Κρίσεις Οργής - θυμός - temper tantrum

[boy'smam]

Χωρις να ξερω πολλα τα νευρα σε καποια φαση ειναι φυσιολογικα λιγο πριν περπατησουν η μολις περπατησουν!Εμενα ο δικος μου χτυπαει το κεφαλι του,με δαγκωνει,δαγκωνεται παρολο που στο σπιτι υπαρχει παντα ηρεμια!Ο παιδιατρος ειπε οτι ειναι φαση και θα περασει!Η μικρη σου μαλλον περναει τη φαση της,ηρθε και το μωρακι και ειναι πιο δυσκολο!Ριξε και μια ματια εδω http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=65949

Συμβαινει και σε αλλα παιδακια!Υπομονη και να χαιρεσαι τα μωρακια σου!

[anna maria]

Χωρις να ξερω πολλα τα νευρα σε καποια φαση ειναι φυσιολογικα λιγο πριν περπατησουν η μολις περπατησουν!Εμενα ο δικος μου χτυπαει το κεφαλι του,με δαγκωνει,δαγκωνεται παρολο που στο σπιτι υπαρχει παντα ηρεμια!Ο παιδιατρος ειπε οτι ειναι φαση και θα περασει!Η μικρη σου μαλλον περναει τη φαση της,ηρθε και το μωρακι και ειναι πιο δυσκολο!Ριξε και μια ματια εδω http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=65949

Συμβαινει και σε αλλα παιδακια!Υπομονη και να χαιρεσαι τα μωρακια σου!

se ευχαριστω παρα πολυ μακαρι να ειναι αυτο γιατι εχω κουραστει και στεναχωριεμαι παρα πολυ

[casperαki]

Καλησπερα

Ο γιος μου ειναι 16 μηνων.

Ολη μερα οπως ολες φανταζομαι τρεχω απο πισω του και τα γνωστα σε ολες μας ....

Με πειραζει παρα πολυ κατι που κανει ενω ημαστε στα παιχνιδαδικα αλλα και στο σουπερ μαρκετ.

Τον βαζω στο καροτσι του μαγαζιου και εκεινος βλεπει στα τζαμπο τα παιχνιδια και τα θελει ολα.Οκ λογικο θα μου πεις παιδακι ειναι αλλα οταν δεν γινετε το δικο του ουρλιαζει.Παραδειγμα ηθελε κατι μπαλιτσες μικρες του γκαμυ το αρκουδακι του δινω μια θα την αγοραζα αλλα εκεινος ηθελε ΟΛΕΣ ηθελε να τον παω εκει να τις πειραζει ολες...οταν τον πηγα τις ειδε τις ακουμπησε τον πηρα γιατι θα πληρωναμε στο ταμειο και αρχισε να κλαιει πολυ και με το χερι του μου δινει μια στο προσωπο.....

Αυτο που σηκωνει χερι το εχει κανει αρκετες φορες.Δεν ξερω αν ειναι σωστο η οχι αλλα καθε φορα που το κανει του κανω και εγω το χερι του ετσι του λεει ειδες που ποναει ειναι κακο και τον βαζω στο παρκο οπου συνεχιζει και κλαιει και μετα παο λιγο συνηθως ηρεμει.

Να σημειωσω κιολας οτι αν προλαβω και του κρατησω τα χερια τσαντιζετε χειροτερα και με δαγκωνει...

Μια φορα με δαγκωσε γιατι δεν ηθελε να γβει απο το μπανιο του....και δυστυχως δεν εχω υπομονη αρκετη.Ποτε δεν ειχα και δεν απεκτησα ουτε με το παιδι....νυριαζω και εγω περισσοτερο μετα γιατι μονο αγαπη περνει γιατι να φερετε ετσι?

 

Δεν ειναι δυστροπο παιδακι ομως ειναι παντα γελαστος και παιχνιδιαρης και χορευει και γελαει αλλα μερικες φορες οταν πχ τον παω για υπνο η του παρω το τηλεκοτρολ με χτυπαει.Μολις με χτυπησει κοκαλωνει και με κοιταει γιατι ειμαι σιγουρη οτι καταλαβαινει οτι αυτο που κανει ειναι κακο,τοσες φορες τον εχω μαλωσει για αυτον τον λογο.

