Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Μια γωνιά για λίγες σκέψεις.....


Recommended Posts


Διαφημίσεις


  • Απαντήσεις 183
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Μανούλα , πέρασαν πέντε χρόνια από τότε που έφυγες....λίγο πριν φύγεις μου είπες "τώρα είσαι μάνα πρέπει να προσέξεις το παιδί σου , άφησέ με εμένα" και ότι "το μόνο που θέλω είναι να με θάψετε κοντά σας μήπως και θυμόμαστε να σου ανάβουμε το καντηλάκι σου που και που".Είναι δυνατόν ποτέ κανένας να ξεχάσει τον άνθρωπο που τον γέννησε, όπου κι αν βρίσκεται?¨Και αν πίστευες ότι θα ξεχνιόσουν εγώ γιατί πονάω ακόμη τόσο πολύ? γιατί μου λείπεις τόσο? γιατί ότι χαρά και αν νιώσω την ίδια στιγμή ένα δάκρυ λύπης πνίγει τον ενθουσιασμό μου? γιατί δεν είσαι εδώ να δεις τα εγγόνια σου και να παίξεις μαζί τους?

Πολλές φορές ονειρεύομαι ότι είσαι μαζί μας και παίζεις μαζί τους και τα προσέχεις και τα φυλάς και καμαρώνεις που ο μεγάλος σου μοιάζει τόσο πολύ τόσο στα χαρακτηριστικά όσο και στο χαρακτήρα.Τα Χριστούγεννα είχαν γιορτή στο νηπιαγωγείο και φορούσε ένα καπέλο, και όπως τον είδα από μακρυά με ξέσπασα σε κλάματα γιατί ήταν ίδιος εσύ... ακόμη και το καπέλο έμοιαζε με αυτά που φορούσες προκειμένου να κρύψεις την γύμνια του κεφαλιού σου γιατί πίστευες πως ήσουν άσχημη χωρίς μαλλιά...

Έχω θυμό μέσα μου , για όλους αυτούς που σε πλήγωσαν στη ζωή σου και που ίσως έχουν ένα κομματάκι ευθύνης που σε έφτασαν εκεί που βρίσκεσαι τώρα,και που εκείνοι κοιμούνται ήσυχοι στα κρεβατάκια τους χωρίς τύψεις γιατί ήδη σε έχουν ξεχάσει.

Είμαι μάνα τώρα μου είπαν όλοι και πρέπει να κοιτάζω μόνο τα παιδιά μου. Και τι λένε σε αυτά τα παιδιά που ρωτάνε γιατί αυτά δεν έχουν γιαγιά ? γιατί ήταν πολύ καλή και την πήρε ο Θεούλης μαζί του στον ουρανό. Και γιατί μαμά αφού η γιαγιά ήταν τόσο καλή δεν μου την άφησε κοντά μου να έχω και εγώ γιαγιά όπως όλα τα παιδάκια? και γιατί δεν κατεβαίνει έστω μια φορά από τον ουρανό να μείνει για λίγο μαζί μας ? κατεβαίνει αγάπη μου και έρχεται στον ύπνο μας και μας φυλάει. Τότε μαμά γιατί δεν μας ξυπνάς να την δούμε κι εμείς μια φορά και να χαρούμε?Τι να πεις στις ατέλειωτες απορίες ενός μικρού αγοριού...έπαψα πια και εγώ να απαντώ γιατί δεν έχω τι άλλο να πω, μόνο ότι σε αγαπώ και δεν σε ξέχασα ποτέ.

[sIGPIC][/sIGPIC]

Link to comment
Share on other sites

  • 2 εβδομάδες μετά...
  • 2 εβδομάδες μετά...

ήταν πριν 13 περίπου όταν γνώρισα ένα χαρισματικό κοριτσάκι... Πάλευε να κρατηθεί στη ζωή και έκλαιγε που δεν μπορούσε να πάει στο σχολείο... Λίγο μετά "έφυγε" να συναντήσει το μπαμπά της....Έμεινε η μαμά να προσέχει τον μικρό της αδερφό...

