γεννιομαστε με τον χαρακτηρα μας ή τον αποκτουμε στη πορεια?

[fistikaki]

χτες ρωταγα τον αντρα μου, "τελικα ο ανθρωπος γεννιεται με το χαρακτηρα του, η γινεται, διαμορφωνεται στη συνεχεια?"

(δε θυμαμαι τι μου απαντησε, δεν προσεχα... ρητορικη ηταν η ερωτηση που του εκανα)

 

παντως, εγω τωρα που εχω παιδι και βλεπω την εξελιξη του, εχω αρχισει να πιστευω οτι ο ανθρωπος γεννιεται με το χαρακτηρα του... τα βασικα δηλαδη...

 

αν θα ειναι κοινωνικος η οχι

πεισματαρης

τρυφερος

ευεξαπτος

 

και πολλα αλλα...

 

ας πουμε, εκ γεννετης η κορη μου

 

δεν ειναι ευαισθητη στον πονο

δεν ειναι χαδιαρα

ειναι παντα κοινωνικη

δεν ειναι ντροπαλη

 

 

εγω αντιθετα, απο οτι μου λεγανε οι γονεις μου...

απο μωρο ημουν

 

χαδιαρα

μουτρου

με ξεγελουσαν ευκολα

οχι ιδιαιτερα κοινωνικη

 

χαρακτηριστικα που, ως ενα βαθμο εχω ακομα...

 

τι λετε???

γεννιομαστε ή γινομαστε?

[maryp]

ο άντρας μου έχει μια άποψη επί του θέματος (εγώ ως γνωστόν ότι πει ο άντρας μου είναι πάνω απ' όλα)

κάτι μου έλεγε μια μέρα για χαρακτήρα και ιδιοσυγκρασία. ότι άλλο ο χαρακτήρας και άλλο η ιδιοσυγκρασία (κάτι για Ιπποκράτη μου 'λεγε... αλλά δεν θυμάμαι!). Οτι με την ιδιοσυγκρασία μας γεννιόμαστε (κάτι για ψυχρά και θερμά μου 'λεγε...) και τον χαρακτήρα τον διαμορφώνουμε...

Θα τον ρωτησω και θα σου απαντήσω!

[fistikaki]

τι ειναι η ιδιοσυγκρασια?? κατσε, παω στο γκουγκλ...

[DALIA]

καλέ το λέει και ο αγαπημένος μου τραγουδιστής Γ.ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ "΄ο άνθρωπος γεννιέται δε γίνεται"

άνευ πλάκας τώρα..εγώ πιστεύω ότι με κάποια βασικά χαρακτηριστικά γεννιόμαστε και κάποια "επιμέρους" ( δεν ξέρω να είναι η σωστή λέξη ), εξελίσονται ανάλογα

[nea mamaka]

Εγω πιστευω οτι γεννιόμαστε με κάποια χαρακτηριστικά!

Και στη ζωή τα ..... καλλιεργούμε!

Και εξελισόμαστε.....ειτε αρνητικά είτε θετικά!

Φυστίκι ωραίο θέμα!

[DALIA]

Βάσια συνδέεται επίσης πολύ καλά με το άλλο ωραίο που άνοιξες εσύ χθες...

[nea mamaka]

Μμμμμμμμμμ.....δίκιο έχεις!!!!

 

Α ρε άγχος που τραβάμε για τα βλασταράκια μας!!!!!

 

Φυστίκι ρίξε ενα βλέφαρο και εδω : http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=42156

[fistikaki]

βασια, το ειδα!!!! απο σενα το "εκλεψα"... εκει πηγα να γραψω, αλλα το εσβησα, γιατι παλι πρωτη μουρη θα ημουνα στο αρχειο για οφφ τοπικ...

[maryp]

Νέες θεωρίες επιχειρούν να φωτίσουν ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια: αυτό της ανθρώπινης προσωπικότητας.

