ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ ΜΑΜΑΔΕΣ ΤΥΨΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ

[frinda]

Οχι δεν αισθανομαι τυψεις που ειμαι εργαζομενη μητερα, γιατι πολυ απλα δεν '' αφηνω '' το παιδι μου για να παω να διασκεδασω, το '' αφηνω '' καποιες ωρες για να παω να εργαστω. Και η εργασια η δικη μου συνεπαγεται τα χρηματα με τα οποια ζει το παιδι μου καθως και την ασφαλιση του. Τυψεις λοιπον δεν νιωθω, αυτο που με πειραζει τους πεντε αυτους μηνες που εχω επιστρεψει στη δουλεια ειναι οι ωρες που ειμαι μακρυα του.

Οταν ερχομαι στη δουλεια δεν μπορω ποτε να ειμαι συγκεντρωμενη γιατι το μυαλο μου και η ψυχη μου ειναι στον μπεμπουλη μου. Μου λειπει παρα πολυ .... Εχω ακομη την αισθηση οτι ειμαστε ενα πραγμα κι οχι δυο διαφορετικοι ανθρωποι .... Οποτε οταν ειμαι μακρυα μου νιωθω μισος ανθρωπος. Νιωθω σαν να μου λειπει το χερι μου ή το ποδι μου...

Οταν ομως γυριζω απο τη δουλεια ειμαστε συνεχεια μαζι. Μολις γυρισω σπιτι τον παιρνω με το αυτοκινητο και παμε τη βολτιτσα μας στη θαλασσα οπου καθομαστε μεχρι τις δεκα, μετα παμε στον παιδοτοπο και μετα γυριζουμε στο σπιτι πινουμε το γαλατακι μας και κοιμομαστε αγκαλιτσα. Τα Σαββατοκυριακα ειμαστε συνεχεια μαζι. Βεβαια υπαρχουν στιγμες που πραγματικα δεν θα ηθελα να δουλευω, δεν μπορω ομως να αφησω μια δουλεια που μου αποφερει 2000 ευρω το μηνα και που αποτελει τη μοναδικη πηγη εσοδων για τις αναγκες του παιδιου μου .... Επισης πιστευω και κατι αλλο. Οτι σημασια δεν εχει η ποσοτητα του χρονου που εισαι με το παιδι, αλλα η ποιοτητα. Υπαρχουν γοννεις που δεν εργαζονται αλλα ο ''απεριοριστος'' χρονος που περνουν με τα παιδια τους καθε αλλο παρα ουσιαστικος ειναι. Μαρια μου συγγνωμη που διαφωνω μαζι σου αλλα πιστευω οτι η επαφη που εχω εγω με το γιο μου δεν εχει καμμια σχεση με εκεινη που ειχα εγω με τη μητερα μου η οποια δεν εργαζοταν.

[gavramid]

Όπως το είπες gavramid: εκεί ανακαλύπτεις πόσα χάνεις όταν λείπεις. Επίσης μου φαίνεται ότι κάνει άλματα όταν είμαστε πολύ καιρό μαζί. Τρεις εβδομάδες περάσαμε μαζί τώρα το καλοκαίρι, και έχει γίνει ολόκληρο κορίτσι! Έτσι από περιέργεια: όταν θα πάνε σχολείο και θα γυρνάνε στις 14:00 και εμείς στις 17:00 τί γίνεται? Τί κάνουν οι γονείς σε τέτοια περίπτωση? Συνεχίζεται το στυλ νταντά?

Γυναικα ειχατε εσεις?και εμεις μεχρι τωρα...δεν εχω αλλη επιλογη φετος και θα παμε στον παιδικο...αλλες τυψεις εκει!μετα ευτηχως υπαρχουν και τα ολοημερα...

[gavramid]

Οχι δεν αισθανομαι τυψεις που ειμαι εργαζομενη μητερα, γιατι πολυ απλα δεν '' αφηνω '' το παιδι μου για να παω να διασκεδασω, το '' αφηνω '' καποιες ωρες για να παω να εργαστω. Και η εργασια η δικη μου συνεπαγεται τα χρηματα με τα οποια ζει το παιδι μου καθως και την ασφαλιση του. Τυψεις λοιπον δεν νιωθω, αυτο που με πειραζει τους πεντε αυτους μηνες που εχω επιστρεψει στη δουλεια ειναι οι ωρες που ειμαι μακρυα του.

Οταν ερχομαι στη δουλεια δεν μπορω ποτε να ειμαι συγκεντρωμενη γιατι το μυαλο μου και η ψυχη μου ειναι στον μπεμπουλη μου. Μου λειπει παρα πολυ .... Εχω ακομη την αισθηση οτι ειμαστε ενα πραγμα κι οχι δυο διαφορετικοι ανθρωποι .... Οποτε οταν ειμαι μακρυα μου νιωθω μισος ανθρωπος. Νιωθω σαν να μου λειπει το χερι μου ή το ποδι μου...

Οταν ομως γυριζω απο τη δουλεια ειμαστε συνεχεια μαζι. Μολις γυρισω σπιτι τον παιρνω με το αυτοκινητο και παμε τη βολτιτσα μας στη θαλασσα οπου καθομαστε μεχρι τις δεκα, μετα παμε στον παιδοτοπο και μετα γυριζουμε στο σπιτι πινουμε το γαλατακι μας και κοιμομαστε αγκαλιτσα. Τα Σαββατοκυριακα ειμαστε συνεχεια μαζι. Βεβαια υπαρχουν στιγμες που πραγματικα δεν θα ηθελα να δουλευω, δεν μπορω ομως να αφησω μια δουλεια που μου αποφερει 2000 ευρω το μηνα και που αποτελει τη μοναδικη πηγη εσοδων για τις αναγκες του παιδιου μου .... Επισης πιστευω και κατι αλλο. Οτι σημασια δεν εχει η ποσοτητα του χρονου που εισαι με το παιδι, αλλα η ποιοτητα. Υπαρχουν γοννεις που δεν εργαζονται αλλα ο ''απεριοριστος'' χρονος που περνουν με τα παιδια τους καθε αλλο παρα ουσιαστικος ειναι. Μαρια μου συγγνωμη που διαφωνω μαζι σου αλλα πιστευω οτι η επαφη που εχω εγω με το γιο μου δεν εχει καμμια σχεση με εκεινη που ειχα εγω με τη μητερα μου η οποια δεν εργαζοταν.

