Θυμός & "Υπάρχουν κακά παιδιά?"

[Melina22]

Τα λόγια με πλάγια γράμματα είναι από εδώ:

 

http://parents.org.gr/psych/a39

 

Είναι πολύ καλό άρθρο, ρίξε μια ματιά αν θες.

[Titina37]

Melina 22 πραγματικά σε ευχαριστώ πάρα πολύ που μπήκες στον κόπο και μου τα έγραψες όλα αυτά! Ειλικρινά είναι πολύ βοηθητικά!!

Εγώ για παρἀδειγμα πρέπει να τα έκανα όλα λάθος. Ενώ μέχρι τώρα σε μικρά ξεσπασματάκια προσπαθούσα απλά να τον απομακρύνω από αυτό που τον εκνεύριζε και να του αποσπάσω την προσοχή με κάτι άλλο και με πολύ ήσυχο τόνο στην φωνή μου να του εξηγώ γιατί δεν ήταν "καλό"αυτό που ήθελε να κάνει, αυτές τις 2 τελευταίες φορές μάλλον ήμουν πολύ λάθος. Την 1η φορά, όταν πια έριξε το παιδάκι από την καρέκλα του φώναξα πολύ αλλά πιο πολύ από την τρομάρα μου και μετά τον πήρα και φύγαμε. Σε εκείνη την φάση με ρώταγε ο δικός μου με ύφος βρεγμένης γάτας "Γιατί κλαίει?" και εγώ του απαντούσα επειδή τον χτύπησες και πόνεσε.

Την 2η φορά που γρατζούνισε το κοριτσάκι έτρεξα πάλι τους πήρα το παιχνίδι που τσακωνόντουσαν έσκυψα και τον ρώτησα γιατί το έκανε και μετά πήρα και έκρυψα το συγκεκριμένο παιχνίδι και ο μικρός μου έκλαιγε γοερά για να του το φέρω πίσω. Να φανταστώ πως δεν πρέπει να τους τα παίρνω?

Και αν δεν αφήνει να παίρνουν κανένα παιχνίδι του??Τι να κάνω?

Το πρόβλημα είναι πως δυστυχώς σκέφτομαι και τις άλλες μαμάδες που βλέπουν να χτυπάει τα παιδάκια τους και έχω και ο άγχος πως να το αντιμετωπίσω....

Και πάλι σε ευχαριστώ πάρα πολύ! !

[nikol*]

Καλησπέρα σας,

 

Δυστυχως εγω πιστευω οτι υπαρχουν κακα παιδια...φαινεται στο βλεμμα τους, .το να μην αφηνουν παιχνιδια κλπ ειναι φυσιολογικο αν και ενοχλητικο.υπαρχουν ομως παιδια που χωρις λογο χτυπανε και σπρωχνουν ολα τα υπολοιπα.

 

ο γιος μου κοντευει 2,5 και δεν εχει απλωσει χερι σε παιδακι.Δεν ξερω ανα φταινε μονο οι γονεις ή και οι γονεις ή η γιαγια ή ο παιδικος ,εγω δεν ανεχομαι τετοιες συμπεριφορες.οταν ενα αγορι 4 ετων τον εσπρωχνε και ειπε στον αντρα μου ''αντε γαμ...'' τον πηγα κατευθειαν στον μπαμπα του

[nikol*]

αλλά το χειρότερο είναι οτι υπαρχουν αδιάφοροι γονείς ,οι οποίοι αράζουν στα παγκακια και στις καφετέριες για να απολαύσουν τον καφέ και το τσιγαράκι τους...και το τι κάνουν τα παιδιά τους.......

 

όπως δεν θέλω να ενοχλεί ο δικός μου και δεν πρόκειται να τον αφήσω ,την ίδια απαίτηση εχω.αν δεν μπορούν να τα κάνουν καλά , ας τα κρατήσουν σπίτια τους

[τρελοφουσκα]

Καλησπέρα σας,

 

Δυστυχως εγω πιστευω οτι υπαρχουν κακα παιδια...φαινεται στο βλεμμα τους, .το να μην αφηνουν παιχνιδια κλπ ειναι φυσιολογικο αν και ενοχλητικο.υπαρχουν ομως παιδια που χωρις λογο χτυπανε και σπρωχνουν ολα τα υπολοιπα.

 

ο γιος μου κοντευει 2,5 και δεν εχει απλωσει χερι σε παιδακι.Δεν ξερω ανα φταινε μονο οι γονεις ή και οι γονεις ή η γιαγια ή ο παιδικος ,εγω δεν ανεχομαι τετοιες συμπεριφορες.οταν ενα αγορι 4 ετων τον εσπρωχνε και ειπε στον αντρα μου ''αντε γαμ...'' τον πηγα κατευθειαν στον μπαμπα του

 

Καλησπερα και απο εμενα, Λυπαμαι που σκεφτεσαι ετσι για τα παιδια ενω εισαι μια μαμα που μεγαλωνεις ενα παιδι με αρκετα σωστο τροπο υποθετω αφου δεν ειναι επιθετικο οπως λες.Επισεις στο τελος λες οτι πηγες κατευθειαν στον μπαμπα του αλλου παιδιου.Κατα τη γνωμη μου πολυ καλα εκανες και ξερεις γιατι ;Γιατι κατα βαθος ξερεις τι ακριβως συμβαινει.Υπαρχουν ΚΑΚΟΙ γονεις δεν υπαρχουν κακα παιδια.

