Και η δική μου εμπειρία τοκετού

[Μαμά Χριστίνα]

Γεια χαρά,

 

Είπα να μοιραστώ κι εγώ μαζί σας την εμπειρία του δεύτερου τοκετού μου. Είχα έναν ανεξήγητο φόβο πριν πάω να γεννήσω. Ανεξήγητο γιατί εγώ γενικά δεν είμαι πολύ φοβιτσιάρα στους γιατρούς και γιατί είχα έναν πολύ δύσκολο πρώτο τοκετό οπότε ο δεύτερος δεν γινόταν να είναι χειρότερος. Αυτό που με φόβιζε όμως ήταν ότι το μωρό ήταν μεγάλο, στην τελευταία μέτρηση ήταν γύρω στα 4200. Τελικά, αυτές οι μετρήσεις πέφτουν πολύ έξω. 4700 ήταν το αντράκι μου τελικά.

 

Δεν θα σας κουράσω με λεπτομέρειες, όλες έχετε γεννήσει, όσες το κάνατε με ΦΤ και τεχνητούς πόνους και κάνατε πάνω από 6 ώρες να γεννήσετε, θα με καταλαβαίνετε και καλύτερα γιατί έτσι έγινε και με μένα. Στις 2 πρώτες ώρες των τεχνητών δεν είχα πόνους, τουλάχιστον όχι τέτοιους που να με εξαντλήσουν. Δεν κατέβαινε το μωρό κι επειδή ήταν και τεράστιο, εγώ ζητούσα καισαρική γιατί η πρώτη μου γέννα πραγματικά ήταν φρικτή, με μία μόνο δόση επισκληρίδιου που κράτησε ούτε μία ώρα και τις επόμενες τρεις ώρες τα είχα δει όλα από τους πόνους. Τυο ζητούσα καισαρική, λοιπόν, κι αφού είδε ότι παιδευόμουν μου είπε, οκ, σε μισή ώρα θα την κάνουμε. Φωνάζει αναισθησιολόγο να με ετοιμάσει, κάνω επισκληρίδιο, αρχικά τρεις δόσεις που με στείλαν στον παράδεισο!!! Όμως, συνέχιζα να καταλαβαίνω πότε θα είχα πόνο κι έτσι μου είπε να προσπαθήσουμε μισή ώρα να σπρώξω. Κι όλα πήγαν τόσο καλά!! Από κει που δεν είχαμε καμία εξέλιξη, ξαφνικά, επειδή δεν πονούσα, άρχισα να σπρώχνω τόσο αποτελεσματικά που πραγματικά ένιωθα το μωρό να κατεβαίνει. Σε μισή ώρα ετοιμαστήκαμε για χειρουργείο, εγώ χωρίς να πονάω, μες στην τρελή χαρά που θα τελείωνε κι αυτό σε 10 λεπτά, να μιλάω με τη μαμά μου στο κινητό… άλλο πράγμα!!! Με 2 ωθήσεις βγήκε το κεφάλι κι εκεί που περιμένω την τελική λύτρωση ακούω τον γιατρό να φωνάζει να σπρώξω κι άλλο. Μέσα σε μισό λεπτό, έγινε το σώσε εκεί μέσα. Ο γιατρός να φωνάζει «δυστοκία ώμου», 3 γυναικολόγοι να έρχονται για βοήθεια κι επάνω μου να έχουν «κάτσει» και να με πιέζουν 4 άτομα. Να μη σας τα πολυλογώ, ο γιατρός έβαλε και τα 2 του χέρια μέσα για να βγάλει το μωρό που είχε σφηνώσει ο ώμος του στην λεκάνη, με αποτέλεσμα το μωρό να πάθει παράλυση στο αριστερό του χέρι. Δεν μου τον έδωσαν καν στην αγκαλιά μου, τον πήραν στην εντατική όπου και έμεινε 9 μέρες, τις χειρότερες ημέρες της ζωής μου. Εννέα μέρες τον σκεφτόμουν μόνο του, χωρίς την αγκαλιά της μαμάς και ήθελα να πεθάνω.