Κανεις δεν ειπε οτι το κανουμε για το κακο τους...ολα για αυτα τα αγγελουδια μας τα κανουμε...!ποναει ομως πολυ!

[ΜαρΚ]

Frinda δεν νομίζω ότι τα συναισθήματά μας διαφέρουν. Όλες στεναχωριόμαστε που είμαστε τόσες ώρες μακριά από τα παιδάκια μας. Δεν θέλουμε/μπορούμε να αφήσουμε τη δουλειά μας και γι'αυτό το λόγο μιλάω για συμβιβασμό. Όσο για τη σχέση που έχετε δεν διαφωνώ, πώς θα μπορούσα εξάλλου. Κι εγώ περνάω πολύ ποιοτικό χρόνο με την κόρη μου αλλά όπως και να το κάνουμε όταν περνάω περισσότερες ώρες μαζί της ο ποιοτικός χρόνος είναι περισσότερος.

Gavramid ναι, γυναίκα είχαμε μέχρι τώρα. Ξαφνικά μας άφησε και βρήκαμε μια άλλη. Αυτή τη στιγμή λοιπόν η κόρη μας είναι στο σπίτι με μια άγνωστη γυναίκα που το ένστινκτό μου και μόνο μού λέει ότι είναι καλή σαν άγγελος και θα μου το φυλάει, και όχι ότι θα μου το πάρει και θα φύγει ή θα του κάνει κακό με άλλον τρόπο. Έτσι όπως ήρθαν λοιπόν τα πράγματα προτιμώ να την στείλω στον παιδικό σταθμό σε λίγες μέρες που ανοίγει και να περνάει λιγότερη ώρα με την κυρία που βρήκαμε.

[jesgk]

Ηρθα κι εγώ!! Σε 1.5 περιπου μήνα θα πρέπει να επιστρέψω στη δουλειά. Από την μια νιώθω τυχερή αφού τόσο τον μεγάλο μου γιο όσο κ την 7μηνη κόρη μου θα τα αφήσω ι με τους γονείς μου κ έτσι ειμαι σίγουρη ότι θα ειναι με ανθρώπους που τα λατρεύουν κ τα προσέχουν σαν τα ματια τους.

Οι ανησυχίες μου πολλές αφού ο μεγάλος άρχισε να δείχνει την ζήλια του τις τελευταίες εβδομάδες κ προβλέπεται δύσκολος χειμώνας συν ότι ξεκινάει στην 1η δημοτικού κ έχω αγχος με τα διαβάσματα. Η μητέρα μου αν κ ιταλιδα ειναι πολύ έξυπνη κ ικανή στο να τον διαβάσει, μονο που ήταν αρκετά αυταρχική κ αυστηρή μαζί μου κ δεν θα ήθελα να ειναι έτσι κ με το παιδί. Να το διαβάζω έχω λίγο δύσκολο αφού τα ωραρια μου ειναι 9-5 κ φτάνω 6-6:30 σπίτι, θα μπορώ μονο να τον ελεγχω.

 

Τώρα ειναι κ το θέμα της μικρής που 7 μήνες τώρα δεν την έχω αφήσει στην μητέρα μου μια ολοκληρη μερα κ φοβάμαι οτι μπορεί κ να μην κάθεται... βέβαια όταν δεν με βλεπει η μικρή (πχ οταν κάνω μπανιο ή πάω σουπερ μαρκετ) κ την έχει κρατήσει δεν γκρινιάζει καθόλου.

 

Τα βλέπω όλα βουνό

[frinda]

Καλο κουραγιο!!!

[zoegeo07]

Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τον προβληματισμό μου γιατί ώρες ώρες με πνίγει και θέλω απλά να ουρλιάξω!!!

Ο μικρούλης μου είναι σχεδόν 3 ετών και όταν γεννήθηκε έκανα ακόμη την ειδικότητα μου σε νοσοκομείο (είμαι γιατρός).Πήρα λοιπόν τις άδειες που δικαιούμαι και έμεινα σπίτι μεχρι τον 8ο μήνα. Μετά επέστρεψα στη δουλειά αλλά δεν ζορίστηκα και πολύ γιατί το μεσημέρι ήμουν στο σπιτάκι με το μωράκι μου. Ο δε σύζυγος (στρατιωτικός ) ένας θησαυρός!!! Με βοηθούσε τόσο με το παιδί όσο και με τα υπόλοιπα καθημερινα. Και φτάνουμε στον περασμένο Σεπτέμβριο που εγώ έπρεπε να αρχίσω διάβασμα για τις εξετάσεις της ειδικότητας και ο άντρας μου πήρε μετάθεση και έπρεπε να φύγει. Η καθημερινότητα μας μια φρίκη . Εγώ να διαβάζω κατα μέσο όρο 8 -10 ώρες και το παιδί το πρωί με τη νταντά (ευτυχώς εξαιρετική) και το απόγευμα με τη μαμά μου. Τον έβλεπα μόνο το μεσημέρι και το βράδυ , ο μπαμπάς του μόνο Σ/Κ. Κλάμα και ενοχές σε καθημερινή βάση!!!Το Δεκεμβριο επιτέλους τελείωσα επιτυχώς και κάναμε υπέροχα χριστούγεννα!!!

