ΕΝΔΟΜΗΤΡΙΟΙ ΘΑΝΑΤΟΙ

[Haris1]

Γραφω για πρωτη φορά στο φορουμ, αν και τους τελευταιους 8 μηνες το επισκεπτομουν τακτικα.

Μοιραζομουν μαζι σας τα νεα σας και ευχομουν και η δικη μου εγκυμοσυνη να ειχε καλο τελος!!!

Δυστυχως, για καποιο λογο, επρεπε να το περασουμε και αυτό.

Εχασα κι εγω το μωρακι μου 4 μερες πριν μπω στο μηνα μου!!!Ετσι, ξαφνικα!!

Ξυπνησα ένα πρωι...και απλά δεν το ακουγα. Περιμενα καποιες ωρες, γιατι πίστευα οτι κοιμόταν.Οταν το απογευμα πηγαμε στην κλινικη...το μωρακι δεν ειχε σφυγμους!!

Τα μετεπειτα κυλησαν τοσο γρηγορα...ηταν σα να συμβαινουν εξω απο μενα. Εκανα καισαρικη και νοσηλευτικα. Το μωρακι το ειδε ο ανατρας μου, εμενα δε με αφησαν, και το μονο που εμαθα ηταν πως δεν φαινοταν ταλαιπωρημενο!

Εχω πλεον γυρισει στο σπιτι. Βλεπω το δωματιο του και δεν μπορω να σταματησω να κλαιω.

Περιμενω με αγωνια τα αποτελεσματα των ιστολογικών, γιατι θελω οπωσδηποτε να μαθω τι εγινε!!!

Πραγματικα, καταλαβαινω τα κοριτσια του φορουμ, που περνανε κατι αναλογο, και απο σας πηρα το κουραγιο να γραψω.

Ευχομαι, να μην περασει καμια άλλη κοπέλα αυτα που περναω εγω.

Ανυπομονώ να ξαναμεινω εγκυος, ελπιζοντας να απαλυνθει ο πονος.

Συγγνωμη αν σας κουρασα, αλλα από τοτε που εχασα το μωρακι μου, ειναι η πρωτη φορά που μιλαω σε καποιον!!

[G.STONE]

Ειλικρινά σας καταλαβάινω και έχω πολύ στενοχωρηθεί γιατί και εγώ 9 μήνες σχεδόν καρδιοχτυπούσα μήπως χαθεί το αγοράκι μου.

 

Εμένα όμως βρε κορίτσια ο γιατρός μου μου είχε κάνει πολλές ειδικές εξετάσεις. Ειδικά για θρομβοφιλία που προκαλεί ενδομήτριο θάνατο. Επειδή στην ανάπτυξη του το μωρό ήταν 2 εβδομάδες πίσω από την αρχή της κύησης (που άλλοι γιατροί θεωρούν ότι έγινε καθυστερημένα η σύλληψη) μου έκανε ότι εξετασεις μπορούσα να κάνω, τα πάντα.Τελικά είμαι ετεροζυγωτή σε ένα γονίδιο που προκαλεί θρόμβωση που θα μπορούσε να αποβεί μοιραίο. Με ενέσεις το παλεύαμε.

 

Σας τα γράφω όλα αυτά για να σας πώ κορίτσια μου να τα ψάχνετε όλα, οι γιατροί μας πρέπει να μας καθοδηγούν. Δεν μπορεί στα καλά καθούμενα να χάνονται τα μωρα. Δεν υπήρχαν ενδείξεις? Σήμερα υπάρχουν τόσες εξετάσεις, γιατί ?

 

Κουράγιο, εύχομαι σύντομα να κρατήσετε στην αγκαλιά ένα άλλο μωράκι που θα απαλύνει τον πόνο σας.

[Haris1]

Στη δικη μου περιπτωση, στο τελος του 6ου μηνα μας ειπε ο γιατρος πως το μωρο δεν παιρνει αρκετο βαρος. Μετα από στενη παρακολουθηση, εξετασεις και υπερηχους, καταληξαμε στο οτι το μωρακι ειναι απλα αδυνατο και αναπτυσσεται κανονικα. Εκανα εξετασεις για θρομβοφιλια, αρχες 7ου, οι οποιες δικαιολογουσαν μια αντιπηκτικη αγωγη που ξεκινησα.

Τελικά , το αγορακι μου γεννηθηκε με απολυτα φυσιολογικό βαρος, αλλά δυστυχως, χωρις παλμους.

Δεν ξερουμε τι εφταιξε.

Πρεπει να περασει το διαστημα της λοχειας, και επειτα να κανω αιματολογικες εξετασεις.

Ειλικρινα, ομως, ειμαστε πολυ επιφυλακτικοί για τα οποια αποτελεσματα.

Πιστευω, πως, δυστυχως, πολλα πραγματα δεν φαινονται στην αρχη της εγκυμοσυνης ή προκυπτουν αργοτερα. Και ειλικρινα, μονο αυτή η σκεψη μπορεί να μου δωσει μια αχτίδα κουραγιου. Ουτε που μπορώ να διανοηθώ πως ενδεχομενως, στην περιπτωση μου, να υπήρξε καποιο ιατρικό λαθος ή αμελεια.

