διαζύγιο με δύο παιδιά μικρά

[rit@]

λίτσα έχεις και εσύ δύο παιδάκια? άστα βράστα ο θεός να μας δίνει δύναμη λέω εγώ...

[Μαργαρίτα2]

Το θέμα είναι πως οι περισσότεροι χωρισμένοι (άντρες) σκέφτονται το πως θα τα βγάλει πέρα ο ευατούλης τους και όχι πως θα μεγαλώσουν σωστά τα παιδιά τους ή εστω να συνεισφέρουν οικονομικά..

Τα παιδιά τα έχει η μαμά...ας δουλέψει ο κύριος λοιπόν σε δυο δουλειές να τα βγάλει πέρα...κι ας μηδενίσει τα προσωπικά του έξοδα όπως κάνουν κι όλες οι χωρισμένες ή οι άγαμες μητέρες....ας πάρει από τη μάνα του...

Δε ρώτησε ποτέ κανένας πως τα βγάζει πέρα μια χωρισμένη.....άσε που σε γνωστή μου έτυχε να της χρωστάει διατροφή ο πρώην κι ενώ έλεγε πως δεν είχε (ενδιαφέρον για τα παιδιά μηδέν όπως οι περισσότεροι χωρισμένοι (άντρες),ταυτόχρονα αγόραζε ένα κονσερβοκούτι κάμπριο για να μοστράρεται για γαμπρός....

Βγάλτε συμπέρασμα δηλαδή...

Όπως λοιπόν μια μάνα κάνει τα πάντα για τα παιδιά της αν ο άλλος θέλει να λέγεται πατέρας ας κόψει τον απαυτό του να συνεισφέρει....

 

Καλησπέρα σε όλες! Είμαι καινούρια στο site και μπορώ να πώ ότι είναι μια βοήθεια να ακούς ότι και άλλοι έχουν παρόμοια προβλήματα στη ζωή τους. Είμαι με τον άνθρωπο της ζωής μου εδώ και 14 χρόνια. Παντρευτήκαμε το 2006 και αποφασίσαμε να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας μόνοι μας. Στην ουσία όμως τα μεγαλώνω μόνη μου! Και μάλιστα εσώκλειστη στο σπίτι του (που τελειώσαμε με τα λεφτά που μαζέψαμε από το γάμο μας), είμαι άνεργη πριν παντρευτούμε, μετά ήρθαν τα παιδιά (3 και 1,5 τώρα) και δυστυχώς από το καλοκαίρι που μας πέρασε άρχισαν τα προβλήματα. Πιεσμένος από τη δουλειά καθώς ήταν τον άφηνα και έβγαινε για ποτό με τον μπάκουρο κουμπάρο μας και κολλητό του από το δημοτικό! Στο τέλος του καλοκαιριού μου ανοίχτηκε - γιατί δεν είναι και πολύ ομιλητικός - μου είπε ότι βγαίνει για να μην έρχεται σπίτι και βλέπει τη μαυρίλα στη φάτσα μου! Εγώ κουρασμένη όλη μέρα να ξεσκατώνω, να πλένω, να σιδερώνω, να μαγειρεύω, να τα προσέχω και να τα ταΐζω, χωρίς καμία βοήθεια από δικούς μου ανθρώπους, και με ήθελε να τον περιμένω με ανοιχτά όχι μόνο τα χέρια αλλά και τα πόδια! Η απάντησή μου: όταν δυο άνθρωποι αποφασίζουν να κάνουν οικογένεια (εννοείται και παιδιά) συμβάλλουν και οι δυο με τον τρόπο τους για να την κρατήσουν σωστά. Ξέρετε εσείς καμία μαμά να βάζει σε πρώτη μοίρα τις επιθυμίες του άντρα της και μετά των παιδιών της; Μπόρεσε και πήρε άδεια μια εβδομάδα τον Οκτώβριο και μας παράτησε όλους για να πάει στην Αθήνα στον μπάκουρο2 πρώην κολλητό του τάχα για να ψάξει με την ησυχία του μια άλλη δουλειά. Δεκτό και το αποδέχτηκα. Η αλλαγή στη συμπεριφορά του είναι τεράστια, λέει και καλά οτι έχω αλλάξει πάρα πολύ, ότι δεν είμαι αυτή που γνώρισε κλπ, κλπ, και αποφάσισε να προχωρήσουμε στο συναινετικό διαζύγιο. Εγώ φυσικά δεν θέλω γιατί φοβάμαι ότι δεν θα μπορέσω να ανταποκριθώ στις ανάγκες των παιδιών και επιπλέον θα πρέπει να ψάξω να βρω δουλειά, νταντά, σπίτι και όλα τα συναφή για να ικανοποιήσω τις ανάγκες μας. Μας παραχωρεί λέιει το σπίτι που μένουμε τώρα, να μην αλλάξουν τα παιδιά περιβάλλον, θα μας δίνει και κάποια χρήματα για αρχή, αλλά δεν τον εμπιστεύομαι. Γίνομαι κουραστική αλλά θα ήθελα τη συμβουλή κάποιου ειδικού και δεν ξέρω που να απευθυνθώ. Είμαι από Βόλο...

