ανεπιθύμητα τα παιδιά;

[ZWH]

Eγω θα ξαναπω οτι θα πρεπει να μπαινουν ορια στο παιδι. Να μπορει να μην εχω τα ακριβα επιπλα ομως στεναχωριεμαι οταν δεν σεβονται τον χωρο μου. Ναι θα εκνευριστω οταν θα κανουν ολο το σπιτι ανω κατω και εγω θα ειμαι αναγκασμενη μετα επι ωρες να συμαζευω τον ασυμμαζευτο. Ναι θα με ενοχλησει αν σπασουν κατι, οχι κατα λαθος αλλα απλα επειδη ηθελαν. Το σπιτι δεν ειναι για να τρεχουμε. Υπαρχουν αυλες, και εξωτερικοι χωροι που μπορουν ανετα να το κανουν. Ουτε ειναι χωρος για κρυφτο.

Εννοειται οτι δεν εχω την απαιτηση να καθονται αγαλαματακια αλλα σε καμια περιπτωση δεν ανεχομαι τρεχαλητο, πηδηματα απο καναπε σε καναπε, να παιζουν μπαλα μεσα στο σπιτι (ναι το εχουν κανει και μαλιστα με μπαλακι του μπειζμπολ μπροστα απο το συνθετο). Δεν μαζεψα ποτε τιποτα οσο ειχα τα παιδια μου μικρα, γιατι να το κανω οταν ερχονται επισκεπτες?

[jucca]

Eγω θα ξαναπω οτι θα πρεπει να μπαινουν ορια στο παιδι. Να μπορει να μην εχω τα ακριβα επιπλα ομως στεναχωριεμαι οταν δεν σεβονται τον χωρο μου. Ναι θα εκνευριστω οταν θα κανουν ολο το σπιτι ανω κατω και εγω θα ειμαι αναγκασμενη μετα επι ωρες να συμαζευω τον ασυμμαζευτο. Ναι θα με ενοχλησει αν σπασουν κατι, οχι κατα λαθος αλλα απλα επειδη ηθελαν. Το σπιτι δεν ειναι για να τρεχουμε. Υπαρχουν αυλες, και εξωτερικοι χωροι που μπορουν ανετα να το κανουν. Ουτε ειναι χωρος για κρυφτο.

Εννοειται οτι δεν εχω την απαιτηση να καθονται αγαλαματακια αλλα σε καμια περιπτωση δεν ανεχομαι τρεχαλητο, πηδηματα απο καναπε σε καναπε, να παιζουν μπαλα μεσα στο σπιτι (ναι το εχουν κανει και μαλιστα με μπαλακι του μπειζμπολ μπροστα απο το συνθετο). Δεν μαζεψα ποτε τιποτα οσο ειχα τα παιδια μου μικρα, γιατι να το κανω οταν ερχονται επισκεπτες?

 

Έτσι είναι.

[madrid05]

Εγώ πάλι θυμάμαι με μεγάλη νοσταλγία τις εποχές που έπαιζα κρυφτό μέσα στο σπίτι (αγαπημένη κρυψώνα η ντουλάπα των γονιών), που παίζαμε τον ταρζάν με τους φίλους (και το "δέντρο" μου ήταν επάνω στο πλυντήριο), που πέρναγα ώρες σκαρφαλωμένη επάνω σε μια καρέκλα μπροστά στον νεροχύτη τα παίζω με σαπουνάδες.Οι γονείς μου δεν με μάλωσαν ποτέ για αυτά.

Να σημειώσω οτι μεγάλωσα σε μια εποχή και μια περιοχή που μου επέτρεπαν από πολύ μικρή να είμαι πολλές ώρες σε πάρκο,παιδική χαρά, θάλασσα,με γειτονόπουλα να παίζουμε στους κήπους!

Ποτέ δεν με χαρακτήρησαν "κακό" παιδί.

Μια ηλικιωμενη γειτόνισσα είχε πει στην μαμά μου πόσο το χαίρεται όταν μπαίνω στον διάδρομο της πολυκατοικιας μας γυρίζοντας από την δουλειά πάντα τραγουδώντας χαρούμενη!

[jucca]

Βρε παιδιά κακά τα ψέματα, το σπίτι δεν είναι για κυνηγητό και για κρυφτό. Πόσο μάλλον το ξένο σπίτι.

[missirlou]

Επίσης διαβάζω συνέχεια ότι παλιά τα παιδιά έπαιζαν στις αλάνες ενώ τώρα δεν έχουν χώρο και δικαιολογείται να ξεσπάνε. Προσωπικά δουλεύω αλλά λάθε ημέρα θα βρω χρόνο και τρόπο έστω για μια ώρα να τα παω σε ένα κοντινό παρκάκι. Και φυσικά το σαββατοκύριακο είναι αφιερωμένο στα παιχνίδια τους. Οπότε δεν μπορώ να δεχτώ ότι είναι περιορισμένα. Αν είναι, οι γονείς κάτι θα πρέπει να κάνουν για αυτό.