[Titina37]

Συμφωνώ και εγώ απόλυτα πως δεν υπάρχουνε κακά παιδιά! κανένα παιδάκι δεν είναι και ποτέ δεν πρέπει να λέμε κάτι τέτοιο και στο ίδιο το παιδάκι.

Εγώ αυτό που θέλω να πω (δεν ξέρω αν θα βοηθήσει) είναι πως ακούγοντας τις συμβουλές της Melina22 είδα αποτέλεσμα.

Ο μικρός μου 35 μηνών πια δεν είναι καθόλου επιθετικός και θα τον χαρακτήριζα ένα αρκετά υπάκουο, συνεννοήσιμο και ήρεμο παιδάκι. Όταν πρωτο ξεκίνησαν κάποια σημάδια επιθετικότητας είχα αγχωθεί γιατί δεν ήξερα πως να το αντιμετωπίσω. Το αντιμετώπισα λοιπόν ήρεμα, αποφασιστικά και με πολύ κουβέντα. Ποτέ φωνή και είδα σιγά σιγά το παιδί να ηρεμεί και να ακούει.

Το λέω απλά για μαμάδες που ίσως βρεθούν στην ίδια φάση με εμένα και απορούν σαν και εμένα για το πως να το αντιμετωπίσουνε!

[andromachi19]

Η γνώμη μου είναι ότι δεν υπάρχουν κακά παιδιά, τα παιδιά κάνουν ότι κάνουν και οι γονείς, είναι ο καθρέπτης μας, πρέπει να είμαστε εμείς σωστοί γονείς για να γίνουν και αυτά σωστοί άνθρωποι!! Η βία φέρνει βία, δεν χτυπάμε το παιδί, και δεν του φωνάζουμε αν δεν κηνδυνεύει πραγματικά η ζωή του από κάτι που κάνει, συζητάμε ψύχραιμα και με υπομονή!! Αυτή είναι η γνώμη μου!!

[alcyon]

Η πίκρα, η απογοήτευση και η απόρριψη που έχει νιώσει ένα παιδί είναι (νομίζω) τα βασικά συστατικά που δημιουργούν μια "κακή" συμπεριφορά. Στην πράξη η "κακή συμπεριφορά" δείχνει έναν άνθρωπο τραυματισμένο που προσπαθεί να θωρακιστεί από τα όσα κακά του έχουν συμβεί.

 

Συστατικά που αναμιγνύονται σε διαφορετικές αναλογίες δημιουργώντας ένα φάσμα δύσκολων συμπεριφορών για τους άλλους αλλά και το ίδιο το παιδί.

[τρελοφουσκα]

πολυ σωστη η προσεγγιση της alcyon. Εχω καιρο να ασχοληθω με το θεμα αλλα χαιρομαι ιδιαιτερα που υπαρχουν τοσο ευαισθητοι και υπευθυνοι γονεις.Το να εισαι γονιος ειναι ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ και φυσικα θα κανεις και λαθη. Ας γνωριζουμε λοιπον τις αδυναμιες μας και ας προσπαθουμε να μαθουμε περισσοτερα να γινουμε εμεις η σωστη εικονα για τα παιδια μας για να μη μιλουν πια για <<κακα>> παιδια

[nikol*]

Το τι πιστεύω εγώ δεν έχει σχέση με αυτό που λέω στον γιο μου.Δεν του έχω πει ΠΟΤΕ ότι κάποιο είναι κακό παιδί. Αντίθετα , ακούγεται συνέχεια στις κούνιες από πολλά ''καλά'' παιδιά , ''εισαι κακός'' , ΄''είναι κακοί άνθρωποι'' κλπ

Λυπάμαι , αλλά έχω δει με παιδιά με ''κακό'' βλέμμα.....που περιμένουν να περάσει ένα μικρότερο δίπλα τους για να το κλωτσήσουν.

 

Και δεν μιλάω για 2χρονα, 3χρονα και τις εκρήξεις θυμού τους.Η αντίδραση δεν σημαίνει ότι είναι ''κακά'' παιδιά

[oresmy]

Αχ είδα το θέμα σας και θέλω να γράψω και γω για τον μικρό μου και ελπίζω να το δει κάποιος μιας και είναι κάποιο καιρό ανενεργό....