[rit@]

γεια σου συνονοματη και συμπαθουσα! και εγώ έχω 2 παιδιά και τα μεγαλώνω μόνη μου βέβαια δουλεύω και έχω νοικιάσει σπίτι αλλά και πάλι χωρίς βοήθεια είναι πολύ δύσκολα πάρα πολύ... εγω εφυγα με τα παιδια απ το σπιτι που είχαμε φτιάξει και είχα χαλάσει όλα μου τα λευτά εκεί γιατί ήταν στο ονομά του. δεν πείρα ΄τίποτα τα άφησα όλα εκεί και το έχω μετανοιώσει πικρά. ενα χρονο τωρα δεν μου εχει δωσει δεκαρα και εχω κανει το σκ.τ. μου παξιμαδι που λενε. θα σε συμβουλευα οτι και αν γινει να μην φυγεις απ το σπιτι. ουτε το διαζυγιο να δεχτεις ας κοψει το λαιμο του ετσι που τα εκανε να τα φτιαξει να σου εξασφαλισει το μελον σου εσενα και των παιδιων του. ουτε δουλεια να βρεις αν δεν εχεις καποιον να σου κραταει τα παιδια να περιμενεις να πανε τουλαχιστον προνηπιο και μετα βλέπεις μέχρι τότε να είναι υποχρεωμένος να σας συντηρεί αυτός. ας κανει την ζωη του αν δεν θελει να είσαστε κανονικα μαζί αλλά μην του δώσεις και το ελεύθερο να μην έχει και καλά την συνηδησή του ύσηχη. ισως σου ακουγονται κάπως ομά έτσι είναι όμως άμα φύγει άντε να τον βρεις... τα έξοδα και οι ευθύνες είναι πιο πολά απ ότι φαντάζεσαι όμως πραγματικά. δεν ξέρω αν βοήθησα αν θες κάτι στείλε μου πμ να τα πούμε.. φιλικά ρίτα.

[Μαργαρίτα2]

Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για την απάντησή σου Μαργαρίτα μου. Είμαι κι εγώ της ίδιας άποψης. Δεν έχω σκοπό ούτε να φύγω από το σπίτι μας ούτε να συμφωνήσω για διαζύγιο. Σήμερα το μεσημέρι πριν φύγει για δουλειά ήθελα να του ξαναμιλήσω αλλά όλα πήγαν στραβά. Λίγο ύψωσα τη φωνή μου για να με ακούσει (η γειτόνισσα πάντως απέναντι μας άκουσε), εκείνος όμως όχι μόνο ύψωσε και τη δική του φωνή και το ανάστημα, αλλά και το χέρι του πάνω μου! Από τη βεράντα που θέλησα να μιλήσουμε όμορφα κατέληξα να με τραβάει να με μπάσει μέσα στο σπίτι για να μην ακουστούμε! Η κόρη μου που έτρωγε εκείνη την ώρα στο καρεκλάκι της μας κοιτούσε κι ήταν έτοιμη να κλάψει.... Αφού έφυγε για δουλειά, κάλεσα τα πεθερικά μου (μένουν από πάνω μας) και τους τα είπα χαρτί και καλαμάρι τι συμβαίνει και γιατί ο γιός τους είναι στις μαύρες του. 'Μα, μου κλπ, κλπ, δεν είναι σωστό να ανακατευτούμε, δεν πρέπει...', εγώ τους τα είπα, ξελάφρωσα, και η συμβουλή τους: να αλλάξω τακτική, να του λέω πάντα ναι (όπως τους ψυχοπαθείς, σκέφτηκα!), να παρατήσω τα παιδιά, τρόπος του λέγειν και να κοιτάξω τον άντρα μου! Να τον περιμένω δηλαδή το βράδυ που θα γυρίσει όχι με την ποδιά μπροστά στο νεροχύτη αλλά με το νεγκλιζέ μου βαμμένη και περιποιημένη! Από αύριο όμως γιατί απόψε πρέπει να τον αφήσω να ηρεμήσει. Επίσης μου είπαν να μιλήσω και να συμβουλευτώ και τους γονείς μου (που δεν γνωρίζουν σχεδόν τίποτα για όλα αυτά) και επιπλέον ότι θα ήταν καλύτερα να δω και κάποιον ψυχολόγο! Εκεί 'τα πήρα' και τους είπα ότι ο γιός τους χρειάζεται πρώτα ψυχολόγο και μετά εγώ. Μετά ξύπνησε ο μικρός και τελείωσε η κουβέντα μας. Μπορώ να πώ οτι ηρέμησα λίγο. Με πήρε και τηλ ο άντρας μου από τη δουλειά, μετάνοιωσε φαίνεται για ό,τι έκανε γιατί δεν μπορούσε να δουλέψει, του είπα δεν πειράζει πάνω στα νεύρα μας κάνουμε και λέμε πολλά (αντιθέτως με μένα), θα τα ξαναπούμε το βράδυ. Ο θεός βοηθός... Η πεθερά μου πάντως άρχισε το λιβάνισμα για να σωθούμε! Παρεμπιπτόντως, είμαστε συνομήλικοι με τον άντρα μου 36.

[rit@]

αστα βράστα φιλενάδα και εγώ έτσι ήμουνα πάνω κάτω μεναμε γιαυτο και έφυγα άρον άρον μην τους έχω στο κεφάλι μου όλη μέρα. τώρα τι να σου πω το ότι σήκωσε χέρι εγώ προσωπικά δεν το έχω ζήσει και δεν θα το ανεχόμουνα ποτέ και με τίποτα δεν ξέρω βέβαια τώρα η κάθε περίπτωση διαφέρει εσύ μάλον τον αγαπάς ή εστω τον νοιάζεσει εγώ είχα παγώσει μέσα μου τελείος μου ήταν αδιάφορος άρα δεν είχα και επιλογή. αλλά γιατί δεν απαιτείς να σε βοηθάνε με τα παιδιά οι δικοί του μην περιμένεις να στο προτίνουν απαιτησέ το μην πηγαίνεις με τον σταυρό στο χέρι θα την πάθεις όπως εγώ. να αναλάβουν τις ευθύνες τους γιατί γιός τους΄είναι άρα έχουν και πολές μάλιστα. δοκίμασε όντως να αλάξεις ταχτική μην κλείνεσαι μέσα και μαυρίζει η καρδιά σου γιατί θα μαυρίσει και η ζωή σου πάρτον και βγήτε μόνοι σας να αλάξεις διάθεση αν σε θέλει και αυτός θα συμφωνίσει πως μόνο αν εχεις καλή διάθεση θα τον ξαναδεις με άλο μάτι τώρα βέβαια δεν ξέρω και μιλάω στα τυφλά έτσι... πάντως τονισέτου πως αν ξανασηκώσει χέρι θα σε χάσει τελείος και πως θα του πάρεις και τα παιδιά αλλά και τα ΄σόβρακα στο δηκαστήριο μην σε έχει σίγουρη και σταντ μπαι ρε γαμ... μου την δίνει αυτό ταρακουνησέ τον λίγο τόνισέ του πως αυτος θα χάσει γκόμενες βρίσει οικογένεια όμως οχι αν με καταλαβένεις... τη να πω εσύ ξέρεις καλύτερα υπομονή...

[Μαργαρίτα2]

Μαργαρίτα μου σ' ευχαριστώ για τις συμβουλές σου. Δεν μιλάς στα τυφλά, αντιθέτως...

