Δεν κάνει παρέα με τα παιδιά!

[Elinaki]

Καλησπέρα σε όλες και όλους

Θέλω να σας μιλήσω για το θέμα που αντιμετωπίζω με το μεγάλο μου γιο, το Μιχάλη που είναι 28 μηνών. Είναι ένα γλυκύτατο παιδάκι,ευγενικό, ευστροφο που μιλάει σχεδόν κανονικά εδώ και ένα τρίμηνο. Κι ενώ ολα αυτά εχουν καλώς, στις κοινωνικές του συναναστροφές τα βρίσκει δύσκολα. Εξηγούμαι:πηγαίνουμε στην παιδική χαρά σχεδόν καθημερινά.Ενώ το ευχαριστιέται πραγματικά να ανεβοκατεβαίνει σε τσουλήθρες &μονόζυγα, να μαζεύει καπάκια μπουκαλιών και να τα κάνει ομάδες στο πεζούλι, να σκαλίζει με τα ξυλαράκια που βρίσκει, μόλις τον πλησιάσει κάποιο παιδί, τρέχει μακριά του. Δε θέλει να του μιλήσει με τίποτα. Σκέφτηκα προχθές να κάνω το εξής για να "αναγκαστεί" να μιλήσει:πήρα μαζί μας ένα κουτί μπισκοτα για να τα μοιράσει στους φίλους του. Το απότέλεσμα: τους πρόσφερε μπισκότο με το ένα χέρι και με το άλλο έκλεινε τα μάτια του! Συμπέρανα ότι ντρεπόταν, τον ρώτησα αν ήθελε να συνεχίσει να δίνει ο ίδιος και μου είπε ναι. Μοιράσαμε τα μπισκότα με τα μάτια κλειστά. Στο γύρω-γύρω όλοι μετά από λίγο,μία απο τα ίδια: έξι επτά παιδάκια όρθια και ο Μιχαλης επί 10΄ξαπλωμένος μπρούμυτα κοίταζε το χώμα και έκρυβε τα μάτια του με το χέρι του!

Αλλο επεισόδιο: επειδή μένουμε σε νησί, που πραγματικά δεν έχει να προσφέρει τίποτα στα παιδιά από πλευράς δραστηριοτήτων, είπαμε να επισκεφτούμε το μοναδικό παιδότοπο για να δούμε αν θα του αρεσε. Το πρώτο απογ έπαιξε λίγο με το μοναδικό κοριτσάκι που βρήκαμε εκεί, βγαίνοντας έξω σχεδόν κάθε δύο λεπτά για να μας δει και να έρθει στην αγκαλιά μου. Οταν αργότερα μαζεύτηκαν κι άλλα παιδάκια έπαιζε στα παιχνίδια μόνος του. Τη δεύτερη φορά που πήγαμε, βρήκαμε εκεί αρκετά παιδιά, μεγαλύτερά του να παίζουν και να χοροπηδούν. Δεν δέχτηκε με τίποτα να πάει μέσα. Μπήκε μόνο όταν όλα βγήκαν έξω και ήταν μόνος του. Αυτά έγιναν την προηγούμενη εβδομάδα, έκτοτε δεν μπορέσαμε να ξαναπάμε, ίσως σήμερα.

Τι λέτε; Υπάρχει τρόπος να τον βοηθήσω λιγάκι;

Να σημειώσω ότι από τον Αύγουστο που μας ήρθε και ο αδερφούλης του, έχει κολλήσει πάνω μου ακόμα πιο πολύ. Δεν κοιμάται αν δεν ξαπλώσω δίπλα του. Προσπάθησα και μεσημέρια και βράδια να κοιμηθεί μόνος του, το μόνο που κατάφερα ήταν να γίνω χάλια. Κόκκινα τα μάτια του από το κλάμα, ένα απίστευτο παράπονο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του και ένα "μανούλα εδώ δίπλα μου" που και σιδερα θα λύγιζε. Να σας πω ότι δε με ενοχλεί καθόλου να ξαπλώνω δίπλα του, απλώς δε θέλω να του κάνω κακό με αυτή την ιστορία. Πως να το χειριστώ;

Ξέχασα να σημειώσω ότι στην παιδική χαρά πηγαίνουμε οι δυο μας (το μωρό το κρατάει η μητέρα μου, εγώ εργάζομαι κάποιες ώρες τα απογεύματα, κάνω μαθήματα) και στον παιδότοπο το απογ με το μπαμπά του.

Περιμένω τις απόψεις σας...

[ΑΡΤΕΜΟΥΛΑ]

Είναι λογικό να ναι προσκολλημένο πάνω σου ήταν και το πρώτο παιδάκι . Τώρα φοβάται μήπως και χάσει την αγάπη σου και την πρωτιά με την γέννηση του αδερφού του. Ετσι ήταν ο μικρός μου... αλλά σιγά σιγά το ξεπεράσαμε. Και στην παιδική χαρά πάντα ήταν μονοχνωτος.... μετά τα 3 άρχισε να κοινωνικοποιείται και επίσης έπαιξε ρόλο και η αδερφή του που άρχισε και είχε παρέα. Οπότε δεν υπάρχει λόγος ανησυχιας.