Λοιπόν ο μικρός μου από 1μιση έτους είχε αρχίσει να χτυπάει στο πρόσωπο (σφαλιάρες κανονικά) και αυτό γιατί του το έμαθε σαν παιχνίδι ο παππούς (!!!!). Όταν κάναμε παρατήρηση στον παππού ήταν πια αργά.... κάθε φορά που θύμωνε τρώγαμε και από μία. Στην αρχή να δεις νεύρα εμείς του φωνάζαμε, τον μαλώναμε δεν ξέραμε πως να τον κάνουμε να κόψει αυτό το συνήθειο ώσπου σταματήσαμε να του δείχνουμε ενδιαφέρον. Κάθε φορά που χτύπαγε του κρατάγαμε με τρόπο το χεράκι και του αλλάζαμε θέμα, γενικώς αδιαφορούσαμε για αυτή την κίνηση που έκανε σαν να μην τον είδαμε και τώρα το έχει κόψει τελείως!

Ένα άλλο θεματάκι που έχουμε κάποιες φορές όμως είναι ότι είναι αντιδραστικός! Όχι σε καθημερινή βάση αλλά κάποιες φορές όταν τον πιάνει το πείσμα του και τον μαλώσεις ή του φωνάξεις αρχίζει και πετάει πράγματα κάτω με μανία. Πχ αν παίζει με αυτοκινητάκια εκείνη την ώρα θα τα πετάξει όπου βρει κάτω, στα έπιπλα, στους τοίχους....

Αυτό δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω. Όσο και αν προσπαθώ να μην του δίνω σημασία και σ' αυτό δεν γίνεται γιατί 1ον: συνεχίζει να τα πετάει κι ας μην του δίνεις σημασία, κι ας του αποσπάς την προσοχή με κάτι άλλο 2ον: συνεχίζει να τα πετάει κι ας φύγεις από το δωμάτιο 3ον: Κάποιες φορές δεν γίνεται να μην δώσεις σημασία γιατί μπορεί να σου καταστρέψει τα έπιπλα (!) και είναι κρίμα...

Δεν λέω τα έχουμε διαλύσει λίγο με γρατζουνιές κλπ αλλά μην τα αποτελειώσουμε!

Αυτό που κάνω πλεον είναι να μην κάθομαι να σκάω ούτε να τον μαλώνω! Στο πρώτο πέταγμα αντικειμένου κάτω πηγαίνω και το μαζεύω και τα παιχνίδια του επίσης μόλις τα πετάει και δεν του τα ξαναδίνω. Του λέω "αφού τα πετάς δεν τα θες παίξε με κάτι άλλο".

Αυτό βοηθάει στο να μην νευριάζουμε γενικά αλλά ενώ το κάνουμε αρκετό καιρό δεν φέρνει κάποιο μόνιμο αποτέλεσμα ώστε να σταματήσει να μάθει ότι δεν πετάμε πράγματα....

[kostask77]

Καλημέρα και εδω.

Ο μικρός (2,5 ετών) χειροτερεύει ως προς την συμπεριφορά του έχοντας κάνει ένα μεγάλο πισωγυρισμα. Με το που μπαίνει στη παιδική χαρά, σπεύδει να σπρώξει κάποια παιδάκια, ειδικά κορίτσια. Toν παίρνω να φύγουμε, ζητάει συγνώμμη κλαίγοντας, πάει ζητάει συγνωμμη, αγκαλιάζει το παιδί που έσπρωξε ή χτυπησε, αλλά μετά απο λίγο θα συνεχίσει. Συνηθως αυτο γινεται όταν υπάρχει πολύς κόσμος. Δε το κάνει απο "κακία" ούτε μπορω να πω οτι ειναι κακομαθημένο παιδί. Βια ή φωνές στο σπιτι δεν υπάρχουν. Οτι παρακολουθει στο ταμπλετ ειναι ελεγχομενο (ζακ και κουακ, άντε και καμια Πέπα) Περισσότερο μέσα στη χαρά του ειναι όλα.

 

Οσες φορές και να του μιλήσω, τα ιδια θα γινουν. Οταν ο κόσμος βέβαια ειναι λιγότερος δεν κάνει τέτοιες επιθέσεις γεγονός που έχει αρχίσει να με κάνει να πιστευω οτι έχει κάποιου ειδους ΔΕΠΥ...Βέβαια αν κατσει να δει τηλεόραση δε θα ξεκολήσει. Ούτε όταν του διαβάζουμε ένα παραμυθι ξέρω γω. Ουτε όταν παίζει με άλλα παιδάκια κάτω και ήρεμα.

 

Στη παιδική χαρά πάντως θεωρείται ο υπ΄αριθμον 1 κίνδυνος πλέον απο συγκεκριμενους γονείς. Τα παιδιά αυτών που συνήθως τον απορρίπτουν με τη μια ειναι και αυτά που θα τους επιτεθεί. Τουναντίον δε θα επιτεθεί ποτέ σε παιδάκι που κάνει παρέα μαζί του.

