Σχεσεις με παιδια συζυγου απο προηγουμενο γαμο

[emmalene]

Ειμαι παντρεμενη εδω και 9 μηνες μετα απο σχεση εναμιση χρονου. Ο συζυγος μου ειχε κανει προηγουμενο γαμο απο τον οποιο τελικα πηρε διαζυγιο μετα απο πολλη ταλαιπωρια ακριβως ενα μηνα πριν τον γαμο μας.Απο αυτον τον γαμο απεκτησε δυο πανεμορφα παιδακια ηλικιας 9 και 4 σημερα τα οποια μενουν με την μαμα τους αλλα τα βλεπουμε καθε τριτη και πεμπτη γαι δυο ωρες και καθε δευτερο σαββατοκυριακο.Μεχρι τον γαμο ειχα προσαπθησει να εχω μαι καλη σχεση με την μητερα τους καθοτι τα παιδια τα λατρευω και ηθελα παντα να ειναι καλα ΟΛΑ τα παιδια. Εκεινη παρολη την εμπαθεια που ειχε με τον συζυγο μου εδειξε αρχικα καλη διαθεση για επικοινωνια καθοτι οπως ελεγε και η ιδια τα παιδια μου εδειχναν εμπιστοσυνη και συμπαθεια.Συναντηθηκαμε μαλιστα και δυο φορες γαι καφε οπου την διαβεβαιωσα οτι δεν εχω καμια προθεση να την μειωσω σαν μανα απλα θα ηθελα επειδη μενω αρκετα με τα πιστσιρικαι να ξερει ποια ειμαι.Μολςι ομως παντρευτηκαμε αρχισαν τα ΤΕΡΑΣΤΙΑ προβληματα....Η αληθεια ειναι οτι και στην αρχη της γνωριμιας μου με τον συζυγο και τα παιδια παρολο που ηταν ηδη σε διασταση και εκεινος εμενε μονος,δημιουργησε θεματα οπως να στελνει τα πιτσιρικια να με βριζουν, να τους απαγορευει να τα παιρνω αγκαλια κτλ τα οποια ομως θεωρησα απλες αντιδρασεις μιας μητερας που φοβοταν μην χασει την αγαπη των παιδιων της.Δυστυχως το θεμα δεν σταματαει και φτασαμε την 28η οκτωβριου να οδηγησει τοσο τον συζυγο μου οσο και τα δυο παιδια μαζι εμ εκεινη μεσα σε ΠΕΡΙΠΟΛΙΚΟ διοτι κρατησε τα παιδια δυο ωρες παραπανω ο συζυγςο μου απο οσο προεβλεπε το συμφωνητικο.Επιμενει δε οτι ολα αυτα τα κανει ο συζυγςο μου απλα γαιτι θελει να την ενοχλει επειδη την θελει και οχι γαι τ απαιδια.

Η κατασταση εχει φτασει στο απροχωρητο με δικαστηρια,την μητερα της να ωρυεται και να βριζει καθε φορα που προσπαθει ο συζυγςο μου να επικοινωνησει με τα παιδια, την τελευταια δε φορα μπροστα στον 4 χρονο τον αποκαλεσε καραγκιοζη και διαφορα αλλα κοσμητικα.Επισης επιτεθηεκ και σε μενα επιπροσωπικου διοτι λεει εξυβρισα την κορη της πραγμα ψευδες.ΚΑτανοω ισως την πικρια εξαιτιας του διαζυγιου και την αισθηση οτι εμεινε μονη εμ δυο παιδια αλλα πλεον δεν ξερω πςω να αντιδρασω....Ο μεγαλος τωρα λεει τι ακριβςω περναγε αυτα τα δυο χρονια οπου του απαγορευαν να μιλησει στο τηλεφωνο με τον πατερα του κλειδωνοντας τον στην τουαλετα..Ο μικρος οταν ειναι μπροστα η μαμα του δεν μιλαει καλα στον μπαμπα διοτι λεει η μαμα στεναχωριεται και το αντιστοιχο οταν ειναι μπροστα ο μπαμπας με την μαμα...Ο μεγαλος λεει οτι κουραστηκε να ακουει διοτι ακουει πολλα και δεν προλαβαινει να τα αναλυσει!!!Ο συζυγος μου σκεφτεται πολυ σοβαρα να ζητησει την επιμελεια του παιδιου γεγονος που μεχρι προσφατα με εβρισκε αντιθετη διοτι θεωρουσα οτι η πρωην του απλα εχει νευρα και θα ηρεμησει.Θα ηθελα πραγματικα να μου πειτε τι θεωρειτε οτι πρεπει να γινει γιατι πλεον οτι και να κανουμε βρισκουμε τοιχο και επιθεση.Επισης σκεφτομαστε να κανουμε και ενα δικο μας παιδι και δεν μπορω να φανταστω τις συνεπειες..

[Belfaccino]

Πραγματικά, άσχημη κατάσταση.

