τα φιλιά κάνουν κακό?

[nicole23]

καλημέρα σε όλους! αυτή την περίοδο διαβάζω το "διάλογοι με τις μητέρες" του Μπρούνο Μπέτελχαιμ. Ο εν λόγω παιδοψυχολόγος υποστηρίζει ότι με το να φιλάμε τα μωρά μας διακινούμε μια ερωτική αντίδραση, πρόωρη , που ξεπερνάει την ηλικία του παιδιού. Ευνοούμε δηλαδή την πρόωρη σεξουαλικότητα του παιδιού. μπορούμε να δείχνουμε την στοργή και την αγάπη μας με άλλους τρόπους, όπως αγκαλιές, χάδια, γαργαλημα κλπ.

Ομολογώ ότι ξαφνιάστηκα λίγο γιατί ούτε το είχα σκεφτεί, ούτε το είχα ξανακούσει. Τι γνώμη έχετε εσείς? Αυτή η άποψη είναι η ¨επίσημη" άποψη των παιδοψυχολόγων ή μια ακόμα "αιρετική":?:

[Αννα Μ.]

Ομολογω οτι και εγω πρωτη φορα το ακουω αλλα και παλι δεν με ξαφνιαζει χωρις αυτο να σημαινει οτι συμφωνω. Απλα αυτο που εχω καταλαβει ειναι οτι ορισμενες ψυχολογικες αποψεις ταιριαζουν περισσοτερο σε καποιους λαους και σε αλλους φαινονται παραλογες. αν το καλοσκεφτεις καποιοι πολιτισμοι (συνηθως οι βοριοι) ειναι γενικα πιο "ψυχροι" στις αντιδρασεις τους χωρις αυτο να σημαινει οτι δεν εχουν συναισθηματα. Οι ελληνες ειναι πολυ εκδηλοτικοι, αγκαλιαζονται γρηγορα, φιλιουνται με το παραμικρο (για χρονια πολλα, για συγχαρητηρια και για "καλημερα" που λεει ο λογος!). Οποτε καθαρα και μονο απο προσωπικη μου αποψη αν μας εβλεπε ενας "βορειος" ποσο εκδηλωτικες ειμαστε με τα παιδια μας θα ελεγε οτι ειμαστε υπερβολικες ενω σε εμας φαινονται ολα φυσιολογικα. Καλα κανεις και διαβαζεις διιαφορες αποψεις, απλα θα προτεινα πριν υιοθετησεις καποια να υπολογιζεις ολες τις παραμετρους που παιζουν ρολο σε μια ερευνα και δεν αναφαιρονται πουθενα.

[kit_katerina]

Με το ιδιο σκεπτικο και τα χαδια, γαργαλημα, αγκαλιες δεν προκαλουν ερωτικη αντιδραση? Συμφωνω κι εγω με την Αννα. Και για να κανω και λιγη πλακα: λετε γι΄αυτο να ειμαστε απο τους πιο ερωτικους λαους στον κοσμο? Επειδη εκπαιδευομαστε απο βρεφη να εχουμε και να προκαλουμε ερωτικη διαθεση???

[citron]

Μου κανει πολυ εντυπωση και δεν το εχω ξανακουσει. Μα ειναι δυνατον να μην φιλας την αφρατη μαγουλιθρα του νινιου σου ??

[pax]

Κι εγώ συμφωνώ με τις προηγούμενες. Κάθε μητέρα ξέρει καλύτερα απ΄όλους πότε κάτι είναι ερωτικό με την κακή έννοια, και πότε όχι. Μου φαίνεται σαν αυτά που λεν μερικοί "ψυχολόγοι" για το θηλασμό, ότι δήθεν προκαλεί οιδιπόδειο και άλλα τέτοια κουφά.

[nicole23]

καλά, και γω τον δικό μου τον φιλάω συνέχεια...και για την ισονομία (αυτήν την έκφραση την άκουσα από ένα δημοσιογράφο και με εντυπωσίασε χιχιχι),πρέπει να συμπληρώσω ότι ο κύριος Μπέτελχαιν υποστηρίζει ότι ούτε με τον θηλασμό ούτε με τα χάδια προωθείται η πρώιμη σεξουαλικότητα του παιδιού. Το στόμα όμως είναι ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο σημείο. Και το πρόβλημα δεν εντοπίζεται στο φιλί που δίνουν οι γονείς στο παιδί, αλλά το φιλί που δίνει το παιδί στους γονείς, μιμούμενο τους μεγάλους. Αυτό είναι που το ερεθίζει. (αυτή η σκέψη με σοκάρει και μόνο που απλώς την μεταφέρω σε εσάς).

