Κατάλληλη ηλικία για παιδικό σταθμό?

[Cleo's Mommy]

Καλησπερα σε ολους

Ηθελα την γνωμη σας οσον αφορα το θεμα του παιδικου σταθμου και σε τι ηλικια περιπου ειναι καταλληλο να πηγαινουν τα παιδακια μας.

Εχω μια κορουλα 18 μηνων και ειμαι παλι εγκυος 3 μηνων. Ειδικα η κορη μου εχει συνηθισει να ειμαστε εξω συνεχεια για βολτουλες και οταν γεννηθει το μωρακι μας αυτο δεν θα ειναι εφικτο. Φοβαμαι οτι δεν μπορω να την κραταω στο σπιτι συνεχεια απλα επειδη θα εχει ενα νεογεννητο αδελφακι. Θα της κακοφανει πολυ. Οποτε σκεφτομαι σοβαρα να παει στον παιδικο σταθμο πριν γεννηθει το αδελφακι της.

Απο την αλλη φοβαμαι και τις αρρωστιες του σταθμου με το νεογεννητο στο σπιτι. Εχω ακουσει απο πολλες κοπελες οτι τα παιδακια κολλανε συνεχεια μεσα στους σταθμους και δεν θελω να μου αρρωστησει το μωρο στη φαση νεογεννητου.

Θα ηθελα πολυ να μου πειτε τις γνωμες σας σε αυτο το θεμα και αν εχετε παρομοιες εμπειριες...

[mmdad]

Γιατι να μενετε μεσα? Βολτουλα ολοι μαζι. Εμεις αυτο καναμε. Βεβαια πηγαμε και παιδικο σταθμο για να ερχετε σε επαφη με αλλα παιδακια και να μαθει γαλλικα. Ο χειμωνας ηταν πολυ δυσκολος μια και ο μεγαλος αρρωστησε τον Οκτωβρη και κατι ειχε μεχρι και τον απριλη (μονοπυρηνωση, 2-3 φορες λαριγγιτιδα, αμυγδαλιτιδα και διαφορα αλλα με πυρετο). Ο μικρος αρρωστενε και αυτος αλλα πιο ελαφρια...

[Cleo's Mommy]

Καλησπερα σε ολους

Ηθελα την γνωμη σας οσον αφορα το θεμα του παιδικου σταθμου και σε τι ηλικια περιπου ειναι καταλληλο να πηγαινουν τα παιδακια μας.

Εχω μια κορουλα 18 μηνων και ειμαι παλι εγκυος 3 μηνων. Ειδικα η κορη μου εχει συνηθισει να ειμαστε εξω συνεχεια για βολτουλες και οταν γεννηθει το μωρακι μας αυτο δεν θα ειναι εφικτο, τουλαχιστον για τον πρωτο καιρο. Φοβαμαι οτι δεν μπορω να την κραταω στο σπιτι συνεχεια απλα επειδη θα εχει ενα νεογεννητο αδελφακι. Θα της κακοφανει πολυ. Οποτε σκεφτομαι σοβαρα να παει στον παιδικο σταθμο πριν γεννηθει το αδελφακι της.

Απο την αλλη φοβαμαι και τις αρρωστιες του σταθμου με το νεογεννητο στο σπιτι. Εχω ακουσει απο πολλες κοπελες οτι τα παιδακια κολλανε συνεχεια μεσα στους σταθμους και δεν θελω να μου αρρωστησει το μωρο στη φαση νεογεννητου.

Θα ηθελα πολυ να μου πειτε τις γνωμες σας σε αυτο το θεμα και αν εχετε παρομοιες εμπειριες...

[leol]

οι γιατροι λενε οτι η σωστη ηλικια ειναι απτα 2μιση κ μετα νομιζω ομωσ οτι εχει να κανει κ με τισ αναγκεσ τισ καθε οικογενειασ οσο για τισ αρρωστιεσ το καθε παιδι εχει το δικο του ανοσοποιητικο πχ ο δικοσ μου δεν αρρωσταινε ουτε αρρωσταινει κατι λιγα 1-2 φορεσ το χρονο βασικοσ παραγοντασ ειναι οι συνθηκεσ κ τα μετρα υγιεινησ πρεπει να το προσεξεισ αυτο ...εμεισ γενικα ειμαστε απτουσ τυχερουσ...ειχα ακουσει κ γω διαφορα αλλα μη μασασ αυτο π συμβαινει σε καποιουσ δεν θα συμβει κ σε σενα:p:p:p:p:p:p

[annakosm]

Γειά σας και από εμένα.

