Το χρονικό της γέννησης της μπέμπας μου

[mariori]

Πέμπτη 26-2-2009

Συμπληρώνοντας της 39η εβδομάδα κύησης έκανα την εξέταση NST για μια ακόμη φορά, καθώς και υπέρηχο κύησης. Η μπέμπα φαινόταν μια χαρά και το βάρος της υπολογίστηκε περίπου 3 kgr. Στη συνέχεια πήγα στην προγραμματισμένη επίσκεψη στη γιατρό μου, όπου όπως μου είχε πει θα με εξέταζε για πρώτη φορά από κάτω για να δει που βρισκόμαστε. Είδε ότι η διαστολή μου ήταν ήδη 2, αλλά ο τράχηλος ήταν ακόμη σκληρός. Μου είπε να συνεχίσω κανονικά τα υπόθετα που έπαιρνα για να μαλακώσει ο τράχηλος. Η εξέταση όντως πονάει λιγάκι, αλλά όπως σε όλα η πρώτη φορά είναι δύσκολη. Όπως είχα ενημερωθεί από το forum σε πολλές περιπτώσεις μετά την εξέταση παρουσιαζόταν αιμορραγία και ρώτησα σχετικά τη γιατρό. Μου απάντησε ότι μπορεί να παρουσιαστεί λίγο αίμα και μην ανησυχήσω. Να πάω στο μαιευτήριο αν σπάσουν τα νερά ή έχω έντονους πόνους. Με το που βγήκα από το ιατρείο και πήγα τουαλέττα είδα ότι είχα ήδη μια ροζ βλέννα. Στο σπίτι η βλέννα ήταν ήδη πιο κόκκινη.

 

Παρασκευή 27-2-2009

Η αιμορραγία συνεχίστηκε. Το μεσημέρι έδειχνε να σταματά, όμως το απόγευμα συνεχίστηκε κανονικά. Υποψιάστηκα ότι έρχεται ο τοκετός, αλλά τα νερά μου δεν είχαν σπάσει ούτε είχα πόνους. Οπότε σκέφτηκα ότι δεν είχε και πολύ νόημα να πάω στο νοσοκομείο ακόμη. Είπα όμως στον άντρα μου ότι αν συνεχιζόταν η αιμορραγία και τρίτη μέρα θα πηγαίναμε πρωί πρωί στο νοσοκομείο.

 

Σάββατο 28-2-2009

Στις 4 η ώρα το βράδυ και ενώ κοιμόμουν πήγα να αλλάξω πλευρό, νιώθω μια κλωτσιά του μωρού και αισθάνομαι να έχω διαρροές. Κατάλαβα ότι μου έσπασαν τα νερά αλλά δεν ήμουν σίγουρη, γιατί οι διαρροές δεν ήταν πολλές. Περίμενα ότι θα σηκωθώ από το κρεβάτι και θα φύγουν πολλά υγρά, όμως όταν τελικά σηκώθηκα στις 6 το πρωί από το κρεβάτι οι διαρροές ήταν ελάχιστες και για λίγο πίστεψα ότι δεν σπάσαν τελικά να νερά μου. Σηκωθήκαμε με τον άντρα μου και πήγαμε για λίγο περπάτημα στη γειτονιά. Ένιωθα κάποιες συσπάσεις αλλά ήταν σχετικά μικρές και άστατες. Μετά από αρκετά βήματα καταλάβαινα ότι οι διαρροές αυξάνονταν και ξεκινήσαμε για το Έλενα. Φτάσαμε στις 7 παρά το πρωί και αφού πήγα τουαλέττα και σιγουρεύτηκα από την ποσότητα των υγρών ότι μου είχαν σπάσει τελικά τα νερά πήγαμε στα επείγοντα.