Απ' όταν μίλησα στα πεθερικά μου (παρασκευή μεσημέρι, χωρίς να ξέρει τίποτα ο άντρας μου), ηρέμησα που ξέρουν και αυτοί την ιστορία μας, πάνω κάτω μου είπαν ότι πέρασν κι αυτοί μια τέτοια περίοδο (επιβεβαιωμένο κι από την κουνιάδα μου που μεγαλύτερη κατά 4 χρόνια θυμάται περισσότερα από τον άντρα μου που έχει τους γονείς του για πρότυπο), μέχρι χθες τετάρτη δεν του ανέφεραν τίποτα. Τους έπιασα όμως στα πράσα να του λένε οτι κι εγώ θέλω να ξεσκάσω κλπ, κλπ... Μιλούσαν έξω στη βεράντα κι εγώ με τα παιδιά μέσα με τα φαγητά τους. Έκανα τον αλέκο, αλλά δεν μου είπαν και τίποτα κανείς από τους τρεις τους. Σάββατο μεσημέρι έβαλα τα παιδιά για ύπνο και φύγαμε για Θεσ/νίκη να 'ξεσκάσουμε' μόνοι μας. Εκείνος μου το ζήτησε και φυσικά εγώ πέταξα από τη χαρά μου, φοβισμένη βέβαια γιατί δεν ήξερα πού και πώς θα καταλήξουμε. Η πεθερά μου που έκανε τη νταντά (ζορίστηκε αλλά τα κατάφερε καλά για πρώτη φορά) μας ξεπροβόδισε και μας είπε να περάσουμε καλά - από πίσω μας σταύρωνε, το ξέρω. Βγήκαμε μόνοι μας φάγαμε, ήπιαμε, τά 'παμε πάλι ένα χεράκι ξέσπασε κι εκείνος, επιτέλους με πήρε μια αγκαλιά που του ζήτησα! και άλλα πολλά. Στο γυρισμό υποσχέθηκε επιτέλους οτι θα προσπαθήσει και εκείνος περισσότερο γενικώς και αορίστως, κι εγώ ακόμα περισσότερο και όσο μπορώ αφού με τα παιδιά δε μου μένει και πολύς χρόνος, εμένα μου φτάνει.

Βλέποντας και κάνοντας από 'δω και πέρα, δεν ξέρω. Αν καταφέρω και στείλω τη μεγάλη σε παιδικό να ξελασκάρω λίγο από το Πάσχα και μετά βλέπουμε! Θα είμαστε μόνο με τον μικρό πιο χαλαροί τα πρωινά στο σπίτι. Αν δεν του αρέσει ούτε η παρουσία του γιού του στα πόδια μας, τότε έχει όντως πρόβλημα ο άντρας μου κι όχι εγώ. Είδωμεν, είδωμεν...

[rit@]

καλησπέρα καλά σε ακούω και χαίρομαι. έχω μερικές συμβουλές ακόμα. να βγένεις για ψώνια μόνη σου ή με φίλες τα παιδιά ας τα έχει η γιαγιά τους πές της έχεις ανάγκη απο αναναίωση γκανταρόμπας πχ σέξυ εσώρουχα κ.α. να πηγαίνεις κωμμωτήριο σουπερ μάρκετ κ.α. να ξεσκάς. να έρχονται φίλοι στο σπίτι που να έχουν παιδάκια σαν τα δικά σας να παίζουν και να περνάται όλοι καλά. να πάρεις στο σύζηγο κανένα δωράκι μπας και κάνει και αυτός καμιά παρόμοια κίνηση και γενικά να το ψάχνεις κάθε μέρα έχεις δρόμο ακόμα άλλα δεν σε φοβάμαι θα τις βρεις τις ισοροπίες σου φιλικά ρίτα.

[Μαργαρίτα2]

Σ' ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές σου. Όλα όσα είπες τα κάνω σε καθημερινή βάση μαζί με τα παιδιά! Άρχισα πλέον να πακετώνω την πεθερά να τα κρατάει, ξύπνια ή κοιμισμένα, και βγήκαμε ήδη δυο φορές μόνοι μας! Αυτό κι αν είναι άθλος για την πεθερά, τα παιδιά λίγο ζορίζονται από την απουσία της μαμάς που καταλαβαίνει τα πάντα, αλλά δεν έχουν και ιδιαίτερο πρόβλημα. Ο άντρας μου άρχισε και μαλακώνει (μου ζήτησε να τον συγχωρήσω!!!), του είπα ναι, αλλά σιγά σιγά θα διορθωθούν τα πράγματα, είναι πολύ νωρίς τώρα. Εσύ ελπίζω να είσαι καλά με τα παιδιά σου πλέον θα έχετε προσαρμοστεί στα καινούρια δεδομένα. Ευτυχώς που υπάρχει και το διαδίκτυο και μπορούμε να μιλάμε και να συμπάσχουμε με άλλους! Καλά να περνάς, τα ξαναλέμε....

