IUGR?! Υπαρχει αλλη μανουλα...

[Morchelina]

Τώρα σ' έπιασε φοβία που πήρατε μπροστά; O δικός μου ήταν 10.500 όταν ήταν 15 μηνών, φρέναρε μετά τα στερεά γιατί είχα αντικαταστήσει γεύματα θηλασμού αλλά έτσι κι αλλιώς ήμουν ευχαριστημένη με το βάρος του. Τόσο θα φτάσει και ο δικός σου, θα δεις. Μόνο μην κόψεις το γάλα, είναι η πιο θρεπτική και εύπεπτη τροφή, ότι πίνουν το μεταβολίζουν. Με τα στερεά ότι δίνεις το αποβάλλουν.

 

Δε σε παρεξηγώ για τίποτα γιατί κάνεις μεγάλο αγώνα. Και τον Αύγουστο να τον φέρεις στο βουνό να δροσιστεί να τον δούμε και από κοντά το λεβέντη σου.

[nxd]

Τώρα σ' έπιασε φοβία που πήρατε μπροστά; O δικός μου ήταν 10.500 όταν ήταν 15 μηνών, φρέναρε μετά τα στερεά γιατί είχα αντικαταστήσει γεύματα θηλασμού αλλά έτσι κι αλλιώς ήμουν ευχαριστημένη με το βάρος του. Τόσο θα φτάσει και ο δικός σου, θα δεις. Μόνο μην κόψεις το γάλα, είναι η πιο θρεπτική και εύπεπτη τροφή, ότι πίνουν το μεταβολίζουν. Με τα στερεά ότι δίνεις το αποβάλλουν.

 

Δε σε παρεξηγώ για τίποτα γιατί κάνεις μεγάλο αγώνα. Και τον Αύγουστο να τον φέρεις στο βουνό να δροσιστεί να τον δούμε και από κοντά το λεβέντη σου.

 

Φοβια με εχει πιασει με ολα,βαρος,υψος,iugr,με τα παντα αστα να πανε.

Σε ευχαριστω πολυ παντως για τα καλα σου λογια και μακαρι ολα να ειναι καλα και να καταφερουμε να ερθουμε στο βουνο σας το καλοκαιρι.

[THEODOSI]

Ο ανηψιός μου τα έπαθε όλα αυτά λόγω προωρότητας, η οποία δημιούργησε εγκεφαλική αιμοραγία και όλα τα υπόλοιπα, ο αυτισμός ήρθε λίγο αργότερα σαν επακόλουθο. Σίγουρα γεγονός οτι ο θηλασμός μέχρι αυτήν την ηλικία τον έχει κάνει οργανικά ένα πολύ γερό παιδί που αρωσταίνει ελάχιστα, αλλά σίγουρα όσον αφορά τα υπόλοιπα προβλήματα δεν πρόσφερε τίποτα. Σε αυτό μόνο αντιτέθηκα, ο θηλασμός δεν είναι πανάκεια για όλα τα προβλήματα.Οσον αφορά το δικό μου παιδί αυτό που μας έσωσε ήταν η παρατηρητικότητα μου, διότι ανακάλυψα έγκαιρα τα προβλήματα του και με την βοήθεια του θεού τα ξεπεράσαμε επιτυχώς.Εχουμε περάσει πολύ δύσκολες ώρες, τουλάχιστον 6 νοσηλείες για πυρετικούς σπασμούς, 10ήμερη εντατική για βαριά πνευμονία,εγχείρηση στο πέλμα για να το επαναφέρουμε γιατί ο αστράγαλος ήταν σε λάθος θέση ,φυσιοθεραπείες απο 45 ημερών για την υπερτονία,αργότερα εργοθεραπείες και λογοθεραπείες που συνεχίζονται μέχρι σήμερα, η επόμενη εγχείρηση στους αντίχειρες θα γίνει φέτος το καλοκαίρι και προβλέπεται και τρίτη στο γόνατο,γυαλιά οράσεως από 2,5 ετών, καθημερινές ενέσεις αυξητικής ορμόνης για την ανάπτυξη και γιατροί γιατροί γιατροί ατελείωτα. Λοιπόν τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε γίνει αν δεν το είχα ψάξει και εαν δεν είχα ανησυχήσει.Επειδή σε βλέπω ανήσυχη ρώτα μάθε πάρε τις αποφάσεις σου και ψάξτο, μπορεί να είναι απλώς η ιδέα σου τόσο το καλύτερο για όλους αλλά μόνο έτσι θα μπορέσεις να ηρεμήσεις. Δεν χρειάζεται πανικός αλλά αν η διαίσθηση σου λέει οτι κάτι πάει στραβά μπορεί και να είναι έτσι που το απεύχομαι, οπότε για την ηρεμία όλων σας κάνε αυτό που εσύ πιστεύεις σωστό για το παιδί σου.Τώρα όσον αφορά τα ανησυχιτικά σημάδια συο γιό μου ήταν ευθείς εξαρχής οι δυσμορφίες στα άκρα του 2 χέρια & 1 πόδι, το σφίξιμο στο σωματάκι του ή αλλιώς υπερτονία, ο ρυθμός ανάπτυξης που από τον τέταρτο μήνα επιβραδύνθηκε σημαντικά μέχρι που βγήκε εκτός ορίων στην καμπύλη του ύψους και ήταν οριακή στην καμπύλη του βάρους και στα μεσαία στην κρανιακή περίμετρο.Ολά αυτά μας οδήγησαν αρχικά στο νευρολόγο που έκανε τον έλεγχο της υπερτονίας, μετά στον ορθοπεδικό και κατόπιν στον ενδοκρινολόγο στον οφθαλμίατρο στο γεννετιστή στον πνευμονολόγο.

[nxd]