Τέλος, ο εν λόγω παιδοψυχολόγος δεν απαγορεύει τίποτα. Απλά επισημαίνει τις συνέπειες των πράξεων των γονιών. Ο κάθε γονιός αποφασίζει πώς θέλει να μεγαλώσει το παιδί του, κανένας παιδοψυχολόγος δεν μπορεί να του κάνει υποδείξεις. Αυτή την ιδέα προωθεί γενικά στο βιβλίο του (και αυτό είναι που με εντυπωσίασε).

[monbebe]

πως το λεει ο Καρρας? ....αστη να λεεεεεεεεεεεεεειιιιιι...

ε, αστον να λεει... τι λεμε τωρα? υπαρχει μανα που δεν θα φιλησει το παιδι της? δεν θα το αγκαλιασει, χαιδεψει...

κι εγω φιλαγα τον μεγαλο μου γιο οταν ηταν κανα 2 χρονια μικροτερος στο στομα πεταχτα και μετα μονος του μου το εκοψε... -εχει βγει και τυπος που σκουπιζεται μολις τον φιλησεις!-

αλλα το εκανα μονο εγω... εκεινος ποτε δεν με φιλαγε απο μονος του ετσι... και μονο μεταξυ μας... δηλ. κανεις αλλος δεν τον φιλαγε ετσι.. οκ, δεν ειναι ισως καλο απο αποψη μεταδοσης μικροβιων πχ αλλα ποτε δεν ενιωσα οτι μου βγαζει μια ερωτικη συμπεριφορα...

[aglaia]

καλημέρα σε όλους! αυτή την περίοδο διαβάζω το "διάλογοι με τις μητέρες" του Μπρούνο Μπέτελχαιμ. Ο εν λόγω παιδοψυχολόγος υποστηρίζει ότι με το να φιλάμε τα μωρά μας διακινούμε μια ερωτική αντίδραση, πρόωρη , που ξεπερνάει την ηλικία του παιδιού. Ευνοούμε δηλαδή την πρόωρη σεξουαλικότητα του παιδιού. μπορούμε να δείχνουμε την στοργή και την αγάπη μας με άλλους τρόπους, όπως αγκαλιές, χάδια, γαργαλημα κλπ.

Ομολογώ ότι ξαφνιάστηκα λίγο γιατί ούτε το είχα σκεφτεί, ούτε το είχα ξανακούσει. Τι γνώμη έχετε εσείς? Αυτή η άποψη είναι η ¨επίσημη" άποψη των παιδοψυχολόγων ή μια ακόμα "αιρετική":?:

 

Nicole, νομίζω ότι καλά κάνεις και προβληματίζεσαι γι αυτά που διαβάζεις!

 

Ο Μπρούνο Μπετελχάιμ έχει γράψει ένα πολύ ωραίο βιβλίο: Η Γοητεία των Παραμυθιών. Πρόκειται για μια ψυχαναλυτική προσέγγιση των κλασικών παραμυθιών και δείχνει πόσο σημαντικά είναι για το μεγάλωμα των παιδιών.

 

Η ψυχολογία κατά το μεγαλύτερο μέρος της δεν είναι επιστημονικά τεκμηριωμένη. Τα περισσότερα που έχουν λεχθεί ή γραφεί είναι υποθέσεις που δεν έχουν ελεχθεί, θεωρίες που δεν έχουν τεκμηριωθεί. Μπορεί να είναι σωστά και να αποδειχθούν μεγάλες αλήθειες αλλά μέχρι να γίνει αυτό, έχουμε κάθε λόγο να είμαστε επιφυλακτικοί.

