Συνταγές δύναμης για την πολύτεκνη οικογένεια

[Κοριτσομανα]

Επειδή η πολύτεκνη οικογένεια δεν είναι και η πιο εύκολη υπόθεση και επειδή παιρνουμε δύναμη η μια οικογένεια με την άλλην, όπως και όσοι επιθυμούν να γίνουν πολύτεκνοι, προτείνω να συστήσουμε συνταγές υπομονής και άντλησης δύναμης, απο όσους πολύτεκνους γονείς επιθυμούν να βοηθήσουν!

Φαντάζομαι ότι θα μας γεμίσει κουράγιο και πηγή έμπνευσης για να ανανεώμαστε και να συνεχίζουμε δυναμικά...Ειδικά οι υπερπολύτεκνοι, απο τους οποίους ίσως μας ενδιαφέρει λίγο παραπάνω να μάθουμε κάποια μυστικά απο την καρδιά τους.... Τί λέτε, λοιπόν;

Θα δωρίσει κανένας γονέας κάποια συνταγή απο την καρδιά του;

[polyteknh]

Υ Π Ε Ρ Ο Χ Ο!!!!!!

Λοιπόν αυτό που δίνει τεράστια δύναμη από τα παιδιά μου είναι ότι χάρη σε αυτά γελάω απίστευτα πολύ. Οι καθημερινές τους ατάκες με κάνουν να ξεκαρδίζομαι και αυτό με ανεβάζει ψυχολογικά!!!

[Κοριτσομανα]

Συμφωνω polyteknh! Να σχολιασω σε αυτο οτι πραγματικα και εγω γελω στο δρομο- αν δειτε εξω χαζοχαρουμενη μαμα,πολυτεκνη θα ειναι-με τις ατακες τους και να παρει η ευχη, οσο πιο πολλα παιδακια εχεις τοσο περισσοτερες ατακες ακους και γελας!

[sisini]

Όντως βρε κορίτσια αυτές οι ατάκες τους είναι φοβερές!Εγώ λατρευω να ακούω τα μεγαλύτερα που είναι στην εφηβεία.Περιγράφουν σκηνές και καταστάσεις απο το σχολείο,απο τις παρέες,απο τις σχολες τους...Και θυμάμαι και την δική μου εφηβεία.Αναπολώ τα παλιά και στο τέλος μου μένει μια γλυκιά ανάμνησηΓενικά τους μιλάμε πάρα πολύ και εγώ και ο μπαμπάς και βλέπω οτι τους αρέσει!

Εμένα αυτό με κάνει περισσότερο υπομονετική είναι όταν ξέρω όσα τα απασχολούν.Ακόμα και το πιο απλό.

[polyteknh]

Τελικά μήπως κάναμε πολλά παιδιά γιατί μας κάνουν να νιώθουμε νέες;;;; Μόλις ξεπεταχτεί το ένα έρχεται το άλλο κ.ο.κ. έτσι παρά την κούραση ανανεώνεσαι πάντα...

[Κοριτσομανα]

Ειχα θεσει αυτο το θεμα, οταν ημουν στην κατασταση που ειμαι τωρα. Αναρωτιεμαι λοιπον: μετα απο τον αδιακοπο αγωνα της ημερας, οταν τα παιδια σε απογοητευουν με τη συμπεριφορα τους κυριως γιατι θελουν να σε τραβηξουν την προσοχη που δεν εχεις χρονο να διαθεσεις για ολα τα παιδια σε μια μερα, τι ειναι αυτο που σας αναστηλωνει;

 

 

Νοιωθω απογοητευση και με τον εαυτο μου γιατι λεω οτι δε φτανει μονο να κανεις τα παιδια αλλα και να ασχολεισαι αποτελεσματικα με τα παιδια σου ωστε να μην εχουν παραπονο. Αλλα η ζηλια μεταξυ τους, ο ανταγωνισμος για την προσοχη, η γκρινια, με βγαζουν εξω απο τα νερα μου...Νοιωθω οτι χανω τον ελεγχο, οτι δεν μπορω να προσφερω αρκετα, οτι τα απογοητευω.. Για εμενα τα πολλα αδελφια μου ηταν και ειναι δωρο...Πως να κανω τα παιδια μου να αισθανθουν το ιδιο, προτου να ειναι αργα;

 

Εφαρμοζω τις μεθοδους πειθαρχιας που γνωριζω, αλλα νοιωθω απογοητευση! Τι κανετε εσεις οι υπολοιπες πολυτεκνες- κυριως αλλα οχι μονο- μητερες; Συνταγη τονωσης; Δε θελω να τα παρατησω, ψυχολογικα εννοω...

