Δύο ερωτήσεις και ένα σχόλιο:

[Αλεξίνοος]

Ερωτήσεις:

Α) Οι ασκούντες την γονική μέριμνα (γονείς και κηδεμόνες), ως προς τα θέματα της παιδείας, είναι εντολείς ή, εντολοδόχοι; Τίνων και υπό ποίας προϋποθέσεις;

Β) Τα σχολικά βιβλία, εις τίνων την έγκριση, πρέπει να υπόκεινται; Εάν ένας γονεύς δεν κατανοεί το περιεχόμενό τους, τίς πταίει;

Σχόλιο:

Η εμπιστοσύνη που δείχνουν οι γονείς εις το εκπαιδευτικό σύστημα είναι συγκινητική... πλην, ενίοτε, διαπράττουν το αδίκημα της έκθεσης ανηλίκου εις κίνδυνον...

[marandnik]

Άσε τις ερωτήσεις και πες μας τον πόνο σου!

 

Εχω την αίσθηση ότι όλοι θα βγούμε ομοιπαθείς.

[soevan07]

[Alice6]

xaxaxa, νομίζω ότι εάν συνεχιστεί αυτή η συζήτηση (ή μάλλον αν αρχίσει) θα κρατήσει πολύ.....

[Αλεξίνοος]

Είμαστε όμως, “ομοιοπαθείς” προς τα παιδιά;;; (Βλ. απάντηση της/του marandnik).

 

Αυτός που θέλει να βοηθήσει ένα παιδί, θα πρέπει να γνωρίζει τόσα, ώστε να διορθώνει τα βιβλία, χωρίς να καθιστά φανερή την ακαταλληλότητα ή/και την βλαβερότητά τους (δι' ευνοήτους λόγους). Αυτό το πρόβλημα είναι, μάλλον, άλυτο... Και, πάντως, δεν υπάρχει λύση αμιγής παρενεργειών, όπως: η αίσθηση του παιδιού ότι εξαπατάται ή, ότι αδικείται ή, ότι έχει μειωμένη αντίληψη κτλ, κτλ.

Εν τω μεταξύ, οι γονείς, νομίζουν ότι ...το φταίξιμο είναι δικό τους που δεν μπορούν (ως... μεγαλύτεροι και γράμματα γιγνώσκοντες) να καταλάβουν και να εξηγήσουν ένα βιβλίο, που είναι γραμμένο για παιδιά...”

 

Σημείωση:

Οι σελίδες με τα διορθωτέα σφάλματα των σχολικών βιβλίων, που έχει αποστείλει το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο εις τους εκπαιδευτικούς, συνιστούν ολόκληρο βιβλίο...

Αυτό δεν σημαίνει ότι τα (κατά την άποψη του Ινστιτούτου) 'σωστά', είναι και αβλαβή...

[Ellemphriem]

 

XAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXAX!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!:lol::lol::lol:

[christiana08]

Αδυνατω να σε παρακολουθησω,φιλτατε Aλεξινοε.

 

Mεσες ακρες παντως που "επιασα",εχεις δικιο βουνο.

[marandnik]

Είμαστε όμως, “ομοιοπαθείς” προς τα παιδιά;;; (Βλ. απάντηση της/του marandnik).

 

Αυτός που θέλει να βοηθήσει ένα παιδί, θα πρέπει να γνωρίζει τόσα, ώστε να διορθώνει τα βιβλία, χωρίς να καθιστά φανερή την ακαταλληλότητα ή/και την βλαβερότητά τους (δι' ευνοήτους λόγους). Αυτό το πρόβλημα είναι, μάλλον, άλυτο... Και, πάντως, δεν υπάρχει λύση αμιγής παρενεργειών, όπως: η αίσθηση του παιδιού ότι εξαπατάται ή, ότι αδικείται ή, ότι έχει μειωμένη αντίληψη κτλ, κτλ.

Εν τω μεταξύ, οι γονείς, νομίζουν ότι ...το φταίξιμο είναι δικό τους που δεν μπορούν (ως... μεγαλύτεροι και γράμματα γιγνώσκοντες) να καταλάβουν και να εξηγήσουν ένα βιβλίο, που είναι γραμμένο για παιδιά...”

 

Σημείωση:

Οι σελίδες με τα διορθωτέα σφάλματα των σχολικών βιβλίων, που έχει αποστείλει το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο εις τους εκπαιδευτικούς, συνιστούν ολόκληρο βιβλίο...

Αυτό δεν σημαίνει ότι τα (κατά την άποψη του Ινστιτούτου) 'σωστά', είναι και αβλαβή...

