Πως να αντιμετωπίσω την δυσκαταποσία ; (από άγχος)

[Λιζα Ν.]

Δεν ξερω αν το εχει παθει καμμια σας ωστε να μου δωσει συμβουλες.

Απο μικρη κατα περιοδους δεν μπορω να καταπιω και αυτο εχει ως αποτελεσμα να μενω νηστικη...δηλαδη πειναω κανονικα, εχω ορεξη να φαω και προσπαθω, αλλα μετα απο 1-2 μπουκιες που μασαω 100 φορες και την αισθηση οτι θα πνιγω, κι ενω εχω πιει και 1 λιτρο νερο φουσκωνω, οποτε σταματαω να τρωω και πεθαινω της πεινας. Καμμια φορα μαλιστα, νιωθω οτι πνιγομαι και με το σαλιο μου! Τρωω ολη μερα χυμους, σουπες, γαλα, αυγα βραστα, μελι, κρεμες, ταχινι και πολυ παγωτο. Υγιεινο ακουγεται, αλλα...πειναω...

Δεν ξερω πως να το αντιμετωπισω και αυτη τη φορα ειναι πολυ σημαντικο να τα καταφερω γιατι θηλαζω την μολις ημερων κορουλα μου -εξ ου και το αγχος- και το εχω αναγκη. Εχω κανει κατα καιρους εξετασεις με βαριο στον οισοφαγο, εξετασεις αιματος, δεν βρηκαν τιποτα...

Αν το εχετε ξανακουσει, ας μου πειτε, θα βοηθησετε πολυ. Ευχαριστω...

[Skybeam]

Aν άλεθες τις τροφές? Να τις έκανες δηλαδή "πουρέ"? Δεν βοηθάει?

[mariantinos]

Λοιπόν εχω περάσει ΤΟ ΊΔΙΟ!φοβόμουν να φάω όταν ήμουν μόνη στο σπίτι για να μην πνηγω κ δεν είναι κανείς να με σώσει.πέρασα κ μια φάση που έκανε πολύ αφρό η οδοντόκρεμα κ μετά φοβόμουν να πλύνω τα δόντια μου!θα σου περάσει σιγά σιγά.εγώ αυτό που έκανα ήταν να κόβω κ να τρώω πολύ πολύ μικρές μπουκιες.

[zwza]

ακριβώς το ίδιο έπαθα κι εγώ και μου κράτησε περίπου 2-3 χρόνια. Είναι καθαρά ψυχολογικό.

Εμένα μου δημιουργήθηκε όταν κόντεψα να πνιγώ απο την μπουκιά μου, έκτοτε μου δημιουργήθηκε φοβία και κάθε φορά που το σκεφτόμουν πνιγόμουν και μόνο με το σάλιο μου. Μου κράτησε όπως σου είπα 2 με 3 χρόνια και τρεφόμουν όπως εσύ,με 2 μπουκιές φαγητού χιλιομασημένες και πολύ νερό.

Έφυγε απο μόνο του χωρίς να το καταλάβω.

[mariantinos]

Ετσιιι.Κι εγώ όταν ήμουν δημοτικό σταμάτησε στον λαιμό μου καρπούζι κ θα πέθαινα αν δεν ήταν δίπλα μου ο μπαμπάς μου.σε περιόδους άγχους παθαίνα την φοβία.καρπούζι είχα να φάω από τοοοοτε...έφαγα πέρισυ στην εγκυμοσύνη.όσο για το σαλιο...ξέρεις πόσες φορές έτρεξα στην τουαλέτα να φτυσω σαλιο για να μην πνιγω;κ άλλες πόσες πνίγηκα απ την ιδέα κ μόνο.

Βέβαια εγώ είχα ακόμα 2 τέτοια σκηνικα.έφυγε σε "λάθος δρόμο" ένας κόκος ρυζιού...οποίος δεν το έπαθε δεν φαντάζετε τι ζημία μπορεί να κάνει...κ μια άλλη φορά ήμουν πολύ βιαστική πρωί πρωί κ έσκυψα να πάρω κατι από ένα χαμηλό συρτάρι.κατέβηκαν έως τον λαιμό κατι υγρα απ το στομάχι πολύ πικρα κ στουπωσα.άρχισε η μαμα μου να μου χτυπά την πλάτη κ συνήλθα.πράγματι μόνο όσοι το πάθουν αυτό μπορούν να καταλάβουν τι EΦIAΛTHΣ είναι...