[koufetaki]

διαλογος διαλογος διαλογος επικοινωνια συνεχεια,τις παρεες των παιδιων μας μεσα στο σπιτι μας(και ας γινετε ενας χαμος)και υπομονη.εμενα μου δινει πολυ κουραγιο παντος οταν τα βλεπω ολα μαζι νιωθω τοσο γεματη και περηφανη σαν να εχω ολο τον κοσμο μεσα στα χερια μου!

[Κοριτσομανα]

διαλογος διαλογος διαλογος επικοινωνια συνεχεια,τις παρεες των παιδιων μας μεσα στο σπιτι μας(και ας γινετε ενας χαμος)και υπομονη.εμενα μου δινει πολυ κουραγιο παντος οταν τα βλεπω ολα μαζι νιωθω τοσο γεματη και περηφανη σαν να εχω ολο τον κοσμο μεσα στα χερια μου!

 

Ευχαριστω, η συνταγη σου δηλαδη ειναι η υπομονη, που χωρις αυτην δεν θα τολμουσαμε να κανουμε πολλα παιδια...Φυσικα ξεραμε οτι εχει απαιτησεις το να εισαι πολυτεκνος γονεας...Εχεις δικαιο. Ομως υπομονη φανταζομαι να κατσεις και να τα μιλησεις, να μην εισαι μονο απειλες και ποινες, σωστα;

 

Τριγυριζουν συνεχεια γυρω μου σα ζουζουνια αλλα αυτο με ευχαριστει. Οντως και εμενα με δινει δυναμη αυτο...

 

Με προβληματιζει οταν εκει που παιζουν διπλα μου μαλωνουν, γκρινιαζουν και συνεχως με θελουν διαιτητη. Στο τελος νοιωθω εξουθεωμενη.Και την αλλη μερα, τα ιδια. Δε με κουραζουν τα ιδια, αλλα η συμπεριφορα τους που δεν εχω τη δυναμη να την αντιμετωπισω αποτελεσματικα οπως φαινεται.

 

Και ενω χαιρομαι τα παιδια μου και τα καμαρωνω, δεν ξερω τι θα μου δωσει φτερα να συνεχισω να ασχολουμαι μαζι τους με συνεπεια και αποτελεσμα.

[polyteknh]

Τί έγινε κοριτσομανούλα πεσμένη μου ακούγεσαι.... Για ανέβα λίγο...άκου κάτι, που το λέω κάθε μέρα στον εαυτό μου, η επιλογή μας να έχουμε πολλά παιδιά είναι μεν σπουδαία αλλά μην ξεχνάμε πως αυτό δεν μας καθιστά πιο δυνατές και πιο ανθεκτικές από οιονδήποτε άλλον/ην. Μην ξεχνιόμαστε άνθρωποι είμαστε με πριορισμένες αντοχές/ανοχές. Το ίδιο θέμα αντιμετωπίζω και εγώ και για να πω την αλήθεια όταν μου ζητούν να κάνω το διαιτητή λέω ότι αυτή δεν είναι η δουλειά μου και βρείτε τα μόνοι σας. Επίσης καθιστώ σαφές με κάθε τρόπο (ακόμη και με φωνές) ότι χρειάζομαι και εγώ λίγο χώρο/χρόνο για να μπορώ να ανταπεξέλθω.