Εχω 4 παιδάκια και η μικρότερη είναι 15 μηνών. Λόγω δουλειάς σκοπεύω να τη στείλω σε παιδικό σταθμο όταν θα γίνει 18μ., δηλ. από το Σεπτέμβρη. Εχω πολλές τύψεις και δυσκολεύομαι να το διαχειριστώ γιατί τα 3 μεγαλύτερα παιδιά μου τα έστειλα σχολείο σε ηλικία νηπιαγωγείου (4χρ.).Εχω ερωτήματα του τύπου :θα την προσέχουν καλά; Θα νοιώθει εγκαταλελημένη; Θα επιδράσει αυτό αρνητικά στην ψυχοσύνθεσή της; Θα αποκτήσει ανασφάλειες; κτλ..Σίγουρα είναι παραλογοι οι φόβοι μου..Μήπως έχει κάποιος-α γονέας ανάλογη εμπειρία;

[culte]

Γειά σας και από εμένα.

Εχω 4 παιδάκια και η μικρότερη είναι 15 μηνών. Λόγω δουλειάς σκοπεύω να τη στείλω σε παιδικό σταθμο όταν θα γίνει 18μ., δηλ. από το Σεπτέμβρη. Εχω πολλές τύψεις και δυσκολεύομαι να το διαχειριστώ γιατί τα 3 μεγαλύτερα παιδιά μου τα έστειλα σχολείο σε ηλικία νηπιαγωγείου (4χρ.).Εχω ερωτήματα του τύπου :θα την προσέχουν καλά; Θα νοιώθει εγκαταλελημένη; Θα επιδράσει αυτό αρνητικά στην ψυχοσύνθεσή της; Θα αποκτήσει ανασφάλειες; κτλ..Σίγουρα είναι παραλογοι οι φόβοι μου..Μήπως έχει κάποιος-α γονέας ανάλογη εμπειρία;

 

εγώ την στέλνω από 12 μηνών..επειδή θήλαζε (και θηλάζει ) ακόμη και είναι πολύ προσκολλημένη στη μαμά, μόνο καλό έχω δει..

έχει ανεξαρτητοποιηθεί πολύ σύν το ότι έχει αρχίσει να μιλάει από 20 μηνών!

μην ανησυχείς, βρες έναν καλό, για τις δικές σου προδιαγραφές σταθμό, και το παιδί θα τα πάει πολύ καλά!!

σου λέω, χειρότερο από το δικό μου, που είναι κολλημένο στη μαμά του δεν υπήρχε και όμως τώρα είναι πια ανεξάρτητη....

[πιτσιρδέλια]

γεια σας!!!

να ρωτήσω κάτι???εγώ έχω 2 παιδάκια.το μεγάλο μο είναι ήδη 4 ετών και φοιτά ήδη 2 χρόνια τώρα στον παιδικό.το 2ο μου παιδάκι, το Σεπτέμβρη 8α ειναι 2 ετών και 3 μηνων.8α μπορώ να το στείλω μαζί στον παιδικό, ακόμη κι αν δεν είναι ακριβώς 2,5???

κι αν όχι, μπορώ να το γράψω στο 2ο εξάμηνο.να πηγαίνει δηλαδή με την έναρξη του νέου έτους, το Γενάρη, που 8α έχει κλείσει ήδη τα 2,5????

ευχαριστώ...

[kikileuteris]

Κι εγώ πάντως είμαι υπέρ του παιδικού σταθμού και μάλιστ ο γιος μου θα πάει το Σεπτέμβριο που θα είναι 14 μηνών. Εγώ, αν είχα την ελευθερία και δεν εργαζόμουν, θα έστελνα πάλι τα παιδιά μου παιδικό από το χρόνο και μετά.Βέβαια εγώ υπήρξα ένα παιδάκι που - από ότι λέει η μάνα μου - την ξυπνούσα από τις 06:30 να πάω στον παιδικό, πήγαινα κατασκήνωση πιο μεγάλη και δεν ήθελα να γυρίσω, γενικώς ήμουν ένα πολύ ανεξάτητο και κοινωνικό παιδάκι, ευτυχισμένο και θεωρώ ότι όλο αυτό μου βγήκε σε καλό. Οπότε ίσως με επηρεάζει η προσωπική μου εμπειρία. Θα ήθελα και τα παιδιά μου να αντιμετωπίζουν με τον ίδιο τρόπο αυτά τα θέματα, τώρα αν όχι εννοείται πως θα προσαρμοστώ κι εγώ στις ανάγκες του παιδιού.

[rkt]

Άρα ο παιδικός σταθμός σήμερα είναι η εξέλιξη της γειτονιάς ή της αλάνας και δεν είναι μόνο μια αναγκαιότητα η οποία διαμορφώνεται λόγω της απασχόλησης των γονέων αλλά διαμορφώνεται περισσότερο από την ανάγκη να έρθει το παιδί σε επαφή με τα άλλα παιδιά της ηλικίας του, σε ένα χώρο ασφαλή. Αυτό το ρόλο παίζει σήμερα ο παιδικός σταθμός.

