλέει. Ολοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι. Και όταν λέμε "στιγματίστηκε" εννοούμε πως κράτησε 2-3 αρνητικές στιγμές που έζησε στον παιδικό σταθμό που τις θυμάται μέχρι και σήμερα. Μην νομίζεις δηλαδή ότι είναι ψυχολογικά άρρωστη και της δίνω ηρεμιστικά.

[baduz]

Διάβαζα πολύ προσεκτικά τις απόψεις σας!

 

Και θα ήθελα να πω τα εξής:

 

Αγαπητή LouLou,

Για την μάνα είναι δύσκολο να εμπιστευτεί το παιδί της στα χέρια τρίτων. Το πιστεύω ακράδαντα αυτό. Μου συνέβηκε όταν γέννησα την μπουμπού μου. Φαντάσου ότι στην μητέρα μου την άφησα για 2 ώρες ώστε να χαλαρώσω λίγο (μένουμε πάνω-κάτω) και τρελάθηκα.... ή να σου πω ακόμη ότι όταν έπρεπε να την βάλω στο δικό της δωμάτιο ήμουν πίσω από την πόρτα και έκλαιγα.... και την ξαναπήρα στο δωμάτιό μου ... τελικά πείσθηκα ότι το παιδί πρέπει να μπει στο δωμάτιό του γιατί στο λίκνο δεν μπορούσε το λατρεμένο μου να κοιμηθεί άνετα. Και φαντάσου ότι είμαι βρεφονηπιοκόμος και με περαιτέρω σπουδές σε ψυχοκινητική και λογοθεραπεία.

Στα λεω αυτά γιατί αντιλαμβάνομαι πλήρως την άποψή σου. Όμως να σου πω και την άλλη εμπειρία μου....

Η μικρή μου μεγαλώνει με την γιαγιά είναι 15 μηνών και για καλή μας τύχη ο ανιψιός (12 μηνών) μεγαλώνει και αυτός μαζί με την γιαγιά και την μικρή μου. Δεν μπορείς να φανταστείς τι γίνεται όταν βλέπει ο ένας τον άλλον ... είμαι τυχερή γιατί η μητέρα μου όταν έχει τα παιδιά δεν ασχολείται με τίποτα παρά μόνο με αυτά, τα προσέχει περισσότερο από εμένα ή την νύφη μου. Η πρόοδος των παιδιών οφείλεται σε αυτή. Στο πάρκο τα πηγαίνει το πρωί και εμείς τα πάμε το απόγευμα, παθαίνουν πανικό μόλις βλέπουν την πόρτα να ανοίγει θέλουν να βγουν έξω....

 

Η γνώμη μου ως μητέρα και μετά από τις σπουδές και την εμπειρία μου είναι η εξής:

 

1. Μητέρες που περνούν δημιουργικό χρόνο με τα παιδιά τους και όχι παρκάρισμα στην στράτα (συμβαίνει και αυτό, δεν λεω ότι το κάνεις μην με παρεξηγήσεις) θα ήταν καλό να στείλουν το παιδί τους σε παιδικό γύρω στα 2-3 έτη με την προϋπόθεση ότι η μητέρα παρέχει στο παιδί δημιουργικό χρόνο και αντιλαμβάνεται τις δεξιότητες του παιδιού και τις αναπτύσσει. Δηλαδή, πως η μητέρα θα αντιληφθεί ότι το παιδί της έχει «μουσικό αφτί» ή ποια είναι η κατάλληλη μουσική για το παιδί μας, ή ποια χρώματα πρέπει το παιδί να χρησιμοποιεί για τις πρώτες του ζωγραφιές; ή γιατί χρησιμοποιεί σκούρα χρώματα; ή ποιες είναι οι κατάλληλες γυμναστικές ασκήσεις; ή γιατί μιλώ στο παιδί μου και δεν με ακούει; μήπως έχει κάποιο πρόβλημα στο αφτάκι του; ή τι σημαίνει υπέρ-κινητικό παιδί; και άλλα πολλά

 

