Συνταγές δύναμης για την πολύτεκνη οικογένεια

[Despina mama]

Koριτσομάνα καλησπέρα και πάλι..

να σου πω την αλήθεια κι εγώ έπαθα ένα blackout αμέσως μετά τη γέννηση του 6ου καθώς είχα το νεογέννητο, και τα δίδυμα μόλις 12 μηνών και δεν μιλάω και για τον τρίχρονο γιό μου. Όπως καταλαβαίνεις τους πρώτους δυο μήνες με το θηλασμό τα είχα δει όλα. Ο ύπνος ελάχιστος, να προσπαθώ να θηλάσω το μωρό, να έχω τα δίδυμα που δεν είχαν καλά καλά χρονίσει, να πρέπει να βρω χρόνο και για τις μεγάλες κόρες μου, λίγο το διάβασμά τους, λίγο οι δραστηριότητές τους, να ασχολούμαι και με τον γιό μου 3 ετών, οπότε ο ελάχιστος χρόνος που απέμενε ήταν για μαγείρεμα, σίδερο και πλυντήρια.. τρεις λαλούν και δυο χορεύουν... ήξερα όμως οτι θα είναι για λίγο...

Πράγματι, μόλις σταμάτησα να θηλάζω και το μωρό δεν ξύπναγε το βράδυ και κοιμόμουν κανά εξάωρο συνεχόμενο ήρθα στα ίσα μου.. Τώρα μπήκαμε στο πρόγραμμά μας και όλα καλά. Εννοώ οτι πάλι τρέχω σαν το Βέγγο αλλά τουλάχιστον δεν νοιώθω τόσο κομμάτια όπως μετά τη γέννα. Οργανώθηκα και στο νοικοκυριό και στις δραστηριότητες και στις ελάχιστες ώρες δουλειάς (προς το παρόν). Οπότε όλα βαίνουν καλώς...

Τι ηλικίες έχουν τα ζουζούνια σου;; λες να πας και για άλλο;;;

Αυτά προς το παρόν...

φιλιά...:p

[Κοριτσομανα]

Κατάλαβα, όλες το περνάμε αυτό σε κάποια φάση της ζωής μας, αλλά συνήθως δεν το μαρτυράμε! Και εγώ μετά μονολογώ ότι μόνο εγώ δεν τα καταφέρνω!

 

Εμένα πάντως ήδη μεγάλωσαν οι δίδυμες, είναι 6 χρονών αλλά ακόμη σχεδόν σε όλα εξαρτώνται από εμένα. Τις έχω και στο ολοήμερο, οπότε αυτό το διπλομαγείρεμα με έχει τσακίσει,2 χρόνια στα νήπια(βάλε και έννοια για σεντόνια, μαξιλαροθήκες, κουβερτούλες για τακτικό καθάρισμα) και ένα χρόνο ακόμη τώρα, πιο εύκολος, στο δημοτικό. Βάλε 1,2 ή και 3 δραστηριότητες για τις μεγάλες σχεδόν κάθε μέρα, 1 δραστηριότητα για τις δίδυμες,ελάχιστος ο χρόνος ακόμη και για ξεκούραση.

 

Η πρώτη μου κόρη είναι 10 χρονών, η δεύτερη είναι 8 χρονών και μετά οι δίδυμες. Όλα κορίτσια, ευτυχώς! Δεν έχω πρόβλημα για να αποκτήσω και πέμπτο παιδί και έκτο και όσα με δώσει ο Θεός. Δεν το αποφεύγω αλλά και δεν το επιδιώκω, ο Θεός φαίνεται κάτι ξέρει και ακόμη δεν έχω μείνει έγκυος.

 

Τα λέμε, λοιπόν!

[love4]

Καλημέρα και από μένα κοριτσια!

