ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΓΟΝΕΩΝ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΜΕΡΕΣ ΣΤΟΝ ΠΑΙΔΙΚΟ

[culte]

Απευθύνομαι κυρίως στη κα Στυλιανάκη αλλά και όποιος άλλο έχει γνώμη επιστημονικά τεκμηριωμένη μπορεί να την αναφέρει.

Την Δευτέρα ξεκινάμε παιδικό σταθμό. θα την αφήνω περίπου 4 ωρες αυτήν την εβδομάδα για να προσαρμοστεί, καθώς εγώ θα επιστρεψω στις 7 του μήνα στην εργασία μου.

πρέπει να παραμείνω και εγώ εκεί στον σταθμό? το ρωτάω , γιατί ενώ μου φαίνεται φυσιολογικό να την αφήσω μόνη της για να μάθει την παιδαγωγό, σημειωτέον θα είναι μια δασκάλα για δυο μωρά, οι δικοί μου επιμένουν να κάτσω εκεί..πού θα την αφήσω την μικρή κλπ...

υπάρχει κάποια επιστημονικά τεκμηριωμένη άποψη για το ποιο είναι το σωστό??

[Olympia99]

Αν μου επιτρέπεις να σου πω την δική μου εμπειρία που την βρίσκω και ποιο λογική.

Την πρώτη μέρα που πήγαμε στον παιδικό σταθμό φυσικά ήμουν εκεί μέσα στη αίθουσα μαζί του μέχρι να γνωριστεί με τις δασκάλες του και τα αλλά παιδάκια, κάτσαμε περίπου μια ώρα.

 

Την δεύτερη μέρα τον άφησα μόνο του αλλά ήμουν κάτω στην αίθουσα αναμονής.

Μετά από μίση ώρα ήρθε η δασκάλα του και μου είπε φτάνει για σήμερα γιατί κλαίει πολύ και σας ψάχνει.

 

Την τρίτη μέρα πάλι τα ίδια, τον άφησα μόνο αλλά ήμουν στην αίθουσα αναμονής.

Τέλος πάντων για να μην σας κουράζω η πρώτη βδομάδα πήγε έτσι κι εγώ ήμουν εκεί αλλά δεν με έβλεπε και κάθε μέρα καθόταν λίγο παραπάνω μέχρι που συνήθισε και μετά με έδιωχνε από μόνος.

 

Η γνώμη μου είναι ότι αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος , φυσικά αν έχει το χρόνο ο γονιός κι αν το επιτρέπουν στον παιδικό σταθμό.

[culte]

την πήγα την πέμπτη πρώτη φορά και έκατσα μια ωρίτσα μεχρι να τακτοποιηθούμε..μετά την άφησα για ένα τρίωρο με τη δασκάλα..όταν γύρισα μου είπε η παιδαγωγός ότι της διάβασε παραμύθι, κοιμήθηκε ξύπνησε χωρίς να κλαίει - γιατί στο σπίτι κλαίει όταν ξυπνάει και δεν είμαι εκεί- και όλα καλά..απλά την ωρα που επέστρεψα και με είδε έβαλε τα κλάμματα..τώρα θα την ξαναπάω από Δευτέρα και έχω σκοπό να την αφήσω λίγο περισσότερο..σημειωτέον ότι έχω πει στην δασκάλα να με πάρει τηλ αν κλαίει χωρίς σταματημο..το σπίτι είναι δέκα λεπτά από τον σταθμό..οπότε τι σημασία θα εχει να είμαι στην αίθουσα αναμονής αν δεν με βλέπει...