Τέλος δεν θεωρώ περιπτωσολογία την ιδιάιτερα άσχημη συμπεριφορά των μικρών, αντιθέτως σπάνια θα βρεις κάποιον που πιστεύει ότι τα μικρά πρέπει να είναι αγάλματα και με τρόπους!

Τα δύο άκρα λοιπόν έχουν μεγάλη απόσταση και είναι στο χέρι των γονιών να φροντίζουν να 'στέκονται' κάπου στη μέση...ή έστω στα κοινά αποδεκτά όρια.

Ελλ και εγώ συμφωνώ ότι τα παιδιά 'ό,τι βλέπουν κάνουν' οπότε το να τα παίρνεις μαζί συχνά, είναι ένας τρόπος να τα εξοικειώνεις με το κοινωνικό σύνολο.

[missirlou]

α! και εμείς τρέχαμε πάνω κατω σπίτι μας και παίζαμε κρυφτό! ΚΑι όλα τα παιχνίδια τα αδειάζαμε και χαιρόμασταν! Και το ίδιο κάνουν και τα δικά μου παιδιά. Αλλα αυτό δεν είναι κάτι που ενοχελέι κανέναν!

[mantinop]

Σίγουρα τα παιδιά χρειάζονται όρια και κανόνες. Όχι αυστηρότητα αλλά κάποιο μέτρο...και το λέω εγώ που με τον μικρό μου έχω χάσει την μπάλα αλλά στα ξένα σπίτια ή σε κοινωνικές εκδηλώσεις προσπαθώ να τον συγκρατώ και να είναι όσο το δυνατόν περισσότερο "κύριος" για την ηλικία του.

Πάντα φταίνε οι γονείς και σχεδόν ποτέ τα παιδιά. Οι γονείς οφείλουμε να σεβαστούμε το ξένο σπίτι ή τον ξένο γάμο ή τα βαπτίσια

[madrid05]

α! και εμείς τρέχαμε πάνω κατω σπίτι μας και παίζαμε κρυφτό! ΚΑι όλα τα παιχνίδια τα αδειάζαμε και χαιρόμασταν! Και το ίδιο κάνουν και τα δικά μου παιδιά. Αλλα αυτό δεν είναι κάτι που ενοχελέι κανέναν!

Κι όμως, αν διαβάσεις λιγα ποστ παραπάνω ,θα βρεις και αυτήν την γνώμη.Ανθρώπων που ενοχλούνται όταν τα παιδιά παίζουν κρυφτό ή τρέχουν μέσα στο σπίτι...

[Ellemphriem]

α! και εμείς τρέχαμε πάνω κατω σπίτι μας και παίζαμε κρυφτό! ΚΑι όλα τα παιχνίδια τα αδειάζαμε και χαιρόμασταν! Και το ίδιο κάνουν και τα δικά μου παιδιά. Αλλα αυτό δεν είναι κάτι που ενοχελέι κανέναν!

 

Βασικα τωρα που το σκεφτομαι οταν εκανα παρτι στο δικο μου σπιτι παιζαμε κρυφτο και κυνηγητο και κρυβομουν μεσα στις ντουλαπες κανοντας τα πανω ανω κατω.........χμμμμ......κατσε γιατι μου φαινεται θα το ξανασκεφτω......

 

ΥΓ: Βασικα οχι δεν εχω να ξανασκεφτω τπτ γιατι στο δικο μου σπιτι παλι ανω κατω τα κανουν ολα και δεν με νοιαζει. Οποτε μενουν μονο αυτοι που τους πειραζει......ε, τι να κανουμε, υπαρχουν και αλλου πορτοκαλιες......:/

[kinkajoujou]

Εμένα προσωπικά δεν θα μου άρεσε να πάω σε σπίτι φίλων μου, ανθρώπων που τους νοιάζομαι δλδ, και να αφήσω το παιδί μου να τα κάνει ρημαδιό. Σε καμία περίπτωση δεν περιμένω να καθίσει σε μια καρέκλα και να έχει τον ακούνητο, αλλά όταν π.χ. θα αρχίσει να βγάζει τα περιοδικά από το καλάθι ή τα cd/dvd από το ράφι τους, θα κάνω πάντα την κίνηση να τη σταματήσω, για να βγάλω τους φίλους μου από τη δύσκολη θέση να χρειαστεί να πουν αυτοί κάτι. Αν μου πουν "δεν πειράζει", θα την αφήσω να κάνει αυτό που θέλει, αλλά στο τέλος θα τη βάλω να μαζέψει ό,τι σκόρπισε. Επειδή ακριβώς πονάω τις φίλες μου και ξέρω τι περνάνε ως μαμάδες με μικρά παιδιά, δεν θα ήθελα να τους φορτώσω και ό,τι αφήσει πίσω του ο δικός μου σίφουνας να το μαζεύουν όταν φύγουμε.