Η δική μου συνταγή δύναμης για την πολύτεκνη οικογενεια (έχω 4 από 6 μηνων εως 7 χρ) είναι να μη μας καταδυναστευουν οι δουλειές του σπιτιού, μεγείρεμα, σίδερο κλπ, επίσης να είμαστε χαλαρές με την κατάσταση του σπιτιού - όσο αντέχουμε βέβαια!- Εγώ προσωπικά ποτέ δε θα στερηθώ τη βόλτα μου επειδή δε σιδέρωσα η δε μαγείρεψα Εννοείται ότο ο σύζυγος πρέπει και αυτος να έχει την ίδια συμετοχή με μας σε ολά...οταν δουλευει εκείνος εχω τα παιδια οταν δουλευω εγω εχει αυτος τα παιδια...ετσι την παλευουμε εμεις και μπορω να πω τα πάμε μια χαρα..αν βέβαια εκεινος ηταν στον κοσμο του τα πραγματα θα ηταν πολυ διαφορετικα...θα είχαμε μονο 2!!!

[Κοριτσομανα]

Καλημέρα και σε εσένα! Να σου ζήσουν τα παιδάκια! Τι ωραία που βρήκες τρόπο να γεμίζεις μπαταρίες!Αχ, αυτές οι δουλειές! Άλλη πληγή, αν τις κυνηγάς από πίσω, ούτε χαμόγελο, ούτε χιούμορ που λέγαμε πιο πριν ούτε και βόλτες! Πόσο δίκαιο έχεις!

 

Α, βρε κορίτσια, βαλτές είστε; Με φτιάξατε το κέφι, λίγο λίγο να θυμόμαστε να μην ξεφεύγουμε από την ουσία των πραγμάτων για να αντέχουμε! Γιατί και εγώ αν ακολουθούσα τις επιθυμίες του άντρα μου από το παράδειγμα της μαμάς του που το σπίτι της είναι μουσείο στην τάξη, θα είχα πάθει κατάθλιψη από την υπερπροσπάθεια. Φύσει αδύνατον με πολλά παιδιά να έχεις τέλειο σπίτι, έτσι; Κάπου το ξεχνάμε και αυτό και τρέχουμε πίσω από δουλειές και λεπτομέρειες ατελείωτες του σπιτιού, τα προγράμματα και η δουλειά και μετά που να μείνει χρόνος για ανάσα!

[MAMA-AGA]

Συμφωνώ και εγώ με την κοριτσομάμα!

Και εμένα μου έφτιαξε το κεφι σήμερα με αυτο το θέμα...ενώ έχει ανοίξει καιρό..είχε βαλτώσει λίγο..και δεν υπήρχαν μανούλες για κουβέντα..

 

Θα συμφωνήσω με όλες σας!!

Οι δουλειές μπορούν να περιμένουν...και είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ όταν εχεις πολλά παιδιά να είναι το σπίτι τέλειο...

 

Και επίσης συμφωνώ πως η αρχική κουραση οταν 'ερθει ένα μωρό είναι μεγαλύτερη και σε αποσυντονίζει λίγο..αλλά ειναι για λίγο καιρό μόνο..μετα όλα μπάινουν στην θέση τους!

 

Εμένα βεβαια κορίτσια ,αυτό που με αποσυντονίζει περισσότερο είναι όταν δουλεύω,..αμα είμαι σπίτι, με το έναν η τον άλλο τρόπο βρίσκω άκρη..Οτνα ομως γυρνάω 4 η ωρα..αστα να πάνε!!

Για αυτο δεν έχω βρει ακόμη συνταγή!

[Despina mama]

Κορίτσια καλησπέρα και πάλι...