Με τη νέα χρονιά άρχισα να ετοιμάζω το ιατρείο μου και εδώ και 5 μήνες είμαι πλέον ελευθερη επαγγελματίας. Τι να σας πω έχω ζοριστεί πάρα πολυ. Λόγω του ότι είμαι νέα στο χώρο έρχομαι στο ιατρείο πρωί απόγευμα με στερείται και πάλι το παιδάκι μου και νιώθω απαίσια!! Αν τουλάχιστον ήταν ο μπαμπάς μας εδώ θα ήταν αλλιώς . Το καλό είναι οτι το ιατρείο είναι κοντά στο σπίτι οπότε μου τον φέρνουν καμία βολτίτσα να κάνουμε αγκαλίτσες και τον βλεπω πάλι μεσημέρι και βράδυ μετά τις οκτώ. Ο΄ταν γυρνάω σπίτι βέβαια δεν κάνω ΤΙΠΟΤΑ παρα μονό ενασχόληση με το μικρό μου. Να φανταστείτε φτάσαμε στο σημείο να κοιμάται 12 το βράδυ για να προλαβαίνουμε να "χορταστούμε"!!!!

Νιώθω απαίσια αλλά από την άλλη δεν έχω άλλη επιλογή.Ελπίζω να μην σας κούρασα . Ηθελα απλά να τα βγάλω από μέσα μου.:sad:

[konka]

Ααααχχχχ!!!!!

Ωραίο θέμα! Να πω και εγώ τον πόνο μου γιατί τελικά μόνο οι εργαζόμενες μανούλες θα με καταλάβουν κ εμένα! Εγώ έχω 2 αγοράκια. Ενα 2,5 ετών κ ένα 7 μηνών. Δουλεύω εδώ κ 10 χρόνια σε μία εταιρία με ξενοδοχεία σε όλη την ελλάδα ...με καλό μισθό κ πολύ καλές σχέσεις με τα αφεντικά μου! Να φανταστείτε ότι μέσω του αφεντικού μου γνώρισα τον άντρα μου ο οποίος δούλευε κ αυτός σαν κατασκευαστής κτιρίων στην εταιρία!!

Όταν είχα ένα παιδί, δεν είχε έρθει ακόμα η κρίση! Κ έτσι είπα να πάω στην δουλειά με ημιαπασχόλη 4 ώρες! Απλά για να ξεσκάω λίγο! Το παιδί το κρατούσαν η πεθερά μου κυρίως, που έμενε δίπλα΄στο σπίτι μας!

Μετά ήρθε κ το 2ο μωράκι μου αλλά συγχρώνος κ η οικονομική κρίση!!!

Η οικοδομή πλέον έχει πάρει την κάτω βόλτα! Εμείς αγοράσαμε διαμέρισμα, πήραμε δάνειο σύν τα δάνεια της εταιρίας του άντρα μου! Μετακομίσαμε 30 χλμ μακριά απο την πεθερά μου και άλλα τόσα απο την μαμά μου! Βοήθεια λοιπόν έδώ...καμία!!

Επρεπε να πάω στη δουλειά μόλις έγινε το μωρό σχεδόν 3 μηνών! Παρεπιπτόντως, η δουλειά μου άλλα 30 χλμ απο το σπίτι μου!!

Με παρακάλεσε ο εργοδότης μου να μην πάρω το 6ωρο αλλά να δουλέψω 8ωρο κ να παίρνω παραπάνω ρεπό! Εγώ δέχτηκα!

ρώτησα παιδικο σταθμό για τον μεγάλο, 340 ευρώ κ μέχρι της 4 η ώρα! Εγώ σχολάω 6:30 κ μέχρι να επιστρέψω καλές 7!! Και το μωρό τι θα το κάνω???

Ετσι λοιπόν προσφέρθηκαν οι γιαγιάδες!!!

Στην αρχή η μαμά μου κρατούσε κ τα 2 μαζί κ έμενε στο σπίτι μας τις μέρες που δο΄λευα! Η πεθερά μου ήρθε όλες κ όλες 2 φορες κ έμεινε σπίτι μας κ μετά ήθελε να της πηγαίνουμε στο χωριό το 1 μόνο παιδί γιατί κ τα 2 μαζί δεν τα έκανε καλά!!!

Οκ! Μετακομίσαμε εμείς για 2 μήνες στο χωριό του άντρα μου και κάναμε κάθε μέρα....χιλιόμετρα γιατί εγώ φεύγοντας το πρωί για τη δουλειά έπρεπε να πάω το ένα παιδί στη μάνα μου που...εφυγε κ αυτή για το χωριό!!!...άλλα 30 χλμ!!!! Τώρα τον Σεπτ. επιστρέψαμε σπίτι μας γιατί μας έφευγαν το μήνα 600 ευρώ στις βενζίνες!!

Ηθελα τώρα απο Σεπτέμβρη να πάω τον μεγάλο στον παιδικό, αλλά αρρώστησε, 2 εισαγωγές στο νοσοκομείο μέσα σε ένα μήνα με δύσπνοια και άπνοιες! Μου είπαν να αποφύγω τον παιδικό γιατί θα αρρωστήσει κ θα ξαναπάθει δύσπνοια και ξανά εισαγωγή!! Οπότε πάει κ ο παιδικός!!! Η πεθερά δε θέλει να έρχεται να μένει σπίτι μου, οπότε πρέπει να αφήνω το παιδί στο χωριό!

Σήμερα έχω κάνει 180 χλμ με τα παιδιά, να τα πάω το πρωί στη μαμά μου, να φύγω να πάω στη δουλειά κ σχολώντας να περάσω να πάρω τον έναν να τον πάω στο άλλο χωριό κ μετά να φύγω να πάω στο σπίτι μου! Γύρισα στις 21:00 απο τις 7:30 το πρωί που έφυγα απο το σπίτι μου!