 

Τι θα μπορουσα να κανω να μην χειροτερεψει.

Επισης στο σουπερ δεν υπαρχει περιπτωση να δει τις μπανανες και να μην του δωσω μια επιτοπου ξεσηκωνει τους παντες...οπως και αν δεν παρω γιαουρτια μπισκοτα και διαφορα αλλα που θελει.....

[DEMS]

Μην ανησυχείς, μια χαρά είναι το παιδάκι σου. Πριν καταφέρουν να εκφράζονται με λόγια, τα παδιά χρησιμοποιούν το σώμα τους. Φάση είναι και περνάει. Μπορείς να το βοηθήσεις λέγοντας εσύ αυτό που θέλει εκείνος, π.χ. "ναι, θέλεις να παίξεις με τις μπάλες του gummi bear, το κατάλαβα". Πρέπει όμως να θέτεις και όρια "μπορείς να παίξεις για πέντε λεπτά, αλλά μετά πρέπει να φύγουμε". Τον εμποδίζεις να σε χτυπήσει και του το λες κιόλας "δεν μου αρέσει να με χτυπάς" ή "δεν επιτρέπεται να με δαγκώνεις".

Δυστηχώς, για όλο αυτό χρειάζεται υπομονή, γιατί δεν γίνεται από τη μία στιγμή στην άλλη. Καλή τύχη!

[pitsipopaki]

τα ιδια κανει και ο δικος μου ,ενω δεν τον εχω χτυπησει ποτε εκεινος απο τα νευρα του θα με χτυπησει.Στην αρχη νομιζα οτι δεν καταλαβαινει τι κανει ,οτι το κανει ετσι (γιατι δαγκωνει κιολας) αλλα τελεικα ξερει πολυ καλα τι κανει.Εχω δοκιμασει τα παντα,του κανω αυτο που λες για να δει οτι ειναι κακο -δεν πιανει- τον εχω βαλει τιμωρια τυπου γωνια των ατακτων,τιποτα..το τελευταιο που κανω (γιανα μην χανω και την ψυχραιμια μου), ειναι ,οποτε με χτυπαει (και ειμαι σπιτι εννοειται), του γυριζω την πλατη μου και παω σε αλλο δωματιο.Ε λοιπον αυτο τον ενοχλει πολυ και με κυνηγαει απο πισω κλαιγοντας γιανα τον παρω αγγαλια και μετα δεν ξαναχτυπαει ουτε δαγκωνει,το ληγει εκει.

[Dimitra83]

η κορη μου δε την περασε ποτε αυτη τη φαση αλλα ο μικρος απαπαπα!!!αν του πω οχι χτυπαει κ εμενα κ την αδερφη του κ γενικα οποιος ειναι διπλα του θα τις φαειμετα κλαιει σε σημειο λυγμων αλλα δε θελει ουτε αγκαλια ουτε να του μιλησεις ουτε να τον κοιταξεις.αν κανεις κατι απο αυτα θα φας σφαλιαρα κ εσυ κ οι γυρω σου

[nasia84]

Φάση είναι. Και με το γιο μου τα περάσαμε. Χτυπούσε και εμάς και τα άλλα παιδάκια αν δεν του έκαναν τα χατίρια. Και μάλιστα όταν πηγαίναμε κάπου και δεν ήθελε να φύγει, καθόταν κάτω και έκλαιγε και δεν σηκωνόταν με τίποτα. Ούτε στο σπίτι έμπαινε. Το έκοψε σιγά σιγά όταν καταλάβαινε ότι ό,τι και να κάνει δεν θα του περάσει. Αν κάνει κάτι που δεν πρέπει, του κλείνουμε το dvd και δεν του το ξαναναβουμε μέχρι την επόμενη μέρα, ή του λέμε "Αυτό που έκανες δεν ήταν σωστό. Σ'αρέσει δε σ'αρέσει αυτό δεν θα γίνει ", του παίρνω κάποιο αγαπημένο του παιχνίδι και του λέω ότι θα του το δώσω πίσω αύριο. Ή αυτό που είπε η pitsipopaki. Και αυτό πιάνει. Αν παραφέρεται έξω, κατευθείαν φεύγουμε και του λέμε ότι η συμπεριφορά του φταίει που φύγαμε.