 

Η δική μου σύντομη εμπειρία ως γονιός ενός παιδιού που πηγαίνει σήμερα στην Α' Δημοτικού έχοντας περάσει και δύο χρόνια στην προσχολική αγωγή, είναι ότι οι γονείς είμαστε εντελώς αδύναμοι απέναντι στο εκπαιδευτικό σύστημα, το πλαίσιο σπουδών και τα βιβλία που συχνά πειραματίζονται στις πλάτες των παιδιών μας αλλά και του εκάστοτε εκπαιδευτικού που θα μας "κληρώσει" να αναλάβει το παιδί μας.

 

Κοινώς Εκπαιδευτικό σύστημα - Γονείς, σημειώσατε 1. Και είμαι ακόμα στην αρχή.

 

Από την άλλη όμως θα πρέπει να αποδεχτούμε ότι η εκπαίδευση δεν θα έπρεπε να είναι άμεσο αντικείμενο των γονέων. Όπως για παράδειγμα αν χρειαστεί το παιδί μας σφράγισμα, δεν θα πάρουμε τα εργαλεία να του το σφραγίσουμε μόνοι μας αλλά θα απευθυνθούμε σε έναν καλό οδοντίατρο, έτσι και σχετικά με την ακαδημαϊκή εκπαίδευση των παιδιών μας, θα έπρεπε να εμπιστευτούμε έναν αντίστοιχο λειτουργό και όχι να "ανακατευόμαστε" εμείς, εκτός και αν έχουμε την ανάλογη επαγγελματική κατεύθυνση.

 

Κάποια σχολικά βιβλία για παράδειγμα δεν έχουν στόχο να τα καταλάβουν στο σπίτι οι γονείς αλλά να τα καταλάβουν στην σχολική τάξη τα παιδιά, συνοδευόμενα από οδηγίες του εκπαιδευτικού.

 

Δεν μας αναφέρεις και συγκεκριμένα παραδείγματα γι' αυτά που σκεφτεσαι για να διευκολύνεις τη ροή της συζήτησης;

 

Υ.Γ. Α, και είμαι η marandnik (για να μην κουράζεσαι με τα διπλά άρθρα και τις καθέτους )

[Αλεξίνοος]

Αγαπητή marandnik,

Ερωτώ: Εάν η πλειονότητα των προηγουμένων ασθενών του οδοντιάτρου λέγουν πως είναι αλμπάνης, τότε, πως ευσταθεί το παράδειγμά σου;

Ερωρώ: Εάν οι ίδιοι οι 'αρμόδιοι' (από τους δασκάλους έως τους υπουργούς παιδείας) ομολογούν ότι το εκπαιδευτικό σύστημα παράγει αγράμματους, εμείς, πώς μπορούμε να τους εμπιστευόμεθα;

Λέγω: Εάν επισκεφθείς οποιοδήποτε φόρουμ εκπαιδευτικών θα έχεις μία εικόνα των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν (χωρίς να είναι ανεύθυνοι και αυτοί).

Ερωτώ: Οι γονείς πρέπει να έχουν άποψη περί τίνος χρειάζεται να γνωρίζει ένα παιδί;

Λέγω: Εάν δεν δύνανται να ενεργήσουν ως εντολείς, αυτή την έλλειψη, πρέπει να αποκαταστήσουν και όχι να συντηρούν μία εμπιστοσύνη η οποία είναι επιβλαβής διά τα παιδιά τους.

Υ.Γ.

Θα προμηθευτώ το βιβλίο της Α' Δημοτικού και θα το μελετήσω...

Η, νυν, εμπειρία μου είναι από βιβλία μεγαλυτέρων τάξεων (βλέπε επόμενο).

[Αλεξίνοος]

Στο βιβλίο της ΣΤ δημοτικού (σ. 96, άνω) μαθαίνομε:

Α) Ποσοστό ενός ποσού είναι ένα μέρος του ποσού αυτού (ο λόγος του μέρους προς όλο το ποσό)*.

Β) Ποσοστό στα 100 είναι ένα μέρος του ποσού που έχει τιμή 100 και γράφεται με κλάσμα που έχει αριθμητή το μέρος και παρονομαστή το 100 ή με το σύμβολο %.

Ας υποθέσουμε ότι ο συγγραφέας ήθελε να πει:

Β) Ποσοστό στα 100 είναι το μέρος ενός ποσού που έχει τιμή 100 και γράφεται σαν (πλην θα εννοούσε: “ως”) κλάσμα με αριθμητή το μέρος και παρονομαστή το 100 ή, συμβολίζεται με το σύμβολο %, που τίθεται στα δεξιά του ποσού.

 

Πάντως, το “ποσοστό,” είναι και “λόγος” και “κλάσμα”. Άρα, με τα ποσοστά, θα μπορούμε να κάνουμε τις πράξεις, που μπορούμε με τους λόγους και τα κλάσματα...

