Αιφνιδιος Ενδομητριος Θανατος στην 38η εβδομαδα

[afroditi81]

Ευχαριστω και παλι για ολα τα μηνυματα σας μπανω πολυ συχνα και τα βλεπω και πολλες φορες μαζι με τον αντρα μου.Ακομα ημαστε στη αναμονη για τα αποτελεσματα...και μαλλον θα αργησουν κι αλλο απο την αλλη οι γιατροι μου ειπαν οτιτον οκτωμβριο μπορω να ξαναμεινω εγκυος γενικοτερα τα συναισθηματα ειναι αναμεικτα για ολο αυτο.Ελπιζω ο χρονος να βοηθησει τιποτα αλλο...

[ΣΩΤΗΡΙΑ]

Σκέψου ότι του χρόνου ΑΝ ΤΟ ΘΕΛΕΙΣ ΚΑΙ ΕΙΣΑΙ ΕΤΟΙΜΗ θα κρατάς ένα μωράκι στην αγκαλιά σου

[elin]

...

Δεν ξέρω τι να σου πω.Απλά αυτή τη στιγμή κλαίω.

[Lemon]

Στις 17 Ιουλιου κι ενω διενυα την 38 εβδομαδα κυησης το βραδυ σπασαν τα νερα.Εγω απολυτα υγιης με αψογες εξετασεις κι ο μπεμπης μου με μια αψογη αναπτηξη.Τιποτα δεν προμηνυε αυτο που θα ζουσα.Την προηγουμενη μερα ημουν στο νοσοκομειο για ζωνες κι ηταν ολα τελεια.Μπηκα στο νοσοκομειο κι ο μπεμπης ειχε αρνητικους παλμους δεν ζουσε πια.Το γιατι???Λαθος γιατρου δεν υπηρχε οι ανθρωποι μετα απο αυτο προσπαθουσαν να σωσουν εμενα ειχα αιμοραγια αρχικα και μετα την γεννα που εγινε μετα απο πολυ πονο και κρατησε κοντα δυο εικοσιτετραωρα φυσιολογικα γιατι οι γιατροι φοβοταν για αποκολληση πλακουντα.Μπηκα στο χειρουργειο για μαιαιυτικη αποξεση γιατι δεν επεφτε τελικα ο πλακουντας μετα την γεννα.Εγω τουλαχιστον σωματικα βγηκα καλα.Πειτε μου ομως πως να αντεξω τον πονο που εφυγε ο γιος μου χωρις προφανη λογο.Το παιδι εχει σταλει για νεκροψια τα αποτελεσματα θα τα εχω το Σεπτεμβριο το χειροτερο???Το μετεφερε ο αντρας μου στη Θεσσαλονικη σε ενα κουτι γιατι στην πολη που μενουμε δεν υπαρχει εξιδεικευμενο κεντρο παθολογοανατομικο για μωρα.Ο πλακουντας για ιστολογικες.Τα αποτελεσματα τα περιμενω τον Σεπτεμβριο.Ολοι μου λενε οτι ειμαι μικρη θα ξανακανω προσπαθεια θα γεμισει το σπιτι παιδια κ διαφορα λογια παρηγοριας.Ειναι δυσκολο να χωνεψεις οτι εγινες μανα και δεν ειδες καν το παιδι σου.Ποναει....

 

Το έχασα και εγώ ακριβώς μόλις έκλεισα την 37η εβδομάδα. Κεντρική αποκόλληση πλακούντα. Πονάει πολύ αλλά πρέπει να φανούμε δυνατές.

Σε φιλώ.