[mmaria]

επαναφερω το θεμα διοτι ... εχω θεμα! με τον 3χρονο γιο μου. καθημερινο φαινομενο πλεον οι κρισεις. προσπαθω να το αντιμετωπιζω οπως περιπου εχω διαβασει (δεν το καταφερνω παντα!). όμως τελευταια κανει τετοια σκηνικα ουρλιαχτου και κλαματος που συνδυαζονται με μια ασχετη απαιτηση μες τη νυχτα ενω κοιμαται (πχ θελω ψωμι - 4 τη νυχτα, θελω να παω στη γιαγια μου - 5 τη νυχτα). εκει πραγματικα κομπλαρω. κατι το ξαφνιασμα και η αγωνια τι επαθε μες τον υπνο μου, κατι που και εκεινος μισοκοιμαται και δεν καταλαβαινει ουτε απο "αδιαφορια", ουτε απο εξηγησεις, ουτε αποσπαση προσοχης, πραγματικα δεν μπορω να το αντιμετωπισω. καποιες φορες εχω φωναξει, τον εχω σηκωσει απο το κρεβατι για να ξυπνησει μηπως συνελθει. πιστευω οτι αυτο δεν ειναι σωστο, αλλα δεν ξερω. τον εχω παρει αγκαλια και με απωθει...

μετα απο 10 λεπτα κοιμαται ησυχος...(?).

σημερα το πρωι δεν αντεξα και τον ρωτησα αν θυμοταν τι εγινε τα ξημερωματα που ειχε κανει σκηνικο για συγκεκριμενο φαγητο. μου απαντησε "της τρελης". τον ρωτησα "γιατι?" και θυμοταν και την αιτια. γενικα δεν θελω να επανερχομαι σε προηγουμενους καυγαδες μας αλλά ήθελα να καταλαβω ποσο "συνειδητα" το κανει.

αν μπορει καποιος ειδικος να με διαφωτισει...

ευχαριστω!

[pantelboy]

Πάντως και εμένα με προβληματίζει αυτό.

 

Ενώ με τον μικρό έχουμε αναπτύξει πολύ καλή σχέση και μπορώ να πω ότι η συμπεριφορά μας είναι οσο μπορούμε στα προτεινόμενα πλαίσια, πάντα υπάρχουν άλλοι παράγοντες όπως γιαγιάδες και παπούδες.

 

Τελευταία ο μικρός παθαίνει κρίσεις θυμού στο άσχετο, επειδή πχ ήθελε να βγάλει την μπλούζα μόνος του. Περιμένω με σταθερή ήρεμη φωνή να την βάλει, δεν την βάζει. Του εξηγώ ήρεμα... τίποτα. Τελικά μετά απο πολύ ώρα την βάζω εγώ, ενώ με σταθερή και ήρεμη φωνή του έχω εξηγήσει ότι αν δεν την βάλει θα την βάλω εγώ και παθαίνει αμόκ.

 

Αρχίζει και ουρλιάζει απο κλάμματα, σαν να τον σκοτώνουν, οπότε βγαίνω από το δωμάτιο, του λέω "όταν τελειώσεις αγάπη μου φώναξε με" και τελικα μετά απο πολύ ώρα από ουρλιαχτά και κλάματα μου φωνάζει "τελείωσα" και πάω μέσα τον παίρνω αγκαλιά του λέω ότι τον αγαπάω και συνεχίζω από εκεί που σταμάτησα. Όχι εύκολα, αλλά συνεχίζω.