2. Μητέρες που εργάζονται και δεν έχουν άλλη επιλογή ο δρόμο προς τον παιδικό σταθμό είναι μονόδρομος. Δεν είναι κακό αρκεί να επιλεγεί ο κατάλληλος παιδικός σταθμός. Εδώ, θα ήθελα επιπλέον να πω ότι οι ΓΟΝΕΙΣ πρέπει να ελέγχουν ΠΟΛΥ ΣΥΧΝΑ τους παιδαγωγούς ΈΧΟΥΝ ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ. Να ελέγχουν το παιδί τους μετά την επιστροφή τους από τον παιδικό ή ακόμη καλύτερα μπροστά στην παιδαγωγό. Να κάνουν «εφόδους», σημαντικό! Να ενημερώνουν για τυχόν αλλεργίες ή καταστάσεις που συμβαίνουν στο σπίτι ώστε να γνωρίζουν πως να αντιμετωπίσουν και να συμπεριφερθούν στο παιδί. Επίσης τα γεύματα είναι πολύ σημαντικό. Ενημερώστε εάν θηλάζει το παιδί και φροντίστε να ακολουθούν πιστά τις οδηγίες σας. Ενημερώστε εάν λαμβάνει φάρμακα και σαφής οδηγίες. Δώστε τηλέφωνα και οδηγίες σε περίπτωση που δεν σας βρουν. Σε περιπτώσεις διαζυγίων δώστε σαφές εντολές και αντίστοιχα έγραφα για να μην δημιουργηθούν κακές σκηνές για το παιδί. Επίσης να ζητήσετε το καταστατικό λειτουργίας του παιδικού σταθμού, (δημοσίων), δυστυχώς μετά την ένταξη των παιδικών σταθμών στην Τοπική αυτοδιοίκηση δεν υπάρχει ένα ενιαίο... Το ίδιο ισχύει και για τους ιδιωτικούς, ζητήστε το ώστε να είστε ενήμεροι για το πως λειτουργεί. Μην αργήσετε ΠΟΤΕ να παραλάβετε το παιδί σας από τον παιδικό σταθμό, να είστε εκεί πάντα λίγο πιο πριν ώστε όταν το καμάρι σας βγει να δει το πιο γνώριμο πρόσωπο που λατρεύει. Στο σπίτι μιλήστε για την ημέρα του, κάντε ερωτήσεις, πείτε μπράβο, δείτε τις ζωγραφιές του, και αξιολογήστε την ημέρα του σε ένα λεύκωμα που όταν μεγαλώσει θα του το χαρίσετε!

 

3. Τώρα, θα με συγχωρέσουν οι κυρίες που χρησιμοποιούν «ντα-ντα», δεν θα το έκανα παρά μόνο εάν δεν είχα άλλη επιλογή. Τώρα, εάν αυτή είναι η μόνη μας επιλογή, τότε θα δεν πρέπει να ασχολείται και με δουλειές του σπιτιού παρά μόνο ίσως με το μαγείρεμα του φαγητού του παιδιού και το παιδί τίποτα άλλο. Μια καλή λύση είναι να βρείτε απόφοιτες από σχολές που θέλουν να κάνουν την πρακτική τους. Μπορεί να μην έχουν την εμπειρία αλλά έχουν κέφι και όρεξη και φυσικά ξέρουν πρώτες βοήθειες εάν αυτό χρειαστεί (ΑΧΡΕΙΑΣΤΕΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ).

 

4. Η λύση της γιαγιάς, εάν η γιαγιά αντιλαμβάνεται το ρόλο της ως γιαγιά και όχι ως μητέρα (για εμένα δεν ισχύει το ρητό «το εγγόνι είναι δυο φορές παιδί μου) τότε είναι η αμέσως επόμενη καλύτερη λύση από την μητέρα και ο παιδικός στα 2-3 έτη η συνέχεια!

 

Τώρα, στα τελευταία έτη, δυστυχώς η κακοποίηση των παιδιών έχει αυξητική πορεία. Ο παιδαγωγός έχει και τον ρόλο και το έννομο δικαίωμα να το καταγγέλλει και να είστε σίγουρες ότι το αντιλαμβάνεται αμέσως. Έτσι λοιπόν, μπορεί στον δικό μας μικρόκοσμο να μην συμβαίνει αλλά ΔΥΣΤΥΧΩΣ είναι έντονο. Οπότε σε πολλές περιπτώσεις είναι καλύτερο το παιδί να πηγαίνει στο παιδικό σταθμό!

 

Αυτά αγαπητές μου μανούλες!

[Νινεττα]

Μια ερωτηση.Αν η μητερα παρεχει στο παιδι της δημιουργικο χρονο και αντιλαμβανεται τις δεξιοτητες του και τις αναπτυσει,γιατι να το στειλει στον παιδικο σταθμο στα 2 η 2,5 του χρονια?