[Olympia99]

την πήγα την πέμπτη πρώτη φορά και έκατσα μια ωρίτσα μεχρι να τακτοποιηθούμε..μετά την άφησα για ένα τρίωρο με τη δασκάλα..όταν γύρισα μου είπε η παιδαγωγός ότι της διάβασε παραμύθι, κοιμήθηκε ξύπνησε χωρίς να κλαίει - γιατί στο σπίτι κλαίει όταν ξυπνάει και δεν είμαι εκεί- και όλα καλά..απλά την ωρα που επέστρεψα και με είδε έβαλε τα κλάμματα..τώρα θα την ξαναπάω από Δευτέρα και έχω σκοπό να την αφήσω λίγο περισσότερο..σημειωτέον ότι έχω πει στην δασκάλα να με πάρει τηλ αν κλαίει χωρίς σταματημο..το σπίτι είναι δέκα λεπτά από τον σταθμό..οπότε τι σημασία θα εχει να είμαι στην αίθουσα αναμονής αν δεν με βλέπει...

 

 

Το ότι έκατσε για πρώτη φορά ένα τρίωρο μόνη της είναι πολύ καλό,

Και αφού το σπίτι σου είναι τόσο κοντά πετάγεσαι γρήγορα και την παίρνεις.

Τώρα τα κλάματα που έβαλε μάλλον ήταν παραπονακια που την άφησες μόνη.

Μην αγχώνεσαι θα δεις πόσο γρήγορα θα συνηθίσει.

Εύχομαι να σας πάνε όλα καλά !!!

[culte]

σε ευχαριστώ Ολυμπία μου! απλά με έχουν πρήξει οι δικοί μου να κάθομαι και εγώ εκεί! μα πως είναι δυνατόν να συνηθίσει άμα είμαι και εγώ αυτό δεν το καταλαβαίνω...

[Olympia99]

Όχι, μια χαρά το ξεκίνησες, συνέχισε έτσι.

Δεν κάνει να σε βλέπει εκεί, αλλιώς πως θα συνηθίσει μόνη της.

[elachl]

ειρηνη μου του χρονου πρωτα ο θεος που θα εισαι εμπειρη θα σε σθμβουλευτω και γω...βεβαια αλλη ηλικια η δικια μας .για να δουμε...καλη επιτυχια ευχομαι...

[culte]

σε ευχαριστώ ελένη μου..φιλιά

[Ντέμπορα]

Κορίτσια,

 

εσείς που πήγατε αυτές τις μέρες στους παιδικούς τι γίνεται με την γρίππη των χοίρων ? Παίρνονται πρόσθετα μέτρα ? Είπανε κάτι σχετικό οι δασκάλες ?

[Olympia99]

Κορίτσια,

 

εσείς που πήγατε αυτές τις μέρες στους παιδικούς τι γίνεται με την γρίππη των χοίρων ? Παίρνονται πρόσθετα μέτρα ? Είπανε κάτι σχετικό οι δασκάλες ?

 

Εμείς ξεκινήσαμε σχολείο στις 19.08 (ζούμε στη Γερμανία) και μας έδωσαν ένα χαρτί από το υπουργείο υγείας που μας ενημερώνει πως μεταδίδεται η γρίπη και τι πρέπει να προσέχουμε.

Τονίζει μάλιστα ότι όσοι έχουν γυρίσει από διακοπές, από χώρες που έχουν μεγάλη έξαρση της γρυπής, πρέπει να προσέχουν τις επόμενες μέρες αν παρουσιάσουν κάποια συμπτώματα και να μην έρχονται σε επαφή με έγκυες, νεογέννητα και άτομα που έχουν χρονιές παθήσεις.

 

Τα συμπτώματα είναι:

Πυρετός πάνω από 38ο C και τρέμουλο

Συνάχι η βουλωμένη μύτη

Πονόλαιμος, βήχας

Πόνοι στα κοκάλα, πονοκέφαλος.

