ΕΙΜΑΙ ΣΕ ΑΠΟΓΝΩΣΗ Κ Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΒΟΗΘΑΕΙ....

[ΜΑΡΙΑΛ]

Σκεφτομαι να παραιτηθω απο τη δουλεια μου

 

Μήπως μπορείς να πάρεις άνευ αποδοχών για κανά χρόνο, μόλις τελειώσει η άδεια μητρότητας, έως ότου μεγαλώσει λίγο το μωρό για να πάει παιδικό?

[sophiasv]

Λίζα, ξέρω ότι μπορεί να μη σου αρέσει αυτό που θα σου πω, αλλά καμιά γιαγιά δεν είναι υποχρεωμένη να κρατήσει παιδί. Η υποχρέωσή τους τελείωσε όταν ενηλικιωθήκαμε. Βέβαια, θα ήταν πολύ καλό να μπορεί να σε βοηθήσει, αλλά από τη στιγμή που βαριέται όπως καταλαβαίνω, δεν θα ήταν και πιο κατάλληλη από μια ορεξάτη κυρία που δεν έχει καμιά συγγένεια μαζί σου. Αυτό βέβαια είναι προσωπική μου άποψη.

Θα δεις σίγουρα εδώ στο φόρουμ, αλλά και γύρω σου, μαμάδες πολύ ευχαριστημένες από παιδικούς και από κυρίες που κρατούσαν τα παιδάκια τους στο σπίτι.Ξεκίνα την έρευνα!

 

οκ συμφωνω οτι δεν ειναι υποχρεωμενει να μας βοηθανε σε τιποτα.... αλλα οταν εισαι ελευθερος σε πρειζουν απο τα 25-35 ετων να παντρευτεις & να κανεις παιδι.... ξερουν οτι οι μισθοι στην ελλαδα ειναι γυρω στα 1000Ε.... εεε πως να πληρωσεις & γυναικα στο σπιτι...

βεβαια συμφωνω οτι αν βαριεται, δεν θα σου το προσεξει & καλα...αλλα κατι δεν πρεπει να κανουν & αυτοι? ειδικα οταν δεν εργαζονται....

 

εγω εχω πολυ μεγαλη βοηθεια απο τους γονεις μου & καθολου απο τα πεθερικα μου ..... αυτο δεν πληγωνει εμενα ... πληγωνει τον αντρα μου ....

[Λιζα Ν.]

οκ συμφωνω οτι δεν ειναι υποχρεωμενει να μας βοηθανε σε τιποτα.... αλλα οταν εισαι ελευθερος σε πρειζουν απο τα 25-35 ετων να παντρευτεις & να κανεις παιδι.... ξερουν οτι οι μισθοι στην ελλαδα ειναι γυρω στα 1000Ε.... εεε πως να πληρωσεις & γυναικα στο σπιτι...

βεβαια συμφωνω οτι αν βαριεται, δεν θα σου το προσεξει & καλα...αλλα κατι δεν πρεπει να κανουν & αυτοι? ειδικα οταν δεν εργαζονται....

 

εγω εχω πολυ μεγαλη βοηθεια απο τους γονεις μου & καθολου απο τα πεθερικα μου ..... αυτο δεν πληγωνει εμενα ... πληγωνει τον αντρα μου ....

 

Πεστα! Μια ζωη ακουγα την κασετα.

[πιγκουινακι]

συμφωνω , οταν δε μπορεις να βγαλεις ακρη με τους δικους σου καλυτερα να πληρωνεις και να κανεις τη δουλεια σου- ελα μου όμως που ειναι πολλα τα λεφτα ,απογορευτικα για πολλες μας...όσο για το σταθμο ,μια κουβεντα ειναι ,παλι χρειαζεται ενα ατομο στην καβατζα γιατι τα πρωτα χρονια τα παιδια αρρωσταινουν πολυ συχνα και δε γινεται να παιρνεις συνεχεια αδειες!

ναμην ξεχναμε όμως ότι δεν εχουν και όλοι οι ανθρωποι ιδια αντοχη! η μαμα μου ασπουμε παρολο που δεν είναι καθολου μεγαλη και δε δουλευει,αν είναι και τα τρια μου παιδια, οι ακομη καιοιδυο τρελλαινεται ακομη και σε μια ωρα !ακομη κι οταν ειχα μονο ενα δεν τεθηκε καν θεμα να μου τον προσεξει για να παω στη δουλεια ,μονο καμια φορα κι αυτο με το ρολοι!