Και αν δεν το κανει γιατι δεν ξερει τον τροπο, η γιατι δεν εχει την διαθεση τοτε ποτε θα πρεπει να το στειλει ποσο νωρις ????

Η γνωμη μου παραμενει η ιδια.Αν η μητερα μπορει και θελει,καλο ειναι να μην παει ενα παιδακι πριν το πρινηπιο στον παιδικο σταθμο.

ΟΛΑ οσα αναφερουν παραπανω οι φιλες μπορει ενα παιδι να τα αναπτυξει μια χαρα και μετα τα 3,5 του χρονια.Και δεν θα παθει ΤΙΠΟΤΑ αν ΔΕΝ το σπρωξει η μαμα να τα μαθει νωρις.

Ισως μαλιστα κερδισει κατι.Τι ειναι αυτο?χρονο με την μητερα του, που απο οσο ξερω ολες οι εργαζομενες μητερες νιωθουν ενοχες που δεν εχουν.

Καποια στιγμη που θα εχω περισσοτερο χρονο θα γραψω περισσοτερα

Καλημερα σας!

[balabol]

Δεν ξέρω από παιδαγωγικά κλπ, ούτε και μπορώ να διδάξω στο παιδί μου όλα αυτά τα πράγματα.

Και νιώθω τρομερές ενοχές που καμιά φορά την αφήνω να βλέπει παραπάνω τηλεόραση μπας και προλάβω να κάνω καμιά δουλειά. Ίσως κάποιοι να με χαρακτηρίσουν αδιάφορη μάνα..........ok..............

Εγώ θα γράψω τη μικρή μου σε παιδικό απο Σεπτέμβριο (που θα είναι 3 χρονών παρά 2 μήνες) για ένα και μοναδικό λόγο:

Θέλει η ίδια να κάνει παρέα με πολλά παιδάκια και το σπίτι δεν την χωράει πια. Βαρέθηκε να παίζει με μένα, τον πατέρα της, τις γιαγιάδες της κλπ.

Στις κούνιες δεν μπορούμε να την πηγαίνουμε κάθε μέρα, ιδίως όταν έχει πολύ κρύο ή πολύ ζέστη, στο σταθμό όμως μπορεί να πηγαίνει κάθε μέρα και να είναι με τα άλλα παιδάκια όπως η ίδια μου το ζητάει.

Θέλω να καταλήξω ότι προσπαθώ να δω τι θέλει το ίδιο το παιδί και μπορεί να κάνω και λάθος, αλλά προς το παρόν θα ακολουθήσω αυτή τη λογική.

Αν δω ότι έχει περάσει ένας εύλογος χρόνος προσαρμογής και αρνείται να προσαρμοστεί και θέλει να ξαναγυρίσει σπίτι της, ή ότι αρωσταίνει συχνά, σαφώς και θα την κόψω από το παιδικό.

Όπως είπε και η Νινέττα δεν θα πάθει τίποτα να κάτσει σπίτι μέχρι να πάει προνήπιο.

[fokion]

Ζανα μου στο μονο που μπορω να σου εγγυηθω ειναι οτι τον πρωτο χρονο θα αρωσταινει συχνα

 

και αυτο εγινε και στη Δαναη που πηγε 2,5 μηνων και στην Χριστιαννα που πηγε 2,5 χρονων και στην Κατερινα που πηγε 3ων

 

Υποψιαζομαι οτι το ιδιο θα συμβει και σε παιδακι που θα βρεθει καθημερινα με αλλα παιδακια σε οποιαδηποτε ηλικια...

[maryp]

Ούτε κι εγώ ξέρω από παιδαγωγικά παρά μόνο σε ότι αφορά στα δικά μου παιδιά και δεν θα προσπαθήσω ποτέ να επιβάλω το ένα ή το άλλο επειδή ήταν καλό για τα δικά μου παιδιά, αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί να κάνει για τα άλλα!

Εγώ πήγα τον μεγάλο μου στον σταθμο όταν ήταν 20 μηνών και τον μικρό όταν ήταν 13 μηνών. Ήταν μονόδρομος η επιλογή του σταθμού γιατί δεν μπορούσα να λείψω απο τη δουλειά μου.