 

Δυστυχώς όσοι σπουδάζουν ψυχολογία διδάσκονται τις θεωρίες και τις υποθέσεις μαζί με τα όσα έχουν τεκμηριωθεί σαν να πρόκειται για ίσης βαρύτητας απόψεις, τις περισσότερες φορές δεν γνωρίζουν τι από αυτά βασίζεται στην έρευνα και τι είναι απλώς υπόθεση. Το χειρότερο είναι που θεωρούν δεδομένο κάτι μόνο και μόνο γιατί το έχει γράψει κάποιος που θεωρείται σημαντικός.

 

Αυτό δίνει το θάρρος στους καταξιωμένους να αυθαιρετούν...

 

Γιατί ειδικά το φιλί διακινεί ερωτική αντίδραση και όχι το χάδι;

 

Πώς ορίζεται η ερωτική αντίδραση του παιδιού; Πότε θεωρείται πρόωρη; Πότε είναι ώριμο ένα παιδί για να μπορεί να δεχθεί φιλιά; Πώς διαπιστώθηκε η πρόωρη σεξουαλικότητα των παιδιών; Τα έχει μελετήσει ο Μπετελχάιμ ή κάποιος άλλος; Μήπως ο Μπετελχάιμ ή κάποις άλλος βλέπει σεξουαλικότητα εκεί που δεν υπάρχει;

Στην ψυχολογία όταν γίνονται μελέτες, έχει μεγάλη σημασία να διασφαλιστεί η αντικειμένικότητα των παρατηρήσεων και έχουν αναπτυχθεί διάφορα συστήματα για να συλλέγονται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο οι παρατηρήσεις και να είναι δυνατή η επεξεργασία τους.

 

Πολύ φοβάμαι ότι αυτά που γράφει ο Μπετεχάιμ δεν βασίζονται σε καμία έρευνα και σε καμία συστηματική συλλογή παρατηρήσεων, σε καμία επεξεργασία... άρα δεν είναι επιστημονικά. Το ότι είναι κάποιος επιστήμοντας (έχει πτυχίο μιας επιστήμης) δεν σημαίνει αυτόματα ότι όσα λέει είναι επιστημονικά.

[kit_katerina]

Nicole, νομίζω ότι καλά κάνεις και προβληματίζεσαι γι αυτά που διαβάζεις!

 

Αγλαΐα πολυ χαιρομαι που βλεπω ποστ σου! Ειχα πολυ καιρο να δω. Χαιρομαι πραγματικα που εισαι ακομα εδω!

[Aspa]

Nicole, νομίζω ότι καλά κάνεις και προβληματίζεσαι γι αυτά που διαβάζεις!

 

Ο Μπρούνο Μπετελχάιμ έχει γράψει ένα πολύ ωραίο βιβλίο: Η Γοητεία των Παραμυθιών. Πρόκειται για μια ψυχαναλυτική προσέγγιση των κλασικών παραμυθιών και δείχνει πόσο σημαντικά είναι για το μεγάλωμα των παιδιών.

 

Η ψυχολογία κατά το μεγαλύτερο μέρος της δεν είναι επιστημονικά τεκμηριωμένη. Τα περισσότερα που έχουν λεχθεί ή γραφεί είναι υποθέσεις που δεν έχουν ελεχθεί, θεωρίες που δεν έχουν τεκμηριωθεί. Μπορεί να είναι σωστά και να αποδειχθούν μεγάλες αλήθειες αλλά μέχρι να γίνει αυτό, έχουμε κάθε λόγο να είμαστε επιφυλακτικοί.

 

Δυστυχώς όσοι σπουδάζουν ψυχολογία διδάσκονται τις θεωρίες και τις υποθέσεις μαζί με τα όσα έχουν τεκμηριωθεί σαν να πρόκειται για ίσης βαρύτητας απόψεις, τις περισσότερες φορές δεν γνωρίζουν τι από αυτά βασίζεται στην έρευνα και τι είναι απλώς υπόθεση. Το χειρότερο είναι που θεωρούν δεδομένο κάτι μόνο και μόνο γιατί το έχει γράψει κάποιος που θεωρείται σημαντικός.

 

Αυτό δίνει το θάρρος στους καταξιωμένους να αυθαιρετούν...