Ο ανηψιός μου τα έπαθε όλα αυτά λόγω προωρότητας, η οποία δημιούργησε εγκεφαλική αιμοραγία και όλα τα υπόλοιπα, ο αυτισμός ήρθε λίγο αργότερα σαν επακόλουθο. Σίγουρα γεγονός οτι ο θηλασμός μέχρι αυτήν την ηλικία τον έχει κάνει οργανικά ένα πολύ γερό παιδί που αρωσταίνει ελάχιστα, αλλά σίγουρα όσον αφορά τα υπόλοιπα προβλήματα δεν πρόσφερε τίποτα. Σε αυτό μόνο αντιτέθηκα, ο θηλασμός δεν είναι πανάκεια για όλα τα προβλήματα.Οσον αφορά το δικό μου παιδί αυτό που μας έσωσε ήταν η παρατηρητικότητα μου, διότι ανακάλυψα έγκαιρα τα προβλήματα του και με την βοήθεια του θεού τα ξεπεράσαμε επιτυχώς.Εχουμε περάσει πολύ δύσκολες ώρες, τουλάχιστον 6 νοσηλείες για πυρετικούς σπασμούς, 10ήμερη εντατική για βαριά πνευμονία,εγχείρηση στο πέλμα για να το επαναφέρουμε γιατί ο αστράγαλος ήταν σε λάθος θέση ,φυσιοθεραπείες απο 45 ημερών για την υπερτονία,αργότερα εργοθεραπείες και λογοθεραπείες που συνεχίζονται μέχρι σήμερα, η επόμενη εγχείρηση στους αντίχειρες θα γίνει φέτος το καλοκαίρι και προβλέπεται και τρίτη στο γόνατο,γυαλιά οράσεως από 2,5 ετών, καθημερινές ενέσεις αυξητικής ορμόνης για την ανάπτυξη και γιατροί γιατροί γιατροί ατελείωτα. Λοιπόν τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε γίνει αν δεν το είχα ψάξει και εαν δεν είχα ανησυχήσει.Επειδή σε βλέπω ανήσυχη ρώτα μάθε πάρε τις αποφάσεις σου και ψάξτο, μπορεί να είναι απλώς η ιδέα σου τόσο το καλύτερο για όλους αλλά μόνο έτσι θα μπορέσεις να ηρεμήσεις. Δεν χρειάζεται πανικός αλλά αν η διαίσθηση σου λέει οτι κάτι πάει στραβά μπορεί και να είναι έτσι που το απεύχομαι, οπότε για την ηρεμία όλων σας κάνε αυτό που εσύ πιστεύεις σωστό για το παιδί σου.Τώρα όσον αφορά τα ανησυχιτικά σημάδια συο γιό μου ήταν ευθείς εξαρχής οι δυσμορφίες στα άκρα του 2 χέρια & 1 πόδι, το σφίξιμο στο σωματάκι του ή αλλιώς υπερτονία, ο ρυθμός ανάπτυξης που από τον τέταρτο μήνα επιβραδύνθηκε σημαντικά μέχρι που βγήκε εκτός ορίων στην καμπύλη του ύψους και ήταν οριακή στην καμπύλη του βάρους και στα μεσαία στην κρανιακή περίμετρο.Ολά αυτά μας οδήγησαν αρχικά στο νευρολόγο που έκανε τον έλεγχο της υπερτονίας, μετά στον ορθοπεδικό και κατόπιν στον ενδοκρινολόγο στον οφθαλμίατρο στο γεννετιστή στον πνευμονολόγο.

 

Τι ακριβως ειναι η υπερτονια?

Δηλ πως καταλαβαινουμε οτι ενα μωρακι εχει υπερτονια?

[THEODOSI]

Την υπερτονία μπορείς να την φανταστείς σαν αγκύλωση στις αρθρώσεις του μωρού ή αλλιώς σφίξιμο, οι αρθρώσεις όπως τα ισχία ή οι ώμοι δεν ανοίγουν εύκολα όπως σε όλα τα μωράκια αλλά υπάρχει δυσκολία. Τα αίτια της είναι νευρολογικά και ανάλογα με το πρόβλημα που υπάρχει είναι ελαφρύτερη ή βαρύτερη. Δηλαδή υπάρχει υπέρτονία που αντιμετωπίζεται και δεν αφήνει κανένα πρόβλημα ή περνάει μόνη της αλλά υπάρχει και υπερτονία που υποδηλώνει την ύπαρξη ημιπληγίας ή τετραπληγίας. Η υπερτονία δεν έχει να κάνει με τον νανισμό αλλά το ανέφερα απειδή ήταν ένα από τα ευρήματα που είχαμε στο γιό μου, ευτυχώς αντιμετωπίστικε χωρίς να αφήσει κινητικά προβλήματα. Σε γενικές γραμμές τα προβλήματα που εντοπίσαμε στον γιό μου ήταν ήπιας μορφής και φαινομενικά ασύνδετα μεταξύ τους, ωστόσο αυτό οδήγησε τους γιατρούς στο συμπέρασμα οτι μάλλον πρόκειται για ένα ήπιο σκελετικό σύνδρομο, πιθανόν άδιάγνωστο ακόμα, ευτυχώς χωρίς νοητική υστέρηση και με πολύ καλή πρόγνωση. Οταν οι γιατροί πρωτοείδαν το αγοράκι μου κανείς δεν πίστευε οτι θα είχαμε τόσο καλή εξέλιξη, αυτό συνεχίζουν να μου λένε σε κάθε νέα επίσκεψη που τους κάνουμε. Ο Αγγελος είναι το μικρό προσωπικό μας θαύμα και καθημερινά μας επιβεβαιώνει με την δύναμη που έχει να ανατρέπει τα ρπογνωστικά και να πετυχαίνρι αυτό που μέχρι πρότινος το θεωρούσαμε υπερβολικό, βέβαια σε αυτό συνέβαλλε και η δική μας αντιμετώπιση που ποτέ δεν του δώσαμε την ευκαιρία να πιστέψει οτι δεν μπορεί να κάνει οτι και τα αδέλφια του, ακόμη και εάν χρειαστεί να κουραστεί διπλά για αυτό. Τον μάθαμε να είναι αγωνιστής και να διεκδικεί αυτό που θέλει χωρίς να κάνει πίσω και εμείς είμαστ πάντα εκεί για να του πούμε οτι μπορεί

[Maxh83]

Κοριτσαρες γεια σας,

δεν ξερω αν σωστα ανοιγω αυτο το θεμα εδω απλα θεωρω οτι εδω θα το διαβασουν πιο πολλοι.

Ηθελα να ρωτησω αν εχει καμια σας αναλογη εμπειρια με τη δικη μου.

Γεννησα με καισαρικη και επισκληριδιο την 37εβδ.+6 ενα υγιεστατο αγορακι βαρους 2130 το οποιο δε χρειαστηκε να νοσηλευτει καθολου.

Ο μικρος ειχε τυλιχτει με το λωρο,δεν επαιρνε θεση και ειχε γερασει και ο πλακουντας,ολα μαζι!(δεν καπνιζω,δεν πινω).

Τον μικρο τον εχουν χαρακτηρισει ως IUGR δηλ.απο οσο εχω καταλαβει με υπολλειπομενη ενδομητρια αναπτυξη για καποιους λογους.

Δυστυχως ομως οι κακες σκεψεις δε λενε να φυγουν απο το μυαλο μου,θες γιατι θηλαζω αποκλειστικα το μικρο μου και παιρνουμε πολυ αργα βαρος,θες γιατι γκουγκλαρω και διαβαζω διαφορα για τα IUGR περι νανισμου,περι προβληματων στα νεφρα,στον εγκεφαλο και κοντευω να τρελλαθω.

Ακουω και διαφορα οτι αυτα τα μωρακια θελουν προσοχη και οτι εχουν πιο αργη αναπτυξη και αλλα πολλα θα ηθελα να ακουσω απο καποια μανουλα τη δικη της εμπειρια ή αν εχετε ακουσει κατι για αυτες τις περιπτωσεις.

Τα φιλια μου σε ολες και ολους και συγνωμη αν σας κουρασα.