[agentP]

Νοιωθω απογοητευση και με τον εαυτο μου γιατι λεω οτι δε φτανει μονο να κανεις τα παιδια αλλα και να ασχολεισαι αποτελεσματικα με τα παιδια σου ωστε να μην εχουν παραπονο. Αλλα η ζηλια μεταξυ τους, ο ανταγωνισμος για την προσοχη, η γκρινια, με βγαζουν εξω απο τα νερα μου...Νοιωθω οτι χανω τον ελεγχο, οτι δεν μπορω να προσφερω αρκετα, οτι τα απογοητευω.. Για εμενα τα πολλα αδελφια μου ηταν και ειναι δωρο...Πως να κανω τα παιδια μου να αισθανθουν το ιδιο, προτου να ειναι αργα;

Εφαρμοζω τις μεθοδους πειθαρχιας που γνωριζω, αλλα νοιωθω απογοητευση! Τι κανετε εσεις οι υπολοιπες πολυτεκνες- κυριως αλλα οχι μονο- μητερες; Συνταγη τονωσης; Δε θελω να τα παρατησω, ψυχολογικα εννοω...

Πολλές φορές αναρωτιέμαι τα ίδια πράγματα. Και είμαι και σχετικά τυχερή γιατί ευτυχώς δεν μαλώνουν πολύ μεταξύ τους. Για να κρατιέται η συμπεριφορά τους σε κάποια όρια η μόνη "λύση" που έχω είναι να τους έχω όσο μπορώ απασχολημένους, κατά προτίμηση σε κάτι που μπορούν να συμμετέχουν όλοι, π.χ. νερομπογιές, παιχνίδι με κάρτες, ζωγραφική ή να με "βοηθάνε" όσο μαγειρεύω, αλλά εμείς δεν έχουμε ακόμα μαθήματα, είναι μικρά.

Την απογοήτευση, την έχει γλιτώσει άραγε καμιά μαμά; Θεωρώ ότι είναι μέσα στο πρόγραμμα.

Αισθάνομαι ότι είσαι απλώς κουρασμένη, το ξέρω ότι σου λέω κάτι κοινότοπο, αλλά προσπάθησε να κάνεις κάτι για σένα, έστω να δεις μια ταινία ολόκληρη, αφού κοιμηθούν.

[koufetaki]

Ευχαριστω, η συνταγη σου δηλαδη ειναι η υπομονη, που χωρις αυτην δεν θα τολμουσαμε να κανουμε πολλα παιδια...Φυσικα ξεραμε οτι εχει απαιτησεις το να εισαι πολυτεκνος γονεας...Εχεις δικαιο. Ομως υπομονη φανταζομαι να κατσεις και να τα μιλησεις, να μην εισαι μονο απειλες και ποινες, σωστα;

 

Τριγυριζουν συνεχεια γυρω μου σα ζουζουνια αλλα αυτο με ευχαριστει. Οντως και εμενα με δινει δυναμη αυτο...

 

Με προβληματιζει οταν εκει που παιζουν διπλα μου μαλωνουν, γκρινιαζουν και συνεχως με θελουν διαιτητη. Στο τελος νοιωθω εξουθεωμενη.Και την αλλη μερα, τα ιδια. Δε με κουραζουν τα ιδια, αλλα η συμπεριφορα τους που δεν εχω τη δυναμη να την αντιμετωπισω αποτελεσματικα οπως φαινεται.

 

Και ενω χαιρομαι τα παιδια μου και τα καμαρωνω, δεν ξερω τι θα μου δωσει φτερα να συνεχισω να ασχολουμαι μαζι τους με συνεπεια και αποτελεσμα.