Χωρίς τα παιδιά μου...ο άντρας μου δεν έχει γυρίσει ακόμα απο το γραφείο...22:00 είναι η ώρα...και που είσαι ακόμα!!!!!

Εχω βάλει πλυντήριο, πρέπει να μαγειρέψω....αλλα δεν μπορωωωωωωωω!!!!!

Εβαλα ένα ουισκάκι και κάθομαι και σας λέω τον πόνο μου!!

Νομίζω ότι θα πάθω κατάθλιψη στο τέλος!

Κ ενώ μου έλεγαν οι γιαγιάδες ότι θα έρχονται μία η μία κ μία η άλλη...τώρα δεν έρχεται καμία! Κ πρέπει να λέω κ ευχαριστώ απο πάνω!!!!

Εχω ρίξει πολύ κλάμα σήμερα....

 

αααχχχχ τα είπα κ ξαλάφρωσα...λίγο!!!

 

 

Το καλό είναι ότι σταματάω τη δουλειά σε 15 μέρες!! Θα μα

[zoumpoulia09]

Ααααχχχχ!!!!!

Ωραίο θέμα! Να πω και εγώ τον πόνο μου γιατί τελικά μόνο οι εργαζόμενες μανούλες θα με καταλάβουν κ εμένα! Εγώ έχω 2 αγοράκια. Ενα 2,5 ετών κ ένα 7 μηνών. Δουλεύω εδώ κ 10 χρόνια σε μία εταιρία με ξενοδοχεία σε όλη την ελλάδα ...με καλό μισθό κ πολύ καλές σχέσεις με τα αφεντικά μου! Να φανταστείτε ότι μέσω του αφεντικού μου γνώρισα τον άντρα μου ο οποίος δούλευε κ αυτός σαν κατασκευαστής κτιρίων στην εταιρία!!

Όταν είχα ένα παιδί, δεν είχε έρθει ακόμα η κρίση! Κ έτσι είπα να πάω στην δουλειά με ημιαπασχόλη 4 ώρες! Απλά για να ξεσκάω λίγο! Το παιδί το κρατούσαν η πεθερά μου κυρίως, που έμενε δίπλα΄στο σπίτι μας!

Μετά ήρθε κ το 2ο μωράκι μου αλλά συγχρώνος κ η οικονομική κρίση!!!

Η οικοδομή πλέον έχει πάρει την κάτω βόλτα! Εμείς αγοράσαμε διαμέρισμα, πήραμε δάνειο σύν τα δάνεια της εταιρίας του άντρα μου! Μετακομίσαμε 30 χλμ μακριά απο την πεθερά μου και άλλα τόσα απο την μαμά μου! Βοήθεια λοιπόν έδώ...καμία!!

 

 

Επρεπε να πάω στη δουλειά μόλις έγινε το μωρό σχεδόν 3 μηνών! Παρεπιπτόντως, η δουλειά μου άλλα 30 χλμ απο το σπίτι μου!!

Με παρακάλεσε ο εργοδότης μου να μην πάρω το 6ωρο αλλά να δουλέψω 8ωρο κ να παίρνω παραπάνω ρεπό! Εγώ δέχτηκα!

ρώτησα παιδικο σταθμό για τον μεγάλο, 340 ευρώ κ μέχρι της 4 η ώρα! Εγώ σχολάω 6:30 κ μέχρι να επιστρέψω καλές 7!! Και το μωρό τι θα το κάνω???

Ετσι λοιπόν προσφέρθηκαν οι γιαγιάδες!!!

Στην αρχή η μαμά μου κρατούσε κ τα 2 μαζί κ έμενε στο σπίτι μας τις μέρες που δο΄λευα! Η πεθερά μου ήρθε όλες κ όλες 2 φορες κ έμεινε σπίτι μας κ μετά ήθελε να της πηγαίνουμε στο χωριό το 1 μόνο παιδί γιατί κ τα 2 μαζί δεν τα έκανε καλά!!!

Οκ! Μετακομίσαμε εμείς για 2 μήνες στο χωριό του άντρα μου και κάναμε κάθε μέρα....χιλιόμετρα γιατί εγώ φεύγοντας το πρωί για τη δουλειά έπρεπε να πάω το ένα παιδί στη μάνα μου που...εφυγε κ αυτή για το χωριό!!!...άλλα 30 χλμ!!!! Τώρα τον Σεπτ. επιστρέψαμε σπίτι μας γιατί μας έφευγαν το μήνα 600 ευρώ στις βενζίνες!!

Ηθελα τώρα απο Σεπτέμβρη να πάω τον μεγάλο στον παιδικό, αλλά αρρώστησε, 2 εισαγωγές στο νοσοκομείο μέσα σε ένα μήνα με δύσπνοια και άπνοιες! Μου είπαν να αποφύγω τον παιδικό γιατί θα αρρωστήσει κ θα ξαναπάθει δύσπνοια και ξανά εισαγωγή!! Οπότε πάει κ ο παιδικός!!! Η πεθερά δε θέλει να έρχεται να μένει σπίτι μου, οπότε πρέπει να αφήνω το παιδί στο χωριό!

Σήμερα έχω κάνει 180 χλμ με τα παιδιά, να τα πάω το πρωί στη μαμά μου, να φύγω να πάω στη δουλειά κ σχολώντας να περάσω να πάρω τον έναν να τον πάω στο άλλο χωριό κ μετά να φύγω να πάω στο σπίτι μου! Γύρισα στις 21:00 απο τις 7:30 το πρωί που έφυγα απο το σπίτι μου!

Χωρίς τα παιδιά μου...ο άντρας μου δεν έχει γυρίσει ακόμα απο το γραφείο...22:00 είναι η ώρα...και που είσαι ακόμα!!!!!

Εχω βάλει πλυντήριο, πρέπει να μαγειρέψω....αλλα δεν μπορωωωωωωωω!!!!!