Αυτό φαντάζει ακομα πιο αδικο και με κανει να αναρωτιεμαι πιο εντονα...ΓΙΑΤΙ????

[G.STONE]

Στη δικη μου περιπτωση, στο τελος του 6ου μηνα μας ειπε ο γιατρος πως το μωρο δεν παιρνει αρκετο βαρος. Μετα από στενη παρακολουθηση, εξετασεις και υπερηχους, καταληξαμε στο οτι το μωρακι ειναι απλα αδυνατο και αναπτυσσεται κανονικα. Εκανα εξετασεις για θρομβοφιλια, αρχες 7ου, οι οποιες δικαιολογουσαν μια αντιπηκτικη αγωγη που ξεκινησα.

Τελικά , το αγορακι μου γεννηθηκε με απολυτα φυσιολογικό βαρος, αλλά δυστυχως, χωρις παλμους.

Δεν ξερουμε τι εφταιξε.

Πρεπει να περασει το διαστημα της λοχειας, και επειτα να κανω αιματολογικες εξετασεις.

Ειλικρινα, ομως, ειμαστε πολυ επιφυλακτικοί για τα οποια αποτελεσματα.

Πιστευω, πως, δυστυχως, πολλα πραγματα δεν φαινονται στην αρχη της εγκυμοσυνης ή προκυπτουν αργοτερα. Και ειλικρινα, μονο αυτή η σκεψη μπορεί να μου δωσει μια αχτίδα κουραγιου. Ουτε που μπορώ να διανοηθώ πως ενδεχομενως, στην περιπτωση μου, να υπήρξε καποιο ιατρικό λαθος ή αμελεια.

Αυτό φαντάζει ακομα πιο αδικο και με κανει να αναρωτιεμαι πιο εντονα...ΓΙΑΤΙ????

 

Και εμείς το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίσαμε με το βάρος, ήταν μικρό το μωρό πράγμα που σήμαινε ότι εφόσον ήταν ήδη 2 εβδομάδες πίσω στην ανάπτυξη ότι κάτι συμβαίνει με την τροφοδοσία του εμβρύου.

 

Κάναμε συνεχώς dopler για να ελέγχουμε την κατάσταση και στον 6ο μήνα κάναμε την ένεση κορτιζόνης για τα πνευμονάκια του γιατί περιμέναμε ότι αν καθυστερούσε κι άλλο η ανάπτυξή του θα έπρεπε να γεννήσω. Με τα χίλια ζόρια φθάσαμε στον 9ο. Μόλις μπήκα 37η εβδ. κατευθείαν καισαρική γιατί ήδη η αναπτυξή του ήταν 3,5 εβδ. πίσω.

 

Μη στενοχωριέσαι γλυκιά μου, ο χρόνος και μια νέα εγκυμοσύνη θα σου απαλύνουν τον πόνο. Όλα καλά θα πάνε. Και εγώ τρέμω στην ιδέα μιας νέας εγκυμοσύνης και το θέλω τόσο πολύ.

[G.STONE]

Στη δικη μου περιπτωση, στο τελος του 6ου μηνα μας ειπε ο γιατρος πως το μωρο δεν παιρνει αρκετο βαρος. Μετα από στενη παρακολουθηση, εξετασεις και υπερηχους, καταληξαμε στο οτι το μωρακι ειναι απλα αδυνατο και αναπτυσσεται κανονικα. Εκανα εξετασεις για θρομβοφιλια, αρχες 7ου, οι οποιες δικαιολογουσαν μια αντιπηκτικη αγωγη που ξεκινησα.

Τελικά , το αγορακι μου γεννηθηκε με απολυτα φυσιολογικό βαρος, αλλά δυστυχως, χωρις παλμους.

Δεν ξερουμε τι εφταιξε.

Πρεπει να περασει το διαστημα της λοχειας, και επειτα να κανω αιματολογικες εξετασεις.

Ειλικρινα, ομως, ειμαστε πολυ επιφυλακτικοί για τα οποια αποτελεσματα.

Πιστευω, πως, δυστυχως, πολλα πραγματα δεν φαινονται στην αρχη της εγκυμοσυνης ή προκυπτουν αργοτερα. Και ειλικρινα, μονο αυτή η σκεψη μπορεί να μου δωσει μια αχτίδα κουραγιου. Ουτε που μπορώ να διανοηθώ πως ενδεχομενως, στην περιπτωση μου, να υπήρξε καποιο ιατρικό λαθος ή αμελεια.

Αυτό φαντάζει ακομα πιο αδικο και με κανει να αναρωτιεμαι πιο εντονα...ΓΙΑΤΙ????

 

Και εμείς το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίσαμε με το βάρος, ήταν μικρό το μωρό πράγμα που σήμαινε ότι εφόσον ήταν ήδη 2 εβδομάδες πίσω στην ανάπτυξη ότι κάτι συμβαίνει με την τροφοδοσία του εμβρύου.