Ο αδερφός αρρωστησε, ταξιδεψε έγινε καλά...

Τώρα γιατί πάλι;

Δεν ξέρω τι έγραψα γιατί δεν μπορώ να διαβάσω...(Δεν έχω ρωτήσει για να γράψω την ιστορία αλλά από την ώρα που το έμαθα κλαίω.

Δεν ξέρω τι να πω, τι να σκεφτώ...

Μακαρι να είναι γερά όλα τα παιδιά του κόσμου...

Θεέ μου βόηθα τη μάνα που παλεύει να σώσει το παιδί της... Σε παρακαλώ....

Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...

Είμαι θλιμμένη απόψε.

Για την εμμονή στο παράνομο... από αυτούς που θα έρπεπε να διαφυλάττουν το νόμο.

 

Είμαι θλιμμένη απόψε.

Γιατί στις θέσεις που πρέπει... δε συνάντησα ανθρώπους. Κι όπου συνάντησα... τους "έφαγαν" οι μισάνθρωποι.

 

Είμαι θλιμμένη απόψε.

Γιατί ονειρεύομαι ένα καλύτερο μέλλον ενώ οι συνομίλικοί μου ή λίγο μεγαλύτεροί μου αρέσκονται να βαδίζουν προς τα πίσω.

 

Είμαι θλιμμένη απόψε.

Γιατί τα παιδιά μου δεν τα χάρηκα... επειδή έτρεχα να διεκδικήσω τα νόμιμα...

 

Είμαι θλιμμένη απόψε.

Γιατί μερικοί άνθρωποι εξαντλούν όλη τους την κακία πάνω στη δική μου οικογένεια.

 

Είμαι θλιμμένη απόψε.

Ίσως αύριο να είναι καλύτερα.

Απόψε όμως.. είμαι θλιμμένη.

Δεν εκπαιδεύω παιδιά... Εκπαιδεύομαι γονιός.

"... άλλωστε, η εμπειρία που αποκτούμε είναι η συσσώρευση των λαθών μας, έτσι δεν είναι; ... " -E.M.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Διάλογος που με διέλυσε.... κυριολεκτικά..... με την αμεσότητα και την αγνότητά του:

 

Κόρη (3.5 ετών): Μαμά... γιατί είσαι πολύ στενοχωρημένη;

εγώ (ετοιμαζόμουν να φύγω για να συναντήσω δικηγόρο): ... Γιατί κάποιοι άνθρωποι είναι κακοί... και κάνουν πράγματα που μας ενοχλούν.

Κόρη: Μαμά... κι εσύ πού θα πας τώρα;

εγώ: Σε έναν άλλο άνθρωπο, δικηγόρο τον λένε, που θα με βοηθήσει να διώξουμε τους κακούς και να διορθώσουμε τη ζημιά που έκαναν.

Κόρη: Μαμά... δε μπορείς μόνη σου να διώξεις τους κακούς; Δυσκολεύεσαι; Γι' αυτό είσαι πολύ στενοχωρημένη;

εγώ: Δυσκολεύομαι πραγματικά, αλλά αυτός ο άνθρωπος, ο δικηγόρος, ξέρει πιο πολλά από τη μαμά και θα μας βοηθήσει να τα καταφέρουμε. Με συνεργασία. Έτσι δεν είπαμε; (πως..) Με τη συνεργασία καταφέρνουμε πολλά πράγματα.

 

Σε αυτό το σημείο έλαβα μια υπέροχη σφιχτή αγκαλιά..... από την κόρη μου, σε μια προσπάθειά της να μου δώσει κουράγιο. Είναι υπέροχη.

Δεν εκπαιδεύω παιδιά... Εκπαιδεύομαι γονιός.