 

Η ερώτηση που προέκυψε και από προηγούμενο post, είναι αν αυτό το πράγμα είναι όντως σωστό.... Δηλαδή επειδή αυτό έχει αρχίσει και γίνεται όλο και πιο συχνά, κάπου δεν πρέπει να του βάλω και ΟΡΙΑ ??? Δηλαδή δεν πρέπει να του δείξω κάποια στιγμή ότι αυτή η συμπεριφορά δεν είναι αποδεκτή? Τι να κάνω ??? HELP

[mmaria]

εγω προσπαθω να μενω ψυχραιμη (ου.....).

αν μιλαμε για φαση ημερας δηλ οχι μεσα στη νυχτα στον υπνο, οταν τελειωσει ολο αυτο δειχνω οτι στενοχωριεμαι, του το λεω κιολας για να γινει απολυτως κατανοητο. αλλες φορες αν ειναι ηπιοτερη η κριση, του εξηγω οτι θα στερηθει κατι που θελει να εχει ή να κανει (πχ να παει παιδικη χαρα, ή καποιο παιχνιδι). προς το παρον μενω σταθερη σε αυτο ασχετα αν πιανει ή οχι. και φυσικα δεν υποχωρω και σε οσα μπορει να πουν οι καλες γιαγιαδες αν ειναι μπροστα.

αν ξεχασει (ή παριστανει οτι ξεχασε) το λογο που στερηθηκε αυτο το κατι, το υπενθυμιζω τον καυγα.

[anna maria]

ποτε περναει αυτο ρε κοριτσια?εμενα τωρα ειναι 20 μηνων και συνεχιζει ακαθεκτη

θελει να πιει μνη της νερο με το ποτηρι της δινω αυτο μπορει να γινεται 20 φορες για 15 λεπτα στο τελος τα πεταει ολα κατω αφου δεν διψαει

της εξηγω ομορφα και ωραια οτι δεν πεταμε κατω τα νερα και οτι δεν ειναι παιχνιδι παμε να παιξουμε με τα τουβλακια σου πχ

ε εκει γινεται ο χαμος

πεφτει κατω ,ουρλιαζει κοπανιεται και οσο της εξηγω τοσο ουρλιαζει

πχ θελει ολη μερα να παιζει η ντορα στην τηλεοραση βλεπει δεν βλεπει απλα να ΑΚΟΥΕΙ την ντορα

της εξηγω οτι δεν μπορει να βλεπει ολη μερα ντορα αλλα μονο καποιες ωρες και οτι η ντορα πχ κοιμαται καποιες ωρες

μιλαμε κοριτσια ουρλιαζεεεεεεειιιιιιιιιι εαν δεν της βαλω εκεινη την στιγμη ντορα απο το κλαμα μεχρι εμετο κανει και μελανιαζει ολοκληρη

τι λαθος κανω?

[ELISAVET]

Πάντως είναι γενικά παρήγορο να βλέπεις ότι πολλά παιδάκια έχουν τις ίδιες αντιδράσεις και όχι μόνο το δικό σου.

Ο γιος μου είναι 15 μηνών και περνάει τη φάση "ουρλιάζω, χτυπιέμαι, δαγκώνω....". Προσπαθώ πολύ να είμαι ήρεμη, αλλά αυτή του η συμπεριφορά με κάνει να νιώθω αποτυχημένη, γίνομαι ένα κουρέλι και στο τέλος της ημέρας βάζω τα κλάμματα.

Μέχρι τώρα ήταν πολύ ήρεμος και συνεργάσιμος, αλλά από τότε που περπάτησε άρχισε να αλλάζει.

Πολλές φορές νίώθω ότι φταίω εγώ, επειδή δουλεύω το πρωί και του λείπω.....

Με στεναχωρεί πολύ αυτή η κατάσταση, νιώθω εντελώς άχρηστη....

[clio_s]

Πάντως είναι γενικά παρήγορο να βλέπεις ότι πολλά παιδάκια έχουν τις ίδιες αντιδράσεις και όχι μόνο το δικό σου.

Ο γιος μου είναι 15 μηνών και περνάει τη φάση "ουρλιάζω, χτυπιέμαι, δαγκώνω....". Προσπαθώ πολύ να είμαι ήρεμη, αλλά αυτή του η συμπεριφορά με κάνει να νιώθω αποτυχημένη, γίνομαι ένα κουρέλι και στο τέλος της ημέρας βάζω τα κλάμματα.