 

Κάναμε συνεχώς dopler για να ελέγχουμε την κατάσταση και στον 6ο μήνα κάναμε την ένεση κορτιζόνης για τα πνευμονάκια του γιατί περιμέναμε ότι αν καθυστερούσε κι άλλο η ανάπτυξή του θα έπρεπε να γεννήσω. Με τα χίλια ζόρια φθάσαμε στον 9ο. Μόλις μπήκα 37η εβδ. κατευθείαν καισαρική γιατί ήδη η αναπτυξή του ήταν 3,5 εβδ. πίσω.

 

Μη στενοχωριέσαι γλυκιά μου, ο χρόνος και μια νέα εγκυμοσύνη θα σου απαλύνουν τον πόνο. Όλα καλά θα πάνε. Και εγώ τρέμω στην ιδέα μιας νέας εγκυμοσύνης και το θέλω τόσο πολύ.

[Irinoula]

Εχω πάθει σοκ με αυτά που διαβάζω !!!!! Δεν ξέρω τι να πώ ??? Που οφείλονται όλα αυτά ?? Εξετάσεις προγεννετικού ελέγχου δεν είχατε κάνει πριν μείνετε έγκυος ή έστω αφότου μείνατε και ύστερα ! Εμένα ο γιατρός μου είχε δώσει ένα χρόνο περίπου πριν μείνω έγκυος ενα ολόκληρω πακέτω εξετλασεων που περιείχε και δείκτες θρομβοφιλίας !!!! Τι να πω...???

 

 

 

Εγω προσωπικά maryboy έκανα εξετάσεις προγεννητικές πέντε μήνες πριν μείνω έγκυος και όλα ήταν καλά. Επίσης όλες οι εξετάσεις κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ήταν πολύ καλές. Τώρα όσον αφορά αυτές που αφορούν στη θρομβοφιλία δεν είναι απ ότ ξέρω δυστυχώς εξετάσεις ρουτίνας, μάλλον επειδή κοστίζουν αρκετά κάτι που δεν συμφέρει στα ταμεία. Ο δικός σου ο γιατρός πρέπει να είναι πολύ ψαγμένος... Είχες ήδη ένα μωράκι και πήγαινες για το δεύτερο, ή στις έκανε ώς πρωτότοκη?

[Irinoula]

ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΚΑΙ ΕΧΩ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ ΤΑ ΟΡΙΑ ΜΟΥ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΜΟΥ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΣΥΝΕΔΡΕΙΕΣ ΜΕ ΨΥΧΟΛΟΓΟ Η ΟΠΟΙΑ ΜΕ ΕΙΧΕ ΣΥΜΒΟΥΛΕΨΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙ Η ΜΙΚΡΗ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΚΑΝΑΜΕ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΠΕΡΗΒΑΛΛΟΝ ΠΟΥ ΜΑΣ ΒΟΗΘΗΣΕ ΠΟΛΥ ΤΟ ΠΕΝΘΗΣΕ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΑΛΛΑ ΤΩΡΑ ΠΛΕΩΝ ΠΕΡΗΜΕΝΗ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΜΩΡΑΚΙ ΕΠΗΜΕΝΕΙ ΑΛΛΑ ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΤΟΙΜΗ ΑΚΟΜΗ ΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΗΘΕΛΑ.ΕΧΩ ΠΟΛΥ ΦΟΒΟ ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΑΚΟΥΣΜΑ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ.ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΠΕΜΠΟΥΛΗ ΔΕΝ ΘΕΛΗΣΑ ΝΑ ΜΑΘΩ ΤΟ ΓΙΑΤΙ ΗΤΝ ΤΟΣΟ ΗΡΕΜΟ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΑΚΙ ΤΟΥ ΤΟ ΚΟΡΜΗ ΤΟΥ ΤΟΥ ΦΟΡΕΣΑΝ Η ΓΟΝΕΙΣ ΜΑΣ ΚΑΠΟΙΟ ΑΠΟ ΤΑ ΡΟΥΧΑΛΑΚΙΑ ΤΟΥ ΜΙΑ ΛΕΥΚΗ ΠΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΗΔΕΨΑΝ ΟΣΟ ΗΜΟΥ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΕΡΑ ΕΤΣΙ ΗΘΕΛΑ ΕΓΩ ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΑΝ Ο ΘΕΟΥΛΗΣ ΘΕΛΕΙ ΘΑ ΜΑΣ ΔΩΣΕΙ ΞΑΝΑ ΓΕΡΑ ΜΩΡΑΚΙΑ ΟΛΕΣ ΜΑΣ....Η ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ ΣΕ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΕΓΚΥΜΟΣΗΝΗ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΑΘΑΜΕ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΕΣ ΕΙΤΕ ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΙ ΕΙΧΑΝ ΕΙΤΕ ΟΧΙ Η ΠΡΟΛΙΨΕΙ ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΟΜΕΝΕΙ ΕΓΚΥΜΟΣΗΝΗ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ .ΤΙ ΛΕΣ?