Ο Σωκράτης δίδασκε στους μαθητές του το "Γνώθι σαυτόν", πιστεύοντας ακράδαντα ότι μόνο όταν κατανοήσουμε τον εαυτό μας θα καταλάβουμε τη φύση γύρω μας και θα φτάσουμε στην κατάκτηση της αλήθειας. Πόσο εύκολη είναι η αυτογνωσία; Όχι και τόσο. Τα κομμάτια που συνθέτουν την προσωπικότητα παρομοιάζονται με τις αντανακλάσεις σ' ένα δωμάτιο καλυμμένο με καθρέφτες, αφού καθεμιά είναι ένα διαφορετικό τμήμα της προσωπικότητάς μας. Αυτές δε σταματούν ποτέ και το ένα είδωλο επικαλύπτει το άλλο, ώσπου στο τέλος δεν μπορούμε να διακρίνουμε τι είναι τι. Φιλόσοφοι, ψυχολόγοι, ψυχίατροι, ανθρωπολόγοι, ακόμα και γενετιστές μελετούν εδώ και αιώνες το κεφάλαιο "προσωπικότητα". Ωστόσο το βασικό ερώτημα για το ποιοι πραγματικά είμαστε παραμένει ακόμα αναπάντητο.

Και για να μη σας παραθέτω "σεντόνια" το πήρα από εδώ http://www.focusmag.gr/articles/view-article.rx?oid=116852

διαβάστε το όλο, είναι πολύ ενδιαφέρον

[Μίκα]

.....αχ βρε φυστίκι....μου θυμίζεις το...που να τρέχεις στο χωράφι με το ψηλοτάκουνο!!!!

 

δεν διάβασα το σύνδεσμο της Μαίρης, αλλά πιστεύω πως κατά ένα μεγάλο ποσοστό γεννιόμαστε, και στην πορεία μας επηρεάζουν, πολλοι και πολλά. Η οικογένεια, οι φίλοι, ο περίγυρος γενικότερα.

 

Και μην ξεχνάμε πως όσο μεγαλώνουμε, αλλάζουμε.

 

θα επανέλθω...

[fistikaki]

ωραια....

 

ας πουμε οτι γεννιομαστε με συγκεκριμενο χαρακτηρα, ιδιοσυγκρασια, χαρακτηριστικα... πειτε το οπως θελετε...

 

αποκτηθηκαν γονιδιακα?? ειναι δηλαδη θεμα dna,κοινως... τυχαια???

δηλαδη... αν εγω ειμαι κουτσομπολα ας πουμε ή τσατιλας.... οφειλεται στην τυχη???

 

το παω μακρια ε??

[sabrina]

εχω αλλαξει 60 φορες μεχρι να φτάσω στα 25 και να καταληξω!!!!

κ ειμαι σίγουρη για αυτό γιατι κ μου το λένε οι γυρω μου αλλα και το έβλεπα στον εαυτο μου!!!!!

αντε να χω ενα - δύο στανταρ χαρακτηριστικά στον χαρακτήρα μου απο παιδι που με θυμαμαι αλλα γενικως εχω αλλαξει κ θελω να αλλάξω κ άλλο μαθαίνοντας απο το κοσμο κ τη ζωη και εξελίσοντας τον εαυτό μου!!!!!!!!!

οποτε συμπερασματικα πιστευω κ γω ότι στη πορεία της ζωης μας αλλάζουμε κ εξελισόμαστε!!!!!!!!!!!!!!!

αυτα.......................

[christiana08]

Πιστευω οτι αυτα τα χαρακτηριστικα ειναι κληρονομικα.Τα παιδια ναι μεν αντιγραφουν συμπεριφορες και διαμιρφωνουν χαρακτηρα αναλογα με το περιβαλλον,αλλα να εγω πχ,πως εχω ιδιο χαρακτηρα με τον πατερα μου,ενω τον εχω ζησει απειροελαχιστα?Η Σοφουλα μου πως ειναι ιδια ο Τασος ενω μεγαλωνει μαζι μου?