[ΜΠΟΥΚΙΤΣΑ]

Πρώτη φορά το ακούω,αλήθεια!

[Λιζα Ν.]

Ακριβως οπως τα λετε ειναι! Εχω παθει πλακα....οι γιατροι που με ειδαν, γιατι δεν μου ειπαν οτι συμβαινει και να το ξεπερασω??? Τι να πω....

Ειχα κι εγω πνιγει μικρη, μαλλον αυτο θα φταιει και σε εμενα....

Ελπιζω να ηρεμησω συντομα με τη μικρη, γιατι προς το παρον καθε φορα που κλαιει χωρις να ξερω το γιατι οχι να φαω δεν μπορω, ουτε να αναπνευσω απο το αγχος....

 

Ευχαριστω κοριτσια....εφυγε ενα βαρος απο πανω μου, δεν ειναι παθολογικο προφανως...

[mariantinos]

Το άγχος είναι η χειρότερη ασθένεια.γιατί σε αντίθεση με όλες τις υπόλοιπες που έχεις να αντιμετοπισεις κάποιον ιό,εδώ έχεις να αντιμετωπίσεις τον ίδιο σου τον εαυτό.να έχεις πίστη στον εαυτό σου κ να λες θα σε νικήσω κακέ εαυτέ!ότι άλλο θέλεις εδώ είμαστε.

[Λιζα Ν.]

Να σαι καλα... η αληθεια ειναι οτι οντως ειναι το πιο δυσκολο...καλυτερα δλδ να μου ελεγαν οτι εχω μια παθηση και το φαρμακο ειναι το ταδε, παρα αυτο...αντε να...με πεισω να αρχισω να τρωω χωρις βοηθεια. Τελος παντων ολα μια ιδεα ειναι.

[mariantinos]

AKPIBΩΣ!Ξέρεις τι μάχες έδωσα με τον εαυτό μου;να με πιάνουν ταχυκαρδίες,ρίγος κ να μην μπορώ να αναπνεύσω...με βοήθησε πολύ η ομοιοπαθητική κ μετά το πολεμούσα μόνη μου.ήξερα ότι κάθε κρίση κρατούσε 1,5 ώρα περίπου κ ενώ ήμουν χάλια το έβλεπα σαν ρουτίνα κ περίμενα να τελειώσει κοιτώντας το ρολόι.αυτα εμφανίζονται συνήθως όταν είσαι ήρεμη δηλαδή δεν σε απασχολεί κατι άλλο.πχ αν ήσουν έξω με παρέα κ μιλούσατε γελούσατε κτλ θα έτρωγες κανονικά χωρίς να το καταλάβεις.το άγχος επίσης είναι η χειρότερη αρρώστια γιατί είναι ψυχική αλλά χτυπάει το σώμα κ δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με φάρμακα.εμένα μου έριχνε την πίεση 6 κ 4.μια φιλη μου γέμιζε εξογκωματα σε όλο μα όλο της το σώμα.επίσης

Τώρα τελευταία έμαθα για μια περίπτωση του πεθερού μιας φίλης που από άγχος τον έπιαναν πόνοι σ όλο το σώμα κ κύριος στα πόδια κ δεν μπορούσε να περπατήσει.δεν είσαι μόνη πάντως.είσαι τυχερή που έχεις το φόρουμ κ το είπες.εγώ τότε ένοιωθα σαν εξωγήινος.

[mariantinos]

Α κ κατι άλλο. Μην πιέζεις τον εαυτό σου να φαΣ κανονικά!ξεκινά με πολύ μικρές μπουκιες.κόβε το φαγητό σου πολύ μίκρα κομμάτια κ όταν νοιώσεις έτοιμη να τα κόβεις λίγο μεγαλύτερα.τώρα κάποιες ίσως γελάνε με αυτα που λέμε αλλά επειδή το πέρασα είναι πραγματικά πολύ δύσκολο.σαν να είναι το σώμα σου μια φυλακή κ να μην μπορεί να σε βοηθήσει κανείς.