Δεν πάμε λοιπόν το παιδί μας στον παιδικός σταθμό

διότι δεν έχουμε απλά χρόνο,

αλλά διότι είναι αναγκαίο για την ομαλή ψυχοκοινωνική του εξέλιξη.

Συμφωνώ απόλυτα. Εμένα μου το συνεστησε και ο παιδίατρος μου.

Μέχρι τον Αύγουστο, είχα νταντά στο σπίτι - δεν γινόταν αλλιως αφού όταν πήγα για δουλεια οι μικρές ήταν μόλις 2,5 μηνών και με αυτά και με εκεινα, έμειναν με την νταντά μέχρι τώρα που κοντεύουν 3. Ο παιδίατρος αλλά και άλλοι (νηπιαγωγοί φίλοι, μητέρες κλπ) που μίλησαν μου είπαν με την μαμά στο σπίτι εντάξει. Με νταντά όχι. Δεν έχει τίποτα να τους προσφέρει πλέον. Πρέπει να ενταχθούν στο κοινωνικό σύνολο και τίποτα καλύτερο από τον παιδικό σταθμό.

Σήμερα είναι η πρώτη μας μέρα. Δεν αισθάνομαι και τόσο καλά. Τώρα θα πάρω και τηλέφωνο να δω τι γίνεται.

Καλό κουράγιο σε όλους μας!

[culte]

καλή αρχή γλυκειά μου!!

[rkt]

Ευχαριστώ πολύ.

Η αρχή, καλή ήταν, περίμενα χειρότερα.

Η συνέχεια όμως, είναι άστα να πάνε.

Σήμερα δεν ήθελαν με τίποτα να πάνε, είδα και έπαθα να τις ντύσω, εγώ έντυνα, αυτές έγδυναν

τελικά τις ανέβασα μόνη μου στο σχολικό, τις έδεσα, τις φίλησα και έφυγα ενω με τραβούσαν από τα ρούχα και με ικέτευαν να μην φύγω

Πως το έκανα η κακούργα? Περιττό να αναφέρω πως ήμουν εγώ μετά. Και από ότι μου είπε η δασκάλα τους, συνέχισαν να κλαίνε για αρκετή ώρα. Τώρα είναι απασχολημένες να φτιάξουν μία ζωγραφιά για την μαμά που θα πάει να τις πάρει.

Για να δούμε τι θα γίνει. Πολύ ψυχοφθόρο γμτ??:

[culte]

υπομονή!!!!!! θα συνηθίσουν και αυτές...

[danai*]

γεια σας!!!ειμαι νεα μανουλα εχω ενα μωρακι μηνων και σε ενα μηνα πρεπει να παω στη δουλεια.δεν υπαρχει κανεις να την κρατησει γι αυτο σκεφτομαι να τη στειλω σε σταθμο,με βαρια καρδια,μηπως ξερει κανεις κατι για "τη φωλιτσα μας" στην κυψελη????

[kyriaki giorgos]

Έχω δίδυμα, τον Άγγελο & τον Σπύρο, 15 μηνών και Θα τα πάω την Τρίτη στον Δημόσιο Παιδικό Σταθμό στην Τερψιθέα, στην Ψηλορείτη... Δεν ξέρω όμως αν είναι καλός ο παιδικός σταθμός, δεν ξέρω αν θα προσαρμοστούν, αν θα τρώνε γιατί δεν τα έχω αφήσει ποτέ πέρα από κάποιες φορές στις γιαγιάδες!

 

Η κίνησή μου να τα πάω στον παιδικό σταθμό είνια ότι έχω σκλύρηνση κατά πλάκας και η έλλειψη ξεκούρασης με έχει εξουθενώσει πολύ... η αλήθεια είνια ότι και εγώ με τα παιδιά μου συνέχεια παίζουμε, τραγουδάμε, κάνουμε ντει ντει χοροπηδάμε... και στην μέση της ημέρας είμαι πτώμα με μουδιάσματα, αστάθιες και άλλα συμπτώματα της ασθένειας καταλίγοντας να πέρνω κορτιζόνες κλπ.

 

Και πάλι όμως δεν ξέρω πως να το χειριστώ... μπορώ να τους προετοιμάσω κάπως; Έχουν πολύ ενέργεια ως δίδυμα και αυτές τις ημέρες έχουν κάνει κάτι κινήσεις ζήλιας ο ένας στον άλλο όταν έχω μόνο τον ένα αγκαλιά ...

 

Νιώθω ένοχοι που δεν μπορώ να τα καταφέρω να τα μεγαλώσω μόνη μου αλλά και ερείπιο όταν βρίσκομαι μαζί τους συνέχεια απλώς με την γιαγιά γιατί και τα δύο θέλεουν εμένα... είτε αγκαλιά, είτε να τους διαβάσω παραμύθια.... έχουν ανάγκη την αποκλειστικότητα αλλά είναι κάτι που σπάνια μπορώ να τους το προσφέρω...