[Maya]

Το θεμα με την προσαρμογή του παιδιού έχει συζητηθεί πολύ στο forum. Αναζητείστε το γιατί έχουν γραφτεί, θυμάμαι, πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. εγώ είμαι της σταδιακής προσαρμογής. Και ο σταθμός που πηγαίνω το παιδί, επίσης. Έμεινα εκεί όσο χρειαζονται για να μπορώ να τον χαιρετήσω και να φύγω. Αυτό χρειάστηκε 4 περίπου μέρες. Στην αρχή μία ώρα μαζί, μετά η μανούλα πάνει να κάνει μία δουλίτσα και θα έρθει σε λίγο (ερχόμουν όμως) και στο τέλος, η μανούλα πάει στη δουλειά της και θα τα πούμε το μεσημέρι. Δεν είχαμε ούτε κλάματα, ούτε παράπονα. Μετά από 3 μήνες, όταν μου έκλαψε μία φορά δεν ανησύχησα, γιατί ήδη είχε δεθεί με τους ανθρώπους και το χώρο, οπότε ήταν παράπονο, όχι ανασφάλεια.

[Iride]

Ξεκινήσαμε πέρυσι παιδικό και δεν ήμουν παρούσα στις ημέρες προσαρμογής. Τον άφησα 1 ώρα την πρώτη ημέρα. Δύο τη δεύτερη, τρεις την τρίτη, την τέταρτη και την πέμπτη. Την επόμενη εβδομάδα έμεινε το σύνολο των ωρών που είχαμε αποφασίσει να μένει, δηλαδή 4 ώρες όσες έμενε και όλη τη χρονιά.

Είχαμε σχετικά μεγάλο πρόβλημα την πρώτη εβδομάδα, αλλά δεν διήρκεσε πολύ, σε αντίθεση με άλλα παιδάκια που δεν ήταν τόσο έντονο στην αρχή, αλλά διήρκεσε πολύ περισσότερο.

Όλη την πρώτη εβδομάδα μαζί με άλλες μαμάδες, παρέμεινα έξω σε ένα καφέ που είχε και τηλεφωνούσα κάθε μισή ώρα από τη στενοχώρια και την αγωνία μου. Προσωπικά δεν νομίζω ότι θα βοηθούσε το δικό μου παιδί να παρέμενα μέσα στο σταθμό. Άλλες μαμάδες όμως μου είπαν ότι μάλλον το δικό τους το βοήθησε. Εγώ νομίζω ότι το αντιμετώπισα καλύτερα έτσι.

Να προσθέσω ότι πριν ξεκινήσουμε σχολείο, είχαμε πάει τουλάχιστον 3 φορές με το γιο μου να το επισκεφτούμε όλοι μαζί και πάμπολες φορές περνούσαμε βόλτα απ' έξω. Δεν είμαι σίγουρη ότι αυτό έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο, αλλά τελικά νομίζω πώς ναι.

Καλή σχολική χρονιά εύχομαι σε όλους.

[Maya]

Κι εγώ πιστεύω ότι είναι ανάλογα με το παιδί και το πώς έχει συνηθίσει. Εμείς, για παράδειγμα δεν τον έχουμε αφήσει ποτέ να φύγουμε κρυφά ακόμα κι όταν βγαίνουμε το βράδυ. Το χαιρετάμε και φεύγουμε. Όταν λοιπόν έφευγα από τον παιδικό, μου έλεγαν οι δασκάλες 'φύγε τώρα που δεν σε βλέπει'. Τους έλεγα λοιπόν ότι αυτό δεν λειτουργεί στο δικό μου παιδί και σε εμένα προσωπικά. Τον χαιρετούσα, μπορεί να κλαψούριζε λίγο, βγαίναμε λίγο έξω, του μιλούσα (ήταν και 3 χρονών) και μετά έβαζε το κεφάλι κάτω και έμπαινε. Όμως να τον αφήσω να κλαίει σε άγνωστους ανθρώπους, δεν το έκανε με τίποτα. Η παραμονή μου εκεί βοήθησε το παιδί να προσαρμοστεί με τους χώρους και να αιστανθεί ωραία με το προσωπικό.