Εβαλα ένα ουισκάκι και κάθομαι και σας λέω τον πόνο μου!!

Νομίζω ότι θα πάθω κατάθλιψη στο τέλος!

Κ ενώ μου έλεγαν οι γιαγιάδες ότι θα έρχονται μία η μία κ μία η άλλη...τώρα δεν έρχεται καμία! Κ πρέπει να λέω κ ευχαριστώ απο πάνω!!!!

Εχω ρίξει πολύ κλάμα σήμερα....

 

αααχχχχ τα είπα κ ξαλάφρωσα...λίγο!!!

 

 

Το καλό είναι ότι σταματάω τη δουλειά σε 15 μέρες!! Θα μα

 

 

σε καταλαβαίνω απόλυτα..είναι όντως δύσκολο δουλειά και παιδιά...και εγώ στην δουλειά μου μπορεί να χρειαστεί να κάτσω και 13 ώρες.όπως επίσης και σβκτι να κάνω όμως;;;τα έξοδα πολλά...έχω ένα παιδάκι 14 μηνών και το σκέφτομαι να κάνω άλλο κάτω απο τέτοιες συνθήκες παρόλο που το θέλω πολύ.

την μικρή μου μου την κρατάνε η πεθερά και γιαγια μου 70 και 75 χρονών αντίστοιχα.την αγαπάνε και τις αγαπάει πολύ αλλά.........

σκέφτομαι να τους πω να το γυρίσουμε 4ωροθα τα βγάζουμε πέρα;;;να μου πεις τα θες όλα δικά σου;;όχιιιιιιιιιιιιιιαλλά οι ανάγκες πολλές.ο άντρας μου είναι απλήρωτος 5 μήνες.τα βγάζουμε πέρα με τον δικό μου μισθό(800:roll:παρακαλώ)άν δουλέψω 4ωρο θα πάει 411€.

[kokoraki]

Αχ, κορίτσια, τα ίδια προβλήματα έχουμε λίγο-πολύ όλες οι εργαζόμενες μαμάδες. Εγώ αυτή τη στιγμή είμαι στο γραφείο μου (ξεκλέβω χρόνο...). Ο γιός μου είναι αυτυχώς στο σπίτι με τη μαμά μου αλλά κι εγώ δουλεύω πολλές ώρες, ο άντρας μου έρχεται σπίτι μετά τις 7 και ο μπέμπης κοιμάται στις 9. Τον βλέπουμε ελάχιστες ώρες, μόνο το ΣΚ τον χορταίνουμε. Εγώ εν τω μεταξύ δεν θέλω η μαμά μου να κάνει καμία δουλειά στο σπίτι μου (είναι 73 ετών) αλλά μόνο να κρατάει το παιδί. Αποτέλεσμα: Μετά τις 9 που κοιμάται το μωρό, τρέχουμε σαν το Βέγγο. Μαγείρεμα δικό μας και του παιδιού, πλυσίματα, σκούπισμα, μάζεμα παιχνιδιών, μπάνιο εμείς κ.α. Στο σούπερ μάρκετ πηγαίνω στο διάλειμμα της δουλειάς (1-2μ.μ.) προκειμένου να μη χάνω χρόνο και να πηγαίνω σπίτι όσο πιο γρήγορα γίνεται. Ο άντρας μου στη δουλειά του θα μείνει μέχρι τέλος του μήνα, απολύθηκε. Άρα, δε συζητάμε να σταματήσω να δουλεύω.....Ούτως ή άλλως, με τον ένα μισθό δε βγαίνει. Οπότε κάνουμε υπομονή. Καταραμένη κρίση και καταραμένα ωράρια που καταργήθηκαν και ο κάθε εργοδότης σε κρατάει από το πρωί μέχρι το βράδυ - εννοείται χωρίς υπερωρίες....

[σπουργίτι]

Αγαπητή μου Konka, έχεις σκεφτεί καθόλου την περίπτωση να προσλάβεις κάποια νταντά; Τα έξοδα του πήγαινε έλα θα σου βγάζουν το μισό μισθό της σίγουρα! Τα παιδιά σου δεν θα ταλαιπωρούνται πέρα δώθε, κι εσύ θα είσαι πιο ήρεμη και πιο ξεκούραστη, αφού δεν θα χρειάζεται να κάνεις όλες αυτές τις διαδρομές και δεν θα έχεις ανάγκη κανέναν! Καταλαβαίνω ότι δεν είναι εύκολο να εμπιστευθείς σε κάποιον τα παιδιά σου (εγώ ευτυχώς δεν χρειάστηκε να το κάνω), αλλά αν η προθυμία των γιαγιάδων είναι του επιπέδου που περιγράφεις, νομίζω είναι η καλύτερη λύση

[SKEK]

Συμφωνώ με το σπουργίτι, τα παιδιά θα έχουν ένα σταθερό περιβάλλον και αν οι γιαγιάδες θελήσουν να βοηθήσουν στην πορεία, ας το κάνουν με το σπίτι ή το φαγητό.

[SUPERMOM]

Αχ βρε κορίτσια, τι ευαίσθητο θέμα θίξατε. Είμαι κι εγώ απο τις "ταλαίπωρες" εργαζόμενες μανούλες που αναγκάστηκα να αφήσω το λουλουδάκι μου δυο μήνες αφού γέννησα γιατι δεν είχα άλλη επιλογή. Οι τύψεις αφόρητες αλλά δυστυχώς στην δύσκολη πλέον εποχή μας πρέπει να εργάζονται και οι δύο οι γονείς για να ανταπεξέλθουν. Και πάλι καλά που τον πρώτο χρόνο ήταν καλά η μανούλα μου και μου κράτησε τη μικρή. Μετά που αρρώστησε η μανούλα μου(καρκίνος-χημειοθεραπείες)την έβαλα σε παιδικό σταθμό (μια χαρά τα πήγαμε βέβαια). Απο πεθερά δέ, τίποτα !!! Κι εκείνη με alzheimer. Πίκρα σας λέω. Στη σκέψη ενός δεύτερου παιδιού πελαγώνω με το τί θα κάνω!!! Το θέλω αλλά .......όταν δεν υπάρχει καμμία απολύτως βοήθεια, δουλεύεις και ταυτόχρονα τρέχεις και για τους αρρώστους....... Παρ'όλα αυτά, όλος ο ελεύθερος χρόνος μου είναι αφιερωμένος στη μικρή μου και πάλι καλά που έχω και καλό ωράριο στη δουλειά, σχολάω 15.30 , πάλι καλά.

