Παρενθετη μητερα????

[tinaki]

Δεν ξέρω αν θα το ζητούσα από μία γυναίκα να κυοφορήσει το παιδί μου, αλλά είμαι χίλια τις εκατό σίγουρη ότι δεν θα μπορούσα να γίνω παρένθετη μητέρα!!! Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να μην φροντίζει, προστατεύει, αγαπάει με όλη την δύναμη της καρδιάς μου ένα πλάσμα που θα μεγαλώσει μέσα μου, ακόμα και αν έχει το dna κάποιου άλλου!!!

[sofakipap]

πριν 2 μηνες και κατι εφερα στον κοσμο το πρωτο μου παιδι...

για δευτερο δυσκολο το βλεπω,θα επιβαρυνθει παρα πολυ ο οργανισμος μου...

θελω ομως πολυ να χαρισω ενα αδελφακι στη μικρη μου καποια στιγμη στο μελλον...

οποτε ναι θα ζητουσα απο καποια γυναικα να γινει παρενθετη μητερα για μενα...

και γω αν μπορουσα θα το εκανα με ολη μου την ψυχη....

[Αγγελίνα#2]

εγω να σου πω την αληθεια δε θα το εκανα ισως γιατι δεν εχω τη δυναμη πολλα παιζουν!υπαρχουν και γυναικες που θα το εκαναν και αν δεν υπηρχαν τοτε πολλες οικογενειες μπορει να μην ειχαν κανει παιδια.σιγουρα αυτες οι οικογενειες τις ευγνωμονουν για το δωρο που τους κανουν και πραγματικα χαρας τη δυναμη τους εγω δε θα το εκανα με τιποτα και για κανενα.δε θελω να ακουστω σκληρη ετσι?απλα δε πιστευω οτι θα τα καταφερνα.εσυ τι γνωμη εχεις?

 

Να σου πω, Μαρία μου. Η αλήθεια είναι ότι μόλις το πρωτοάκουσα, η πρώτη, ψυχόρμητη αντίδρασή μου, ήταν να σκεφτώ "πόσο θα ήθελα να μπορούσα να της πω ΝΑΙ!" Τα παιδιά μου έχουν δώσει άλλο νόημα στην ύπαρξή μου, όσο κοινότυπο κι αν ακούγεται αυτο. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτά. Νιώθω απίστευτα χαρούμενη, γιατί λέω, και τίποτα άλλο καλό να μην κάνω στη ζωή μου, τουλάχιστον έφερα στον κόσμο και ανατρέφω δυο νέους ανθρώπους. Είναι τόσο γλυκό αυτό το συναίσθημα και με γεμίζει τόσο, που αισθάνομαι μια απεριγραπτη λύπη που δεν έχουν την ευκαιρία να το δοκιμάσουν και όλοι οι άλλοι που το θέλουν. θα ήθελα μέσα από την καρδιά μου να βοηθήσω τους πάντες...αλλά οπωσδήποτε όχι με αυτόν τον τρόπο. Οι λόγοι του όχι μου είναι αρκετοι και θα σας τους απαριθμήσω στη συνέχεια.

[MarcoPolo]

Μιας και ανοιξα εγω το θεμα πρωτη φορα ειναι γνωστη η γνωμη μου. Δεν υπαρχει χειροτερο πραγμα απο τα λαχταρας να γινεις μανα και να μην μπορεις. Οπως δεν υπαρχει και μεγαλυτερη πραξη αγαπης απο το να χαρισεις μια ζωη σε ανθρωπους που διαφορετικα δεν θα βιωσουν ποτε αυτη την απολυτη ευτυχια.

[sofakipap]

marcopolo να ξερες ποσο συμφωνω......

[Αγγελίνα#2]

MarcoPolo, ιδέα δεν είχα ότι είχε ξανανοιξει το θέμα, αλλιώς απλώς θα διάβαζα τα προηγούμενα χωρίς να το επαναφέρω. Και να φανταστείς ότι έκανα και αναζήτηση πριν! Να τι παθαίνεις άμα είσαι άσχετη, κι έφαγα και κάρτα από πάνω!

[MarcoPolo]

Eλα βρε καρτα γιαυτο τον λογο???? Ενταξει δεν το ειδες δεν εγινε και κατι φοβερο.