τωρα που ειναι τρια,τις κυριακες περνει σπιτι της τον ένα απο τους δυο μικρους και ξεκουραζομαι λιγο -ο αντρας μου κυριακες δουλευει,το θεωρώ κι αυτο σημαντικο!όσες φορες ζητησα κατι περισσοτερο μου βγηκε ξινο

α .γιατι τσαντιζονταν και εψαχνε αφορμη να τσακωθουμε

β. γιατι επαιρνε το επανω της,και μου εκανε 1500 υποδειξεις το λεπτο

περυσι ασπουμε διαβαζα για ασεπ ειχα καπου στην ακρη του μυαλου μου οτι καλα θα ηταν να ερχτανκαπιες ώρες τη μερα να προσεχει τα παιδια. δεν εκανε κατι τετοιο βρηκε όμως αλλο τροπο να με βοηθησει πληρωσε ένα φοιτητη και έκανε μαθηματα με τον μεγαλο και εξοικονμουσα έτσι χρονο,καλυτερα ετσι!

παντως γενικα περα απο τιςσυγκεκριμενες συνθηκες της καθεμιας μας οι σχεσεις μανας κορης ειναι δυσκολο κεφαλαιο και σε πολλες περιπτωσεις δε λειπουν οι ανταγωνισμοικαι οι κρυφες κοντρες!τυχερες όσες δεν τα ξερουν αυτα και ουτε θα τα γνωρισουν με τις δικες τους κορες!

οσο για τις πεθερες καιαπο κει βοηθεια αν υπαρχει καλοδεχουμενη ειναι αλλα εκει νομιζω ειναι πιο σκληρα και ψυχρα τα πραγματα και αυτο που σου δινουν συνηθως το παιρνουν πισω με τοκο.Εμενα με βοηθησε με τον πρωτο καθως ήμουν μονο 22 και ειχα ανοιχτα ακομη θεματα με σπουδες δουλεια κ.τ.λ κα δεν ήξερα ακομη και πολλα αλλαη συμπεριφορα της απεναντι μου ξεπερασε καθε όριο παρολο που δεν είναι κακος ανθωπος.έκανε ότι ήθελε με το παιδι χωρις καν να με ρωτησει και όχι σε ψιλοοπραγματα, με προσβαλε ,έχασε τους καλους της τροπους και ελεγε διαφορες χοντραδεςανακατευονταν στα του σπιτιου μου και το θεωρουσε δικαιωμα της ,μεχρι που έμαθε το παιδι να τη λεει μαμα!!!! όταν πηρα τις αποστασεις μου και της εδειξα τα ορια μου,στραβωσε και τους αλους δυο ζητημα να τους έχει προσεξει 4-5 φορες απο κανενα διωρο για να με τιμωρησει,,,ι εγώ θα βαλω τη γαταμου να κλαιει!

οποτε καλη μου κοπελα αν σου φτανουν τα λεφτα να παρεις μια καλη κυρια μην το σκεφτεσαι ουτε στιγμη!

[marmar]

Εμένα η μαμά μου με το πρώτο παιδί με βοηθούσε πάρα πολύ παρόλο που δουλεύει και η δουλειά της δεν έχει ωράριο, όποτε την χρειάζονται πρέπει να τρέξει με αποτέλεσμα να καταλήγει να δουλεύει όλη μέρα μέχρι τις 12 τη νύχτα πολλές φορές. Μιλάμε οτι μου έκανε τα πάντα, όσο ήμουνα σε άδεια αλλά και μετά την κρατούσε μέχρι να γυρίσει ο άντρας μου απο την δουλειά του, είναι δημόσιος και σχολάει στις 12 το μεσημέρι. Είχε κανονήσει την δουλειά της να ξεκινάει μετά τις 12. Βέβαια αυτά τον πρώτο χρόνο μετά το παιδί πήγε βρεφικό. Μόλις όμως έμαθε παιδιά μου οτι είμαι έγκυος στο δεύτερο είδα μια γυναίκα που δεν ξέρω ποια είναι....!!!! Χάθηκε! Ούτε και την ξαναείδαμε. Το μωρό το είδε στο μαιευτήριο, δεν ήταν εκεί την ώρα που γεννούσα ήρθε μετά απο 2 ώρες, και το ξαναείδε 40 ημερών! Και απο τότε έρχεται 1 φορά τον μληνα ή το δίμηνο. Καμία απολύτως βοήθεια, ούτε για αστείο. Και αν ζητήσω να πάω μερικές μέρες να μείνω στο σπίτι της, γιατί ο άντρας μου πια έχει 2 δουλειές και είμαστε όλη μέρα με τα παιδιά μόνες μας και βαριόμαστε, μου απαντάει οτι δεν μπορεί τόση φασαρία γιατί είναι πολύ κουρασμένη!!!!! Το σπίτι είναι 120m2, έχει 4 κρεβατοκάμαρες και ζεί σε αυτό μόνη της!Εγώ πληρώνω νοίκι.......Άλλη ιστορία αυτή, πονεμένη!

[ol_ko]

Βασικα τωρα θα τα καταφερω, απλα για οταν ειναι να παει σε παιδικο, τρεμω....δεν θελω! Σκεφτομαι να παραιτηθω απο τη δουλεια μου, τοσο πολυ...και ειμαι και μονιμη. Αλλα και στη σκεψη να ειναι το παιδι σε ξενους, ειμαι χαλια, κλαιω ολη μερα. Ισως γι αυτο να εβαλα εδω ποστ κι οχι για την τωρινη περιοδο, που ερχεται που και που και βοηθαει. Για μετα εχω χαλαστει.

