"Το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας για το 2010 στην Κική Δημουλά"

[gavrias]

Στις 13 Μάρτιου η Ευρώπη τιμά την Ελληνίδα ποιήτρια Κική Δημουλά για το σύνολο του ποιητικού και πεζογραφικού της έργου, απονέμοντας της το Ευρωπαϊκό Βραβείο λογοτεχνίας για το 2010

Η επιτροπή, όπως λέει στο σκεπτικό της, διέκρινε στο έργο της μία από τις μεγάλες φωνές που εκπροσωπούν τη σύγχρονη δημιουργία και θέλει να υπογραμμίσει επίσημα τη σημασία του έργου της στο αύριο της ευρωπαϊκής κουλτούρας.Μία ...

ακόμη τιμή για την Κική Δημουλά, πανευρωπαϊκής εμβέλειας αυτή τη φορά, που υπογραμμίζει την εξέχουσα θέση που έχει, διαχρονικά, η σύγχρονη ποίηση ως πρεσβευτής του ελληνικού πολιτισμού. H «Association capitale europeenne des litteratures» χαιρετίζει το ποιητικό της έργο ως ένα «από τα μεγαλύτερα και πιο δημοφιλή της σύγχρονης Ελλάδας».

 

http://troktiko.blogspot.com/2010/03/2010_12.html

 

[gavrias]

Η ΠΕΡΙΦΡΑΣΤΙΚΗ ΠΕΤΡΑ

 

Μίλα.

Πὲς κάτι, ὁτιδήποτε.

Μόνο μὴ στέκεις σὰν ἀτσάλινη ἀπουσία.

Διάλεξε ἔστω κάποια λέξη,

ποὺ νὰ σὲ δένει πιὸ σφιχτὰ

μὲ τὴν ἀοριστία.

Πές:

«ἄδικα»,

«δέντρο»,

«γυμνό».

Πές:

«θὰ δοῦμε»,

«ἀστάθμητο»,

«βάρος».

Ὑπάρχουν τόσες λέξεις ποὺ ὀνειρεύονται

μιὰ σύντομη, ἄδετη, ζωὴ μὲ τὴ φωνή σου.

Μίλα.

Ἔχουμε τόση θάλασσα μπροστά μας.

Ἐκεῖ ποὺ τελειώνουμε ἐμεῖς

ἀρχίζει ἡ θάλασσα.

Πὲς κάτι.

Πὲς «κῦμα», ποὺ δὲν στέκεται.

Πὲς «βάρκα», ποὺ βουλιάζει

ἂν τὴν παραφορτώσεις μὲ προθέσεις.

Πὲς «στιγμή»,

ποὺ φωνάζει βοήθεια ὅτι πνίγεται,

μὴν τὴ σῴζεις,

πὲς

«δὲν ἄκουσα».

Μίλα.

Οἱ λέξεις ἔχουν ἔχθρες μεταξύ τους,

ἔχουν τοὺς ἀνταγωνισμούς:

ἂν κάποια ἀπ᾿ αὐτὲς σὲ αἰχμαλωτίσει,

σ᾿ ἐλευθερώνει ἄλλη.

Τράβα μία λέξη ἀπ᾿ τὴ νύχτα

στὴν τύχη.

Ὁλόκληρη νύχτα στὴν τύχη.

Μὴ λὲς «ὁλόκληρη»,

πὲς «ἐλάχιστη»,

ποὺ σ᾿ ἀφήνει νὰ φύγεις.

Ἐλάχιστη

αἴσθηση,

λύπη

ὁλόκληρη

δική μου.

Ὁλόκληρη νύχτα.

Μίλα.

Πὲς «ἀστέρι», ποὺ σβήνει.

Δὲν λιγοστεύει ἡ σιωπὴ μὲ μιὰ λέξη.

Πὲς «πέτρα»,

ποὺ εἶναι ἄσπαστη λέξη.