 

Γιατί ειδικά το φιλί διακινεί ερωτική αντίδραση και όχι το χάδι;

 

Πώς ορίζεται η ερωτική αντίδραση του παιδιού; Πότε θεωρείται πρόωρη; Πότε είναι ώριμο ένα παιδί για να μπορεί να δεχθεί φιλιά; Πώς διαπιστώθηκε η πρόωρη σεξουαλικότητα των παιδιών; Τα έχει μελετήσει ο Μπετελχάιμ ή κάποιος άλλος; Μήπως ο Μπετελχάιμ ή κάποις άλλος βλέπει σεξουαλικότητα εκεί που δεν υπάρχει;

Στην ψυχολογία όταν γίνονται μελέτες, έχει μεγάλη σημασία να διασφαλιστεί η αντικειμένικότητα των παρατηρήσεων και έχουν αναπτυχθεί διάφορα συστήματα για να συλλέγονται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο οι παρατηρήσεις και να είναι δυνατή η επεξεργασία τους.

 

Πολύ φοβάμαι ότι αυτά που γράφει ο Μπετεχάιμ δεν βασίζονται σε καμία έρευνα και σε καμία συστηματική συλλογή παρατηρήσεων, σε καμία επεξεργασία... άρα δεν είναι επιστημονικά. Το ότι είναι κάποιος επιστήμοντας (έχει πτυχίο μιας επιστήμης) δεν σημαίνει αυτόματα ότι όσα λέει είναι επιστημονικά.

 

Ευτυχως ανακουφιστηκα γιατι την δικια μου δεν την φιλαω απλα της δινω φιλια στα χειλακια της,θελω να την φαω!

[sweet_february]

Κοριτσια δεν ξερω αν ισχυει αυτο που λεει το αρθρο αλλα εγω δεν σταματαω να φιλαω το κοριτσακι μου ακομα κι αν με πανε μεσα για παιδοφιλια κι αιμομιξια... Ειναι δυνατον να μας γελανε τα παιδακια μας κι εμεις απλα να τα χαϊδευουμε και να τα γαργαλαμε? Τι ειναι σκυλια? Ενδιαφερον το αρθρο αλλα μεχρι εκει... Και τωρα που το θυμηθηκα παω να φιλησω τη μαγουλομπουτου μου!!!!! :)

[DaF]

 

Ο Μπρούνο Μπετελχάιμ έχει γράψει ένα πολύ ωραίο βιβλίο: Η Γοητεία των Παραμυθιών. Πρόκειται για μια ψυχαναλυτική προσέγγιση των κλασικών παραμυθιών και δείχνει πόσο σημαντικά είναι για το μεγάλωμα των παιδιών.

 

 

το έχω διαβάσει κι εγώ και μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον!

 

Η ψυχολογία κατά το μεγαλύτερο μέρος της δεν είναι επιστημονικά τεκμηριωμένη. Τα περισσότερα που έχουν λεχθεί ή γραφεί είναι υποθέσεις που δεν έχουν ελεχθεί, θεωρίες που δεν έχουν τεκμηριωθεί. Μπορεί να είναι σωστά και να αποδειχθούν μεγάλες αλήθειες αλλά μέχρι να γίνει αυτό, έχουμε κάθε λόγο να είμαστε επιφυλακτικοί.

Από εδώ και πέρα απαντά ο σύζυγος (εγώ νίπτω τας χείρας χεχε αν και γενικά συμφωνώ μαζί του!)

 

Κατά τον Καρλ Πόπερ η ψυχανάλυση (και όχι η ψυχολογία γενικά) πράγματι δεν είναι επιστήμη, αφου δεν πληροί τα κριτήρια -όπως πχ η ποσοτική ανάλυση- που ο ίδιος έχει θέσει για το τι ειναι επιστημονικό.. Η ψυχανάλυση ωστόσο έχει τα δικά της επιστημολογικά εργαλεία (πχ τη δόμηση του ασυνειδήτου ως γλώσσα κατά Λακάν στην παράδοση του Saussure) και είναι λάθος να κρίνουμε τις ανθρωπιστικές επιστήμες με τα κριτήρια των φυσικών.