Η προσαρμογή του μεγάλου πήρε περίπου 15 μέρες, τον άφηνα όλο και μεγαλύτερο διάστημα κάθε μέρα, και το διάστημα που ηταν εκεί αν έκλαιγε και δεν ήμουν (που πολλές φορές δεν ήμουν καθ' οτι είχα και τον μικρό μωρό τότε στο σπίτι) τον είχε η ιδιοκτήτρια του σταθμού στην αγκαλιά της. Φέτος τελειώνει το νηπιο εκεί, έχει εδώ και 3 χρόνια τον ίδιο "κολλητό" και σταθερές παρέες τις οποίες θα συνεχίσει και στο δημοτικό, μιας και τα περισσότερα θα πάνε μαζί στο ίδιο σχολείο και οι μαμάδες συνεννοηθήκαμε με την δ/ντρια του δημοτικού να πάνε στο ίδιο τμήμα.

Ο μικρός προσαρμόστηκε πολύ πιο εύκολα, είχε και τον μεγάλο κοντά του και δεν ήταν σε τελείως "ξένο" περιβάλλον. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη μέρα που με πήρε η δασκάλα του τηλέφωνο και μου είπε "ο γιος σου έκανε 8 βήματα!!!"... ενθουσιασμός και θλίψη μαζί... ενθουσιασμός γιατι περπάτησε, θλίψη γιατι το έχασα... Δεν γίνεται όμως να τα έχεις όλα μαζι...

Ο μικρός έχει κι αυτός τον "κολλητό" του εδώ και 3 χρόνια κι αυτός τον ίδιο (γυναίκα αλλάζει πιο συχνά ) και θα πάει στο ίδιο σχολείο κι αυτός νήπιο του χρόνου.

Δεν αισθάνθηκα ποτέ μου τύψεις που τα άφηνα στον παιδικό, ίσως γιατί δεν είχα όπως ειπα άλλη επιλογή, ίσως δεν άφησα τον εαυτό μου να νιώσει έτσι, ίσως είμαι αδιάφορη μάνα... ποιός ξέρει! Κάποια στιγμή θα γινόταν και αυτό.

Περισσότερη ανησυχία αισθάνομαι τώρα που ο μεγάλος θα πάει δημοτικό παρά τότε στον σταθμό. Όπως και να το κάνεις είναι πιο ελεγχόμενο το περιβάλλον, ενώ στο δημοτικό ειναι ... "πού το στέλνω το μωρό μου στα λιοντάρια!"... έτσι αισθάνομαι, αλλά.. και πάλι δεν έχω επιλογή!

[balabol]

Ζανα μου στο μονο που μπορω να σου εγγυηθω ειναι οτι τον πρωτο χρονο θα αρωσταινει συχνα

 

 

Αυτό το φοβάμαι περισότερο Φωκίωνα, γιατί ευτυχώς μέχρι τώρα δεν έχει αρρωστήσει , κάτι ψιλά μόνο, αφού να φανταστείς αντιβίωση amoxil πήρε για πρώτη φορά πριν 1 μήνα. (φτου μας σκόρδα να μην μας ματιάσω....). Ελπίζω να "μείνει στο ύψος της" και να συνεχίσει έτσι (το ξέρω ότι τρέφω φρούδες ελπίδες) ..............

αλλιώς δεν το γλιτώνω το διαζύγιο............ μόλις φταρνιστεί η μικρή ο πατέρας της γίνεται ΥΣΤΕΡΙΚΟΟΟΟΟΣ μέχρι παραφροσύνης.

Μιλάμε για extreme καταστάσεις του στυλ " ο παιδίατρος δεν ξέρει τι του γίνεται"................ το'χει πει και αυτό.

Όχι τιποτ' άλλο , μένω και στον 2ο όροφο, αν πηδήξω μπορεί να την γλιτώσω

[baduz]

Αγαπητή Νινέττα,

 

Η διαφορά είναι στα ερεθίσματα όπου δεν υπάρχουν σε όλα τα βαλάντια. Η καθημερινότητα και η ρουτίνα δεν είναι θετική. Βέβαια πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις.

 

Για το δεύτερο θα έλεγα όταν κόψει την πάνα.

 

Η γνώμη σου είναι σεβαστή. Δεν θα μπω στην διαδικασία της διαφωνίας, σίγουρα ο καθένας μας έχει την απόλυτη ευθύνη της διαπαιδαγώγησης του παιδιού του και δε χωρά διαφωνίες.

 

Το κέρδος του παιδιού έρχεται από τον παραγωγικό χρόνο με τους γονείς του και όχι με τον ποσοτικό.