 

 

Σίγουρα Ευα έχουμε μπει πια στο κλάμπ των μελλοντικών εγκύων υψηλής επικινδυνότητας. Ας είναι όμως. Αρκεί να φέρουμε κάποτε στον κόσμο ένα υγιές μωράκι. Και πιστέυω ότι για να τα καταφέρουμε πρέπει να χαμογελάμε κοπέλα μου. Μόνο με καλή διάθεση θα το ξεπεράσουμε και θα δημιουργήσουμε ένα χαρούμενο περιβάλλον (σωματικό και ψυχολογικό) για το επόμενο μωράκι μας. Το ξέρω είναι δύσκολο αλλά θα τα καταφέρουμε. Μην αφήνεις τον χρόνο να περνά. Συμβουλέψου τον γιατρό σου για το πότε μπορείς να ξεκινήσεις προσπάθειες και ξεκινήστε χωρίς άγχος.

Οσο για τα μωράκια μας που είναι εκεί ψηλά, ξέρουν ότι τα αγαπάμε και ότι δεν θα τα ξεχάσουμε ποτέ. Εχουν μαζί τους ένα κομμάτι απο την ψυχή μας να τα συντροφεύει μέχρι να τα συνατήσουμε μετά απο πολλά πολλά χρόνια...

Χαμογέλα

[Irinoula]

Κοπέλες μου δεν ξέρω τι να πω για να παρηγορηθήτε στο ελάχιστο.Δεν υπάρχουν λέξεις για τέτοια συναισθήματα.Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι καλό κουράγιο και μεγάλη υπομονή.Εγώ ακόμη δεν έγινα μανούλα.Είμαι στον έκτο μήνα της εγκυμοσύνης μου και διαβάζω τα πάντα στο Forum γιατί με αυτόν τον τρόπο έχω ενημερωθεί σχεδόν για τα πάντα μιας και ο γιατρός μου είναι 2 ώρες μακριά μου και δεν μπορώ να είμαι ήσυχη οτι όλα είναι καλά.Σας ευχαριστούμε πολύ για τη δύναμή σας να μας πείτε την ιστορία σας.

 

Με το καλό γλυκιά μου να υποδεχθείς το μωράκι σου! Να είσαι ήσυχη και υποψιασμένη...Να μη φοβάσαι να τηλεφωνείς για το παραμικρό τον γιατρό σου έστω κι άν αισθάνεσαι ότι με τόσα που έχεις διαβάσει εδώ ξέρεις αρκετά. Να θυμάσαι ότι κάθε εγκυμοσύνη είναι διαφορετική και κάθε οργανισμός επίσης. Ολα θα πάνε καλά και σε λίγους μήνες είμαι σίγουρη ότι θα μας στείλεις μια φωτό απο το μπεμπουλίνι σου!

[Irinoula]

Ειρηνουλα γλυκια μου μπαινω και διαβαζω γιατι περιμενω και με αγωνια και τα δικα σου νεα για τις εξετασεις και την ψυχολογια σου.Μονο τον επανελενχω για τον σαραντισμο εκανα και μου ειπαν οτι απο τον Οκτωμβριο μπορω να ειμαι παλι εγκυος.(Θα δειξει....)Περιμενω την Πεμπτη ελπιζω δηλαδη τα αποτελεσματα του πλακουντα για το παιδι πηρα χτες τηλεφωνο και με ταραξαν μου ειπαν οτι ισως παρει και 1 χρονο βεβαια οταν αρχισα να φωναζω μου ειπαν ισως και λιγοτερο.Ειναι λογικα ολα αυτα???Πρεπει να περιμενω τοσο πολυ για να παρω πισω το παιδι μου να το θαψω??Τι αναισθησια ειναι αυτη και να πληρωνεις και τοσα χρηματα για να μη τα αφησεις ολα στο ελεος του κρατους!Κι ενω πας λιγο να συνελθεις σου κανουν αθλια παλι την ψυχολογια.

Τι να πω....καπου διαβασα οτι θα ξεκινησεις προσπαθειες κι εσυ απο οκτωμβριο και χαρηκα μακαρι να μην ημαστε μονο στα δυσκολα μαζι αλλα να μοιραστουμε και τα ευχαριστα αυτη τη φορα. Η σκεψη μου και η αγαπη μου ειναι κοντα σου και στις υπολοιπες κοπελες που περναν το ιδιο.

φιλια και περιμενω νεα σου

afroditi81

 

 

Γλυκιά μου Αφροδιτούλα καλησπέρα. Αναρωτιεμαι γιατί σε ταλαιπωρούν τόσο. Πού θα γίνουν οι ιστολογικές εξετάσεις του μωρού? Εμένα σε ιδιωτικό εργαστήριο έκαναν 1 μήνα και κάτι και πλήρωσα περίπου 300 ευρώ. Κάποια απο αυτά τα λεφτά τα πήρα πίσω απο το ταμείο μου.