 

Αντιμετωπισα την επιθετικότητά του, οταν ηταν 20 μηνων που ηταν φυσιολογικο. Πλέον ομως ειναι 30 μηνών, αρκετά ψηλός και γεροδεμένος, οπότε δε μας παίρνει.

Θα επιτεθεί σε οποιαδηποτε ηλικία. Ακομα και αν το άλλο παιδάκι ειναι 10 χρονων που λέει ο λόγος εφόσον βέβαια κρινει ο ιδιος οτι τον έχει πειράξει (πχ στη τσουλήθρα αν θεωρησει οτι κάποιος τον έσπρωξε ή του πηρε τη σειρά. Ο ιδιος έχει ελάχιστη υπομονη στο να περιμένει, παρόλο που λέει "πρέπει να περιμένω τη σειρά μου")

 

Ειναι πολύ μικρος για να θεωρείται κίνδυνος. Ειναι ζωηρός πολύ ναι. Αλλά θεωρω υπερβολικές κάποιες αντιδρασεις απο συγκεκριμένους γονεις.

 

Να πω οτι και ο ίδιος έχει φάει αρκετές σε μικρότερη ηλικία, περιστατικά που αντιμετωπίζαμε πάντα με αγάπη, όσο αδιάφορος και αν ηταν ο γονιός.

 

Να πω εδω οτι μιλάει κανονικά. Η γλώσσα του ειναι ροδάνι απο πολύ μικρή ηλικία και συνεννοείται απόλυτα. Δεν θα δεχτω δηλαδή τη παρατήρηση τύπου "δε μπορει να εκφράσει συναισθήματα." Πιθανος δε μπορει να χειριστει την χαρά του ή την άρνηση άλλων παιδιων να παιξουν μαζι? Δε ξέρω.

 

Με προβληματιζει πολυ αυτη η συμπεριφορά και έχω φθάσει στο υπερβολικο σημείο να σκέφτομαι για επισκεψη σε κάποιον εξειδικευμένο, ο οποίος τι θα δει? Ένα παιδί που θα έχει διάθεση για πλάκα, για αταξία, θα μιλάει συνέχεια και θα γελάει, θα θέλει να παίξει...

[alcyon]

Έτσι όπως τα λες πραγματικά δε "βγαίνει άκρη" για το τι μπορείς να κάνεις. Προσωπικά νομίζω πως επειδή η μεταφορά των περιστατικών γίνεται μέσα από το πρίσμα των δικών σου ματιών, ίσως να διαφεύγουν ορισμένες ουσιαστικές λεπτομέρειες που μπορεί να κάνουν και τη διαφορά. Η άμεση παρατήρηση του παιδιού πιστεύω πως θα ήταν η καλύτερη προσέγγιση στη δεδομένη στιγμή προκειμένου να μη διογκωθεί, ούτε να παγιωθεί μια ανεπιθύμητη συμπεριφορά. Δεν είναι δηλαδή τραγικό το να πάει κάποιος σε έναν ειδικό για να ρωτήσει ορισμένα θέματα. Ίσα ίσα είναι υπεύθυνο.

 

Προσωπικά, δε μπορώ να διακρίνω τι μπορεί να του φταίει...

[Miss sunshine]

Είμαι εκπαιδευτικός και βάσει της πείρας μου με τα παιδιά από αυτά που περιγράφεις θα σου πρότεινα να επισκεφτείς ειδικό,συμβουλευτικά.

Κι αυτό γιατί το πώς αλληλεπιδρουν τα παιδιά με άλλα παιδιά στο παιχνίδι είναι είναι από τα πολύ βασικά κριτήρια που παραπέμπουν σε συγκεκριμένες διαγνώσεις.

Θέλει όμως πολύ προσοχή στην επιλογή του ειδικού.

[daisy1]

Εφόσον το παιδάκι σου συνεννοείται άνετα με το λόγο, έχεις δοκιμάσει κάτι διαφορετικό απο το να τον πάρεις να φύγετε ή να ζητάει συγνώμη απλά για να μη φύγετε? Θέλω να πώ οτι παρόλο που η λεκτική επικοινωνία είναι καλή ίσως να χρειάζεται να του δείξετε πώς να εκφράζεται λεκτικά όταν νομίζει οτι τον αδίκησαν ή τον έσπρωξαν κτλ. Ίσως αν εκείνη τη στιγμή να του πρότεινες να πει στο άλλο παιδάκι μη με σπρώχνεις, είναι η σειρά μου κλπ. Και οτι όταν νιώθουμε θυμωμένοι μπορούμε να το πούμε και οχι να χτυπήσουμε. Μπορούμε να πουμε στον άλλον τι μας ενοχλεί, ή απλά να προτεινουμε να γινουμε φίλοι η να παιξουμε. Διαφορετικοι τροποι επικοινωνίας των αναγκών η των συναισθημάτων με λόγια.