"... άλλωστε, η εμπειρία που αποκτούμε είναι η συσσώρευση των λαθών μας, έτσι δεν είναι; ... " -E.M.

Link to comment
Share on other sites

Σε αυτό το σημείο έλαβα μια υπέροχη σφιχτή αγκαλιά..... από την κόρη μου, σε μια προσπάθειά της να μου δώσει κουράγιο. Είναι υπέροχη.

 

Η οποια φανταζομαι σε γεμισε ενεργεια να νικησεις και τον πιο δυσκολο αντιπαλο. :-D

Σιγουρα ο γυαλος ειναι στραβος.. δεν εξηγειτε αλλοιως!!

Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...

Στα μάτια σας αναγνωρίζω την έκπληξή σας. Μια απορία γεννιέται στο μυαλό σας και η έκπληξη μετατρέπεται σε χαμόγελο. Κάποια απάντηση γεννήθηκε μέσα σας. Ακόμα κι αν δεν είναι η απάντηση που ζητούσατε, σίγουρα βρίσκεστε ένα βήμα πιο κοντά της.

 

Αφιερωμένο στα... "παιδιά" μου. :D

Δεν εκπαιδεύω παιδιά... Εκπαιδεύομαι γονιός.

"... άλλωστε, η εμπειρία που αποκτούμε είναι η συσσώρευση των λαθών μας, έτσι δεν είναι; ... " -E.M.

Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...

....Το παράδοξο της εποχής μας είναι ότι έχουμε ψηλότερα κτίρια και πολύ χαμηλές προδιαγραφές,

Πλατύτερους δρόμους, αλλά στενότερες αντιλήψεις.

Ξοδεύουμε πολλά και έχουμε λίγα.

Έχουμε μεγαλύτερα σπίτια και μικρότερες οικογένειες.

Περισσότερες ανέσεις αλλά λιγότερο χρόνο.

Έχουμε περισσότερα πτυχία, αλλά λιγότερους λογικούς ανθρώπους.

Περισσότερη γνώση μα λιγότερη κρίση.

Έχουμε πολλούς ειδήμονες αλλά και περισσότερα προβλήματα.

΄Έχουμε πλεόνασμα φαρμάκων αλλά έλλειψη στην ποιότητα ζωής μας.

Πολλαπλασιάσαμε τα υπάρχοντά μας και μειώσαμε τις αξίες μας.

Μιλάμε πολύ, αγαπάμε σπάνια και μισούμε πιο συχνά.

Μάθαμε πώς να εξασφαλίζουμε τα προς το ζειν, αλλά δε μάθαμε να ζούμε.

Προσθέσαμε χρόνια στη ζωή μας, αλλά όχι ζωή στα χρόνια μας.

Φτάσαμε στο φεγγάρι, αλλά δυσκολευόμαστε να διασχίσουμε ένα δρόμο για

να συναντήσουμε το γείτονά μας.

Κατακτήσαμε το διάστημα και χάσαμε το

δικό μας πλανήτη.

Διασπάσαμε το άτομο αλλά όχι και τις προκαταλήψεις

μας.

Έχουμε υψηλότερα εισοδήματα, αλλά χαμηλότερες ηθικές αξίες.

Ζούμε

στην εποχή των υψηλών κερδών και των ρηχών ανθρωπίνων σχέσεων.

Υπάρχουν

περισσότερα τρόφιμα, αλλά χειρότερη διατροφή.

Κτίζουμε πολυτελή σπίτια

αλλά διαλύουμε την οικογένεια.

Ναι, η βιτρίνα της ζωής μας φαίνεται γεμάτη και πλούσια.

Η αποθήκη της όμως.. έρμη και άδεια...............