[mama tou kostantinoulh]

Λοιπον ειναι η 2η φορά που το ακουω. Το ειχε πάθει ο άντρας μου πριν 2 χρονια για 2-3 μέρες! Ήταν αγχωμένος στη δουλεια, ειχε κατέβει στο κυλικειο για να φαει, του έκατσε κάτι στο λαιμο και νομιζε ότι ξέχασε να ΚΑΤΑΠΙΝΕΙ!Αυτο ήταν! Δεν μπορουσε ουτε γιαουρτι να φαει μετα. Εγώ ελειπα ταξίδι στο εξωτερικο, η μαμα του ελειπε στο χωριο, γενικα οι άνθρωποι που μπορουσαν να τον ηρεμήσουν έλειπαν! Το ίδιο βραδυ πήγε σε 2 νοσοκομεια απο το φοβο και την πεινα του, οι γιατροι του έλεγαν ότι δεν έχεις τίποτα και αν θες κανε την εξεταση με το βαριο. όταν γύρισα 2 μέρες μετά το περιστατικο ηταν έτοιμος να κάνει την εξέταση, το μόνο που εκανα μόλις τον ειδα ήταν να τον πάρω αγκαλια και να τον ταισω γιαουρτάκι εγω!Ηρεμησε που γυρισα και τον πήρα αγκαλια, χαλάρωσε και ΚΑΤΑΠΙΕ!!!!

Θέμα αγχους ειναι κοριτσακι!Ηρέμησε και όλα θα πάνε καλα!Τωρα οφειλεις να εισαι ηρεμη και για το παιδι σου γιατι 1ον το γαλα κοβεται απο το αγχος 2ον πάντα το μικρο νιωθει τη διαθεσή σου οποτε του το οφειλεις καντο για το μικρουλι

[Λιζα Ν.]

Ευχαριστω κοριτσια, δεν ξερετε ποσο με ενθαρρυνει το γεγονος οτι...δεν ειμαι οντως εξωγηινη...εχεις δικιο mariantinos, καλα που σκεφτηκα να γραψω εδω στο φορουμ...τελικα με βοηθαει σε πολλα πραγματα...

[Αντιγόνη78]

Το έχω περάσει και εγω κατα περιόδους μεγάλου άγχους. Ξερω. Είναι απαίσιο συναίσθημα. Σκεφτόμουν ότι δεν μπορώ να καταπιω 24 ωρες το 24ωρο και ότι θα πεθάνω από την ασιτία. Και ότι αν δεν είχα αυτό θα ήμουν ευτυχιμένη, και τι είναι αυτό που με βρήκε. Πέρασα περιόδους που ντρεπόμουν να φάω μπροστα σε κόσμο και ένιωθα ανετα μόνο στο σπίτι μου, και περιόδους που δεν μπορούσα να φάω εκτός αν κάποιος ήταν μπροστα (όχι όμως σε εστιατόρια, με ζάλιζε η βαβούρα). Όλα αυτά από μεγάλό άγχος που συνέπεσε με αλλαγές στην ζωή μου. Είχα ξεχωρίσει τα φαγητα σε φαγητά που θα με πνίξουν (πχ κρεας, που ακόμα και σήμερα το τρώω σε μικρες μικρές μπουκιες) και φαγητά που μπορω να φάω (π.χ. γιαούρτι, μπισκότα).

Θα ήθελα να σε διαβεβαιώσω ότι θα περάσει. Τώρα είμαι καλα...

Επίσης θα ήθελα να σου πω τι με βοήθησε εμένα:

Σκεφτόμουν ότι σε κάθε περίπτωση θα τρώω όλη μέρα κόκκο κόκκο το φαγητο, ή αλεσμένα. Δεν έγινε και τίποτα!

Εβλεπα τηλεόραση όταν έτρωγα για να ξεχνιέμαι ή προσπαθούσα να μιλάω με κάποιον εκείνη την ώρα.

Σκεφτόμουν ότι σε τελική ανάλυση ένα πιάτο φαγητό θα το αραιώσω τόσο πολύ με νερό που θα το πιώ σε υγρή μορφή και έτσι θα τρώω! Τελικά δεν το έκανα γιατί δεν χρηάστηκε αλλά και μόνο η σκέψη ότι έτσι θα μπορούσα να φάω, με ηρεμούσε.

Πήγα σε ψυχολόγο και μίλησα για τα άγχος μου, (η οποία μου είπει ότι συμβαίνει συχνά).

Πήρα ομοιοπαθητικά.