 

Όσο για το ότι τα παιδιά βαριούνται στις επισκέψεις, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να ξεσπάσουν στην οικοσκευή της οικοδέσποινας, εμείς ως γονείς τους είμαστε υπεύθυνοι να τα απασχολήσουμε ή στην τελική να τα πάρουμε και να φύγουμε. Δεν το θεωρώ δικαιολογία δλδ αυτό.

[missirlou]

εγώ στο μυαλό μου ρε παιδιά τα έχω κάπως έτσι: οι απλά παιδικές συμπεριφορές (τρέξιμο, κρυφτό, φωνούλες, παιχνίδια στο πάτωμα κλπ) και οι προβληματικές παιδικές συμπεριφορές ( στριγγλιές και ουρλιαχτά, βρίσιμο, φτύσιμο, καταστροφές κ.α.)....ε την πρώτη περίπτωση μια χαρά μπορώ να την ανεχτώ.

[sesame]

εγώ στο μυαλό μου ρε παιδιά τα έχω κάπως έτσι: οι απλά παιδικές συμπεριφορές (τρέξιμο, κρυφτό, φωνούλες, παιχνίδια στο πάτωμα κλπ) και οι προβληματικές παιδικές συμπεριφορές ( στριγγλιές και ουρλιαχτά, βρίσιμο, φτύσιμο, καταστροφές κ.α.)....ε την πρώτη περίπτωση μια χαρά μπορώ να την ανεχτώ.

 

Έτσι τα έχω κι εγώ στο μυαλό μου.......κανένας δεν ενοχλείται από τις απλές παιδικές συμπεριφορές.......οι προβληματικές είναι που εκνευρίζουν....ειδικά όταν αυτές συνοδεύονται από μια απαθέστατη μάνα...γιατί ακόμα και τις προβληματικές μπορείς να τις ανεχτείς αν δεις ότι η μάνα ή ο γονιός γενικά προσπαθεί και δεν είναι χαμένος στο διάστημα....

[DALIA]

Ρε κορίτσια πραγματικά με στεναχωρεί και κουράζει πολύ το γεγονός ότι πρέπει να λέμε τα αυτονόητα.

Ποιος ο σκοπός δηλ. να πούμε ότι δεν είναι λογικό ένα παιδί να γκρεμίσει τα πάντα όταν θα πάει σε μια επίσκεψη ? δηλ. τι ικανοποίηση θα πάρετε μερικές που πιάνεται τέτοια ακραία περιστατικά.

Σας ρώτησα και δεν απάντησε καμία, πόσο συχνά είναι τα ακραία φαινόμενα που αξίζει να συζητάμε. Επίσης πόσο συχνά σας τυχαίνει κάποιο παιδάκι να κάνει κάτι τόσο χοντρό π. χ να πατάει την κουρτίνα σε ξένο σπίτι με βρώμικά παπούτσια και η μάνα να μην πει κουβέντα έστω για τα μάτια σας. Πολύ χλωμό το κόβω.

Επίσης δεν υπονοεί καμιά ότι τα παιδιά δεν πρέπει να έχουν όρια. Απορώ από πού πηγάζει αυτό. Απλά τα όρια είναι κάτι πολύ σχετικό. Δεν χρειάστηκε ποτέ να βάλω όριο στο δικό μου παιδί όσο αναφορά βάζα ή μπιμπελό σπιτιών. Ποτέ του δεν ενδιαφέρθηκε από μικρό για τέτοια πράγματα.

[kikileuteris]

Επίσης δεν υπονοεί καμιά ότι τα παιδιά δεν πρέπει να έχουν όρια. Απορώ από πού πηγάζει αυτό. Απλά τα όρια είναι κάτι πολύ σχετικό. Δεν χρειάστηκε ποτέ να βάλω όριο στο δικό μου παιδί όσο αναφορά βάζα ή μπιμπελό σπιτιών. Ποτέ του δεν ενδιαφέρθηκε από μικρό για τέτοια πράγματα.

 

Αν και σε όλο το υπόλοιπό σου ποστ συμφωνώ, να σου πω ότι αυτό που λες εδώ εξαρτάται στο παιδί.

 

Ο γιος μου δεν πείραξε ποτέ τπτ από αυτά που είχα στο σαλόνι...τπτ το ιδαίτερο δεν είχα βέβαια ποτέ. Κι αν πήγαινε να τα πειράξει και του έλεγα όχι, δε χρειαζόταν να το πω 2η.

 

Η κόρη μου ήδη μου έχει σπάσει μία γυάλινη βάση με κεριά, κι όταν της λέω όχι απλά με κοιτάζει πονηρά κ επαναλαμβάνει την αταξία...

[sesame]

Ρε κορίτσια πραγματικά με στεναχωρεί και κουράζει πολύ το γεγονός ότι πρέπει να λέμε τα αυτονόητα.