[Niki81]

Πριν μπειτε στις κουνιες προειδοποιείς/εξηγεις πως αν χτυπησει άλλο παιδακι θα φυγετε.Οταν χτυπησει καποιο παιδακι τον παιρνεις και φευγεις.Καταλαβαινεις ότι θα τον παρεις σηκωτο γιατι θα σκουζει αλλα θα τον παρεις και θα φυγετε.Οταν ηρεμησει στο Σπιτι τοτε θα του ξαναεξηγησεις πως απαγορευεται να χτυπάμε γιατι το άλλο παιδακι ποναει και κλαιει και μπλα μπλα μπλα.Ακομα κι αν ζητησει συγγνωμη εσυ θα τον παρεις...Δοκιμασες κατι τετοιο?Καντο 3-4 φορες να δεις πως θα παει.

[ferby]

Η παιδική χαρά είναι πολύ καλή για την πρώτη κοινωνικοποίηση του,,,, αλλά είναι και ένα μικρό άναρχο περιβάλλον που οι κανόνες είναι κάπως μπερδεμένοι!

Εαν ενα πράγμα σίγουρα μαθαίνει το παιδί εκεί, δεν θα έλεγα οτι είναι η κοινωνικοποιήση του απόλυτα , αλλα το αίσθημα της επιβίωσης.

 

Γιατί δεν δοκιμάζεις πιο απλά πράγματα για ενα διάστημα , όπως το να αλλάξετε παραστάσεις απο την συγκεκριμένη παιδική χαρά.

Πηγαίνετε σε διάφορες και διαφορετικές δραστηριότητες.ΠΧ θέατρο , κουκλοθέατρο , λούνα πάρκ μεγάλο (άλλοι κανόνες , άλλα ερεθίσματα απο το πάρκο) , κάποιο βιωματικό πάρκο (μικροί γεωργοι κλπ) , αττικό πάρκο , μια έκθεση , μουσείο , πάρκα διασκέδασης όπως adventure park έχει καο για μιρά...Τελός πάντων καταλάβατε τι εννοώ και πιθανόν υπάρχουν και πολλά άλλα και χωρις εξοδα...

 

Πιθανόν τα κάνετε και τα έχετε στο πρόγραμμα σας και επίσης όλα θέλουν το χέρι στην τσέπη ,,,,αλλα αν αλλάξει παραστάσεις το παιδί ,;έρθει σε επαφή και με άλλο κόσμο εκτός της συγκεκριμένης παιδικής χαράς, θα αλλάξει και η συμπεριφορά του με πιο δομικό τρόπο. Ισως και όχι,,, αλλα αξίζει τον κόπο.

Μην πας το παιδί σε ''ειδικό'' για μια παιδική χαρά πριν του δώσεις ευκαιρίες και σε άλλους χώρους να δεις πως συμπεριφέρεται, εκτός αν έχεις άλλες υπόνοιες που δεν φάνηκαν εδω.

[magdoulini]

kostask77 στον αλλο σου τοπικ περι αδυναμιας διαχειρισης ενθουσιαμου του μικρου σου, μαλλον παρουσιαζεις αλλη εικονα...τελικα τι ισχυει για τον μικρο σου??εδω μιλας για ενα επιθετικο παιδακι, εκει μιλας για το ιδιο παιδακι και για αδυναμια του ενθουσιαμου του οταν βρισκεται με αλλα παιδακια...λιγο μπερδεμενα μαλλον τα γραφεις...

 

αν ημουν στην θεση σου και απαντωντας σε αυτο εδω το τοπικ με τα δεδομενα που αναφερεις εδω,θα απευθυνομουν σε καποιον καλο ειδικο για μια αποψη και τροπο χειρισμου του παιδιου,(αν υποθεσουμε οτι απαιτειτε κατι τετοιο) και δεν ειναι απλα μια φαση που περνα...

[kostask77]

Πριν μπειτε στις κουνιες προειδοποιείς/εξηγεις πως αν χτυπησει άλλο παιδακι θα φυγετε.Οταν χτυπησει καποιο παιδακι τον παιρνεις και φευγεις.Καταλαβαινεις ότι θα τον παρεις σηκωτο γιατι θα σκουζει αλλα θα τον παρεις και θα φυγετε.Οταν ηρεμησει στο Σπιτι τοτε θα του ξαναεξηγησεις πως απαγορευεται να χτυπάμε γιατι το άλλο παιδακι ποναει και κλαιει και μπλα μπλα μπλα.Ακομα κι αν ζητησει συγγνωμη εσυ θα τον παρεις...Δοκιμασες κατι τετοιο?Καντο 3-4 φορες να δεις πως θα παει.

 

Σαφως ειναι κάτι που το έχουμε κάνει απ τη πρωτη στιγμη. Τα χουμε συζητήσει 50 φορές. Ναι δε θα το ξανακάνω κτλ κτλ. Ειναι φάσεις που τον βλέπω οτι συγκρατείται. Σε άλλες δε θα χαριστεί. Αλλά το βασικό μου πρόβλημα δεν ειναι το αν θα ανταποδώσει αν τον πειράξουν αλλά το οτι θα επιτεθεί σε άσχετη φάση μόνος του, επειδή ας πουμε δε τον αποδέχτηκαν σε μια παρέα.