 

Τα έχει μελετήσει ο Μπετελχάιμ ή κάποιος άλλος; Μήπως ο Μπετελχάιμ ή κάποις άλλος βλέπει σεξουαλικότητα εκεί που δεν υπάρχει;

τα έχουν μελετήσει ΟΛΟΙ οι ψυχαναλυτές με πρώτο τον ίδιο τον Φρόυντ. Αυτός μίλησε πρώτος για παιδική σεξουαλικότητα και..πέσαν όλοι να τον φάνε. Μετά από έναν αιώνα κλινικών παρατηρήσεων από τους ψυχαναλυτές, η παιδική σεξουαλικότητα θεωρείται πλέον αναμφισβήτητη.

 

 

Πολύ φοβάμαι ότι αυτά που γράφει ο Μπετεχάιμ δεν βασίζονται σε καμία έρευνα και σε καμία συστηματική συλλογή παρατηρήσεων, σε καμία επεξεργασία... άρα δεν είναι επιστημονικά. Το ότι είναι κάποιος επιστήμοντας (έχει πτυχίο μιας επιστήμης) δεν σημαίνει αυτόματα ότι όσα λέει είναι επιστημονικά.

Πού εδράζεται αυτός ο φόβος; Το συμπέρασμα που βγάζεις ότι "δεν έιναι επιστημονικά", στηρίζονται σε μια απλή υπόθεση , χωρίς τεκμηρίωση.

 

Γνώμη μου είναι ότι η υπερβολική επιφυλακτικότητα απέναντι σε τέτοια πορίσματα οφείλεται σε αυτό που ονομάζεται στην ψυχανάλυση "αντίσταση". Είναι ένας μηχανισμός άμυνας απέναντι σε κάποιο γεγονός που προκαλεί φόβο (την παραδοχή ότι το παιδί μας έχει ερωτικές επιθυμίες).

 

Εν πάσει περιπτώσει, αν και δεν υπάρχουν συνταγές και το οιδιπόδειο μπορεί να αναπτυχθεί κ χωρίς φιλιά, καλό είναι οι γονείς να είναι υποψιασμένοι.

[madq]

Εν πάσει περιπτώσει, αν και δεν υπάρχουν συνταγές και το οιδιπόδειο μπορεί να αναπτυχθεί κ χωρίς φιλιά, καλό είναι οι γονείς να είναι υποψιασμένοι.

 

Καλύτερο θα ήταν να είναι χαλαροί και να εκδηλώνουν ανεμπόδιστα την τρυφερότητα και την αγάπη που νοιώθουν για τα παιδιά τους.

 

Όταν οι γονείς είναι "υποψιασμένοι", τότε είναι που ο Freud τρίβει τα χέρια του...

[marandnik]

Γνώμη μου είναι ότι η υπερβολική επιφυλακτικότητα απέναντι σε τέτοια πορίσματα οφείλεται σε αυτό που ονομάζεται στην ψυχανάλυση "αντίσταση". Είναι ένας μηχανισμός άμυνας απέναντι σε κάποιο γεγονός που προκαλεί φόβο (την παραδοχή ότι το παιδί μας έχει ερωτικές επιθυμίες).

 

Εν πάσει περιπτώσει, αν και δεν υπάρχουν συνταγές και το οιδιπόδειο μπορεί να αναπτυχθεί κ χωρίς φιλιά, καλό είναι οι γονείς να είναι υποψιασμένοι.

Μα ακόμα και ο ίδιος ο Φρόιντ θεωρούσε το οιδιπόδειο ως ένα αναπόφευκτο στάδιο στην ανάπτυξη της προσωπικότητας ενός παιδιού. Δεν είναι κάτι που "αποφεύγεται" δηλαδή.

 

Ωστόσο στη σύγχρονη ψυχολογία ο Φρόιντ δε θεωρείται πλέον "Ευαγγέλιο" και πολλοί υποστηρίζουν ότι τα περί οιδιποδείων κλπ είναι ένα μάτσο, πώς να το πω ευγενικά,... BS

 