Η προϊσταμένη με εξέτασε, είδε ότι όντως μου είχαν σπάσει τα νερά βάζοντας ένα ειδικό χαρτάκι που χρωματίζεται και μου είπε ότι έχω διαστολή 2 με μαλακό όμως τράχηλο. Ήταν ολίγον ξινή και ενοχλήθηκε που δεν είχα πάρει τη γιατρό μου, αλλά για κάποιο παράξενο λόγο ήμουν τόσο ήρεμη και χαλαρή που δεν μπορούσε τίποτα να μου χαλάσει τη διάθεση. Μου έκαναν τα καθιερωμένα του καλλωπισμού, ξύρισμα και κλίσμα που δεν μου φάνηκαν και τόσο ενοχλητικά τελικά. Ο άντρας μου τακτοποίησε τα σχετικά με την εισαγωγή μου και τον είδα για λίγο πριν με ανεβάσουν στο χώρο που θα γίνονταν οι πρώτες εξωθήσεις.

Εκεί με υποδέχτηκαν δύο μαίες, μου έβαλαν ορό και καρδιοτοκογράφο για να ελέγχουν τους παλμούς του παιδιού και μου έκαναν κάθε τόσο την τόσο οικεία πλέον εξέταση του τραχήλου με το χέρι, κάτι που πάλι δεν με ενοχλούσε ιδιαίτερα. Αντίθετα ήθελα να μαθαίνω σε τι στάδιο βρισκόταν η διαστολή. Πέρασαν έτσι τρεις ώρες, η διαστολή είχε φτάσει στο 5, αλλά δεν είχα και ιδιαίτερες ωδίνες. Στις 11 παρά άφησαν τον άντρα μου να έρθει στο χώρο που ήμουν. Είχε τη βεβαίωση από τον ανώδυνο τοκετό ότι είχε παρακολουθήσει τα απαιτούμενα μαθήματα για να είναι στον τοκετό, όμως περίμενε πολύ έξω γιατί είχε κάποιο άλλο περιστατικό με κάποια διασωληνωμένη κοπέλα σε άλλο δωμάτιο και δεν ήθελαν να δουν οι συγγενείς της άλλον να μπαίνει στο χώρο.

Όταν με είδε ο άντρας μου σε τι χαλαρή κατάσταση ήμουν ρώτησε τη γιατρό τι μου είχαν χορηγήσει και του απάντησε τίποτα. Ήταν πιστεύω η δράση των ορμονών της γέννας που με έκανε τόσο ήρεμη ενώ γενικότερα στη ζωή μου δεν είμαι και ο πιο ήρεμος άνθρωπος.

Κατά τις 11 ήρθε ξανά ο βοηθός της γιατρού και αφού με εξέτασε και πάλι μου έβαλε κατʼ εντολή της γιατρού μου οκυτοκίνη σε ορό γιατί δεν είχα συσπάσεις και γιατί είχαν ήδη περάσει πολλές ώρες από τότε που έσπασαν τα νερά. 11 και κάτι ήρθε και η γιατρός και με εξέτασε. Μετά τον ορό που μου έβαλαν οι συσπάσεις έγιναν κάπως πιο έντονες. Σε κάποια φάση ρώτησα τη γιατρό αν υπάρχει δυνατότητα για επισκληρίδιο αν αυξηθούν οι πόνοι. Μου απάντησε ότι δεν αξίζει καθόλου να την κάνω γιατί μέχρι να με πιάσει θα έχω γεννήσει. Και είχε απόλυτο δίκιο. Πραγματικά στην περίπτωσή μου δεν άξιζε με τίποτα να την κάνω.

Οι αναπνοές από το μάθημα του ανώδυνου ήταν πολύ χρήσιμες. Με βοηθούσε πολύ να παίρνω βαθιές και αργές ανάσες κάθε φορά που ένιωθα τη σύσπαση να έρχεται. Συγκεντρωνόμουν στην αναπνοή και ο πόνος ερχόταν και έφευγε.

Η γιατρός περίμενε έξω από το δωμάτιο όπου ήμουν με τον άντρα μου και ερχόταν κάθε τόσο για να δει πώς πάμε από συσπάσεις.

Σε κάποια φάση αισθάνθηκα σαν να ήθελα να πάω στην τουαλέττα να ενεργηθώ. Σκέφτηκα «μα καλά, τώρα μου ήρθε;» Σε λίγο με ρώτησε η γιατρός μήπως αισθάνομαι σαν να θέλω να ενεργηθώ. Της είπα ναι και τότε μου είπε ότι είναι το μωρό που κατεβαίνει και μου δίνει αυτή την αίσθηση. Μου είπε ότι ήρθε η ώρα να αρχίσουμε τις εξωθήσεις και κάθε φορά που αισθάνομαι κάποια σύσπαση-πόνο να σπρώχνω σαν να θέλω να ενεργηθώ.