 

Οι ενοχές είναι κακός σύμβουλος σε όλες τις περιπτώσεις της συμπεριφοράς της δικής μας (εργαζόμενων) και σε συνέχεια αυτή του παιδιού μας.

[nantina3]

Αν δω ότι έχει περάσει ένας εύλογος χρόνος προσαρμογής και αρνείται να προσαρμοστεί και θέλει να ξαναγυρίσει σπίτι της, ή ότι αρωσταίνει συχνά, σαφώς και θα την κόψω από το παιδικό.

 

Αν είναι για λόγους προσαρμογής να πάρεις το παιδί σου από το σχολείο θα συνιστούσα υπομονή.Εμένα είχε περάσει ένας χρόνος και όλα πήγαιναν καλά όταν ξαφνικά μια μέρα αποφάσισε ότι δεν ήθελε να μπει στο σχολικό(δεν ήμουν έγκυος ακόμα στη δεύτερη).Τέτοια ξεσπάσματα κατά την πορεία θα υπάρξουν πολλά.Εδώ στο νήπιο(που είναι πλέον υποχρεωτικό)κάθε πρωί σχεδόν δεν με άφηνε να φύγω.

Όσον αφορά τις αρρώστιες και τώρα να μην πάει παιδικό,θα το περάσεις μετά στο νήπιο.Η πρώτη χρονιά που πάνε σχολείο πάντα είναι η χειρότερη(αρρώστιες).Δέκα μέρες στο σπίτι,μία μέρα στο σχολείο.Αλλά περνάει και αυτό.Τα παιδιά στο σπίτι είναι κάπως πιο προστατευμένα από ιώσεις από αυτά που πάνε σχολείο(εκτός και αν υπάρχει μεγαλύτερο παιδάκι).Και εμείς περιμένουμε η μικρή το χειμώνα να μας ταράξει στις ιώσεις όπως έκανε η μεγάλη.Υπομονή και θα περάσει

[fokion]

ισως βγουμε λιγο offtopik τωρα αλλα τελος παντων...

 

η Δαναη σε σχεση με τις αλλες 2 προσαρμόστηκε πολυ πιο ανετα στον παιδικο.. τις αλλες 2 βεβαια οπως καταλαβαινεις τις ειχαν αναλλαβει οι παππουδο-γιαγιαδες που τοτε ( πριν 13 και 15 χρονια μην ξεχνας ) και τις δυναμεις ειχαν και κοντα εμεναν.

 

Παρατηρω την αναπτηξη της Δαναης. Ειναι εμφανως ταχυτερη σε δεξιοτητες απο τις αλλες 2 και κυριως ( αν μπορεις να το πεις ετσι ) σε "οριμωτητα χαρακτηρα"

 

Ισως τελικα για την τοσο θετικη αντιδραση μου να "φταιει" ο συγκεκριμενος παιδικός σταθμός δε ξερω, βλεπεις ειμαστε τοσο ευχαριστημενοι που δεν εχουμε δοκιμασει κι αλλον και βεβαια δεν συγκρινω με πριν 15 χρονια καταστασεις...

 

Για το θεμα αρωστιες να εισαστε προετοιμασμενοι.... ΘΑ συμβει.. ομως οσο πιο γρηγορα ( πιστευω εγω - εσυ αποφασιζεις) θα αποκτησει τελικα το παιδι τα αντισωματα που ετσι κι αλλιως χρειαζεται στις καθημερινες αρρωστιες

 

Ξερω περιπτωση οπου η ( τραγικα υπερβολικη ) προστασια οδηγησε το παιδι σε αναιμια ( ή καπως ετσι ) και ο γιατρος τους αναγκασε να στειλουν το παιδι στο χωριο να κυλιεται στο χωμα, να βαζει τα βρωμικα χερια στο στωμα ( οκ ειμαι λιγο υπερβολικος αλλα καταλαβαινετε τι εννοω ) ωστε ο οργανισμός του να ερθει στα ισα του... και να αναπτυχθει το ανοσοποιητικο του συστημα.

 

Το ανωτερω βεβαια το αναφερω απλά σαν σχολιο και υπερβολικο παραδειγμα.

 

οπως πολλοι ειπαν για το καθε παιδι αποφασιζει ο εκαστοτε γονιος του..

[maryp]

ισως βγουμε λιγο offtopik τωρα αλλα τελος παντων...