[Haris1]

Αφροδιτη μου, εχω διαβασει το μηνυμα σου εδω και καιρο, αλλα προσπαθουσα να βρω κουραγιο να σου απαντησω. Σε καταλαβαινω ΑΠΟΛΥΤΑ. Εχασα κι εγω το πρωτο μου μωρακι, μολις 20 ημερες πριν. Βρισκομουν στην 36η εβδομαδα και ξαφνικα, ετσι, χωρις καποια ενδειξη, σταματησε να χτυπαει η καρδουλα του. Με πηγε ο αντρας μου στην κλινικη, αλλα ηταν ηδη αργα!! Τα επομενα δε θα σου τα διηγηθώ. Περιμενουμε κι εμεις τα αποτελεσματα της ιστολογικής, για να δουμε τι εγινε,τι επαθα και χαθηκε το μωρακι μου. Θα σου πω αυτα που λεω και στον εαυτό μου, με απολυτη ειλικρινεια: ελπιζω βαθεια μεσα μου, ότι εγινε να εγινε για καλο. Δεν μπορω να πιστεψω πως αυτος ο ανειπωτος πονος που αισθανομαστε μπορει και να οφειλεται σε ενα τυχαιο περιστατικο.Περιμενω με μεγαλη λαχταρα μια δευτερη εγκυμοσυνη, η οποια θα εχει αισιο τελος και θα μου χαρισει ενα γερο μωρακι!! Σου ευχομαι μεσα απο την ψυχη μου να χαρεις κι εσυ μια δευτερη υγιει εγκυμοσυνη και ενα γερο μωρακι. Δυστυχως, τα μωρακια που χαθηκαν δεν μπορουν να αντικατασταθούν. Θα ειναι παντοτε τα πρωτα μας αγορακια, που το μονο που γνωρισαν ηταν...η κοιλιτσα μας. Διαβασα καπου στο φορουμ οτι ακομα και αυτο το ανολοκληρωτο αισθημα μητροτητας που γνωρισαμε, ειναι πραγματικα πολυ σπουδαιο. Πραγματι, ετσι ειναι. ΓΙΑΤΙ ΓΙΝΑΜΕ ΜΑΝΟΥΛΕΣ!!!ΚΑΙ ΘΑ ΞΑΝΑΓΙΝΟΥΜΕ!! Σε σκεφτομαι ειλικρινα και θα χαρω μολις μαθω οτι ξαναεμεινες εγκυος!!!

[afroditi81]

Ευχαριστω ειληκρινα για τα καλα σας λογια.Ο πονος ειναι μεγαλος για ολες που βιωσαν τετοια περιστατικα.Ειναι δυσκολο κι οταν καταλαγιασει η σκονη που λενε ο πονος και η ελλειψη γινεται μεγαλυτερη.Προσπαθω με νυχια και με δοντια να κρατηθω για να μπορεσω να ζησω ξανα το θαυμα της εγκυμοσυνης

και επιτελους το μεγαλειο της μητροτητας που εμεινε στη μεση αυτη τη φορα.Ας παρουμε λοιπον κουραγιο η μια απο την αλλη για την ψυχοφθορα αυτη αναμονη των εξετασεων της νεκροψιας κι ολων αυτων που δε μας αφηνουν τα βραδυα να κοιμηθουμε και με την ευκαιρια σας εναποθετω τους στιχους ενος υπεροχου τραγουδιου που το ακουω καθε μερα ετσι για να θυμαμε το γιο μου...που δεν ηρθε που δε προλαβα να το κρατησω.

<Δεν ειμαι πια γυναικα γιε μου,ειμαι ενα δεντρο που ξεριζωσαν

ειμαι ενα βογκητο του ανεμου μεσα στη νυχτα του χιονια

Δεν εχω ματια να κοιταζουν δυο βρυσες εχω για το κλαμα μου

χιλια μαχαιρια που με σφαζουν σ¨αυτου του κοσμου τη γωνια

Οπου κιαν παω για σενα μιλω Μαϊ μου παιδι μου Ηλιε μου εσυ

μοναξια μου χρυση ,ψιχα απτην ψυχη μου,χαρα που εχασα.....

Δεν ειμαι πια γυναικα φως μου ειμαι μια μανα διχως αυριο

ενα αγριο πουλι του κοσμου τη παγωμενη ανασεμια

Τιποτα πια δε με αγγιζει ημερα παει η νυχτα ερχεται μοναχα ο πονος μου

μουγκριζει μες στης καρδιας την ερημια

Οπου κι αν παω.............

[Δανάη14]

κουκλίτσες μου, πραγματικά δεν υπάρχουν λόγια

μόνο ο χρόνος βοηθάει

πόνεσα τόσο όταν τα διάβαζα

να έχετε δύναμη και σύντομα να κρατήσετε ένα υγιές μωράκι στα χέρια σας

σας το εύχομαι με όλη μου την καρδιά...