Από την άλλη είναι και ζήτημα σταθμού. Όπως έχω παρατηρήσει, οι περισσότεροι πουλάνε το παραμύθι ότι δεν βοηθάει η παραμονή των γονιών. Και, φυσικά, ΑΥΤΟΥΣ δεν τους βοηθάει. Τα παιδιά όμως τα βοηθάει, και επί πλέον βοηθάει εμένα. Και τώρα ακόμα μπορεί να κλάψει, όμως θα κλάψει επειδή θέλει να είναι μαζί μου, όχι επειδή φοβάται. Νομίζω ότι είναι διαφορετικό αυτό...

[ismeni]

σε ευχαριστώ Ολυμπία μου! απλά με έχουν πρήξει οι δικοί μου να κάθομαι και εγώ εκεί! μα πως είναι δυνατόν να συνηθίσει άμα είμαι και εγώ αυτό δεν το καταλαβαίνω...

 

αν η πολιτική του σταθμού είναι να είσαι μέσα στην αίθουσα ή στον χώρο αναμονής, αυτό θα κάνεις. αν όμως ο σταθμός δεν θέλει γονείς για τον Α ή Β λόγο...οι δικοί σου δεν μπορούν να κάνουν κατι.

ναι μεν τα παιδιά περνάνε μεγαλό λούκι με τον σταθμό, αλλά κι εμείς να μην το πολυσκεφτόμαστε γιατί το καταλαβαίνουν...

[culte]

έχεις δίκιο ισμήνη...απλά η δικιά μου είναι πολύ μικρή για να της εξηγήσω, να την χαιρετήσω και να καταλάβει ότι θα έρθω να την ξαναπάρω...όπότε είτε πάω και την αφήσω άμεσα είτε κάτσω μια ώρα, είτε είμαι δίπλα στην αίθουσα αναμονής αυτή μόλις με χάνει από το οπτικό της πεδίο κλαίει..ένα χρόνο τώρα ήταν κολλημένη μόνο με τη μαμά, ούτε παπούδες ούτε τίποτα

[chrysaki]

Πήγαμε κι εμείς σήμερα πρώτη μέρα στον παιδικό(δημόσιος).

Η πολιτική του σταθμού είναι την πρώτη μέρα αφήνουμε τα παιδιά δύο ώρες και φεύγουμε.

Εγώ τους παρακάλεσα να μείνω σήμερα και με άφησαν.

Επειδή όμως δύο παιδάκια έκλαιγαν ασταμάτητα ο δικός μου φοβήθηκε όταν έκλεισε η πόρτα της αίθουσας και άρχισε το κλάμα. Εγώ ήμουν απ' έξω και τους είχα πει αν κλαίει πολύ να μου τον φέρουν. Και μου τον έφεραν, καθήσαμε έξω, τον άφησα να παίξει μόνος του κι έκανα την αδιάφορη, μετά μία μαγείρισσα του έφερε και ένα μπισκότο(η καλύτερή του). Δυστυχώς η δασκάλα δεν μπόρεσε να τον προσεγγίσει γιατί δεν είχε χρόνο(ανεβοκατέβαινε και στο τμήμα με τα μεγαλύτερα παιδάκια). Με τη δεύτερη δασκάλα δε μίλησα καθόλου σήμερα(αντίθετα μίλησα με τη μαγείρισσα που αντικατέστησε την πρώτη όταν πήγε στον κάτω όροφο).

Όταν ξαναείδα τη δασκάλα της ζήτησα να του μιλήσει μήπως και θέλει να πάει μέσα μαζί της. Του έφερε ένα παιχνιδάκι από μέσα αλλά ενώ του άρεσε δεν ήθελε να πάει μέσα στη αίθουσα. Γενικά δεν την έζησε σήμερα την αίθουσα και τη δασκάλα του το παιδάκι και για αυτό είμαι δυσαρεστημένη. Η δασκάλα μου είπε ότι αύριο θα πρέπει να φύγω γιατί αλλιώς δεν πρόκειται να συνηθίσει.Επίσης για όση ώρα ήμουν έκεί τα δύο παιδάκια μέσα δεν σταμάτησαν να κλαίνε και κάποια στιγμή πήραν τηλέφωνο τις μαμάδες τους να έρθουν να τα πάρουν.