Ποιος ο σκοπός δηλ. να πούμε ότι δεν είναι λογικό ένα παιδί να γκρεμίσει τα πάντα όταν θα πάει σε μια επίσκεψη ? δηλ. τι ικανοποίηση θα πάρετε μερικές που πιάνεται τέτοια ακραία περιστατικά.

Σας ρώτησα και δεν απάντησε καμία, πόσο συχνά είναι τα ακραία φαινόμενα που αξίζει να συζητάμε. Επίσης πόσο συχνά σας τυχαίνει κάποιο παιδάκι να κάνει κάτι τόσο χοντρό π. χ να πατάει την κουρτίνα σε ξένο σπίτι με βρώμικά παπούτσια και η μάνα να μην πει κουβέντα έστω για τα μάτια σας. Πολύ χλωμό το κόβω.

Επίσης δεν υπονοεί καμιά ότι τα παιδιά δεν πρέπει να έχουν όρια. Απορώ από πού πηγάζει αυτό. Απλά τα όρια είναι κάτι πολύ σχετικό. Δεν χρειάστηκε ποτέ να βάλω όριο στο δικό μου παιδί όσο αναφορά βάζα ή μπιμπελό σπιτιών. Ποτέ του δεν ενδιαφέρθηκε από μικρό για τέτοια πράγματα.

 

Εσύ δεν το λες αυτό, αλλά κάποιες αφήνουν να εννοηθεί ότι και αυτή η συμπεριφορά είναι αποδεκτή.......τα όρια είναι σχετικά, αλλά το ενδιαφέρον του γονιού δεν είναι.....

ακραία παραδείγματα δεν είναι...είναι ίσως πιο σπάνια.....ειδικά στα σπίτια μας αν δούμε τέτοιες συμπεριφορές από άλλους δεν ξανακαλούμε, αλλά σε δημόσιο χώρο τις βλέπεις και τις ανέχεσαι κιόλας μην μπορώντας να κάνεις τίποτα άλλο....

Θα σου πω πάλι το παράδειγμα με το αεροπλάνο.......είχα δυο πτήσεις σε διάστημα μιας εβδομάδας.....στη μία αναστάτωσε το αεροπλάνο ένα παιδάκι που έσκουζε σε όλη τη διάρκεια της πτήσης (4 ώρες).......ο γονιός μπορεί να φόραγε και ακουστικά για να μην ακούει...τόσο στον κόσμο του....κανένας δε διαμαρτυρήθηκε δυνατά, όλοι το κοιτούσαν με χαμόγελο κι εγώ μαζί τους, αλλά με τις παρέες μας ο καθένας σχολιάζαμε το γονιό..αν λοιπόν τέτοιες συμπεριφορές τις συναντάς, δεν είναι καθόλου ακραίες!!

[DALIA]

Αν και σε όλο το υπόλοιπό σου ποστ συμφωνώ, να σου πω ότι αυτό που λες εδώ εξαρτάται στο παιδί.

 

Ο γιος μου δεν πείραξε ποτέ τπτ από αυτά που είχα στο σαλόνι...τπτ το ιδαίτερο δεν είχα βέβαια ποτέ. Κι αν πήγαινε να τα πειράξει και του έλεγα όχι, δε χρειαζόταν να το πω 2η.

 

Η κόρη μου ήδη μου έχει σπάσει μία γυάλινη βάση με κεριά, κι όταν της λέω όχι απλά με κοιτάζει πονηρά κ επαναλαμβάνει την αταξία...

 

το ίδιο λέμε kiki...ότι είναι σχετικό όσο αναφορά τα όρια και πάνω από όλα τι όρια

 

Εσύ δεν το λες αυτό, αλλά κάποιες αφήνουν να εννοηθεί ότι και αυτή η συμπεριφορά είναι αποδεκτή.......τα όρια είναι σχετικά, αλλά το ενδιαφέρον του γονιού δεν είναι.....

ακραία παραδείγματα δεν είναι...είναι ίσως πιο σπάνια.....ειδικά στα σπίτια μας αν δούμε τέτοιες συμπεριφορές από άλλους δεν ξανακαλούμε, αλλά σε δημόσιο χώρο τις βλέπεις και τις ανέχεσαι κιόλας μην μπορώντας να κάνεις τίποτα άλλο....

Θα σου πω πάλι το παράδειγμα με το αεροπλάνο.......είχα δυο πτήσεις σε διάστημα μιας εβδομάδας.....στη μία αναστάτωσε το αεροπλάνο ένα παιδάκι που έσκουζε σε όλη τη διάρκεια της πτήσης (4 ώρες).......ο γονιός μπορεί να φόραγε και ακουστικά για να μην ακούει...τόσο στον κόσμο του....κανένας δε διαμαρτυρήθηκε δυνατά, όλοι το κοιτούσαν με χαμόγελο κι εγώ μαζί τους, αλλά με τις παρέες μας ο καθένας σχολιάζαμε το γονιό..αν λοιπόν τέτοιες συμπεριφορές τις συναντάς, δεν είναι καθόλου ακραίες!!