Αν θέλεις μπορώ να σου δώσω πληροφορίες γι αυτό το εργαστήριο, να πάρεις τηλέφωνο να ρωτήσεις άν γίνεται μεταφορά απο κει που το έχεις για να τελειώσει γρήγορα αυτή η ψυχοφθόρα διαδικασία.

Ελπίζω να έχουμε σύντομα και οι δυο μας καλά νέα για μια νέα εγκυμοσύνη.

Πάντως οι εξετάσεις μου για θρομβοφιλία ακόμα να βγούν...Εσύ έκανες?

Περιμένω νέα σου. Φιλάκια!

[Irinoula]

Γραφω για πρωτη φορά στο φορουμ, αν και τους τελευταιους 8 μηνες το επισκεπτομουν τακτικα.

Μοιραζομουν μαζι σας τα νεα σας και ευχομουν και η δικη μου εγκυμοσυνη να ειχε καλο τελος!!!

Δυστυχως, για καποιο λογο, επρεπε να το περασουμε και αυτό.

Εχασα κι εγω το μωρακι μου 4 μερες πριν μπω στο μηνα μου!!!Ετσι, ξαφνικα!!

Ξυπνησα ένα πρωι...και απλά δεν το ακουγα. Περιμενα καποιες ωρες, γιατι πίστευα οτι κοιμόταν.Οταν το απογευμα πηγαμε στην κλινικη...το μωρακι δεν ειχε σφυγμους!!

Τα μετεπειτα κυλησαν τοσο γρηγορα...ηταν σα να συμβαινουν εξω απο μενα. Εκανα καισαρικη και νοσηλευτικα. Το μωρακι το ειδε ο ανατρας μου, εμενα δε με αφησαν, και το μονο που εμαθα ηταν πως δεν φαινοταν ταλαιπωρημενο!

Εχω πλεον γυρισει στο σπιτι. Βλεπω το δωματιο του και δεν μπορω να σταματησω να κλαιω.

Περιμενω με αγωνια τα αποτελεσματα των ιστολογικών, γιατι θελω οπωσδηποτε να μαθω τι εγινε!!!

Πραγματικα, καταλαβαινω τα κοριτσια του φορουμ, που περνανε κατι αναλογο, και απο σας πηρα το κουραγιο να γραψω.

Ευχομαι, να μην περασει καμια άλλη κοπέλα αυτα που περναω εγω.

Ανυπομονώ να ξαναμεινω εγκυος, ελπιζοντας να απαλυνθει ο πονος.

Συγγνωμη αν σας κουρασα, αλλα από τοτε που εχασα το μωρακι μου, ειναι η πρωτη φορά που μιλαω σε καποιον!!

 

Haris διαβάζοντας το μήνυμα σου είναι σα να διάβαζα σε βιβλίο όλα όσα έζησα... Μόνο ο χρόνος μπορεί να σου δώσει δύναμη και κουράγιο και κανείς άλλος... Ακόμη κλαίω μόνη μου για τη μικρούλα μου που δεν την κράτησα ποτέ αγκαλιά. Ακόμη αναρωτιέμαι γιατί σε μένα γιατί !

Πέρασαν σχεδον τρείς μήνες και ακόμη το πρωί έχω μπροστά μου τη φατσούλα της στον υπέρηχο.

Θα κλάψεις θα πονέσεις και θα συνεχίσεις να πονάς. Πάντα θα σκέφτεσαι το μωράκι σου. Αλλά η ζωή θα συνεχιστεί έτσι κι αλλιώς. Οπότε δεν υπάρχει λόγος να την κάνουμε δύσκολη για μας και τους γύρω μας, όταν μάλιστα δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να αλλάξουμε αυτό που ζούμε.

Τα δύσκολα θα συνεχιστούν για λίγο ακόμη και μετά όλα θα αρχίσουν να απαλύνουν...

Να είσαι έτοιμη να αντιμετωπίσεις όσο πιο γρήγορα γίνεται συγγενείς φίλους και συνεργάτες που θα έχουν απορίες. Να το κάνεις όσο είναι νωρίς για να τελειώνεις μ αυτό.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη μου εβδομάδα μετά το περιστατικό στη δουλειά. Καθόμουν 10 λεπτά στην είσοδο πριν αποφασίσω να στηλωθώ και να μπω μέσα. Και ήταν πραγματικά δύσκολο. Αλλά πέρασε...Τώρα πια κανείς δεν ρωτά.

Εμείς θα είμαστε εδώ για να βοηθήσουμε η μια την άλλη. Χωρίς πολλές ερωτήσεις γιατί ξέρουμε...

Ξέρουμε επίσης ότι η Παναγίτσα θα μας δώσει το μωράκι που τόσο λαχταρούμε.

Σε φιλώ και ελπίζω να έχουμε σύντομα νέα σου.