 

Μπορώ να καταλάβω την πίκρα και τον θυμό που προφανώς τρέφει μια πρώην σύζυγος που αισθάνεται προδωμένη, απατημένη κτλ...

 

Δεν μπορώ να καταλάβω, όμως, πώς μπορεί μια μητέρα (ή σε άλλες περιπτώσεις, ένας πατέρας) να αρέσκεται στο να βασανίζει τα παιδιά του, κάνοντάς τα να ζήσουν ένα διαζύγιο με αυτό τον τρόπο και να τους καταστρέφει τη λιγοστή αίσθηση ασφάλειας που έχει μείνει.

 

Η γνώμη μου είναι ότι η πρώην έχει ανάγκη από ψυχολογική υποστήριξη, για να διευθετήσει τα συναισθήματά της και να ανοίξει τα μάτια της για να καταλάβει το κακό που κάνει στα παιδιά της.

 

Αυτό να ζητήσει ο σύζυγος... να τη βοηθήσει να ξεπεράσει τη διάλυση της οικογένειάς τους, για χάρη των παιδιών και όχι απλά να ζητήσει την επιμέλεια.

 

Η ψυχολόγος θα είναι σε θέση να κρίνει ορθά αν πράγματι πρέπει να της αφαιρεθεί η επιμέλεια των παιδιών.

[voula_2]

με συγχωρείς που θα το πω, αλλά ο θυμός δεν εγείρεται ξαφνικά και ανευ αιτιολογίας.

 

Έίσαι σίγουρη πως ο σύζυγός σου δεν δημιουργεί καταστάσεις εκ του πονηρού?

 

Είσαι σίγουρη πως τα παιδιά έχουν αποδεχθεί τον δικό σας γάμο (διότι δεν είναι υποχρεωμένα να τον δεχθουν επειδή εσείς νιώθετε καλά).

 

πρωτού κατηγορήσετε μία μητέρα για συναισθηματική αστάθεια (λες και αυτές δεν μπορούν να έχουν παιδιά), εξετάστε την δική σας συμπεριφορά.

Αφήστε τα παιδιά στον άνθρωπο που τα έφερε στον κόσμο και προχωρήστε με την δική σας οικογένεια, διότι η μητέρα αυτή, όποια και ναναι, έχει δικαιώμα στην μητρότητα που η δική σας επιλογή δεν μπορεί να της στερήσει.

 

Σκέψου εσύ τι θα έκανες στην θέση της με τα συγκεκριμένα δεδομένα.

 

Με συγχωρείς για το έντονο του ύφους μου, δεν έχω πρόθεση να σε προσβάλλω. Μόνο σκέψου αυτήν την γυναίκα (τι υποχρέωση έχει απέναντί σου και τι εσύ και ο σύζυγός σου, απέναντί της ) και τίποτα άλλο.

[emmalene]

με συγχωρείς που θα το πω, αλλά ο θυμός δεν εγείρεται ξαφνικά και ανευ αιτιολογίας.

 

Έίσαι σίγουρη πως ο σύζυγός σου δεν δημιουργεί καταστάσεις εκ του πονηρού?

 

Είσαι σίγουρη πως τα παιδιά έχουν αποδεχθεί τον δικό σας γάμο (διότι δεν είναι υποχρεωμένα να τον δεχθουν επειδή εσείς νιώθετε καλά).

 

πρωτού κατηγορήσετε μία μητέρα για συναισθηματική αστάθεια (λες και αυτές δεν μπορούν να έχουν παιδιά), εξετάστε την δική σας συμπεριφορά.

Αφήστε τα παιδιά στον άνθρωπο που τα έφερε στον κόσμο και προχωρήστε με την δική σας οικογένεια, διότι η μητέρα αυτή, όποια και ναναι, έχει δικαιώμα στην μητρότητα που η δική σας επιλογή δεν μπορεί να της στερήσει.

 

Σκέψου εσύ τι θα έκανες στην θέση της με τα συγκεκριμένα δεδομένα.

 

Με συγχωρείς για το έντονο του ύφους μου, δεν έχω πρόθεση να σε προσβάλλω. Μόνο σκέψου αυτήν την γυναίκα (τι υποχρέωση έχει απέναντί σου και τι εσύ και ο σύζυγός σου, απέναντί της ) και τίποτα άλλο.