 

 

Μα δεν είπε κανένας ότι δεν μπορεί να τύχουν και ακραίες συμπεριφορές, απλά η δική μου ένσταση είναι ότι δεν είναι ο κανόνας αλλά η εξαίρεση και εδώ μέσα οι αδιάφοροι γονείς παρουσιάζονται σαν κανόνας.

[magdoulini]

Eγω θα ξαναπω οτι θα πρεπει να μπαινουν ορια στο παιδι. Να μπορει να μην εχω τα ακριβα επιπλα ομως στεναχωριεμαι οταν δεν σεβονται τον χωρο μου. Ναι θα εκνευριστω οταν θα κανουν ολο το σπιτι ανω κατω και εγω θα ειμαι αναγκασμενη μετα επι ωρες να συμαζευω τον ασυμμαζευτο. Ναι θα με ενοχλησει αν σπασουν κατι, οχι κατα λαθος αλλα απλα επειδη ηθελαν. Το σπιτι δεν ειναι για να τρεχουμε. Υπαρχουν αυλες, και εξωτερικοι χωροι που μπορουν ανετα να το κανουν. Ουτε ειναι χωρος για κρυφτο.

Εννοειται οτι δεν εχω την απαιτηση να καθονται αγαλαματακια αλλα σε καμια περιπτωση δεν ανεχομαι τρεχαλητο, πηδηματα απο καναπε σε καναπε, να παιζουν μπαλα μεσα στο σπιτι (ναι το εχουν κανει και μαλιστα με μπαλακι του μπειζμπολ μπροστα απο το συνθετο). Δεν μαζεψα ποτε τιποτα οσο ειχα τα παιδια μου μικρα, γιατι να το κανω οταν ερχονται επισκεπτες?

 

ακριβως ετσι!!

[katd]

Εγω παντως κοριτσια οποτε ερχονται παιδακια στο σπιτι μου ειμαι πολυ χαλαρη και δεν με νοιαζει τι θα γινει (δλδ χαμος απο παιχνιδια ή γενικα ακαταστασια) ΑΛΛΑ με ενοχλει αφανταστα η συμπεριφορα τους, οπως στριγκλιες, φωνες, κλαματα και χτυπηματα προς τα παιδια μου ή προς την μαμά τους(!) και φυσικα η αδιαφορια αυτης της μάνας. Περιστατικο τετοιο εγινε πριν κανα χρονο στο σπιτι μου και οι φωνες του παιδιου (που ελεγε στην μανα του "σε μισω" και την χτυπουσε και στον γιο μου "φυγε δεν σε θέλω για φιλο μου") ηταν τοσο εντονες που η μητερα μου που μενει στον απο κατω οροφο νομιζε οτι καποιο παιδι χτυπησε σοβαρα και ετρεξε να δει η γυναικα τι παθαμε!!!η δε μανα super αναισθητη να μην του λεει τιποτα απλα να προσπαθει να του κρατησει διακριτικα τα χερια αφου τις ετρωγε και να λεει με απαθεστατο υφος "ηρεμησε". Και φυσικα ο δικος μου αρχισε να κλαιει και να λεει "ο φιλος μου δεν με θελει, δεν μαγαπαει" και τετοια, γιατι ηταν και πιο μικρος και ειχε κανει μεγαλη χαρα που θα ερχοταν αυτο το παιδακι να παιξουν. Περιττο να σας πω οτι μετα απο ολα αυτα η επισκεψη συνεχιστηκε και μαλιστα μας καλεσε και στο σπιτι της η μαμα αυτη μετα απο λιγο διαστημα. Ειπα και εγω να παμε....και φυσικα ξαναεγιναν τα ιδια....οποτε οταν προσπαθησε να ξαναεπικοινωνισει μαζι για να συναντηθουμε την απεφυγα μια δια παντος!!!

 

ΕΕΕΕΕ!!!!!Ολα κι' ολα αλλα συνεχεια τετοια συμπεριφορα και ειδικα να βλεπω το παιδι μου να στεναχωριεται δεν το ΔΕΧΟΜΑΙ!!!

[DALIA]