 

Αχχχ να μπορούσα να γίνω χίλια κομμάτια....

 

Είμαι σε απόγνωση και με πολλές ενοχές...

 

Κυριακή

[culte]

Κυριακή μου κορίτσι μου πρόσεχε την υγεία σου γιατί τα παιδιά είναι μικρά και σε χρειάζονται!!!

 

είναι ό,τι καλύτερο μπορούσες να κάνεις..καμμιά ενοχή!!!!!!

[kikileuteris]

Συμφωνώ με την culte.Καλύτερα να πηγαίνουν κάποιες ώρες στον παιδικό, ώστε να είναι η υγεία σου καλύτερα και να μπορείς να τους αφιερώνεις πιο καλό χρόνο.

Στο τέλος δλδ η επιλογή του παιδικού είναι καλύτερη για όλυος σας κατά την άποψήη μου.

 

Σου εύχομαι καλό κουράγιο συνονόματη!!!!!!!!!!!!

[kyriaki giorgos]

Μακάρι κορίτσια... είναι τόσο γλυκό έστω και μέσα από την ψυχρή οθονίτσα ενός υπολογιστή να μπορεί κανείς να νιώσει την αγωνία σου... μέσα σε όλα αυτά γράφω και την μεταπτυχιακή εργασία που άφησα κάποτε πριν αρρωστήσω και θέλοντας να δώσω το καλύτερο παράδειγμα στα παιδιά μου, ότι δεν αφήνουμε κάτι που έχουμε ξεκινήσει και το παλεύουμε μέχρι τέλους... παλεύω μεταξύ πάνας, σφουγκαρίσματος, παιχνιδιού, αγωνίας παιδικού, κολύμβησης για να αθλούνται και να κουράζονται και λίγο πριν τον βραδυνό τους ύπνο.... να συνθέσω αρκετές σελίδες για την ολοκλήρωση της εργασίας μου.... Μου φαίνεται τόσο ανούσια μπροστά στην μεγαλοσύνη του θαύματος των παιδιών μου.... και κάποιες στιγμές νιώθω εγωίστρια που κλέβω έστω και μια ωρίτσα ώστε να διαβάσω λίγο....

 

Πως μπαίνουμε ξαφνικά στο τέλος της σκάλας της ζωής μας μπροστά στον ανεμοστρόβηλο μιας καινούριας ζωής που συνεχώς εξελίσσεται... και σε γεμίζει κάθε δευτερόλεπτο με εκπλήξεις...

 

...σας ευχαριστώ πάντως για την παρουσία σας... μου δώσατε πολύ κουράγιο... θα σας πω τα νεότερα την Τρίτη το απόγευμα...

 

σε λίγο έχουμε "Γοργόνες και μάγκες"... οι μάγκες μου...

 

Κυριακή...

[jannis]

Έχω δίδυμα, τον Άγγελο & τον Σπύρο, 15 μηνών και Θα τα πάω την Τρίτη στον Δημόσιο Παιδικό Σταθμό στην Τερψιθέα, στην Ψηλορείτη... Δεν ξέρω όμως αν είναι καλός ο παιδικός σταθμός, δεν ξέρω αν θα προσαρμοστούν, αν θα τρώνε γιατί δεν τα έχω αφήσει ποτέ πέρα από κάποιες φορές στις γιαγιάδες!

 

Η κίνησή μου να τα πάω στον παιδικό σταθμό είνια ότι έχω σκλύρηνση κατά πλάκας και η έλλειψη ξεκούρασης με έχει εξουθενώσει πολύ... η αλήθεια είνια ότι και εγώ με τα παιδιά μου συνέχεια παίζουμε, τραγουδάμε, κάνουμε ντει ντει χοροπηδάμε... και στην μέση της ημέρας είμαι πτώμα με μουδιάσματα, αστάθιες και άλλα συμπτώματα της ασθένειας καταλίγοντας να πέρνω κορτιζόνες κλπ.

 

Και πάλι όμως δεν ξέρω πως να το χειριστώ... μπορώ να τους προετοιμάσω κάπως; Έχουν πολύ ενέργεια ως δίδυμα και αυτές τις ημέρες έχουν κάνει κάτι κινήσεις ζήλιας ο ένας στον άλλο όταν έχω μόνο τον ένα αγκαλιά ...

 

Νιώθω ένοχοι που δεν μπορώ να τα καταφέρω να τα μεγαλώσω μόνη μου αλλά και ερείπιο όταν βρίσκομαι μαζί τους συνέχεια απλώς με την γιαγιά γιατί και τα δύο θέλεουν εμένα... είτε αγκαλιά, είτε να τους διαβάσω παραμύθια.... έχουν ανάγκη την αποκλειστικότητα αλλά είναι κάτι που σπάνια μπορώ να τους το προσφέρω...

 

Αχχχ να μπορούσα να γίνω χίλια κομμάτια....