 

Απο την στιγμη που ζηταω γνωμη σαφως δεχομαι οποιαδηποτε γνωμη.Και δεν κατηγορω απλα προβληματιζομαι διοτι οπως και εσυ οι σκεψεις μου εχουν να κανουν και με το πως φερεται ο συζυγος μου.Δεν θεωρω οτι η δικη μου επιλογη η οποιουδηποτε αλλου μπορει να επηρεασει το ποιος εφερε παιδια στον κοσμο η αν θα κανω παιδια με τον συζυγο μου παρακατω.Αυτο που επιθυμω ειναι ηρεμια και αν και θα υπαρχουν παιδια απο δυο γαμους αυτα να συνυπαρχουν ηρεμα μεταξυ τους και αν επεμβαινουν μεγαλοι σε αυτο.Δεν εχω προθεση να θιξω την μητρικη ιδιοτητα κανενος και γιαυτο επελεξα να συναντηθω με την κοπελα και να προσπαθησω να εχω μια τυπικη τουλαχιστον σχεση ωστε να κατανοησει οτι δεν θιγει κανει ςακριβως αυτο που λες δηλαδη το οτι εχει δυο παιδια.Οι προσωπικες διαφορες ομως αναμεσα σε ενα ζευγαρι θεωρω ομως οτι πρεπει να αφηνουν τα παιδια απεξω και αυτη τη στιγμη υπαρχουν δυο παιδια τα οποια επιμονα ζηταν να ερθουν να μεινουν με τον πατερα τους για να ηρεμησουν οπως λενε τα ιδια.Ειλικρινα λοιπον σου λεω οτι αυτο ειναι οτι χειροτερο θα μπορουσε να συμβει οχι γιατι εχω προβλημα απλα γιατι οπως και εσυ θεωρω οτι τα παιδια οφειλουν να ειναι με την μητερα.

Η ευκολη εικονα ειναι εκεινη του πατερα που εκ του πονηρου(δεν κατανοω τι ειναι αυτο το πονηρο...)δημιουργει θεματα.Και αν ειναι πονηρο να καθυστερεις τα παιδια σου επειδη τα πηγες δυο ωρες στο λουνα παρκ με τον παππου τους κατα μιση ωρα απο το συμφωνημενο, και ετσι να καταληγεις στο αστυνομικο τμημα μαζι με τα παιδια και τον παππου τοτε ναι ειναι πονηρος...Και επειδη γνωριζω τι αποψη επικρατει συνηθως θα σου πω οτι ηταν σε διασταση επι διετιας και ειχαν σχεση αμφοτεροι.Απλα οταν η δικη της εληξε δεν βρηκε κατι αλλο ενω ο αντρας μου γνωρισε εμενα.

Δεν φταινε παντα οι αλλοι ξερεις..και εγω ειμαι απο αυτους που πρωτα ψαχνω ευθυνη σε μενα.

Και το εντονο υφος σου δηλωνει ενδιαφερον και ειναι αποδεκτο πληρως.

[voula_2]

Κοίτα emmalene, αν βγεις από την θέση της β συζύγου και δεις τα πράγματα από κάποια απόσταση, θα κατηγορούσες μία άλλη , οποιαδήποτε μητέρα εν διαστάσει, τα παιδιά της οποίας δεν έχει γνώση που είναι, πέρα από το γεγονός ότι τα άφησε στον πατέρα τους?

αυτό για να καταλάβεις πόσο σημαντικό είναι, φαντάσου μία γυναίκα η οποία έχει κακοποιηθεί από τον σύζυγό της (μεταφορικά το λέω), η οποία οφείλει να έλεγχει το που βρίσκονται τα παιδιά της ... για αυτό ο νόμος προβλέπει ορισμένες μέρες και χρόνους, άλλως θεωρείται απόπειρα απαγωγής (ή τουλάχιστον μπορεί να χρησιμοποιηθεί έτσι, εξ ου και η κλήση της αστυνομίας).

 

Προσωπικά εμένα μου φαίνεται περίεργη η στάση του συζύγου. Αφού αποφάσισε για άλλη οικογένεια, ας τηρήσει τα συμφωνηθέντα με την πρώτη σύζυγο. Το να τα ακυρώνει εκ των υστέρων δεν βοηθά κανενα σας και δημιοργεί και αμφιβολία στα παιδιά και στην μητέρα τους.

Εσύ σκέφτηκες τι πρόβλημα θα σου δημιουργήσει μία εκ νέου δικαστική διαμάχη? ποιος πιστεύεις ότι τελικά θα έιναι κερδισμένος από την αδυναμία διαχείρισης των θεμάτων του συζύγου? απλώς θέτω ερωτήματα...

 

Η τιμιότητα και η ειλικρίνεια μεταξύ των πρωην συζύγων είναι αυτή που θα σας επιτρέψει να προχωρήσετε και εσείς σαν νέα οικογένεια, αλλά και στα παιδιά τους. Οχι η επέκταση των πραγματων στα άκρα, εκβιαστικά.

Αυτό εγώ θα έλεγα στον σύζυγό μου αν είχα να κάνω με παρόμοια περθιστατικό: η αλήθεια πάει μπροστά...