Μέχρι τώρα ήταν πολύ ήρεμος και συνεργάσιμος, αλλά από τότε που περπάτησε άρχισε να αλλάζει.

Πολλές φορές νίώθω ότι φταίω εγώ, επειδή δουλεύω το πρωί και του λείπω.....

Με στεναχωρεί πολύ αυτή η κατάσταση, νιώθω εντελώς άχρηστη....

 

 

A μην στεναχωριέσαι καθόλου! Κι εγώ που είμαι όλη μέρα μαζί της τα ίδια μου κάνει. Είναι εντυπωσιακό το πόσο άλλαξε. ¨Ηταν το πιο ήσυχο μωράκι.

Αυτό που κάνω εγώ και πιάνει, είναι να μην της δίνω σημασία όταν εκνευρίζεται και στην συνέχεια την παίρνω και παίζουμε παρέα ή πάμε έξω βόλτα. Το ότι δουλευεις είναι πολύ καλό κυρίως για σένα γιατί αλλάζεις και λίγο παραστάσεις.

[ELISAVET]

A μην στεναχωριέσαι καθόλου! Κι εγώ που είμαι όλη μέρα μαζί της τα ίδια μου κάνει. Είναι εντυπωσιακό το πόσο άλλαξε. ¨Ηταν το πιο ήσυχο μωράκι.

Αυτό που κάνω εγώ και πιάνει, είναι να μην της δίνω σημασία όταν εκνευρίζεται και στην συνέχεια την παίρνω και παίζουμε παρέα ή πάμε έξω βόλτα. Το ότι δουλευεις είναι πολύ καλό κυρίως για σένα γιατί αλλάζεις και λίγο παραστάσεις.

 

Tί να σου πω; Δεν ξέρω αν μου κάνει καλό η δουλειά, σίγουρα όμως νιώθω πολλές τύψεις.Και ασχολούμαι πάρα πολύ με τη διαπαιδαγώγησή του, διαβάζω, ενημερώνομαι, αλλά δεν πιάνει τίποτε από αυτά που κάνω.....

νιώθω ότι κάτι κάνω λάθος.....

[netk]

Πολλές φορές σε κάνουν και ρεζίλι. Εγώ μια φορά ένιωσα πολύ άσχημα από τον 17 μηνο γιο μου. Ελπίζω με υπομονή και ηρεμία να περάσουν όλα. Προχθές τον έβαλα και τιμωρία γιατί ήθελε σώνει και καλά να κατέβει στην αυλή μεσημεριάτικα μέσα στη ζέστη. ΆΡχισε να κλαίει τόσο δυνατά που νόμιζα ότι θα πνιγεί. Στο τέλος τον έβαλα με τον μπαμπά του τιμωρία στο δωμάτιο του για περίπου μισή ώρα και σας πληροφορώ ότι είχε αποτέλεσμα. Την άλλη μέρα που πήγε να κάνει ακριβώς το ίδιο το ξανασκέφτηκε, με κοίταξε στα μάτια και στο τέλος μου χαμογέλασε πειραχτηκά. Δεν τον έχω ξανατιμωρήσει και μάλλον και γιαυτό έπιασε. Πάντως εχθές μετά την τιμωρία ήταν πάρα πολύ ήρεμος, παιχνιδιάρης και γελαστός.