 

Είμαι σε απόγνωση και με πολλές ενοχές...

 

Κυριακή

 

Έχω και εγώ δίδυμα και τα πήγα πρώτη φορά όταν ήταν 11 μηνών - περνούσαν μια χαρά ούτε κλάμα ούτε τίποτα όταν κοιμόντουσαν οι δασκάλες τα έβαζαν στο ίδιο κρεβατάκι και ήταν ευχαριστημένα. Αρωστούσαν πολύ όμως και σταμάτησα 2-3 μήνες και ξαναπήγαν κανονικά όταν έγιναν 16 μηνών. Πάλι προσαρμόστηκαν εύκολα, έκλαψαν λίγο τις πρώτες 1-2 μέρες αλλά κανένα 5 λεπτο, μετά τα ηρεμούσαν (τα πάντα εξαρτάται από τις κοπέλλες που θα αναλάβουν). Μετά περνούσαν πολύ καλά, τους άρεσε που ήταν με άλλα παιδιά και νομίζω βοηθά πολύ και στην ανάπτυξη τους, δηλαδή τα παιδιά μαθαίνουν πράγματα πιο εύκολα όταν παρακολουθούν άλλα παιδιά παρά τους μεγάλους. Δηλαδή αν τα στειλεις θα έχει καλά και για αυτούς.

[kyriaki giorgos]

Πραγματικά μου έδωσες πολύ κουράγιο... Μακάρι να βρουν το δρόμο τους... Μακάρι...

[kyriaki giorgos]

Δεν θα ήθελα ποτέ και κανένας να περάσει τέτοια εμπειρία με τα παιδάκια του..... Πήγα Τρίτη πρώτη μέρα στον παιδικό... καθήσαμε μαζί με τα διδυμάκια μου και τον μπαμπά για να γνωρίσουν το χώρο τους ανθρώπους κλπ. Ο χώρος στον οποίο περνούσαν όλη την ώρα ήταν 3μ επι 4μ το πολύ, με 13-15 παιδάκια και 3 κοπέλες καινούριες και μικρέ σε ηλικία για να τα επιτηρούν και να τα εκπαιδεύουν (θεωρητικά).

 

Οι κοπέλες πολύ γλυκές και με καλή διάθεση αλλά από ότι κατάλαβα άπειρες γιατί αντί να προσεγγίσουν να γνωρίσουν τα παιδάκια ωστε να νιώσουν και τα παιδιά μας πιο οικία μαζί τους και να μην αρχίσουν τα σπαραχτηκά κλάματα όταν φεύγαμε καθόντουσαν σαν στήλες άλατος με το πρώτο κλάμα ενός παιδιού. Καθόντουσαν όρθιες μπροστά από την μπαλκονόπορτα παρατηρόντας απλώς... μόνο η μια έπερνε αγκαλιά τα παιδάκια τα οποία έκλαιγαν αλλά όταν ένα κλαίει, όπως γνωρίζεται, αρχίσουν και κλαίνε όλα...

 

Από τα δυο αγοράκια μου ο ένας είναι πιο προσκολημένος σε εμένα και δεν έχει καταφέρει να είναι πιο αυτόνομος ... Ο Σπυράκος λοιπόν από την στιγμή που φήγαμε μέχρι και 1 ώρα αργότερα που τον είραμε 'εκλαιγε με αναφιλητά από ότι μας είπαν και από την αλόφρον κατάσταση που τον βρήκα όταν πήγαμε να τους πάρουμε...

 

Την επόμενη ημέρα ακριβώς τα ίδια και χειρότερα γιατί δεν άντεξαν ούτε καν 40 λεπτάκια... πήγαμε για να τους αφήσουμε τα νεράκια τους που είχαμε ξεχάσει και μας είπαν να τα πάρουμε για την ημέρα γιατί ήταν σε κατάσταση άσχημα ψυχολογικά...

 

Δεν χρειάζεται να πω τι κλάμα έρειξα όταν έμεινα μόνη μου έχοντας την εικόνα των παιδών όταν τα αντίκρησα στον σταθμό να οδείρονται και να μην μπορώ να τα συνεφέρω...

 

Πως γίνεται βρε παιδιά να επιτρέπουν έστω στους δημόσιους σταθμούς να βρίσκονται παιδάκια σε τόσο μικρούς χώρους όπου ακόμη και το βίξιμο να είναι εκοφαντικό;;;

 

Δεν ξέρω.... είχα εναπωθέσει όλες μου τις ελπίδες στο concept του σταθμού αλλά δεν ξέρω...πραγματικά δεν ξέρω...