[xara4]

Εγω βλεπω πως δεν αλλαζω και πολυ ωσπου να γινω μανα ημουν 3 πουλακια καθονταν δεν με εννοιαζε τιποτα ........Μετα εγεινα πιο υπευθηνη αλλα αυτο το γονιδιο της ανεξαρτησιας ,ετσι ειναι και ο πατερας μου,μου εχει μεινει δεν μπορω να κανω πραγματα που κανουν οι κλασικες μαναδες θελω τον χωρο μου και τον χρονο μου για να λειτουργησω.....

[elachl]

Εγω βλεπω πως δεν αλλαζω και πολυ ωσπου να γινω μανα ημουν 3 πουλακια καθονταν δεν με εννοιαζε τιποτα ........Μετα εγεινα πιο υπευθηνη αλλα αυτο το γονιδιο της ανεξαρτησιας ,ετσι ειναι και ο πατερας μου,μου εχει μεινει δεν μπορω να κανω πραγματα που κανουν οι κλασικες μαναδες θελω τον χωρο μου και τον χρονο μου για να λειτουργησω.....

τι συμπτωση καπως ετσι ειμαι και γω.και γω πιστευω οτι γεννιομαστε καπως και αυτο εξελισεται οχι ομως απαραιτητα απο την οικογενεια.ξερω οικογενειες που τα παιδια τους ειναι εντελως διαφορετικα απο τους γονεις τους.καμια σχεση!παιρνουμε και απο την οικογενεια στοιχεια αλλα πολλα ειναι δικα μας καθεαυτου δικα μας.ισως γιαυτο λεμε οτι καθε ανθρωπος ειναι μια διαφορετικη προσωπικοτητα!

[νεφελη]

Κ εγω πιστευω οτι ο καθε ανθρωπος γεννιεται με καποιες τασεις, καποια προδιαθεση σε συμπεριφορα κ ταλεντα. Γι αυτο βλεπεις απο μωρα να εχουν αποψη κ προσωπικοτητα. Γι αυτο κ βλεπεις αδερφια, ακομα κ διδυμα, που μεγαλωσαν στην ιδια οικογενεια, με τα ιδια ερεθισματα κ κανοντας τα ιδια πραγματα κ ειναι τοσο διαφορετικα μεταξυ τους. Γι αυτο κ βλεπεις παιδακια απο πολυ μικρη ηλικια να εμφανιζουν κλιση στην καλλιτεχνεια ή στο διαβασμα πχ.

Ομως εστω κ ετσι πιστευω οτι υπαρχουν μεγαλα περιθωρια βελτιωσης κ αναπτυξης. Το περιβαλλον δηλαδη παιζει καταλυτικο ρολο στο κατα ποσο αυτες οι τασεις θα καλλιεργηθουν ή θα καταπιεστουν. Κ ακομα κ με την καταλληλη καθοδηγηση καποια στοιχεια πιστευω οτι μπορει κ να αλλαξουν τελειως. Αν δεν ειναι ετσι, τοτε τι νοημα εχει να συζηταμε για τη σωστη διαπαιδαγωγηση, για την παιδεια, για το πως πρεπει να μεγαλωνουμε τα παιδια μας?

[Eirini_Dr]

Εγω απο εμπειρια θα σας δωσω το παραδειγμα της δικης μου ζωης.....

 

Σαν παιδι ημουν πολυ τσαμπουκαλου, ειχα αποψη και θαρρος να την λεω! Καθολου ντροπαλη....ομως αυτη τη στιγμη παρολο που εγινα μαμα και παρολο που ειμαι 25, ντρεπομαι και την σκια μου!!! Δεν εχω το θαρρος της γνωμης μου και νομιζω οτι εγω ειμαι πολυ μικρη για να μιλαω!! Ανακαλυψα οτι αυτο οφειλεται στη συμπεριφορα του πατερα μου ( με τον οποιο εχω πραγματικα Οιδιποδιο) παντα μου ελεγε..."τι μιλας εσυ ακομα δε βγηκες απο το αυγο??" ή "καλα καλα, τι μας λες τωρα!" ή "ελα ελα , αυτο που σου λεω εγω"

Πιστευω οτι αυτο επεξε πολυ μεγαλο ρολο στο να μην μπορω να διαμορφωσω αποψη και να καθομαι παθητικη σε ολα!!!! Ακομα και για το παιδι μου φοβαμαι να πω την αποψη μου......Κανω μεγαλη προσπαθεια να το αλλαξω αυτο!