Πάντως, επαναλαμβάνω, θα περάσει να ξέρεις, εμένα μου περασε

Τότε νόμιζα ότι δεν θα μου περάσει ποτε...

 

Ελπίζω να βοήθησα, Ότι άλλο θέλεις στη διαθεσή σου....

[mariantinos]

Είμαστε αρκετές τελικά...εγώ είχα πρόβλημα κ στα υγρα.πχ έπινα καφέ,τραβούσα ρουφιξια κ την κρατούσα σόρι ώρα στο στόμα μου μέχρι να το πάρω απόφαση να την κατεβάσω.

[Αντιγόνη78]

Και εγώ όταν μου συνέβη αυτή η φοβία Μαριαντίνος νόμιζα ότι είμαι η μοναδική στον κόσμο....

 

Και εγώ περάσα άγχος με την κατάποση των υγρών που εμφανίστηκε όταν κάπως ξεπέρασα το άγχος με τις στερεές τροφές. Και επειδή δεν αγχωνόμουν τόσο το πρωί έπινα παρα πολύ νερό το πρωί για να μην χρηάζεται να πιω όσο προχωράει η μέρα.

[hopetobemum]

Μπαίνω πρώτη φορά στο φόρουμ ως μέλος παρότι είσασταν η παρέα μου από το Νοέμβριο που έμαθα ότι ήμουν έγκυος και δυστυχως μέχρι τα Χριστούγεννα είχα αποβολή. Αντιμετωπίζω πολλά χρόνια άγχος που εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους. Πριν περίπου 40 ημέρες και ενώ έτρωγα ένιωσα ένα κοκκαλάκι που μόλις το κατάπια πανικοβλήθηκα και μετά προσπάθησα να τιο βγάλω με βήχα και πρόκληση εμετού. Απ' εκείνη τη μέρα προσπαθώ χωρίς να το θέλω να ελέγξω την κατάποση μου με αποτέλεσμα να πνίγομαι από τον πανικό. Θέλω πολύ να μείνω έγκυος μα φοβάμαι πως η συγκεκριμένη εκδήλωση του άγχους μου μπορέι να προκαλέσει προβλήματα. Ήταν κάποια από εσάς έγκυος όταν αντιμετώπισε αυτό το πρόβλημα. Πόσο καιρό σας πήρε να επανέλθετε?

[Αντιγόνη78]

Νομίζω ότι το άγχος σου εκδηλώνεται αυτόν τον καιρό με πανικό για το αν θα καταφέρεις να καταπιείς ή θα πνιγείς, το κοκκαλάκι ήταν η αφορμή για να άγκιστρωθεί το μυαλό σου από εκεί.

Το πέρασα και εγώ αυτό όπως έγραψα πιο πάνω (και εμένα ξεκίνησε από μιά φορά που πήγα να πνιγώ από κρέας). Και εγώ επειδή μου είχε εκδηλωθεί αυτός ο πανικός πριν μείνω έγκυος, φοβόμουν τι θα γίνει όταν μείνω έγκυος. Αν δηλαδή δεν μπορώ να φάω τίποτα τότε από άγχος και κινδυνεύει και το μωρό από ασιτία...

Τελικά όταν έμεινα έγκυος δεν μου έρχόταν να σκεφτώ ότι δεν μπορώ να καταπιώ ή ότι θα πνιγώ. Πάντως για να μην αγχώνεσαι ακόμα και αν το σκέφτεσαι όταν μείνεις έγκυος, υπάρχουν χίλια πράγματα να φάς, και στην τελική να σκεφτεσαι ότι μπορείς να τα περνάς όλα από το μπλέντερ και έτσι δεν θα αγχώνεσαι...

Άλλωστε όταν μένεις έγκυος οι ορμόνες σε κάνουν ευδιάθετη, οπότε μάλλον δεν θα το σκέφτεσαι...