ειμαι μαλλον απο τις τυχερες γτ τα πρωτα μου δεν μαλωναν ιδιαιτερα μεγαλωνουν αρμονικα μαζι εχουν 2μιση χρονια διαφορα βεβαια σε καθε ηλικια εχουν και κατι να τρωγονται!τωρα οταν μαλωνουν ειναι για το ποιος θα κατσει στο pc αυτο το μαμααααααα!ο βασιλης δεν σηκωνετεεεεεεεε!μου χτυπαει το νευρικο συστημα!και οταν ηταν ποιο μικρα οταν μαλωναν εκανα τον καραγκιοζη με χιουμορ την βγαλαμε την παιδικη ηλικια και οταν δεν αντεχα εκανα καμια βολτα το τετραγωνο υπαρχει και ο μπαμπας τους,τωρα βλεπω τον μικρο να ξετσουμηζει ειναι 2μιση χρ. και χωνετε δεν τους αφηνει να διαβασουν πηραζει τα πραγματα τους αλλα ειπαμε χιουμορ εγω παντος κοριτσια νιωθω πολυ καλα με αυτη την διαφορα ηλικιας 16χ.-13χ-2μιση,αν ηταν ολα μικρουλια ξερω οτι θα ειχα λαλιση...αλλα μεγαλωνουν και ειναι τοοοοσααα πολλα αυτα που εχουν να μας δωσουν...τα περιμενω ολα με ανυπομονησια:D

[bouboukakia]

Ειχα θεσει αυτο το θεμα, οταν ημουν στην κατασταση που ειμαι τωρα. Αναρωτιεμαι λοιπον: μετα απο τον αδιακοπο αγωνα της ημερας, οταν τα παιδια σε απογοητευουν με τη συμπεριφορα τους κυριως γιατι θελουν να σε τραβηξουν την προσοχη που δεν εχεις χρονο να διαθεσεις για ολα τα παιδια σε μια μερα, τι ειναι αυτο που σας αναστηλωνει;

 

 

Νοιωθω απογοητευση και με τον εαυτο μου γιατι λεω οτι δε φτανει μονο να κανεις τα παιδια αλλα και να ασχολεισαι αποτελεσματικα με τα παιδια σου ωστε να μην εχουν παραπονο. Αλλα η ζηλια μεταξυ τους, ο ανταγωνισμος για την προσοχη, η γκρινια, με βγαζουν εξω απο τα νερα μου...Νοιωθω οτι χανω τον ελεγχο, οτι δεν μπορω να προσφερω αρκετα, οτι τα απογοητευω.. Για εμενα τα πολλα αδελφια μου ηταν και ειναι δωρο...Πως να κανω τα παιδια μου να αισθανθουν το ιδιο, προτου να ειναι αργα;

 

Εφαρμοζω τις μεθοδους πειθαρχιας που γνωριζω, αλλα νοιωθω απογοητευση! Τι κανετε εσεις οι υπολοιπες πολυτεκνες- κυριως αλλα οχι μονο- μητερες; Συνταγη τονωσης; Δε θελω να τα παρατησω, ψυχολογικα εννοω...

Κι εγώ αισθάνομαι έτσι και υπάρχουν δύο πράγματα που με κάνουν να νιώθω καλύτερα:1) βρήκαμε μια φύλακα-άγγελο που κρατάει και τα 4(!) για να βγούμε μια φορά/εβδομάδα 2) το βράδυ της Παρασκευής αφού κοιμηθούν βλέπουμε ταινία. Δεν βοηθάει πάντα. Με κουράζουν οι καβγάδες και η έλλειψη υποχωρητικότητας από πλευράς τους.

[Κοριτσομανα]

Κι εγώ αισθάνομαι έτσι και υπάρχουν δύο πράγματα που με κάνουν να νιώθω καλύτερα:1) βρήκαμε μια φύλακα-άγγελο που κρατάει και τα 4(!) για να βγούμε μια φορά/εβδομάδα 2) το βράδυ της Παρασκευής αφού κοιμηθούν βλέπουμε ταινία. Δεν βοηθάει πάντα. Με κουράζουν οι καβγάδες και η έλλειψη υποχωρητικότητας από πλευράς τους.

 

Αυτο! Τα γελια, να γινεται χαμος απο το παιχνιδι τους, με κανουν ευτυχισμενη. Αυτοι οι καβγαδες ομως!