 

Δεν ξέρω αν αυτό που κάνω είναι σωστό ή λάθος... Δεν δουλεύω αλλά οι γιαγιάδες έχουν κουραστεί να με βοηθάνε και να είναι κάποια μόνιμα μαζί μου για να μην κλατάρω λόγω διδύμων και την ασθένειά μου.... όταν στεναχωριέμαι όμως τόσο γίνομαι χειρότερα γιατί δεν κάνει καλό το άγχος και η στεναχώρια... σκέφτομαι και τις ιώσεις που εγώ δεν κάνει να κολλάει γρίπη γιατί καταπεύτω... να ζητήσω από τις γιαγιάδες κατανόηση για ένα χρόνο και να πάρω τα παιδάκια μου στο σπίτι; δεν ξέρω... δεν ξέρω τίποτα ποια...

 

μια μανούλα σε απόγνωση...

[Αγγελίνα#2]

Δεν υπάρχει δυνατότητα να παίρνεις μια νταντά στο σπίτι και να είσαι κι εσύ μαζί τους? Σου το λέω κυρίως λόγω της δικής σου κατάστασης, γιατί, σαν πρώτη χρονιά, θα σου είναι αναμφισβήτητα άρρωστα όλον το χρόνο. Κανε και μια ερώτηση στις γιαγιάδες, δεν χανεις τίποτα...

Χαίρομαι που ακούω άλλες κοπέλες εδώ που είχαν θετική εμπειρία από παιδικούς σε τόσο μικρά μωρα, γιατί ο δικός μου που πήγε πρώτη φορά στα 2,5 επί ένα τρίμηνο δεν μπορούσε να προσαρμοστεί με τίποτα και έπαιρνε τη μία αντιβίωση μετά την άλλη. Τον σταμάτησα και τον ξαναέστειλα στα 4 και είναι μια χαρά, καμία σχέση. Πάντως ο πρώτος μήνας είναι για όλα τα παιδάκια δύσκολος και τα περισσότερα αντιδρουν όπως και τα δικά σου. Η προσωπική μου πάντως άποψη, με όσα έζησα και είδα, είναι να πηγαίνουν μετά τα 3 αν γίνεται.

Καλό κουράγιο και καλή τύχη!

[kyriaki giorgos]

Αγγελίνα σε ευχαριστώ για τις ευχές σου...

 

Οικονομικα δεν έχουμε ούτε κατά διάνοια την δυνατότητα να πάρουμε νταντά... Δεν δουλεύω (σταμάτησα με το που αρρώστησα γιατί όσο δούλευα στην αρχή όταν το έμαθα η επιδείνωση ήταν αστραπιαία και κατέλλειξα να είμαι στα νοσοκομεία από το πρωί με το τακουνάκι και να πηγαίνω με την πεταλούδα κατεύθειαν στην δουλειά και να γυρίζω αργα και πάλι τα ίδια το πρωί... ώσπου σταμάτησα...

 

Ο άντρας έχει έναν κλασσικό μισθό δημοσίου με ένα μεγάλο δάνειο σπιτιού. Τα βγάζουμε ίσα ίσα... όπως και να τα λογαριάσω δεν μας βγαίνει για νταντά...

 

Αναφορικά με τις γιαγιάδες θα το τολμήσω και ο θεός βοηθός...

 

Θα το παλέψω για κάποια περίοδο ίσως και θα δω ... αν δω ότι δεν προσαρμόζονται... θα ανοίξω όπως πάντα την αγκαλιά μου, θα τα κλείσω μέσα και μαζί θα παλέψουμε να επιβιώσουμε...

 

Υποθέτω ότι έτσι είναι η ζωή... δοκιμασίες με έντονες στιγμές αγωνίας και χαράς... Για να μας στέλνει τις δοκιμασίες αυτές κάτι θα ξέρει... κάτι θα μάθουμε και απο αυτή την εμπειρία...

 

Σε ευχαριστώ πάντως για τα σχόλια σου...

[Ολιάνα]

Η προσωπική μου εκτίμηση ήταν να μη βιαστώ να στείλω την κόρη μου στον παιδικό. Όλοι όμως με πιέζανε. Ανησυχούσα για τις ιώσεις, για τη διατροφή της και οι περισσότεροι με κατηγορούσαν ως υποχόνδρια, εγωίστρια κ.λ.π.

Έτσι μετά από πιέσεις έγγραψα την κόρη μου αρχικά σ' έναν ιδιωτικό σταθμό σε ηλικία 22 μηνών. Οι μέρες που πήγε ήταν μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού. 2 μέρες πήγαινε, 2 εβδομάδες την είχα σπίτι άρρωστη. Όταν κόντευε ο βήχας να γίνει μόνιμος, την σταμάτησα. Όταν την άφηνα στον παιδικό, έβλεπα όλα τα μωράκια να τρέχουν στην πόρτα μήπως και δουν γνώριμο πρόσωπο. Κάθονταν άλλα με την πιπίλα, άλλα με τις μυξούλες τους ζαρωμένα και φυσικά το καθένα έπαιζε μόνο του. Για ποιά κοινωνικοποίηση μιλάμε;;;

Τον επόμενο χρόνο τα ίδια. Είπα να δοκιμάσω έναν δημόσιο παιδικό σταθμό. Οι΄ιώσεις σε ημερήσια διάταξη με ποικίλα συμπτώματα. Άλλοτε άκουγα για κ΄ρούσμα ψείρας, άλλοτε για κρούσμα οστρακιάς, άλλοτε για κρούσμα γρίπης των χοίρων. Την σταμάτησα πρίν τα Χριστούγεννα.