[rit@]

καλημέρα Μαργαρίτα2 τι κάνεις έχουμε πολύ καιρό να τα πούμε ελπίζω να σου πήγαν όλα καλά για σένα και τα παιδάκια σου και να έχετε βρει τις ισοροπίες σας φιλιά πολλά!

[Μαργαρίτα2]

Καλησπέρα Ρίτα! Είναι πολύ ευχάριστο που με θυμάσαι έστω κ μετά από τόσο καιρό. Το "όλα καλά" είναι πολύ σχετικό!!! Μετά από πολύ κόπο, ανακατωσούρες, καυγαδάκια, στεναχώριες κλπ, κλπ, κλπ, αποφάσισα να συμφωνήσω για διαζύγιο! 27/9 υπογράφουμε για 1η φορά, κ βλέπουμε. Τα παιδιά ευτυχώς ξεκινήσανε παιδικό σταθμό από σήμερα (έχουμε λίγα κλάματα με το μικρό, αλλά εύχομαι να συνηθίσει γρήγορα), για να μείνω κ εγώ λίγο ελεύθερη. Επίσης μετακόμισα με τα παιδιά στο δικό μου σπίτι. Αυτά κ η ζωή συνεχίζεται......

[rit@]

Καλησπέρα Ρίτα! Είναι πολύ ευχάριστο που με θυμάσαι έστω κ μετά από τόσο καιρό. Το "όλα καλά" είναι πολύ σχετικό!!! Μετά από πολύ κόπο, ανακατωσούρες, καυγαδάκια, στεναχώριες κλπ, κλπ, κλπ, αποφάσισα να συμφωνήσω για διαζύγιο! 27/9 υπογράφουμε για 1η φορά, κ βλέπουμε. Τα παιδιά ευτυχώς ξεκινήσανε παιδικό σταθμό από σήμερα (έχουμε λίγα κλάματα με το μικρό, αλλά εύχομαι να συνηθίσει γρήγορα), για να μείνω κ εγώ λίγο ελεύθερη. Επίσης μετακόμισα με τα παιδιά στο δικό μου σπίτι. Αυτά κ η ζωή συνεχίζεται......

 

καλημέρα για να είμαι ειληκρινείς νόμιζα θα είχατε καλυτερο τέλος άλλα ποτέ δεν ξέρεις εύχομαι αυτό να είναι το καλυτερο για σένα και για τα παιδάκια σου η αρχή είναι πολύ δύσκολη πάρε δύναμη από όπου μπορείς θα σου χρειαστεί γιατί και η συνέχεια επίσης δύσκολη είναι άλλα έτσι... να έχουμε μια ελπίδα... για ότι χρειαστείς στείλε πμ θα είναι χαρά μου να τα λέμε φιλιά πολλά!

[marakisol]