Αρχίσαμε τις εξωθήσεις. Αυτό μου φάνηκε και το πιο δύσκολο μέρος του τοκετού. Είχα κοιμηθεί 2-3 ώρες το βράδυ, ήμουν διψασμένη και νηστική και ένιωθα ότι δεν είχα και αντοχή να σπρώχνω. Έσπρωχνα πάρα πολλές φορές, δεν αισθανόμουν ιδιαίτερα τις συσπάσεις και αυτό δεν βοηθούσε και μετά από το σπρώξιμο έλεγα ότι είμαι πολύ κουρασμένη και δεν έχω αντοχή να σπρώξω περισσότερο. Αλλά κάθε φορά η γιατρός οι μαίες και ο άντρας μου μου έδιναν κουράγιο να συνεχίσω και στο επόμενο σπρώξιμο. Τελικά άρχισε να φαίνεται στο βάθος το κεφαλάκι του μωρού. Η γιατρός φώναξε τον άντρα μου να το δει, κι εκείνος όλο χαρά μου είπε ότι φαίνονται τα μαλλάκια του.

Από τη στιγμή που φάνηκε το κεφαλάκι με πήγαν στο χειρουργείο. Με λίγες εξωθήσεις ακόμη και με ένα καλό κόψιμο από τη γιατρό βγήκε η μπέμπα μου χωρίς να το καταλάβω ιδιαίτερα. Περίμενα ότι θα νιώσω το μωρό να βγαίνει, αλλά δεν το κατάβαλα μέχρι που άκουσα τον ενθουσιασμό από όλους, είδα τη γιατρό να την κρατάει με τα ποδαράκια ψηλά και να τη δίνει στη μαία να τη σκουπίσει και η μπέμπα να ξεσπά σε κλάματα. Η ώρα ήταν 12:50 το μεσημέρι. Βάρος της μπέμπας 3040 gr και ύψος 50 cm.

Ο άντρας μου έσκυψε και με φίλησε κι εγώ κοίταζα τη μπέμπα να τη σκουπίζει η μαία και να την τυλίγει με τα πράσινα σεντόνια του χειρουργείου. Στη συνέχεια μου την έδωσε στην αγκαλιά μου και την είδα πρώτη φορά από κοντά. Ήταν πολύ πιο όμορφη από ό,τι περίμενα. Είχε ωραίο χρωματάκι το δέρμα της, ωραίο μαλλάκι και καθόταν ήσυχη στην αγκαλιά μου. Ο άντρας μου έβγαζε φωτογραφίες τη μπέμπα ενώ τη σκούπιζε η μαία και επίσης κατέγραψε την πρώτη μας αγκαλιά.

Στη συνέχεια η γιατρός με τον βοηθό της συνέλεξαν το ομφαλοπλακουντιακό αίμα για τη δημόσια τράπεζα και μετά από ένα μικρό σπρώξιμο είδα τον πλακούντα που τον κράταγε στα χέρια της η γιατρός. Μετά άρχισε μια μικρή ταλαιπωρία με τα ράμματα. Εκείνη τη στιγμή μου φάνηκε σαν τα ράμματα να πονούσαν περισσότερο από την ίδια τη γέννα, αν και η γιατρός μου είχε κάνει ένεση. Τώρα βέβαια που το σκέφτομαι δεν ήταν και τίποτα τρομερό. Μόλις τελειώσαν και τα ράμματα ένιωσα μια ανακούφιση. Η γιατρός με φίλησε μου ευχήθηκε για την κορούλα μου και με πήγαν στον χώρο της ανάνηψης. Καθώς πηγαίναμε με έπιασε ένα τρέμουλο χωρίς όμως να κρυώνω το οποίο έκανε κανένα μισάωρο να περάσει. Ο τραυματιοφορέας μου είπε ότι είναι συνηθισμένο και να μη φοβάμαι. Πριν φθάσω στην ανάνηψη είδα ξανά τον άντρα μου για λίγο.