[kokoraki]

Αχ, να πω κι εγώ τον πόνο μου....Ο μικρός μου πάντα ήταν ζωηρούλης και λιγο γκρινιαράκος αλλά ως εκεί...Εδώ και 3-4 μήνες όμως, θυμώνει πολύ και κλαίει με το παραμικρό. Ιδιαίτερα όταν βρίσκεται με άλλα παιδάκια. Δε θέλει να παίρνει κανένα άλλο παιδάκι κανένα παιχνίδι. Αν κάποιο τολμήσει, γίνεται χαμός να του το πάρει. Κλαίει, οδύρεται, χτυπιέται. Όσο και να προσπαθώ να του εξηγήσω ότι όλα τα παιδάκια θα μοιράζονται τα παιχνίδια, όσο και να του δίνω κάτι άλλο να τον απασχολήσω, αυτός εκεί....Έχω παρατηρήσει ότι το κάνει σε μεγάλο βαθμό με άλλα παιδιά και σε πολύ λιγότερο βαθμό με εμάς ή άλλους ενήλικες. Δεν ξέρω πώς να το αντιμετωπίσω, έχω φτάσει σε σημείο να μας καλούν σε παιδικά πάρτυ και από την προηγούμενη μέρα να αγχώνομαι για το τί με περιμένει Και να πω ότι είμαι αδιάφορη και τον αφήνω να κάνει τα δικά του...όχι, δεν είμαι έτσι. Επίσης, δεν είμαστε στο σπίτι άνθρωποι που μαλώνουν, φωνάζουν κ.λπ. ούτε μεταξύ μας ούτε προς το παιδί, πλην ελαχίστων εξαιρεσεων που έχω θυμώσει, με έχει βγάλει από τα ρούχα μου και του έχω πει ένα "αμάν πια ρε Γιώργο" - τίποτα το φοβερό νομίζω...Συνήθως κρατάω την ψυχραιμία μου, δε φωνάζω, μιλάω αυστηρά όταν πρέπει, δεν του κάνω όλα τα χατήρια αλλά ποτέ με φωνές και τσιρίδες...Από πού τα ξεσηκώνει αυτά???

[gema]

Οταν τον πιάνει κρίση στο σπίτι, τον καταφέρνω, αλλά όταν τον πίανει υστερία και δε δέχεται με τίποτα να τον βάλω στο κάθισμα του αυτοκινήτου, και δεν μπορώ ούτε εγω ούτε ο πατέρας του να τον βάλουμε να κάτσει και να τον δέσουμε.Εννοώ με τίποτα!Και καλά ναμαστε εξω από το σπίτι, γυρνάμε μέσα και ακυρώνουμε τη βόλτα, αν όμως είμαστε ήδη εξω και αρνειται στην επιστροφή??Πώς πάμε σπίτι;;Δεν μπορώ να τον ηρεμήσω ούτε να τον δέσω με το ζόρι!Για να κάταλάβετε προχτές το βράδυ που φεύγαμε από τον παιδότοπο άρχισε πάλι τα ίδια, και τον κατέβασα από το αυτοκίνητο και του λέω φύγε αφου δε θέλεις να κάτσεις και να έρθεις μαζί μου και αυτός (24 μηνών) αντι να κλάψει μου γύρισε την πλάτη και άρχισε να απομακρύνεται!Δεν ήξερα τί να κάνω!!!!!!!!!ΝΑ κλάψω ή να αρχίσω να γελάω!!;;;;Εννοείται οτι του έχω εξηγήσει τα πάντα με ήρεμο τρόπο και σε σχετικές και σε άσχετες στιγμές!

[neraida11]

Σας ευχομαι κουραγιο και υπομονη και πανω απο ολα να κρατατε ηρεμη τη σχεση με τον αντρα σας ωστε να ζει το νευρικο παιδι σε οσο το δυνατον πιο ηρεμο περιβαλλον γίνεται.

[mxarala]

Καλησπέρα κι από εμένα!

Είμαι καινούρια στο forum και θα ήθελα την γνώμη και την εμπειρία σας στο παρακάτω θέμα...

Ο ανηψιός μου είναι 3 ετών και πριν από 4 μήνες απέκτησε καινούριο (ολοκαίνουριο) αδερφό. Γενικά, φαίνεται να ζηλεύει, αλλά τις τελευταίες 3 ημέρες παρουσιάζει εκρήξεις στη συμπεριφορά του (έντονο κλάμα, χτυπιέται στο πάτωμα) για μεγάλο χρονικό διάστημα (μέχρι και μισή ώρα). Η αιτία μπορεί να είναι ο,τιδήποτε...Όταν είναι παρόντες τρίτοι, φαίνεται να μην θέλει την μαμά του και ψάχνει παρηγοριά σε άλλους, γιαγιά, θεία.