 

Μετά από 9 μέρες πήρα στο σπίτι ένα παιδί τρομαγμένο, που δεν άνοιγε τα όμορφά του μάτια να τον δω, όλη μέρα κοιμόταν, καμία αντίδραση, ούτε καν κλάμα, και φυσικά με το ένα χέρι ακίνητο. Τρόμαξα τόσο πολύ, έβαζα με το μυαλό μου τα χειρότερα. Να σημειώσω ότι από την εντατική του Μητέρα η ενημέρωση ήταν ελλιπέστατη. Κανείς δεν μου έλεγε αν έχει κάτι το παιδί, τι εξετάσεις του κάνανε, τίποτα. Ήμουν και χαμένη στις ορμόνες μου και δεν είχα δύναμη ούτε να τους βάλω τις φωνές, όλη μέρα κλάμα. Όταν πια βγήκα και πήρα και τον φάκελο του παιδιού, τότε άρχισα να βλέπω τι έγινε, τι του έκαναν, τι ακριβώς έχει το χεράκι του.

 

Σας γράφω τώρα γιατί μόλις πριν λίγες μέρες κατάφερα να σηκώσω κεφάλι. Το παιδί παρουσίασε διάφορα προβλήματα λόγω αυτού του ρημαδο-τοκετού. Το σοκ του προκάλεσε απίστευτα πράγματα που μόλις αυτόν το μήνα άρχισαν να βελτιώνονται. Με πολύ γοργούς ρυθμούς, μετά τον σαραντισμό, ο μπέμπης έγινε ζωηρός και κεφάτος, όπως θα έπρεπε να είναι. Και το καλύτερο: της 10η Μαΐου, στη Γιορτή της μητέρας παρακαλώ πολύ, έκανε το χεράκι του την πρώτη του κίνηση. Δεν ήθελα να το πιστέψω για να μην απογοητευτώ και πάλι. Κι όμως μέχρι σήμερα έχει κάνει απίστευτη πρόοδο. Σηκώνει το χέρι από το έδαφος, περίπου στις 30 μοίρες. Οι πιθανότητες για βελτίωση ήταν 7 στις 10 κι έτρεμα μην πέσουμε στο κακό ποσοστό. Φαίνεται ότι όπως και να ΄χει, 100% παράλυση δε θα υπάρχει. Δεν ξέρω αν θα υπάρξει κι 100% κινητικότητα, αλλά τώρα νιώθω πιο δυνατή να το παλέψω, τώρα που είδα να γίνεται μια καλή αρχή.

 

Κλείνω το τεράστιο ποστ ευχόμενη σε όλες να έχουν υγεία και τα παιδιά σας αλλά και εσείς για να τα φροντίζετε. Και τώρα πια, τα λόγια μου έχουν άλλη βαρύτητα, το λέω και το εννοώ, γιατί το ζω. Θα σας δω στο τόπικ της Βάφτισης τώρα πια, τώρα που βρίσκω το κέφι μου για να οργανώσω κάτι τέτοιο. Και θα το κάψουμε, δεν το συζητώ!!!

[Lena + Sourloulou]

Να σου ζησει το μωρο σου και να το καμαρωνεις...

[jesgk]

να σου ζησει και ολα θα εχουν καλη εκβαση

[sandy8]

Να σου ζησει το μωρο σου, να ειναι παντα υγιες, ευτυχισμενο και καλοτυχο. Σε καταλαβαινω εν μερει γιατι κ ο δικος μου οταν γεννηθηκε ειχε ενα μικρο προβληματακι και τωρα σιγα σιγα το ξεπερναμε (με τη βοηθεια του Θεου) να εχεις πιστη κουραγιο δυναμη και ολα θα πανε καλα..

[akamatra]

Να σου ζήσουν τα παιδάκια σου.

[Ρένα]

Να σου ζήσει ο γιόκας σου!!!Εύχομαι να πάνε όλα καλά!!!Θα δεις ότι αυτό το παιδάκι θα είναι πολύ τυχερό στη ζωή του!!!

[Ρένα]

Να χαίρεσαι το γιόκα σου!!!Θα δεις που όλα θα πάνε καλά!Αυτό το παιδάκι θα είναι πολύ τυχερό στη ζωή του!