Και πράγματι:

Εάν ο συγγραφεύς του βιβλίου ήπιε 30% του περιεχομένου ενός μπουκαλιού με κρασί και, έπειτα, το 10% θα έχει πιεί το 40% του όλου.

Εάν όμως ήπιε και 15% του περιεχομένου ενός μπουκαλιού με ούζο... δεν μπορεί να κάμει κάποια πράξη...

Και αν ήπιε το 100% αμφοτέρων... λύθηκε η γλώσσα και η πέννα του και έγραψε μία δωδεκάδα σελίδων πλήρων ασαφειών... Εις την δεκάτην (κεφ. 44ο) ενεθυμήθη το: “Για να μη λέμε πολλά”, αφού εις την ογδόην (κεφ. 43ο) είχε ανερωτηθεί: “Από που έρχομαι;”. Εξ αρχής δε (κεφ. 40), είχε επιδείξει δείγμα δυσλεξίας: “Συγκρίνω (πο)σωστά %”.

 

Οι νηφάλιοι αντιλαμβάνονται ότι, ενίοτε, οι “μαθησιακές δυσκολίες” προκαλούνται από την διδακτική δυσκολία των συγγραφέων...

Όσο δε δια τους διδασκάλους...:

“Ούτε ψύλλος στον κόρφο τους”...

Οι άνθρωποι όμως, είναι λογικοί: Δεν θα ...“κάψουν την καλύβα τους” μόνο και μόνο διά “να μη τους τρων οι ψύλλοι”...

 

Υ.Γ.

Ίσως το κείμενο αυτό να απευθύνεται σε ... “ειδικούς”. Αλλ', “ειδικοί' που να το κατανοούν, υπάρχουν μεταξύ υμών και στο φιλικό περιβάλλον όλων μας... Άρα, το αξιόπιστόν του, ελέγχεται ευκόλως (copy paste).

Έως τότε...:

Το 1/8 της πίτσας είναι το 12.5%, αυτής. Εάν είναι μέρος του όλου, είναι πίτσα.

Εάν είναι λόγος (πίστα μέρος/πίτσα όλον) δεν είναι πίτσα, αλλά καθαρός αριθμός.

Και τα δύο δεν γίνεται. Πας ισχυρισμός ενάντιος ελέγχεται όχι διά το σφαλερόν αλλά, διά το σχιζοφρενές.

[soevan07]

Με συγχωρείς......επειδή είναι βράδυ και είμαστε όλοι λίγο κουρασμένοι

μπορείς να τα λες λίγο πιο απλά??

 

Εγω κάτι για πίτσες κατάλαβα.......

[kalamaraki]

Με συγχωρείς......επειδή είναι βράδυ και είμαστε όλοι λίγο κουρασμένοι

μπορείς να τα λες λίγο πιο απλά??

 

Εγω κάτι για πίτσες κατάλαβα.......

 

admin μου συγνωμμη για το ασχετο της τοποθετησης μου...

 

χαχαχαχαχαχαχααχαα

[Αλεξίνοος]

Αγαπητή marandnik.

Στο βιβλίο της Β' Δημοτικού στις σελίδες 12/13 βλέπομε:

“Τι έμαθα στην Α' τάξη.”

Στην σελίδα 13, μέσον, δεξιά, γράφει:

“Ελέγχω με κάθετη πρόσθεση”

Αδυνατώ να αντιληφθώ τι είναι αυτό που “ελέγχουμε”.

Πάντως η έννοια “κάθετη πρόσθεση” δεν υπάρχει πουθενά στα βιβλία της Α' τάξης.

Τώρα...:

Στο βιβλίο των μαθηματικών της Α' τάξης, το παιδί μαθαίνει να σχεδιάζει (λεπτομερέστατα) τους αριθμούς κατά την εξής σειρά:

σελ. 20: το 1,

σελ. 22: το 0,

σελ. 23: το 4,

σελ. 33: το 6 και το 7.

Τα 2, 3, 5, 8 και 9... δεν τα απάντησα.

Στη σελίδα 12 απαιτείται από το παιδί να βάλει 4, 3 και 2 βόλους μέσα, έξω και επάνω σε κάποιες κλειστές γραμμές.

Αλλ', η πρώτη φορά που θα δει τους αριθμούς 1, 2, 3, 4, 5 (σε κάποια μπαλόνια) είναι στη σελίδα 17.

Στη σελίδα 17, στο ζωγραφικό πίνακα θα δει ένα “3” ένα “2” κι' ανάμεσά τους ένα 'γράμμα' παράξενο και ανεξήγητο, το: “>”. Αυτό το σύμβολο θα το ξαναδεί στη σελίδα 37...