[hopetobemum]

Αυτό που με ανυσυχεί πιο πολύ είναι που τις πιο πολλές φορές σαν τρώω λόγω του ότι έγινε επίπονη η διαδικασία βληχω γιατί νίωθω ότι κάτι έφυγε με αποτέλεσμα να φοβάμαι μην πάθω εισροφήσεις. Επίσης λόγω της συνεχούς μάσησης δαγκάω τη γλώσσα μου. Ρε κορίτσια νιώθω σαν να ξέχασα πως τρώνε. Μπαίνει το φαγητό στο στόμα κι αρχίζω να αναρωτιέμαι τι κάνουμε τώρα. Σκέφτομαι συνέχεια ποιός είναι ο σωστός τρόπος να φάω και μήπως υπάρχουν τρόποι για διάφορα φαγητά. Αν το στόμα πρέπει να είναι κλειστό ή να ανοιγοκλείνει στη μάσηση. Αν πρέπει να βήξω την ώρα που μου έρχεται ή όχι. δεν ξέρω τι να κάνω? εγώ που μια ζωή κατάπινα τα πάντα σε χρόνο μηδέν. Το καλό βέβαια είναι ότι έχω χάσει κι όλα τα περιττά μου..Αλλά τι να το κάνεις άμα φοβάσαι ως και να φας...

[stiliani]

Δεν ξερω αν το εχει παθει καμμια σας ωστε να μου δωσει συμβουλες.

Απο μικρη κατα περιοδους δεν μπορω να καταπιω και αυτο εχει ως αποτελεσμα να μενω νηστικη...δηλαδη πειναω κανονικα, εχω ορεξη να φαω και προσπαθω, αλλα μετα απο 1-2 μπουκιες που μασαω 100 φορες και την αισθηση οτι θα πνιγω, κι ενω εχω πιει και 1 λιτρο νερο φουσκωνω, οποτε σταματαω να τρωω και πεθαινω της πεινας. Καμμια φορα μαλιστα, νιωθω οτι πνιγομαι και με το σαλιο μου! Τρωω ολη μερα χυμους, σουπες, γαλα, αυγα βραστα, μελι, κρεμες, ταχινι και πολυ παγωτο. Υγιεινο ακουγεται, αλλα...πειναω...

Δεν ξερω πως να το αντιμετωπισω και αυτη τη φορα ειναι πολυ σημαντικο να τα καταφερω γιατι θηλαζω την μολις ημερων κορουλα μου -εξ ου και το αγχος- και το εχω αναγκη. Εχω κανει κατα καιρους εξετασεις με βαριο στον οισοφαγο, εξετασεις αιματος, δεν βρηκαν τιποτα...

Αν το εχετε ξανακουσει, ας μου πειτε, θα βοηθησετε πολυ. Ευχαριστω...

 

Aκριβως το ίδιο αντιμετωπιζε η μαμα μου. Όταν σου λέω ακριβως μιλάμε ακριβως το ίδιο. Απευθυνθηκαμε σε νευρολόγο νομίζοντας ότι υπάρχει πρόβλημα στον εγκέφαλο. Κάναμε του κόσμου τις εξετάσεις,τελικά διαπιστωθηκε, πολύ άγχος. Το αντιμετωπισε όμως με φαρμακευτική αγωγη

[sternchen]

Κοριτσάκι αυτό που περιγράφεις το έπαθε η νονά του μικρού μου . Άρρωστησε ξαφνικά ο πατέρας της και από την άλλη μέρα της εμφανίστηκε αυτή η διαταραχή , πήγε σε διάφορους γιατρούς και της έδιναν ψυχοφάρμακα , τα οποία εκείνη δεν την βοήθησαν καθόλου . Μετά από 2 μήνες έχασε τον πατέρα της και η κατάσταση χειροτέρεψε . Επειδή είναι Γερμανίδα και βρέθηκε στην Γερμανία τον τελευταίο μήνα ζωής του πατέρα της , επισκέφθηκε και εκεί γιατρούς , οι οποίοι της είπαν ότι δεν χρειάζεται φάρμακα , αλλά κάτι σαν ψυχοθεραπεία . Να καταλάβεις καθόταν ο θεραπευτής μαζί της και της έδειχνε πως να καταπίνει και να μην φοβάται . Ξέρω ότι νοσηλεύτηκε για ένα μήνα περίπου στη Γερμανία σε ένα θεραπευτήριο που ασχολείται μόνο με αυτή την διαταραχή , βέβαια εκέινη από 70 κιλά είχε φτάσει μέσα σε 3 μήνες 49 κιλά και ήταν πιο βαριάς μορφής .

Είναι κρίμα να υποφέρεις . Μήπως να έκανες κι εσύ ψυχοθεραπεία με κάποιον όμως που να ξέρει πως να σε βοηθήσει .

