Το χρονικό της γέννησης της μπέμπας μου

[mariori]

Πέμπτη 26-2-2009

Συμπληρώνοντας της 39η εβδομάδα κύησης την εξέταση NST για μια ακόμη φορά, καθώς και υπέρηχο κύησης. Η μπέμπα φαινόταν μια χαρά και το βάρος της υπολογίστηκε περίπου 3 kgr. Στη συνέχεια πήγα στην προγραμματισμένη επίσκεψη στη γιατρό μου, όπου όπως μου είχε πει θα με εξέταζε για πρώτη φορά από κάτω για να δει που βρισκόμαστε. Είδε ότι η διαστολή μου ήταν ήδη 2, αλλά ο τράχηλος ήταν ακόμη σκληρός. Μου είπε να συνεχίσω κανονικά τα υπόθετα που έπαιρνα για να μαλακώσει ο τράχηλος. Η εξέταση όντως πονάει λιγάκι, αλλά όπως σε όλα η πρώτη φορά είναι δύσκολη. Όπως είχα ενημερωθεί από το forum σε πολλές περιπτώσεις μετά την εξέταση παρουσιαζόταν αιμορραγία και ρώτησα σχετικά τη γιατρό. Μου απάντησε ότι μπορεί να παρουσιαστεί λίγο αίμα και μην ανησυχήσω. Να πάω στο μαιευτήριο αν σπάσουν τα νερά ή έχω έντονους πόνους. Με το που βγήκα από το ιατρείο και πήγα τουαλέττα είδα ότι είχα ήδη μια ροζ βλέννα. Στο σπίτι η βλέννα ήταν ήδη πιο κόκκινη.

 

Παρασκευή 27-2-2009

Η αιμορραγία συνεχίστηκε. Το μεσημέρι έδειχνε να σταματά, όμως το απόγευμα συνεχίστηκε κανονικά. Υποψιάστηκα ότι έρχεται ο τοκετός, αλλά τα νερά μου δεν είχαν σπάσει ούτε είχα πόνους. Οπότε σκέφτηκα ότι δεν είχε και πολύ νόημα να πάω στο νοσοκομείο ακόμη. Είπα όμως στον άντρα μου ότι αν συνεχιζόταν η αιμορραγία και τρίτη μέρα θα πηγαίναμε πρωί πρωί στο νοσοκομείο.

 

Σάββατο 28-2-2009

Στις 4 η ώρα το βράδυ και ενώ κοιμόμουν πήγα να αλλάξω πλευρό, νιώθω μια κλωτσιά του μωρού και αισθάνομαι να έχω διαρροές. Κατάλαβα ότι μου έσπασαν τα νερά αλλά δεν ήμουν σίγουρη, γιατί οι διαρροές δεν ήταν πολλές. Περίμενα ότι θα σηκωθώ από το κρεβάτι και θα φύγουν πολλά υγρά, όμως όταν τελικά σηκώθηκα στις 6 το πρωί από το κρεβάτι οι διαρροές ήταν ελάχιστες και για λίγο πίστεψα ότι δεν σπάσαν τελικά να νερά μου. Σηκωθήκαμε με τον άντρα μου και πήγαμε για λίγο περπάτημα στη γειτονιά. Ένιωθα κάποιες συσπάσεις αλλά ήταν σχετικά μικρές και άστατες. Μετά από αρκετά βήματα καταλάβαινα ότι οι διαρροές αυξάνονταν και ξεκινήσαμε για το Έλενα. Φτάσαμε στις 7 παρά το πρωί και αφού πήγα τουαλέττα και σιγουρεύτηκα από την ποσότητα των υγρών ότι μου είχαν σπάσει τελικά τα νερά πήγαμε στα επείγοντα.

Η προϊσταμένη με εξέτασε, είδε ότι όντως μου είχαν σπάσει τα νερά βάζοντας ένα ειδικό χαρτάκι που χρωματίζεται και μου είπε ότι έχω διαστολή 2 με μαλακό όμως τράχηλο. Ήταν ολίγον ξινή και ενοχλήθηκε που δεν είχα πάρει τη γιατρό μου, αλλά για κάποιο παράξενο λόγο ήμουν τόσο ήρεμη και χαλαρή που δεν μπορούσε τίποτα να μου χαλάσει τη διάθεση. Μου έκαναν τα καθιερωμένα του καλλωπισμού, ξύρισμα και κλίσμα που δεν μου φάνηκαν και τόσο ενοχλητικά τελικά. Ο άντρας μου τακτοποίησε τα σχετικά με την εισαγωγή μου και τον είδα για λίγο πριν με ανεβάσουν στο χώρο που θα γίνονταν οι πρώτες εξωθήσεις.