Αναρωτιέμαι, αν είναι μία φάση που περνάει και ποια πρέπει να είναι η ενδεδειγμένη αντίδραση μας?...αν υπάρχει...

[CHRISTINA1979]

είπα να γράψω και γώ για τη μικρή ζουζουνα μου, αλλά απο ότι βλέπω, λίγο πολύ όλες τα ίδια προβλήματα έχετε με μένα....τελικά μήπως τα παιδάκια μας είναι μια χαράκαι τζάμπα αναρωτιόμαστε για το αντίθετο? μήπως τελικά δεν υπάρχουν καλά ή κακά παιδιά αλλά απλά π α ι δ ι ά? μάλλον εμείς πρέπει να μάθουμε να περιμένουμε και να ελπίζουμε πως το μαγαχάκι που πουλάει υπομινή, έχει αρκετή και για μας...παω να πάρω λιγη τωρα που το θυμήθηκα,γιατι σε λίγο θα ξυπνήσουν τα αγγελάκια μου...

[katerina1981]

ο ανηψιος καταλαβε οτι ολη την προσοχη την εχει παρει ο μικρος αδερφος. Αρα βρηκε τον τροπο του να ασχολειστε περισσοτερο μαζι του! οι εκρηξεις του δε σημαινουν τιποτα. Γνωμη μου παντα βεβαια. Απλα θελει περισσοτερη προσοχη κ περισσοτερο χρονο με τους γονεις του πριν φτασει σε αυτο το σημειο! Η γιαγια κ η θεια ειναι τροπος να πληγωσει τη μαμα που κι αυτη τον εχει παραμελησει λογω του αδερφου!!!! ΥΠΟΜΟΝΗ κ πολυ αγαπη!!!!!

[mxarala]

ο ανηψιος καταλαβε οτι ολη την προσοχη την εχει παρει ο μικρος αδερφος. Αρα βρηκε τον τροπο του να ασχολειστε περισσοτερο μαζι του! οι εκρηξεις του δε σημαινουν τιποτα. Γνωμη μου παντα βεβαια. Απλα θελει περισσοτερη προσοχη κ περισσοτερο χρονο με τους γονεις του πριν φτασει σε αυτο το σημειο! Η γιαγια κ η θεια ειναι τροπος να πληγωσει τη μαμα που κι αυτη τον εχει παραμελησει λογω του αδερφου!!!! ΥΠΟΜΟΝΗ κ πολυ αγαπη!!!!!

 

Ευχαριστώ για την συμβουλή..

Ήδη όλα είναι καλύτερα...

[goody]

Αρχισε και ο δικος μου τις κρισεις θυμου!

Δεν ξερω τι να κανω... εδω και μια βδομαδα καθε τρεις και λιγο αρχιζει τα ουρλιαχτα και το κλαμα..και οχι μονο στον ξυπνιο του αλλα και στον υπνο του!

Χθες ειχαμε 3 τετοιες κρισεις.

Εβραζα μακαρονια και ηθελε και αυτος να τα ανακατεψει οποτε του λεω ''θα σου δωσω μια πιο ωραια κουταλα να τα ανακατεψεις!'' και πηγα να του δωσω μια μεγαλη ξυλινη για να μην καει απο την κατσαρολα (εγω ανακατευα με μικρο κουταλι)... τον επιασε ενα κλαμα...να κοπανιεται! Του εδειχνα οτι και εγω με την μεγαλη κουταλα τα κανω για να μην καω γιατι καιει κτλ...τιποτα αυτος. Και μετα δεν ηρεμουσε με τιποτα! Να μην με αφηνει να τον ακουμπησω, να μην με ακουει, χτυπιοταν τουλαχιστον μιση ωρα...τελικα εβαλα μουσικη και αρχισα να χορευω και ηρεμισε..