Και για να μη πολυλογούμε ας δούμε ένα δείγμα της αποτελεσματικότητος του βιβλίου:

Σελίς 70:

Αντιγράφω:

“Επάνω στο κλαδί κάθονται 4 πουλάκια. Από αυτά φεύγουν τα 2. Πόσα θα μείνουν στο κλαδί;”...

Και είναι και ζωγραφισμένα, τα πουλάκια... (δύο καθισμένα στο κλαδί, δύο που έχουν πετάξει...).

Μετά από 69 σελίδες!!!... Εάν, αγαπητή marandnik, το αναλογιστείς αυτό, τότε, ξανακοιτάζοντας το βιβλίο, ίσως υποψιαστείς ότι όλο αυτό το ...“βίντεο κλιπ”, είναι επινοημένο, διά να επιτευχθεί αυτό, ακριβώς, το αποτέλεσμα... Εμ...:

Εάν οι συγγραφείς δεν ενεργούν ...ασκόπως, ενεργούν σκοπίμως, ή, εκ περι/τροπής... ή, εκ παρ/εκ/τροπής... δεν ξέρει κανείς ...ποία πρό/θεση να τους αποδόσει...

Πάντως, μέχρι τούδε, οι παντός είδους 'αρμόδιοι', επικαλούνται ως δικαιολογία,... την ανικανότητά τους... Σκέψου, τώρα, εάν η δικαιολογία αυτή, είναι προσχηματική...

Αλλ', εάν έχεις στο περιβάλλον σου κάποιον ηλικιωμένο, ρώτησέ τον πόσα πράγματα είχε μάθει στο ίδιο διάστημα, όταν επήγαινε εις εκείνα τα ...υποβαθμισμένα σχολεία της εποχής του...

Και εν πάση περιπτώσει, αυτή (άραγε) είναι η δυνατότητα πρόσληψης γνώσεων των παιδιών; Ή, μήπως, αυτό είναι το κατώτερο όριο καταστολής της;;;

[Ellemphriem]

Και αν ήπιε το 100% αμφοτέρων... λύθηκε η γλώσσα και η πέννα του και έγραψε μία δωδεκάδα σελίδων πλήρων ασαφειών... Εις την δεκάτην (κεφ. 44ο) ενεθυμήθη το: “Για να μη λέμε πολλά”, αφού εις την ογδόην (κεφ. 43ο) είχε ανερωτηθεί: “Από που έρχομαι;”. Εξ αρχής δε (κεφ. 40), είχε επιδείξει δείγμα δυσλεξίας: “Συγκρίνω (πο)σωστά %”.

 

χαχαχαχαχα ωραια τα λες, και οντως θυμαμαι στα ΔΙΚΑ μου μαθητικα χρονια να μην καταλαβαινω ανα φασεις τιποτα απο οτι διαβαζα.... Δεν θελω να πω τι συμπερασματα εβγαζα αλλα βλεποντας οτι ΑΚΟΜΑ δεν καταλαβαινω, τελικα μαλλον δεν εφταιγα εγω. Αλλα μεταξυ μας φιλε μου καλε και με ολο το χιουμορ που μπορω να εχω 6 η ωρα το πρωι, και εσενα καθηγητη να ειχα παλι ετσι θα ημουν. ΠΑΛΙ θα καταλαβαινα τα μισα.......κατανοεις τι θελω να πω????? :mrgreen: Και αυτο το καθετη προσθεση και εγω πρωτη φορα το ακουω. Τι να πω, οντως ειναι απαραδεχτα τα βιβλια. Και επι του θεματος τι να κανουμε να τα διδαξουμε εμεις στο σπιτι? Και οκ τα διδασκεις εσυ που πες εχεις καποια βαση (απο οτι φαινεται) εγω τι θα της δειξω? Τα δυο απο τα τρια πουλακια που καθονταν (στο βιβλιο του δημοτικου) και πλεκανε πουλοβερ και το ενα κοιταζε την ανατολη, το αλλο την δυση και το τριτο δεν λεω τι κοιταγε να κανει γιατι θα με πεταξουν εξω?! Στο εξωτερικο κανουν home schooling εγω δεν με θεωρω ικανη να το κανω. Και αντε το κανω σε 1 κομματι. Σε ολα τα αλλα μαθηματα πως θα καλυψω το παιδι. Δεν ξερω, εσυ τι προτεινεις? Και αν οντως ειναι τοσο χαλια τα πραγματα εμεις τι μπορουμε να κανουμε? Οι κοινοι θνητοι εννοω.......

[DEMS]

Αλεξίνοε,

 

τι σχέση έχεις με τη Θεοδώρα3;

 

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=40177&highlight=homeschooling

 

Ελπίζω να μην θες να καταλήξεις και συ στο homeschooling, γιατί σίγουρα δεν είναι η λύση στα προβλήματα του εκπαιδευτικού συστήματος.