Αυτες τις μερες, διαβαζα στο δωματιο τους, ηταν καλυτερα. Και προσπαθησα σκληρα, αλλα βρηκα λιγο χρονο να παιξω με τις μεγαλες ξεχωριστα, ηρεμησαν καπως. Και βγηκαμε εξω για φαγητο, οικογενειακως, ηταν μια καλη διεξοδος...Και κοιμηθηκα πολυ αυτες τις μερες, τι ωραια που ητανε και ας γινοταν φασαρια...

 

Τελικα η διαθεση πολυ μετραει και εδω σιγουρα παιζει ρολο η σωματικη κυριως κουραση αλλα και η ψυχολογικη.Οι γυρω οταν βοηθανε κι'ολας, ειναι θυσαυρος και βοηθαει να εχεις δυναμεις για την ενασχοληση με τα παιδια σου.

[stelaki]

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΠΑΡΑΚΑΛΑΤΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΓΕΡΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΡΧΟΝΤΕ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΑ ΚΑΝΩ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΜΟΥ ΠΕΡΝΩ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΗΖΩ.

 

ΔΩΣΤΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ

ΖΗΤΗΣΤΕ ΝΑ ΣΑς ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΣΤΙΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ

Η ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΤΑ ΜΙΚΡΟΤΕΡΑ ΝΑ ΦΑΝΕ Η ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΟΥΝ ΜΠΑΝΙΟ

ΒΟΗΘΑΕΙ ΠΟΛΥ, ΚΑΙ Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΝΕΤΕ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΣΧΟΛΗΜΕΝΑ.

[alex4]

Αχ κορίτσια, δώστε μια λύση. Έχω βαρεθεί να φωνάζω και να απειλώ. -Αν δεν ακούσεις την επόμενη φορά θα σου κατασχέσω το παιχνίδι (το παίρνω για 1 μέρα) ή δε θα φας σοκολάτα κτλ.

Είναι κάτι που δε μου αρέσει και το θεωρώ λάθος, αλλά πιστέψτε με ή αυτό ή το ξύλο! Οπότε προτιμώ το πρώτο.

Εσείς τί κάνατε στην ηλικία των 2, 3 1/2 και 5? Να σημειώσω ότι ο μεγάλος τώρα έχει αγριέψει. Ενώ ήταν τόσο καλό παιδάκι! Ίσως ζηλεύει το μωρό και του βγαίνει το άγριο? Τί να πώ? Αφήστε που τη μάνα μου και τον πατέρα μου δεν τους ακούνε καθόλου πλέον. Μόνο τον άντρα μου και μετά εμένα.

 

Ξέρω μια λύση για το πρωί (κάθε απόγευμα πάμε πλατεία) είναι να τα βγάζω έξω να ξεδίνουν (θάλασσα πχ). Εκεί πραγματικά είναι καλά παιδιά γιατί ξέρουν ότι αν δεν ακούνε τα πήρα και φύγαμε επί τόπου. Αλλά είναι κουραστικό μόνη με 3 παιδάκια (το μωρό μένει πίσω -όπως και οι δουλειές-). Οπότε τα περ/ρα πρωινά κάνουμε το σπίτι χάος (αυτό δεν πειράζει) και τη μαμά να έχει πονόλαιμο!

 

Πέρα από αυτά (υπομονή 5 χρόνια ακόμα!) είμαι εντελώς χαζοχαρούμενη μαμά, περήφανη κουκουβάγια και τετραευτυχισμένη όσο δεν πάει! Τα λατρεύω και δε θα άλλαζα με τίποτα τη ζωή μου.

 

Απλά δε θέλω να φωνάζω. Με έχω βαρεθεί...

[Κοριτσομανα]

Οχι οτι εγω τα παω τελεια στο ζητημα αυτο, απλα αυτο το καλοκαιρι ενω ξεκινησα οπως το λες, το συνεχισα αλλιως. Οποτε θα σου πω τι κανω τωρα που με βοηθαει εμενα.

Αρχισα να χαμηλωνω κυριολεκτικα και στο υψος τους και να τα εξηγω. Επισης να τα αγκαλιαζω συχνα πυκνα και να εξηγω τοτε αυτο που πρεπει.