 

 

καλησπερα και απο μενα!! λοιπον και μενα το παιδακι μου γεννηθηκε στισ 36+5 εβδομαδεσ λογς αλλιωσησ παλμων και IUGR !!! το βαροσ τησ ηταν 2040!!!!!νοσηλευτηκε 5 μερεσ σε θερμοκοιτιδα και 5 μερεσ στην παρακολουθηση. τησ χορηγουσαν γλυκοζη διοτι ειχε υπογλυκαιμια.αυτο ηταν το προβλημα μασ μονο.κατα τα αλλα τςρα ειναι 4.5 μηνων και ειναι κοντα 6.5 κιλα!!!εχει γινει πανω απο το τριπλασιο!!!ι γιατροσ μασ λεει οτι το μωρο ψυχοκινητικα ειναι πιο ανεπτυγμενο απο την ηλικια του!!και στισ καμπυλεσ ανεβενουμε σταθερα!!απλα ειναι γενικα λιγοφαγη...αρχισαμε και κρεμεσ και φρουτακια στον 4 και πηγαινουμε πολυ καλητερα!!!τωρα που εχει μεγαλωσει το δικο σου νινακι βλεπεισ να υστερει σε κατι σε σχεση με τα υπολοιπα τισ ηλικιασ του?? ειμαι σιγουρη πωσ οχι!!! :p:p:p

[nxd]

καλησπερα και απο μενα!! λοιπον και μενα το παιδακι μου γεννηθηκε στισ 36+5 εβδομαδεσ λογς αλλιωσησ παλμων και IUGR !!! το βαροσ τησ ηταν 2040!!!!!νοσηλευτηκε 5 μερεσ σε θερμοκοιτιδα και 5 μερεσ στην παρακολουθηση. τησ χορηγουσαν γλυκοζη διοτι ειχε υπογλυκαιμια.αυτο ηταν το προβλημα μασ μονο.κατα τα αλλα τςρα ειναι 4.5 μηνων και ειναι κοντα 6.5 κιλα!!!εχει γινει πανω απο το τριπλασιο!!!ι γιατροσ μασ λεει οτι το μωρο ψυχοκινητικα ειναι πιο ανεπτυγμενο απο την ηλικια του!!και στισ καμπυλεσ ανεβενουμε σταθερα!!απλα ειναι γενικα λιγοφαγη...αρχισαμε και κρεμεσ και φρουτακια στον 4 και πηγαινουμε πολυ καλητερα!!!τωρα που εχει μεγαλωσει το δικο σου νινακι βλεπεισ να υστερει σε κατι σε σχεση με τα υπολοιπα τισ ηλικιασ του?? ειμαι σιγουρη πωσ οχι!!! :p:p:p

 

Καλημερα Maxh83,

πολυ ευχαριστα αυτα που γραφεις για τη μικρη σου μακαρι να μπορουσα να πω και εγω τα ιδια για το Δημητρακη μου.

Εμεις δυστυχως ψυχοκινητικα ειμαστε λιγο πισω δηλ ειμαστε 10 μηνων και κανουμε πραγματα που κανουν μωρα 7 μηνων.

Εχουμε και υποτονια στα χερια,στο κορμο και στο κεφαλακι και κανουμε φυσιοθεραπειες 3 φορες την εβδομαδα που πραγματικα μας εχουν βοηθησει παρα πολυ.

Ο μικρος μου εχει κανει παρα πολλες εξετασεις που Δοξα το Θεο εχουν βγει ολες καλες.

Στο βαρος ενω ειμασταν εκτος καμπυλης εχουμε μπει πλεον και ειμαστε αναμεσα στο 10-25,στο υψος ειμασταν στο 3 και τωρα ειμαστε στο 10 ενω στο κεφαλακι ειμασταν στο 10 και καναμε ενα σκαλοπατακι και πεσαμε στο 3 ισως κατω απο το 3.

Καναμε μαγνητικη εγκεφαλου αμεσως η οποια ηταν καθαρη και εδειξε οτι ο εγκεφαλος του μικρου αναπτυσσεται φυσιολογικα στα κατωτατα επιπεδα ομως.

Εχει κλεισει και η προσθια πηγη σχετικα νωρις απο οτι μας ειπε ο παιδιατρος και το κεφαλακι μας μεγαλωνει αργα πλεον.

Εστω ομως και αυτον το μισο ποντο που πηρε το τελευταιο μηνα για μας ειναι καλο.

Ελπιζουμε να συνεχισει να μεγαλωνει εστω και ετσι,τωρα αν παρει και παραπανω αυτο θα ειναι το καλυτερο δε το συζηταμε.

Δυστυχως κανεις δεν μπορει να μας πει τι να περιμενουμε απο δω και περα ολοι μας λενε πως ο χρονος θα δειξει τη εξελιξη θα εχει ο μικρος μας.

Προσευχομαι καθε μερα και ζηταω να ειναι καλα το παιδακι μου και να μη ταλαιπωρηθει αλλο η ψυχουλα μου.

Να εχει μια φυσιολογικη ζωη και να εχει υγεια μονο αυτο θελω,να παιξει,να τρεξει,να γελασει,να παει σχολειο να κανει οτι κανουν τα παιδακια μονο αυτο με νοιαζει τιποτα αλλο πραγματικα.

Αυτα τα νεα μας...

Πολυ χαρηκα με τη δικη σας εξελιξη πραγματικα.

Μακαρι κανενα μικρουλη να μην ταλαιπωρειται για τιποτα και να τα εχει ο Θεουλης ολα γερα και να τα προστατευει απο καθετι κακο και ασχημο.

[Maxh83]

Καλημερα Maxh83,

πολυ ευχαριστα αυτα που γραφεις για τη μικρη σου μακαρι να μπορουσα να πω και εγω τα ιδια για το Δημητρακη μου.

Εμεις δυστυχως ψυχοκινητικα ειμαστε λιγο πισω δηλ ειμαστε 10 μηνων και κανουμε πραγματα που κανουν μωρα 7 μηνων.

Εχουμε και υποτονια στα χερια,στο κορμο και στο κεφαλακι και κανουμε φυσιοθεραπειες 3 φορες την εβδομαδα που πραγματικα μας εχουν βοηθησει παρα πολυ.

Ο μικρος μου εχει κανει παρα πολλες εξετασεις που Δοξα το Θεο εχουν βγει ολες καλες.

Στο βαρος ενω ειμασταν εκτος καμπυλης εχουμε μπει πλεον και ειμαστε αναμεσα στο 10-25,στο υψος ειμασταν στο 3 και τωρα ειμαστε στο 10 ενω στο κεφαλακι ειμασταν στο 10 και καναμε ενα σκαλοπατακι και πεσαμε στο 3 ισως κατω απο το 3.

Καναμε μαγνητικη εγκεφαλου αμεσως η οποια ηταν καθαρη και εδειξε οτι ο εγκεφαλος του μικρου αναπτυσσεται φυσιολογικα στα κατωτατα επιπεδα ομως.

Εχει κλεισει και η προσθια πηγη σχετικα νωρις απο οτι μας ειπε ο παιδιατρος και το κεφαλακι μας μεγαλωνει αργα πλεον.

Εστω ομως και αυτον το μισο ποντο που πηρε το τελευταιο μηνα για μας ειναι καλο.

Ελπιζουμε να συνεχισει να μεγαλωνει εστω και ετσι,τωρα αν παρει και παραπανω αυτο θα ειναι το καλυτερο δε το συζηταμε.

Δυστυχως κανεις δεν μπορει να μας πει τι να περιμενουμε απο δω και περα ολοι μας λενε πως ο χρονος θα δειξει τη εξελιξη θα εχει ο μικρος μας.

Προσευχομαι καθε μερα και ζηταω να ειναι καλα το παιδακι μου και να μη ταλαιπωρηθει αλλο η ψυχουλα μου.

Να εχει μια φυσιολογικη ζωη και να εχει υγεια μονο αυτο θελω,να παιξει,να τρεξει,να γελασει,να παει σχολειο να κανει οτι κανουν τα παιδακια μονο αυτο με νοιαζει τιποτα αλλο πραγματικα.

Αυτα τα νεα μας...