[Demetrius]

Λοιπόν αγαπητές κυρίες μή γελάσετε... έχω και εγώ το ίδιο πρόβλημα ... εγώ όμως το παθαίνω μόνο όταν καταπίνω νερό και ιδιαίτερα αναψυκτικά... υπάρχουν φορές που το νιώθω και άλλες όχι ... υπάρχουν επίσης φορές που το νιώθω χωρίς να καταπίνω κάτι ... ή απλά και μόνο όταν καταπίνω το σάλιο μου.

 

Με είδε ΩΡΛάς αλλά δε βρήκε κάτι πέρα από κόκκινο λαιμό λόγω κάποιας (μάλλον) γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης... τώρα σκέφτομαι να πάω να με δεί και γαστρεντερολόγος ... μόνο σε κτηνίατρο δεν έχω πάει ακόμη!

Δώστε τα φώτα σας όσοι ή όσες βρήκατε κάτι παθολογικό ή όχι...

[Λιζα Ν.]

Επιστρεφω μετα απο τοσο καιρο σε αυτο το θεμα...

 

Demetrius γιατι να γελασει κανεις? Ειναι τελικα κατι που συμβαινει συχνα, αλλα στην Ελλαδα οποτε παθαινουμε κατι τετοιο το αποσιωπουμε -αντι να το συζηταμε- γιατι νρεπομαστε...Ειναι ψυχολογικο, οπως τα λενε οι κοπελες...

 

Γι αυτο που ρωτας, εγω εκανα μονο εξεταση με βαριο, δεν ειχα κατι παθολογικο. Μου ανεφεραν κατι για ιγμοριτιδα και την πιθανοτητα να εχω αλλεργιες κλπ αλλα με το μωρο, δεν ειχα χρονο τοτε γι αλλες εξετασεις.

Τελικα...περασε μονο του...μολις το μωρο αρχισε να καλυτερευει λιγακι (εχει σοβαρη ΓΟΠ και δεν κοιμομουν καθολου).

 

Σημερα το παθαινω που και που, οταν βιαζομαι να φαω ή ειμαι εκτος σπιτιου. Για να ειμαι ειλικρινης, ακομα μπριζολα ή μπαγκετα σαντουιτς δεν εχω επιχειρησει να φαω, αλλα δεν χρειαζεται κιολας.

[ζώπυρον]

Τι μου θυμίσατε... Η κολλητή μου (με αφορμή ένα παιδικό πνίξιμο από σουβλάκι, όχι όμως αυτό ως αιτία...), έχει περάσει όλη της την ζωή με αυτό το πρόβλημα... Με πολλές διακυμάνσεις.

 

Διακοπές, γιορτές, βόλτες, δεν την θυμάμαι ποτέ να τρώει κανονικά. Πάντα να στραβοκαταπίνει, να μασάει κσι να πίνει νερό ταυτόχρονα για να διαλυθεί η τροφή, να μασάει και να φτύνει γιατί φοβόταν να καταπιεί κι άλλά πολλά...

 

Την θυμάμαι στο γάμο μου σκελετό (από 65 κιλά το συνηθισμένο βάρος της, 48 κιλά!). Δεν μπορούσε ούτε το σάλιο της να καταπιεί! Τελικά μια μέρα, λιποθύμησε στο δρόμο, την πήρε ασθενοφόρο, την πήγανε στο νοσοκομείο, όπου μετά πήρε τον δρόμο των ψυχιάτρων αρχικά, μετά των ψυχολόγων, τώρα εδώ και χρόνια το παλεύει γερά. Έχει ανακτήσει το βάρος της, το ...θάρρος της και πίνει και τρώει κανονικά (εκτός ελάχιστων, πολύ στρεσογόνων, εξαιρέσεων.

 

Τι μου θυμίσατε... Είναι και που ακόμα δεν έχω ξεπεράσει τις ενοχές μου που τότε δεν συνειδητοποίησα το μέγεθος της σοβαρότητας της κατάστασής της, που δεν μπόρεσα να αναγνωρίσω τα πρώτα σημάδια (για χρόνια ολόκληρα) πριν καταρρεύσει εντελώς, που δεν την συμβούλεψα να πάει εγκαίρως σε ειδικό.

 

Τέλος πάντων, τέλος καλό-όλα καλά.