[marandnik]

Αγαπητή marandnik,

Ερωτώ: Εάν η πλειονότητα των προηγουμένων ασθενών του οδοντιάτρου λέγουν πως είναι αλμπάνης, τότε, πως ευσταθεί το παράδειγμά σου;

Ερωρώ: Εάν οι ίδιοι οι 'αρμόδιοι' (από τους δασκάλους έως τους υπουργούς παιδείας) ομολογούν ότι το εκπαιδευτικό σύστημα παράγει αγράμματους, εμείς, πώς μπορούμε να τους εμπιστευόμεθα;

Λέγω: Εάν επισκεφθείς οποιοδήποτε φόρουμ εκπαιδευτικών θα έχεις μία εικόνα των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν (χωρίς να είναι ανεύθυνοι και αυτοί).

Ερωτώ: Οι γονείς πρέπει να έχουν άποψη περί τίνος χρειάζεται να γνωρίζει ένα παιδί;

Λέγω: Εάν δεν δύνανται να ενεργήσουν ως εντολείς, αυτή την έλλειψη, πρέπει να αποκαταστήσουν και όχι να συντηρούν μία εμπιστοσύνη η οποία είναι επιβλαβής διά τα παιδιά τους.

 

Μα και εγώ σου είπα πρώτη τα παράπονά μου από την ελληνική εκπαίδευση...Και συμφωνώ ότι το εκπαιδευτικό μας σύστημα είναι τραγικό.

 

ΟΜΩΣ στο ερώτημά σου εαν "οι γονείς πρέπει να έχουν άποψη περί τίνος χρειάζεται να γνωρίζει ένα παιδί" θα σου πω ότι εδώ κρύβεται μία τεράστια παγίδα. Ποιος γονιός θα αποφασίσει για ποιο πράγμα; Το γεγονός ότι η φύση μας βοήθησε να αποκτήσουμε παιδιά δεν μας καθιστά αυτόματα και ακαδημαϊκούς με άποψη επί παντός επιστητού...

 

Μπορεί για παράδειγμα ο γονιός που είναι φιλόλογος να αποφασίσει για το εύρος των γνώσεων που θα διδαχτεί το παιδί του σχετικά με τις θετικές επιστήμες και να κρίνει και τον τρόπο διδασκαλίας; Μπορεί ο γονιός που είναι υδραυλικός να αποφανθεί αν θα πρέπει να διδάσκεται αρχαία το παιδί του και σε ποια ηλικία; Ακόμα και αν πιστεύεις ότι εσύ ειδικά έχεις τη μόρφωση και την καλλιέργεια να αποφασίσεις όλα τα παραπάνω, έχεις την άποψη ότι όλοι οι γονείς έχουν αντίστοιχα την ίδια δυνατότητα;

 

Στο βιβλίο της ΣΤ δημοτικού (σ. 96, άνω) μαθαίνομε:

Α) Ποσοστό ενός ποσού είναι ένα μέρος του ποσού αυτού (ο λόγος του μέρους προς όλο το ποσό)*.

Β) Ποσοστό στα 100 είναι ένα μέρος του ποσού που έχει τιμή 100 και γράφεται με κλάσμα που έχει αριθμητή το μέρος και παρονομαστή το 100 ή με το σύμβολο %.

Ας υποθέσουμε ότι ο συγγραφέας ήθελε να πει:

Β) Ποσοστό στα 100 είναι το μέρος ενός ποσού που έχει τιμή 100 και γράφεται σαν (πλην θα εννοούσε: “ως”) κλάσμα με αριθμητή το μέρος και παρονομαστή το 100 ή, συμβολίζεται με το σύμβολο %, που τίθεται στα δεξιά του ποσού.

 

Πάντως, το “ποσοστό,” είναι και “λόγος” και “κλάσμα”. Άρα, με τα ποσοστά, θα μπορούμε να κάνουμε τις πράξεις, που μπορούμε με τους λόγους και τα κλάσματα...

Και πράγματι:

Εάν ο συγγραφεύς του βιβλίου ήπιε 30% του περιεχομένου ενός μπουκαλιού με κρασί και, έπειτα, το 10% θα έχει πιεί το 40% του όλου.

Εάν όμως ήπιε και 15% του περιεχομένου ενός μπουκαλιού με ούζο... δεν μπορεί να κάμει κάποια πράξη...

Και αν ήπιε το 100% αμφοτέρων... λύθηκε η γλώσσα και η πέννα του και έγραψε μία δωδεκάδα σελίδων πλήρων ασαφειών... Εις την δεκάτην (κεφ. 44ο) ενεθυμήθη το: “Για να μη λέμε πολλά”, αφού εις την ογδόην (κεφ. 43ο) είχε ανερωτηθεί: “Από που έρχομαι;”. Εξ αρχής δε (κεφ. 40), είχε επιδείξει δείγμα δυσλεξίας: “Συγκρίνω (πο)σωστά %”.