[ismin]

Αφροδιτη λυπαμαι πολυ για το μωρακι σου. Εγω ειχα προωρο τοκετο πριν δυο χρονια και εχασα το μωρο στην 25η εβδομαδα. Ευτυχως εμεινα εγκυος πολυ γρηγορα και τωρα εχω ενα αγορακι ενος ετους.

Θελω να πω σε ολα τα κοριτσια που βιωνουν μια αντιστοιχη απωλεια , να ζησουν το πενθος τους και να νη φοβουνται να εκδηλωσουν τα πραγματικα τους συναισθηματα στους αγαπημενους τους . Δεν οφελει να δειχνετε χαρουμενες για να μη στεναχωριεται ο συζυγος ή οι γονεις σας . Εχετε δικαιωμα να κλαψετε αν θελετε , εχετε δικαιωμα να ειστε εκνευρισμενες ,ομως εχετε δικαιωμα και να περασετε καλα και να απολαυσετε τις χαρες της ζωης. Μιληστε με τους αγαπημενους σας πειτε τους πως νιωθετε και τι στηριξη θελετε απο αυτους . Εγω μεσα απο αυτη την ασχημη εμπειρεια εμαθα να αγαπαω πιο πολυ τον εαυτο μου , "τον πηρα απο το χερι και τον παρηγορησα " εκανα πραγματα που με ευχαριστουσαν και γρηγορα αρχισα να νιωθω πιο καλα , οποτε στην εγκυμοσυνη που ακολουθησε εβλεπα τα πραγματα με αισιοδοξια.

[kambioula]

Κορίτσια πραγματικά πόνεσα όταν διάβασα τις ιστορίες σας...Δεν ξέρω ποια θα μπορούσαν να είναι τα λογια εκείνα που θα σας έδιναν κουράγιο μετά από μία τέτοια απώλεια...Το μόνο που θέλω να πω είναι να είστε δυνατές και συντομα να γεμίσουν οι ζωες πάλι με μία νεα ζωούλα....

[vasdeli]

Αφροδίτη μου τι κάνεις κούκλα μου;

Ανησυχώ....που είσαι;

[bipe21]

δεν εχω λογια! τι να πω! δεν υπαρχουν λεξεις να απαλυνουν τον πονο σου!

μονο ο χρονος! κουραγιο κουκλα!

[Γατουλα]

μια αγκαλια σε ολες σας........

αφου εγω κλαιω για το παιδακι της φιλης μου 2 χρονια μετα......4 μηνων αγγελακι......

[ΜΕΛΙΝΑ]

Εκλαψα πολύ όταν το διάβασα για την απώλεια του αγοριού σου η ζωή είναι άδικη αλλά πρέπει να φανούμε δυνατοί και να προχωράμε. Στις 31/12/2009 είναι η τελική ημερομηνία για την γέννηση του γιού μου την 1/1/2009 έχασα τον αδελφό μου 25 χρονών έτσι ξαφνικά, άδικα από αμέλεια φίλου του που τον πήρε στο λαιμό του, όλη την εγκυμοσύνη την έχω περάσει με πολύ δάκρυ και πόνο και πάντα ο φόβος της απώλειας των παιδιών μου με κυνηγάει. Εκλαψα, έβρισα θεούς και αγίους, αλλά δεν μπορώ να αλλάξω τα πράγματα. Το παιδί το περιμένω με αγωνία και πάντα υπάρχει ο φόβος εαν θα τα καταφέρω να τον γεννήσω. Ειδα στον ύπνο μου τον αδελφό μου και του είπα ότι περιμένω μωρό και μου είπε ότι το βλέπει κάθε μέρα. Ο πόνος δεν θα φύγει ποτέ το ξέρω αλλά πρέπει να είμαστε δυνατές και να προχωρήσουμε μπροστά και να κάνεις και άλλη προσπάθεια να κάνεις παιδί όσο πληγωμένη και εαν είσαι, και μάλιστα πολλά παιδιά. Ευχομαι γρήγορα να μας πεις τα καλά νέα.