Παρατηρώντας τον εαυτό μου μπορώ να εγγυηθώ ότι δεν πέρασα ούτε οιδιπόδειο ούτε ανάποδο οιδιπόδειο καθώς έτρεφα την ίδια αδυναμία και στους δύο γονείς μου (εκτός αν τα πέρασα και τα δύο ταυτόχρονα ). Και μπορώ με ειλικρίνεια να αναφέρω ότι αυτό που θυμάμαι έντονα και ευχάριστα από την παιδική μου ηλικία είναι οι αγκαλιές, τα φιλιά, η τρυφερότητα. Είναι αυτό το "γεμάτο" συναίσθημα που δημιουργείται στην καρδιά με αυτού του είδους την τρυφερότητα και που δεν μπορεί να δημιουργηθεί μόνο με τα λόγια και το οποίο προσπαθω να αφήσω ως κληρονομιά και στα παιδιά μου

[anna+]

Η ψυχολογία δεν κρύβει μαγικές συνταγές ούτε είναι πανάκεια - δίνει απλώς κάπιες γενικές κατευθύνσεις. Ο καθένας από εμάς είναι ξεχωριστός κι έτσι ακριβώς θα πρέπει να αντιμετωπίζεται: ως ξεχωριστό, μοναδικό και ανεπανάληπτο πλάσμα . Όταν μιλάμε για ανθρώπους δεν υπάρχει σωστό και λάθος - αυτό που για μένα είναι καλό για κάποιον άλλο μπορεί να είναι κακό και το αντίστροφο.

Το να γενικεύουμε μια θεωρία και να εφαρμόζουμε μια μέθοδο ή να την αρνούμαστε κατηγορηματικά γιατί έτσι λέει η ψυχολογία είναι σα να προσπαθούμε να φορέσουμε όλοι το ίδιο παπούτσι. Σε κάποιους θα ταιριάζει, σε κάποιους θα είναι μεγάλο και σε κάποιους άλλους θα είναι στενό και καταπιεστικό.

Το ίδιο συμβαίνει και με την ψυχολογία και τις μεθόδους της - ίσως κάποια πράγματα να μη μας ταιριάζουν και ίσως άλλα πράγματα να μας ταιριάζουν λες και είναι κομμένα και ραμμένα στα μέτρα μας. Το κλειδί σε αυτή την περίπτωση είναι η κριτική σκέψη και η ικανότητα να διαλέγουμε "το παπούτσι που μας ταιριάζει".

Το γεγονός ότι κάτι δε μας ταιριάζει δεν το καθιστά αυτόματα κακό ή ανόητο - το καθιστά απλώς ακατάλληλο για εμάς.

[nicole23]

Εν πάσει περιπτώσει, αν και δεν υπάρχουν συνταγές και το οιδιπόδειο μπορεί να αναπτυχθεί κ χωρίς φιλιά, καλό είναι οι γονείς να είναι υποψιασμένοι.

 

Γιατί το οιδιπόδειο είναι πρόβλημα? Αν κατάλαβα καλά αναπτύσσεται σε πολύ μικρή ηλικία, και από ένα σημείο και μετά το παιδί το ξεπερνάει και το ξεχνάει. (εγώ προσωπικά δεν έχω τέτοιου είδους ανάμνηση από την παιδική μου ηλικία) Εντάξει, έχω ακούσει και περιπτώσεις που συνεχίζεται, αλλά προκειται για εξαιρέσεις. Τι παρενέργειες έχει στην ενήλικη ζωή? και σε τι θα διέφερε η ψυχοσύνθεσή μας αν με τον έναν ή άλλο τρόπο είχαμε αποφύγει το σύμπλεγμα? (αν αυτό είναι εφικτό).

[DaF]

Γιατί το οιδιπόδειο είναι πρόβλημα? Αν κατάλαβα καλά αναπτύσσεται σε πολύ μικρή ηλικία, και από ένα σημείο και μετά το παιδί το ξεπερνάει και το ξεχνάει. (εγώ προσωπικά δεν έχω τέτοιου είδους ανάμνηση από την παιδική μου ηλικία) Εντάξει, έχω ακούσει και περιπτώσεις που συνεχίζεται, αλλά προκειται για εξαιρέσεις. Τι παρενέργειες έχει στην ενήλικη ζωή? και σε τι θα διέφερε η ψυχοσύνθεσή μας αν με τον έναν ή άλλο τρόπο είχαμε αποφύγει το σύμπλεγμα? (αν αυτό είναι εφικτό).