Στην ανάνηψη ήταν μια κοπέλα, η Μαριάννα, που μου είπε ότι γέννησε λίγο πριν από μένα. Πριν ξεκινήσω τις εξωθήσεις την άκουγα από το χειρουργείο όπου γεννούσε και την ώρα που την έραβαν με κοιτούσε που είχα ξεκινήσει τις εξωθήσεις. Μιλούσαμε για καμιά ώρα μέχρι που την πήραν για να την πάνε στο δωμάτιό της. Στην ανάνηψη ένιωσα κάπως να ξεκουράζομαι. Σε κάποια φάση ήρθε η γιατρός με ρώτησε πώς είμαι. Μου ζούληξε την κοιλιά και ένιωσα να τρέχουν υγρά από κάτω. Στην ανάνηψη ήμουν για τρεις ώρες που πέρασαν αρκετά γρήγορα. Στο τέλος μου έβαλαν καθετήρα για τα ούρα, αφού πρώτα δοκίμασα και είδα ότι δεν μπορούσα να ουρήσω. Αυτό όμως ήταν το πιο συνηθισμένο.

Μετά την ανάνηψη με πήγαν στο δωμάτιο του 5ου ορόφου του Έλενα, που είχε ζητήσει ο άντρας μου. Σε κανένα δεκάλεπτο έφεραν και τη μπέμπα μας. Είχε ξεπριστεί και ήταν μια γλύκα. Δεν χόρταινα να την κοιτάω. Ήταν πολύ ήσυχη και μας κοιτούσε με τα μεγάλα της μάτια. Η κοπέλα που την έφερε με βοήθηκε και τη βάλαμε στο στήθος σε ξαπλωτή στάση. Πριν τη βάλει μου ζούληξε το στήθος και είδα να βγαίνουν κάτι μικρές σταγονίτσες διαφανούς υγρού. Η μπέμπα έπιασε αμέσως και πιπίλαγε το στήθος, αλλά όπως και τώρα την έπαιρνε ο ύπνος.

 

Θηλασμός

Το πρώτο βράδυ η μπέμπα μας μάλλον πεινούσε καθώς γάλα δεν είχα ακόμη, παρά μόνο λίγες σταγόνες πρωτόγαλα. Η παιδίατρος το επόμενο πρωί μας είπε ότι επειδή είναι μικρούλα να τη θηλάζω και από τα δύο στήθη και μετά να της δίνω συμπλήρωμα.

Οι επόμενες δύο παιδίατροι επέμεναν στο να την ξυπνάω το βράδυ ανά δύωρο για να την ταΐσω και ανά τετράωρο να της δίνω συμπλήρωμα. Αν και ήθελα αποκλειστικό θηλασμό έβλεπα ότι δεν είχα αρκετό γάλα τις πρώτες μέρες και αφού το λέγαν οι παιδίατροι ενέδωσα και της έδινε ο άντρας μου τρεις φορές την ημέρα συμπλήρωμα από 10 έως 30 ml κάθε φορά. Το ανά δύωρο ξύπνημα δεν μπορώ να πω ότι το τήρησα γιατί προσωπικά δεν συμφωνούσα. Ξυπνούσε από μόνη της το βράδυ πότε στις 3 ώρες πότε στις 4, αφού της είχαμε δώσει το βράδυ συμπλήρωμα.

Την προτελευταία μέρα παρακολούθησα στον 6ο όροφο ένα μάθημα μητρικής τέχνης που έκανε μια μαία, που είπε πώς να πλένουμε το μωρό, αλλά την περισσότερη ώρα μας απασχόλησε το θέμα του θηλασμού. Ήταν υπέρ του να μας υποδεικνύει το παιδί πότε θα το ταΐζουμε και να μην το ξυπνάμε τη νύχτα. Μας είπαν ότι ενώ παλαιότερα οι παιδίατροι δεν έγραφαν συμπλήρωμα με τίποτα, τώρα συνιστούσαν συμπλήρωμα με μεγάλη ευκολία. Συγκεκριμένα σε μας μετρούσαν το ζάχαρο της μπέμπας κάθε μέρα και μας έλεγαν να της δώσουμε συμπλήρωμα λόγω υπογλυκαιμίας.