[emmalene]

voula, δεν κατηγορω κανεναν.Και σαφως δεν θα ρωταγα να ακουσω και αλλες αποψεις επι του θεματος αν ημουν μια απλα β συζυγος που θελει να περναει καλα.Το πιο ευκολο θα ηταν να περναω καλα και να μην με ενδιαφερει καθολου τι κανουν οι δυο πρωην μεταξυ τους.Αυτο που με στεναχωρει ειναι η επιπτωση μιας διαμαχης σε δυο παιδια που ορθα μπορεις να μου πεις και τι σε νοιαζει αφου δεν ειναι δικα σου.Δυστυχως η ευτυχως με νοιαζει.Και σαφως για να χωρισουν δυο ανθρωποι δεν ταιριαζαν αλλιως δεν θα διελυαν την οικογενεια τους που εγω εφτασα 36 γαι να αποφασισω οτι βρηκα τον σωστο ανθρωπο να την κανω.Σαφως για να γινει ενας καυγας χρειαζονται δυο και φανταζομαι οτι δεχεσαι οτι ενω μπορει εγω με σενα πχ να συζηταω μια χαρα και να ταιριαζω με καποιον αλλο να γινετε ο χαμος σε τρια δευτερα.Η προθεση τςη ερωτησης δεν ηταν να κατηγορησω η να αθωωσω.Ηταν να δω και μια αλλη αντικειμενικη αποψη επι του πως χειριζομαι δυο παιδια που δεν ειναι δικα μου αλλα ετυχε να βρεθουν σε ενα κυκεωνα καυγαδων και αντιδικιων.Οσο για το δικαιο του παω δυο παιδια μεσα σε ενα περιπολικο στο τμημα επειδη παρολο που ενημερωσαν που ακριβως βρισκονταν καθυστερησαν μιση ωρα,με συγχωρεις δεν το αντιλαμβανομαι.Η απαγωγη δεν ειναι μιση ωρα καθυστερηση.Σε ενα διαζυγιο φταινε δυο ποτε ενας, οταν ομως υπαρχουν παιδια οφειλεις να ξεπερασεις οποιοδηποτε προσωπικο θεμα η τουλαχιστον να μην το εκτονωνεις μπροστα σε δυο ανηλικα.Εχω δει αντρες να παντρευονται δευτερη φορα και μετα απο δικαστηρια η απλα επειδη δεν αντιληφθηκαν ποτε το βαρος και την σημασια τςη υπαρξης ενος παιδιου που εφεραν στον κοσμο ,απλα να κανουν μια νεα ζωη με με μια νεα συζυγο μακρια απο ολα τα προβληματα που τοςυ οδηγησαν στην διαλυση του σπιτιου τους (..ειτε χαρακτηρα ειτε κακης συμβιωσης)και να μην ξανασχολουνται ποτε ξανα με τα παιδια τους παρα μονο δινοντας υποτυπωδεις διατροφες.Χαιρομαι που ο αντρας μου δεν ειναι απο αυτους..παρακατω μπορει να συμβει και σε μενα κατι τετοιο.Θελω να ελπιζω οτι θα φερθω ορθως και οχι κινουμενη υπο ταπεινα ενστικτα εκδικησης οπως δυστυχως πολλες γυναικες κανουν.Δεν φταινε ΠΑΝΤΑ οι αντρες ξερεις...Σορρυ αλλα η βολικη λυση ειναι να φταιει παντα ο αλλος.

Αυτα και χαιρομαι πραγματικα διοτι παντα και η αλλη γνωμη βοηθαει και οδηγει σε σκεψεις που μπορει να μην ειχες κανει.

[Jean]

Eιναι πραγματικα λυπηρο αυτο που συμβαινει για τα δυο παιδακια. Δεν μπορω να φανταστω το φοβο και την ανασφαλεια που εχει φωλιασει μεσα τους εξ αιτιας αυτης της διαμαχης

Αγαπητη φιλη θα μου επιτρεψεις να κρατησω αποστασεις γιατι εδω εχουμε μονο τη δικη σου οπτικη γωνια και η οποια κριση θα ηταν αυθαιρετη. Ειναι πολυ λεπτο το θεμα.

Το μονο που θα σου πω ειναι να κανεις μια προσπαθεια να πρυτανευσει η λογικη. Μιλα με τον αντρα σου, να παει να την πιασει με ηρεμια να κατσουν κατω να βρουν μια ακρη γιατι ειναι αδικο απεναντι στα παιδια αυτο που συμβαινει (οποιος κι αν φταιει, δεν εχει σημασια, σημασια εχουν τα παιδια)

[emmalene]

Eιναι πραγματικα λυπηρο αυτο που συμβαινει για τα δυο παιδακια. Δεν μπορω να φανταστω το φοβο και την ανασφαλεια που εχει φωλιασει μεσα τους εξ αιτιας αυτης της διαμαχης

Αγαπητη φιλη θα μου επιτρεψεις να κρατησω αποστασεις γιατι εδω εχουμε μονο τη δικη σου οπτικη γωνια και η οποια κριση θα ηταν αυθαιρετη. Ειναι πολυ λεπτο το θεμα.

