φόβος για παιδίατρο

[amarylis]

δεν θέλω να πάω!!στον παιδίατρο για εμβόλιο...ωχ μανούλα μου!!

 

όποτε πλησιάζει αυτή η μέρα είναι η χειρότερή μου..ο μικρός με το που θα πατήσει το ποδαράκι του στην πολυκατοικία του παιδιάτρου γίνεται ο χαμός!

και φανταστείτε την συνέχεια..όταν μπαίνουμε στο ιατρείο του..και μόνο το ακουστικό να του ακουμπήσει πάνω του ουρλιάζει και δεν σταματάει μέχρι να φύγουμε!

 

Κάθε φορά μαρτύριο..και στεναχωριέμαι να το αντιμετωπίζει έτσι και κάθε φορά πάω και εγώ με βαριά καρδιά! Ο παιδίατρος, ο οποίος ήταν παλιά ο δικός μου, θεωρώ ότι είναι αρκετά καλός όσον αφορά το ιατρικό κομμάτι, στο ψυχολογικό όμως είμαστε λίγο μείον!εννοώ ενώ είναι γλυκός άνθρωπος δεν προσπαθεί λίγο να τον κάνει να τον συμπαθήσει ώστε να το δέχεται καλύτερα ο μικρός κάθε φορά και να μην έχουμε πανυγήρια!

 

Τα δικά σας παιδάκια πώς αντιδρούν στον παιδίατρο?ρωτάω μήπως υπάρχει κάνένα κόλπο να του κάνω να του είναι λιγότερο δυσάρεστη η κατάσταση

[Vann]

Και εμεις ακριβως τα ιδια εχουμε απο την ωρα που θα μπει ο γιατρος στο σπιτι μεχρι την ωρα που θα βγει κλαει.Να φανταστεις την τελευταια φορα που ειχε ερθει ο ανθρωπος του εκανα ενα καφε,εκλαιγε κ γι αυτο ηθελε να φυγει

[ΡΕΑ]

Και ο δικός μου τα ίδια έκανε. Θυμάμαι τον πήγα για εμβόλιο και ο γιατρός μου είπε μακάρι να μπορούσε να μας στείλει σε άλλον για το εμβόλιο γιατί το συγκεκριμένο πονούσε και ο μικρός δεν θα ήθελε να ξαναπάει, θα έκλαιγε. Όντως την επόμενη φορά πλάνταξε στο κλάμα μόλις κατάλαβε που ήταν. Ο γιατρός του μιλούσε ήρεμα, προσπαθούσε να κάνει αστειάκια... Δεν έπιανε πάντα. Το ξεπέρασε σταδιακά. Σήμερα απλώς τον αγχώνει λίγο η ένεση (έτσι λέει) αλλά γενικά δεν έχει πρόβλημα με το γιατρό.

[Lina28]

Νομίζω πως δεν υπάρχει κόλπο ή τουλάχιστον δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι εγώ. Πάντως συμφωνώ μαζί σας πως είναι πολύ άσχημη κατάσταση. Την έχω ζήσει με το ανηψάκι μου που κάνει ακριβώς ότι περιγράφετε και μία φορά που ήμουν μαζί τους πραγματικά σφίχτηκε η καρδιά μου. Η δικιά μου, ευτυχώς, δεν αντιδρά έτσι. Το έχω κάθε φορά αγχος, αλλά κάθε φορά είναι και καλύτερη. Εννοείται πως έχουμε τη σχετική γκρινιούλα μας όταν ξαπλώνουμε στο γνωστό δερμάτινο κρεββάτι και τη γδύνω (ή ακόμα και λίγο κλαμματάκι από το τσίμπημα) αλλά της περνάει αμέσως μόλις την σηκώσω. Και απλώς κοιτάει την παιδίατρο με παραπονάκι σαν να της λέει γιατί με πονάς εγώ δεν σε πειράζω.....Και να σου πω πως και η δικιά μας παιδίατρος είναι αυτή που είχε και εμένα και για να είμαι ειλικρινής έχει πολύ σοβαρή και "δασκαλίστικη" φάτσα. Αφού να φανταστείς εγώ όταν πήγαινα θυμάμαι μέχρι μεγάλη (5η-6η δημοτικού) πήγαινα με ΠΟΛΥ βαριά καρδιά και πάντα την φοβόμουν...αλλά εμένα με βοηθούσε πολύ το γεγονός ότι ήταν και θεία μου και την γνώριζα και έξω από την ιδιότητά της, δηλαδή την έβλεπα σε οικογενειακές γιορτές και τέτοια (η κόρη μου δεν έχει τύχει να τη δει ποτέ εκτός ιατρείου), γνώριζα την οικογένειά της και έπαιζα με τα παιδιά της που ήταν ξαδέλφια μου...και παρόλα αυτά την φοβόμουν όταν πήγαινα στο ιατρείο....Το ξέρω πως δεν σε βοήθησα και πολύ αλλά αν δεν κάνει και καμία προσπάθεια αυτός ο άνθρωπος να χαμογελάει τουλάχιστον στο παιδί...πως να τον συμπαθήσει και ο μικρούλης βρε παιδί μου.