Νομίζω ότι χρειάζεται την αποκλειστικότητα που είχε όπως στην αρχή δηλαδή τον δικό του χρόνο με εσας ( οχι υπερβολικά όμως ) ,αλλά παράλληλα και με το καινούριο του αδερφάκι... να κάνετε πράγματα μαζί.

Καλό θα είναι να παίρνεις και το αδερφάκι του μαζί στην παιδική να μάθουν ότι ειναι παρεούλα και ότι δεν χρειάζεται να χει πάντα την αποκλειστικότητα.

 

Δεν χρειάζεται να ανησυχείς όλα θα κυλήσουν ομαλά θα δείς αρκεί εσύ να είσαι προετοιμασμένη ..να τους αντιμετωπίσεις και τους δύο μαζί.

[ΕΡΙΚΑ]

Γειά σου Elinaki,

Να ξερες πόσες φορές ράγισε η καρδόύλα μου απο μαραζωμένα και τρυφερά βλεμματάκια! Κουράγιο, σε όλες συμβαίνει!!!

Όταν η κόρη μου ήταν 2 ετών (σήμερα είναι 6), δεν πλησίαζε κανένα παιδάκι. Μάλιστα, αν την πλησίαζε κάποιο, τότε έβαζε τα κλάματα!

Στην παιδική χαρά, αν δεν άδειαζε η τσουλήθρα, δεν ανέβαινε! Σε παιδότοπο πήγαμε μόνο 2 φορές γιατί δεν ξεκολλούσε απο δίπλα μου!

Ποτέ δεν δώσαμε έμφαση στην στάση της αυτή και ποτέ δεν την πιέσαμε. Δεν θέλαμε να το μεγαλοποιήσουμε στα μάτια της, αλλά και δεν θέλαμε να την φορτώνουμε, όταν όλοι οι άλλοι της έλεγαν συνεχώς να πάει να παίξει, να μπεί στον παιδότοπο, να, να, να.... Την έβλεπα πως αγχωνότανε και τότε την αγκάλιαζα και της έλεγα πως μπορεί να καθήσει δίπλα μου αν θέλει. Εννοείται πως μας απασχολούσε έντονα και σκεφτόμασταν συνεχώς πως να την παρακινήσουμε χωρίς όμως να την πιέσουμε. Όταν στα 3 πήγε στον παιδικό, είχαμε μεγάλη αγωνία. Με μεγάλη μας έκπληξη βλέπαμε πως της άρεζε και η δασκάλα της μας έλεγε πως συμμετέχει σε όλα και έχει κάνει και δύο φίλες!!!!! Απο κεί και μετά ξεμπλόκαρε!

Αυτό λοιπόν να μην σε ανησυχεί, το κάθε παιδάκι έχει τον τρόπο του και τον χρόνο του!

όσο τώρα για τον αδελφούλη του, θα σου πω το εξείς:

η γιαγιάκα μου μου είχε δώσει μια συμβουλή, την οποία και ακολούθησα όταν ήρθε το δεύτερο παιδάκι μου. Όσο είναι μωρό το δεύτερο και δεν πολυκαταλαβαίνει, όλη η προσοχή και η αγκαλιά να είναι για το μεγάλο. Η αγάπη όλα τα καταφέρνει και νικάει την ανασφάλεια!

Άσε, εμείς είχαμε καταλήξει, όταν η μεγάλη κοιμότανε και ο μικρούλης ήταν ξύπνιος, να τον κάνουμε αγκαλίτσες και ζουλιγματάκια στα ψυθιριστά!!! Αφού λέγαμε πως αυτό θα μάθει να διαβάζει τα χείλια!!

(αυτό βέβαια δεν έχει να κάνει με το να έχεις δραστηριότητες μόνο με το μεγάλο, αυτό έχει να κάνει με συναισθήματα. Για να νικηθεί η ανασφάλεια και η ζήλια που μπορεί να νιώθει το μεγάλο. Συμφωνώ με την Αρτεμούλα να πηγαίνετε όλοι μαζί στην παιδική χαρά. Κι απο τη στιγμή που είναι ντροπαλός με τα άλλα παιδάκια, έχωντας τον αδελφούλη του, δεν θα νιώθει μόνος!

Θα τα πάτε μια χαρά! Φαίνεσαι μανούλα με πολύ στοργή και αγάπη.

Αυτή είναι η συνταγή

[Μαρια Στυλιανακη]

φυσιολογικότατα αυτά που λες Elinaki, όλα. (μα όλα.)