Το μονο που θα σου πω ειναι να κανεις μια προσπαθεια να πρυτανευσει η λογικη. Μιλα με τον αντρα σου, να παει να την πιασει με ηρεμια να κατσουν κατω να βρουν μια ακρη γιατι ειναι αδικο απεναντι στα παιδια αυτο που συμβαινει (οποιος κι αν φταιει, δεν εχει σημασια, σημασια εχουν τα παιδια)

 

Το αγχος μου ειναι πραγματικα μηπως δεν ειμαι καθολου αντικειμενικη εδω και πολυ καιρο.Ειμαι παντρεμενη ενα χρονο και ολο αυτο το χρονο μπαινοβγαινω στις αστυνομιες να βγαζω τον αντρα μου απο τα κελια γιατι αργησε δεκα λεπτα η επειδη πηγε να δει τον γιο του να λεει ποιημα στην σχολικη γιορτη ενω δεν το προεβλεπε το συμφωνητικο.Και πραγματικα δεν ριχνω ευθυνες απλα θα ηθελα να ηρεμησουν ολα ωστε να μπορεσω και εγω να κανω ενα μωρο που θα μπορει να παιζει με τα αδερφια του χωρις φασαριες. Γιατι δεν θελω να χασουν τα πιτσιρικια τον μπαμπα τους απλα γιατι ξαναπαντρευτηκε.

[Belfaccino]

Είναι η κατανοητή η θέση στην οποία έχεις μπει.

Και εκδηλώνεις καθαρά την επιθυμία σου να λυθεί αυτή η διαμάχη, για να προχωρήσει η ζωή σου ομαλά και να υπάρξει μια ισορροπία μεταξύ των δύο οικογενειών.

 

Αλλά, δυστυχώς, αυτό δε φαίνεται να είναι ουσιαστικά στο χέρι σου.

Διότι είναι καθαρά θέμα του συζύγου σου να βρει έναν τρόπο επικοινωνίας με τη μητέρα των παιδιών του και, από τις περιγραφές σου, αυτό δε φαίνεται να έχει γίνει.

 

Ναι μεν, από τις περιγραφές σου, ο σύγυζος δέχεται συνεχείς "επιθέσεις" από την πρώην σύζυγο, αλλά την ίδια "επίθεση" σε άλλη μορφή θα έχει αισθανθεί και η σύζυγος, η οποία αντιδρά με αυτό τον εκδίκητικό τρόπο.

 

Κατά τη γνώμη μου, ο δικός σου ρόλος σε αυτή τη διαμάχη θα πρέπει να είναι λιγότερο ενεργός... διότι, δεν είσαι εσύ ουσιαστικά το πρόβλημα, αλλά οι γονείς των παιδιών.

 

'Οπως το θέτεις σε μας εδώ, θα πρέπει να βρεις τρόπο να καταλάβει ο σύζυγος αυτή την επιθυμία σου να έλθει ειρήνη στη ζωή σας για να μπορείτε κι εσείς να δημιουργήσετε μια οικογένεια μαζί και να συνυπάρξουν τα μελλοντικά σας παιδιά με τα παιδιά του συζύγου.

Η ειρήνη αυτή θα επέλθει μόνο όταν ο σύζυγος και η πρώην σύζυγός του διευθετήσουν τα προβλήματα που έχουν και οι δύο δημιουργήσει στη σχέση τους.

Λόγω της ύπαρξης των παιδιών, αυτοί οι δύο άνθρωποι ακόμα σχετίζονται και θα σχετίζονται εφόρου ζωής.

Εσύ, δεν μπορείς να παίξεις κάποιο καθοριστικό ρόλο σε αυτό. Δεν μπορείς να τους κάνεις "να δώσουν τα χέρια".

 

Κατά τη γνώμη μου, αυτό που οφείλεις εσύ να κάνεις είναι να ξεκαθαρίσεις στο σύζυγό σου ότι πρέπει να δουλέψει σκληρά να βρει μια λύση συμφιλίωσης, αλλιώς η δική σας σχέση δε θα έχει το επιθυμητό μέλλον.

Μέχρι και εφόσον γίνει αυτό, ο δικός σου ρόλος θα πρέπει να είναι χαμηλού προφίλ και να μη φαίνεται ότι "επεμβαίνεις" στη δική τους οικογένεια και κυρίως να μη δοθεί η εντύπωση ότι συμμετέχεις στη διεκδίκηση της επιμέλειας των παιδιών.

 

Αν είναι πολύ έντονη η σύγκρουση μεταξύ τους, καλό είναι να επισκεφθούν ειδικό (και όχι δικηγόρο), ο οποίος θα βοηθήσει στην αποφόρτιση της έντασης που υπάρχει μεταξύ τους και θα τους βοηθήσει να διευθετήσουν και οι δύο τα συναισθήματά τους και να ξεκινήσουν επιτέλους μια συνεργασία για χάρη των παιδιών.

 

Τα παιδιά σίγουρα θα επωφεληθούν από τη συμφιλίωση των γονέων ώστε να έρθει ηρεμία και ισορροπία στη ζωή τους και για να ζήσουν τα παιδικά τους χρόνια. Όλοι θα επωφεληθείτε.