Εκεί με υποδέχτηκαν δύο μαίες, μου έβαλαν ορό και καρδιοτοκογράφο για να ελέγχουν τους παλμούς του παιδιού και μου έκαναν κάθε τόσο την τόσο οικεία πλέον εξέταση του τραχήλου με το χέρι, κάτι που πάλι δεν με ενοχλούσε ιδιαίτερα. Αντίθετα ήθελα να μαθαίνω σε τι στάδιο βρισκόταν η διαστολή. Πέρασαν έτσι τρεις ώρες, η διαστολή είχε φτάσει στο 5, αλλά δεν είχα και ιδιαίτερες ωδίνες. Στις 11 παρά άφησαν τον άντρα μου να έρθει στο χώρο που ήμουν. Είχε τη βεβαίωση από τον ανώδυνο τοκετό ότι είχε παρακολουθήσει τα απαιτούμενα μαθήματα για να είναι στον τοκετό, όμως περίμενε πολύ έξω γιατί είχε κάποιο άλλο περιστατικό με κάποια διασωληνωμένη κοπέλα σε άλλο δωμάτιο και δεν ήθελαν να δουν οι συγγενείς της άλλον να μπαίνει στο χώρο.

Όταν με είδε ο άντρας μου σε τι χαλαρή κατάσταση ήμουν ρώτησε τη γιατρό τι μου είχαν χορηγήσει και του απάντησε τίποτα. Ήταν πιστεύω η δράση των ορμονών της γέννας που με έκανε τόσο ήρεμη ενώ γενικότερα στη ζωή μου δεν είμαι και ο πιο ήρεμος άνθρωπος.

Κατά τις 11 ήρθε ξανά ο βοηθός της γιατρού και αφού με εξέτασε και πάλι μου έβαλε κατʼ εντολή της γιατρού μου οκυτοκίνη σε ορό γιατί δεν είχα συσπάσεις και γιατί είχαν ήδη περάσει πολλές ώρες από τότε που έσπασαν τα νερά. 11 και κάτι ήρθε και η γιατρός και με εξέτασε. Μετά τον ορό που μου έβαλαν οι συσπάσεις έγιναν κάπως πιο έντονες. Σε κάποια φάση ρώτησα τη γιατρό αν υπάρχει δυνατότητα για επισκληρίδιο αν αυξηθούν οι πόνοι. Μου απάντησε ότι δεν αξίζει καθόλου να την κάνω γιατί μέχρι να με πιάσει θα έχω γεννήσει. Και είχε απόλυτο δίκιο. Πραγματικά στην περίπτωσή μου δεν άξιζε με τίποτα να την κάνω.

Οι αναπνοές από το μάθημα του ανώδυνου ήταν πολύ χρήσιμες. Με βοηθούσε πολύ να παίρνω βαθιές και αργές ανάσες κάθε φορά που ένιωθα τη σύσπαση να έρχεται. Συγκεντρωνόμουν στην αναπνοή και ο πόνος ερχόταν και έφευγε.

Η γιατρός περίμενε έξω από το δωμάτιο όπου ήμουν με τον άντρα μου και ερχόταν κάθε τόσο για να δει πώς πάμε από συσπάσεις.

Σε κάποια φάση αισθάνθηκα σαν να ήθελα να πάω στην τουαλέττα να ενεργηθώ. Σκέφτηκα «μα καλά, τώρα μου ήρθε;» Σε λίγο με ρώτησε η γιατρός μήπως αισθάνομαι σαν να θέλω να ενεργηθώ. Της είπα ναι και τότε μου είπε ότι είναι το μωρό που κατεβαίνει και μου δίνει αυτή την αίσθηση. Μου είπε ότι ήρθε η ώρα να αρχίσουμε τις εξωθήσεις και κάθε φορά που αισθάνομαι κάποια σύσπαση-πόνο να σπρώχνω σαν να θέλω να ενεργηθώ.