 

Πολλες φορες πλεον κανω πως δεν καταλαβα και δε δινω σημασια οποτε η στιγμη περναει. Αν τρεχεις πισω τους με το παραμικρο, αυτα αντιδρουν και γινονται κουφα και αντιδραστικα.

Και οταν μαλωνουν παλι, μια απασχοληση αλλη μπορεις να εχεις ετοιμη, ας πουμε ζωγραφικη, πλαστελινη...

[Κοριτσομανα]

Οχι οτι εγω τα παω τελεια στο ζητημα αυτο, απλα αυτο το καλοκαιρι ενω ξεκινησα οπως το λες, το συνεχισα αλλιως. Οποτε θα σου πω τι κανω τωρα που με βοηθαει εμενα.

Αρχισα να χαμηλωνω κυριολεκτικα και στο υψος τους και να τα εξηγω. Επισης να τα αγκαλιαζω συχνα πυκνα και να εξηγω τοτε αυτο που πρεπει.

 

Πολλες φορες πλεον κανω πως δεν καταλαβα και δε δινω σημασια οποτε η στιγμη περναει. Αν τρεχεις πισω τους με το παραμικρο, αυτα αντιδρουν και γινονται κουφα και αντιδραστικα.

Και οταν μαλωνουν παλι, μια απασχοληση αλλη μπορεις να εχεις ετοιμη, ας πουμε ζωγραφικη, πλαστελινη...

 

Καλα, απαντω και εγω!!!

Ομως αυτο το εφαρμοσα αυτο το καιρο και πιανει!

[Κοριτσομανα]

Οχι οτι εγω τα παω τελεια στο ζητημα αυτο, απλα αυτο το καλοκαιρι ενω ξεκινησα οπως το λες, το συνεχισα αλλιως. Οποτε θα σου πω τι κανω τωρα που με βοηθαει εμενα.

Αρχισα να χαμηλωνω κυριολεκτικα και στο υψος τους και να τα εξηγω. Επισης να τα αγκαλιαζω συχνα πυκνα και να εξηγω τοτε αυτο που πρεπει.

 

Πολλες φορες πλεον κανω πως δεν καταλαβα και δε δινω σημασια οποτε η στιγμη περναει. Αν τρεχεις πισω τους με το παραμικρο, αυτα αντιδρουν και γινονται κουφα και αντιδραστικα.

Και οταν μαλωνουν παλι, μια απασχοληση αλλη μπορεις να εχεις ετοιμη, ας πουμε ζωγραφικη, πλαστελινη...

 

Καλα, απαντω και εγω!!!

Η απελπισμενη κοριτσομανα! Καλα, ποσο απελπισμενη πρεπει να εισαι για να με ακουσεις!!!

Ομως αυτο το εφαρμοσα αυτο το καιρο και πιανει και ας αυτοσαρκαζομαι!

[alex4]

Ευχαριστώ πολύ που μπήκες στον κόπο να απαντήσεις. Αυτά που λες είναι πολύ σωστά. Αλλά κάποιες στιγμές δεν παλεύονται!!! Δεν έχω την υπομονή μετά τη 3η και 4η φορά ίδιας αταξίας. Απελπισμένη με τον εαυτό μου είμαι. Αυτά παιδιά είναι. Απλά μου την δίιινει τώρα τελευταία ο μεγάλος με την αλλαγή της συμπεριφοράς του. Λες 5 ετών είναι, αν μην τί άλλο πρέπει να καταλαβαίνει. Καλά η 2η έχει βρει το κουμπί μου (το κλικ που σε τρελαίνει...ε, αυτό), την ειρωνία, αλλά ευτυχώς πάμε καλύτερα.

 

Μιλάω κι εγώ με τα 4, ε? Εσύ 6 κορίτσια έχεις? Να τα χαίρεσαι.

 

Θα το εφαρμόσω αύριο κι όλας το ήρεμο ύφος και τις αγκαλιές που λες. Λες να πιάσει? Ελπίζω. Γιατί οι φωνές δεν πιάνουν. Όσο για τη ζωγραφική, αρχίζουμε καλά αλλά στο τέλος πάλι τσακωμοί κτλ.