Πολυ χαρηκα με τη δικη σας εξελιξη πραγματικα.

Μακαρι κανενα μικρουλη να μην ταλαιπωρειται για τιποτα και να τα εχει ο Θεουλης ολα γερα και να τα προστατευει απο καθετι κακο και ασχημο.

 

 

και αφου βγενουν ολεσ οι εξετασεισ καθαρεσ που οφειλετε η αργη αναπτυξη??στο νοσοκομειο μου ειχαν πει οτι τα μωρακια IUGR μπορει να βαζουν βαροσ πολυ περισσοτερο απο τα αλλα γιατι κατα καποιο τροπο "αγωνιζονται" πιο πολυ σε σχεση με τα υπολοιπα.με τισ στερεεσ τροφεσ δεν ειδατε καλυτερα αποτελεσματα???και πια ηταν η πορεια αναπτυξησ σασ??συγνωμη που σε ρωταω τοσα αλλα οπωσ καταλαβενεισ με ενδιαφερει πολυ το θεμα.δυστυχωσ εσεισ περασατε πολλα και ευχομε ολοψυχα να ειστε καλα απο δω και περα !!!! απλα εγω θελω να ειμαι προετοιμασμενη για ενα πιθανο πισωκυλισμα τησ μπεμπασ μου (που ελπιζω να μην συμβει )!!! και οπωσ λεσ και συ μακαρι ολα τα παιδακια του κοσμου να ειναι καλα!!!:):)

[nxd]

και αφου βγενουν ολεσ οι εξετασεισ καθαρεσ που οφειλετε η αργη αναπτυξη??στο νοσοκομειο μου ειχαν πει οτι τα μωρακια IUGR μπορει να βαζουν βαροσ πολυ περισσοτερο απο τα αλλα γιατι κατα καποιο τροπο "αγωνιζονται" πιο πολυ σε σχεση με τα υπολοιπα.με τισ στερεεσ τροφεσ δεν ειδατε καλυτερα αποτελεσματα???και πια ηταν η πορεια αναπτυξησ σασ??συγνωμη που σε ρωταω τοσα αλλα οπωσ καταλαβενεισ με ενδιαφερει πολυ το θεμα.δυστυχωσ εσεισ περασατε πολλα και ευχομε ολοψυχα να ειστε καλα απο δω και περα !!!! απλα εγω θελω να ειμαι προετοιμασμενη για ενα πιθανο πισωκυλισμα τησ μπεμπασ μου (που ελπιζω να μην συμβει )!!! και οπωσ λεσ και συ μακαρι ολα τα παιδακια του κοσμου να ειναι καλα!!!:):)

 

Ετσι μου ειχαν πει και εμενα κατι το οποιο ομως εμεις δεν το ειδαμε με το μικκρο μας.

Εμεις ξεκινησαμε να περνουμε βαρος τους τελευταιους μηνες που ωριμασε το αναπνευστικο του μικρου(απο τη μερα που γεννηθηκε δυσκολευοταν παρα πολυ να αναπνευσει απο τη μυτουλα του γιατι ηταν συνεχως βουλωμενη και οταν τον πηγαμε παιδοωρλ μας ειπε οτι εχει υπερτροφικα πτερυγια-κογχες στη μυτουλα του και δεν μπορουμε να κανουμε τιποτα τωρα επειδη ειναι μωρο και πως πρεπει πρεπει να περιμενουμε το παιδι να γινει 2 χρονων για να παρεμβουμε χειρουργικα εκτος και αν αυτα απορροφηθουν και ξεπεραστει το προβλημα).

Πλεον αναπνεει πολυ καλυτερα γι'αυτο και παιρνει ικανοποιητικο βαρος(μεχρι 6 μηνων τον θηλαζα αλλα και οσες φορες προσπαθησα να του δωσω ξενο πανω στην απελπισια μου δεν επινε γρ και τα πραγματα χειροτερευαν γιατι μετα δεν ηθελε ουτε στηθος).

Εμεις ενω πλεον τα παμε καλα με το βαρος εχουμε αρχισει και προβληματιζομαστε με το κεφαλακι.

Αστα... αγωνας...

Εσεις παλι δεν νομιζω οτι πρεπει να ανυσηχητε για τιποτα η μικρη σας τα εχει καταφερει και με το παραπανω γι'αυτο μην ασχολεισαι με αυτα και απολαυσε τη μικρη σου στο λεω εγω που ο Δημητρης σε λιγες μερες θα γινει 10 μηνων και δυστυχως δεν τον εχω χαρει οπως θα ηθελα και οπως πιστευα περιμενα οτι θα ειναι οι πρωτες μηνες με το νινακι μας στο σπιτι.

Ολους αυτους τους μηνες τους θυμαμαι με κλαματα και στεναχωρια,νοσοκομεια,γιατρους και παρα πολλες εξετασεις που ευτυχως ολες βγηκαν καλες(αλλα μεχρι να βγουν ολα αυτα τα αποτελεσματα μονο εγω ξερω τι εχω περασει μεσα μου και εξω μου).

Γι'αυτο σου λεω ζησε τη μικρη σου τωρα γιατι αυτοι οι μηνες δυστυχως δεν ξαναγυρνανε πισω.

[frinda]

Κοιταξε εγω αυτο που καταλαβαινω ειναι οτι εισαι πολυ επηρεασμενη κυριως απο αυτα που διαβαζεις στο διαδικτυο. Η καθε περιπτωση ομως ειναι και διαφορετικη. Νομιζω οτι η Θεοδοση σου εχει δωσει ολες τις απαντησεις. Σαφως και θα νοιαστεις για το παιδι σου, θα ανησυχησεις, θα τρεξεις δεν το συζητω. Αυτο αλλωστε σημαινει γοννιος, ομως ειναι κριμα οι κακες σκεψεις που πηγαζουν απο τις δικες σου φοβιες να μην σου επιτρεπουν να χαρεις οπως η καθε μανουλα θελει αυτες τις τοσο ομορφες και ανεπαναληπτες στιγμες ευτυχιας.

Για τον υπερηχο που λες κι εμενα μια εβδομαδα πριν γεννησω μου τον εβγαζαν 2.900 και τελικα γεννηθηκε 2.500 ακριβως. Ειναι πολυ ψηλα στην καμπυλη στο υψος ,94 ποντοι σε ηλικια 2 ετων, αλλα απο βαρος ενω στην αρχη αναπτυχθηκε με τρελλους ρυθμους εδω κι ενα εξαμηνο μη σου πω επταμηνο δεν εχει βαλει γραμμαριο πανω του.

Πιστευω οτι ολα θα εξελιχθουν φυσιολογικα με το μωρακι σου και θα ηθελα να αρχισεις να σκεφτεσαι πιο αισιοδοξα. Μην ξεχνας οτι ο ερχομος ενος μωρου ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ!!!