 

Link to comment
Share on other sites

Καλησπέρα και από εμένα. Θέλω και εγώ λίγο χώρο για τις δικές μου σκέψεις που ειλικρινά δεν είμαι σίγουρη αν πρέπει να τις χαρακτηρίσω σκέψεις ή φοβίες. Από την γέννηση του παιδιού μου και μετά συνέχεια έχω στο μυαλό μου ότι κάτι κακό θα συμβεί.. Φτάνω να δηλητηριάζω μέσα μου κάθε όμορφη στιγμή μας με την σκέψη ότι ¨στη γωνία ¨ κάτι κακό προσδοκά για να μου χαλάσει την ηρεμία της οικογένειας μου. Ξαπλώνω με το μικρό να τον κοιμίσω και σκέφτομαι τα τραγικότερα που μπορεί να συμβούν σε μια οικογένεια. Απόψε ακούγαμε όλοι μαζί μουσική, ψάχναμε παλιά τραγούδια, αστεία βίντεο κτλ, ένιωθα ευτυχισμένη και παράλληλα βαθιά μέσα μου φοβόμουνα ότι κάτι θα γίνει να χαλάσει αυτή την όμορφη στιγμή μας. Ξέρω ότι δεν δικαιολογούνται αυτές οι σκέψεις μου αλλά δεν είναι κάτι που μπορώ να το σταματήσω. Μήπως τελικά είναι προαίσθημα για κάτι?

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Απόψε ακούγαμε όλοι μαζί μουσική, ψάχναμε παλιά τραγούδια, αστεία βίντεο κτλ, ένιωθα ευτυχισμένη και παράλληλα βαθιά μέσα μου φοβόμουνα ότι κάτι θα γίνει να χαλάσει αυτή την όμορφη στιγμή μας. Ξέρω ότι δεν δικαιολογούνται αυτές οι σκέψεις μου αλλά δεν είναι κάτι που μπορώ να το σταματήσω. Μήπως τελικά είναι προαίσθημα για κάτι?

 

 

καπου υπαρχει ενα τοπικ που συζητουσαμε για αυτο το πραγμα...

οχι, δεν ειναι προαισθημα..... ειναι οι ζωες των περισσοτερων απο μας...

 

δυστυχως.... δεν ξερω αν ξεπερνιεται... μαλλον, το συνηθιζεις....

Link to comment
Share on other sites

Μου λειπεις... μου λειπει το ποσο διαφορετικα θα ηταν ολα αν ησουν εδω.

Μαλλωναμε ναι δεν λεω... αλλα ηξερα και ηξερες οτι παντα θα χουμε η μια την αλλη στα δυσκολα. Ξερω οτι βοηθας απο εκει πανω , το νοιωθω , το βλεπω ... αλλα δεν ειναι το ιδιο . Υπαρχουν στιγμες που περνανε χωρις να σε σκεφτω και αλλες που σε εχω τοσο αναγκη. Ειναι αδικο γμτ.Ηταν πολυ νωρις... ησουν πολυ μικρη....! Ειχες πολλα να ζησεις, να χαρεις. Ισως δεν παλεψα οσο επρεπε. Ειναι κατι που παντα θα με τρωει. Ισως με επεισαν οτι δεν γινεται κατι αλλο και παρεδωσα τα οπλα. Εφυγες μεσα σ ενα ψεμα ελπιδας οτι ολα πανε καλα. Ηταν τοσο δυσκολο να προσποιουμε και ομως ηξερες τελικα την αληθεια. Κι ομως το εμαθα οταν ηταν πολυ αργα. Ηθελα τοσα να πουμε και τα επνιγα μην καταλαβεις την αληθεια.

Πιο πολυ ποναει το αντιο που ποτε δεν ειπαμε .:-(

Μακαρι να σουνα εδω. Το οτι εισαι εκει και μας προσεχεις δεν μου φτανει.

 

 

Μου λειπεις... μου λειπει το ποσο διαφορετικα θα ηταν ολα αν ησουν εδω.