Η τελευταία παιδίατρος που ήταν και η καλύτερη μας είπε ότι αν θέλουμε να του δώσουμε συμπλήρωμα να το κάνουμε για λίγες μέρες τώρα που είναι αρχή και να κοιτάξουμε να το κόψουμε σιγά-σιγά. Για τον ίκτερο που ήταν λιγάκι ανεβασμένος συνέστησε να έχουμε τη μπέμπα σε πολύ φως όχι όμως τυλιγμένη και φασκιωμένη αλλά γυμνούλα για να βλέπει το φως το κορμάκι της.

Διαμονή στο Έλενα

Τα δωμάτια του 5ου ορόφου του Έλενα ήταν καταπληκτικά. Όλα μέσα είναι καινούρια : το κρεβάτι, οι καρέκλες, η πολυθρόνα για τον συνοδό που είχε και μηχανισμό για να ξαπλώνει. Το μπάνιο ήταν επίσης πάρα πολύ ωραίο. Οι καθαρίστριες σφουγγάριζαν κάθε μέρα και δυο φορές τη μέρα μάζευαν τα σκουπίδια. Το κόστος του μαιευτηρίου συνολικά 784 ευρώ. Χαίρομαι πολύ που το αποφάσισα στον 4ο μήνα και άλλαξα γιατρό και μαιευτήριο.

Σημείωση : Συνάντησα και τη Νατάσσα του forum με τα διδυμάκια της.

 

Θέλω να ευχαριστήσω το προσωπικό του Έλενα το οποίο σε γενικές γραμμές ήταν εξυπηρετικό και ευγενικό, την μαία που έκανε την πρακτική της και μου έκανε παρέα τις περισσότερες ώρες της αναμονής των ωδινών, τη δεύτερη μαία που ήταν καταπληκτική, που με εμψύχωνε και με έκανε να αισθάνομαι πολύ άνετα και οικεία, τον βοηθό της γιατρού που μου απαντούσε σε κάθε μου ερώτηση και κάναμε και χιούμορ και τη γιατρό μου που επίσης με εμψύχωνε σε όλη τη φάση των εξωθήσεων και με έκανε να νιώθω ασφάλεια.

[vickypap]

να σου ζησει η κουκλα σου,να ειναι γερη.

[roulaki71]

Να σου ζησει το κοριτσακι σου.

[κωνκων]

Να σου ζήσει! Πάλι συγκινήθηκα...

[Maggie]

Να ζήσει η μπεμπούλα!

[SOULA33]

Να σου ζήσει και να είναι πάντα γερή.

[Gold]

Μια νεα ζωουλα γεννηθηκε,να σας ζησει να ειναι γερη και καλοφωτισμενη!

συγκινητικη η περιγραφη σου,θυμηθηκα τα δικα μου....

[elias-christina]

Να σου ζησει! Συγκινηθα κ εγω παρα πολυ!!!

[nea mamaka]

Να σου ζήσει και να είναι πάντα γερή.

 

 

Επι την ευκαιρία!

Soula33....... τσίμπα λιγάκι την αφρατομαγουλένια σου εκ μέρους μου!!!!!

[demmy]

ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΕΙ,ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΣ ΟΠΩΣ ΠΟΘΕΙΣ!!!

[th@lia]

Να σας ζησει το κοριτσακι σας!!!!

Οποτε διαβαζω αυτες τις ιστοριες μετα λεω αντε ωρα για 20 μπεμπε....

[Αντιγόνη]

Να σου ζησει! Συγκινηθα κ εγω παρα πολυ!!!

[zouzounel]

Aυτές οι προσωπικές ιστοριες τοκετών είναι ό,τι πιο συγκινητικό μέσα στο φορουμ! Ευχαριστούμε που μοιράστηκες τη δική σου ιστορία μαζί μας!

Να σου ζήσει το μπεμπακι σου, να είναι πάντα γερό κι ευτυχισμένο!