[helenoula]

IUGR και εμεις..Ο μικρουλης μας γεννηθηκε με καισαρικη 37 εβδομαδων 1640 γρ. και 42εκατοστα.Απο τον β΄επιπεδου φανηκε αυξημενη αντισταση μητριαιας αρτηριας και ετσι το παρακολουθουσαμε.Το μωρο ηταν παντα 2βδομαδες μικροτερο κ περιπου στην 36εβδομαδα φανηκε οτι δεν παιρνει ικανοποιητικο βαρος αφου παρουσιαστηκε αυξημενη αντισταση και στον ομφαλιο λωρο.Εγιναν οι απαραιτητες διαδικασιες και γεννησα.Περασαμε πολλα.Θερμοκοιτιδα 22 μερες,οστεοπενια που αντιμετωπιστηκε με θεραπεια,παρακολουθουμε τον θυροειδη,κανουμε φυσιοθεραπειες για πλαγιοκεφαλια και υπερτονια ανω ακρων.Τωρα ειναι 5μιση μηνων 5150γρ και 60 εκατοστα.Θηλαζει αποκλειστικα κ 5 μηνων ξεκινησαμε φρουτα κ ρυζαλευρο.Ο γιατρος μου εξηγησε οτι το μωρο ακολουθει τους ρυθμους της ενδομητριας αναπτυξης και καποια στιγμη θα φτασει τα παιδια της ηλικιας του,τον βρισκει φυσιολογικοτατο.Εχω σταματησει να ψαχνω στο διαδικτυο,εμπιστευομαι και ακολουθω κατα γραμμα αυτα που λεει ο γιατροςκαι επειδη το κλαμα κ οι στεναχωριες μονο κακο κανουν,βρηκα την κρυμμενη δυναμη να πω ολα καλα θα πανε κ ο θεος θα ειναι διπλα μας.Τα παιδια θελουν να μας βλεπουν δυνατους και χαρουμενους.Ευχομαι δυναμη σε ολους τους γονεις.

[poppy giorgos]

Η ανηψια μου γεννηθικε τη 36 εβδομαδα 2500 κιλα και τωρα ειναι 6,5 χρονων γυναικαρα υγιεστατη και πανεξυπνη.

Αν το μωρακι σου ειχε κατι θα σου το ελεγαν, δεν νομιζω να σε αφηναν οι γιατροι στο αγνωστο.

Ηρεμισε και απολαυσε τις στιγμες με το μωρακι σου!

[Eleni-volos]

και εμεις τα ιδια.

να σου ζησει ο μπεμπης !

η μπεμπα μπυ γεννηθηκε 39+5 αλλα ηταν 35+9.εχανε ενα μηνα το νινι μου.ο γιατρος το ζυγιζε για 2800 αλλα γεννηθηκε 2435 με καισαρικη,διπλα δεμενη με λωρο και αλλοιωση παλμων.νοσηλευτηκε σε θερμοκοιτιδαα για 3 μερες με οξυγονο,και φυγαμε κανονικα απο το νοσοκομειο.διπλασιασε το βαρος της στους 3 μηνες και τωρα 5 μηνων ειναι 6 κιλα και 64 υψος!

ο γυναικολογος μου που με παρακολουθουσε εξω,οταν ολα τελειωσαν και πηγα να με εξετασει στις 60 ημερες του ειπα την ιστορια.σοκαριστικε ο ανθρωπος γιατι το νινι το γλιτωσαν οι γυναικολογοι , μαιες και παιδιατροι του νοσοκομειου απο βεβαιο θανατο, γιατι γεννηθκε πνιγμενο μαυρο και δεν πηρε αμεσως ανασα.ο ιδιος ειπε χαρακτηριστικα τα iugr ειναι σκυλια ,δεν μασανε πουθενα,ουτε εγκαταλειπουν τη ζωη.αδυνατον να μην τα καταφερνε!!!

ετσι και εγινε.ειμαστε μια χαρα και μεγαλωνουμε/και εγω οταν εμαθα για το συνδρομο στον 7ο μηνα ειχα σκασει απο στεναχωρια.αλλα δεν το εβαλα κατω,το θηλαζω αποκλειστικα και προχωραμε.στην αναπτυξη,νοητικη σωματικη παμε παρα πολυ καλα.δοξα τω θεω.

ευχομαι το νινι σου να ειναι παντα καλα γερο και τυχερο!!!

ηθελα να σου πω,οτι μπορει να ειμαστε ιδια περιπτωση ομως καθε περιπτωση ειναι ξεχωριστη.να ξερεις οτι δεν εισαι μονη που περνας αγχοςκαι στεναχωρια.να εισαι δυνατη και αισιοδοξη για το μωρο σου!!!!

[Maxh83]

καλησπερα!!!

οπωσ εχς γραψει κα παραπανω και το δικο μου μωρακι εχει χαρακτηριστει iugr.λοιπν τωρα ειμαστε κοντα 10 μηνων και ειμαστε πανω απο 9.5 κιλα!!!

σκεφτητε οτι γεννηθηκε μολισ 2!!!!απο τον 7 μηνα στεκετε ορθια και πλεον κανει και βηματακια τελειωσ μονη χωρισ να μπει ποτε σε περπατουρα!!!ο γιατροσ μασ λεει οτι ειναι πανεξυπνη και πολυ πιο μπροστα απο την ηλικια τησ!!!δεν εχει κανενα συμπτωμα του συνδρομου που διαβαζα στο ιντερνετ και ειχα τρελαθει!!!αν μπορω να πω κατι που υστερουμε ειναι το υψοσ.ειμαστε 71 ποντουσ αλλα αυτο πιθανον να ειναι κληρονομικο γιατι και εγω και ο αντρασ μου δεν ειμαστε ντερεκια!!!μη φοβαστε τιποτα!!!οπωσ ειπε και η ελενη-βολοσ τα μωρα αυτα αντεχουν τα παντα!!!οσεσ γνωστεσ μου εχουν παιδια δεν μπορουν να πιστεψουν πωσ ενα μωρο που γεννηθηκε τοσο μικρο εχει τετοια αναπτυξη και κανει οσα πραγματα κανει η δικια μου!!!φτου φτου μη τη ματιαξω κιολασ!!!τα παιδια μασ ειναι αστερια και θα το αποδειξουν!!!εξαλου λενε οτι τα ακριβα αρωματα μπαινουν σε μικρα μπουκαλακια!!!!!:D:D

[panagiota25]

καλημερα.και εμεις μαθαμε απο την β επιπεδου οτι εχουμε IUGR και μαλιστα ειμασταν στην 3η εκατοστιαια θεση με το που το καταλαβαμε νοσυλευτηκα κατευθειαν μεχρι που γεννησα 37 εβδομαδων 2000.μπηκε θερμοκοιτιδα για 8 ημερες αλλα η παιδιατρος μας λεει οτι το παιδι ειναι υγιεστατο και δεν υπαρχει κανενα προβλημα λογικο εκτος του οτι νοσυλευομουν στο νοσοκομειο σχεδον 2 μηνες 3 φορες την εβδομαδα με παρακολουθουσε η εμβρυολογος εκανα 3 νστ την ημερα και 4 φορες με εβλεπε ο γυναικολος μου δηλαδη καθε μερα doppler.τωρα ειμαστε 30 ημερων και απο βαρος 2850 ειματε στην 9 θεση και πρεπει να φτασουμε στην 25 που ειναι τ αλλα παιδακια της ηλικιας μας αλλα σιγα σιγα θα τα καταφερουμε

[Mag4]

Είμαι στην 29η βδομάδα και το μηχάνημα του γιατρού μου το βγάζει 1 βδομάδα και 3 μέρες μικρότερο. Αυτό οφηλετε οτι ενώ το οστο του ποδιού ειναι ακριβώς στην εβδομάδα η κοικιτσα και το εθνικό οστο ειναι πίσω σε ανάπτυξη. Το βάρος του 1.120. Εχει κανείς ανάλογης εμπειρία γιατι τον είδα προβληματισμένος και εχω φοβηθεί; Ευχαριστω

[Koalaki]

Είμαι στην 29η βδομάδα και το μηχάνημα του γιατρού μου το βγάζει 1 βδομάδα και 3 μέρες μικρότερο. Αυτό οφηλετε οτι ενώ το οστο του ποδιού ειναι ακριβώς στην εβδομάδα η κοικιτσα και το εθνικό οστο ειναι πίσω σε ανάπτυξη. Το βάρος του 1.120. Εχει κανείς ανάλογης εμπειρία γιατι τον είδα προβληματισμένος και εχω φοβηθεί; Ευχαριστω

 

Καλημερα....αναλογη εμπειρια δεν εχω κοριτσι μου αλλα ΓΡΗΓΟΡΑ να πας να παρεις 2ρη γνωμη!!!!!!!!!