 

kostask77 στον αλλο σου τοπικ περι αδυναμιας διαχειρισης ενθουσιαμου του μικρου σου, μαλλον παρουσιαζεις αλλη εικονα...τελικα τι ισχυει για τον μικρο σου??εδω μιλας για ενα επιθετικο παιδακι, εκει μιλας για το ιδιο παιδακι και για αδυναμια του ενθουσιαμου του οταν βρισκεται με αλλα παιδακια...λιγο μπερδεμενα μαλλον τα γραφεις...

 

αν ημουν στην θεση σου και απαντωντας σε αυτο εδω το τοπικ με τα δεδομενα που αναφερεις εδω,θα απευθυνομουν σε καποιον καλο ειδικο για μια αποψη και τροπο χειρισμου του παιδιου,(αν υποθεσουμε οτι απαιτειτε κατι τετοιο) και δεν ειναι απλα μια φαση που περνα...

 

Οντως. Ξεκινησα με εκεινο το τοπικ, αλλά οπως έγραψα, μετά απο λιγες ημέρες τα πράγματα ξέφυγαν και έγραψα τη συνέχεια ουσιαστικά εδώ. Θεωρω οτι η επιθετικότητα και η διαχείριση του ενθουσιασμού του σχετίζονται άμεσα.

Και γενικότερα όλα τα ποστ που έκανα αποτελούν συνέχεια. Η φάση ξεκινάει με το "προσπαθω να σε πλησιάσω, με κοροιδεύεις επειδη κάνω χαζομαρούλες, σε βαράω σε κάποιες περιπτώσεις ή στεναχωριέμαι" και καταλήγει πλέον στο "σε βαράω γιατι με κορόιδεψες, γιατι θεωρω οτι με πείραξες και σε κάποιες περιπτώσεις πλέον, επειδη μπορει να μη μου αρέσει η φάτσα σου" (το τελευταίο επαναλαμβάνω οτι δεν ειναι συχνό φαινόμενο αλλά σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα φθάνει για να θεωρηθεί ο μικρός ως παιδάκι που "χτυπάει" τα άλλα.

 

Το βασικό μου θέμα ειναι οτι πλέον ειναι απρόβλεπτος!

Μπορει τη μια στιγμή να αντιμετωπίσει εξαιρετικά μια κατάσταση και απ την άλλη να ειναι επιθετικος χωρις κανένα λογο.

[magdoulini]

 

Οντως. Ξεκινησα με εκεινο το τοπικ, αλλά οπως έγραψα, μετά απο λιγες ημέρες τα πράγματα ξέφυγαν και έγραψα τη συνέχεια ουσιαστικά εδώ. Θεωρω οτι η επιθετικότητα και η διαχείριση του ενθουσιασμού του σχετίζονται άμεσα.

Και γενικότερα όλα τα ποστ που έκανα αποτελούν συνέχεια. Η φάση ξεκινάει με το "προσπαθω να σε πλησιάσω, με κοροιδεύεις επειδη κάνω χαζομαρούλες, σε βαράω σε κάποιες περιπτώσεις ή στεναχωριέμαι" και καταλήγει πλέον στο "σε βαράω γιατι με κορόιδεψες, γιατι θεωρω οτι με πείραξες και σε κάποιες περιπτώσεις πλέον, επειδη μπορει να μη μου αρέσει η φάτσα σου" (το τελευταίο επαναλαμβάνω οτι δεν ειναι συχνό φαινόμενο αλλά σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα φθάνει για να θεωρηθεί ο μικρός ως παιδάκι που "χτυπάει" τα άλλα.

 

Το βασικό μου θέμα ειναι οτι πλέον ειναι απρόβλεπτος!

Μπορει τη μια στιγμή να αντιμετωπίσει εξαιρετικά μια κατάσταση και απ την άλλη να ειναι επιθετικος χωρις κανένα λογο.

 

το μικρο σου παει παιδικο σταθμο??και να το εχεις γραψει καπου,δεν το θυμαμαι...αν πηγαινει,πως ειναι η συμπεριφορα του εκει??

 

οταν βρισκεστε με αλλα παιδακια εκτος παιδικης χαρας,συμβαινει το ιδιο??σε εναν παιδοτοπο πχ θα συμβει παλι το ιδιο??σε μια συγκεντρωση??