[amarylis]

και εμείς Vann μου που ο μπαμπάς μου την Κυριακή που μας έχει τραπέζι για την ονομαστική του εορτή και θα είναι και ο κυριούλης παιδίατρος εκεί τί θα κάνουμε?μη τον είδατε τον Παναγή μας βλέπω!!

 

ΡΕΑ μετά από ποιά ηλικία δηλ. συνέβη αυτό που λες?

Εγώ η αλήθεια είναι θυμάμαι τον εαυτό μου σε κάποια ηλικία να με κυνηγανε γύρω από το γραφείο του για να μου κάνουν εμβόλιο..!

άσε που μετά η μάνα μου έπρεπε να μου χει σοκολάτα αλλιώς λυποθυμούσα!άστα!γονίδια γονέων παιδεύουσι τέκνα!

[amarylis]

στην αρχή ήταν πκαλύτερα τα πράματα..έκλαιγε μόνο στο εμβόλιο, μετά επεκταθήκαμε στην εξέταση στα αυτάκια(τσαντιζόταν να του βάζει στα αυτάκια αυτό το εργαλείο) ώσπου φτάσαμε και όχι αισίως στην σήμερον ημέρα όπου για να τον εξετάσει τον κρατάμε 3!και είναι πολύ περίεργο..μια σταλίτσα πραματάκι να βγάζει τόση δύναμη!εδώ δεν κάθεται ούτε να του μετρήσουμε το ύψος και ενώ παλιότερα το μαρτύριό του τελείωνε όταν τον ντύναμε τώρα δεν ηρεμεί μέχρι να μπούμε στην πόρτα του αυτοκινήτου..ούτε αυτά που θέλουμε να συζητήσουμε με τον παιδίατρο δεν μας αφήνει..για αυτό σας λέω είναι λίγο άσχημη η κατάσταση!δεν ξέρω τί να κάνω!τί ήρεμα του μιλάω τί παιχνίδια του κάνω..δεν πιάνει τίποτα!

και ο γιατρός του χαμογελάει ή όταν θα μπούμε μέσα στο ιατρείο του θα του μιλήσει αλλά και να του μιλάει στην διάρκεια της εξέτασης μήπως ο μικρός τον ακούει από το κλάμα του? στο τσακ είμαι κάθε φορά να του πω του γιατρού πρίν αρχίσει την εξέταση να τον καλοπιάνει λίγο αλλά νιώθω αμήχανα να του υποδείξω τρόπους συμπεριφοράς..στην τελική θα σκεφτεί ο άνθρωπος "η μοναδική μαμά του κόσμου είσαι?" λέτε να πόνεσε κάποια στιγμή πολύ από εμβόλιο και έκτοτε να έχει πάθει περισσότερη άρνηση?η αλήθεια είανι ότι την μπίγει λίγο ατσούμπαλα την ένεση!

 

Πολλές φορές θέλω να το αποφύγω..εννοώ να σείλω πχ. τον άντρα μου με την μάνα μου να τον πάνε αλλά από την άλλη σκέφτομαι ότι για εκείνον είναι καλύτερο να χει την μαμά του μαζί...οπότε δεν υπάρχει λύση

[kasia]

Η παιδίατρός μας είναι πολύ καλή και προσπαθεί να κάνει την εξέταση και το εμβόλιο παιχνίδι. Ωστόσο εδώ και 3 μήνες περίπου η μικρή έχει αρχίσει να αντιδρά ενώ πιο παλιά δεν έπαιρνε χαμπάρι ούτε κατά τη διάρκει του εμβολίου. Τώρα όμως, με το που θα ανοίξει η παιδίατρος την τσάντα της, αρχίζει και κλαίει. Ή με το που θα τη δει να κρατάει έστω και τα ακουστικά, πάλι κλαίει. Τις προάλλες άρχιζε να φωνάζει μόλις άκουσε τη λέξη "βαμβάκι"!!! Δυστυχώς, είναι σε μια ηλικία που θυμάται οπότε δεν μπορείς να την κοροϊδέψεις με παιχνίδια... Το ξπεπερνάει όμως γρήγορα και γίνονται πάλι φίλες με την παιδίατρο!