Εγω παντως κοριτσια οποτε ερχονται παιδακια στο σπιτι μου ειμαι πολυ χαλαρη και δεν με νοιαζει τι θα γινει (δλδ χαμος απο παιχνιδια ή γενικα ακαταστασια) ΑΛΛΑ με ενοχλει αφανταστα η συμπεριφορα τους, οπως στριγκλιες, φωνες, κλαματα και χτυπηματα προς τα παιδια μου ή προς την μαμά τους(!) και φυσικα η αδιαφορια αυτης της μάνας. Περιστατικο τετοιο εγινε πριν κανα χρονο στο σπιτι μου και οι φωνες του παιδιου (που ελεγε στην μανα του "σε μισω" και την χτυπουσε και στον γιο μου "φυγε δεν σε θέλω για φιλο μου") ηταν τοσο εντονες που η μητερα μου που μενει στον απο κατω οροφο νομιζε οτι καποιο παιδι χτυπησε σοβαρα και ετρεξε να δει η γυναικα τι παθαμε!!!η δε μανα super αναισθητη να μην του λεει τιποτα απλα να προσπαθει να του κρατησει διακριτικα τα χερια αφου τις ετρωγε και να λεει με απαθεστατο υφος "ηρεμησε". Και φυσικα ο δικος μου αρχισε να κλαιει και να λεει "ο φιλος μου δεν με θελει, δεν μαγαπαει" και τετοια, γιατι ηταν και πιο μικρος και ειχε κανει μεγαλη χαρα που θα ερχοταν αυτο το παιδακι να παιξουν. Περιττο να σας πω οτι μετα απο ολα αυτα η επισκεψη συνεχιστηκε και μαλιστα μας καλεσε και στο σπιτι της η μαμα αυτη μετα απο λιγο διαστημα. Ειπα και εγω να παμε....και φυσικα ξαναεγιναν τα ιδια....οποτε οταν προσπαθησε να ξαναεπικοινωνισει μαζι για να συναντηθουμε την απεφυγα μια δια παντος!!!

 

ΕΕΕΕΕ!!!!!Ολα κι' ολα αλλα συνεχεια τετοια συμπεριφορα και ειδικα να βλεπω το παιδι μου να στεναχωριεται δεν το ΔΕΧΟΜΑΙ!!!

 

 

Αφού θεώρησες σωστό και καλό για το παιδί σου κάτι τέτοιο καλά έκανες και διέκοψες τις επαφές...

Ακριβώς τέτοια συμπεριφορά είχε το παιδάκι μια φίλης μου ( τώρα είναι πολύ καλύτερα ) το οποίο παρακολουθούνταν και εξακολουθεί από παιδοψυχολόγο. Εγώ δεν έκοψα μαζί της, όντως το παιδί στριγκλίζει και γίνεται "ανεπιθύμητο" για αυτούς που δεν ξέρουν. Η οδηγία του παιδοψυχολόγου σε παρόμοιες καταστάσεις ήταν αυτό που έκανε η φίλη σου. Είναι όμως μία ιδιαίτερη περίπτωση και όχι ο κανόνας.

[katd]

Δεν εξηγησα οτι το παιδακι ηταν συμμαθητης του γιου μου απο τον παιδικο και ηταν απο τις πρωτες επαφες που καναμε γενικοτερα για να αποκτησουμε σχεσεις και να παιζουν τα παιδια. Σιγουρα αν η κοπελα ηταν φιλη μου θα μπορουσα ανετα να μιλησω μαζι της και να μην ειχα διακοψει σχεσεις αλλα απο οτι καταλαβα η συγκεκριμενη μαμα δεν αντιλαμβανοταν το προβλημα του παιδιου της.Στο δευτερο περιστατικο στο σπιτι τους, εγω σηκωθηκα και εφυγα λεγοντας στον γιο μου "απο την στιγμη που ο φιλος σου μας διωχνει και δεν θελει να παιξει αλλο μαζι σου καλυτερα να φυγουμε" και στην μαμα του ειπα οτι θεωρω καλυτερο το να φυγουμε για να καταλαβει ο μικρος οτι οταν συμπεριφερεσαι ετσι στον αλλον δεν μπορει εκεινος να το δεχεται. Μετα απο καποιες μερες με πηρε τηλεφωνο για να δει αν ειχα νευριασει και να μου πει οτι ετσι κανουν τα παιδακια μετα το ξεχνανε και δεν χρειαζεται να δινουμε σημασια!!!!

Συγνωμη αλλα εγω δινω σημασια, τα δικα μου παιδακια δεν κανουν ετσι και αν τυχει να γινει τους εξηγω οτι δεν ειναι σωστο και βασικοτερο ο γιος μου δεν το ξεχασε και δεν ηθελε πλεον να ξαναπαιξει με το συγκεκριμενο παιδι.

 

Φυσικα ξαναλεω η κοπελα δεν ηταν φιλη μου και δεν ξερω τι προβληματα ειχε αλλα δεν νομιζω να εδινε και μεγαλη σημασια στο προβλημα (αν το αντιλαμβανοταν ως προβλημα)!!

[pax]

Θα σου πω πάλι το παράδειγμα με το αεροπλάνο.......είχα δυο πτήσεις σε διάστημα μιας εβδομάδας.....στη μία αναστάτωσε το αεροπλάνο ένα παιδάκι που έσκουζε σε όλη τη διάρκεια της πτήσης (4 ώρες).......ο γονιός μπορεί να φόραγε και ακουστικά για να μην ακούει...τόσο στον κόσμο του....κανένας δε διαμαρτυρήθηκε δυνατά, όλοι το κοιτούσαν με χαμόγελο κι εγώ μαζί τους, αλλά με τις παρέες μας ο καθένας σχολιάζαμε το γονιό..αν λοιπόν τέτοιες συμπεριφορές τις συναντάς, δεν είναι καθόλου ακραίες!!