Την υποχρέωση για αυτό έχουν οι γονείς. Αυτοί τα έφεραν στη ζωή και οφείλουν να ξεκαθαρίσουν οποιαδήποτε διαμάχη μεταξύ τους.

 

Για να έχει η πρώην σύζυγος τέτοια έντονα συναισθήματα ώστε να αντιδρά δραστικά με κάθε παράπτωμα στη συμφωνία τους σχετικά με την επιμέλεια των παιδιών, υποθέτω ότι, φεύγοντας από αυτό το γάμο, ο σύζυγος άφησε πίσω του συντρίμια, τα οποία τώρα καλείται να μαζέψει και τα οποία, δυστυχώς, επηρεάζουν τα παιδιά.

 

Το να διεκδικεί ο σύζυγος την επιμέλεια των παιδιών δεν είναι η λύση αυτή που θα φέρει ισορροπία στη ζωή σας.

Το να δημιουργήσουν οι γονείς μεγαλύτερο χάσμα μεταξύ τους, διεκδικώντας ο καθένας την επιμέλεια των παιδιών, βαθαίνει την πληγή που έχουν προκαλέσει ήδη στα παιδιά τους.

 

Οπως λέει η Jean, όποιος και να φταίει, δεν έχει σημασία. Σημασία έχουν πλέον τα παιδιά.

 

Μου φαίνεται ότι αυτοί οι δύο άνθρωποι δεν έχουν καταλάβει ότι το πρόβλημα που πρέπει να λυθεί δεν είναι το ποιος θα έχει τα παιδιά και εάν και πότε θα τα βλέπουν, αλλά πόσο, πώς και γιατί έβλαψε ο ένας τον άλλον και πώς θα συγχωρέσει ο ένας τον άλλον...και κυρίως, πώς θα βρει ο καθένας τρόπο να συνεχίσει τη ζωή του με θετικές προοπτικές.

 

Το να θέλει να πάει στα δικαστήρια ο πατέρας για να διεκδικήσει την επιμέλεια των παιδιών είναι ο εύκολος δρόμος, μέσω του οποίου έχει την εντύπωση ότι λύνει το πρόβλημα μια και καλή...

Εμ... δεν είναι έτσι... γιατί, όπως είπα παραπάνω, μεγαλώνει τη ρήξη και αυτή η ρήξη ζημιώνει πάνω από όλα τα παιδιά... Αλλού στοχεύει, κι άλλο πετυχαίνει.

 

Τα παιδιά θα έχουν (και σωστά) την εντύπωση ότι όλοι εγκατέλειψαν τη μητέρα τους και δε νομίζω ότι χρειάζεται να περιγράψω πώς θα αισθάνεται η ίδια η μητέρα.

Αυτή η επιλογή δείχνει την αδυναμία του αντιμετωπίσει κατάματα τα ουσιαστικά προβλήματα που έχει δημιουργήσει (έστω και άθελά του) με την αποχώρηση από τον προηγούμενο γάμο του και τα οποία δεν έχει ακόμα λύσει. Και αυτό είναι πολύ πιο δύσκολο. Θέλει ψυχικό σθένος...

 

Το έχει; Κι αν δεν το έχει, επειδή έχει ταλαιπωρηθεί από τις καταγγελίες της πρώην συζύγου του, είναι διατεθειμένος να το βρει για χάρη των παιδιών και για χάρη της δικής σας σχέσης; Προς αυτή την κατεύθυνση, πιστεύω πρέπει εσύ να κινηθείς.

 

[emmalene]

Σας ευχαριστω πολυ για την απαντηση.Σκεφτηκα με αφορτμη ολα αυτα ολο το σαββατοκυριακο και θεωρουσα οτι και ο συζυγος μου προβληματιστηκε.Αποφασισαμε να κανουμε μια προσπαθεια συναινεσης και συμφιλιωσης καθοτι του ειπα οτι σε ολο αυτο τ απαιδια υφιστανται τεραστια πιεση που αργοτερα θα μας οδηγησει ολους σε μεγαλα προβληματα...Επειδη ομως οι ανθρωποι κανονιζουν και ο θεος γελαει..σημερα πρωι πρωι εσκασε μυτη αγωγη της πρωην συζυγου με την οποια τον κατηγορει ως ψυχοπαθη και ζηταει να του αφαιρεθουνε οι ωρες επισκεψεων...

Σαν γενικο και τελικο συμπερασμα διοτι νομιζω οτι η βοηθεια σας ηταν αρκετη μεχρι εδω και σας ευχαριστω, τα ΜΟΝΑ θυματα απο ολο αυτο τον κυκεωνα εκδικησης και θυμου που ακολουθει τα διαζυγια ειναι τα παιδακια.

Καλημερα και ευχαριστω.

[Belfaccino]

Δυστυχώς η αγωγή είναι επακόλουθο της υφιστάμενης κατάστασης. Πρόλαβε οποιαδήποτε ενέργεια συμφιλίωσης.