[sevoula]

ένα έχω να πω.

όλες οι εργαζόμενες μανούλες πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να μείνουν με τα μικρά τους τουλάχιστον μέχρι να γίνουν 2 χρόνων. αλλά να πληρώνονται, έστω τα μισά.

μετά μέχρι τα 5 πρέπει να υπάρχει μειωμένο ωράριο.

αυτό το καθεστώς που κατηγοριοποιεί τις μανούλες σε ά' και β' κατηγορίας, που δεν ελέγχεται η εφαρμογή του νόμου περί προστασίας της μητρότητας, της ανηλικότητας του παιδιού.... έχει καταντήσει αηδία.

υπάρχουν και γυναίκες που δεν δουλεύουν από βαρεμάρα ή γιατί τους έχει σφηνώσει το όνειρο-ψώνιο της καριέρας. υπάρχουν και γυναίκες που πρέπει να δουλέψουν για να ζήσει η οικογένεια.

εντάξει όσες δεν αντέχουν το σπίτι και όλα τα συναφή, ας σηκωθούν να πάνε στη δουλειά. πάσο. αλλά να αφήνουμε τα πιτσιρίκια από 3 μηνών σε γιαγιάδες ή σε παιδικούς από τόσα μικρά, είναι έγκλημα.

αν έχω τύψεις; όχι δεν έχω, γιατί κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για το καλό της οικογένειάς μου. έχω γίνει σούπεργούμαν, έχω ξεχάσει τα θέλω μου, δεν κάνω όσα θέλω με τον άντρα μου, καλά αυτό έχει καταντήσει ανέκδοτο, αφήνω την κόρη μου στην πεθερά μου, πριν και στη μαμά μου, ενώ δεν θέλω, θα ήθελα αναγκαστικά παιδικό, αλλά δεν συμφωνεί ο σύζυγος (την θέλει να ανεξαρτητοποιηθεί περισσότερο πρώτα), θα ήθελα να μην χάσω τα πρώτα της βήματα, τα λογάκια της...κλπ, θα ήθελα να την έχω αγκαλιά όποτε την σκέφτομαι, θα ήθελα να μην την β΄γαζουν από το πρόγραμμα που της έχω, από τον τρόπο που την μεγαλώνω, που της μιλάω, θα ήθελα να ....

δεν έχω τύψεις, έχω νεύρα με το κράτος, που το πληρώνω για να αδιαφορεί για μένα.

έχω νεύρα με εμένα που επέλεξα ένα επάγγελμα μόνο και μόνο για το χατήρι του πατέρα μου, ενώ ήθελα παιδαγωγικά. τώρα θα ήμουν σπίτι μου, με το παιδί, θα έκανα το φαγητό μου, θα είχα το σπίτι τζιτζί και χρόνο-διάθεση για έξοδο ως οικογένεια, ως ζευγάρι, ως μαμά και κόρη.

δεν μου φτάνει ο χρόνος, γιατί ενώω για ένα χρόνο είμαι σε μειωμένο, τον Δεκέμβριο θα είμαι πάλι μέχρι τις 4.30, που σημαίνει σπίτι στις 5.30 περίπου.

τί να πρωτοκάνω τότε; μπάνιο την κόρη μου; τάισμα; να πάιξουμε; να μαγειρέψω, να πλυθώ; να σκουπίσω; να σιδερώσω-πλύνω-βάλω πλυντήριο;

τον άντρα μου πότε θα τον δω; στο όνειρό μου; γιατί με όλα αυτά, δικαιολογημένα γινόμαστε ρομπότ-ξένοι. και μετά απορούμε για τα διαζύγια, για την αποξένωση.

και λίγα είπα.

[zoegeo07]

Αστα βράστα sevoula!!!!

Εγώ πάλι είμαι μαμά γ κατηγορίας γιατί σαν ελεύθερη επαγγελματίας όχι μειωμένο ωράριο ούτε καν άδεια λοχείας δεν μπορώ να πάρω!!! Τώρα που σκεφτόμαστε για δεύτερο ανατριχιάζω στην ιδέα οτι μόλις βγώ από την κλινική θα πρέπει να έρθω στο ιατρείο με το μωρό κρεμασμένο στο στήθος.....Το μόνο θετικό στην περίπτωσή μου είναι οτι το ιατρείο είναι σε απόσταση αναπνοής από το σπίτι οπότε τουλάχιστον δεν χάνω ώρα στις μετακινήσεις!!!! Από τύψεις πάντως φουλ!!!!!!

[SKEK]

Σου απαντώ εγώ που το ζω ενάμιση χρόνο τώρα και έχω καταντήσει να συντροφιά με μια μόνιμη κούραση. Εγώ που είμουν ακούραστη 24 ώρες το 24ωρο αν χρειαζόταν.