 

μια απο τα ιδια και εγω

η μαμα μου δε δουλευει αλλα....δεν .... και μενει διπλα.Ουτε μια φορα τηνε βδομαδα επισκεψη.Υπομονη, εγω το συνηθισα

Εισαι μονιμη στο δημοσιο?αν ναι δικαιουσαιανευ αποδοχων 2 χρονια.

αν οχι μη στεναχωριεσαι τοσο για τον παιδικο

Ο δικος μου πηγε 13 μηνων και ολα οκ.αρκει να βρεις ανθρωπους να εμπιστευεσαι και να συνεννοησε και θα ηρεμησεις μετα απο 1 μηνα που θα δειςοτι το παδι σουπερναει καλα

[Πάνος Β]

Καλησπέρα σε όλες,

 

Λίζα, αν μου επιτρέπεις, θα πρέπει να σεβαστείς την απόφαση της μητέρας σου, όσο κι αν δεν συμφωνείς με αυτή. Οι γονείς μας ζήσαν πολύ διαφορετική ζωή από εμάς. Μέχρις ενός σημείου, έχουν κάθε δικαίωμα να απολαύσουν την ζωή τους, στο τρίτο (και τελευταίο...) στάδιο της ζωής τους.

 

Σκέψου την ίδια κατάσταση για τον εαυτό σου. Αν μια ζωή έκανες πράγματα που δεν σε γεμίζαν και δεν συμφωνούσες, αν έπρεπε να συμβιβάζεσαι συνέχεια, δεν θα ήθελες να ...πάρεις την εκδίκηση σου ως συνταξιούχος; Δεν θα ήθελες να κάνεις όλα εκείνα που δεν μπόρεσες μέχρι τώρα;

 

Θα βοηθούσε πολύ την κατάσταση σου αν έβρισκες τον τρόπο να δικαιολογήσεις την μητέρα σου. Αλήθεια, ο άντρας σου τι λέει για όλα αυτά;

 

Φιλικά,

 

Πάνος

[malamati]

κοριτσια και εγω μονη μου ειμαι. η μητερα μου μενει μακρια, ηρθε μονο οταν γεννησα και εφυγε την ιδια μερα. το μωρο ειναι στον ογδοο μηνα και δεν το εχει δει. η πεθερα ειναι μακρια (ευτυχως). οποτε δεν εχω βοηθεια απο πουθενα. ειμαι ελευθερος επαγγελματιας και η δουλεια μου ειναι στα 30 χιλιομετρα απο το σπιτι μου. θηλαζω οποτε ο χρονος που εχω αναμεσα στα γευματα του μωρου δεν επαρκει για να φυγω και να γυρισω. ο αντρας μου δεν αναλαμβανει να ταισει το μωρο αν εγω βγαλω γαλα με το θυλαστρο. χρηματα δεν υπαρχουν για νταντα και εχω πελαγωσει.

η μητερα μου εχει αναλαβει να νταντευει την αδερφη μου, η οποια ειναι μολις...32 ετων, ανηπαντρη και εμενα με εχει λιγο στην ακρη. η δικαιολογια της ειναι οτι εγω ειμαι δυνατη και τα καταφερνω ενω η αδερφη μου την εχει πιο πολυ αναγκη!!!

[ΒΕΡΑ]

Κι εγώ γενικά δεν έχω βοήθεια. Η πεθερά μου έχει άρρωστο τον άντρα της και πρέπει να τον φροντίζει όλη μέρα και μόνο αν της την πάω καμιά μέρα εκεί στο σπίτι (που είναι ολόκληρο ταξίδι για να πας) την κρατάει. Βέβαια καλύτερα θα έλεγα. Δε θα άντεχα να είναι όλη μέρα με το παιδί στο σπίτι και να κάνει τα δικά της.

 