 

δεν κάνεις κακό με το να ικανοποιείς την ανάγκη του, αφου σου το λέει το ένστικτό σου, μην πάς ενάντιά του !

 

η αποκλειστικότητα αυτό το καιρό του κάνει ακόμα καλό, μιας και έχει ανάγκη να αισθανθεί ότι τα πράγματα είναι όπως και πρίν τον ερχομό του νέου μέλους της οικογενείας, έστω για κάποιες στιγμές την ημέρα όπου θα έχει τις δικές του "μεγαλίστικες" εμπειρίες με την μαμά ή τον μπαμπά.

 

ο φόβος θα ελατωθεί σιγά σιγά με το να υπάρχει καθημερινή επαφή με παιδιά, κυρίως όμως και επαφή με μια σταθερή ομάδα παιδιών με τα οποία αποκτήσει σχέση, σχέση εμπιστοσύνης και οικειότητας.

τι πιο φυσικό το να είναι επιφυλακτικός απέναντι στα νέα αυτά ερεθίσματα, και παιδιά.

σιγά σιγά θα γίνουν ολα ο καλύτερος τρόπος να βοηθήσεις είναι ήδη αυτό που έκανες δηλαδή να τον βάλεις εσύ τεχνητά σε καταστάσεις όπου να έρθει σε πιο κοντινή επαφή με τα παιδιά και να αποκτήσει σιγά, σιγά μια άνεση. αυτή δεν θα έρθει απο την μια μέρα στην άλλη - και σε κάθε παιδί το πότε γίνεται αυτό είναι διαφορετικό ανάλογα με το χαρακτήρα του.

 

και συχνές επαφές με παιδιά αλλά σε καταστάσεις όχι τόσο απρόσωπες όσο σε κάποιο παιδότοπο που δεν έχει δυνατότητα άλλου είδους απασχόλησης (κάποια κατασκευή παρέα με άλλα παιδάκια κτλ).. στην οποία προλαβαίνουν τα παιδιά και έστω κοιτάζονται στα μάτια, παρατηρούν σε μια πιο κοντινή απόσταση το παιδί που είναι δίπλα τους, ζητάνε και αναγκαστικά κάποιο υλικό, "συνομιλούν", ανταλλάζουν - ενώ στο ελεύθερο παιχνίδι αυτά έρχονται λίγο σε δεύτερη μοίρα και η ένταση είναι πιο μεγάλη.

[Elinaki]

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τις προτάσεις σας. Αρτεμούλα και Ερικα, νοιώθω πιο ανακουφισμένη που κι άλλες μαμάδες αντιμετώπισαν ανάλογη περίπτωση και τώρα τα μωράκια τους χαίρονται τις παρεούλες τους. Μαρία, για μια ακόμη φορά οι συμβουλες σου με έκαναν να καταλάβω ότι το μητρικό ένστικτο σπάνια κάνει λάθος και πως σιγά σιγά με προσπάθεια,όλα γίνονται καλύτερα..Οσο για τον παιδικό, το Σεπτέμβρη που με το καλό θα είμαστε πίσω στο σπίτι μας, θα πάει κι ο μικρός μου. Υπάρχει και εδώ στη Σαντορίνη παιδικος, και μάλιστα πολύ καλός, απλά σκέφτηκα ότι είναι καλύτερα να ξεκινήσει κάπου, όπου θα γνωρίσει φίλους και θα είναι καιρό μαζί παρά να τον στείλω τώρα, να κάνει φίλους και να τους χάσει σε 6 μήνες..

[elenik]

Ήταν ενα θεμα που ειχαμε αντιμετωπισει πολυ εντονα παλιοτερα. Διαβασε εδω:

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=582

 

Ειναι μια φαση που μαλλον περνανε ολα τα παιδακια. Και οπωςε ολες τις φασεις την ξεπερνανε

[DREAMCATCHER]

εμας μας βοη8ισε 10000000% ο παιδικος, 8αυματουργος και το παιδι πλεον κοινωνικοτατο

[vicky67]

Το αδερφάκι σίγουρα θα κάνει καλή δουλειά ! Να έχεις υπόψην οτι βοηθάει στην κοινωνικοποίηση και οι επισκέψεις σας σε άλλα σπίτια καθώς επίσης και οι επισκέψεις άλλων στο σπίτι σας, και οχι απαραίτητα σε σπίτια με παιδιά ή επισκεπτών στο σπίτι σας με παιδιά. Αν μπορείτε να συναντάτε άλλα παιδιά στα σπίτια τους ακόμη καλύτερα και μετά να τα καλείτε στο δικό σας σπίτι. Παιδοψυχολόγος μου έχει πει οτι το παιδί αντιγράφει αυτές τις συμπεριφορές και μαθαίνει. Δεν λένε τυχαία οτι ''για να μεγαλώσει ενα παιδί χρειάζεται ένα ολόκληρο χωριό''!