οπως πολλοι ειπαν για το καθε παιδι αποφασιζει ο εκαστοτε γονιος του..

 

Δεν είναι off topic φωκίων, ο καθένας λέει την γνώμη του και τις εμπειρίες του, αλλωστε αυτό δεν μας ζήτησε η KOSLEN??

[balabol]

Ξερω περιπτωση οπου η ( τραγικα υπερβολικη ) προστασια οδηγησε το παιδι σε αναιμια ( ή καπως ετσι ) και ο γιατρος τους αναγκασε να στειλουν το παιδι στο χωριο να κυλιεται στο χωμα, να βαζει τα βρωμικα χερια στο στωμα ( οκ ειμαι λιγο υπερβολικος αλλα καταλαβαινετε τι εννοω ) ωστε ο οργανισμός του να ερθει στα ισα του... και να αναπτυχθει το ανοσοποιητικο του συστημα.

 

 

Κατά καιρούς μου την έχουν πει κι εμένα γιατί την αφήνω π.χ. να παίρνει τα τσολάκια από το πάτωμα να τα βάζει στο κεφάλι της και να τριγυρνάει στο σπίτι. α) δεν την προλαβαίνω.............. και β) σκόνη είναι και μάλιστα σκόνη του δικού της σπιτιού που ξέρουμε τι μικρόβια έχουμε και δεν έχουμε (δεν το κάνει στα ξένα σπίτια)............... και άλλα τέτοια ευτράπελα.

Χτες την άφησα με την βαφτηστήρα μου στο μπαλκόνι μόνο με τα φανελάκια και τους δώσαμε παγωτά να φάνε. Γίνανε ολόμαυρες από το σούρσιμο, τους είχανε πέσει τα μισά παγωτά πάνω στη μπλούζα τους, μη μιλήσω για τα μουτράκια τους, που ήταν ένα μείγμα σκόνης και σοκολάτας.

Το καταφχαριστηθήκανε οι μικρές, εμείς είπαμε κι εμείς τον καφέ μας στο μπαλκόνι (τσιρίζοντας βέβαια που και που) και στο τέλος τις βουτήξαμε στη μπανιέρα.

Μακάρι να μπορούσα να το κάνω κι εγώ αυτό.

[nantina3]

 

Ξερω περιπτωση οπου η ( τραγικα υπερβολικη ) προστασια οδηγησε το παιδι σε αναιμια ( ή καπως ετσι ) και ο γιατρος τους αναγκασε να στειλουν το παιδι στο χωριο να κυλιεται στο χωμα, να βαζει τα βρωμικα χερια στο στωμα ( οκ ειμαι λιγο υπερβολικος αλλα καταλαβαινετε τι εννοω ) ωστε ο οργανισμός του να ερθει στα ισα του... και να αναπτυχθει το ανοσοποιητικο του συστημα.

 

 

 

Ξέρω και εγώ μια παρόμοια περίπτωση.Και να ξέρετε .Οι γιατροί είπαν σε μια έρευνα ότι τα παιδιά της επαρχίας είναι πιο ευάλωτα σε μολύνσεις από τα παιδιά της πόλης.Τα παιδιά πρέπει να αναπτύξουν αντισώμματα βρε

[SophiaT]

Τωρα πηρα χαμπαρι τη συζητηση εδω περα

 

Το μονο που θα ηθελα να πω ειναι οτι συμφωνω 150% με τη Nantina3 και τη Dora.

 

Η Αννα δυστυχως θα σταματησει να πηγαινει στον παιδικο που παει απο 8 μηνων γιατι γυριζουμε στην Ελλαδα για παντα και στεναχωριεμαι πααααρα πολυ γι'αυτο. Ειναι τοσο χαρουμενη οταν ειναι εκει, περναει τοσο καλα που νοιωθω ασχημα επειδη θα της το στερησω αυτο.

Η κυρια που ειναι υπευθυνη για την Αννα ηρθε σημερα στον παιδικο για να μας δει (εχει κανει μια εγχειρηση και ειναι σε αδεια) και βουρκωσαν τα ματια της καθως αποχαιρετησε την Αννα και εμας. Κι εγω στεναχωρηθηκα πολυ γιατι ειναι ενας αξιολογος ανθρωπος που προσεξε τη μικρη πολυ.

 

Ελπιζω μονο οταν ερθει η ωρα να ξαναπαει παιδικο η Αννα να βρουμε ενα αναλογο περιβαλλον και στην Ελλαδα.