Αυτό που ήθελα εγώ είναι να έχω έναν άνθρωπο να στηριχτώ αν θέλω να πάω κάπου ή αν το παιδί πρέπει να μείνει σπίτι λόγω αρρώστιας (πάει σταθμό) ή λόγω απεργίας (όπως σήμερα π.χ.) Αυτό θα ήθελα από την πεθερά ή τη μαμά. Η μαμά μου δε βοηθάει γιατί δουλεύει κι έχει και πρόβλημα με τα χέρια της και δε μπορεί να σηκώνει το παιδί. Με εξυπηρετεί κάποιες φορές για να βγούμε βράδυ όταν κοιμάται το παιδί ή για να βγω λίγο έξω για καμιά δουλειά αλλά πολύ σπάνια. Αυτό που έχει κάνει η μητέρα μου όμως και που θεωρώ πολύ σημαντικό είναι ότι μου δίνει κάποια λεφτά κάθε μήνα επειδή δε μπορεί αυτή να βοηθήσει για να πληρώνω γυναίκα. Οπότε έχω βρει τη λύση. Έχω γυναίκα την οποία πληρώνω για τις καθημερινές δουλειές και με εξυπηρετεί (με extra χρήματα βέβαια) για να κρατήσει τη μικρή όταν θέλω να κάνω κάτι και δε μπορεί κανείς ή κυρίως όταν είναι άρρωστη η μικρή και πρέπει να μείνει σπίτι ή γενικά όταν πρέπει να μείνει σπίτι από το σταθμό για οποιοδήποτε λόγο. Εγώ θεωρώ ότι αυτή είναι η καλύτερη λύση γιατί μια γυναίκα κάνει αυτά που της λες και όχι του κεφαλιού της και επίσης μπορώ να της πώ να κάνει και καμιά δουλειά ή ακόμα και να μου ψωνίσει από τη λαϊκή. Εννοείται ότι έχω βρει Έμπιστη γυναίκα, της έχω δώσει κλειδιά του σπιτιού και γενικά της έχω απόλυτη εμπιστοσύνη.

[zeta77]

κοριτσια εγω την μητερα μου την εχασα πολυ νωρισ η πεθεα μου δεν ηρθε να την δει ουτε οταν γεννηθηκε ο αντρασ μου λειπει ολη μερα και ειμαι μονη αυπνη με την μικρουλα 24 ωρεσ θελω να κοιμηθω και δεν μπορω πια εχουμε κι εμεισ γοπ.ποση υπομονη με πιανει το παραπονο και κλαιω και μετα ξανα απ την αρχη

[nekt]

Καλησπέρα σε όλες,

 

Λίζα, αν μου επιτρέπεις, θα πρέπει να σεβαστείς την απόφαση της μητέρας σου, όσο κι αν δεν συμφωνείς με αυτή. Οι γονείς μας ζήσαν πολύ διαφορετική ζωή από εμάς. Μέχρις ενός σημείου, έχουν κάθε δικαίωμα να απολαύσουν την ζωή τους, στο τρίτο (και τελευταίο...) στάδιο της ζωής τους.

 

Σκέψου την ίδια κατάσταση για τον εαυτό σου. Αν μια ζωή έκανες πράγματα που δεν σε γεμίζαν και δεν συμφωνούσες, αν έπρεπε να συμβιβάζεσαι συνέχεια, δεν θα ήθελες να ...πάρεις την εκδίκηση σου ως συνταξιούχος; Δεν θα ήθελες να κάνεις όλα εκείνα που δεν μπόρεσες μέχρι τώρα;

 

Θα βοηθούσε πολύ την κατάσταση σου αν έβρισκες τον τρόπο να δικαιολογήσεις την μητέρα σου. Αλήθεια, ο άντρας σου τι λέει για όλα αυτά;

 

Φιλικά,

 

Πάνος

 

Αν και πολλές φορές με πιάνει το παράπονο που είμαι όλη την ημέρα μόνη μου θα συμφωνήσω με τον φίλο. Ακριβώς έτσι το έχω σκεφτεί και δικαιολογώ την μαμά μου.Και όταν αρχίσω δουλειά το παιδί θα πάει παιδικό.Το κουπί θα το τραβήξω μόνη μου.Αν και για να είμαι ειλικρινής ωραία θα ήταν να έρθει μια φορά να κοιμηθώ ένα μεσημέρι!

[ΒΕΡΑ]

κοριτσια εγω την μητερα μου την εχασα πολυ νωρισ η πεθεα μου δεν ηρθε να την δει ουτε οταν γεννηθηκε ο αντρασ μου λειπει ολη μερα και ειμαι μονη αυπνη με την μικρουλα 24 ωρεσ θελω να κοιμηθω και δεν μπορω πια εχουμε κι εμεισ γοπ.ποση υπομονη με πιανει το παραπονο και κλαιω και μετα ξανα απ την αρχη

 

Γιατί δεν ήρθε να τη δει η πεθερά σου όταν γεννήθηκε???

 

Πάντως κι εγώ τον πρώτο χρόνο τελείως μόνη ήμουν ... δεν είναι τόσο δύσκολα μετά τους 3 μήνες και μέχρι το χρόνο. Μόλις αρχίσουν να περπατάνε είναι λίγο ζόρικα ... οπότε εκεί αν δουλεύεις θα πάρεις και μία γυναίκα να βοηθάει τις ώρες που θα λείπεις. Εμένα η γυναικα με έχει σώσει!

[SKEK]

Αυτό που ήθελα εγώ είναι να έχω έναν άνθρωπο να στηριχτώ αν θέλω να πάω κάπου ή αν το παιδί πρέπει να μείνει σπίτι λόγω αρρώστιας (πάει σταθμό) ή λόγω απεργίας (όπως σήμερα π.χ.) Αυτό θα ήθελα από την πεθερά ή τη μαμά.

 

Όπως το είπες!! Είναι το πιο δύσκολο πράγμα να βρεις τέτοιο άνθρωπο.