 

Τι να έκανε ο γονιός δλδ. στο αεροπλάνο, να έβγαιναν έξω να παίξουν; Ή θα ικανοποιούνταν οι γύρω, αν ο γονιός άρχιζε τα "σουτ! σουτ!" με μια έκφραση πανικού, απλώς για να δείξει ότι δεν αδιαφορεί; Και μην αρχίσουμε τα ξενέρωτα "θα το έπιανα απ΄το χέρι και θα του εξηγούσα ήρεμα ότι πρέπει να μείνει 4 ώρες ήσυχο και δεμένο στη θέση του", γιατί όλοι ξέρουμε ότι αυτά δεν πιάνουν όλες τις ώρες.

 

Πόσο μάλλον, όταν δεν ξέρουμε τι προσπάθησε ο γονιός να κάνει, μέχρι να το πάρει απόφαση ότι δεν γίνεται τίποτε και ότι το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να βάλει τα ακουστικά.

 

Αχ βρε Ντάλια, με κάλυψες!

[DEMS]

Όσο αφορά στα παιδάκια με την αντικοινωνική συμπεριφορά, είναι προφανές ότι την ευθύνη τη φέρουν οι γονείς. Πηγαίνοντας με το παιδί σου σε ένα δημόσιο χώρο, δεν απαλάσσεσαι από το ρόλο του γονιού, άσχετα αν υπάρχουν άλλοι ενήλικες πρόθυμοι και ικανοί να ασχοληθούν με το παιδί. Τα παιδιά μας είναι πάντα δική μας ευθύνη.

 

Ο λόγος που άνοιξα αυτό το θέμα ήταν γιατί πιστεύω ότι μόνο μέσα από την επαφή με μια μεγάλη γκάμα ανθρώπων τα παιδιά εντάσσονται στην κοινωνία και μαθαίνουν να συνυπάρχουν αρμονικά με τους άλλους και εκνευρίζομαι όταν αναχρονιστικές νοοτροπίες τους στερούν αυτή την ευκαιρία. Επίσης θεωρώ ότι αν οι κοινωνικές μας συνήθειες αποκλείουν τα παιδιά μας τότε είναι κόντρα στη φύση και όντας γονείς πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο ζωής μας, όχι με λάθος θυσίες (κλεινόμαστε μέσα μαζί με τα παιδιά) αλλά με ουσιαστικές αλλαγές στον τρόπο που βλέπουμε και αντιμετωπίζουμε κάποιες καταστάσεις. Ακόμα και τα μαθήματα καλής συμπεριφοράς δεν μπορούν να γίνουν κατ' οίκον, στη θεωρία. Αυτά μαθαίνονται μόνο μέσα από βιώματα και το παράδειγμα του γονιού.

 

Για να προσπαθήσω άλλη μια φορά να πω τι εννοώ (δεν το έχω το ρημάδι το επικοινωνιακό ταλέντο και σας ταλαιπωρώ και σας ), πιάνομαι από αυτό το παράδειγμα...

...

Θα σου πω πάλι το παράδειγμα με το αεροπλάνο.......είχα δυο πτήσεις σε διάστημα μιας εβδομάδας........

 

 

Όταν ο Ευριπίδης ήταν 2,5 ετών κάναμε οικογενειακώς ένα ταξίδι - αστραπή, λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων δικών μου.

Μέσα σε δύο μέρες, δύο πτήσεις (διάρκειας 2 ωρών) με δύο διαφορετικές εταιρείες. Ας ονομάσω τις εταιρείες Α την πρώτη και Β τη δεύτερη.

 

Μπαίνοντας στο αεροπλάνο της Α, μας σταματάει χαμογελώντας ένας φροντιστής και δίνει στον Ευριπίδη μία τσάντα, η οποία περιείχε χαρτιά και ξυλομπογιές, ένα παζλ, ένα μικρό επιτραπέζιο και ένα παιχνίδι - κατασκευή. Πλησιάζοντας στο κάθισμά μας τρέχει μια αεροσυνοδός και με ρωτάει αν θέλω να μου τακτοποιήσει τις χειρααποσκευές. Πριν την απογείωση έφεραν στο παιδί καραμέλες (ok αυτό μπορεί να μην είναι και τόσο καλό ) Κατά τη διάρκεια της πτήσης, μας ρωτούσαν συχνά - πυκνά, αν χρειαζόμαστε κάτι. Όλα πήγαν μια χαρά και στο τέλος κάποιος του έκανε δώρο ένα μπρελόκ - ανθρωπόμορφο αεροπλανάκι με το logo της εταιρείας.