πέντε χρόνια τώρα η ίδια ιστορία. 5 χρόνια προσπαθώ να έχω τον τέλειο γάμο την ειδανική οικογένεια και πάντα βρίσκομαι στην ίδια κατάσταση. μόνο που στην αρχή είμουνα μόνη μου μετά είχα ένα παιδί το οποίο λατρεύω και στην πορεία έκανα και άλλο επίσης λατρευτό από την αγάπη μου στο πρώτο. δεν ήθελα να είναι μόνο του στην ζωή χωρίς αδερφάκι και ποτέ δεν φανταζόμουν ούτε για αστείο ότι θα μπορούσα να φτιάξω ξανά την ζωή μου με άλλον άνδρα και το παιδί μου μαζί ή ότι θα μπορούσα να κάνω άλλο παιδί με άλλο άνδρα. είχα φάει μεγάλο κόλημα με την κατάντια μου και την στραβομάρα μου δηλαδή που πήγα και παντρεύτηκα έναν άνθρωπο που δεν με αγαπάει ή που δεν ξέρει να αγαπάει ή δεν ξέρω και εγώ τι. . . πάντως σίγουρα για οικογένεια δεν κάνει δεν ξέρει τι σημαίνει καν. κουράστικα να τον συντηρώ και αυτός να δουλεύει αραιά και που, κουράστικα να μεγαλώνω μόνη μου τα υπέροχα παιδιά μου και αυτός να είναι όλο νεύρα, κουράστικα να βρίσκομαι συνέχεια καταχρεωμένη γιατί παίζει όταν βρει ότι βρει, κουράστικα να προσπαθώ να αισθανθώ γυναίκα πλάει του και αυτός να με βλέπει σαν κούτσουρο κουράστικα κουράστικα και το μόνο που εύχομαι είναι να μην με κρίνουν άσχημα τα παιδιά μου αργότερα για αυτό. όμως πραγματικά προσπάθησα πολύ πολύ πάρα πολύ πριν τα παρατήσω με αυτόν τον γάμο. έβαλα τον εαυτό μου σε δεύτερη μοίρα, είπα οκ έκανες λάθος επιλογή τώρα θα την λουστείς θα ζήσεις έτσι το υπόλοιπο της ζωής σου για το καλό των παιδιών σου, θα είσαι μόνο μάνα και όχι γυναίκα όμως τώρα μου βγαίνει όλη η κούραση η κατάσταση κάθε μέρα χειροτερεύει και δεν θέλω να μεγαλώσω έτσι τα παιδιά μου σε αυτό το παγωμένο περιβάλλον. θέλω διαζύγιο και το θέλω χθες. θέλω πίσω την ζωή μου και θέλω να έχω οικογένεια μόνο με τα παιδιά μου μπορώ???

 

ζω μιαπαρομοια κατασταση...η μονη διαφορα ειναι οτι δεν τον συντηρω κι οτι δεν παιζει...αλλα εχουμε πολλα θεματα κ αλυτα οπως φαινεται εδω κ 4 χρονια. ο λογος που δε χωριζω ειναι πρωτον γιατι εχω μια νοσο που μπορει να με χαρακτηρησει το δικαστηριο ως αναπηρη κ να μου παρει τα παιδια παρολο που ειμαι γερη σαν βραχος,,,κι απο την αλλη φοβαμαι οπωςειπες κι εσυ μη με κατηγορησουν τα παιδια μου οτι εφυγα για ανοητους λογους η οτι δεν προσπαθησα αρκετα για να κρατησω την οικογενεια μας δεμενη.

[rit@]

ζω μιαπαρομοια κατασταση...η μονη διαφορα ειναι οτι δεν τον συντηρω κι οτι δεν παιζει...αλλα εχουμε πολλα θεματα κ αλυτα οπως φαινεται εδω κ 4 χρονια. ο λογος που δε χωριζω ειναι πρωτον γιατι εχω μια νοσο που μπορει να με χαρακτηρησει το δικαστηριο ως αναπηρη κ να μου παρει τα παιδια παρολο που ειμαι γερη σαν βραχος,,,κι απο την αλλη φοβαμαι οπωςειπες κι εσυ μη με κατηγορησουν τα παιδια μου οτι εφυγα για ανοητους λογους η οτι δεν προσπαθησα αρκετα για να κρατησω την οικογενεια μας δεμενη.

 

καλησπέρα σου τι να σου πω τώρα δεν ξέρω πραγματικά... κουράγιο... πω πω τι μήνυμα ήταν αυτό που είχα γράψει τότε... πραγματική κατάθεση ψυχής. είμαι πολύ καλήτερα τώρα χαίρομαι για την απόφασή μου και παρότι αντιμετωπίζω συχνά δησκολίες τις ξεπερνώ και κάθε φορά γίνομαι πιο δυνατή. πραγματικά μπράβο μου!

Να σε ρωτήσω κάτι δεν μπορείς λες να χωρίσεις οκ, δεν μπορείς να φτιάξεις την ζωή σου μέσα σε αυτό το γάμο έστω αν δεν υπάρχει άλλη λυση χωρίς να υπολογίζεις δηλ αυτόν αλλά μόνο τον εαυτό σου και τα παιδιά σου? προσπαθησέτο και θα με θυμηθείς πάντως αν θες κάτι στείλε μου μην ευχαριστως θα σου απαντήσω μακάρι να τα βγάλεις πέρα είναι κρίμα να ταλαιπωρούμαστε άδικα η ζωή είναι μικρή, φιλικά ρίτα.