[xazomama]

Όσες κοπέλες έχετε περάσει τέτοιες καταστάσεις, και μιλάτε με τόσο θλιμμένα αλλά τρυφερά λόγια, πραγματικά ΣΑΣ ΘΑΥΜΑΖΩ!

Τώρα διάβασα πρώτη φορά την περιπέτειά σου Afroditi81, και μαζί και άλλες από τις υπόλοιπες κοπέλες, και έχω σοκαριστεί.

Είναι μεγάλος ο πόνος, δε μπορώ ούτε να το σκεφτώ....

Σας αξίζει ενα μεγάλο μπράβο, που είστε όλες τόσο γενναίες και αντιμετωπίσατε τόσο καλά και θετικά την κατάσταση.

Ένα 2ο μωρό σίγουρα απαλύνει τον πόνο. Μπράβο, σε όσες το έχετε και σε όσες το προσπαθείτε.

Έτσι, δίνετε κουράγιο σε όσες το επιθυμούν αλλά δεν το τολμούν...

 

Afroditi81, αν έχεις πάρει τα αποτελέσματα, ή αν έχεις κάποια νέα, ενημέρωσέ μας, γλυκειά μου....

Δεν είναι από περιέργεια, είναι από ενδιαφέρον.

[Aggeloudia]

Νεα απο την afroditi81;;;

Τι γινεται;;;

[maria2009]

ΗΜΟΥΝ 6 ΜΗΝΩΝ ΟΤΑΝ ΕΧΑΣΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙ. 4 ΜΗΝΩΝ ΟΤΑΝ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΚΑΝΩ ΕΚΤΡΩΣΗ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΓΙΑΤΙ ΕΙΧΕ ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΗ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΧΩ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΟΥ ΤΗΝ ΚΟΡΟΥΛΑ ΜΟΥ. ΑΝ ΕΙΧΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΝΑ ΕΛΠΙΖΩ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΔΕΝ ΘΑ ΤΗΝ ΕΙΧΑ. ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΣΟΥ. ΓΙΝΕ ΚΑΛΑ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΚΑΙ ΜΟΛΙΣ ΕΡΘΕΙ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΟΥΝ ΟΛΑ, ΟΛΑ ΠΙΣΤΕΨΕ ΜΕ.

[G.Geo]

Η ζωή είναι πολύ άδικη.. Λυπάμαι τόσο πολύ για εσάς κορίτσια...

Κουράγιο, θέλει πολύ δύναμη..Μην το βάζετε κάτω..Νομίζω πως όλες οι μανούλες μόνο να κλάψουν μπορουν, διαβάζοντας τέτοια. Σας νιώθουμε, και ελπίζω αυτά τα λόγια να απαλύνουν τον πόνο σας, έστω και λίγο!

[ιανουαριος 2010]

σε καταλαβαινω απολυτα! το δικο μου μωρο εζησε μονο 9 μερες μετα την γεννα του. κουραγιο και ελπιζω να απαλυνει ο χρονος τις πληγες μας και ο Θεος να μας χαρισει κι αλλο μωρακι για να χαμογελασουμε ξανα..

[alexele]