Μαλλωναμε ναι δεν λεω... αλλα ηξερα και ηξερες οτι παντα θα χουμε η μια την αλλη στα δυσκολα. Ξερω οτι βοηθας απο εκει πανω , το νοιωθω , το βλεπω ... αλλα δεν ειναι το ιδιο . Υπαρχουν στιγμες που περνανε χωρις να σε σκεφτω και αλλες που σε εχω τοσο αναγκη. Ειναι αδικο γμτ.Ηταν πολυ νωρις... ησουν πολυ μικρη....ησουν παιδι! Ειχες πολλα να ζησεις, να χαρεις. Ισως δεν παλεψα οσο επρεπε. Ειναι κατι που παντα θα με τρωει. Ισως με επεισαν οτι δεν γινεται κατι αλλο και παρεδωσα τα οπλα. Εφυγες μεσα σ ενα ψεμα ελπιδας οτι ολα πανε καλα. Ηταν τοσο δυσκολο να προσποιουμε και ομως ηξερες τελικα την αληθεια. Κι ομως το εμαθα οταν ηταν πολυ αργα. Ηθελα τοσα να πουμε και τα επνιγα μην καταλαβεις την αληθεια.

Πιο πολυ ποναει το αντιο που ποτε δεν ειπαμε .:-(

Μακαρι να σουνα εδω. Το οτι εισαι εκει και μας προσεχεις δεν μου φτανει.

 

Elenic μου αισθανομαι το ιδιο ακριβως με σενα.

Εχασα την αδελφουλα μου :-( πολυ νωρις και οσο μεγαλωνω μου λειπει τρομερα.

Link to comment
Share on other sites

Πόσο θα θελα να απλώσω το χέρι μου να σε φτάσω... Είμαι τόσο λίγη και γύρω σου οι κίνδυνοι πολλοί! Τι θα μπορούσα να κάνω άραγε για να σου δείξω πως στον αφιλόξενο κόσμο που ζεις υπάρχουν άνθρωποι -όχι μόνο ένας- που ανησυχούν και νοιάζονται για σένα;

 

Τα μάτια σου κρύβονται πίσω από μια πυκνή κόμμωση... μα τα βλέπω. Νιώθω τόσα πράγματα από το βλέμα σου... κι ομως... δεν ξέρεις καν πως μου τράβηξες την προσοχή. Και αλήθεια... δεν ξέρω τι να κάνω.... Είμαι τόσο ... μα τόσο αδύναμη... Μακάρι η έγνοια μου να γίνει όνειρο και να σ' αγγίξει. Να μη βρεθείς σε μονοπάτια δίχως γυρισμό. Κι αν τα έχεις περπατήση ήδη... να γίνει η έγνοια μας φωνή να σε κρατήσει πίσω! Μην πας! Πρόσεχε.....!!

 

Σε σκέφτομαι.... πολύ! Όλοι σε σκεφτόμαστε.... και ανησυχούμε για σένα!

Δεν εκπαιδεύω παιδιά... Εκπαιδεύομαι γονιός.

"... άλλωστε, η εμπειρία που αποκτούμε είναι η συσσώρευση των λαθών μας, έτσι δεν είναι; ... " -E.M.

Link to comment
Share on other sites

Και τι που δεν ήσουν άνθρωπος; Γιατί να πονέσω λιγότερο; Μεγαλώσαμε μαζί, εσύ μωρό, εγώ παιδί. Ήσουν πάντα εκεί, στις χαρές, στις λύπες, όταν έψαχνα αφορμή να βγω από το σπίτι, όταν ήθελα να κλάψω χωρίς να πω το γιατί.

Χαιρόσουν τόσο με μία λέξη, έτρεμες τόσο με μία ακόμη!

Έκανες τα πάντα για ένα χάδι, έδινες την αγάπη σου πάντα!