Φέτος την πήγα στα προνήπια στο πιο κοντινό νηπιαγωγείο. Οι εντυπώσεις μου άριστες μέχρι στιγμής. Μου έκανε εντύπωση πώς το μόνο παιδί που δεν έκλαιγε την πρώτη μέρα ήταν το δικό μου κι ας μην ήταν μαθημένη από τον παιδικό. Ο νηπιαγωγός εντυπωσιάστηκε από το πόσα πράγματα γνωρίζει η κόρη μου κι ας είναι η πιο μικρή.

Κατέληξα στο συμπέρασμα πώς ο παιδικός΄είναι η έσχατη λύση για εργαζόμενους γονείς. Εμείς τον επινοήσαμε, για λόγους ανάγκης. Δεν μπορώ να διαννοηθώ πώς μπορεί να αποτελεί καλή λύση για ένα παιδάκι που αποχωρίζεται την μητρική αγκαλιά από τόσο νωρίς.

Είμαι ελεύθερη επαγγελματίας. Είχα παράπονο που παράτησα τη δουλειά μου μετά από πολύχρονες σπουδές, αλλά αυτό αντισταθμιζόταν καθημερίνά βλέποντας την κόρη μου γερή και χαρούμενη.

Αυτοί που με προσανατόλιζαν στον παιδικό ήταν οι γονείς μου (γιατί δεν μπορούσαν ν' αναλάβουν την φροντίδα της), τα πεθερικά μου από αντίδαση (δεν ήθελαν να με βλέπουν πόσο μάλλον να βοηθήσουν) και μερικές συνάδελφοι προφανώς από τύψεις που στείλαν τα δικά τους.

Συμπερασματικά πιστεύω πώς καλύτερη ηλικία είναι μετά τα 3 έτη της ζωής τους κι αυτό θ' ακολουθήσω στη δεύτερη κόρη μου. Ούτε μέρα πιο πριν.

[kyriaki giorgos]

Η προσωπική μου εκτίμηση ήταν να μη βιαστώ να στείλω την κόρη μου στον παιδικό. Όλοι όμως με πιέζανε. Ανησυχούσα για τις ιώσεις, για τη διατροφή της και οι περισσότεροι με κατηγορούσαν ως υποχόνδρια, εγωίστρια κ.λ.π.

Έτσι μετά από πιέσεις έγγραψα την κόρη μου αρχικά σ' έναν ιδιωτικό σταθμό σε ηλικία 22 μηνών. Οι μέρες που πήγε ήταν μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού. 2 μέρες πήγαινε, 2 εβδομάδες την είχα σπίτι άρρωστη. Όταν κόντευε ο βήχας να γίνει μόνιμος, την σταμάτησα. Όταν την άφηνα στον παιδικό, έβλεπα όλα τα μωράκια να τρέχουν στην πόρτα μήπως και δουν γνώριμο πρόσωπο. Κάθονταν άλλα με την πιπίλα, άλλα με τις μυξούλες τους ζαρωμένα και φυσικά το καθένα έπαιζε μόνο του. Για ποιά κοινωνικοποίηση μιλάμε;;;

Τον επόμενο χρόνο τα ίδια. Είπα να δοκιμάσω έναν δημόσιο παιδικό σταθμό. Οι΄ιώσεις σε ημερήσια διάταξη με ποικίλα συμπτώματα. Άλλοτε άκουγα για κ΄ρούσμα ψείρας, άλλοτε για κρούσμα οστρακιάς, άλλοτε για κρούσμα γρίπης των χοίρων. Την σταμάτησα πρίν τα Χριστούγεννα.

Φέτος την πήγα στα προνήπια στο πιο κοντινό νηπιαγωγείο. Οι εντυπώσεις μου άριστες μέχρι στιγμής. Μου έκανε εντύπωση πώς το μόνο παιδί που δεν έκλαιγε την πρώτη μέρα ήταν το δικό μου κι ας μην ήταν μαθημένη από τον παιδικό. Ο νηπιαγωγός εντυπωσιάστηκε από το πόσα πράγματα γνωρίζει η κόρη μου κι ας είναι η πιο μικρή.

Κατέληξα στο συμπέρασμα πώς ο παιδικός΄είναι η έσχατη λύση για εργαζόμενους γονείς. Εμείς τον επινοήσαμε, για λόγους ανάγκης. Δεν μπορώ να διαννοηθώ πώς μπορεί να αποτελεί καλή λύση για ένα παιδάκι που αποχωρίζεται την μητρική αγκαλιά από τόσο νωρίς.