Στις 17 Ιουλιου κι ενω διενυα την 38 εβδομαδα κυησης το βραδυ σπασαν τα νερα.Εγω απολυτα υγιης με αψογες εξετασεις κι ο μπεμπης μου με μια αψογη αναπτηξη.Τιποτα δεν προμηνυε αυτο που θα ζουσα.Την προηγουμενη μερα ημουν στο νοσοκομειο για ζωνες κι ηταν ολα τελεια.Μπηκα στο νοσοκομειο κι ο μπεμπης ειχε αρνητικους παλμους δεν ζουσε πια.Το γιατι???Λαθος γιατρου δεν υπηρχε οι ανθρωποι μετα απο αυτο προσπαθουσαν να σωσουν εμενα ειχα αιμοραγια αρχικα και μετα την γεννα που εγινε μετα απο πολυ πονο και κρατησε κοντα δυο εικοσιτετραωρα φυσιολογικα γιατι οι γιατροι φοβοταν για αποκολληση πλακουντα.Μπηκα στο χειρουργειο για μαιαιυτικη αποξεση γιατι δεν επεφτε τελικα ο πλακουντας μετα την γεννα.Εγω τουλαχιστον σωματικα βγηκα καλα.Πειτε μου ομως πως να αντεξω τον πονο που εφυγε ο γιος μου χωρις προφανη λογο.Το παιδι εχει σταλει για νεκροψια τα αποτελεσματα θα τα εχω το Σεπτεμβριο το χειροτερο???Το μετεφερε ο αντρας μου στη Θεσσαλονικη σε ενα κουτι γιατι στην πολη που μενουμε δεν υπαρχει εξιδεικευμενο κεντρο παθολογοανατομικο για μωρα.Ο πλακουντας για ιστολογικες.Τα αποτελεσματα τα περιμενω τον Σεπτεμβριο.Ολοι μου λενε οτι ειμαι μικρη θα ξανακανω προσπαθεια θα γεμισει το σπιτι παιδια κ διαφορα λογια παρηγοριας.Ειναι δυσκολο να χωνεψεις οτι εγινες μανα και δεν ειδες καν το παιδι σου.Ποναει....

Aφροδίτη καλημέρα,

Ελπίζω σήμερα που γράφω για πρώτη φορά στο forum και μετά τόσους μήνες να είσαι καλά και να διανύεις ήδη τη δεύτερη εγκυμοσύνη σου.

Σου γράφω γιατί απλά θέλω να σου πω ότι έχω περάσει ακριβώς το ίδιο ενδομήτριος θάνατος στη 38η εβδομάδα και αύριο 9-2-10 κλείνουν τρία ακριβώς χρόνια. Μία τέλεια εγκυμοσύνη και πήγα να γεννήσω με ραντέβού για καισαρική και ενώ το μωρό ήταν εκεί, η καρδούλα του δε χτύπαγε (λόγω ενός θρόμβου που έφυγε από το πλακούντα πέρασε στον ομφάλιο λώρο). Έκλαψα, χτυπήθηκα κλείστηκα μέσα στο σπίτι, αλλά τελικά δε με έβγαζε πουθενά. Γι΄αυτό μάζεψα τα κομμάτια μου και πήγα για την επόμενη προσπάθειά μου, όπου σήμερα έχω ένα μπέμπή 15 μηνών που είναι όλη μου η ζωή. Δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω το πρώτο μου μωρό, το μόνο που με παρηγορεί είναι ότι έχει γίνει αγγελάκι και προστατεύει τον αδελφό του.

ΤΕΡΗ

[vasdeli]

Δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω το πρώτο μου μωρό, το μόνο που με παρηγορεί είναι ότι έχει γίνει αγγελάκι και προστατεύει τον αδελφό του.

ΤΕΡΗ

 

Αυτό!

[afroditi81]

Εχω αρκετο καιρο να γραψω.Ειληκρινα Ευχαριστω για τα λογια σας.Δεν ειμαι ακομα εγκυος αν και εχουμε ξεκινησει οι προσπαθειες.Δυστηχως!Βγηκε η νεκροψια του μπεμπη τον Δεκεμριο κι εκανα να κοιμηθω ενα μηνα και κατι το παιδι ειχε ενα νεφρο και ενδοκοιλιακη επικοινωνια στην καρδια και καποια αλλα παρεα .Ο ιατροδικαστης μου ειπε οτι θα ζουσε στα νοσοκομεια το πρωτο καιρο που θα γεννιοταν και φυσικα η ευλογη απορια ειναι οτι γιατι οι γιατροι δεν ειδαν τιποτα νωριτερα ???ολοκληρο ζωτικο οργανο ελλειπε! θα μπορουσαν να εχουν προβλεψει πολλα η τερματισμος της εγκυμοσυνης και δεν θα ειχαμε φτασει σε αυτο το σημειιο σκευτηκαμε να κινηθουμε νομικα αλλα ποιος αντεχε μετα απο αυτο αλλα οποιον συναντω κι εγκυο να ξερω την αποτρεπω μακρια.Αυτα τα τελευταια νεα ανεμενουμε ευχαριστα απο ολες τις κοπελες και κουραγιο σε οσες παλευουμε ακομα με τους εφιαλτες μας!!