τι ωραία που βλέπω κι άλλες μανούλες να μην τρελαίνονται με τις δουλειές του σπιτιού.... εννοώ να μην σκάνε κι ας μην είναι όλα τέλεια.. Συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΑ με την love4 σ' αυτό το θέμα. Κι εγώ δεν θα σκάσω κι ας έχουν γίνει βουνό τα ασιδέρωτα (θα κάτσω όποιο βράδυ είμαι πιο ξεκούραστη και θα τα ξεπετάξω-δεν είναι ανάγκη να είναι σιδερωμένα λες κι έχουν μόλις βγει απο το καθαριστήριο-), ούτε θα με πιάσει υστερία αν δεν ξεσκονίσω για μέρες... Εμείς με τον άντρα μου όσον αφορά τις βόλτες βγαίνουμε απλά εναλλάξ, μια αυτός με τα παιδιά και βόλτα εγώ, την άλλη εγώ σπίτι και αυτός βόλτα. Μαζί θα βγούμε πιο αραιά αν μπορεί η μαμά μου να έρθει, γιατί συνήθως τα ΣΚ πηγαίνει στον πατέρα μου στο χωριό και καθημερινές δουλεύει, πεθερικά δυστυχώς δεν υπάρχουν, οπότε βολευόμαστε μεταξύ μας.

Μια άλλη σωτήρια συνταγή δύναμης, τουλάχιστον για μένα, είναι να μη χάσουμε τον εαυτό μας και να μην στερηθούμε πράγματα που κάναμε πριν τα παιδιά. Τι εννοώ;; Η καθεμιά να κάνει πράγματα που την ευχαριστούν και να μην λέει "ωχ αδερφέ, τώρα με τα παιδιά που χρόνος για τέτοια (ο,τι έχει ευχαρίστηση η καθεμία)"... Εγώ κορίτσια είχα τρέλα με τον αθλητισμό και με το τρέξιμο... Τώρα πλέον μέρα παρά μέρα θα βάλω τα αθλητικά μου και για μια με μιάμιση ώρα θα εξαφανιστώ. Είναι κάτι που το έκανα από την εφηβεία, με αναζωογονεί αφάνταστα και δεν βλεπω το λόγο γιατί να μην συνεχίσω να το κάνω.. περιττό να σας πω οτι όσοι το ακούνε μου λένε "καλά με τόσα παιδιά βρίσκεις χρόνο και πας και τρέχεις;;". Δηλαδή αν είχα δυο θα προλάβαινα;;;Γιατί και από γυναίκες με ένα η δυο παιδιά ακούω ακριβώς τα ίδια... Άρα, όλα είναι στο μυαλό μας...

Αχ.. πολύ χαίρομαι που σας βρήκα εδώ και θα τα λέμε...

Φιλιά σε όλες και βρείτε χρόνο για τον εαυτό σας (λιγουλάκι βέβαια γιατί τα ζουζούνια μας απορροφούν τον περισσότερο).....

[Κοριτσομανα]

Κορίτσια καλησπέρα και πάλι...

τι ωραία που βλέπω κι άλλες μανούλες να μην τρελαίνονται με τις δουλειές του σπιτιού.... εννοώ να μην σκάνε κι ας μην είναι όλα τέλεια.. Συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΑ με την love4 σ' αυτό το θέμα. Κι εγώ δεν θα σκάσω κι ας έχουν γίνει βουνό τα ασιδέρωτα (θα κάτσω όποιο βράδυ είμαι πιο ξεκούραστη και θα τα ξεπετάξω-δεν είναι ανάγκη να είναι σιδερωμένα λες κι έχουν μόλις βγει απο το καθαριστήριο-), ούτε θα με πιάσει υστερία αν δεν ξεσκονίσω για μέρες... Εμείς με τον άντρα μου όσον αφορά τις βόλτες βγαίνουμε απλά εναλλάξ, μια αυτός με τα παιδιά και βόλτα εγώ, την άλλη εγώ σπίτι και αυτός βόλτα. Μαζί θα βγούμε πιο αραιά αν μπορεί η μαμά μου να έρθει, γιατί συνήθως τα ΣΚ πηγαίνει στον πατέρα μου στο χωριό και καθημερινές δουλεύει, πεθερικά δυστυχώς δεν υπάρχουν, οπότε βολευόμαστε μεταξύ μας.