[Αγγελίνα#2]

Λοιπόν, αφού το ξανάνοιξα το θέμα, ας πω τουλάχιστον την προσωπική μου γνώμη. Οι λόγοι του "όχι" μου, είναι οι εξής:

 

-Πρώτον και κύριον, τα παιδιά μου. Ο μικρός δεν καταλαβαίνει, αλλά ο μεγάλος ήταν 3 χρονών όταν έμεινα έγκυος ξανά, οπότε παρακολούθησε και αντιλήφθηκε τα πάντα θα έλεγα μέχρι τη μέρα που γυρισα από το μαιευτήριο με το μωρό. Πώς λοιπόν θα με ξαναέβλεπε τόσους μήνες να κυκλοφορώ στο σπίτι με την κοιλιά και μετά να γυρίζω με άδεια χέρια? Πώς θα με έκρινε? Πώς να του εξηγησω? Είναι και ευαίσθητο παιδί και μου έχει πολύ αδυναμία. Αφήνω τις αβαρίες που θα έπρεπε να κάνω γενικά στην απασχόληση και περιποίηση των παιδιών μου, αν θα είχε το παραμικρό πρόβλημα η εγκυμοσύνη.

 

- Δεύτερον, ο άντρας μου, ο οποίος δε θα συμφωνούσε επ' ουδενί, και ειδικά για τρίτους. Νομίζω άλλωστε πως λίγοι άντρες θα στήριζαν μια τέτοια απόφαση. Οι περισσότεροι θα ένιωθαν πολύ αμηχανία, ενδεχομένως και ταπείνωση.

 

-Όλο το υπόλοιπο οικογενειακό μου περιβάλλον, το οποίο είμαι σίγουρη ότι θα διαφωνούσε κάθετα. Δενεξαρτώμαι από τη γνώμη τους βέβαια, αλλά δεν αδιαφορώ κι εντελώς γι΄αυτήν, ειδικά σε ένα τέτοιο θέμα, που σίγουρα θα χρειαζόμουν, έστω και πρακτικά μόνο, τη βοήθειά τους.

 

-Όσο για τα προσωπικά μου συναισθήματα, πιστεύω πως θα μπορούσα να κάνω το διαχωρισμό, να έχω τη συναίσθηση πως το παιδί που κυοφορώ δεν είναι το δικό μου κι ότι στο τέλος θα το δώσω, χωρίς να πάθω κανένα ταράκουλο. Θα με ευχαριστούσε ιδιαίτερα να πηγαίνω με τους φυσικούς γονείς ΄στους υπέρηχους και να βλέπω την ευτυχία τους, καθώς θα παρακολουθούσαν το μωρό τους να μεγαλώνει. Γενικά μου αρέσει πολύ να δίνω χαρά εκεί που ξέρω ότι θα εκτιμηθεί. Το βασικό μου πρόβλημα θα ήταν, περιέργως, το ότι δεν θα επιτρεπόταν να θηλάσω το παιδί. Τα δικά μου τα θήλασα περίπου 6 μήνες. Βρίσκω εγκληματικό να στερήσω ένα μωρό από το μητρικό γάλα κι από την αλλη είμαι σίγουρη πως θα με χαλούσε τρομερά να το αντλώ και να το στέλνω. Μου φαίνεται υποτιμητικό σαν σκέψη.

 

Κι έπειτα βέβαια υπάρχουν κι άλλοι φόβοι. Αν μου συμβεί κάτι, κι αντί να φέρω μια νέα ζωή στον κόσμο, χάσω και τη δική μου? Ποια η θέση μου, αν δω αύριο αυτό το πσιδί να κακοπερνάει με τους γονείς του?

[Αγγελίνα#2]

Eλα βρε καρτα γιαυτο τον λογο???? Ενταξει δεν το ειδες δεν εγινε και κατι φοβερο.

 

Μπα δεν έχουν κι αδικο οι άνθρωποι. Μάθε πρωτα χρυσή μου τους κανόνες και μετά προχώρα στο παρασύνθημα! Δεν ξανακάνω ταρζανιές. Άσε που νιώθω και πολύ ασχημα, σαν να μπήκα στα χωράφια σου ένα πράμα. Στο εξής θα αρκεστώ να γράφω στα θέματα των άλλων. Και πολύ μου είναι, της αστοιχείωτης.