 

Αρα...... γεννιομαστε με καποια χαρακτηριστικα και μας τα διαμορφωνει ο περιγυρος και η ζωη μας μεγαλωνοντας!!!

 

Ειναι καθαρα προσωπικη μου αποψη.....

[Eve]

παντως κι εγώ στον μικρο ειδα χαρακτηριστικά επάνω του οταν ηταν 5 ωρών που ισχύουν μέχρι σημερα. Δεν λένε οτι η προσωπικότητά μας αρχιζει να διαμορφώνεται μέσα στην κοιλιά;; εγώ πλέον το πιστεύω αυτό!

[tzoutzouka]

Εγώ πάλι πιστεύω πως παίζουν ρόλο τα εξής:

 

1. Κάποια βασικά στοιχεία του χαρακτήρα που κληρονομούνται απο τους γονείς/συγγενείς, δηλαδή γονιδιακά - τυχαίος παράγοντας

2. Το περιβάλλον και ο κοινωνικός περίγυρος ενός παιδιού

3. Οι αλλαγές στην προσωπικότητα που συντελούνται ύστερα απο προσπάθεια εξέλιξης του ενήλικου πλέον ατόμου.

 

 

(άλλη μια φορά μίλησα σαν επιστήμονας)

[elachl]

νομιζω οτι υπαρχουν και περιπτωσεις που ειναι καπως αλλα με τα χρονια και τα χαστουκια που εχουν δεχτει απο προσωπικη ζωη και γενικα αλλαζουνε και γινονται πιο επιθετικοι ποιο δυσπιστοι ποιο διαφορετικοι απο αυτο που σταληθεια ειναι.

[dudu]

Κ εγω πιστευω οτι ο καθε ανθρωπος γεννιεται με καποιες τασεις, καποια προδιαθεση σε συμπεριφορα κ ταλεντα. Γι αυτο βλεπεις απο μωρα να εχουν αποψη κ προσωπικοτητα. Γι αυτο κ βλεπεις αδερφια, ακομα κ διδυμα, που μεγαλωσαν στην ιδια οικογενεια, με τα ιδια ερεθισματα κ κανοντας τα ιδια πραγματα κ ειναι τοσο διαφορετικα μεταξυ τους. Γι αυτο κ βλεπεις παιδακια απο πολυ μικρη ηλικια να εμφανιζουν κλιση στην καλλιτεχνεια ή στο διαβασμα πχ.

Ομως εστω κ ετσι πιστευω οτι υπαρχουν μεγαλα περιθωρια βελτιωσης κ αναπτυξης. Το περιβαλλον δηλαδη παιζει καταλυτικο ρολο στο κατα ποσο αυτες οι τασεις θα καλλιεργηθουν ή θα καταπιεστουν. Κ ακομα κ με την καταλληλη καθοδηγηση καποια στοιχεια πιστευω οτι μπορει κ να αλλαξουν τελειως. Αν δεν ειναι ετσι, τοτε τι νοημα εχει να συζηταμε για τη σωστη διαπαιδαγωγηση, για την παιδεια, για το πως πρεπει να μεγαλωνουμε τα παιδια μας?

 

 

Μπορω να πω πωσ συμφωνω απολυτα με τα λεγομενα σου..

 

ειναι και αυτο που λεει το αρθρο ..ολα εξαρτωντε απο το καταληλο κινιτρο..

και θα προσθεσω πωσ το κινητρο συνηθωσ αν οχι ΠΑΝΤΑ ειναι..απλα η προσωπικη μασ ευτυχια..η βελτιωση τησ ζωησ μασ.. οτι και αν συμαινει αυτο για τον καθενα μια..και τον καθενα κατι αλλο τον κανει ευτυχισμενο..