 

Υ.Γ.

Ίσως το κείμενο αυτό να απευθύνεται σε ... “ειδικούς”. Αλλ', “ειδικοί' που να το κατανοούν, υπάρχουν μεταξύ υμών και στο φιλικό περιβάλλον όλων μας... Άρα, το αξιόπιστόν του, ελέγχεται ευκόλως (copy paste).

Έως τότε...:

Το 1/8 της πίτσας είναι το 12.5%, αυτής. Εάν είναι μέρος του όλου, είναι πίτσα.

Εάν είναι λόγος (πίστα μέρος/πίτσα όλον) δεν είναι πίτσα, αλλά καθαρός αριθμός.

Και τα δύο δεν γίνεται. Πας ισχυρισμός ενάντιος ελέγχεται όχι διά το σφαλερόν αλλά, διά το σχιζοφρενές.

 

Χμ, ωραίο παραδειγματάκι αλλά διαβάζοντάς το προσεκτικά παρατηρώ ότι απλά χάνεσαι στις λέξεις.

Το κλάσμα, ο λόγος και το ποσοστό πραγματικά ταυτίζονται ως έννοιες και όντως είναι καθαροί αριθμοί. Το 2/3, το 30% είναι καθαροί αριθμοί που εκφράζουν ένα μέρος του όλου. Αν τα χρησιμοποιήσουμε για να προσδιορίσουμε ένα φυσικό μέγεθος, τότε αποκτούν υπόσταση. Τα 2/3 της πίτσας είναι πίτσα, το 30% της πίτσας είναι πίτσα.

Οι ορισμοί που παρέθεσες μου φαίνονται σωστοί λαμβάνοντας υπόψη και το κοινό στο οποίο απευθύνονται (παιδιά δημοτικού) καθώς σε μεγαλύτερο και πιο εξειδικευμένο κοινό θα μπορούσαν να διατυπωθούν με τη μεγαλύτερη δυνατή σαφήνεια αλλά θα ήταν πιο δυσνόητοι.

 

Αγαπητή marandnik.

Στο βιβλίο της Β' Δημοτικού στις σελίδες 12/13 βλέπομε:

“Τι έμαθα στην Α' τάξη.”

Στην σελίδα 13, μέσον, δεξιά, γράφει:

“Ελέγχω με κάθετη πρόσθεση”

Αδυνατώ να αντιληφθώ τι είναι αυτό που “ελέγχουμε”.

Πάντως η έννοια “κάθετη πρόσθεση” δεν υπάρχει πουθενά στα βιβλία της Α' τάξης.

Τώρα...:

Στο βιβλίο των μαθηματικών της Α' τάξης, το παιδί μαθαίνει να σχεδιάζει (λεπτομερέστατα) τους αριθμούς κατά την εξής σειρά:

σελ. 20: το 1,

σελ. 22: το 0,

σελ. 23: το 4,

σελ. 33: το 6 και το 7.

Τα 2, 3, 5, 8 και 9... δεν τα απάντησα.

Στη σελίδα 12 απαιτείται από το παιδί να βάλει 4, 3 και 2 βόλους μέσα, έξω και επάνω σε κάποιες κλειστές γραμμές.

Αλλ', η πρώτη φορά που θα δει τους αριθμούς 1, 2, 3, 4, 5 (σε κάποια μπαλόνια) είναι στη σελίδα 17.

Στη σελίδα 17, στο ζωγραφικό πίνακα θα δει ένα “3” ένα “2” κι' ανάμεσά τους ένα 'γράμμα' παράξενο και ανεξήγητο, το: “>”. Αυτό το σύμβολο θα το ξαναδεί στη σελίδα 37...

Και για να μη πολυλογούμε ας δούμε ένα δείγμα της αποτελεσματικότητος του βιβλίου:

Σελίς 70:

Αντιγράφω:

“Επάνω στο κλαδί κάθονται 4 πουλάκια. Από αυτά φεύγουν τα 2. Πόσα θα μείνουν στο κλαδί;”...

Και είναι και ζωγραφισμένα, τα πουλάκια... (δύο καθισμένα στο κλαδί, δύο που έχουν πετάξει...).

Μετά από 69 σελίδες!!!... Εάν, αγαπητή marandnik, το αναλογιστείς αυτό, τότε, ξανακοιτάζοντας το βιβλίο, ίσως υποψιαστείς ότι όλο αυτό το ...“βίντεο κλιπ”, είναι επινοημένο, διά να επιτευχθεί αυτό, ακριβώς, το αποτέλεσμα... Εμ...:

Εάν οι συγγραφείς δεν ενεργούν ...ασκόπως, ενεργούν σκοπίμως, ή, εκ περι/τροπής... ή, εκ παρ/εκ/τροπής... δεν ξέρει κανείς ...ποία πρό/θεση να τους αποδόσει...