[MarcoPolo]

Ολοι οι φοβοι σου ειναι απολυτα δικαιολογημενοι. Απλα κατω απο καποιες συγκεκριμενες συνθηκες ολοι οι φοβοι εξανεμιζονται εξαιτιας του απολυτου στοχου και της απολυτης συνειδητοτητας της πραξεως,

 

Για να αποφασισει καποιος να κανει ενα τετοιο δωρο σε μια γυναικα θα πρεπει η αγαπη του για αυτη να ειναι απολυτη και να μην χωραει δισταγμους.

 

Οσο για τον θηλασμο μια γυναικα που λαχταραει χρονια ενα παιδι που δεν ερχεται μπορει να καταφερει να το μεγαλωσει σωστα και χωρις απαραιτητα το κομματι του θηλασμου. Γιατι ναι ειναι σημαντικο πραγμα ο θηλασμος αλλα δεν ειναι απαραιτητως αυτο που κανει ενα παιδι ευτυχισμενο και συναισθηματικα αρτιο.

[MarcoPolo]

Κανεις πλακα ετσι??? Σε ποιανου χωραφια μπηκες??? Δεν ηξερα οτι εχει ο καθενας το οικοπεδακι του εδω μεσα!!!!!

 

Μην χαλιεσαι βρε με ασημαντα πραγματα.

[ilonka19]

Γιατί οι άνθρωποι που λαχταρούν τόσο πολύ ένα παιδάκι δεν προτιμούν να υιοθετήσουν ένα; Σίγουρα η διαδικασία της υιοθεσίας είναι ευκολότερη από το να βρεις μια άλλη γυναίκα, να την πείσεις να "δανείσει" τη μήτρα της να υποστεί όλη αυτή την ψυχοφθόρο διαδικασία για να έχει το βιολογικό σου παιδάκι. Σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσα να υποβάλλω κανέναν συνάνθρωπό μου σε αυτή την επώδυνη διαδικασία μόνο και μόνο για να έχει το παιδί μου το αίμα μου. Και τα παιδιά που υιοθετούμε παιδιά μας είναι, άσχετα αν δεν έχουμε το ιδιο DNA.

[MarcoPolo]

Γιατι πολλες φορες οι ανθρωποι που δεν μπορουν να κανουν παιδι μπορει να εχουν καποιο προβλημα υγειας οποτε και παλι δεν τους δινουν παιδι για υιοθεσια. Οποτε δεν εχουν καποια αλλη λυση.

[Palladin]

Οσο για τον θηλασμο μια γυναικα που λαχταραει χρονια ενα παιδι που δεν ερχεται μπορει να καταφερει να το μεγαλωσει σωστα και χωρις απαραιτητα το κομματι του θηλασμου. Γιατι ναι ειναι σημαντικο πραγμα ο θηλασμος αλλα δεν ειναι απαραιτητως αυτο που κανει ενα παιδι ευτυχισμενο και συναισθηματικα αρτιο.

Συγνώμη για το άκυρο, γενικότερα συμφωνώ με αυτό που λες, αλλά ήθελα να πω ότι υπάρχει τρόπος και έχει συμβεί σε αρκετές περιπτώσεις μητέρα που υιοθέτησε παιδί να το θηλάσει. Χρειάζεται βέβαια αρκετή προσπάθεια και επιμονή.

[MarcoPolo]

Ναι δεν ειπα οτι δεν γινεται απαραιτητως αλλα για μενα δεν κρινεται απο αυτο και μονο ουτε η σχεση του παιδιου με την μητερα αλλα ουτε και η υγεια του παιδιου σωνει και καλα.

[Palladin]

φυσικά, απλά το αναφέρω γιατί οι περισσότεροι δεν το ξέρουν

[Αγγελίνα#2]

Οσο για τον θηλασμο μια γυναικα που λαχταραει χρονια ενα παιδι που δεν ερχεται μπορει να καταφερει να το μεγαλωσει σωστα και χωρις απαραιτητα το κομματι του θηλασμου. Γιατι ναι ειναι σημαντικο πραγμα ο θηλασμος αλλα δεν ειναι απαραιτητως αυτο που κανει ενα παιδι ευτυχισμενο και συναισθηματικα αρτιο.