 

 

ετσι..αναλογα με τον τροπο με τον οποιο θεωρουμε πωσ θα την πλησιασουμε..δρουμε..και ζουμε.. και αν χρειαστει..αλαζουμε.. αναλογα με το ποσο πολυ θελουμε να φτασουμε αυτο το κατι..το κινητρο..τον στοχο..

 

μεσα απο μεγαλεσ μαχεσ καμια φωρα με τον εαυτο μασ..

 

τωρα αν ολα αλαζουν??οχι πιστευω πωσ καποια στανταρ τα εχουμε..χωρισ σταθερεσ ..δεν μπορουμε να κινηθουμε...

[dudu]

Εγω απο εμπειρια θα σας δωσω το παραδειγμα της δικης μου ζωης.....

 

Σαν παιδι ημουν πολυ τσαμπουκαλου, ειχα αποψη και θαρρος να την λεω! Καθολου ντροπαλη....ομως αυτη τη στιγμη παρολο που εγινα μαμα και παρολο που ειμαι 25, ντρεπομαι και την σκια μου!!! Δεν εχω το θαρρος της γνωμης μου και νομιζω οτι εγω ειμαι πολυ μικρη για να μιλαω!! Ανακαλυψα οτι αυτο οφειλεται στη συμπεριφορα του πατερα μου ( με τον οποιο εχω πραγματικα Οιδιποδιο) παντα μου ελεγε..."τι μιλας εσυ ακομα δε βγηκες απο το αυγο??" ή "καλα καλα, τι μας λες τωρα!" ή "ελα ελα , αυτο που σου λεω εγω"

Πιστευω οτι αυτο επεξε πολυ μεγαλο ρολο στο να μην μπορω να διαμορφωσω αποψη και να καθομαι παθητικη σε ολα!!!! Ακομα και για το παιδι μου φοβαμαι να πω την αποψη μου......Κανω μεγαλη προσπαθεια να το αλλαξω αυτο!

 

Αρα...... γεννιομαστε με καποια χαρακτηριστικα και μας τα διαμορφωνει ο περιγυρος και η ζωη μας μεγαλωνοντας!!!

 

Ειναι καθαρα προσωπικη μου αποψη.....

 

 

Φυσικα και γι αυτο ..οταν εχουμε περασει το πρωτο σταδιο κατα το οποιο αντιλαμβανομαστε κατι για τον εαυτο μασ..

οταν κρινουμε πωσ δεν ειναι θετικο...

το δουλευουμε..δουλευουμε με τον εαυτο μασ..μεσα απο την αυτογνωσια..αλλα και με την βοηθεια ψυχοθεραπειασ.. αν χρειαζεται ..

καποιου δηλαδη ο οποιοσ θα μπει στον κοπο να σε ακουσει, θα σε πιστεψει και θα σου δωσει εναλακτικουσ τροπουσ να δεισ τα πραγματα ..

τροπουσ τουσ οποιουσ..εμεισ δεν βλεπουμε.. επειδη παρταημαστε "μεσα " στο θεμα... αλλεσ σκοπιεσ του θεματοσ..

 

 

Κατα την γνωμη μου..αυτο που λεσ εχει να κανει με το θεμα τησ Ενηλικειωσησ

μασ ψυχικα..

 

 

εννοω πωσ με επιασα πριν καποια χρονια...σταδιακα ..να απεξαρτοποιουμαι απο το τι θα μου πουν οι γονεισ μου για καποιο θεμα..ναι μεν το λαμβανα υποψην ..αλλα σιγα σιγα ..η αποψη μου.. ηταν και αυτο που τελικα καθοριζε την ζωη μου αλλα και τισ πραξεισ μου..

σιγα σιγα..παυεισ να εχεισ προβλημα στο να "αντιμηλησεισ" ουσιαστικα για ενα θεμα με τουσ γονεισ.. να προβαλεισ διαφορετικη θεση..η αποψη..

γινεσαι δυνατοσ..υποστηριζεισ την αποψη σου , οσο και αν οι γονεισ δεν την δεχονται..ή αποδεχονται...οσο και αν την κρινουν..