[xara_2]

 

ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΕΙ

 

κι εγώ συγκινήθηκα

[mariori]

Ευχαριστώ πολύ κορίτσια για τις ευχές. Εύχομαι στις κοπέλες που έχουν παιδάκια να τα χαίρονται, στις εγκυμονούσες να έχουν έναν εύκολο και γρήγορο τοκετό και στις κοπέλες που θέλουν παιδάκι να αποκτήσουν το συντομότερο.

Να σημειώσω το πόσο σημαντικό ήταν για μένα να είναι και άντρας μου παρών στον τοκετό. Μου έκανε παρέα τις ώρες της αναμονής, μου χάιδευε τα μαλλιά κατά τη διάρκεια των ωδινών, με ενθάρρυνε στις εξωθήσεις και γενικά μου παρείχε μια αίσθηση ασφάλειας. Ήταν η μεγαλύτερη βοήθεια.

[Kiki]

[Ηλιάννα]

Με εχουν παρει τα ζουμια,θυμαμαι τα δικα μου

Να σου ζησει,να εισαι καλα να την καμαρωνεις

[Αμαρυλις]

Να σου ζήσει! Πάλι συγκινήθηκα...

[Jen.]

μαριορι μου τωρα ειδα το τοπικ σου και χαρηκα πολυ για την πορεια του τοκετου σου που ηταν όντως υπεροχος!! ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!!

 

γραφω λιγο βιαστικά αλλα θελω να πω πολλά..

καταρχην καταλαβα οτι ο τοκετος σου ηταν σχετικα εύκολος απο αυτα που λες και αυτο ειναι αληθινη ευλογια...ευγε!! ψιλοζηλεψα λιγακι που εγω δεν εζησα ΦΤ αλλα τωρα πια το εχω ξεχασει ...με το που βλεπω τον μικρο νιωθω οτι και αλλα 10 χειρουργεια αξιζαν για την παρτη του...

 

θελω να πω οτι αυτη η εξεταση με το χαρτακι και η κολπικη ειναι οτι χειροτερο εχω ζηεσει απο πονο...μια φορα μου εκανε κολπικη η γιατρος μας και ουρλιαζα και ενα Σαββατο πριν γεννησω νομισα οτι σπασαν τα νερα και πηγαμε στο Ελενα...εκει με εξετασαν με αυτο το χαρτακι μια φορα η μαια μια φορα ο βοηθος της γιατρου και μου εβαλε και χερι ε και μετα εκανα να περπατησω φυσιολογικα 2 μερες...ουρλιαζα με ακουσε ολος ο οροφος...φρικη πως αντεξατε?? γενικα μου ειπε ο βοηθος οτι η ανατομια μου εκει κατω ειναι τετοια που με τιποτα δεν θα εβγαζα ΦΤ χωρις μονιμες συνεπειες στην περιθοχη οποτε και φυσιολογικα να ξεκινουσα την διαδικασια παλι με καισαρικη θα κατεληγα τεσπα... παντως μου εκανε εντυπωση που γραφεις πως δεν πονεσες...εισαι πολυ τυχερη!!

 

συμφωνω μαζι σου οτι το προσωπικο ηταν πολυ καλο΄΄φυσικα η γιατρος τελεια και οι βοηθοι της...αλλα εχω ένσταση με τους παιδιατρους...εκτος απο εναν αντρα παιδιατρο που μας ειδε μια περα πριν φυγουμε ολες οι αλλες γυναικες (ασε που ηταν αλλη καθε μερα) ηταν αισχος...ιδιως την πρωτη στο τσακ ημουν να της κανω καταγγελια για βιαια συμεπριφορα στο μωρο μου...μπηκε μεσα με αερα και αρχισε να βαραει δεξια και αριστερα το μικρο που ουτε καν εκανε τον κοπο να ξυπνησει το καημενουλι μου που κοιμοταν και φυσικα το μικρο ουρλιαζε...μιλαμε τον χτυπουσε σαν χταποδι..εγω επαθα σοκ! μετα εβαλα τα κλαμματα απο την φρικη και δεν μπορουσα να συνελθω...οι αλλοι λενε οτι ημουν υπερβολικη αλλα οχι το θυμαμαι ακομη και φρικαρω...θα μοορουσε να κανει αυτην την εξεταση της με πιο ηρεμο τροπο και οχι βασανιζοντας το!!! επίσης και οι αλλες οι πιο πολλες ηταν ξινες και με τουπε...και φυσικα μας συστησαν και μας συμπληρωμα επειδη ο ιμικρος μια μερα ειχε δεκατα πυρετο και υποκυψαμε για μια φορα και μετα ειπα με τιποτα αφου εχω τοσο γαλα...και αυτη η συσταση με το ξυπνημα ανα 2ωρο ελεος πανε καλα??? μονο που σκεφτομαι οτι το εκανα στην αρχη αυτο στο μωρο μου τρελαινομαι...απορω γιατι τις ακουσα...μας ειπαν οτι επειδη εχασε το μωρο 350 γρ μεσα σε 2 μερες επρεπε οπωσδηποτε να τρωει πιο πολυ κλπ κλπ...μπουρδες την αλλη φορα θα ξερω...