[Μαριλίνα]

Καλημέρα και από μένα!!

Λοιπόν, εμένα η μάνα μου - συνταξιούχος και μένει κοντά μου - μου είχε ξεκαθαρίσει από πριν καν μπω στη διαδικασία της εγκυμοσύνης ότι παιδί μόνιμα δεν πρόκειται να μου προσέχει. Δεν με ξένισε, γιατί προτιμούσα μία άλλη γυναίκα, που θα μπορούσα να της βάλω περισσότερο "χέρι".

Αυτό το εκτίμησα ιδιαίτερα όταν, λίγο μετά που γέννησα, θεώρησε σωστό να έρχεται ότι ώρα θέλει, να ανοίγει με κλειδιά κλπ, λες και ήταν σπίτι της. Ε, της το ξέκοψα κι αυτό (άλλη ιστορία το πως) και μακάριζα τον εαυτό μου!! Κακά τα ψέματα: Όταν σου κρατάνε μόνιμα τα παιδιά έχουν πολλά περισσότερα "δικαιώματα" και "απόψεις"!!

Βρήκα μία γυναίκα που κράτησε τον γιό μου από 13 μηνών εώς 2,5 ετών που τον πήγανε στον παιδικό. Ήταν γειτόνισσα, τη βρήκαμε ρωτώντας στη γειτονιά, πραγματικά φανταστική.

Αν και μου κακοφαινόταν η ιδέα να αφήσω το παιδί μου (τώρα να δεις πόσο μου κακοφαίνεται η ιδέα όταν θα είναι να τον αφήσω λίγες μέρες για να γεννήσω το αδελφάκι του) αλλά πρέπει να συνηθίσεις. Είτε γυναίκα, είτε παιδικός - από ότι κατάλαβα οικονομικό πρόβλημα δεν υπάρχει μιας και λες ότι προθυμοποιείσαι να νοικιάσεις διαμέρισμα στη μητέρα σου - θα σου κάνει καλό να γυρίσεις στη δουλειά σου. Και όλοι βρίσκουμε τρόπους να καταλαβαίνουμε αν το παιδί μας περνάει καλά.

[πιγκουινακι]

: Όταν σου κρατάνε μόνιμα τα παιδιά έχουν πολλά περισσότερα "δικαιώματα" και "απόψεις"!!

 

 

συμφωνω και επαυξανω! κι ακομη και αν εμας αυτο δε μας ενοχλει-εμενα προσωπικα με ενοχλει αφανταστα- μπορει να ενοχλει το συντροφο μας και αυτο δεν ειναι λιγο!

θα συμφωνησω και με τον πανο που- παραφραζοντας τα λογια του- ειπε οτι και οι γιαγιαδες εχουν δικαιωμα στη ζωη και στην ξεκουραση και είναι καπως χοντρο απο μερους μας να εχουμε την απαιτηση να γινουν απληρωτες υπηρετριες πληρους απασχολησης! οποτε ιδανικο θεωρω αυτο που ειπωθηκε παραπανω δηλαδη να υπαρχουν οι γιαγιαδες για μια εκτακτη περισταση ,για μια εξοδο κ.τ.λ και απο κει και περα ή μονες μας ή με πληρωμενο ατομο!

[nikol76]

Θεωρω ότι τα παιδια είναι δικά μας, δική μας επιλογή δική μας και η αποκλειστική φροντίδα....Εγω την μικρή την πήγα παιδικό απο 5,5 μηνών και η μαμά μου μου το είχε ξεκαθαρίσει (απόλυτα δικαιολογημένο για μένα) εκ των προτερών...Ολα τα υπόλοιπα είναι περιττα...Βρες μια λύση...Το τι θα κάνει στην ζωη της είναι δική της επιλογή...Αυτή τα μεγάλωσε τα παιδιά της και για μένα υποχρεώσεις απο εκει και πέρα δεν υπάρχουν...

[Λιζα Ν.]

Καλησπέρα σε όλες,

 

Λίζα, αν μου επιτρέπεις, θα πρέπει να σεβαστείς την απόφαση της μητέρας σου, όσο κι αν δεν συμφωνείς με αυτή. Οι γονείς μας ζήσαν πολύ διαφορετική ζωή από εμάς. Μέχρις ενός σημείου, έχουν κάθε δικαίωμα να απολαύσουν την ζωή τους, στο τρίτο (και τελευταίο...) στάδιο της ζωής τους.