 

γινεσαι ξεχωριστοσ ανθρωποσ..ο οποιοσ δεν χρειαζεται πλεον το "μπραβο " των γονιων του... και δεν καταρεει με την κριτικη τουσ.. φυσικα το μπραβο ειναι ευχαριστο και καλοδεχουμενο..αλλα αν δεν ερθει...πιστευω πωσ πρεπει να μπορουμε να το αντιμετοπισουμε και να μην σταματαει παντα τισ αποφασεισ μασ..

 

 

δεν ειναι ευκολο..αλλα ειναι ενηλικειωση..και στην τελικη..

 

καποια στιγμη στην εφηβεια καταλαβα πωσ οι γονεισ μου πραγματικα ΔΕΝ ηξεραν παντα πιο ηταν το καλητερο για μενα...ισωσ το νομιζαν, ειχαν την αποψη τουσ.. αλλα εγω ηξερα καλητερα ..και επρεπε να πειραματιστω και ναι να ερθω και σε ατιπαραθεση...ειναι φυσικο αυτο.

 

παντα λαμβανοντασ υποψην την αποψη τουσ.. αλλα ακουγοντασ και ακολουθοντασ..

την ψυχη μου..και τα θελω μου..

 

ετσι πιστευω..

[dudu]

 

 

Αρα...... γεννιομαστε με καποια χαρακτηριστικα και μας τα διαμορφωνει ο περιγυρος και η ζωη μας μεγαλωνοντας!!!

 

QUOTE]

 

ναι..αλλα παντα μπορουμε να παλεψουμε...να δουλεψουμε τον εαυτο μασ..και να αποκτισουμε σιγααααα σιγααα...καποια χαρακτηριστικα τα οποια πραγματικα πιστευουμε πωσ ημαστε εμεισ..

 

και ναι γινεται..μεχρι ενα σημειο γινεται..αλλα θελει δυναμη θαρροσ , χρονο και αποδοχη.

[Eirini_Dr]

Νομιζω οτι εχεις απολυτο δικιο......σε ολα αυτα που ειπες και κυιως στο θεμα της ενηλικιωσης!!!! Θελει κοπο χρονο και θελησει για να διαμορφωσεις χαρακτηρα....

[fotinip]

Kαλό ερώτημα..

 

Προσωπικά πιστεύω ότι κατά το ήμισυ γεννιόμαστε και κατά το υπόλοιπο ήμισυ διαμορφωνόμαστε..

Κατά την πορεία της ζωής μας κάποια χαρακτηριστικά θα καλλιεργηθούν και θα βρουν πρόσφορο έδαφος να αναδειχθούν, κάποια άλλα όχι..

Και εδώ παιζει ρόλο ο γονιός..πόσο κοντά θα σταθεί στο παιδί του να το βοηθήσει να εξελιχθεί και να αναπτύξει χαρίσματα και αρετές..

 

Δεν είμαι όμως μοιρολάτρισσα και αλίμονο αν ήμουνα..

Ποτέ δεν θα δεχθώ ότι ο δολοφόνος γεννήθηκε δολοφόνος ή ότι ο βιαστής γεννήθηκε βιαστής...

Το περιβάλλον παίζει καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη και διαμόρφωση της προσωπικότητάς μας..

Ένα παιδί που μεγαλώνει σε βίαιο περιβάλλον, πολύ πιθανόν να κακοποιεί τα δικά του παιδιά αργότερα.

Ένα παιδί που μεγαλώνει σε περιβάλλον χωρίς ερεθίσματα, πιθανόν να αναπτύξει οριακή νοητική καθυστέρηση (τη λεγόμενη περιβαλλοντική καθυστέρηση) κλπ..κλπ..

 

Πρέπει να είμαστε δίπλα στα παιδιά μας , να τα βοηθήσουμε , να τα στηρίξουμε, να μάθουν μέσα από μας συμπεριφορές και να διδαχθούν τρόπους αντιμετώπισης και χειρισμού καταστάσεων..

Έτσι θα διαμορφώσουν σωστούς χαρακτήρες και ισχυρές προσωπικότητες..