[Γατουλα]

Αφροδιτη, τουλαχιστον ξερεις το τι και πως. Μιλησες με τον παιδιατρο σου η τουλαχιστον ο αντρας σου???? Να δουμε τι θα πει? Πως το δικαιολογει που δεν ειχε δει τιποτα?

[alexele]

Afroditi καλησπέρα,

Εύχομαι να αναπληρώσεις γρήγορα το κενό, για να ηρεμήσει λίγο η ψυχούλα σου και να πάρεις τη χαρά που τόσο βίαια στερήθηκες! Ξέρω ότι όσο καιρός και να περάσεις το πρώτο σου μωρό δεν ξεχνιέται, έχει πάρει τη θέση του στη καρδιά σου, και ένα δεύτερο θα πάρει διπλή αγάπη!

Σημασία έχει πλέον να είσαι εσύ καλά πάνω απ'όλα και κάθε επιθυμία σου να πραγματοποιηθεί σύντομα!

Το κακό πάει πια πέρασε τώρα μόνο καλά απο' δω και πέρα!!!!!!!!!

[νινετα]

καλησπερα !θα σας πω την δικια μου πραγματικη ιστορια !ηταν δεκεμβριος του 2007 ημουν 35εβδομαδων και 5 ημερων πηγα στον γιατρο μου να με δει δεν ειχα παρει πολλα κιλα η μεση μου ομως με πονουσε αφορητα ενιωθα και πονακια κοντα στην μητρα οταν με ειδε ο γιατρος μου μου εβαλε τις φωνες "κατσε στο κραβατι ,θα εχουμε προβλημα με το παιδι ειναι πολυ χαμηλα "το κοριτσακι μου τοτε ξηταν 2 ετων ,πως να κατσω στο κρεβατι ?πως να μην την κανω μπανιο και να μην κατσω στο χαλι να κανουμε αγκαλιτσες?και οταν δεν εχεις και κανεναν τα πραγματα ειναι πολυ δυσκολα !ο αντρας μου δουλεια -δουλεια !και εγω στο σπιτι με την μικρη !6 ωρα το πρωι ξυπνησα με πονους πηγα στο μπανιο και τι να δω ?ΑΙΜΑ !πανικος-κλαματα και φωνες ,ξυπνησα των αντρα μου με εβαλε στον καναπε και πηραμε τον γιατρο μου τηλ !αμεσως στο ΜΗΤΕΡΑ του ειπε !πηγαμε ,το μωρο ηταν καλα ,ακουσαμε καρδουλα το ντοπλερ ΤΕΛΕΙΟ !με εβαλε στο μητερα με ενδοφλεβεια κορτιζονη για τα πνευμονακια του μωρου γιατι κανουν τις πρωτες συσπασει 36 εβδομα και εγω ημουν 35και 5 ημερων !σταματησε και το ΑΙΜΑ τελεια ειπα!3 ημερες ειναι και ολα καλα θα ειναι !ο γιατρος μου ειχε δωσει εντολη καθε μια ωρα να παιρνουν τους παλμους του μωρου !σαββατο -κυριακη ολα καλα !αχ τι καλα ειπα τελος και το αιμα !Δευτερα 5 το πρωι ηρθαν να μου παρουν τους παλμους του μωρου !τακ.... κενο τακ... κενο ..οι παλμοι του παιδιου στο τιποτα πολυ χαμηλη !ζητησα να παρουν το γιατρο μου και να του το πουν !πηρα τηλ τον αντρα μου με πανικο !"φοβαμαι αγαπη μου ,το παιδι μας "ο αντρας μου πρασπαθησε να με ηρεμησει λεωντας μου οτι ειμαι στο ΜΗΤΕΡΑ και οτι θα ειναι ολα καλα !ηρθε μια μαια με ενα καροτσακι "παμε κατω "μου ειπε "θα κανουμε ντοπλερ "το ντοπλερ ηταν πολυ χαλια οι παλμοι του παιδιου στο τιποτα !ακουσα να λενε για καισαρικη !τους ειπα οτι θελω τον γιατρο μου !μου ειπαν οτι ειναι εκαι και θα ερθει !