 

Ξυπνάω στις 6 και κάποτε λίγο νωρίτερα. Ετοιμάζομαι ενώ έξω είναι σκοτεινιά (μπάνιο, ντύσιμο, βάψιμο), στις 7 ξυπνάει η μικρή μου που θέλει εγώ να την ετοιμάσω και στις 7.40 είμαστε στο δρόμο για τον παιδικό και μετά για τη δουλειά. Στις 8 είμαι γραφείο μέχρι τις 4.30. Μόλις σχολάσω πάω ευθεία στον παιδικό και μετά σπίτι. Αν χρειαστούμε κάτι από το δρόμο (ψωμί, γάλα, φρούτα ή ότιδήποτε) καταλήγουμε να μπούμε σπίτι στις 5.30. Τι να πρωτοκάνω με το παιδί κρεμμασμένο πάνω μου και που θέλει την αμέριστη προσοχή μου? Περιορίζομαι στο να μαγειρέψω για το παιδί, να το κάνω μπάνιο και να το φροντίσω. Εμείς τρώμε ότι πιο εύκολο μπορώ να ετοιμάσω. Η μοναδική βοπήθεια που έχω είναι η γυναίκα που έχω για τις δουλειές η οποία έρχεται 3 φορές την εβδομάδα τις ώρες που είμαι στη δουλειά και κάνει τα πάντα εκτός από φαγητό και πλυντήρια.

[sevoula]

Αστα βράστα sevoula!!!!

Εγώ πάλι είμαι μαμά γ κατηγορίας γιατί σαν ελεύθερη επαγγελματίας όχι μειωμένο ωράριο ούτε καν άδεια λοχείας δεν μπορώ να πάρω!!! Τώρα που σκεφτόμαστε για δεύτερο ανατριχιάζω στην ιδέα οτι μόλις βγώ από την κλινική θα πρέπει να έρθω στο ιατρείο με το μωρό κρεμασμένο στο στήθος.....Το μόνο θετικό στην περίπτωσή μου είναι οτι το ιατρείο είναι σε απόσταση αναπνοής από το σπίτι οπότε τουλάχιστον δεν χάνω ώρα στις μετακινήσεις!!!! Από τύψεις πάντως φουλ!!!!!!

όχι γ' γ..α κατηγορίας!

γιατί ελεύθερη επαγγελματίας είμαι, αλλά και έμμισθη δικηγόρος είμαι. που ο νόμος λέει ο.κ. ό,τι και για τις δημοσίους υπαλλήλους, αλλά δεν εφαρμόζεται τίποτα. γιατί ο εργοδότης είναι ο νόμος.

γιατί και αποκόλληση είχα και έμεινα απλήρωτη. και την άδεια λοχείας απλήρωτη την έβγαλα, για να θηλάσω το μωρό μου.

γιατί αν ήμουν μόνο ελεύθερη επαγγελματίας δεν θα ήμουν μάνα πάλι;

δεν πλήρώνω σαν βόδι τα ταμεία μου;

ποιά η εξασφάλισή μου;

μειωμένο και τρίχες κατσαρές. που την ξέρω την τύχη μου από Δεκέμβριο. σιγά μην κρατηθεί στις 4.30. θα γίνει όπως πριν 9ωρο και βάλε!

αλλά γιατί να κατηγορώ τον εργοδότη μου, που κατά τα άλλα δεν έχω κανένα παράπονο. γιατί το αφήνει το κράτος το ελέυθερο τηςεφαρμογής του νόμου στον εργοδότη και δεν το ρυθμίζει αυτόματα μέσω του ταμείου;

γιατί δεν έχουν λεφτά τα ταμεία!

γεμίστε τα ταμεία και αδειάστε τα πορτοφόλια από τα λαμόγια!

αει στο καλό!

δίκιο έχει ο άντρας μου που δεν θέλει δεύτερο προς το παρόν.

εδώ δεν προλαβαίνουμε να χέσ.., θα κάνουμε και 2ο;

τα έχω πάρει άσχημα. και δεν έιμαι η μόνη.

μήπως να κάνουμε ένα έγγραφο, όσες κατηγορίες εργαζομένων γυναικών-μαμάδων έχουμε πρόβλημα εφαρμογής του νόμου, να το καταθέσουμε στο Συνήγορο του Πολίτη;

εγώ δεν είχα καν το χρόνο να το κυνηγήσω το δικό μου θέμα παραπέρα. δεν ήθελα να κάνω δικαστικά κάτι εναντίουν του αφεντικού μου. είναι καλή δουλειά αυτή που έχω και με καλές αποδοχές. αλλά το πρόβλημα το εντοπίζω στο κράτος, στα ταμεία συγκεκριμένα.

είμαι πύραυλος!

[SKEK]

Ξέχασα τις τύψεις... Δεν έχω χρόνο να τις σκεφτώ. Μόλις βρω λίγο χρόνο, τσουπ έρχονται. Πιο πολλές τύψεις όμως έχω για τον άντρα μου που κάποτε φέρομαι λες και δεν υπάρχει.

[sevoula]

ούτε τύψεις δεν έχω για τον άντρα μου ούτε εκείνος για μένα. δεν προλαβαίνουμε να έχουμε τύψεις.

οι τύψεις είναι πολυτέλεια για όσους έχουν χρόνο να σκέφτονται!

θέλω να τσιρίξω από απογοήτευση!

[zoegeo07]

Ξέρετε τι φοβάμαι περισσότερο; Μήπως καθοδηγούμενη από τις τύψεις κάνω λάθη στη διαπαιδαγώγηση του παιδιού και το κακομάθω. Εννοώ πως οκ έχω βάλει όρια αλλά δεν μπορώ να είμαι όσο αυστηρή είναι μια μαμά "πλήρους απασχόλησης". Συχνά υποκύπτω και κάνω χατηράκια γιατί μου λείπει τρελλά!!! Παράδειγμα για να καταλάβετε το βράδυ ξαπλώνουμε αγκαλίτσα μέχρι να τον πάρει ο ύπνος και μετά πάω στο κρεβάτι μου γιατί απλούστατα δεν αντέχω να τον αφήσω να κλάψειι για να κοιμηθεί. Και όλοι μου λένε πως είναι λάθος . Ε λοιπόν δεν μπορώ να το κάνω αλλιώς.....