Αυτή ήταν η πρώτη μας μέρα και είμαι αρκετά αγχωμένη για τη δεύτερη. Εγώ δεν θέλω να το αφήσω το βρέφος και να κλαίει φοβισμένο. Υποτίθεται ότι θα έπαιζε και θα πέρναγε καλά εκεί.

 

Καμμιά ιδέα για αύριο; (εγώ σκέφτομαι να τον πάω από τις 7 που ξεκινάει η προσέλευση και μέχρι τις 9 που σταματά να είμαστε όσο μπορούμε με τη δασκάλα του για να τη συνηθίσει λίγο-θα δω αν μπορεί να γίνει αυτό γιατί δεν της το ανέφερα σήμερα-πριν τον αφήσω στις 9 και φύγω).

Εσείς τί λέτε;

[rita-]

παντως και εγω δεν έχω τις καλύτερες εντυπώσεις. ξεκινησε χθες και είναι μαύρο χάλι. κλάματα, εμετοί....η πολιτική του σταθμού δεν αφήνει να παραμείνουμε στην αίθουσα, διαφωνώ καθετα. αύριο θα τους πω να μείνω τουλάχιστον έξω απο την αίθουσα να δω πότε θα σταματήσει το κλάμα. σήμερα που πήγα να την πάρω, ήταν ένα πτωμα η μικρή. ειχε εξαντληθεί απο τη γκρίνια. πως να την ξαναπάω αύριο;ποσο περιθώριο να δώσω για να προσαρμοστεί;

[miriki]

Από την εμπειρία μου στις προσαρμογές να σας πω, ότι όσο θα σας βλέπουν τόσο θα κλαίνε. Είναι προτιμότερο να το αφήσετε έστω και για ένα τέταρτο και να μη σας βλέπει καθόλου ενισχύοντας τη σκέψη ότι "η μαμά με αφήνει για λίγο αλλά πάντα επιστρέφει για μένα. Δε με παράτησε εδώ θα ξαναγυρίσει", παρά να βλέπει ότι κι εσείς δεν το αποχωρίζεστε. Τέτοιες προσαρμογές μπορεί να κρατήσουν πολύ καιρό και μετά από κάθε φορά που το παιδί λείπει καιρό από το σχολείο να αναζωπυρώνονται για λίγο. Ειδικά για τα παιδιά που κλαίνε πολύ και κάνουν εμετούς κ.λ.π. η πάγια τακτική είναι ο γονιός να απομακρύνεται για κάποιο διάστημα (το οποίο θα αυξάνεται μέρα με την ημέρα) και η επάνοδός του να συνοδεύεται από τη φράση "είδες που ήρθε η μανούλα, ακριβώς όπως σου είπε; Έφυγε για λίγο και ξαναγύρισε. Δεν πρόκειται να σε αφήσει ποτέ. Πάντα θα γυρνάει" (ανάλογα με την ηλικία του παιδιού).

 

Η διάρκεια της προσαρμογής εξαρτάται από πολλούς παράγοντες μεταξύ των οποίων είναι η σταθερότητα και η αποφασιστικότητα (με τρυφερότητα πάντα) του γονιού και ο χειρισμός των παιδαγωγών. Μπορεί να πάει από λίγες ημέρες μέχρι και μήνες ειδικά αν ο γονιός δεν είναι σταθερός.