 

με ολο το θαρρος,θα πρεπει να καταλαβεις οτι δεν ειναι φυσιολογικη η συμπεριφορα "θελω να με αποδεχτει η ταδε παρεα καλα και ντε, με τον οποιο τροπο επιλεξω εγω να μπω και αν δεν, αρχιζω και χτυπαω..." εσενα σαν ενηλικα, μπορω εγω να σου επιβαλλω την παρουσια μου με το ετσι θελω??φυσικα και δεν μπορω...στα παιδια αυτο ισχυει με ακομα μεγαλυτερη ενταση...απο την στιγμη που σηκωνεται το χερι, ναι μιλαμε για ενα παιδακι που χτυπαει και βγαζει επιθετικη συμπεριφορα...αυτο προτεινω να δουλεψεις και με τον εαυτο σου και με το παιδι...το θεμα δεν ειναι να παιρνεις το παιδι απο την παιδικη χαρα με το που θα δημιουργησει ενταση...το θεμα ειναι να καταλαβει,γιατι συμβαινει αυτο,οτι εντος εισαγωγικων,το ιδιο προκαλει μια κατασταση και οταν συμπεριφερεται με αυτον τον τροπο,θα χανει το παιχνιδι του καθε φορα...

 

δεν ειναι καλο να συμβουλευτεις ενα παιδοψυχολογο να σου δωσει ιδεες αντιμετωπισης παντως...

[miriki]

Είναι πολύ μικρός ακόμη. Μπορεί να δει τα πράγματα μόνο από τη δική του σκοπιά και όχι από τη θέση των άλλων. Δοκίμασε για λίγο να γίνεις η σκιά του. Δηλ. μόλις δεις ότι αρχίζει να εκνευρίζεται ΠΡΙΝ χτυπήσει παρτον κοντά σου και πες "έχεις αρχίσει να θυμώνεις. πες με λόγια στο παιδάκι αυτό που θέλεις. Τι θέλεις; Έλα να το πούμε μαζί".

 

Μπορεί να μην έχει την ... τεχνογνωσία να το χειριστεί οπότε το να φύγετε και απλά να χρειάζεται την επόμενη φορλα πάλι να χειριστεί μόνος του κάτι που δεν κατανοεί δεν έχει νόημα.

 

Ενισχύεις πολύ τις αποδεκτές συμπεριφορές και καθοδηγείς στις μη αποδεκτές συμπεριφορές.

 

Τραβάς την προσοχή του στις αντιδράσεις των άλλων σε κάθε συμπεριφορά (είδες τώρα που μίλησες στο παιδάκι τι ωραία που.... αχ πόνεσες που σε χτύπησε. αχ θύμωσε που το πόνεσες και σε χτύπησε και αυτό και πονάς τώρα ή πόνεσε και δε θέλει την παρέα σου). Να μάθει πώς να παίρνει ανατροφοδότηση από τις αντιδράσεις των άλλων δηλαδή. Καθόλου εύκολα δεν είναι όλα αυτά, ξέρω πολλούς ενήλικες που δεν μπαίνουν στον κόπο.

[Dragonfly]

Δεν έχω διαβάσει τις υπόλοιπες απαντήσεις. Θεωρώ όμως ότι είναι κάτι που θα πρέπει να το κοιτάξεις ώστε να μάθεις πως πρέπει να το χειριστείς. Μπορεί να είναι απλά θέμα χειρισμού. Θα πρέπει πάντως να πάρεις μια επαγγελματική συμβουλή εφόσον βλέπεις ότι η κατάσταση ξεφεύγει...

Θυμάμαι μια φορά που είχα συναντήσει ένα παιδάκι με παρόμοια συμπεριφορά. Ήταν γύρω στα 2 και με το που είδε τις κόρες μου, πολύ μεγαλύτερες, άρχισε να τους επιτίθεται. Χωρίς καμία πρόκληση, χωρίς καμία αφορμή. Μέσα σε δευτερόλεπτα, κλώτσησε τη μία στο κεφάλι και έσπρωξε την άλλη στα σκαλιά της τσουλήθρας... δεν είχα ξαναδεί τέτοιο πράγμα. Προσπαθούσα να το απωθήσω και δεν μπορούσα. Προσπαθούσε να επιτεθεί εκ νέου...

Οι γονείς του παντελώς αδιάφοροι στο παγκάκι. Το μόνο που του είπαν ήταν"έτσι όπως κάνεις δεν θα σε κάνει κανένας παρέα". Τίποτα άλλο... Πήραμε τα παιδιά και φύγαμε για να μην πλακωθώ με τους γονείς του... Δημόσιος κίνδυνος ήταν...

Αν συμβαίνει κατι τέτοιο, μην περιμένεις πότε θα του "περάσει". Συζήτησέ τον με κάποιον πιο ειδικό. Ψυχολόγο, οτιδήποτε.

[kostask77]

το μικρο σου παει παιδικο σταθμο??και να το εχεις γραψει καπου,δεν το θυμαμαι...αν πηγαινει,πως ειναι η συμπεριφορα του εκει??

 

οταν βρισκεστε με αλλα παιδακια εκτος παιδικης χαρας,συμβαινει το ιδιο??σε εναν παιδοτοπο πχ θα συμβει παλι το ιδιο??σε μια συγκεντρωση??