 

Ο σύζυγος και πάλι:

 

Συγνώμη για την ασάφεια. Συμφωνώ απόλυτα ότι το οιδιπόδειο είναι μια φυσιολογική φάση στην ανάπτυξη του παιδιού, μάλιστα δεν είναι απαραίτητο καν να το ξεχάσει μιας και δεν του ήταν ποτέ συνειδητό. Ακόμα περισσότερο, οι εξαιρέσεις όπου έχει "αποφευχθεί" το οιδιπόδειο ονομάζονται ψυχώσεις (κατά την ψυχανάλυση η ίδια μας η ικανότητα να έχουμε ερωτική επιθυμία εκκινεί ακριβώς από το οιδιπόδειο).

 

Αναφερόμουν,λοιπόν, στις περιπτώσεις εκείνες κατά τις οποίες το οιδιπόδειο δεν ξεπερνιέται και το παιδί (δυστυχώς ως ενήλικος πια) μένει καθηλωμένο σε οιδιποδιακές επιθυμίες και εντάσεις.

 

Και για να γίνω ακόμα πιο σαφής, ως προς το ζήτημα των φιλιών και γενικότερα της έκφρασης της τρυφερότητάς μας προς τα παιδιά μας, πιστεύω ότι αυτή είναι καλό να υπόκειται σε κάποιους περιορισμούς. Σε καμία περίπτωση δεν αναφέρομαι σε ψυχρές σχέσεις μεταξύ γονιών και παιδιών, και γω άλλωστε φιλάω την κορούλα μου, χωρίς ενοχές. Χωρίς να έχω διαβάσει το βιβλίο του Μπέτελχάιμ στο οποίο αναφέρεσαι, η δική μου ερμηνεία είναι ότι θα πρέπει να αποφεύγονται τα φιλιά που θα μπορούσαν να έχουν κάποια ερωτική συνδήλωση, για παράδειγμα φιλιά στο στόμα (τα οποία το παιδί βλέπει να ανταλάσσονται μεταξύ των γονιών ως έκφραση ΣΥΖΥΓΙΚΗΣ τρυφερότητας).

 

Κυκλοφορεί η άποψη πως ό,τι και να κάνει ένας γονιός, αν το κάνει με αγάπη δεν υπάρχει πρόβλημα. Είναι απίστευτη υπερβολή. Η πατρότητα και η μητρότητα συνεπάγονται τεράστιες ευθύνες και πρέπει να αντιμετωπίζονται με την δεόυσα προσοχή. Εκτός από το ένστικτο καλό είναι να ακούμε και τις απόψεις των ειδικών....

[madq]

Κυκλοφορεί η άποψη πως ό,τι και να κάνει ένας γονιός, αν το κάνει με αγάπη δεν υπάρχει πρόβλημα. Είναι απίστευτη υπερβολή. Η πατρότητα και η μητρότητα συνεπάγονται τεράστιες ευθύνες και πρέπει να αντιμετωπίζονται με την δεόυσα προσοχή. Εκτός από το ένστικτο καλό είναι να ακούμε και τις απόψεις των ειδικών....

 

Πού κυκλοφορεί η άποψη αυτή; Να φανταστώ στον αχαλίνωτο κόσμο των "Ψ"...

 

Τί σημαίνει ό,τι και να κάνει ένας γονιός; Εννοείται πως υπάρχουν όρια, τα οποία αν δεν νοσείς ψυχικά δεν χρειάζεται να διευκρινίζονται από ειδικούς!!!

[DaF]

Εννοείται πως υπάρχουν όρια, τα οποία αν δεν νοσείς ψυχικά δεν χρειάζεται να διευκρινίζονται από ειδικούς!!!

 

Μεγάλη κουβέντα είπες, madq, συμφωνώ απολύτως.

 

(και παλι γραφει ο συζυγος..)