 

Εύχομαι να πετύχετε ό,τι καλύτερο για όλους σας. Καλό κουράγιο.

[leoni]

Λυπάμαι για όλα αυτά. Διάβασα πρόσφατα σε αμερικανικό site ότι τέτοια αρνητική προσέγγιση υιοθετούν σύζυγοι που οι άντρες τους τους έχουν απατήσει με την εν συνεχεία δεύτερη σύζυγο (π.χ. εσένα). Αν έχει συμβεί αυτό τότε χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια και κόπος από πλευράς σας να οικοδομήσετε εμπιστοσύνη σ'αυτή τη γυναίκα, τόσο για την ίδια όσο και για τα παιδιά της . καλή προσπάθεια ...

[emmalene]

Λυπάμαι για όλα αυτά. Διάβασα πρόσφατα σε αμερικανικό site ότι τέτοια αρνητική προσέγγιση υιοθετούν σύζυγοι που οι άντρες τους τους έχουν απατήσει με την εν συνεχεία δεύτερη σύζυγο (π.χ. εσένα). Αν έχει συμβεί αυτό τότε χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια και κόπος από πλευράς σας να οικοδομήσετε εμπιστοσύνη σ'αυτή τη γυναίκα, τόσο για την ίδια όσο και για τα παιδιά της . καλή προσπάθεια ...

 

Αυτη θα ηταν μια καλη δικαιολογια για ολους μας δυστυχως η ευτυχως ομως οταν γνωρισα τον αντρα μου ειχε ηδη υπογραφει το συναινετικο διαζυγιο δηλαδη η πρωτη υπογραφη και περιμενε την δευτερη που λογω παιδιων καθυστερει ενα εξαμηνο απο οτι εμαθα.

Μερικες φορες οσο και αν προσπαθεις να οικοδομησεις εμπιστοσυνη σε καποιον πρεπει να ειναι και εκεινος ανοιχτος.Αν και μολις ειδα τι γραφει η αγωγη της σοκαριστηκα, μετα τα οσα εγραψε η/ο Belfaccino αποφασισα να ηρεμησω και να προσπαθησω να πρυτανευσει η λογικη.Αλλωστε στην ουσια ειμαι το μονο ατομο που δεν θιγεται επι προσωπικου και ουσιαστικα, αρα ειμαι και η μονη που δεν ειμαι εμπαθης ακομα...Θελω να πιστευω οτι θα παραμεινω ετσι γιατι πραγματικα αγαπαω τα παιδακια αυτα και ας μην ειναι δικα μου.

[emmalene]

Λυπάμαι για όλα αυτά. Διάβασα πρόσφατα σε αμερικανικό site ότι τέτοια αρνητική προσέγγιση υιοθετούν σύζυγοι που οι άντρες τους τους έχουν απατήσει με την εν συνεχεία δεύτερη σύζυγο (π.χ. εσένα). Αν έχει συμβεί αυτό τότε χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια και κόπος από πλευράς σας να οικοδομήσετε εμπιστοσύνη σ'αυτή τη γυναίκα, τόσο για την ίδια όσο και για τα παιδιά της . καλή προσπάθεια ...

 

Αυτη θα ηταν μια καλη δικαιολογια για ολους μας δυστυχως η ευτυχως ομως οταν γνωρισα τον αντρα μου ειχε ηδη υπογραφει το συναινετικο διαζυγιο δηλαδη η πρωτη υπογραφη και περιμενε την δευτερη που λογω παιδιων καθυστερει ενα εξαμηνο απο οτι εμαθα.

Μερικες φορες οσο και αν προσπαθεις να οικοδομησεις εμπιστοσυνη σε καποιον πρεπει να ειναι και εκεινος ανοιχτος.Αν και μολις ειδα τι γραφει η αγωγη της σοκαριστηκα, μετα τα οσα εγραψε η/ο Belfaccino αποφασισα να ηρεμησω και να προσπαθησω να πρυτανευσει η λογικη.Αλλωστε στην ουσια ειμαι το μονο ατομο που δεν θιγεται επι προσωπικου και ουσιαστικα, αρα ειμαι και η μονη που δεν ειμαι εμπαθης ακομα...Θελω να πιστευω οτι θα παραμεινω ετσι γιατι πραγματικα αγαπαω τα παιδακια αυτα και ας μην ειναι δικα μου.

[SONSON]

............

[mpimpi]

telika an oi proin den steiloun mia agogi mia fora ton mina den mporoun!!!! bgeite re oles oi proin kai peite mas pio to problima sas na sas to lisoume!!! ante giati ta pira ligaki!!pali agogi??? re mipos 8elei antra??? pliroste kanena na tin kanei kala!!!!