[Irinoula]

Και εμείς το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίσαμε με το βάρος, ήταν μικρό το μωρό πράγμα που σήμαινε ότι εφόσον ήταν ήδη 2 εβδομάδες πίσω στην ανάπτυξη ότι κάτι συμβαίνει με την τροφοδοσία του εμβρύου.

 

Κάναμε συνεχώς dopler για να ελέγχουμε την κατάσταση και στον 6ο μήνα κάναμε την ένεση κορτιζόνης για τα πνευμονάκια του γιατί περιμέναμε ότι αν καθυστερούσε κι άλλο η ανάπτυξή του θα έπρεπε να γεννήσω. Με τα χίλια ζόρια φθάσαμε στον 9ο. Μόλις μπήκα 37η εβδ. κατευθείαν καισαρική γιατί ήδη η αναπτυξή του ήταν 3,5 εβδ. πίσω.

 

Μη στενοχωριέσαι γλυκιά μου, ο χρόνος και μια νέα εγκυμοσύνη θα σου απαλύνουν τον πόνο. Όλα καλά θα πάνε. Και εγώ τρέμω στην ιδέα μιας νέας εγκυμοσύνης και το θέλω τόσο πολύ.

 

Μπορείς να μου στείλεις όνομα και τηλέφωνο του γιατρού σου σε προσωπικο μήνυμα για να πάρω μια άποψη ακόμη?

[kounelitsa]

Κοριτσάκια μου δεν έχω λόγια μόνο δάκρυα...

[GeorginaT]

Γειά σας κορίτσια,

 

Που να ξεκινήσω και τι να πω... η δική μου ιστορία είναι λίγο πιο παλιά... έχασα το μωράκι μου στην 34η εβδομάδα εγκυμοσύνης το Νοέμβριο 2006...

Όπως και εσείς είχα μία ανέφελη εγκυμοσύνη... όλες οι εξετάσεις εξαιρετικές... το μόνο θέμα ότι είχα πολύ αμνιακό υγρό... τίποτα άλλο δούλευα και κινιόμουν καθημερινά χωρίς κανένα πρόβλημα και όλα πήγαιναν καλά... Ο σύζυγος λόγω επαγγέλματος ταξιδεύει πολύ, εκείνη την ημέρα μιλήσαμε το πρωί εγώ ήμουν δουλειά, όλα καλά και εκείνος έφυγε να πάει Λονδίνο....

Τα φίδια με έζωσαν μετά το μεσημέρι και μετά καθότι είχα πολύ ώρα να νιώσω το μικρό ενώ συνήθως ήταν πολύ κινητικός... πήγα σπίτι, πήρα το γιατρό τηλέφωνο και πήγα στο ΙΑΣΩ να κάνω υπέρηχο... εκεί με ενημέρωσαν ότι η καρδούλα του δεν χτυπούσε πια...

Πήρα τηλέφωνο το σύζυγο, ο οποίος μόλις έκανε check in στο ξενοδοχείο και τον ενημέρωσα... έμεινα το βράδυ στο ΙΑΣΩ... και την άλλη μέρα ξεκίνησε η μεγαλύτερη μέρα της ζωής μου... μεταξύ των άλλων ο μικρός ήταν και σε ισχιακή προβολή... ο γιατρός μου τότε αποφάσισε να μην κάνουμε καισαρική αλλά να τον γυρίσει και να γεννήσω φυσιολογικά... και μετά από 6 επισκληρίδιους, πολύ ώρα και πολύ ταλαιπωρία γέννησα το βράδυ... Την άλλη μέρα βγήκα και πήγα σπίτι μου... το καλό είναι ότι δεν είχα ετοιμάσει δωμάτιο οπότε δεν είχα να αντιμετωπίσω και αυτό...

Ποτέ δεν βρήκαν κάτι... ποτέ δεν είχαμε μία εξήγηση ή μία απάντηση γιατί συνέβη αυτό...

Το θετικό που βγήκε από αυτή την κατάσταση είναι ότι μας έκανε δυνατούς και μας έδεσε ακόμα περισσότερο με το σύζυγο...

Και μένα ο γιατρός μου έλεγε να το αντιμετωπίσω με μία εγκυμοσύνη γρήγορα, η οποία όμως άργησε να έρθει... Εγώ έκανα αλλαγές... άλλαξα δουλειά... άλλαξα αυτοκίνητο... και τα βράδυα πάλευα να κοιμηθώ και σκεφτόμουν το μικρό που έχασα...

Το μόνο που σε παρηγορεί, το μόνο που απαλύνει τις πληγές σου είναι ο χρόνος... όχι ότι ξεχνάς, αφού και τώρα που τα γράφω κλαίω... αλλά σε βοηθάει να το ξεπεράσεις κάπως...

Άλλαξα και γιατρό... και στη δεύτερη εγκυμοσύνη με είχε σε στενό κλοιό... ότι εξέταση υπήρχε την έκανα 2 και 3 φορές... έκανα και ενέσεις και ενώ θεωρούν ότι είναι θέμα θρομβοφιλίας δεν είναι σίγουροι... απλά ήταν ένα επιπλέον μέτρο προφύλαξης... έκανα και ινσουλίνη... όχι, ότι εμφάνισα ζάχαρο... απλά προληπτικά...