[rita-]

εχω διαβάσει πολλές φορές στο φορουμ ότι τα βιβλία των παιδαγωγων του ΤΕΙ (μέχρι και σελιδες έχουν πει!!) λένε τις πρώτες μερες καλά θα είναι να βρίσκεται ΄και ενα κοντινο προσωπο με το μωρό. δεν ισχύει;

[chrysaki]

εχω διαβάσει πολλές φορές στο φορουμ ότι τα βιβλία των παιδαγωγων του ΤΕΙ (μέχρι και σελιδες έχουν πει!!) λένε τις πρώτες μερες καλά θα είναι να βρίσκεται ΄και ενα κοντινο προσωπο με το μωρό. δεν ισχύει;

 

Αυτό δεν το γνωρίζω αλλά σήμερα που έκανα μια σχετική κουβέντα με τις δασκάλες στον παιδικό μου είπαν το κλασικό ότι δεν πρόκειται να προσαρμοστεί το παιδί αν ο γονέας είναι εκεί.

 

Η δική μας δεύτερη μέρα:

Εμείς σήμερα πήγαμε και μιλήσαμε λίγο με τη δασκάλα που δεν είχαμε μιλήσει χθες. Ο μικρός έκανε αλογάκι μέχρι και της χαμογέλασε μία φορά αλλά δεν ήθελε να πάει στην αγκαλιά της. Όταν βάλαμε τα βρεφάκια στην αίθουσά τους τον πήρε αγκαλιά αλλά ο μικρούλης έκλαψε. Του είπα την ώρα που τον έδινα ότι θα κάτσει λίγο να παίξει και να φάει κρεμούλα και ότι εγώ θα πάω στο σούπερ να ψωνίσω και θα έρθω να τον πάρω.

Βγήκα έξω από το σταθμό και περίμενα να δω πόση ώρα θα κλαίει. Στα δέκα λεπτά σπαρακτικού κλάματος τις πήρα τηλέφωνο και πήγα να τον πάρω.

Αύριο θα το κάνω εικοσάλεπτο και βλέπουμε.

[Ιολη]

Αν μου επιτρέπεις να σου πω την δική μου εμπειρία που την βρίσκω και ποιο λογική.

Την πρώτη μέρα που πήγαμε στον παιδικό σταθμό φυσικά ήμουν εκεί μέσα στη αίθουσα μαζί του μέχρι να γνωριστεί με τις δασκάλες του και τα αλλά παιδάκια, κάτσαμε περίπου μια ώρα.

 

Την δεύτερη μέρα τον άφησα μόνο του αλλά ήμουν κάτω στην αίθουσα αναμονής.

Μετά από μίση ώρα ήρθε η δασκάλα του και μου είπε φτάνει για σήμερα γιατί κλαίει πολύ και σας ψάχνει.

 

Την τρίτη μέρα πάλι τα ίδια, τον άφησα μόνο αλλά ήμουν στην αίθουσα αναμονής.

Τέλος πάντων για να μην σας κουράζω η πρώτη βδομάδα πήγε έτσι κι εγώ ήμουν εκεί αλλά δεν με έβλεπε και κάθε μέρα καθόταν λίγο παραπάνω μέχρι που συνήθισε και μετά με έδιωχνε από μόνος.

 

Η γνώμη μου είναι ότι αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος , φυσικά αν έχει το χρόνο ο γονιός κι αν το επιτρέπουν στον παιδικό σταθμό.

θα συμφωνήσω μαζί σου

και εμείς αυτό κάναμε

 

βέβαια στη δική μας περίπτωση απο τη πρώτη μέρα, ούτε που γύρισε να κοιτάξει πίσω της, κατευθείαν άρχισε να παίζει και δεν είχαμε ούτε κλάματα ούτε τίποτα, η βδομάδα προσαρμογής ήταν καθαρά τυπική.

 

για εκείνη την εβδομάδα την πήγαινε ο άντρας μου στο σχολείο και την έφερνε (εγώ είχα επιστρέψει ήδη δουλειά, τον 1ο της χρόνο την κρατάγαμε εναλάξ) τη δεύτερη εβδομάδα ξεκίνησε με το σχολικό, επίσης κανένα πρόβλημα

 

μετά απο λίγες μέρες μόλις έβλεπε τη δασκάλα της, πηδούσε κυριολεκτικά απο την αγκαλιά μου για να πέσει στη δική της και μέχρι τώρα της έχει λατρεία.