 

Αλήθεια εσύ απειλείς καθόλου με "κατάσχεση" παιχνιδιού? Είναι πολύ λάθος?

[Κοριτσομανα]

Ευχαριστώ πολύ που μπήκες στον κόπο να απαντήσεις. Αυτά που λες είναι πολύ σωστά. Αλλά κάποιες στιγμές δεν παλεύονται!!! Δεν έχω την υπομονή μετά τη 3η και 4η φορά ίδιας αταξίας. Απελπισμένη με τον εαυτό μου είμαι. Αυτά παιδιά είναι. Απλά μου την δίιινει τώρα τελευταία ο μεγάλος με την αλλαγή της συμπεριφοράς του. Λες 5 ετών είναι, αν μην τί άλλο πρέπει να καταλαβαίνει. Καλά η 2η έχει βρει το κουμπί μου (το κλικ που σε τρελαίνει...ε, αυτό), την ειρωνία, αλλά ευτυχώς πάμε καλύτερα.

 

Μιλάω κι εγώ με τα 4, ε? Εσύ 6 κορίτσια έχεις? Να τα χαίρεσαι.

 

Θα το εφαρμόσω αύριο κι όλας το ήρεμο ύφος και τις αγκαλιές που λες. Λες να πιάσει? Ελπίζω. Γιατί οι φωνές δεν πιάνουν. Όσο για τη ζωγραφική, αρχίζουμε καλά αλλά στο τέλος πάλι τσακωμοί κτλ.

 

Αλήθεια εσύ απειλείς καθόλου με "κατάσχεση" παιχνιδιού? Είναι πολύ λάθος?

 

Εχω 4 μονο κοριτσια, αυτες τις ημερες εχω κα 2 της αδελφης μου και εγιναν 6, αλλα ειναι καλα, γιατι οταν ερχεται μια αλλη αδελφη μου με τα 4 μικρα, παμε 8 ή 10 παιδια αναλογα και τοτε στοχαζομαι τη μαμα μου με τα 7παιδια και τις αλλες κοπελλες με 8, 9 ,10 παιδια και λεω οτι ειμαι μια χαρα μονο με τα 4! Αλλα οσα περισσοτερα ειναι τοσο καλυτερα παιζουν, ενα πραγμα...περα βεβαια απο τις φωνες!

Φυσικα και προχωρω σε κατασχεση αντικειμενων πολεμου, γιατι ετσι θα ξερουν οτι ετσι θα το χασουν ολες! Ομως για να πω την αληθεια, εχω στο νου μου την πιο αδικημενη και αν δω οτι οι αλλες κανουν πισω γιατι καταλαβαινουν οτι τελικα καμια δε θα το παρει αν συνεχισουν, το δινω σε αυτη!

 

Ναι, σημερα ειδα οτι η αγκαλια επιασε στη μεγαλη την εφταχρονη-νουνα διαβαζεις;-και ζητηματα που θα ειχαν κανονιστει με τιμωριες, κανονιστηκαν με ξεμονοχιασμα και εξηγησεις και επειτα συζητησεις που ειχε αναγκη η Δημητρα, σε προσωπικο στυλ. Γιατι πολλες φορες, το κανουν και επειδη δεν τραβανε την προσοχη μας, τοσα εχουμε να κανουμε, θελουν τον χρονο τους.

 

Ειναι η κουραση που μας κανει να μην επεμβαινουμε ηρεμα και με τροπο, με χιοιυμορ πολλες φορες, αλλα οταν το κανω εγω τουλαχιστον, εχω αγκαλιες απο τα παιδια!

[alex4]

Να σου ζήσουν τα 4 κορίτσια σου κοπέλα μου. Η μαμά σου 7, ε? και τουλάχιστον 10 εγγονάκια, ζωή να 'χουν. Έτσι έτσι, τί να πουν κι αυτές! Η πεθερά μου 6 παιδιά και 19 εγγόνια!