Οι προφυλάξεις όλες απέδωσαν και τώρα έχω ένα μικρό 10 μηνών... ο οποίος γεννήθηκε με καισαρική... και τολμώ να πω ότι μετά ευχαρίστησα το γιατρό που ναι μεν με ταλαιπώρησε και ταλαιπωρήθηκε και αυτός αλλά το πρώτο το γέννησα φυσιολογικά... υπάρχει μεγάλη διαφορά...

Επίσης, από την 28η εβδομάδα μέχρι και την 37η περίπου που γεννήθηκε ο μικρός έκανα κάθε εβομάδα doppler...

Στην εγκυμοσύνη γενικότερα ήμουν σε πολύ καλή ψυχολογική κατάσταση... μόνο όσο πλησίαζαν οι εβδομάδες... ειδικά η 34η... ήταν η χειρότερή μου...

Παρόλα αυτά ποτέ δεν ξεχνάς το πρώτο μωρό... κοιτάω το μικρό και αναρωτιέμαι πως θα ήταν το αδερφάκι του... αφού το μεγαλύτερό μου παράπονο είναι που δεν το είδα, δεν το κράτησα στην αγκαλιά μου... απλά το έχασα!

 

Δεν θέλω να σας ψυχοπλακώσω με το post... απλά είναι ωραίο να μιλάς σε ανθρώπους που σε καταλαβαίνουν... για την ιστορία την ίδια βραδιά με εμένα, 4 ακόμα κοπέλες έχασαν τα μωρά τους... κοινώς συμβαίνει πολύ περισσότερο από όσο νομίζουμε... τώρα γιατί δεν λαμβάνουν μέτρα και γιατί δεν βάζουν περισσότερες εξετάσεις στον προγεννητικό έλεγχο είναι ένα καλό ερώτημα...

 

Να κλείσω με ένα ποίημα που είχα βρει τότε και που μέσα στη θλίψη μου και στο κλάμα μου με βοήθησε...

Daddy please don't look so sad,

Momma please don't cry,

Cause I am in the arms of Jesus and

He sings me lullabies.

Please try not to question God,

Don't think He is unkind.

Don't think He sent me to you,

And then He changed His mind.

You see, I am a Special Child,

And I am needed up above,

I'm the special gift you gave Him,

The product of your love.

I'll always be there with you,

And watch the sky at night

Find the brightest star that's gleaming,

That's my halo's brilliant light

You'll see me in the morning frost,

That mists your windowpane.

That's me, in the summer showers,

I'll be dancing in the rain.

When you feel a gentle breeze,

From a gentle wind that blows,

That's me, I'll be there, Planting a kiss on your nose.

When you see a child playing,

And your heart feels a little tug,

That's me, I'll be there, giving your heart a hug.

So, daddy, please don't look so sad,

Mommy don't you cry.

I'm in the arms of Jesus,

and He sings me lullabies

[Irinoula]

Georgina δεν το καταλαβαίνω κι εγώ πως μπορεί να συμβεί αυτό σε μια εγκυμοσύνη τέλεια. Ισως να είναι θέλημα θεού. Ισως τα αγγελούδια μας έπρεπε να πάνε ώς δώρο στον ουρανό, όπως λένε και αυτοί οι υπέροχοι στίχοι που μας έστειλες.

Εκείνο που τριγυρνάει τώρα στο μυαλό μου είναι εάν η καισαρική που έκανα εγώ καθυστερήσει για κάποιους λόγους την επόμενη εγκυμοσύνη. Δεν ξέρω ...

[GeorginaT]

Συνήθως οι γιατροί συμουλεύουν να περάσουν τουλάχιστον 6 μήνες με 1 χρόνο μετά από καισαρική πριν ξαναμείνεις έγκυος... γι' αυτό ο γιατρός μου τότε επέμεινε τόσο στο φυσιολογικό τοκετό... δεν ξέρω τι σου έχει πει ο δικός σου... αλλά αν θέλεις μπορώ να σου στείλω με pm τα στοιχεία του γιατρού μου να πάρεις μία άποψη...

Άλλαξα γιατρό μετά το περιστατικό και οφείλω να ομολογήσω ότι ο τωρινός είναι καταπληκτικός!

[Irinoula]

Αφιερωμένα σε όλες τις μανούλες που έχουν αγγελάκια στον παράδεισο.

 

 

[Irinoula]

Είμαι Θεσσαλονίκη Georgina άν έχεις ακουστά κάποιον εδώ θα με βοηθούσε.

 

Παρεπιπτόντως ο μπουμπούκος σου είναι τρέλα! Να ναι γερό το πουλάκι μου

[GeorginaT]

Χμμμ... Θεσσαλονίκη ε; Κάτσε να κάνω μία έρευνα και θα σε ενημερώσω αν βρω κάτι καλό...

Ευχαριστώ για τις ευχές... σύντομα και μ' ένα δικό σου ζουζουνάκι γλυκιά μου!

[Irinoula]

Ευχαριστώ πολύ

[Haris1]

Κοριτσια, σας ευχαριστω πολύ για τα λογια παρηγοριας σας!!! Δυστυχως, τωρα καταλαβαινω ποσες πολλες μανουλες βιωνουν τον ιδιο πονο με μενα!! Αυτο που αναρωτιεμαι εδω και δεκα μερες ειναι γιατι...γιατι σε μας...γιατι να συμβαινουν τοσο δυσαρεστα γεγονοτα σε οποιονδηποτε????

Το ποιηματακι που παρεθεσε μια μανουλα, (συγγνωμη που δε θυμαμαι το ονομα) ειναι πραγματικα πολυ συγκινητικο!!! Απλα, λυπαμαι που δεν εχω φτασει ακομα στο σημειο να κατανοησω του λογους που επρεπε τα παιδακια μας να βρεθουν στον Ουρανό. Δεν μπορω να καταλαβω γιατι επρεπε να γινουν αγγελακια!!!

Περιμενω με αγωνία τα αποτελεσματα τις ιστολογικής, τα οποια εχω αναγκη να δω και να πιστεψω!!!Απο ότι μου ειπαν , κανουν περιπου 20 ημερες για να βγουν.

Μολις περασει το τριμηνο μετα την καισαρική, θα κανω αιματολογικες εξετασεις.

Απο οτι μου ειπε ο γιατρος μου, απο το το νεο ετος μπορουμε να ξεκινησουμε προσπαθειες για δευτερη εγκυμοσυνη (τρεις με τεσσερις μηνες, δηλαδη, μετα τη γεννα).

Και πραγματικά, ευχομαι σε ολες μας η δευτερη εγκυμοσυνη να μας χαρισει ενα γερο παιδακι. Αλλωστε, μας το χρωστανε!!!

[GeorginaT]

Haris, ποτέ δεν θα καταλάβεις γιατί συνέβη αυτό...

Εύχομαι ολόψυχα να κρατήσεις στην αγκαλίτσα σου ένα γερό παιδάκι και να το χαρείς!

 

Επίσης, θέλω να σου πω να μην βασίζεις τις ελπίδες σου στα αποτελέσματα της ιστολογικής... η ιστολογική μπορεί να μην δείξει και τίποτα... μην εναποθέτεις τον εαυτό σου εκεί... μακάρι να σου δώσει τις απαντήσεις που τόσο λαχταράς αλλά παράλληλα θωράκισε τον εαυτό σου να αντέξει αν δεν δείξει κάτι... στο λέω εκ πείρας... και εγώ περίμενα να δείξει κάτι... αν μη τι άλλο θα ήξερα τι πήγε στραβά και την επόμενη φορά θα το διόρθωνα, θα έκανα κάτι διαφορετικά... δυστυχώς όμως δεν έγινε έτσι και θα είμαι πάντα με την απορία του τι συνέβη...

 

Το ξαναλέω, μακάρι να έχεις τις απαντήσεις που θες...

[zouki]

GeorginaT σου ειχαν πει κατι για το αυξημενο υγρο?

[GeorginaT]

zouki, τίποτα απολύτως...

την πρώτη φορά είπαν ότι μπορεί να είναι από ζάχαρο... το οποίο ποτέ δεν εμφανίστηκε, ή μπορεί να είναι παθολογικό...

τη δεύτερη φορά δεν είπαν τίποτα γιατί όλες οι εξετάσεις έβγαιναν καλές... απλά το παρακολουθούσε ο γιατρός μου σε κάθε επίσκεψη.... μέτραγε δηλαδή την ποσότητα του υγρού... σε 3-4 σημεία...

[ΕΥΑ Κ.]

ΚΑΛΗΜΕΡΑ IRINOYLA ΕΥΧΑΡΗΣΤΩ !!! ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΞΕΚΗΝΑΩ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΓΩ. ΠΕΡΗΜΕΝΩ ΚΑΙ ΑΠΟ ΣΑΣ ΑΝ ΕΧΕΤΕ ΚΑΜΙΑ ΕΞΕΤΑΣΗ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΙΠΑΝ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΕΙΤΕ ΤΟ ΚΑΙ ΣΕ ΜΕΝΑ.

[ΕΥΑ Κ.]

Ηaris1 συμφωνω με την Georgina T. κοιτα μπρωστα και μην βασανιζεσαι ετσι ηθελε ο καλος θεουλης για μας και τα μωρα μας. για πολους λογους επελεξα να μην μπω στη διαδηκασια να μαθω το γιατι δεν αντεχω ουτε στην σκεψει αυτης της διαδηκασιας... Georgina T. Να χερεσαι τον γλυκουλη σου απο δω και περα θα περασεις τελειες στηγμες με το παιδακι σου με αυτα που θα σου κανει ...