 

Συμφωνώ απόλυτα με αυτό που λες. Η αλήθεια είναι ότι δεν αναφερόμουν τόσο στα συναισθήματα του παιδιου όσο στα δικά μου για το όλο θέμα. Να έχω δηλαδή γάλα, να ξέρω πόσο πολύ θα το ωφελήσει και να μη μπορώ να του το προσφέρω. Θα μου πεις, αν ήμουν τόσο μάγκας κι έμπαινα σε αυτή τη διαδικασία, μπορεί στη συνέχεια η άντληση με θήλαστρο (κάτι που μου φάνηκε επώδυνο και απεχθές τις λίγες φορές που το δοκίμασα) και η αποστολή του (που τώρα μου θυμίζει το "η καλή μας αγελάδα βόσκει κάτω στη λιακάδα"), να μου φαινόταν παιχνιδάκι τελικά.

 

Βλέπω ότι πάρα πολλές κοπέλες απαντάνε ότι θα το κάνανε μόνο για την αδελφή τους. Γνωρίζω κι εγώ μια τέτοια περίπτωση, εδώ στην πόλη μου. Το παιδί είναι μεγάλο τώρα και το ξέρει και γενικά, από ό,υι φαίνεται, λειτούργησε μια χαρά η κατάσταση. Επίσης είχα και μια μαθήτρια, που ήταν το τέταρτο παιδί μιας οικογένειας. Η αδελφή της μάνας έμενε στο διπλανό διαμέρισμα και την είχε βοηθήσει πάρα πολύ με τα παιδιά, αλλά δεν μπορούσε να αποκτήσει δικό της. Έτσι η μάνα έδωσε τη μικρή στην αδελφή της να τη μεγαλώσει κι όλα μια χαρά. Η μικρή μάλιστα το ήξερε και ήταν περήφανη γι΄αυτό, την έκανε να νιώθει ξεχωριστη. Και δεν ήταν καθόλου κακομαθημένη.

[MarcoPolo]

Eννοειται οτι πρεπει να ειναι πολυ δικο σου ατομο για να μπεις σε αυτη την διαδικασια. Η μητερα μου ηταν προθυμη να το κανει για εμενα αλλα καποια θεματακια υγειας και η ηλικια της δεν το επετρεψαν. Ηταν οριακα ηλικιακα και μπορουσε κατι να παει στραβα.

 

Μακαρι να ειχα αδερφη που θα μπορουσε να μου χαρισει και ενα δευτερο παιδι αλλα δεν εχω οποτε το ξεχναμε.

[AngiCat]

για οποιονδήποτε σίγουρα οχι.Αλλά για τις αδερφές μου σίγουρα.Αν είχα εγω το θέμα πάλι σε αδερφή μου ή στη μαμά μου θα το ζητούσα

 

Κι εγώ μόνο για τις αδερφές μου! Δεν θα το σκεφτόμουν καθόλου. Τα ανίψια μου τα έχω ήδη σαν δικά μου παιδιά.

[koufetaki]

κι εμενα μου γινε πριν 4 χρονια αυτη η προταση μεταξυ αστειου και σοβαρου και η αληθεια ειναι οτι το συζητησαμε με το αντρα μου αλλα στο φτερο(υπαρχει περιπτωση να το κανουμε?οχι τελος)για τα παιδια μου και τα αδερφια μου σιγουρα και χωρις δευτερη σκεψη θα το κανα.για πολυ φιλους μου(γτ το ζευγαρι που ελεγα ηταν απλοι γνωστοι)πραγματικα δεν ξερω τι θα εκανα κοριτσια.μονο ενα πραγμα σκεφτομαι πανω σε αυτο.το μωρο που θα κυοφορουσα δεν θα ηταν δικο μου ουτε το ωαριο ουτε το σπερμα του αντρα μου εγω θα ημουν μια θερμοκοιτιδα μια φωλιτσα για να μεγαλωσει να αναπτυχθει,...πραγματικα αν μου συνεβαινε κατι τετοιο θα εμπαινα σε μεγαλο διλημα!αν ηξερα οτι πληρουν ολες τις σωστες προδιαγραφες για να μεγαλωσει αυτο το μωρο σωστα και με αγαπη?!!!!δεν θα ηταν το υπερτατο δωρο κατι τετοιο?και οχι μονο στο ζευγαρι αλλα και στην δικη μου ψυχη?!!

[#ΕΛΕΝΑ#]

δεν ξερω αν θα εκανα κατι τετοιο για ενα μονο λογο, δενεσαι με το παιδι στην εγκυμοσυνη και μετα την γεννα το δινεις αλλου, αυτο δεν το δεχομαι...να δωσω το παιδι που ειχα για 9 μηνες μεσα μου σε μια ξενη,γιατι ακομα και κολλητη σου να ηταν ειναι μια ξενη...και αν στο τελος το αρνηθει γιατι υπαρχει και τετοια περιπτωση ποτε δεν ξερεις τι μπορει να σκεφτεται ο αλλος μπορει να την πιασει φοβος πανικος και οταν θα παρει το μωρο στο σπιτι τι θα κανει??? μενα παιδι το οποι σου ηρθε απο το πουθενα, εννοω δεν το κυοφορουσε αυτη αλλα καποια αλλη...αν το αρνηθει ειναι χειροτερο και για εσενα και φυσικα για το παιδι ενα παιδι που δεν θα ξερει ποιος ειναι που και εσυ μενα παιδι παραπανω που δεν το ηθελες για εσενα...δεν θα το εκανα πιστευω ποτε....γνωμη μου παντα....

[koufetaki]

γτ σκεφτεσε οτι δεν θα το ηθελε?μα το παιδι της θα ηταν.το δικο της dna.και οι γυναικες που πολεμαν και δεν μπορουν να κανουν παιδι υποφερουν εχω δυστυχως στον περιγυρο μου ατεκνα ζευγαρια.οι κοπελες τρελαινονται ωρες ωρες και η καταθλιψη παει και ερχετε τις γνωστες μερες του μηνα.ειναι μεγαλος αγωνας γι αυτο δεν νομιζω οτι θα υπηρχε περιπτωση να μην το ηθελε το παιδι της οποιαδηποτε γυναικα εμπαινε σε αυτο το τριπακι.

[Aeriko]

Οσο για τον θηλασμο μια γυναικα που λαχταραει χρονια ενα παιδι που δεν ερχεται μπορει να καταφερει να το μεγαλωσει σωστα και χωρις απαραιτητα το κομματι του θηλασμου. Γιατι ναι ειναι σημαντικο πραγμα ο θηλασμος αλλα δεν ειναι απαραιτητως αυτο που κανει ενα παιδι ευτυχισμενο και συναισθηματικα αρτιο.

 

 

Ποιος λέει ότι η γυναίκα που δεν θα κυοφορήσει δεν θα μπορεί να θηλάσει το παιδί;

[v & a]

το χω σκεφτει χωρις καν να μου το εχουν προτεινει για ενα ατομο, που ξερα πως δυσκολευοταν, απο το συγγενικο περιβαλλον αλλα δεν νομιζω τελικα να το κανα...και γενικοτερα δε θα υποβαλλομουν ποτε στη διαδικασια της εξωσωματικης... οποτε μαλλον ακυρο.

[Aeriko]

Αν ήμουν 100% σίγουρη πως θα κατάφερνα να το κρατήσω θα το έκανα. Είναι ο μόνος λόγος ίσως που θα έμπαινα ξανά σε διαδικασία εξωσωματικής και ας θέλω ένα παιδάκι ακόμα. Βέβαια μιλάω εκ του ασφαλούς διότι δεν νομίζω πως θα με διάλεγε καμμία για παρένθετη μητέρα

 

Θέλω όμως να πω ένα ΜΠΡΑΒΟ στην MarcoPolo για όσα έχει γράψει στο θέμα και να της πω επίσης να το παλέψει! Όσο για την angelmes εύχομαι σύντομα να αποκτήσει το μωράκι που θέλει

 

Αγγελίνα: Θα μπορούσες να πεις στο μεγάλο σου παιδί ότι φιλοξενείτε ένα ξένο μωράκι που θα γεννηθεί ναι μεν από σένα αλλά θα πάει στους γονείς του και θα μεγαλώσει με εκείνους. Θα ήταν ένα καταπληκτικό παράδειγμα αλτρουισμού