 

Σκέψου την ίδια κατάσταση για τον εαυτό σου. Αν μια ζωή έκανες πράγματα που δεν σε γεμίζαν και δεν συμφωνούσες, αν έπρεπε να συμβιβάζεσαι συνέχεια, δεν θα ήθελες να ...πάρεις την εκδίκηση σου ως συνταξιούχος; Δεν θα ήθελες να κάνεις όλα εκείνα που δεν μπόρεσες μέχρι τώρα;

 

Θα βοηθούσε πολύ την κατάσταση σου αν έβρισκες τον τρόπο να δικαιολογήσεις την μητέρα σου. Αλήθεια, ο άντρας σου τι λέει για όλα αυτά;

 

Φιλικά,

 

Πάνος

 

Πανο διαβασα το μηνυμα σου και θα συμφωνουσα μαζι σου 100% (και δεν θα το ειχα κανει θεμα) εαν ηταν μια στερημενη μαμα κλπ που δεν ειχε παει ουτε μεχρι τα Καμμενα Βουρλα, οπως οι περισσοτεροι της γενιας της. Ομως ευτυχως (γιατι χαιρομαι πολυ γι αυτην) με τον πατερα μου ολο τον κοσμο γυρισαν (χωρις εμας), ειχε χομπυ κλπ. Δε θελω να επεκταθω περισσοτερο δημοσια. Εξαλλου σε πολλα αλλα ηταν πολυ καλη μαμα- και εξακολουθει να ειναι.

 

Ο αντρας μου προσπαθει να μην ανακατευτει ενω πιστευει οτι θα αλλαξει γνωμη γιατι τη βλεπει που οντως το λατρευει το παιδι. Εξαλλου για 6-10 μηνες μιλαμε, μεχρι αντι γι βρεφικο να παει παιδικο το παιδι, να συνεννοουμαστε μαζι του. Ισως βρεθει μια λυση αλλιως δεν με βλεπω να πηγαινω στη δουλεια γι αυτο το διαστημα!

[Λιζα Ν.]

Θεωρω ότι τα παιδια είναι δικά μας, δική μας επιλογή δική μας και η αποκλειστική φροντίδα....Εγω την μικρή την πήγα παιδικό απο 5,5 μηνών και η μαμά μου μου το είχε ξεκαθαρίσει (απόλυτα δικαιολογημένο για μένα) εκ των προτερών...Ολα τα υπόλοιπα είναι περιττα...Βρες μια λύση...Το τι θα κάνει στην ζωη της είναι δική της επιλογή...Αυτή τα μεγάλωσε τα παιδιά της και για μένα υποχρεώσεις απο εκει και πέρα δεν υπάρχουν...

 

Βασικα ισως εγω δεν εκφραζομαι σωστα αλλα δεν θελω να μου το κρατησει απο υποχρεωση, επειδη ετσι πρεπει. Απλα στη συγκεκριμενη περισταση, δυσκολευομαι παρα πολυ. Αλλες μανουλες δυσκολευονται μεν στην αρχη, αλλα τα καταφερνουν (ευτυχως!).

Το ολο θεμα ειναι οτι αν πχ δεις το παιδι σου να μην μπορει να ανεβει μια σκαλα, ενω αλλα την πανε κουτσα-στραβα ή τρεχοντας, δεν εχει σημασια, δεν θα το βοηθησεις μεχρι να μαθει μονο του να ανεβαινει? οποια ηλικια κι αν εχει. Εκει ειναι η υποχρεωση...

[Πάνος Β]

Έχεις δίκιο Λίζα, δεν σε ξέρω ούτε μπορώ να καταλάβω την κατάσταση σου από πέντε ποστ που διάβασα για σένα.

 

Κατάλαβα τι εννοείς για τους γονείς σου. Βέβαια, και πάλι, είναι δικό τους θέμα πόσα μπορούν να δώσουν στην ζωή τους. Και σου αξίζει ένα μεγάλο μπράβο που εσύ είσαι μια τέτοια αφοσιωμένη μαμά.

 

Υπάρχει πολύ ζουμί ξέρεις στην τελευταία φράση του προηγούμενου ποστ μου. Τώρα θα παραθέσω τον εαυτό μου (!;!;!)

 

Θα βοηθούσε πολύ την κατάσταση σου αν έβρισκες τον τρόπο να δικαιολογήσεις την μητέρα σου

 

Πρέπει να δεις την δική της πλευρά. Μόνο έτσι θα την συγχωρήσεις. Αλλιώς, θα συνεχίσεις να σκέφτεσαι πόσο ευτελές είναι αυτό που ζητάς από μια γυναίκα που στο κάτω κάτω είναι η ίδια σου η μάνα. Ξέρεις έχω κι εγώ παρόμοιες εμπιερίες, η γυναίκα μου δε περισσότερο. Με τον καιρό όμως, το πήρα απόφαση. Η μεγαλύτερη βοήθεια στην απόφαση μου αυτή, όπως είπε μια μανούλα πολύ σοφά παραπάνω, ήταν το δεύτερο παιδί μας.