 

με ολο το θαρρος,θα πρεπει να καταλαβεις οτι δεν ειναι φυσιολογικη η συμπεριφορα "θελω να με αποδεχτει η ταδε παρεα καλα και ντε, με τον οποιο τροπο επιλεξω εγω να μπω και αν δεν, αρχιζω και χτυπαω..." εσενα σαν ενηλικα, μπορω εγω να σου επιβαλλω την παρουσια μου με το ετσι θελω??φυσικα και δεν μπορω...στα παιδια αυτο ισχυει με ακομα μεγαλυτερη ενταση...απο την στιγμη που σηκωνεται το χερι, ναι μιλαμε για ενα παιδακι που χτυπαει και βγαζει επιθετικη συμπεριφορα...αυτο προτεινω να δουλεψεις και με τον εαυτο σου και με το παιδι...το θεμα δεν ειναι να παιρνεις το παιδι απο την παιδικη χαρα με το που θα δημιουργησει ενταση...το θεμα ειναι να καταλαβει,γιατι συμβαινει αυτο,οτι εντος εισαγωγικων,το ιδιο προκαλει μια κατασταση και οταν συμπεριφερεται με αυτον τον τροπο,θα χανει το παιχνιδι του καθε φορα...

 

δεν ειναι καλο να συμβουλευτεις ενα παιδοψυχολογο να σου δωσει ιδεες αντιμετωπισης παντως...

 

Kαλησπέρα.

Αν θεωρουσα οτι ηταν φυσιολογικη η συμπεριφορά δε θα ζητούσα την άποψη των υπόλοιπων γονέων

Παιδικό δεν έχει πάει ακόμα, αλλά είχε μπει σε ένα σε ένα πλαίσιο μέχρι πριν από λίγο καιρό, πηγαίνοντας σε ένα δωρεάν πρόγραμμα αθλοπαιδιών με άλλα παιδάκια. Η επιθετικότητά του ήταν πολύ λιγότερη τότε. Σε παιδότοπους τα πράγματα είναι σαφώς καλύτερα. Βέβαια αν κάποιος τον σπρωξει, πειράξει θα επιτεθεί, αλλά είναι δεδομένο ότι δε θα πειράξει κάποιον στο άσχετο.

 

Daenerys_T, οχι εμάς δεν ειναι τόσο πολύ. Ειναι όμως απροβλεπτος και αυτό ειναι το σημαντικότερο. Και απαντώντας και στην miriki, ειναι αυτό που μας κάνει να γινόμαστε σκιά του. Και ειναι λυπηρό διότι ειναι ένα παιδί που γενικά θέλει να ειναι ανεξάρτητο, αλλά αποζητά συνέχεια τη παρέα στη διασκέδαση. Γενικά του μιλάμε πολύ.

[Dragonfly]

. Και ειναι λυπηρό διότι ειναι ένα παιδί που γενικά θέλει να ειναι ανεξάρτητο, αλλά αποζητά συνέχεια τη παρέα στη διασκέδαση. Γενικά του μιλάμε πολύ.

 

Μήπως να εστιάσετε εκεί. Να του δείξετε ότι και μόνος του μπορεί να διασκεδάσει. Ότι κάνουμε και πράγματα μόνοι μας και περνάμε ωραία.

Επιδιώκουμε τις φιλίες με άλλα παιδάκια αλλά όχι συνέχεια. Και αν κάποιος αρνηθεί την παρέα μας, δεν θυμώνουμε, δεν στενοχωριόμαστε, αλλά πάμε παρακάτω...

Κάποιος ειδικός θα σας δώσει καλύτερες συμβουλές.

[kostask77]

Καταρχην ευχαριστω για τις εως τωρα συμβουλές. Άργησα να απαντησω διοτι το παλευουμε.

Πλέον μπορει να παίζει μόνος του και του αρέσει. Βέβαια όταν βλέπει άλλα παιδάκια θα πλησιάσει. Δεν είναι βίαιος όταν αρνουνται την παρέα του. Η προσέγγισή του στα άλλα παιδιά είναι απόλυτα φυσιολογική τύπου «θέλεις να παίξουμε»;

Πήγαμε παιδικό. Μια χαρά. Καμία επιθετικότητα με τα παιδιά, μόνο αν κάποιο άλλο τον χτυπήσει χωρίς λόγο, οπου δε θα το αφήσει να πέσει κάτω.

Αυτό που δεν έχει σταματήσει ακόμα και συγκεκριμένα στη παιδική χαρά είναι τα «άσχετα» αν και τα έχει ελαττώσει αρκετά. Το να χτυπήσει ένα πιτσιρίκι, έτσι απλά χωρίς λογο. Τον ρωτάω πάντα «γιατι τον χτυπησες», απάντηση δεν παιρνω ή θα μου πει συγγνώμη.

 

Aυτό δουλεύουμε τωρα