[lelaki1980]

Κουκλιτσα μου αφου τον ειδες προβληματισμενο δεν τον ρωτησες εκεινη την ωρα γιατρε τι ακριβως ειναι αυτο θελω λεπτομερεις να ανυσηχω να κανω κατι κτλ κτλ?? οταν βλεπουμε τετοιες περιεργες και αγχωτικες συπεριφορες δε φευγουμε απο το ιατρειο αν δεν παρουμε μια απαντηση για να ξερουμε τι μας γινετε...τι παει να πεο αυτο?εσενα σου ειπε το ιατρικο του αποφθεγμα αλλα εσυ ρωτας κατευθειαν τι σημαινει αυτο!εδω εμεις δεν ειμαστε γιατροι απλα μοιραζομαστε εμπειριουλες.σαφεστατα μπορει να βρεθει και μια μανουλα που να εχει περασει το ιδιο αλλα αγαπη μου η καθε περιπτωση τεινει ή και μπορει να χρειζει διαφορετικης αντιμετωπισης...πηγαινε παρε και μια δευτερη ιατρικη γνωμη ή αν θες να ρωτησεις τον γιατρο σου περισσοτερες λεπτομερειες....εγω θυμαμαι οτι απλα ΤΟΥ ΤΑ ΕΠΡΗΖΑ για το καθε τι?καθε τι που μου εδειχνε στον υπερηχο του ελεγα αααα τελεια! ειναι καλα το κεφαλακι του?ειναι καλα το ποδαρακι του?ο πλακουντας ειναι οκ?αφου με κοιταζε και εκτος του οτι γελουσε φανηκε οτι ηταν ενοχλημενος απο το δικο μου ΠΡΗΞΙΜΟ!!! αλλα δεν καταλαβα........γιατρος δεν ειμαι αλλα ημουν μια εγκυμονουσα μαμα με ολα τα αγχη που θα μπορουσα να εχω για να πανε ολα καλα.... ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΠΑΝΕ ΟΛΑ ΚΑΛΑ!!!

[vasfa]

Νομίζω οτι ανήκω κι εγώ σ'αυτη τη συζήτηση, ακριβώς ένα χρόνο πριν τραβούσα κι εγω το δικό μου μαρτύριο- ομολογώ οτι ακόμη, και για πάντα ισως, θα ανησυχώ. 2/10/12 έκανα τον υπέρηχο doppler και ο υπερηχογραφιστής μου είπε οτι το έμβρυο είναι μικρό, 1640 γρ. Το αμνιακό μου υγρό ηταν στα κατώτερα φυσιολογικά, και ειχε τυλιχτει ελφρως στον λωρο. Με ρωτησε αν τρωω και αν πινω νερο, εγω εκανα διαιτα λογω διαβητη και νερό επινα μεν αλλα γενικα δεν ειμαι φανατικη του νερου. Με ρωτησε "αμνιοπαρακεντηση εχουμε κανει;", οχι, δεν ειχα κανει αν και 40χρονων. Εμεινα εγκυος μετα απο 8 χρονια γαμου, οι α' και β' επιπεδου δεν αφηναν καμμια υπονοια προβλήματος, πήγαινα στη γυναικολογο μου για υποερηχο καθε εβδομαδα, στο ραντεβου με τον γιο μου οπως έλεγα, για να μην μας ξεφυγει το παραμικρο που θα επισκιαζε την καλη εκβαση αυτης της εγκυμοσυνης. Η γυναικολογος μου καθε εβδομαδα διαπιστωνε την καλη αναπτυξη του παιδιου, καποια στιγμη, αν και αρκετα νωρις μου είχε πει οτι θα είναι μεγαλο παιδι, κι εγω-η ηλιθια- φοβομουν μη μου βγει παχυσαρκο, γιατι κι εγω ημουν παντα στρουμπουλη και ξερω απο διακρισεις, πεινα, στερηση κλπ. Τοσα ήξερα, τόσα έλεγα. Για να ξαναγυρισω στα μετα του doppler, ρωτησα τον υπερηχογραφιστη αν πρεπει να ανησυχω και μου ειπε να κανω υπερπρωτεινικη διαιτα και να πινω νερο.

Πηρα τηλεφωνο τη γυναικολογο μου και της τα ειπα και μου ειπε να παω να κανουμε καρδιοτοκογραφο τις επομενες μερες. Ημουν απιστευτα αγχωμενη και αυτη θυμωσε που ο υπερηχογραφιστης με ειχε αγχωσει και αν δεν την εμπιστευομαι να παω να κανω και αλλου το doppler, για να βεβαιωθω οτι ολα ειναι καλα, αυτη ηταν σιγουρη οτι δεν υπηρχε λογος ανησυχιας. Δεν πηγα αλλου την εμπιστευτηκα. Για τις επόμενες 5 εβδομαδες, πηγαινα στο ιατρειο της καθε εβδομαδα για υπερηχο και καρδιοτοκογραφο, με εμψυχωνε οτι το παιδι παιρνει βαρος και η καρδια του δουλευει αριστα. Ως τη στιγμη που γεννησα μου εβγαζε το μωρο 2600γρ.Γεννησα στις 37+2, ενα μωρακι 2060γρ. και 45 ποντους. Επαθα σοκ, στενοχωρια στο φουλ, δεν ηθελα να το βλεπω, δεν χαιρομουν, δε γελουσα, δεν ηθελα να το φροντισω, να το περιποιηθω. Η παιδιατρος ειπε οτι ειναι υγιεστατο, δεν χρειαστηκε θερμοκοιτιδα, εκλαψε αμεσως, ανασαινε τελεια, ετρωγε καλα και λαιμαργα. ΕΓω ημουν χαλια, εκλαιγα συνεχως, κρεμομουν απο τα χειλη της παιδιατρου, και αυτης που το φροντισε οταν γεννηθηκε και αυτης που εχω τωρα. Δεν το χαρακτηρισε κανεις IUGR, αν και ηταν εκτος καμπυλων σε υψος και βαρος. Ξερω οτι πολυλογω, αλλα θελω να τα βγαλω απο μεσα μου, καποια τα εχω ξαναγραψει, εκεινες τις πρωτες μερες της απελπισιας, οταν ο μπεμπακος μου επρεπε να εχει μια χαρουμενη μανουλα που το κοιταει με λατρεια κι εγω εκλαιγα, εκλαιγα, εκλαιγα.