Ἔτσι, ἴσα ἴσα,

νὰ βάλω ἕναν τίτλο

σ᾿ αὐτὴ τὴ βόλτα τὴν παραθαλάσσια.

 

http://users.uoa.gr/~nektar/arts/tributes/kikh_dhmoyla/

[ultraviolet]

"διατιθεται απογνωσις

εις αριστην καταστασην

και ευρυχωρον αδιεξοδον

σε τιμες ευκαιριας.."

 

να υποθεσουμε οτι στη λογοτεχνια και στην ποιηση η ευρωπη μας χρωσταει..? σε αντιθεση με το οικονομικο..

[Νίκη]

Κική Δημουλά, Μητέρα του κάτω ορόφου

 

Στα παιδιά μου

 

Ερρίφθη η μετακόμιση κύβος άδειος το σπίτι επάνω.

 

Μπήκανε σε τεράστιες κούτες η βελόνα κι η κλωστή που

έραβε τα σπλάχνα βήματα τους απόγονους θορύβους

στον ποδόγυρο της καθησύχασής μου – τι τέκνο στοργικό

το καζανάκι πώς κατέβαινε τρέχοντας τη νύχτα

επάνω μου να το αφουγκραστώ.

 

Κούτες δέματα μπόγοι δεθήκανε καλά με τον κομμένο

ομφάλιο λώρο.

Δε γινόταν άλλο δίχως ανελκυστήρα γκαράζ

χωρίς βεσέ προπάντων, ολόκληρη τετραμελής δικαιολογία

- πολύ παλιάς κατασκευής η μάνα.

 

Λίγες οι ζημιές.

Σπάσανε κάτι χρόνια μεταχειρισμένα κι ελάχιστα επόμενα

και βέβαια, θρύψαλα το λάθος να νομίζεις πως τα γκοοοόλ

θα είχαν εσαεί τερματοφύλακα μόνο την ακοή σου

ότι η Μπάρμπι θα μεγάλωνε δεμένη στους παραλογισμούς σου

πώς δεν θα στέρευε ποτέ της ροζ κορδέλας το ποτάμι

θα ψήλωναν στις όχθες του κι άλλο τα καταπράσινα

που φύτεψες κοτσίδια να κάθονται στο θαλερό τους ίσκιο

ταʼ άσπρα σου μαλλιά.

 

Το νόμιζες ακίνδυνο το πειρατικό πλέιμομπίλ καράβι

σα να μην ήξερες πως τοʼ χουνε παιχνίδι να φεύγουνε τα οικεία

σα να μην είχαν κι άλλοτε βροντήξει με παιδική

συναρμολογούμενη ευκολία κανόνια και πλόες

υπό ενήλικη σημαία.

 

Μαζεύω από κάτω παρατημένα μικροπράγματα

μην τα πατήσει η αντήχηση και σπάσω.

 

Μικρές αποχαιρετιστήριες μπαλίτσες κανονιού

σα χοντρό πιπέρι – πιπέρι πιπέρι στο στόμα

στα κακά λόγια του χωρισμού

το νήπιο θερμόμετρο μέρες ξεχασμένο

στης ιστορίας την απύρετη μασχάλη

 

το πινελάκι που βάφει τα ματάκια της κλαμένα

η κουκλίτσα λύπη

κουρέλι τη μαύρη μπέρτα του Σούπερμαν.

 

Μην το αποκλείεις. Κι άλλες φορές κουρέλι η αντοχή

κι όμως αποκαλύφθηκε υπεράνθρωπος.

 

Από τη συλλογή Ενός λεπτού μαζί (1998)

 

*Πραγματικά υπέροχη*

[maira95]

[YOU TUBE]Zs4UGzZG_l0[/YOU TUBE]

 

 

''...η αγαπη ειναι ενα θυμα του σωματεμπορα εγωισμου μας...''

[mama-lia]

Αγαπώ τα ποιήματά της, τρελαίνομαι να την ακούω να μιλά...