Πάντως, μέχρι τούδε, οι παντός είδους 'αρμόδιοι', επικαλούνται ως δικαιολογία,... την ανικανότητά τους... Σκέψου, τώρα, εάν η δικαιολογία αυτή, είναι προσχηματική...

Αλλ', εάν έχεις στο περιβάλλον σου κάποιον ηλικιωμένο, ρώτησέ τον πόσα πράγματα είχε μάθει στο ίδιο διάστημα, όταν επήγαινε εις εκείνα τα ...υποβαθμισμένα σχολεία της εποχής του...

Και εν πάση περιπτώσει, αυτή (άραγε) είναι η δυνατότητα πρόσληψης γνώσεων των παιδιών; Ή, μήπως, αυτό είναι το κατώτερο όριο καταστολής της;;;

 

Αλεξίνοε κάνεις ένα μεγάλο σφάλμα. Τα βιβλία αυτά ΔΕΝ προορίζονται για "εκμάθηση άνευ διδασκάλου".

Ειδικά τα βιβλία των μικρών τάξεων του Δημοτικού που έχω δει και μελετήσει και εγώ δεν προορίζονται καν για ανάγνωση στο σπίτι... Δεν περιέχουν θεωρία, δεν είναι για να τα διαβάσει το παιδί μόνο του και να μάθει από εκεί, δεν είναι σίγουρα για να μάθει και ο γονιός από αυτά.

Προορίζονται για χρήση στο σχολείο, μέσα από οργανωμένο σχέδιο μαθήματος και πάντα με τις οδηγίες του εκπαιδευτικού.

Αυτό που ονομάζεις "βιβλίο βίντεο κλιπ" είναι ένας νεώτερος τρόπος προσέγγισης του βιβλίου, ο οποίος αν και έχει τα προβληματικά του σημεία, ωστοσο κατά την προσωπική μου άποψη είναι προτιμότερος από το βιβλίο "εγχειρίδιο" που περιγράφει λεπτομερώς όλη τη θεωρία γραπτώς. Ένα τέτοιο βιβλίο τι νόημα θα είχε σε παιδιά Α΄και Β΄Δημοτικού; Και ποια θα ήταν η δουλειά του εκπαιδευτικού τότε;

[soevan07]

χαχαχαχαχα ωραια τα λες, και οντως θυμαμαι στα ΔΙΚΑ μου μαθητικα χρονια να μην καταλαβαινω ανα φασεις τιποτα απο οτι διαβαζα.... Δεν θελω να πω τι συμπερασματα εβγαζα αλλα βλεποντας οτι ΑΚΟΜΑ δεν καταλαβαινω, τελικα μαλλον δεν εφταιγα εγω.

 

:rolleyes: :rolleyes: :rolleyes: :rolleyes:

Δεν είναι τυχαίο που αγάπησα τους αριθμούς!

 

Ellemphriem έχεις πμ.

[Niki81]

Αλεξίνοε κάνεις ένα μεγάλο σφάλμα. Τα βιβλία αυτά ΔΕΝ προορίζονται για "εκμάθηση άνευ διδασκάλου".

Ειδικά τα βιβλία των μικρών τάξεων του Δημοτικού που έχω δει και μελετήσει και εγώ δεν προορίζονται καν για ανάγνωση στο σπίτι... Δεν περιέχουν θεωρία, δεν είναι για να τα διαβάσει το παιδί μόνο του και να μάθει από εκεί, δεν είναι σίγουρα για να μάθει και ο γονιός από αυτά.

Προορίζονται για χρήση στο σχολείο, μέσα από οργανωμένο σχέδιο μαθήματος και πάντα με τις οδηγίες του εκπαιδευτικού.

 

Ακριβώς αυτό ειναι όλη η ουσία...

[Αλεξίνοος]

http://www.oedb.gr:8080/oedvLibrary/user/results.zul?type=3&treeId=3

Αυτή είναι η ιστοσελίδα του ΟΕΔΒ (Οργ, Εκδ. Διδακτικών Βιβλίων)

Μπορείτε να δείτε τα βιβλία που δίδουν οδηγίες στους διδασκάλους.

Εγώ, είδα αυτό, των μαθηματικών της Α' δημοτικού.

Νόμιζα πως αναφερόταν σε παιδιά 2 ετών (που πρέπει να μάθουν το... “εμπός τους” και το... “πίσω τους”).

Ας αφήσομε όμως τα μαθηματικά (βλέπε επόμενο).