 

Συζητήσεις προσπαθώ να κάνω, αλλά βλέπω από το 1 αυτί μπαίνουν από το άλλο βγαίνουν! Μπορεί για λίγο να είμαστε οκ αλλά για λίγο. Ο μεγάλος (5 ετών) βέβαια όταν είναι άλλοι μπροστά, προσπαθώ ιδιωτικά να τον μαλλώνω (ξεμονάχιασμα όπως λες), αλλιώς αντιδρά πολύ άσχημα (μάλλον προσβάλλεται).

 

Αυτή τη στιγμή τα έχω βάλει για ύπνο και τα 2 μεγάλα τσουπ όρθια, άντε πάλι για ύπνο, τσουπ πάλι όρθια...τα νεύρα μου. Κάνω το κόλπο της νταντάς (τα πάω στο κρεβάτι χωρίς να μιλάω, αφού τους εξήγησα-καληνύχτισα κτλ στην αρχή), αλλά σε λίγο θα βάλω καμιά φωνή! ή μάλλον θα τα αγκαλιάσω... Αχ μου δίνεις δύναμη κοριτσομάνα. Καλό βράδυ.

[Κοριτσομανα]

alex4, ευχαριστω και εσενα να σε ζησουν!

Ενα κολπο που εκανα με τις μεγαλες για τον υπνο, ειναι να εχω ορισει να κοιμηθουν π.χ. στις 10. Θα αρχισω 1 ωρα νωριτερα την προετοιμασια, μπανιο ή πλυσιμο, βραδινο, γαλα, πυτζαμες, προσευχη,παραμυθι και χαδι στην πλατιτσα, το λατρευουν. Αν αυτες αντισταθουν και περασει η ωρα, τοτε παραλειπω τα 2 τελευταια ή ενα απο τα 2. Τις δινω φιλακι και τις καληνυχτιζω. Οταν το εφαρμσα τις κακοφανηκε παρα πολυ και οσο και να παρακαλεσαν δεν πτοηθηκα.Οποτε αυτο εγινε 1-2 φορες και συμορφωθηκαν.

 

Την ιδια ποινη εχουν αν σηκωθουν...Μονο με συζητηση στον υπνο δε νομιζω να βγαινει τιποτε...

 

Και εγω απο εσας περιμενω να με στηριξετε...Οταν γραφετε και βλεπω οτι δεν ειμαι μονη στον αγωνα...

[Aspa]

Δεν ειμαι πολυτεκνη δυστυχως αλλα σας θαυμαζω και θα ηθελα να με αξιωσει ο θεος καποτε να γινω κι εγω.Μπραβο σας αν και εχω μια ερωτηση.Σας βοηθουν καθολου οι συζυγοι?

[Κοριτσομανα]

Ναι, εμενα τουλαχιστον. Διαφορετικα ειναι πολυυυ δυσκολα. Δεν μπορω να πω οτι ειναι απων. Βεβαια αν τον αφησω στην ησυχια του θα αραξει και θα ξεχαστει, αλλα εγω ειμαι για να του θυμιζω οτι ειμαστε στις επαλξεις!

 

Και οταν ξεχνιεται και εγω απο χαζοπερηφανια και χαζοφιλοτιμο-μην τον κουρασουμε τον καυμενο και αυτος δουλευει-δεν του λεω τιποτε, νοιωθω στο πετσι μου τις συνεπειες! (ξερεις, κυκλοι κατω απο τα ματια, αυξηση ρυτιδων, βλεμμα πλανο και στο τελος τρελας) οποτε καποια στιγμη το καταλαβαινει και επανερχεται, μαζι του και εγω!

[marlen]

εμένα πάλι κοριτσομάνα και λοιπές πολύτεκνες μανούλες η μόνη συνταγή που με κάνει και έιμαι ακόμη όρθια είναι ο θεούλης κ η παναγίτσα!!! έχω μόνο τρία παιδάκια και δεν έιμαι σε τόσο κουραστική κατάσταση όσο φαντάζομαι είστε εσείς... αλλά χωρίς την παραπάνω συνταγή πραγματικά νιώθω αδύναμη να τα βγάλω περα...