 

Έχεις παρατηρήσει ότι κατά κανόνα τα πρώτα παιδιά είναι πιο ευαίσθητα από τα δεύτερα; Γιατί; Μα γιατί κι ο γονιός είναι πιο ευαίσθητος γονιός με ένα παιδί. Το δεύτερο παιδί συμπληρώνει σημαντικά την γονεική μας γνώση και εμπειρία. Μαθαίνουμε την μέγιστη αρχή ότι

 

δεν ανησυχούμε για τα πράγματα που δεν αλλάζουν, γιατί δεν αλλάζουν και

δεν ανησυχούμε για τα πράγματα που αλλάζουν, γιατί αλλάζουν

(κλεμμένο από mass emailing αλλά παρόλα αυτά πολύ αρμόζον στην περίσταση)

 

Νομίζω είναι δικός σου ο αγώνας να δεχτείς την στάση της μητέρας σου, γιατί αν κατάλαβα καλά, δεν αλλάζει. Όσο για τα άγχη σου, θα πρέπει να δεχτείς ότι σε κάποια πράγματα, θα πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη στην φύση μας, στην κοινωνία, στον Θεό κ.ο.κ. Αυτά που γράφεις (και ακούς) για τους παιδικούς σταθμούς θα πρέπει πιστεύω να τα βάλεις σιγά σιγά σε ένα πλαίσιο. Εκατομύρια παιδιά σε όλο τον κόσμο πηγαίνουν σε παιδικούς σταθμούς, γιατί εσένα να σου τύχουν τα πράγματα που άκουσες ή διάβασες; Είναι περίπου σαν το αεροπλάνο. Αν δώσεις προσοχή σε ένα αεροπορικό ατύχημα, δεν θα ταξιδέψεις ποτέ με αεροπλάνο. Όμως το αεροπλάνο είναι το ασφαλέστερο μέσο μεταφοράς διότι τα ατυχήματα είναι τόσο λίγα που πρακτικά, είναι απίθανο να σου τύχει εσένα (σε αντίθεση με τα αυτοκίνητα).

 

Όμοια λοιπόν και οι ιστορίες φρίκης με τους παιδικούς. Από ένα σύνολο χιλιάδων περιπτώσεων, γράφονται μονάχα αυτές που είναι συνταρακτικές. Αυτό όμως δεν σημαίνει τίποτα. Απλά σημαίνει ότι τόσες χιλιάδες οικογένειες που ούτε λάτρεψαν, ούτε τρόμαξαν με τον παιδικό, δεν καθήσαν να γράψουν ή να πουν την ιστορία τους - γιατί δεν είχαν λόγο!

 

Ζούμε σε ένα κόσμο υπερβολικής πληροφόρησης. Διάβαζα πρόσφατα ότι ο εγκέφαλος μας δεν είναι φτιαγμένος να ανταπεξέρχεται στο πλήθος και το εύρος των πληροφοριών που σήμερα δέχεται ο μέσος άνθρωπος από την τηλεόραση, τις εφημερίδες, το Internet κ.ο.κ., και θα χρειαστούμε σαν είδος εκατοντάδες χρόνια για να εξελιχθούμε. Η απάθεια που εμφανίζει ο κόσμος σήμερα είναι μια άμυνα που αναπτύχθηκε για να αντιμετωπίσει τον τεράστιο αυτό όγκο δεδομένων που καλούμαστε καθημερινά να επεξεργαστούμε.

 

Έτσι λοιπόν Λίζα, πρέπει να αποκτήσεις κάποια φίλτρα σε αυτά που ακούς και διαβάζεις. Το πρώτο φίλτρο είναι να ελέγχεις ποιος το λέει. Αν μιλάει άσχημα μια μητέρα που είναι συναισθηματικά φορτισμένη, τότε προφανώς η αλήθεια της είναι διογκωμένη. Δεν λέει ψέματα, όμως υπάρχουν πολλοί τρόποι να πεις την αλήθεια. Μπορείς να φωτίσεις ορισμένες πλευρές μονάχα, μπορείς να υπερβάλλεις σε αυτήν, μπορείς να είσαι δηλωτικός. Όλα αυτά επηρεάζουν την αντίληψη μας, εμάς των ακροατών / αναγνωστών.

 

Τεσπα, αυτά τα ολίγα (), πες μου τι πιστεύεις, με ενδιαφέρει. Σου ζητώ συγνώμη για το σεντόνι, είμαι αδιόρθωτος πολυλογάς

 

Πάνος

[Λιζα Ν.]

Σε ευχαριστω πολυ Πανο, το μηνυμα σου με βοηθησε πολυ. Να σαι καλα...

 

Σιγουρα το να κρατησω καλες σχεσεις με τη μητερα μου, ειναι μια απο τις προτεραιοτητες μου. Εχεις δικιο, το βασικο ειναι να μπω στη θεση της και να σκεφτω οπως εκεινη.