 

νομίζω η σταδιακή προσαρμογή και γνωρίζοντας ότι ένα οικείο πρόσωπο είναι εκεί αν το χρειαστούν είναι το καλύτερο κατά τη γνώμη μου

[Iride]

Εμείς είχαμε περάσει πάρα πολύ δύσκολες πρώτες ημέρες, αλλά καθοριστικό ρόλο παίζει η συμπεριφορά της δασκάλας. Κάθε μέρα που τον έπαιρνα από το σχολείο το παιδί μύριζε το άρωμα της δασκάλας που σημαίνει ότι τον είχε όλη την ώρα αγκαλιά. Έτσι, την Παρασκευή της πρώτης εβδομάδας τον ανέβασε ο οδηγός του σχολικού στο πουλμανάκι, τον έβαλε να καθίσει στη θέση του οδηγού, του είπε και δύο τρία αστεία και λάτρεψε την ιδέα να πάει τη Δευτέρα με το σχολικό.

Άλλη βοήθεια που είχα: Μία μαμά με την οποία γνωριστήκαμε τις ώρες αναμονής έξω από το σταθμό, δεν είχε κανένα πρόβλημα προσαρμογής με το παιδάκι της. Έτσι μας πρότεινε -και θα την ευχαριστώ πάντα, τώρα είμαστε φίλες- να πάμε σπίτι της εγώ και μία άλλη μαμά με πρόβλημα προσαρμογής να γνωριστούνε τα παιδάκια μας και να έχουν το ένα με το άλλο ένα σημείο αναφοράς στο σχολείο. Ε, λοιπόν μετά από αυτές τις εξωσχολικές συναντήσεις είδα μεγάλη διαφορά. Αν μπορείτε με κάποιες μαμάδες κάντε το και εσείς.

[DEMS]

Από όσα έχω διαβάσει, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι για να αισθανθεί ασφάλεια το παιδί σε ένα καινούργιο περιβάλλον είναι απαραίτητο να το συνδέσει με κάτι γνώριμο. Η παρουσία της μαμάς είναι σε τέτοιες περιπτώσεις ό,τι καλύτερο. Αρκεί βέβαια η μαμά να είναι σίγουρη για την απόφασή της και να μην πάσχει περισσότερο από άγχος αποχωρισμού σε σύγκριση με το παιδί.

 

Στο σταθμό που πηγαίνει ο γιος μου η σταδιακή προσαρμογή θεωρείται επιβεβλημένη. Πέρσι που ξεκίνησε ο Ευριπίδης (28 μηνών τότε) πήγαμε πρώτη ημέρα μαζί την ώρα που τα παιδιά ήταν στον κήπο (11 έως 12). Εγώ έκατσα σε ένα πεζούλι, όπως θα έκανα και σε μια παιδική χαρά, ενώ εκείνος έπαιζε με τα άλλα παιδάκια και γνωριζόταν με τις δασκάλες. Το νόημα ήταν να φύγει μόνος του από κοντά μου. Όταν πέρασε η ώρα και έπρεπε να φύγουμε τον πήρα σχεδόν με το ζόρι, με την υπόσχεση ότι θα έρθουμε πάλι αύριο. Έτσι κύλησε όλη η πρώτη εβδομάδα.

Τη δεύτερη εβδομάδα, του το είχα εξηγήσει από το σπίτι, τον πήγα στις 10, τον παρέδωσα στην πόρτα στην ιδιοκτήτρια του σταθμού και ύστερα από μια ώρα γύρισα να τον πάρω. Σταδιακά ο χρόνος που έμενε στο σταθμό αυξανόταν. Τις πρώτες ημέρες έκλαψε μερικές φορές. Η δική μου στάση ήταν να τον αποχαιρετάω, να του λέω "θα έρθω να σε πάρω την τάδε ώρα" και να φεύγω ήρεμα. Τον πρώτο μήνα ήταν λίγο ταραγμένος, είχε κολλήσει λίγο επάνω μου, δυσκολευόταν με τον ύπνο...