[Ellemphriem]

Ειμαι παντρεμενη εδω και 9 μηνες μετα απο σχεση εναμιση χρονου. Ο συζυγος μου ειχε κανει προηγουμενο γαμο απο τον οποιο τελικα πηρε διαζυγιο μετα απο πολλη ταλαιπωρια ακριβως ενα μηνα πριν τον γαμο μας.Απο αυτον τον γαμο απεκτησε δυο πανεμορφα παιδακια ηλικιας 9 και 4 σημερα τα οποια μενουν με την μαμα τους αλλα τα βλεπουμε καθε τριτη και πεμπτη γαι δυο ωρες και καθε δευτερο σαββατοκυριακο.Μεχρι τον γαμο ειχα προσαπθησει να εχω μαι καλη σχεση με την μητερα τους καθοτι τα παιδια τα λατρευω και ηθελα παντα να ειναι καλα ΟΛΑ τα παιδια. Εκεινη παρολη την εμπαθεια που ειχε με τον συζυγο μου εδειξε αρχικα καλη διαθεση για επικοινωνια καθοτι οπως ελεγε και η ιδια τα παιδια μου εδειχναν εμπιστοσυνη και συμπαθεια.Συναντηθηκαμε μαλιστα και δυο φορες γαι καφε οπου την διαβεβαιωσα οτι δεν εχω καμια προθεση να την μειωσω σαν μανα απλα θα ηθελα επειδη μενω αρκετα με τα πιστσιρικαι να ξερει ποια ειμαι.Μολςι ομως παντρευτηκαμε αρχισαν τα ΤΕΡΑΣΤΙΑ προβληματα....Η αληθεια ειναι οτι και στην αρχη της γνωριμιας μου με τον συζυγο και τα παιδια παρολο που ηταν ηδη σε διασταση και εκεινος εμενε μονος,δημιουργησε θεματα οπως να στελνει τα πιτσιρικια να με βριζουν, να τους απαγορευει να τα παιρνω αγκαλια κτλ τα οποια ομως θεωρησα απλες αντιδρασεις μιας μητερας που φοβοταν μην χασει την αγαπη των παιδιων της.Δυστυχως το θεμα δεν σταματαει και φτασαμε την 28η οκτωβριου να οδηγησει τοσο τον συζυγο μου οσο και τα δυο παιδια μαζι εμ εκεινη μεσα σε ΠΕΡΙΠΟΛΙΚΟ διοτι κρατησε τα παιδια δυο ωρες παραπανω ο συζυγςο μου απο οσο προεβλεπε το συμφωνητικο.Επιμενει δε οτι ολα αυτα τα κανει ο συζυγςο μου απλα γαιτι θελει να την ενοχλει επειδη την θελει και οχι γαι τ απαιδια.

Η κατασταση εχει φτασει στο απροχωρητο με δικαστηρια,την μητερα της να ωρυεται και να βριζει καθε φορα που προσπαθει ο συζυγςο μου να επικοινωνησει με τα παιδια, την τελευταια δε φορα μπροστα στον 4 χρονο τον αποκαλεσε καραγκιοζη και διαφορα αλλα κοσμητικα.Επισης επιτεθηεκ και σε μενα επιπροσωπικου διοτι λεει εξυβρισα την κορη της πραγμα ψευδες.ΚΑτανοω ισως την πικρια εξαιτιας του διαζυγιου και την αισθηση οτι εμεινε μονη εμ δυο παιδια αλλα πλεον δεν ξερω πςω να αντιδρασω....Ο μεγαλος τωρα λεει τι ακριβςω περναγε αυτα τα δυο χρονια οπου του απαγορευαν να μιλησει στο τηλεφωνο με τον πατερα του κλειδωνοντας τον στην τουαλετα..Ο μικρος οταν ειναι μπροστα η μαμα του δεν μιλαει καλα στον μπαμπα διοτι λεει η μαμα στεναχωριεται και το αντιστοιχο οταν ειναι μπροστα ο μπαμπας με την μαμα...Ο μεγαλος λεει οτι κουραστηκε να ακουει διοτι ακουει πολλα και δεν προλαβαινει να τα αναλυσει!!!Ο συζυγος μου σκεφτεται πολυ σοβαρα να ζητησει την επιμελεια του παιδιου γεγονος που μεχρι προσφατα με εβρισκε αντιθετη διοτι θεωρουσα οτι η πρωην του απλα εχει νευρα και θα ηρεμησει.Θα ηθελα πραγματικα να μου πειτε τι θεωρειτε οτι πρεπει να γινει γιατι πλεον οτι και να κανουμε βρισκουμε τοιχο και επιθεση.Επισης σκεφτομαστε να κανουμε και ενα δικο μας παιδι και δεν μπορω να φανταστω τις συνεπειες..

 

Ειναι πολυ κριμα να βγαζουμε τις δικες μας ανασφαλειες και πικριες και να τις φορτωνουμε στις πλατες μικρων παιδιων. Ειναι αναδρο....λυπαμαι δεν εχω να πω τιποτα αλλο γιαυτη την κατασταση........:shock: