ΦΟΒΑΤΑΙ ΜΗ ΜΕΙΝΕΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ

[mama tou kostantinoulh]

Εδώ και ένα μήνα περίπου αρχισα πάλι δουλεια και ο Κωνσταντίνος (που μέχρι 13 μηνών έμενε με τη μαμά όλη μέρα) μένει εναλάξ στις 2 γιαγιάδες. Το πρωί τον αφήνει ο άντρας μου και το μεσημέρι τον παίρνω εγώ. Το θέμα ειναι ότι αν και δεν το εξωτερικευει, το πρωί όταν τον αφήνει ο μπάμπάς του, του ρίχνει ένα βλέμα τύπου "γιατι με αφήνεις?" και το μεσημέρι όταν εγώ πάω να τον πάρω δεν θέλει να φύγει και μου κάνει νεύρα μέχρι να μπει στο αυτοκίνητο. Στις γιαγιάδες να πω ότι περνάει καλά. Δεν θέλει τους αποχωρισμούς.Το σαββατοκύριακο έκανε κάτι καινούργιο. Δεν ήθελε να κοιμηθεί το μεσημέρι για να μας βλέπει και να μη μας αφήσει. Σήμερα έχει ξυπνήσει από τις 6.30 και δεν θέλει να κοιμηθει για τον ιδιο λόγο. Να διευκρινίσω ότι πρόκειται για παιδί που δεν ξυπνάει νωρίτερα από τις 9 αν τον αφήσεις και το μεσημέρι κοιμάται 3ωρα. Ανησυχώ για την ψυχολογία του. Νιώθω ότι του λειπουμε, παρολο που του αφιερώνουμε όλο το χρόνο μας όταν ειμαστε σπιτι (και φανταστείτε ότι εγώ δεν δουλεύω πολλές ώρες). Τί να κάνω? Πώς να αντιδράσω για να μην υποφέρει το μικρούλι μου και να ξεπεράσει αυτή τη φάση?

[ngeo23]

αχ κουκλα, μη βαζεις τον εαυτο σου σε τετοιες σκεψεις. τα ειχαμε ξαναπει οτι θα περνουσε φασεις το παιδι καθως εμενες και συνεχεια μαζι του.

μη στεναχωριεσαι, νομιζω οτι περναει φαση και σε λιγο καιρο που θα συνηθισει θα ειναι ολα καλυτερα.

υπαρχει περιπτωση να ερχονται καπου καπου οι γιαγιαδες σε εσας ωστε να μην φευγει παντα απο το περιβαλλον του;

σκεψου οτι αν παιρναει καλα και παιζει εννοειται οτι δεν θα θελει να τελειωσει αυτο, οποιος και αν παει να τον εμποδισει. Δηλαδη δεν νομιζω οτι σου κραταει μουτρα η δεν σε θελει απλα δεν θελει να τελειωσει κατι που παει τοσο καλα για αυτον.

εχει περασει ενας μηνας, δωσε κι αλλο χρονο και μην ανησυχεις τοσο, ισως και να το καταλαβαινει και το παιδι.

μπορει επισης να φταιει κατι αλλο για τον υπνο ή να ειναι μεμονωμενο περιστατικο.

εγω εχω ξεκινησει δουλεια εδω και ενα μηνα, οταν ερχομαι σπιτι (βεβαια με τη δουλεια μου το πολυ να λειπουμε ταυτοχρονα 3 ωρες) ειναι κολλημενη πανω μου αλλα και την υπολοιπη μερα, ολο μαζι να ειμαστε και γενικα εχει κολλησει, λογικο και αναμενομενο.

μην στεναχωριεσαι πιστευω θα περασει, φαση ειναι.

τωρα αν συνεχιστει κατι και σε παραξενευει μπορεις να συμβουλευτεις αρχικα τον παιδιατρο σου.

[mama tou kostantinoulh]

Ngeo σίγουρα φάση ειναι. Το κακό είναι του βγήκε ξαφνικά και σήμερα ειναι 2ο μεσημέρι σερί που δεν κοιμάται. Και σκέψου ότι ο Κωνσταντίνος ήταν πολύ καλοβολος στον ύπνο. Του έβαζα πιπίλα και εφευγα. Σήμερα τί τον άφησα να κλάψει, τί πήγα μαζί του και έκανα ότι θα κοιμόμουν στο χαλί δίπλα στην κουνια του, τί τον πήρα στο κρεββάτι μαζί μου....τίποτα. Τώρα γυρνοβολάει στο σπίτι και σε λίγο θα αρχίσει η γκρινια λόγω νυστας....Τί να πω....

[ngeo23]

Μηπως του πονανε τα δοντια; ή μηπως εχει συναχι και του πηραξε και τα αυτακια; (επειδη κυκλοφορει ιωση ρωταω)

καλα, αυτο με το μεσημεριανο υπνο μας το εκανε που και που η δικια μας, μετα ηθελε τοσο πολυ να κοιμηθει που γκρινιαζε. Ετσι καποιες φορες την επαιρνα αγκαλια, καθομασταν στον καναπε διπλα στο κρεβατι της και εκει που εδειχνε οτι θελει να παει μεσα να παιξει εκει ξεραινοταν στον υπνο. Απλα σκεφτηκα οτι δεν πειραζει μια στο τοσο να την παιρνω αγκαλια και να καθομαι, ευτυχως ετσι εγινε και δεν κακομαθε!

[MAROU]

mama tou konstantinou,διαβάζω ένα βιβλίο και αυτό που περιγράφεις λέγεται άγχος του αποχωρισμού,το περνάνε όλα τα παιδάκια μετά τον 8ο μήνα.Για να τον βοηθήσεις λέει πως πρέπει να παίζεις παιχνίδια μαζί του όπως το κου-κου-τα δηλ.κρυμμένη πίσω απο τον τοίχο ή εμφανίζοντας και εξαφανίζοντας παιχνίδια μπροστά του(για να καταλάβει ότι όποιος φεύγει δεν είναι για πάντα και εμφανίζεται πάλι),επίσης όταν πχ είναι να φύγεις απο το σπίτι μην το κάνεις κρυφά αλλά δινοντάς του ένα φιλάκι,επίσης να μην αντιδράς με άγχος και υπερβολή όταν κλαίει αλλά να τον καθησυχάζεις και αν κλαίει στην αγκαλιά των άλλων και θέλει εσένα μην επιμένεις,χρειάζεται χρόνο για να προσαρμοστεί με νέα πρόσωπα.Τέλος να μην τον απομονώνεις αλλά να έρχεται σε επαφή με τον έξω κόσμο ώστε να συνηθίσει να βλέπει τα πρόσωπα του περιβαλλοντό του.Ελπίζω λίγο να σε βοήθησα...

[mama tou kostantinoulh]

Ngeo όχι δε νομίζω ότι ειναι κάτι σωματικό. Ψυχολογικό ειναι και συμφωνώ με τη marou άγχος αποχωρισμού ειναι. Παλιότερα για κάποια περίοδο δεν με άφηνε να φύγω από το δωμάτιο για καμμια βδομάδα ειμασταν αυτοκόλλητοι. Η παιδίατρος ειχε πει "αγαπη και προδερμ" και θα το ξεπερνούσε όπως και έγινε τοτε. Τώρα όμως ήταν ξαφνικο. χτες το μεσημέρι ειχαμε τα ίδια οπότε (ακολουθωντας συμβουλή βιβλίου) τον άφησα να κλάψει 5 λεπτά, μπηκα μέσα του έβαλα πιπίλα&του μιλουσα ήρεμα, ουρλιαζε για άλλα 10 λεπτά (όταν ήμουν έτοιμη να μπω) οπότε και κοιμήθηκε. Ξύπνησε 3,5 ώρες μετά οπότε φαντάσου κουραση. Ολο το απογευμα παιζαμε μαζί και τον χαιδευα. Σήμερα το μεσημέρι να δουμε. Τον λυπάμαι από τη μια να σπαράζει αλλά από την άλλη δεν ξέρω πως να τον βοηθήσω.