Θα πρέπει πάντως και ο γιατρός να προσπαθεί να του αποσπά την προσοχή και να φέρεται όμορφα. Αλλιώς θα φοβάται το παιδί ακόμα περισσότερο.

[Τόνια]

Ακριβώς το ίδιο πρόβλημα είχαμε και εμείς μέχρι που από τα Jumbo αγοράσαμε ένα βαλιτσάκι γιατρού με όλα τα ιατρικά εξαρτήματα μέσα και ο Νικόλας άρχισε να παίζει το γιατρό (περίπου στο χρόνο νομίζω το πήραμε) λύσαμε το πρόβλημα....μας έβαζε τα ακουστικά, μας εξέταζε τα αυτιά, μας έκανε και εμβόλιο. την επόμενη φορά πόυ ήρθε ο γιατρός (ίσως και αυτό παίζει ρόλο έρχεται αυτός δεν πάμε εμείς) μόλις έβγαλε τα ακουστικά ο γιατρός πήρε και ο Νικόλας τα δικά του και αλληλοεξετάζονταν (ο χαζομπαμπάς έβγαλε φωτο!!). τώρα κλαίμε μόνο με το τσίμπημα και μετά για 2 - 3 ημέρες μας ταράζει όλους στα εμβόλια και με τη μεζούρα της γιαγιάς μας μετράει!!!

[Afroditi D]

Amarylis έχεις δικαιό να στεναχωριέσαι ...

 

πολλά παιδάκια αντιδρούν έτσι μεγαλώνοντας!

αυτό που έκανα εγω ήταν απλά να πηγαίνω πάντα 15'-20' λεπτα νωρίτερα απο την ωρα του ραντεβού ... και εξακολουθώ να το κάνω βεβαία.

του έδινα λίγο χρόνο να επεξεργαστεί τον χώρο πριν μπούμε στην γιατρό , έπαιζε με τα παιχνιδια ή με παιδάκια που ηταν εκεί ... και ηταν πιο ανώδυνο...

 

επίσης με το που μπαίναμε στο ιατρείο , έπιανα λιγάκι κουβέντα με την γιατρό μας ... (τι νεά , τι ωραία μπλούζα φοράς , απο που την πήρες κλτ. ) οπότε έιχαμε και μεσα στο ιατρείο ένα 5' προσαρμογής ...

 

(το "κόλπο" με το να πηγαίνουμε πιο νωρίς στο ραντεβού ... το εφαρμόζω ακόμα και τωρά στο ... κομμωτηριο ... )

 

εύχομαι να βρείτε τους "ρυθμούς σας" και όλα να πηγαινουν καλά!

[amarylis]

ρε κορίτσια λέτε να πετύχει κάποια από τις ιδέες σας?μακάρι...μόνο βαλιτσάκι!ολόκληρο το ιατρείο θα του πάρω αν χρειαστεί και ας δέχομαι βελονισμό κάθε μέρα! το βαλιτσάκι αυτό το έχω δει..βρε λες?θα του το πάρω..

αφροδίτη μου αν πάμε νωρίτερα δε νομίζω ότι θα αλλάξει κάτι..αντιθέτως νομίζω δεν θα θέλει να μπει καθόλου στο ιατρείο..αυτό που θα δοκιμάσω σήμερα είναι να πιάσω λίγο το κους κους πρίν του αρχίσει την εξέταση πχ. να του κάνω ότι ερωτήσεις έχω ώστε όταν τον ντύσουμε να φύγουμε σχετικά πιο σύντομα! κορίτσια ειλικρινά το λέω..αυτό είναι προς στιγμήν το χειρότερό μου, με στεναχωρεί αφάνταστα, αφού όταν τον βάζω στο αυτοκίνητο και εκείνος χαίρεται επειδή νομίζει ότι πάμε βόλτα και μετά σπαράζει από το κλάμα, γίνομαι και εγώ ράκος..και δεν του το δείχνω, το παίζω άνετη, αλλά δεν γίνεται τίποτα

[kasia]

Ωραία ιδέα το βαλιτσάκι

 

Ποιας εταιρίας είναι; Δεν έχω jumbo κοντά μου... Μήπως το βρω αλλού

[ΡΕΑ]