[sevoula]

σου έχω νέα!

δεν είσαι η μόνη! αλλά δεν το κάνω λόγω τύψεων.

την βάζω για ύπνο στο κρεβάτι της. κοιμάται ως τις 12.30, μετά κλαίει. έχει τύχει να ξανακοιμηθεί με το χάδι μου ως τις 3.30. πάντως συνήθως μετά τις 12.30 θέλει τη μαμά της. την πάιρνω μαζί μας και κοιμόμαστε τα τρία μας!

δεν έχω κάνει πιο ωραίο-γλυκό ύπνο! τύψεις νιώθω, γιατί θα έπρεπε να το είχα προβλέψει όταν μας προέκυψε το άγχος αποχωρισμού γύρω στους 7 μήνες, να μην την πάρω στο κρεβάτι μας. τότε όμως δεν ήξερα ότι έπρεπε να επιμείνω με τα χαδάκια, με την συχνή παρουσία μου στο κρεβάτι της, δίπλα της.

τώρα, δεν το παίρνω απόφαση να το κάνω. είναι δύσκολο. αλλά όσο με παίρνει χρονικά το κάνω. αν όμως είμαι ψόφια, την παίρνω αγκαλίτσα κρεβατάκι με μανούλα, μπαμπούλη και τέλος!

στο 2ο θα ξέρω καλύτερα!

[Ειρήνη]

Η μοναδική βοπήθεια που έχω είναι η γυναίκα που έχω για τις δουλειές η οποία έρχεται 3 φορές την εβδομάδα τις ώρες που είμαι στη δουλειά και κάνει τα πάντα εκτός από φαγητό και πλυντήρια.

 

Φίλη skek

 

Δεν θελω σε καμια περιπτωση να υποβαθμισω την κουραση σου (σε καμια περίπτωση!) αλλά η βοήθεια που εχεις είναι ΠΟΛΥ σημαντική!

 

Για σκέψου και κάποιες από μας (και γω μέσα σ' αυτές) που έχουμε το χειρότερο ωράριο για μία μανούλα (10.00 - 18.00) φτάνουμε στο σπίτι καλές 19.00 το βράδυ και μετά πρέπει να κάνουμε τα πάντα γιατί δεν έχουμε απολύτως καμία βοήθεια και δεν υπάρχει δυνατότητα για γυναίκα...

 

Τύψη είναι το μεσαίο μου όνομα.... :cry:

[zoegeo07]

Αυτό που είναι σημαντικό πάντως και φαντάζομαι συμφωνείτε όλοι είναι να αφιερώνουμε ακόμη και τον λίγο χρόνο που έχουμε στα μικρά μας΄.Είναι κατι που το κάνω πάντα με χαρά και ας μου στερεί 'προσωπικό ' χρόνο!!! Τις ώρες που είμαι σπίτι του τις χαρίζω απλόχερα . Το κακό είναι πως μένουν πίσω οι δουλειες του σπιτιού αλλά δεν βαριέσαι;; Δεν θα περάσουμε από επιθεώρηση!!! Ευτυχώς παίζει και ταπεράκι από μανούλα οπότε δεν πεινάμε....

[Ειρήνη]

Στο τέλος θα μου γίνει έμμονη ιδέα (τι ΘΑ μου γίνει δηλαδή… μου έχει ήδη γίνει..)… Γιατί θα πρέπει να είναι έτσι σκατένια η ζωή μας? Γιατί δηλαδή να μην μπορούμε να επιλέγουμε τον τρόπο ζωής μας? Δεν μιλάω για πλούτη ή χλιδάτη ζωή αλλά μιλώ τουλάχιστον για το αυτονόητο και το δίκαιο. Η κάθε μανούλα να μπορούσε να επιλέξει τον τρόπο που μεγαλώνει το παιδί της. Να υπήρχε επιλογή για κάθε μία από μας για το αν θα εργαστεί, πόσες ώρες κλπ. Να μπορεί να μεγαλώσει ουσιαστικά το παιδί της, να μπορεί να το ζει, να το διαπαιδαγωγεί εκείνη….. πόσα κομμάτια δηλαδή να γίνει ένας άνθρωπος?

[ΑΦΡΟΔΙΤΑΚΙ]

Αυτό που είναι σημαντικό πάντως και φαντάζομαι συμφωνείτε όλοι είναι να αφιερώνουμε ακόμη και τον λίγο χρόνο που έχουμε στα μικρά μας΄.Είναι κατι που το κάνω πάντα με χαρά και ας μου στερεί 'προσωπικό ' χρόνο!!! Τις ώρες που είμαι σπίτι του τις χαρίζω απλόχερα . Το κακό είναι πως μένουν πίσω οι δουλειες του σπιτιού αλλά δεν βαριέσαι;; Δεν θα περάσουμε από επιθεώρηση!!! Ευτυχώς παίζει και ταπεράκι από μανούλα οπότε δεν πεινάμε....

 

Κι εγώ το ίδιο κάνω. Η στοίβα με τα ρούχα για σίδερο κοντέυει να φτάσει το ύψος μου... Όταν όμως θέλει χρόνο μαζί μου (η μεγάλη) δεν πρόκειται να της ξαναπώ τώρα έχω δουλειά. Μόνο όταν μαγειρεύω της λέω να περιμένει εκτός αν θέλει να με βοηθήσει, γιατί την αφήνω να ρίχνει μπαχαρικά και τέτοια.

Αν είδατε την τελευταία ταινία με την Tinkerbell θα καταλάβετε πόσο σημαντικό είναι να δίνουμε σημασία στα παιδιά. ΄Οχι ό,τι έχουμε ανάγκη τον κινηματογράφο για να το καταλάβουμε αλλά απλά αφήνει νοήματα για τους γονείς.