Αρχίσαμε τις εξωθήσεις. Αυτό μου φάνηκε και το πιο δύσκολο μέρος του τοκετού. Είχα κοιμηθεί 2-3 ώρες το βράδυ, ήμουν διψασμένη και νηστική και ένιωθα ότι δεν είχα και αντοχή να σπρώχνω. Έσπρωχνα πάρα πολλές φορές, δεν αισθανόμουν ιδιαίτερα τις συσπάσεις και αυτό δεν βοηθούσε και μετά από το σπρώξιμο έλεγα ότι είμαι πολύ κουρασμένη και δεν έχω αντοχή να σπρώξω περισσότερο. Αλλά κάθε φορά η γιατρός οι μαίες και ο άντρας μου μου έδιναν κουράγιο να συνεχίσω και στο επόμενο σπρώξιμο. Τελικά άρχισε να φαίνεται στο βάθος το κεφαλάκι του μωρού. Η γιατρός φώναξε τον άντρα μου να το δει, κι εκείνος όλο χαρά μου είπε ότι φαίνονται τα μαλλάκια του.

Από τη στιγμή που φάνηκε το κεφαλάκι με πήγαν στο χειρουργείο. Με λίγες εξωθήσεις ακόμη και με ένα καλό κόψιμο από τη γιατρό βγʼηκε η μπέμπα μου χωρίς να το καταλάβω ιδιαίτερα. Περίμενα ότι θα νιώσω το μωρό να βγαίνει, αλλά δεν το κατάβαλα μέχρι που άκουσα τον ενθουσιασμό από όλους, είδα τη γιατρό να την κρατάει με τα ποδαράκια ψηλά και να τη δίνει στη μαία να τη σκουπίσει και η μπέμπα να ξεσπά σε κλάματα. Η ώρα ήταν 12:50 το μεσημέρι. Βάρος της μπέμπας 3040 gr και ύψος 50 cm.

Ο άντρας μου έσκυψε και με φίλησε κι εγώ κοίταζα τη μπέμπα να τη σκουπίζει η μαία και να την τυλίγει με τα πράσινα σεντόνια του χειρουργείου. Στη συνέχεια μου την έδωσε στην αγκαλιά μου και την είδα πρώτη φορά από κοντά. Ήταν πολύ πιο όμορφη από ό,τι περίμενα. Είχε ωραίο χρωματάκι το δέρμα της, ωραίο μαλλάκι και καθόταν ήσυχη στην αγκαλιά μου. Ο άντρας μου έβγαζε φωτογραφίες τη μπέμπα ενώ τη σκούπιζε η μαία και επίσης κατέγραψε την πρώτη μας αγκαλιά.

Στη συνέχεια η γιατρός με τον βοηθό της συνέλεξαν το ομφαλοπλακουντιακό αίμα για τη δημόσια τράπεζα και μετά από ένα μικρό σπρώξιμο είδα τον πλακούντα που τον κράταγε στα χέρια της η γιατρός. Μετά άρχισε μια μικρή ταλαιπωρία με τα ράμματα. Εκείνη τη στιγμή μου φάνηκε σαν τα ράμματα να πονούσαν περισσότερο από την ίδια τη γέννα, αν και η γιατρός μου είχε κάνει ένεση. Τώρα βέβαια που το σκέφτομαι δεν ήταν και τίποτα τρομερό. Μόλις τελειώσαν και τα ράμματα ένιωσα μια ανακούφιση. Η γιατρός με φίλησε μου ευχήθηκε για την κορούλα μου και με πήγαν στον χώρο της ανάνηψης. Καθώς πηγαίναμε με έπιασε ένα τρέμουλο χωρίς όμως να κρυώνω το οποίο έκανε κανένα μισάωρο να περάσει. Ο τραυματιοφορέας μου είπε ότι είναι συνηθισμένο και να μη φοβάμαι. Πριν φθάσω στην ανάνηψη είδα ξανά τον άντρα μου για λίγο

Στην ανάνηψη ήταν μια κοπέλα, η Μαριάννα, που μου είπε ότι γέννησε λίγο πριν από μένα. Πριν ξεκινήσω τις εξωθήσεις την άκουγα από το χειρουργείο όπου γεννούσε και την ώρα που την έραβαν με κοιτούσε που είχα ξεκινήσει τις εξωθήσεις. Μιλούσαμε για καμιά ώρα μέχρι που την πήραν για να την πάνω στο δωμάτιό της. Στην ανάνηψη ένιωσα κάπως να ξεκουράζομαι. Σε κάποια φάση ήρθε η γιατρός με ρώτησε πώς είμαι. Μου ζούληξε την κοιλιά και ένιωσα να τρέχουν υγρά από κάτω. Στην ανάνηψη ήμουν για τρεις ώρες που πέρασαν αρκετά γρήγορα. Στο τέλος μου έβαλαν καθετήρα για τα ούρα, αφού πρώτα δοκίμασα και είδα ότι δεν μπορούσα να ουρήσω. Αυτό όμως ήταν το πιο συνηθισμένο.