σε 2 λεπτα με ειχαν ετοιμασει για το χειρουργειο ,να και ο γιατρος μου ¨"κοριτσακι μου δωσε μου το τηλ του γιωργου να τον παρω "μου ειπε !τον κοιταξα και τον ρωτησα "ειναι ολα καλα ?"ναι κοριτσακι μου παμε να βγαλουμε τον γιοκα σου ολα καλα θα ειναι !φοβαμαι του ειπα !δεν μου απαντησε με πηρα αγκαλια και μου ειπε να εισαι δυνατη !μεσα στο χειρουργειο ηταν μια μοναδα εντατικης για μωρακια ενας παιδιατρος ενας νεογνολογος !δεν ηξερα τι συμβαινει !μου εκανε την τομη και εβγαλε τον αγγελακο μου !το μωρο-το μωρο!!ειπα γιατι δεν κλαιει !??ολοι παγωσανε μεσα στο χειρουργειο και ποιοπολυ ο γιατρος μου !μετα απο λιγο ο ποιο πολυποθυτος ηχος το κλαμα του αγγελακο μου γεμισε το χειρουργειο !ειναι καλα ??ειπα !ναι κοριτσακι μου μου ειπε ο γιατρος μου !τον πηραν αμεσως δεν προλαβα να τον δω !ημουν εξω απο το χειρουργειο μονη μου !ο αντρας μου δεν ηξερε οτι ειχα φερει στην ζωη τον γιο μας !εβαλα τα κλαμματα ζητησα να δω το παιδι !ηρθε η προισταμενη και μου ειπε οτι ειναι στον παιδιατρο !!ο γιατρος μου ειχε παει να δει τι εγινε με το παιδι !με ανεβασαν στο δωματιο !πηρα τον αντρα μου και του ειπα οτι δεν ξερω τι συμβαινει με το μωρο !ηρθε ο αντρας μου και μου ειπε οτι ειναι καλα το παιδι ομως θα μεινει λιγο στην θερμοκιτιδα !εκλαιγα !ηθελα να το παρω αγκαλια !την αλλη μερα ημουν μονη μου στο δωματιο !ακουσα ενα καροτσακι να ερχετει προς το μερος μου !μπηκε μια μαια με ενα πηρεξακι τις ειπα οτι λαθος κανει και οτι το μωρο μου ειναι κατω !οχι κ.Ραμακη !να ο μπεμπης σας ειναι εδω !εκλαιγα !τον πηρα αγκαλια και δεν ηθελα να τον αφησω !μια σταλιτσα ηταν μολις 2500 κιλα αντρας μετα απο λιγο να και ο γιατρος μου !να ο γιος σου μου ειπε ξανθουλα μου !τον πηρε αγκαλια θα μας την εκανες του ειπε !τι?δεν καταλαβα του ειπα ??θα τον χαναμε νινα μου !!τον πηρα αγκαλια και ειπα που θα πηγαινες χωρις εμενα αντρα μου ??τον εχω στην αγκαλια μου ειναι πια 2 χρονων ταλιμπανακος !!αχ!κοριτσια μου !πως σας καταλαβαινω !!σας εγραψα για να σας πω οτι παντα υπαρχει ελπιδα !!οταν διαβασα για πρωτη φορα αυτο το τοπικ δεν μπορουσα να σταματησω να κλαιω !γιατι και εγω θα ημουν στην θεση καποιας μανουλας απο εδω !!υπομονη μανες !ολα καλα θα πανε !και γρηγορα ολες θα εχετε στην αγκαλια σας τον δικο σας "αγγελο με ροζ η με μπλε φτερα" !!

[bouboukakia]

Κρατούσα την αναπνοή μου βρε νινέτα, μέχρι να μάθω τι έγινε με το μωρό!

Συγκινήθηκα πολύ, να σου ζήσει και να μην ξαναπεράσετε τίποτε παρόμοιο. Μακάρι και όλες οι κοπέλες που πονάνε τώρα να βρουν δύναμη να προχωρήσουν και να μαλακώσει ο πόνος τους.