 

(μην αφήνετε τίποτα στην τύχη του, τέτοια προβλήματα σπάνια είναι παθολογικά, υποβόσκουν και γιγαντώνονται αν δεν λυθούν)

(και λύνονται)

[ΣΟΦΙΑ Σ.]

ΖΩ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΕΦΙΑΛΤΗ ΠΟΛΛΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ... ΤΟ ΕΠΑΘΑ ΟΤΑΝ ΕΔΙΝΑ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΤΥΧΙΟ ΜΟΥ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΑΙ ΥΣΤΕΡΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΗΚΕ ΜΕ ΥΦΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΞΑΡΣΕΙΣ... ΕΚΑΝΑ ΠΡΩΤΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΜΗΠΩΣ ΗΤΑΝ ΚΑΤΙ ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΟ, ΕΚΑΝΑ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ, ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ... ΤΙΠΟΤΑ. ΤΕΛΙΚΑ ΣΥΜΦΙΛΙΩΘΗΚΑ ΚΑΤΑ ΚΑΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΟΥ, ΠΟΥ ΕΠΙΔΕΙΝΩΝΕΤΑΙ ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΣΤΕΝΟΧΩΡΗΜΕΝΗ. ΑΡΧΙΚΑ, ΕΤΡΩΓΑ ΜΟΝΟ ΖΩΜΟΥΣ, ΓΙΑΟΥΡΤΙΑ, ΦΑΓΗΤΑ ΑΛΕΣΜΕΝΑ. ΥΣΤΕΡΑ ΠΕΡΑΣΑ ΣΤΟ ΚΑΝΟΝΙΚΟ ΦΑΓΗΤΟ ΠΟΥ ΕΤΡΩΓΑ ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ ΑΡΓΑ ΣΕ ΜΙΚΡΕΣ ΜΠΟΥΚΙΕΣ. ΤΩΡΑ ΤΡΩΩ ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ, ΑΛΛΑ ΤΡΩΩ, ΔΕΝ ΚΑΤΑΠΙΝΩ ΟΜΩΣ ΧΑΠΙΑ (ΤΑ ΜΑΣΑΩ Ή ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΨΟΥΛΕΣ ΤΑ ΑΝΟΙΓΩ). ΜΟΛΙΣ ΠΑΘΩ ΚΑΠΟΙΑ ΚΡΙΣΗ ΠΑΝΙΚΟΥ, ΠΑΙΡΝΩ ΜΙΑ-ΔΥΟ ΒΑΘΙΕΣ ΕΙΣΠΝΟΕΣ (ΟΧΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΘΩ ΥΠΕΡΟΞΥΓΟΝΩΣΗ, ΟΠΟΤΕ Ο ΠΑΝΙΚΟΣ ΘΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΨΕΙ) ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΩ ΟΤΙ Η ΑΝΑΠΝΟΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΗ, ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ. ΣΥΝΗΘΩΣ ΠΑΙΡΝΩ ΚΑΝΑ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΝΑ ΞΕΧΑΣΤΩ Ή ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΜΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ. ΚΙ ΑΦΟΥ ΤΟ ΡΟΛΟΪ ΔΕΙΧΝΕΙ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΡΚΕΤΗ ΩΡΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ... ΕΣΚΑΣΑ, ΣΥΝΕΧΙΖΩ ΤΙΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΜΟΥ.

ΒΕΒΑΙΑ, ΔΕΝ ΛΕΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΣΚΟΠΕΥΩ ΝΑ ΤΟ ΒΑΛΩ ΚΑΤΩ. ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΙ ΣΠΙΤΙ, ΤΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΩ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΑ, ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΙ ΜΕ ΚΟΣΜΟ, ΨΙΛΟΝΤΡΕΠΟΜΑΙ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΜΟΝΩΘΩ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΥΣΗ. ΛΕΩ ΑΝΟΙΧΤΑ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΩ ΠΑΝΤΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ, ΟΠΟΤΕ ΠΑΙΡΝΩ ΚΟΥΡΑΓΙΟ.

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΔΙΑΒΑΣΑ ΟΤΙ ΣΕ ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΚΕΝΤΡΑ ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΕΙΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΟΥ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΤΡΟΠΟΥΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ. ΘΑ ΠΑΩ ΝΑ ΔΟΚΙΜΑΣΩ.