 

Εχεις δικιο οτι ο ανθρωπος τεινει να δινει σημασια στα ασχημα γεγονοτα-και να τα προβαλλει, ενω λιγα μαθαινεις για τα καλα. Επισης ολη αυτη η πληροφορηση σημερα οντως μας αγχωνει, οχι μονο για τους παιδικους, αλλα και για το πώς να ταιζουμε τα παιδια μας, αν εχουμε σωστη συμπεριφορα απεναντι τους και άλλα πολλά...εχεις πχ ήδη κάνει κάτι και διαβάζεις ολοκληρο θέμα σε ένα φορουμ όπου πολλες μανουλες ξέρουν για σωστό το αντίθετο ή κατι κακο που τους ετυχε και πάει λέγοντας...και νιωθεις τυψεις που δεν το ειδες νωριτερα και ψαχνεις μετα για το καθε τι για ωρες μια πληροφορια πώς και πότε να το κανεις-για να μην κανεις κανενα λαθος. Τελικα δεν ξερω ομως αν ειναι δυνατον να εχεις μια πληρη και εγκυρη ενημερωση απο κανενα μεσο.

 

Τελος παντων, προχωραμε για γυναικα ή σταθμο (εχω ηδη δει 2-3) και βλεπουμε, ισως κατι ή καποιος/α τελικα να μας εμπνευσει εμπιστοσυνη.

[πιγκουινακι]

Σου ζητώ συγνώμη για το σεντόνι, είμαι αδιόρθωτος πολυλογάς

 

 

εσυ λες πως είσαι πολυλογας εγω λεω πως αν δεν εισαι επαγγελματιας ψυχολογος ή συγγραφεας ή δημοσιογραφος και γραφεις τοσο καλα -ανεξαρτητως αν συμφωνω σε όλα-

εισαι κρυφο ταλεντο!!

συγγνωμη για το ασχετο σχολιο ,αλλα αν δεν το γραφα θα σκαγα!

[Πάνος Β]

Λίζα,

 

κάθε απόφαση ξεκινάει από ένα μόνο βήμα. Εσύ το έκανες.Αν ήμουν κάποιος του κύκλου σου θα ήμουν περήφανος για σένα

 

Βιβή,

 

 

Ας παίξουμε λίγο. Είμαι πράγματι ένα από τα τρία. Αν θα έπρεπε να διαλέξεις, ποιο θα διάλεγες;

 

Πάνος

[πιγκουινακι]

λοιπον καλημερα!

διαλεγω την απαντηση ένα -ψυχολογος- και αν εκανα λαθος θα παρω και τη βοήθεια του κοινού!!!

[MUMSOFIA]

Όπως το είπες!! Είναι το πιο δύσκολο πράγμα να βρεις τέτοιο άνθρωπο.

 

Συμφωνώ απόλυτα

[πιγκουινακι]

εγώ δε συμφωνω με τοση απαισιοδοξια!ύπαρχουν πολλες υπευθυνες και στοργικες κυριες που κανουν αυτη τη δουλεια!

απλα νομιζω πρεπει να κραταμε τις προσδοκιες μας ρεαλιστικες. εννοω πως δεν πρεπει να ξεχναμε οτι οσο καλη και να ειναι ,τη δουλεια της κανει ,δηλαδη και σκεφτεται τα χρηματα και αμα κακοπληρωνουμε θα έχει αντικτυπο και στο σπιτι της θα θελει να γυρισει, και θα τσαντιζεται αμα της τη λεμε συνεχως και καταλαβαινει οτι συνεχως την τεσταρουμε- όπως σε όλες τις δουλειες!και πρεπει να μαθουμε να δεχομαστε και καποια μικρα ελεττωματακια αν όλα τα αλλα μας καλυπτουν

πχ οταν γεννησα τον τριτο λογω καισαρικης δεν επρεπε να σηκωνω τον μεσαιο οποτε για τους πρωτους 2 μηνες πηρα μια κοπελα να με βοηθαει

ηταν φαγου και αδειαζε το μισο ψυγειο, όλο εψαχνε δικαιολογιες να την κανει κανενα μισαωρο νωριτερα, τα ελληνικα της δεν ήταν τα καλυτερα του κοσμου

ΟΜΩΣ

όταν επαιρνε αγκαλια το μωρακι μου , το νανουριζε γλυκα , το τυλιγε με τα κουβερτακια του τοσο νοικοκυρεμενα, της ειχα τοση εμπιστοσυνη .. ε,όλα τα αλλα τα ξεχνουσα !

και δε πιστευω ότι ειναι θεμα πτυχιων,η θεωρια απο την πραξη απεχουν πολλες φορες.

θεωρω πιο σημαντικο να ειναι κι η ιδια μητερα-ε όχι με παιδια 30 χρονων-να έχει ενεργεια και να συμπαθει τα παιδια.Και να έχει λογικη και εξυπναδα ωστε να αφομοιωσει αυτα που θα της εξηγησεις οτι θες για το παιδι σου!

πιστευω -και το εχω δει και σε αλλες γνωστες μου μαμαδες που παιρνουν κυριες-οτι οσο κι αν αυτα τα χαρακτηριστικα ακουγονται πολλα δεν ειναι δυσκολο να βρεθουν!

και σαν κατακλειδα να πω πως και εγώ μεγαλωσα με μπειμπι σιτερ και μονο καλα πραγματα να θυμαμαι !