[Αλεξίνοος]

Από το αναγνωστικό του ...περασμένου αιώνα:

Τὸ βλέμμα δὲν γυρίζω

ἐγὼ ἐδῶ κι ἐκεῖ.

Μὰ πιὸ πολὺ ἀκόμη

προσέχω ὅταν φθάσω

μπρὸς σʼ ἕνα σταυροδρόμι,

ποὺ πάω νὰ τὸ περάσω.

 

Από το αναγνωστικό της ...εποχής μας:

Ταξιδεύω με το τρένο,

τρέχω, τρέχω δίχως φρένο.

Και ο αετός φωνάζει:

“Εε, Τιτίνα, πάτα γκάζι”.

 

Τί να πρωτοθαυμάσεις; -Την ποιητικότητα ή, την ηλιθιότητα;;;

(Μετά το ...“Τρελό φορτηγό” έχομε, τώρα, και το ...“Τρελό τραίνο”).

 

Προειδοποίηση:

Όποιος ...φρενάρει κινδυνεύει να απορριφθεί... Προσοχή: Οι συμβουλές,... κρυφίως (αυτό ισχύει γενικότερα...)

[Αλεξίνοος]

Σήμερα ήρθε ο πασάς από το νησί.

Τι; Ήπιε όλο το κρασί;

Με κέρασε και τρία μήλα.

Τι; Έπεσε από την καμήλα;

 

 

Σχόλιο: Ο Σουλτάνος αναμένεται.

Παρατήρηση: Ίσως όμως να αναφέρεται εις τον πασίγνωστο (εις τα παιδιά) στίχο

“Έλα πασά μου στην αγκαλιά μου...”

Υ.Γ.:

-Όχι δεν τα ...'βγάζω απ' την κοιλιά μου'...

Τα μαργαριτάρια είναι εκεί... Με δυό-τρία Ευρώ, περνάει κανείς, αρκετές ώρες ...κλαυσιγέλαστες.

[DEMS]

http://www.kastaniotis.com/book/978-960-03-4175-3

 

Σε αυτό το βιβλίο υπάρχει παράρτημα για τα ελληνικά αναγνωστικά με πάρα πολλά παραδείγματα, ανάλογα με αυτά που παραθέτεις Αλεξίνοε.

 

Μιας και δεν μου απάντησες στο προηγούμενο ερώτημα μου, να το διατυπώσω διαφορετικά. Τι θες να μας πεις;

[Αλεξίνοος]

Εάν ένας γονεύς γνωρίζει, περί των μαθησιακών αναγκών του παιδιού του, περισσότερα από ότι γνωρίζει περί της ανεγέρσεως μίας οικοδομής, τότε, οι απαιτήσεις που διατυπώνει προς τον εργολάβο θα έπρεπε να ήταν λιγότερες από εκείνες που διατυπώνει προς τους διδασκάλους... -Το τι θα κάμουν, αυτοί, με τους εντολείς τους, είναι δικό τους θέμα... Ελεύθεροι άνθρωποι είναι...

[yasemi]

Από το αναγνωστικό του ...περασμένου αιώνα:

Τὸ βλέμμα δὲν γυρίζω

ἐγὼ ἐδῶ κι ἐκεῖ.

Μὰ πιὸ πολὺ ἀκόμη

προσέχω ὅταν φθάσω

μπρὸς σʼ ἕνα σταυροδρόμι,

ποὺ πάω νὰ τὸ περάσω.

 

Από το αναγνωστικό της ...εποχής μας:

Ταξιδεύω με το τρένο,

τρέχω, τρέχω δίχως φρένο.

Και ο αετός φωνάζει:

“Εε, Τιτίνα, πάτα γκάζι”.

 

Τί να πρωτοθαυμάσεις; -Την ποιητικότητα ή, την ηλιθιότητα;;;

(Μετά το ...“Τρελό φορτηγό” έχομε, τώρα, και το ...“Τρελό τραίνο”).

 

Προειδοποίηση:

Όποιος ...φρενάρει κινδυνεύει να απορριφθεί... Προσοχή: Οι συμβουλές,... κρυφίως (αυτό ισχύει γενικότερα...)

 

εγω παλι θελω να μαθω πως μπαινουν οι δασειες και οι περισπωμενες...και καποτε μαθαιναμε και το ...να λολα ενα μηλο....χαζα δε γιναμε παντως....σιγα μη βαζουμε καβαφη στη πρωτη δημοτικου.....

[Niki81]

καποτε μαθαιναμε και το ...να λολα ενα μηλο....χαζα δε γιναμε παντως....σιγα μη βαζουμε καβαφη στη πρωτη δημοτικου.....

 

 

χαχα..με πρόλαβες...αυτό ακριβώς σκεφτόμουνα