Το βραδυ 1 η ωρα αρχισε μες τον υπνο του τα ιδια, ευτυχως μονο για 10 λεπτα. Και το πρωι στις 7 που ακουσε οτι ειχαμε σηκωθει παλι αρχισε τα κλαματα γιατι ελεγε οτι ηθελε να κοινηθει. Κοιμησου παλι του ελεγα..να κοπανιεται αυτος...καπου 20 λεπτα παλι!

Δεν αντεχω να τον βλεπω να κλαιει εται, οταν το κανει στον ξυπνιο του προσπαθω να το αγνοω οπως λετε εδω, του δειχνω οτι περιμενω να τελειωσει το κλαμα του για να συνεχισουμε αυτο που καναμε αλλα φοβαμαι οτι δεν πιανει!

Δεν ξερω τι να κανω!!

[Dimitra V.]

http://ygeia.tanea.gr/default.asp?pid=8&ct=117&articleID=3437&la=1

[Mafalda31]

Χθεσινή Εμπειρία:

Είχαμε ανέβει το Σ/Κ Αθήνα να δούμε τη γιαγιά μας. Την Κυριακή το πρωϊ είπαμε να πάμε το Γιωργάκι στο Alou Fun Park, να χαρεί λίγο το παιδί. Στην αρχή φοβόταν λίγο, αλλά επειδή γενικά έχει αναπτύξει κάτι φοβίες τελευταία προσπαθήσαμε να τον ενθαρρύνουμε.

Αποτέλεσμα: Χαλάσαμε 40 ευρώ στα συγκρουόμενα (χαλάλι του του παιδιού αφού το χάρηκε) και φύγαμε... Σε όλο το δρόμο έκλαιγε και ήθελε να γυρίσουμε , όταν δε φτάσαμε στην πεθερά μου άρχισε να κλαίει και να γυρνάει μέσα στο σπίτι σα χαμένο, πιανόταν από τον πατέρα του για να τον πάει στα... μπιμπι... Αυτό κράτησε για μισή ώρα. Βρε τι του εξηγούσα ότι θα ξαναπάμε απλά έπρεπε πρώτα να ξεκουραστούν τα αυτ/κια γιατί κουράστηκαν... τίποτα αυτός κλάμα και κακό...

 

Αδιαφόρησα αρκετά μπορώ να πω, αλλά αυτός πήγαινε στον πατέρα του και στη γιαγιά του.

Εντελώς συμπτωματικά στο Alou Fun Park είδαμε και τον παιδίατρό μας, τον οποίο ο Γιωργάκης μισεί για ευνόητους λόγους.

Τελικά ξέρετε πως σταμάτησε το κλάμα... Του εξήγησα ότι φύγαμε επειδή είδαμε το γιατρό και εμεις δε θέλαμε σήμερα να κάνουμε ενεσούλα... Μπορώ να σας πω ότι το παιδί ηρέμησε μετά από αυτό.

 

Μαρία ξέρω ότι αυτό που έκανα δεν είναι σωστό. Τόσο καιρό προσπαθώ να κάνω το γιο μου να συμπαθήσει το γιατρό και του μιλάω συχνά γιʼαυτόν σε άσχετες φάσεις με τα καλύτερα. Νομίζω ότι τα γκρέμισα... αλλά πίστεψέ με είχε τρελάνει το κλάμα του (ευτυχώς δε νευριάζω εύκολα αλλά δεν μπορώ και να τον ακούω...)

 

Να προσθέσω επίσης ότι κατά τη διάρκεια της μικρής μας «κρίσης» έτρωγε και ένα κουλουράκι, γιατί πείναγε κιόλας ....

Γενικά προσέχει και δεν γίνεται ιδιαίτερα επικίνδυνος ούτε χτυπιέται, προτιμά να κρεμιέται από πάνω μας, βέβαια αυτό με το κουλουράκι μπορούσε να αποβεί και μοιραίο, αλλά που να του πάρεις και το κουλουράκι...

 

Συγγνώμη αν σας κούρασα

 

Φοβερη ιστορια και καλοειπωμενη!!

Χαχαχχα αυτο με το κουλουρακι δε, ανεκτιμητο!!!!