Η συνεχεια τωρα: 30 ημερων ο μπεμπακος ηταν 3300γρ, και 2 μηνων 4700γρ. Σημερα ειναι 8500γρ, και απο υψος 72 εκ. Ενταξει ειναι μικροκαμαμωμενος, αλλα στα φυσιολογικα πλαισια, στο μεσο ορο περιπου σε υψος και βαρος.Δεν ειναι και πολυ φαγανος, εχουμε ριξει αγωνα για να τρωει καλα. Ειναι αγωνιστης, μεγαλωσε πολυ. Εγω, ακομα ανησυχω, ακομα στενοχωριεμαι οταν μου λενε, μικρουλης ειναι, οταν βλεπω τις χερουκλες και τις ποδαρες των αλλων αγοριων. Η κυρια ανησυχια μου ειναι μηπως εχει νανισμο, οχι για μενα, γι'αυτον, γιατι θελω να εχει ολα οσα απολαμβανουν τα αλλα παιδακια, να ζησει μια ζωη χαρουμενη με γελιο, χαρα, αποδοχη, φιλους, σχεσεις, οτι εχει ενα ολοκληρωμενος ανθρωπος.

Δεν μου εδωσε κανεις εξηγηση γιατι το μωρο μου γεννηθηκε τοσο μικρο, δεν ξαναπηγα στη γυναικολογο μου απο τοτε, δεν θελω να την ξαναδω,μου ειπε ϊσως να εφταιγε ο πλακουντας, δεν μπορουσε να θρεψει το μωρο", αυτο το ισως με θυμωνει πολυ. Εκανα και ινσουλινη για τον διαβητη, ενω υποψιαζομαι οτι δεν επρεπε, απο το να μην βλαψει το μωρο ο διαβητης και βγει πολυ μεγαλο, φτασαμε στο αλλο ακρο να βγει πολυ μικρο. Νιωθω υπευθυνη, που δεν διαλεξα αλλη γιατρο, αλλον υπερηχογραφιστη, αλλον διαβητολογο, μα ολοι εις βαρος μου λειτουργουσαν; Νιωθω τυψεις για το μωρο μου, ηθελα να του εξαδφαλισω το καλυτερο, και τελικα; Δεν ξερω τιποτα!

χαιρομαι που βρηκα αυτο το θεμα, γιατι δεν ειμαστε μονοι μας. Θελω να πιστευω οτι το παιδι μου δεν εχει τιποτα, ειναι υγιεστατο και αυτο παρακαλω την Παναγια καθε μερα, γι'αυτο του δωσαμε και το ονομα της, να εχει τη χαρη της.

Ειλικρινα απολογουμαι για την πολυλογια, αλλα ειναι οι μερες τετοιες που τα ξαναθηυμηθηκα!Ευχαριστω που με ακουσατε, μακαρι να ειναι καλα τα παιδακια μας, γιατι αυτο ειναι η μεγαλυτερη ευτυχια στον κοσμο!

[Little Monkey]

Η συνεχεια τωρα: 30 ημερων ο μπεμπακος ηταν 3300γρ, και 2 μηνων 4700γρ. Σημερα ειναι 8500γρ, και απο υψος 72 εκ. Ενταξει ειναι μικροκαμαμωμενος, αλλα στα φυσιολογικα πλαισια, στο μεσο ορο περιπου σε υψος και βαρος.Δεν ειναι και πολυ φαγανος, εχουμε ριξει αγωνα για να τρωει καλα. Ειναι αγωνιστης, μεγαλωσε πολυ. Εγω, ακομα ανησυχω, ακομα στενοχωριεμαι οταν μου λενε, μικρουλης ειναι, οταν βλεπω τις χερουκλες και τις ποδαρες των αλλων αγοριων. Η κυρια ανησυχια μου ειναι μηπως εχει νανισμο, οχι για μενα, γι'αυτον, γιατι θελω να εχει ολα οσα απολαμβανουν τα αλλα παιδακια, να ζησει μια ζωη χαρουμενη με γελιο, χαρα, αποδοχη, φιλους, σχεσεις, οτι εχει ενα ολοκληρωμενος ανθρωπος.

Αφού το μωρό είναι πλέον στο μέσο όρο, γιατί ανησυχείς για νανισμό; Τι νόημα έχει να υπάρχουν οι χαμηλές - μέσες φυσιολογικές τιμές αν όλα τα μωρά ήταν να βρίσκονται στις υψηλές;

 

Ο νανισμός δεν θα φαινόταν από αλλού π.χ. μικρή περίμετρος κεφαλιού, κοντά άκρα κλπ?

[Ditta]

Ειχα και εγώ IUGR με την μικρότερη μου κόρη, που είναι τώρα 18 μηνών. Φάνηκε το μωρό μικρό σε υπέρηχο που έκανα στις 28 εβδομάδες, και απο τότε με παρακολουθούσαν στενά, μετρούσαν τη ροή αίματος απο τον λώρο, το επίπεδο αμνιακού υγρου κλπ, αλλά όλα ήταν υπο έλεγχο. Μου προκάλεσαν τοκετό και την γέννησα τελικά στις 37.5 εβδομάδες, και το βάρος της στη γέννα ήταν 2350 γραμμάρια (υπ όψιν όμως ότι τα άλλα μου 2 παιδιά ήταν σχεδόν 3950 και 3850 γραμμάρια, και ότι και ο άντρας μου και εγώ ήμαστε πολύ ψηλοί και μεγαλόσωμοι... Για εμάς τα 2350 είναι ΠΟΛΥ μικρό μωρό.)

Όσο ήμουν έγκυος έψαχνα και εγώ και διάβαζα για νανισμούς κλπ, τελικά αφου γεννήθηκε φάνηκε ότι είχα μια προεκλαμψία που δεν ήταν τυπική (δεν ανέβασα ποτέ πίεση, αλλά την τελευταία εβδομάδα δημιούργησα σύνδρομο HELLP ευτυχώς δεν πάθαμε τίποτε ούτε εγώ ούτε το μωρό.)

Μετά τη γέννα οι πρώτες 2 εβδομάδες ήταν δύσκολες γιατί το μωρό ήταν μικρό και αδύναμο και δυσκολευόταν να θηλάσει, έχασε πολύ βάρος και έφτασε τα 1900 γραμμάρια. Τελικά τα κατάφερα να την θηλάσω με λίγο συμπλήρωμα μπιμπερό, και την θήλασα 1 χρόνο και (ακόμη θηλάζει 1-2 φορές τη μέρα, αλλά το αραιώνει και αυτό και το γάλα μου σχεδόν έχει κοπεί τώρα.)

Στους 18 μήνες έχει κερδίσει πολύ έδαφος και τώρα είναι στο μέσο όρο για ύψος και βάρος (πάλι πιο μικροκαμωμένη απο τα αδέρφια τής που είναι ποοοολυ ψηλά παιδάκια, αλλά πολύ φυσιολογικό μέγεθος.)

Επίσης είχαμε μια μικρή καθυστέρηση στην κινητική της αναπτυξη στην αρχή ειδικά και φοβόμασταν για εγκεφαλική βλάβη (3 μήνων άρχισε να χαμογελάει και να στηρίζει λίγο το κεφάλι) αλλά μετά απο επισκεψη σε φυσιοθεραπευτή και βλέποντας την ανάπτυξή της τώρα, βγάλαμε το συμπερασμα οτι απλώς ήταν μικρή και αδύναμη και άργησε να... πάρει μπρός. Τώρα πια έχει επιταχυνθεί και η ανάπτυξή της, λέει 4-5 λέξεις, δεν περπατάει ακόμη αλλά κοντεύει, καταλαβαίνει αγγλικά, ελληνικά και ΜΑΚΑΤΟΝ-νοηματική (απο τον αδελφό της!) Είναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ έξυπνη και τσαχπίνα, αστεία και γενικά τέλεια (λέω εγώ η χαζομαμά....) και καμία ανησυχία δεν υπάρχει πλέον για τη ανάπτυξή της.

[despoina]

και εγω iugr , η μεγαλη μου κορη γεννηθηκε 37 εβδ, 1970 γρ και 46 ποντους και μπηκε θερμοκοιτιδα για μια εβδομαδα, αναπνευστικα ηταν οκ, αλλα ηθελαν να την παρακολοθησουλ λογω μικρου βαρους. ειχαμε μονηρη ομφαλικη αρτηρια(το διαπιστωσαμε μετα τον 7ο μηνα) οταν και αρχισε να μην παιρνει βαρος , περασαμε πολλα, αλλα με στενη παρακολουθηση φτασαμε στις 37. και εγω εκανα λιγο διαιτα γαι ζαχαρο(που δεν ειχα απλα ημουν στα ανωτερα φυσιολογικα).

περασαμε παρα πολλα και μετα τη γεννηση. μεχρι 20 μηνα ετρωγε και εδειχνε οτι θα κανει catch up με τα συνομηλικα της, μετα εκανε μια βουτια και σε βαρος ξαναμπηκε στις καμπυλες 3 ετων! ο,τι εξετασεις υπηρχαν τις καναμε, ολες τις ειδικοτητες, αιματολογος, ακτινολογο, γαστρεντερολογος, ουρολογος, νεφρολογος, γενετιστης, οφθαλμιατρος, ωρλ, νευρολογος, αναπτυξιολογος , για μεταβολικα νοσηματα, ολα και απο εξετασεις ο,τι υπηρχε σε ουρα και αιμα και υπερηχους και γαστροσκοπηση. οταν ολα βγηκαν φυσιολογικα(μεχρι 18 μηνων) ειπαμε στοπ, αν φαει , εφαγε! και μετα τα 2-2,5 (μεχρι τα 2,5 ετρωγε λιωμενα μπας και φαει καμια μπουκια παραπανω), πηρε μπρος, δεν ειναι το παιδι που θα δει φαγητο και θα χαρει, αλλα στα 3 ακουσαμε για πρωτη φορα τη λεξη "πειναω"

τωρα ειναι 4,5 και ειναι 16 κιλα και 103 ποντους, μικροκαμωμενη αλλα υγιης!και στην ταξη της υπαρχουν και παιδια που ειναι πιο μικροκαμωμενα! να μην ανησυχεις, να παρακολουθειτε στενα την εξελιξη με ντοπλερ(αν αυξηθει η αντισταση στις αρτηριες υπαρχει προβλημα), οσο δεν υπαρχει αντισταση , συνεχιζει μια χαρα η κυηση μεχρι να φτασετ στις 36-37 εβδομαδες, οποτε και γεννατε! να πινετε και πολυ νερο!

[vasfa]

Εχω πολυ καιρο να γραψω, χαιρομαι που υπαρχουν νεωτερα ποστ. Χαιρομαι που ακουω ιστοριες αλλων με υγιη, μικροκαμωμενα παιδια. Ο μικρος μου ειναι τωρα 21 μηνος και απο υψος ειμαστε 85 ποντους αλλα βαρος ειναι-δεν ειναι 11 κιλα. Μιζερος στο φαγητο και υπερκινητικος. Κατα τα αλλα πανεξυπνος, μιλαει κανονικα, περπατησε 13 μηνων και ολοι τον φτυνουν να μην τον ματιασουν. Μακαρι η αναπτυξη του να συνεχισει κανονικα και να μην εχει προβλημα-για τον ιδιο. Να ειναι καλα τα παιδακια σας!!

[George86]

Καλησπερα σε ολους!η γυναικα μου εγκυος την κορη μας εχει μπει νοσοκομειο εδω και μια εβδομαδα. Ο γιατρος μας ειπε χρειαζεται παρακολουθηση γιατι ειναι iugr. Αυριο μπαινει στην 29 εβδομαδα(1000gr) και μας ειπε ο γιατρος περιμενουμε να φτασει 32 για να το παρει. Ολα ειναι ανοικτα για πιθανες επιπλοκες , καθε μερα υπερηχο + οτι εχει υπερταση. Το ενθαρυντικο ειναι οτι απο την μερα που μπηκε νοσοκομειο την αισθανεται καθε μερα ολο και περισσοτερο.Μακαρι να πανε ολα καλα και ολα τα παιδακια του κοσμου να εχουν υγεια!!!

[eva87]

γεια σας και από μενα.

Πρώτη φορά γραφομαι και απαντώ σε φορουμ γιατί όσο ήμουν έγκυος διαβασα πολλές φορές τις εμπειρίες σας, ψάχνοντας μία ιστορία με happy end, για να πάρω θάρρος, Έχω ένα δύο μηνών που στη β επιπέδου εξέταση είχε βάρος στο 5% και ένα μήνα μετά χαρακτηρίστηκε iugr με βάρος κάτω από 3%. Έστειλα αίμα στην Αμερική για να αποκλείσουμε κάποια συνδρόματα. Η παρακέντηση ήταν επίφοβη σε προχωρημένη κύηση (28 εβδομάδα). Ευτυχώς οι εξετάσεις ήταν καλές. Έκανα doppler 2 φορές τη βδομάδα μέχρι να γεννήσω που ήταν πάντα εξαιρετικό και ο πλακούντας όπως φάνηκε στην καισαρική ήταν μια χαρά. 

Δεν υπάρχει ακόμα σαφής λόγος για την υπολειπόμενη ανάπτυξη του μωρού. Μάλιστα ο πρώτος μου γιος είχε μία φυσιολογική ανάπτυξη κατά την κύηση.

Τελικά σπάσαν τα νερα 33 εβδομάδες και 4 ημέρες και γεννήθηκε ο μπέμπης με βάρος 1430 γρ. Επειδή είχα κάνει κορτιζόνες τα πνευμονάκια του ήταν έτοιμα. Έμεινε στη μονάδα πρόωρων 42 ημέρες. Περασε μία μικρολοίμωξη. έκανε μετάγγιση, απέκτησε υποθυρεοειδισμό και γενικά ήθελε πολύ υπομονή μέχρι να είναι σε θέση να έρθει σπίτι. Έδω και λίγες εβδομάδες τον έχω σπίτι, 2 μήνες μετά τη γέννα ζυγίζουμε 3800γρ (κοντα στο 20%) με βάση τη διορθωμένη ηλικία του (20 ημερών) και όλα  πόνε καλά. Μπορεί να μη χάρηκα την εγκυμοσύνη μου και να αποχωρίστηκα το μωρό 42 μερες, χωρις δυνατότητα επίσκεψης (λόγω μέτρων covid), αλλά τώρα έχω αγκαλιά το μπέμπη και είναι καλά!!! Αυτό ήταν το δικό μου happy end!