Amarylis στο πρώτο εμβόλιο μετά το χρόνο άρχισε το πρόβλημα. Στην αρχή έκλαιγε όταν έβλεπε το γιατρό, μετά μόλις άνοιγε η πόρτα του ιατρείου, μετά όταν μπαίναμε στον προθάλαμο και τέλος έφτασε να κλαίει μόλις έβλεπε το κτίριο από έξω. Εμείς πηγαίναμε λίγο νωρίτερα, του μιλούσα ήρεμα, παίρναμε και ένα παιχνίδι του να ξεχνιέται, όταν μπαίναμε στο ιατρείο μιλούσα με το γιατρό προσπαθώντας να έχει ευχάριστο τόνο η φωνή για να μη φοβάται ο μικρός, του μιλούσα πολύ για να ξεχνιέται, προσπαθούσα να μη βλέπει τη βελόνα εγώ του έλεγα τι γίνεται κλπ. το κλάμα όμως παρέμενε. Σταδιακά μεγαλώνοντας το ξεπέρασε αν και ακόμη και τώρα που είναι 7,5 χρ. αγχώνεται όταν πρόκειται να πάει στο γιατρό για εμβόλιο. Ο μικρός από την άλλη δεν έχει εκδηλώσει ακόμη κάποιο φόβο αλλά είναι ακόμη νωρίς είναι μόνο 7,5 μηνών. Μακάρι αυτός να αντιδράει διαφορετικά.

[amarylis]

και εμένα μέχρι τον χρόνο και ίσως λίγο παραπάνω δεν είχαμε κανένα πρόβλημα..μετά άρχισε να εκδηλώνετε, ίσως επειδή μεγαλώνοντας θυμούνται πολύ περισσότερα πράγματα από ότι μικρότερα..μου βάζετε σκέψεις μήπως δυσκολεύει την κατάσταση το γεγονός το ότι με το που φτάναμε εκεί μπαίναμε κατευθείαν στο ιατρείο..

 

θα το δοκιμάσω και αυτό..να πάμε λίγο νωρίτερα..

[amarylis]

ρε κορίτσια!!

 

τί έγινε??προσευχηθήκαμε όλες μαζί?

πήγαμε εχτές στο γιατρό, 1 5λεπτο νωρίτερα (όπως μου ειπατε )

Βέβαια όπως κάθε φορά πρίν πάμε του εξήγησα ότι θα πάμε στον γιατρό να μας δει τα δοντάκια πόσο μεγάλωσαν κλπ.

Όταν μπήκαμε στο ιατρείο του αρχίσαμε με τον άντρα μου(το είχαμε σχεδιάσει το έγκλημα ) να μιλάμε χαρούμενα στον γιατρό, να συζητάμε για διάφορα θέματα και ο γιατρός από μόνος του άρχισε να τον προσεγγίζει. Προσπαθήσαμε όλο το σκηνικό να το κάνουμε σαν παιχνίδι(όσο αυτό είναι εφικτό στο ιατρείο!) την διαφορά νομίζω έκανε και το γεγονός ότι αποφασίσαμε να μτην τον κρατάμε 3 ώστε να νομίζει ότι δικαιολογημένα κλαίει, αλλά τον είχε μόνο ο γιατρός και του μιλούσε καθώς τον εξέταζε και εμείς ήμασταν παραδίπλα και σχολιάζαμε και καλά έναν πίνακα στον τοίχο χαριτολογώντας. Ε τί να σας πω..έκλαψε λιγουλάκι δεν λέω, αλλά συνεργαζόταν με τον γιατρό, στο εμβόλιο λογικά πάλι κλάψαμε αλλά με το που τον ντύσαμε αυτό ήταν..ηρέμησε και έκοβε βόλτες στο ιατρείο μέχρι να συζητήσουμες αυτά που θέλαμε με τον γιατρό!

Όταν φύγαμε τον παινέψαμε και του ξαναείπαμε τον λόγο που πάμε στον γιατρό και ότι σε κανέναν δεν αρέσουν τα εμβόλια αλλά πρέπει να γίνονται και ότι ο γιατρός είναι καλός και τον αγαπάει.

Όλα λήξαν αισίως!!

Πάντως το βαλιτσάκι του γιατρού θα το πάρουμε!!Μακάρι και οι επόμενες φορές να είναι το ίδιο.

Πάντως νομίζω και το έχω διαπιστώσει πολλάκις μυρίζονται την ψυχολογία και την διάθεσή μας.

Τώρα πχ. που το αντιμετώπισα πιο χαλαρά και εκείνος προφανώς κατάλαβε ότι δεν είναι τόσο τραγικά τα πράγματα.

 

Πάντως σας ευχαριστώ όλες!!!!