Και μία μέρα, έτσι ξαφνικά, αρρώστησες...και έκλαιγες ασταμάτητα, μαζί σου κι εγώ! Και ήμουν ανήμπορη...να σε βοηθήσω, να απαλύνω τον πόνο σου.

Με κοιτούσες μες στα μάτια και ναι...δάκρυζες.

Ώσπου άφησες την τελευταία σου πνοή, δίπλα μου, να σου δίνω τα χάδια που τόσο αγαπούσες!

 

Στον φίλο μου...

4BMSp3.pngzHf1p3.png
Link to comment
Share on other sites

  • 3 months later...

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι.... μοναδικοί! Που αγγίζουν την ψυχή και χαϊδεύουν.... Φύλακες άγγελοι διακριτικά κοντά μας...... που συχνά αξίζουν την αγκαλιά μας.

 

Σ' ευχαριστώ!!

Δεν εκπαιδεύω παιδιά... Εκπαιδεύομαι γονιός.

"... άλλωστε, η εμπειρία που αποκτούμε είναι η συσσώρευση των λαθών μας, έτσι δεν είναι; ... " -E.M.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Μπραβο σου Alcyon για το θεμα που ανοιξες και ξαναμπραβο σου που το ξανακινησες. Δεν προλαβα να τα διαβασω ολα (ειμαι στη δουλεια) αλλα θα το κανω με την πρωτη ευκαιρια.

Τελικα, ειμαστε πολυ δυνατοι, οταν αναζητησουμε τη δυναμη μας.

Σ΄ευχαριστω για ολα

Με εκτιμηση Γεωργια

Link to comment
Share on other sites

χριστουγεννα του '81, 10 μηνες μετα απο μενα, γεννηθηκε ενα αγορακι που θα το λεγαν βεβαια εμμανουηλ.. αλλα δεν εζησε πολυ, δεν αντεξε..

στη μαμα μου λειπει πολυ ακομη και τωρα.. 30 χρονια μετα.. θα ηταν ο γιος της..

δεν ξερει ομως οτι εμενα με στοιχειωνει παντα στα ονειρα μου μια μορφη οπως φανταζομαστε πως θα 'ταν..

πως οταν μπηκα νυφη στην εκκλησια μου φανηκε οτι καποιος περπατουσε διπλα σε μενα και τον μπαμπα μου..

the hand that rocks the cradle, is the hand that rules the world..

πριγκιπακος και νεραϊδουλα ..

Link to comment
Share on other sites

χριστουγεννα του '81, 10 μηνες μετα απο μενα, γεννηθηκε ενα αγορακι που θα το λεγαν βεβαια εμμανουηλ.. αλλα δεν εζησε πολυ, δεν αντεξε..

στη μαμα μου λειπει πολυ ακομη και τωρα.. 30 χρονια μετα.. θα ηταν ο γιος της..

δεν ξερει ομως οτι εμενα με στοιχειωνει παντα στα ονειρα μου μια μορφη οπως φανταζομαστε πως θα 'ταν..

πως οταν μπηκα νυφη στην εκκλησια μου φανηκε οτι καποιος περπατουσε διπλα σε μενα και τον μπαμπα μου..

 

 

Δεν χανεται κατι που θυμομαστε......

Να Τον εχεις παντα στη μνημη σου κι Εκεινος θα κανει ο,τι χρειαζεται για να σε καθοδηγει και να σε προστατευει. Φτανει εσυ να Τον ..... ακους.

Link to comment
Share on other sites

  • 3 εβδομάδες μετά...

Χθες μια μητέρα έχασε το παιδί της... χθες ενός πατέρα σκίστηκε η καρδιά...

συγγενείς και φίλοι έχασαν τον άνθρωπό τους, ένα αγόρι που είχε όνειρα πολλά...

Ελπίζω εκεί που είσαι να αισθάνεσαι καλά, τουλάχιστον δεν υποφέρεις πια...