[nicole23]

Daf, ευχαρίστησε τον σύζυγο εκ μέρους μου

όλες οι απόψεις που διάβασα έχουν πολύ ενδιαφέρον. Θα επανέλθω με νέες απορίες:D:D

[DaF]

Daf, ευχαρίστησε τον σύζυγο εκ μέρους μου

όλες οι απόψεις που διάβασα έχουν πολύ ενδιαφέρον. Θα επανέλθω με νέες απορίες:D:D

 

να σαι καλα θα του το πω.να σου πω..επειδή ενδιαφέρομαι να διαβασω κι εγω αυτο το βιβλίο, γιατί μου αρεσε πολύ το βιβλίο του για τα παραμυθια, αλλα δεν το βρίσκω στα βιβλιοπωλεία (είναι παλιό) που το βρηκες;

[aglaia]

τα έχουν μελετήσει ΟΛΟΙ οι ψυχαναλυτές με πρώτο τον ίδιο τον Φρόυντ. Αυτός μίλησε πρώτος για παιδική σεξουαλικότητα και..πέσαν όλοι να τον φάνε. Μετά από έναν αιώνα κλινικών παρατηρήσεων από τους ψυχαναλυτές, η παιδική σεξουαλικότητα θεωρείται πλέον αναμφισβήτητη.

 

Nαι, αλλά όχι με την έννοια που δίνει εδώ το Μπετελχάιμ.

Τα συμπεράσματά του είναι πολύ αυθαίρετα.

 

 

Γνώμη μου είναι ότι η υπερβολική επιφυλακτικότητα απέναντι σε τέτοια πορίσματα οφείλεται σε αυτό που ονομάζεται στην ψυχανάλυση "αντίσταση". Είναι ένας μηχανισμός άμυνας απέναντι σε κάποιο γεγονός που προκαλεί φόβο (την παραδοχή ότι το παιδί μας έχει ερωτικές επιθυμίες).

...

Να το ξεκαθαρίσω, με το Φρόυντ δεν διαφωνώ, με την ερμεινία του Μπετελχάιμ διαφωνώ.

[aglaia]

επειδή ενδιαφέρομαι να διαβασω κι εγω αυτο το βιβλίο, γιατί μου αρεσε πολύ το βιβλίο του για τα παραμυθια, αλλα δεν το βρίσκω στα βιβλιοπωλεία (είναι παλιό) που το βρηκες;

 

Το είχα αγοράσει πριν 5 χρόνια για να το κάνω δώρο, έκτοτε δεν το ξαναέψαξα. Δεν ξέρω αν έχει εξαντληθεί.

 

Το βιβλίο αυτό το θεωρώ πολύ καλό και το διάβασα πολύ ευχάριστα!

[nicole23]

να σαι καλα θα του το πω.να σου πω..επειδή ενδιαφέρομαι να διαβασω κι εγω αυτο το βιβλίο, γιατί μου αρεσε πολύ το βιβλίο του για τα παραμυθια, αλλα δεν το βρίσκω στα βιβλιοπωλεία (είναι παλιό) που το βρηκες;

 

Από την Πρωτοπορία, στην Θεσσασολίκη. Είναι εκδόσεις Γλάρος, Θεμιστοκλέους 31, τηλ.210 3618457, 2103619167. Βλέπω είσαι από Αθήνα, οπότε πάρε ένα τηλεφωνάκι στον εκδοτικό οίκο να σε κατατοπίσουν

[DaF]

ευχαριστώ αλλα εξαντληθηκε τελικα καπου θα το πετυχω παντως πού θα παει..για την ωρα πηρα της Ντολτο και ειδα ότι αναφερει τα φιλια στο στομα, καθως επί λεξει:

 

"όλα εξαρτώνται από το περιβάλλον και τη χωρα. Με το παιδί, πρεπει να αποφευγουμε τις οικειοτητες που αποκτούν ερωτική διάσταση μέσα στα πλαίσια της δικής μας κοινωνίας. Εάν λοιπόν σε μια κοινωνία φιλιούνται όλοι στο στόμα, τοτε το φιλί στο στόμα δεν σημαίνει τίποτε. Αντιθέτως, κατι άλλο θα εμπεριείχε ερωτισμό."

και επίσης

" οτιδηποτε ειναι κοινωνικό έχει αποερωτικοποιηθεί" (σ.99-100)

 

είναι από το τρίτομο 'μεγαλώστε σωστά το παιδί σας' εκδ. Γιαλλέλη.

 

οπότε υποθετω ότι το φιλί στο στόμα "απαγορεύουν", ας πούμε, οι ψυχαναλυτές, ως φιλί που σημαίνει τρυφερότητα αναμεσα σε ερωτευμένους..