[BILL]

Ο γιος μου, 14 μηνών, όποτε πάμε στην παιδίατρο μόλις τη βλέπει σπαράζει στο κλάμα. Με το ζόρι κάθεται να τον εξετάσει, μάλλον καταλαβαίνει ότι θα κάνει εμβόλιο. Σας έχει συμβεί κάτι παρόμοιο και πώς το αντιμετωπίζετε?

[ΤΙΓΡΑΚΙ]

και εμενα εχει τυχει να παμε στο παιδιατρο και να κλαψει μολις τον δει.αλλα νομιζω οτι ηταν τυχαιο και εκλαψε οπως οταν δει καποιον αγνωστο.

χτες για παραδειγμα ειχαμε εμβολιο.εκλαψε λιγο την ωρα της εξετασης αλλα μετα πηγαινε και του εκανε με το χερακι του κολα το.

γενικα ομως οταν ειναι να παμε αρχιζω λιγο πριν το μπουρου-μπουρου οτι παμε στο φιλο μας το χαρη να μας εξετασει και να μας δει.

μην στεναχωριεσαι ομως ειναι μικρουλης.

ο παιδιατρος πως τον αντιμετωπιζει;εχει παιχνιδακια στο χωρο του και ειναι ζεστος και φιλοξενος με τα παιδια;

[salomi]

ουυυυυυ!σπαραζει,μη-σου-πω-γκρινιαζει-απο-τα-σκαλια-της-οικοδομης!!!με-το-που-θα-μπουμε-και-θα-τον-ξαπλωσω-αρχιζει''μαμαμαμαμα'-τσιριζει-και-απλωνει-τα-χερακια-να-τον-παρω-αγκαλια.κλααααμα.εμεν-η-καρδια-μου-τσιμπιεται.και-ειναι-μονο-9-μηνων.δεν-τον-γουσταρει-καθολου!αλλα-ο-γιατρος-ειναι-πολυ-φιλικος-και-γλυκος-μαζι-του.μου-λεει-ο-γιος-σου-δεν-θα-με-χωνευει-απ-οτι-δειχνει.ο-δικος-μου-τιποτα.δεν-ηρεμει.σορυ-για-τις-παυλες-αλλα-δεν-εχω-κενο-στο-πλικτρολογιο

[mom]

Κι ο μικρός μου την τελευταία φορά -που είχε και απόσταση απο την προηγούμενη και μάλλον ξέχασε- έκλαιγε τρομοκρατημένος. Είναι φάση που τα περισσότερα παιδάκια, αν όχι όλα, την περνάνε. Μην αγχώνεσαι και οι παιδίατροι είναι συνηθισμένοι.

Στα Jumbo (ίσως και αλλού) υπάρχει ένα βαλιτσάκι ιατρού (5-6 ευρώ? κάπου εκεί). Πάρτε το και παίζετε μαζί τον γιατρό και τον ασθενή (όχι με την άλλη έννοια :lol: , τον κανονικό) Εμείς έτσι είχαμε κάνει με τον μεγάλο μου και το είχαμε ξεπεράσει.

 

(βέβαια ήταν λίγο μεγαλύτερος, ίσως μεταξύ 18-24 μηνών, αλλά δεν χάνεις τίποτα να δοκιμάσεις..)

[BILL]

ευχαριστώ για τις συμβουλές σας

[uptight]

Κι εμείς έχουμε ακριβώς το ίδιο πρόβλημα, και μάλιστα η γιατρός μας είναι μια συμπαθέστατη και πολύ γλυκιά κοπέλα στην ηλικία μου (ΟΚ, 40 και κάτι ψιλά  ). Και νωρίτερα έχουμε πάει, και παιχνίδια έχει στο χώρο αναμονής, σήμερα και γλειφιτζούρι πήραμε, και το αγαπημένο μας αμαξάκι πήραμε μαζί, και του είχαμε εξηγήσει πολλές φορές εδώ και μέρες πού θα πάμε και τι θα κάνουμε... Κλάμα από την ώρα που μπήκαμε στο ιατρείο και την είδε μέχρι που ντύθηκε, εκεί πήρε το σήμα ότι τελείωσε το μαρτύριο. Από τότε που πέρασε το χρόνο και άρχισε να συνειδητοποιεί ότι όποτε πάμε εκεί έχει εμβόλιο, πάντα κλαίει. Τώρα που είναι 28 μηνών καταλαβαίνει πια καλά και κλαίει περισσότερο. Μου φαίνεται ότι κι εμείς θα δοκιμάσουμε το βαλιτσάκι!