 

επισης ναι τα δωματια ηταν τελεια μονο λιγο μικρα δεν ηταν σε σχεση με τα μονοκλινα του 6ου?αλλα φυσικα δεν με χαλασε καθολου αυτο!

 

τελειωνοντας την πολυλογια λοιπον σου ευχομαι ξανα να σας ζησει η μικρη και να την χαιρεσται και εσυ και ο αξιαγαπητος συζυγος σου!! ελπιζω να τα πουμε ξανα απο κοντα αυτην τη φορα με τα μωρακια μας!!

 

 

υ.γ. δεν ειναι απιστευτη η εμπειρια να εχεις το μωρο σου διπλα σου στο δωματιο συνεχεια??? απο όλα που έζησα αυτο δεν το αλλαζω με τίποτα!!

[mariori]

ευχαριστώ πολύ όλες τις κοπέλες για τις ευχές σας. Να είστε πάντα καλά.

jen όντως αισθάνομαι πολύ τυχερή γιατί είχα εύκολο τοκετό. Το μόνο κακό του φυσιολογικού τοκετού είναι το κόψιμο και τα ράμματα, τα οποία ακόμη και μετά από 15 μέρες συνεχίζουν να είναι σχετικά ενοχλητικά, ιδιαίτερα στο θέμα της τουαλέττας...

 

Όσον αφορά την εξέταση δια χειρός είναι κάπως βάρβαρη, την πρώτη φορά που μου την έκανε η γιατρός δεν ήμουν ιδιαίτερα συνεργάσιμη, αν και είχα προετοιμαστεί ψυχολογικά από αυτά που είχα διαβάσει εδώ στο forum. Μου έλεγε η γιατρός "κάθησε ήσυχα μη σφίγγεσαι" κλπ. Όταν πήγα για γέννα πλέον δεν μου φάνηκε τόσο τρομερή η εξέταση, είχα εξοικειωθεί με την ιδέα.

 

Και σε μας κάθε μέρα διαφορετική παιδίατρος εξέταζε τη μπέμπα. Από τις τέσσερις παιδιάτρους που την είδαν οι δύο ήταν απαράδεκτες ενώ οι δύο πιο καλές, μάλιστα η τελευταία, κάπως πιο μεγάλη σε ηλικία σε σχέση με τις υπόλοιπες, ήταν πολύ καλή με το μωρό και ευγενική μαζί μας και μας έδωσε συμβουλές για τον ίκτερο.

 

Τα δωμάτια ήταν πραγματικά καταπληκτικά. Όποιος επισκέπτης ήρθε έπαθε πλάκα με την πολυτέλεια και την καθαριότητα. Δεν πίστευε ότι βρισκόταν σε δημόσιο μαιευτήριο.

 

Κι εγώ δεν μπορώ να φανταστώ χωρίς το μωρό πώς θα ήταν η διαμονή. Θα βαριόμουνα τρελά τις μέρες αυτές και τις επόμενες θα τα έβλεπα σκούρα στο σπίτι... Μου άρεσε πολύ που είχα τη μπέμπα στο δωμάτιο. Όμως ήταν όλες τις μέρες και νύχτες μαζί μου ο άντρας μου, αλλιώς θα ήταν πολύ δύσκολο.