Μετά την ανάνηψη με πήγαν στο δωμάτιο του 5ου ορόφου του Έλενα, που είχε ζητήσει ο άντρας μου. Σε κανένα δεκάλεπτο έφεραν και τη μπέμπα μας. Είχε ξεπριστεί και ήταν μια γλύκα. Δεν χόρταινα να την κοιτάω. Ήταν πολύ ήσυχη και μας κοιτούσε με τα μεγάλα της μάτια. Η κοπέλα που την έφερε με βοήθηκε και τη βάλαμε στο στήθος σε ξαπλωτή στάση. Πριν τη βάλει μου ζούληξε το στήθος και είδα να βγαίνουν κάτι μικρές σταγονίτσες διαφανούς υγρού. Η μπέμπα έπιασε αμέσως και πιπίλαγε το στήθος, αλλά όπως και τώρα την έπαιρνε ο ύπνος.

 

Θηλασμός

Το πρώτο βράδυ η μπέμπα μας μάλλον πεινούσε καθώς γάλα δεν είχα ακόμη, παρά μόνο λίγες σταγόνες πρωτόγαλα. Η παιδίατρος το επόμενο πρωί μας είπε ότι επειδή είναι μικρούλα να τη θηλάζω και από τα δύο στήθη και μετά να της δίνω συμπλήρωμα.

Οι επόμενες δύο παιδίατροι επέμεναν στο να την ξυπνάω το βράδυ ανά δύωρο για να την ταΐσω και ανά τετράωρο να της δίνω συμπλήρωμα. Αν και ήθελα αποκλειστικό θηλασμό έβλεπα ότι δεν είχα αρκετό γάλα τις πρώτες μέρες και αφού το λέγαν οι παιδίατροι ενέδωσα και της έδινε ο άντρας μου τρεις φορές την ημέρα συμπλήρωμα από 10 έως 30 ml κάθε φορά. Το ανά δύωρο ξύπνημα δεν μπορώ να πω ότι το τήρησα γιατί προσωπικά δεν συμφωνούσα. Ξυπνούσε από μόνη της το βράδυ πότε στις 3 ώρες πότε στις 4, αφού της είχαμε δώσει το βράδυ συμπλήρωμα.

Την προτελευταία μέρα παρακολούθησα στον 6ο όροφο ένα μάθημα μητρικής τέχνης που έκανε μια μαία, που είπε πώς να πλένουμε το μωρό, αλλά την περισσότερη ώρα μας απασχόλησε το θέμα του θηλασμού. Ήταν υπέρ του να μας υποδεικνύει το παιδί πότε θα το ταΐζουμε και να μην το ξυπνάμε τη νύχτα. Μας είπαν ότι ενώ παλαιότερα οι παιδίατροι δεν έγραφαν συμπλήρωμα με τίποτα τώρα συνιστούσαν συμπλήρωμα έγραφαν με μεγάλη ευκολία. Συγκεκριμένα σε μας μετρούσαν το ζάχαρο της μπέμπας κάθε μέρα και μας έλεγαν να της δώσουμε συμπλήρωμα λόγω υπογλυκαιμίας.

Η τελευταία παιδίατρος που ήταν και η καλύτερη μας είπε ότι αν θέλουμε να του δώσουμε συμπλήρωμα να το κάνουμε για λίγες μέρες τώρα που είναι αρχή και να κοιτάξουμε να το κόψουμε σιγά-σιγά. Για τον ίκτερο που ήταν λιγάκι ανεβασμένος συνέστησε να έχουμε τη μπέμπα σε πολύ φως όχι όμως τυλιγμένη και φασκιωμένη αλλά γυμνούλα για να βλέπει το φως το κορμάκι της.

 

Διαμονή στο Έλενα

Τα δωμάτια του 5ου ορόφου του Έλενα ήταν καταπληκτικά. Όλα μέσα είναι καινούρια : το κρεβάτι, οι καρέκλες, η πολυθρόνα για τον συνοδό που είχε και μηχανισμό για να ξαπλώνει. Το μπάνιο ήταν επίσης πάρα πολύ ωραίο. Οι καθαρίστριες σφουγγάριζαν κάθε μέρα και δυο φορές τη μέρα μάζευαν τα σκουπίδια. Το κόστος του μαιευτηρίου συνολικά 784 ευρώ. Χαίρομαι πολύ που το αποφάσισα στον 4ο μήνα και άλλαξα γιατρό και μαιευτήριο.

Σημείωση : Συνάντησα και τη Νατάσσα του forum με τα διδυμάκια της.