να κοιτάζεις τους γονείς σου, την αδερφή σου και να τους δίνεις κουράγιο, ν' αντέξουν τον πόνο, ν' αντέξουν στο χρόνο...

Να είσαι καλά...

 

Στο Γιώργο...

4BMSp3.pngzHf1p3.png
Link to comment
Share on other sites

Χθες μια μητέρα έχασε το παιδί της... χθες ενός πατέρα σκίστηκε η καρδιά...

συγγενείς και φίλοι έχασαν τον άνθρωπό τους, ένα αγόρι που είχε όνειρα πολλά...

Ελπίζω εκεί που είσαι να αισθάνεσαι καλά, τουλάχιστον δεν υποφέρεις πια...

να κοιτάζεις τους γονείς σου, την αδερφή σου και να τους δίνεις κουράγιο, ν' αντέξουν τον πόνο, ν' αντέξουν στο χρόνο...

Να είσαι καλά...

 

Στο Γιώργο...

 

:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(

 

Καλο παραδεισο.

Link to comment
Share on other sites

Σήμερα διάβασα τα εξής:

 

1) Το να γερνάς είναι καλύτερο από την εναλλακτική λύση: να πεθαίνεις νέος...

 

2) Η ζωή μπορεί να μην είναι τυλιγμένη με κορδέλα, αλλά δε παύει να είναι το καλύτερο δώρο!

 

Και συμφωνώ απόλυτα...και απλά ήθελα να τα μοιραστώ...:)

4BMSp3.pngzHf1p3.png
Link to comment
Share on other sites

  • 2 εβδομάδες μετά...

Κάτι τέτοια βράδια που το άγχος για την καθημερινότητα με κυριεύει, που δεν έχω υπομονή να ακούω άλλη γκρίνια, που θέλω παρέα αλλά ταυτόχρονα θέλω να είμαι μόνη μου διαβάζω αυτά που έχουν γραφτεί εδώ..Και θυμάμαι τις δύσκολες και κρίσιμες για τη ζωή μου στιγμές, όσα ήλθαν και ευτυχώς πέρασαν με μηδαμινό κόστος τελικά (αλλά όταν τα περνάς είναι βουνό πανύψηλο), βλέπω τις κόρες μου και παίρνω δύναμη και όλα φαντάζουν πλέον τόσο ασήμαντα και τα προβλήματα ανύπαρκτα..

Link to comment
Share on other sites

  • 4 εβδομάδες μετά...

Πως να διώξω αυτό το φόβο που σκιάζει μέσα μου εδώ και καιρό, πως ν' αντέξω αυτή την τρέλα που με κάνει και πονώ...

η ζωή κυλάει γοργά και μαζί της κι οι χαρές, κάθε μέρα αναρωτιέμαι πως πέρασε έτσι απλά το χτες...

Η ψυχή μου φτερουγίζει έξω απ' το σώμα μου, μα κοντά και η καρδιά μου κάθε μέρα πιο πολύ την αγαπά...

Πως να διώξω αυτό το φόβο, πως θα φύγω, θα χαθώ και θα χάσω την ψυχή μου και για πάντα θα πονώ..................

4BMSp3.pngzHf1p3.png
Link to comment
Share on other sites

Στη γιορτή της μητέρας παντρεύτηκα και βάφτισα και το γιο μου. Ήταν η πρώτη χρονιά που γιόρταζα κι εγώ ως μάνα. Η δικιά μου η μάνα "έλειπε". Άργησα να κάνω το θρησκευτικό γάμο γιατί δεν άντεχα αυτή την απουσία (κι ας είχα αντέξει τα νοσοκομεία και τις φρίκες). Όμως από εκείνη την ημέρα σαν κάτι να άλλαξε. Λείπει και μου λείπει όμως το αγκάθι πονάει λιγότερο. Γίνεται; Κι αν γίνεται, πειράζει;

FLcUp3.png0BQfp3.png
Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...