Μια άλλη σωτήρια συνταγή δύναμης, τουλάχιστον για μένα, είναι να μη χάσουμε τον εαυτό μας και να μην στερηθούμε πράγματα που κάναμε πριν τα παιδιά. Τι εννοώ;; Η καθεμιά να κάνει πράγματα που την ευχαριστούν και να μην λέει "ωχ αδερφέ, τώρα με τα παιδιά που χρόνος για τέτοια (ο,τι έχει ευχαρίστηση η καθεμία)"... Εγώ κορίτσια είχα τρέλα με τον αθλητισμό και με το τρέξιμο... Τώρα πλέον μέρα παρά μέρα θα βάλω τα αθλητικά μου και για μια με μιάμιση ώρα θα εξαφανιστώ. Είναι κάτι που το έκανα από την εφηβεία, με αναζωογονεί αφάνταστα και δεν βλεπω το λόγο γιατί να μην συνεχίσω να το κάνω.. περιττό να σας πω οτι όσοι το ακούνε μου λένε "καλά με τόσα παιδιά βρίσκεις χρόνο και πας και τρέχεις;;". Δηλαδή αν είχα δυο θα προλάβαινα;;;Γιατί και από γυναίκες με ένα η δυο παιδιά ακούω ακριβώς τα ίδια... Άρα, όλα είναι στο μυαλό μας...

Αχ.. πολύ χαίρομαι που σας βρήκα εδώ και θα τα λέμε...

Φιλιά σε όλες και βρείτε χρόνο για τον εαυτό σας (λιγουλάκι βέβαια γιατί τα ζουζούνια μας απορροφούν τον περισσότερο).....

Σα να με διαβάζω...Και εγώ και σαν γυμνάστρια αλλά και σαν αθλήτρια στίβου που ήμουν, δεν μπορώ να αφήσω τον αθλητισμό και μετά το μαραθώνιο με αυτοκίνητο που κάνουμε για τις δραστηριότητες των 4 παιδιών, εμένα με αφήνουν και πάω να αθληθώ! Είναι το οξυγόνο μου. Όταν δεν πήγαινα, κόντευα να σαλτάρω.

 

Επίσης, να ξέρετε, υπομονή θέλει, μεγαλώνουν τα παιδιά και η σωματική κούραση, μειώνεται, πέρα από τις άπειρες δραστηριότητες που προσπαθείς να μην τα στερήσεις, όσο υπάρχει δουλειά και δυνατότητα. Τώρα, εγώ λογαριάζω τον εαυτό μου πιο προνομιούχο από μια μωρομάνα και ας έχει 2 και 3 παιδιά και ας έχω εγώ 4 παιδιά.

 

Πλέον δε με πειράζει να μη βγαίνω για καφέ και ποτό (κάποτε έσκαγα, ειδικά τα Σάββατα) αλλά μια ανανέωση με καφέ με φίλες αφού ο σύζυγος κρατάει τα παιδιά, μια χαρά με βοηθάει! Και φυσικά, έστω μια φορά στο τόσο, ένα ποτό τετ α τετ με σύζυγο, έξω ή στο σπίτι, κακό δεν κάνει!

 

Και αυτό με τις δουλειές, ναι, συνεχίζει να ισχύει, πολύ ωραία τα λες Δέσποινα-μαμά, μην τρελαίνεστε, το σπίτι βασικά να είναι καθαρό αλλά δεν μπορεί να είναι σε όλα με στρατιωτική τάξη! Ο σύζυγος με βασάνιζε πολλά χρόνια με την λεπτομέρεια, αλλά πλέον τον αφήνω να βασανίζεται μόνος του!

 

Τέλος, με το χιούμορ του και με όλα,με τον αέρα αισιοδοξίας και τα πολλά πρακτικά θέματα που προκύπτουν από τον αγώνα της ζωής μας, πολύ με βοηθάει ο πατήρ Ανδρέας Κονάνος που τις ομιλίες του μπορείτε και εσείς να τις βρείτε στο ίντερνετ. Και το αναφέρω γιατί συγγενής μου γιατρός, νευρολόγος, μου τον σύστησε όταν είχα κουραστεί πολύ ψυχολογικά,και πιστεύω ότι με βοήθησε να δω τα πράγματα αλλιώς, να σταθώ στα πόδια μου.