Μετά τον πρώτο μήνα όμως, θα πήγαινε στο σταθμό και τα Σαββατοκύριακα αν μπορούσε.

 

Όσο αφορά στα παιδιά που σταματάνε το κλάμα όταν φεύγει η μαμά τους, δεν νομίζω ότι αισθάνονται καλύτερα χωρίς την παρουσία της, απλά δεν εκφράζουν το παράπονό τους σε άγνωστους ανθρώπους.

 

Εύχομαι καλή χρονιά σε όλα τα πρωτάκια και καλό κουράγιο σε όλες τις μαμάδες.

[Lioula]

Από την εμπειρία μου στις προσαρμογές να σας πω, ότι όσο θα σας βλέπουν τόσο θα κλαίνε. Είναι προτιμότερο να το αφήσετε έστω και για ένα τέταρτο και να μη σας βλέπει καθόλου ενισχύοντας τη σκέψη ότι "η μαμά με αφήνει για λίγο αλλά πάντα επιστρέφει για μένα. Δε με παράτησε εδώ θα ξαναγυρίσει", παρά να βλέπει ότι κι εσείς δεν το αποχωρίζεστε. Τέτοιες προσαρμογές μπορεί να κρατήσουν πολύ καιρό και μετά από κάθε φορά που το παιδί λείπει καιρό από το σχολείο να αναζωπυρώνονται για λίγο. Ειδικά για τα παιδιά που κλαίνε πολύ και κάνουν εμετούς κ.λ.π. η πάγια τακτική είναι ο γονιός να απομακρύνεται για κάποιο διάστημα (το οποίο θα αυξάνεται μέρα με την ημέρα) και η επάνοδός του να συνοδεύεται από τη φράση "είδες που ήρθε η μανούλα, ακριβώς όπως σου είπε; Έφυγε για λίγο και ξαναγύρισε. Δεν πρόκειται να σε αφήσει ποτέ. Πάντα θα γυρνάει" (ανάλογα με την ηλικία του παιδιού).

 

Η διάρκεια της προσαρμογής εξαρτάται από πολλούς παράγοντες μεταξύ των οποίων είναι η σταθερότητα και η αποφασιστικότητα (με τρυφερότητα πάντα) του γονιού και ο χειρισμός των παιδαγωγών. Μπορεί να πάει από λίγες ημέρες μέχρι και μήνες ειδικά αν ο γονιός δεν είναι σταθερός.

 

ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ!ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΑΦΗΣΑ 2 ΩΡΕΣ!ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΗΤΑΝ!

[chrysaki]

Σήμερα που μίλησα με την υπεύθυνη του σταθμού μου είπε δύο δυσάρεστα:

1ον) ότι δεν έχει ακούσει ποτέ!!! σε κανένα βρεφονηπιακό σταθμό να παραμένουν οι γονείς για την προσαρμογή του παιδιού.

2ον) ότι δεν έχουν οριστικοποιηθεί ακόμη τα τμήματα και δεν ξέρει αν οι τωρινές δασκάλες θα είναι αυτές που θα έχουμε όλη τη χρονιά.

 

Σήμερα τον άφησα μία ολόκληρη ώρα για να δει και τη διαδικασία της φρουτόκρεμας(μήπως και του αρέσει η κατάσταση γιατί είναι φαγανούλης). Έκλαιγε όλη την ώρα με ένα μικρό διάλειμα λίγων λεπτών και φυσικά δε δέχτηκε να φάει φρουτόκρεμα μέσα σ'αυτόν τον πανικό. Όταν πήγα να τον πάρω άλλα 3-4 έκλαιγαν.

 

......