[ΜΑΡΙΤΑ]

Σε καταλαβαίνω απόλυτα γιατί αντιμετωπίζω το ίδιο πρόβλημα! Η μικρή μου είναι 10 μηνών και εδώ και 1 1/2 μήνα που ξεκίνησα δουλειά έχουν αλλάξει όλα.Ενώ ήταν βολικό παιδάκι με τον ύπνο όπως λες και εσύ της έβαζα πιπίλα και έφευγα, τώρα ξυπνάει το βράδυ συνέχεια με κλάματα. Δεν πεινάει-το έχω δοκιμάσει, δεν διψάει-επίσης. Χτες ξύπνησε 3 και ξανακοιμηθήκα στις 4! Δεν αντέχω άλλο! Συνέπεσε τώρα και το πρώτο μας δόντι και όλα τα κάνει πιο δύσκολα αυτό!

Ο γιατρός μας είπε ότι επηρρεάζει πολύ το γεγονός που ξεκίνησα δουλειά. Είναι ακριβώς αυτό που είπατε το άγχος του αποχωρισμού!

Τί να κάνω; Δεν μπορώ να κάνω αυτό που είπες με το κλάμα γιατί μου μαυρίζει και κρατάει τη αναπνοή της. Εκτός αυτού νομίζω πως το παιδί θέλει στοργή και αγάπη αφού προφανώς νιώθει ανασφάλεια και το να την αφήνω να κλαίει μάλλον κακό θα της κάνει στην προκειμένη περίπτωση! Κάνω λάθος βρε κορίτσια; Δε ξέρω τι να κάνω για να την βοηθήσω!

[MAROU]

Μαρίτα μου σύμφωνα με το βιβλίο που διαβάζω και εγώ λέει πως δεν πρέπει να τα αφήνουμε να κλαίνε γιατί έτσι γίνονται πιο ανασφαλή και ξεπερνάνε πιο δύσκολα αυτό το στάδιο.Πρέπει να ανταποκρινόμαστε αμέσως στο κλάμα τους και όπως είπε και η παιδίατρος πολύ στοργή και αγάπη και υπομονή θα το ξεπεράσει.

[mama tou kostantinoulh]

Κορίτσια έχω να σας πω ότι το μεσημέρι κοιμηθηκαμε χωρίς κλαμα.....Αφού αρχικά δεν ήθελε όταν πήγα να τον βαλω για ύπνο, τον πήρα αγκαλια, φάγαμε και οι 2 μας μαζί, και μετά ήρεμα αλλά σταθερα μπήκαμε για ύπνο. Δεν ξέρω αν το κλαμα βοηθάει ή βλάπτει (βέβαια αν ειχα το θέμα με την αναπνοή Μαρίτα, μάλλον δεν θα το δοκίμαζα) πάντως έχω παρατηρήσει ότι αν του κάνω το χατήρι εκείνη την ώρα, μετά ούτε αυτός ηρεμει ουτε εγώ. Και παλιότερα, που για απροσδιόριστους λόγους εκλαιγε λίγο πριν κοιμηθει, αυτό συνεβαινε 1-2 μέρες και μετά κοβόταν. Ενώ αν τον σήκωνα ή προσπαθούσα να τον παρηγορήσω, ξεσηκωνόταν και δεν κοιμόταν με αποτέλεσμα να γκρινιάζει μετά από λίγο από τη νύστα. Κατά τη διάρκεια της μέρας θα προσπαθήσω να ειμαστε συνεχεια μαζί όσο πιο ποιοτικά μπορούμε....και βλέπουμε.