Είμαι ελεύθερη επαγγελματίας. Είχα παράπονο που παράτησα τη δουλειά μου μετά από πολύχρονες σπουδές, αλλά αυτό αντισταθμιζόταν καθημερίνά βλέποντας την κόρη μου γερή και χαρούμενη.

Αυτοί που με προσανατόλιζαν στον παιδικό ήταν οι γονείς μου (γιατί δεν μπορούσαν ν' αναλάβουν την φροντίδα της), τα πεθερικά μου από αντίδαση (δεν ήθελαν να με βλέπουν πόσο μάλλον να βοηθήσουν) και μερικές συνάδελφοι προφανώς από τύψεις που στείλαν τα δικά τους.

Συμπερασματικά πιστεύω πώς καλύτερη ηλικία είναι μετά τα 3 έτη της ζωής τους κι αυτό θ' ακολουθήσω στη δεύτερη κόρη μου. Ούτε μέρα πιο πριν.

 

Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω με κάποια μητέρα ποιό πολύ καλή μου από την δική σου άποψη.... ακριβώς αυτή είναι και η άποψη η δική μου ότι δεν θα πληρώσουν τα διδυμάκια μου, που με τόση αγωνία και κόπο έχω μεγαλώσει μέχρι τώρα... και είμαι πάρα πολύ υπερήφανη για αυτά, τις ενοχές μου που κουράζονται οι γιαγιάδες... θα προσπαθήσω με νύχια και με δόντια, παρά την ασθένειά μου, από την Δευτέρα να είμαι μόνη μαζί τους... θα πρέπει βέβαια και αυτά να κάνουν τις δικές τους υποχωρήσεις όπως δεν θα μπορόυν να έχουν συγχρόνως αγκαλιά ... αλλά θα βρω λύσεις... λίγο βολτούλα, λίγο παιχνίδι, λίγο φαγητό, λίγο ύπνος... θα περάσει η ώρα μέχρι να έρθει και ο μπαμπάκας να είμαστε όλοι μαζί... ελπίζω να με ευλογήσει ο θεούλης τόσο εμένα όσο και τα παιδάκια μου και να μπορέσουμε μόνοι μας να τα καταφέρουμε χωρίς κόστος την ευτυχία ρτους ή την υγεία μου....

 

Πάντως άλλες ιώσεις δεν θα το αντέξω... καταλείξαμε στο νοσοκομείο...

[ΠερσεφόνηΧ]

Αρχικό μήνυμα απο annakosm

Γειά σας και από εμένα.

Εχω 4 παιδάκια και η μικρότερη είναι 15 μηνών. Λόγω δουλειάς σκοπεύω να τη στείλω σε παιδικό σταθμο όταν θα γίνει 18μ., δηλ. από το Σεπτέμβρη. Εχω πολλές τύψεις και δυσκολεύομαι να το διαχειριστώ γιατί τα 3 μεγαλύτερα παιδιά μου τα έστειλα σχολείο σε ηλικία νηπιαγωγείου (4χρ.).Εχω ερωτήματα του τύπου :θα την προσέχουν καλά; Θα νοιώθει εγκαταλελημένη; Θα επιδράσει αυτό αρνητικά στην ψυχοσύνθεσή της; Θα αποκτήσει ανασφάλειες; κτλ..Σίγουρα είναι παραλογοι οι φόβοι μου..Μήπως έχει κάποιος-α γονέας ανάλογη εμπειρία;

 

Καλησπερα.Εγω το κοριτσακι μου λογω δουλειας το εστειλα μολις εξι μηνων.ΚΙ εγω στην αρχη εκλαιγα οταν το αφηνα ειχα ενδιασμους αν εκανα το σωστο,λογω συνθηκων ομως δεν γινοταν αλλιως!

18 μηνων ειναι μια χαρα μη σε αγχωνει.Στην αρχη θα ειναι δυσκολο και για σενα και για αυτο.Για να μην νιωθει την εγκαταλειψη οπως λες(κατι που δεν πιστευω οτι θα το νιωθει) θα το αφησεις στον παιδικο σταδιακα!ΛΙγες ωρες στην αρχη και οσο βλεπεις οτι δεν κλαιει και πηγαινει πιο ευχαριστα θα αυξανεις και τις ωρες!Ολα τα παιδακια οταν βλεπουν αλλα παιδακια ξεχνιουνται και σιγα σιγα συνηθιζουν!Βεβαι πρεπει να βεβαιωθεις κατα το ποσο ο παιδικος ειναι καλος και ποσο το προσεχουν και το φροντιζουν ωστε να μπορεις να εισαι πιο ησυχη.Και το εντσικτο μια μανουλας πανατ ειναι το σωστο!Ολα θα πανε καλα!