 

Στο αεροπλάνο της Β μας έδωσαν μόνο να συμπληρώσουμε μια κάρτα με τα στοιχεία της πτήσης και το όνομα του παιδιού (και καλά αναμνηστικό), την οποία υποτίθεται στην υπέγραφε ο κυβερνήτης. Όταν τη συμπλήρωσα και την έδωσα σε μια αεροσυνοδό, για να την υπογράψει ο πιλότος, με κοίταξε με το ύφος της Τασούλας όταν λέει tragic. Μου την έφερε πίσω υπογεγραμένη (θα μου πεις "σπουδαία τα λάχανα κι αν δεν είναι original η υπογραφή του πιλότου" , ναι συμφωνώ, αλλά με χαλάει η υποκρισία). Δεν ξανα ασχολήθηκε κανείς μαζί μας. Αυτή η πτήση ήταν βραδυνή και τον Ευριπίδη τον πήρε σχεδόν αμέσως ο ύπνος. Όταν ζήτησα μαξιλάρι, για να ακουμπάει το κεφαλάκι του, τους πήρε σχεδόν 20 λεπτά να το φέρουν.

 

Φυσικά και είχα κουβαλήσει μαζί μου διάφορα για να κρατήσω το παιδί απασχολημένο, αλλά στη δεύτερη πτήση αισθάνθηκα ανακουφισμένη που τον πήρε ο ύπνος, δεδομένων των συνθηκών και της αντιμετώπισης.

 

Καταλήγοντας λοιπόν, ελπίζω ότι συμφωνούμε πως ο κανόνας θα έπρεπε να είναι η λογική της εταιρείας Α. Κυκλοφορώντας όμως συνέχεια μαζί με τα παιδιά μου βλέπω ότι η Β υπερισχύει. Βρίσκω τρόπους φυσικά να παρακάμψω τα όποια θέματα (π.χ. χρησιμοποίησα ελάχιστα το καρότσι, αφού τα περισσότερα πεζοδρόμια δεν είναι βατά, στο λεωφορείο πρέπει να το κλείσεις για να μπεις, σε αρκετά ασανσέρ δεν χωράει κλπ) και χαίρομαι που δεν είμαι η μόνη, αφού βλέπω ότι αρκετά μέλη του φόρουμ κάνουν το ίδιο

[sesame]

Τι να έκανε ο γονιός δλδ. στο αεροπλάνο, να έβγαιναν έξω να παίξουν; Ή θα ικανοποιούνταν οι γύρω, αν ο γονιός άρχιζε τα "σουτ! σουτ!" με μια έκφραση πανικού, απλώς για να δείξει ότι δεν αδιαφορεί; Και μην αρχίσουμε τα ξενέρωτα "θα το έπιανα απ΄το χέρι και θα του εξηγούσα ήρεμα ότι πρέπει να μείνει 4 ώρες ήσυχο και δεμένο στη θέση του", γιατί όλοι ξέρουμε ότι αυτά δεν πιάνουν όλες τις ώρες.

 

Πόσο μάλλον, όταν δεν ξέρουμε τι προσπάθησε ο γονιός να κάνει, μέχρι να το πάρει απόφαση ότι δεν γίνεται τίποτε και ότι το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να βάλει τα ακουστικά.

 

Αχ βρε Ντάλια, με κάλυψες!

 

Τίποτα δεν προσπάθησε να κάνει...είχα καλή οπτική επαφή και δε θα έγραφα απλά ανακρίβειες.........ποιος είπε πως πρέπει να είναι δεμένο όλη την ώρα ή να κάθεται αυστηρά στη θέση του?

Θα μπορούσε να το πάει μια βολτίτσα ναι....θα μπορούσε να είχε πάρει μαζί του αγαπημένα αντικείμενα του μικρού να το απασχολεί, θα μπορούσε να του διαβάσει ένα παραμύθι, θα μπορούσε να παίξει ένα παιχνίδι (από αυτά που παίζονται αυτοσχέδια), να του τραγουδήσει να το ΑΓΚΑΛΙΑΣΕΙ, θα μπορούσε χίλια δυό......αλλά αρκέστηκε στο να το αφήσει στο διάδρομο να τσιρίζει.......αν αυτό δεν είναι αδιαφορία, εγώ είμαι πυρηνικός επιστήμονας...

[DALIA]

Ή θα ικανοποιούνταν οι γύρω, αν ο γονιός άρχιζε τα "σουτ! σουτ!" με μια έκφραση πανικού, απλώς για να δείξει ότι δεν αδιαφορεί;

 

...μα το θέμα δημιουργήται ακριβώς από αυτό.Γουστάρουμε την υποκρισία.

sesame και αν ο γονιός ήταν η φίλη μου παραπάνω ? λέω τώρα εγώ...

[sesame]

Καλά πλάκα κάνεις.......ποια υποκρισία?

Κανείς δεν είπε να κάνει τάχα σουτ σουτ.....να ασχοληθεί με το παιδί του λέμε!!

Το άφησε 4 ώρες να τσιρίζει και η φωνούλα του έκλεισε......βράχνιασε το παιδί......είναι και αμέλεια ανηλίκου...μη λέμε και ότι θέλουμε για να δικαιολογήσουμε έναν ανεύθυνο γονιό......