Εργασία κ παράξενες αντιδράσεις

[Franklin]

Από τοτε που γεννηθηκε η μεγαλη μου κορη (2,5ετων) δεν εργαζομουν. Εχω ξεκινησει δουλεια εδω και 3εβδομαδες και παρατηρω οτι οταν επιστρεφω στο σπιτι προσποιείται πολυ συχνα πως πεφτει και κλαιει γοερά μετα μεχρι να την αγκαλιασω...κλαιει με το παραμικρο και φωναζει πάρα πολυ δυνατα που δεν το εκανε πριν που ημουν στο σπιτι...μαλωνει διαρκως το μικρο και του λεει "φυγε απο τα πόντια μου..." και γενικά κλαιει κλαιει κλαιει...

 

Τι κανω λαθος και τι πρεπει να αλλαξω για να γινει πιο ομαλη η μεταβαση στη νεα κατασταση?

[Στέλλα]

Λοιπόν αυτό που πρέπει να κάνεις είναι πρώτον να μη φεύγεις στα κλεφτά.Να την αγκαλιάζεις και να της εξηγείς πού πας και γιατί και να την χαιρετάς και δεύτερον όταν επιστρέφεις το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις πριν ότιδήποτε άλλο είναι να την σφιγγεις δυνατά στην αγκαλιά σου και να της λες πόσο σου έχει λείψει.

Με αυτόν τον τρόπο θα καταλάβει ότι πρώτον θα ξαναγυρίσεις και δεύτερον ότι το να πας στη δουλειά είναι κάτι το οποίο πρέπει να γίνει.

Και ποτέ μα ποτέ μη της τάζεις διάφορα,γιατί το εκμεταλλεύονται και μετά θα σε τρέχει διαρκώς.

[Franklin]

Λοιπόν αυτό που πρέπει να κάνεις είναι πρώτον να μη φεύγεις στα κλεφτά.Να την αγκαλιάζεις και να της εξηγείς πού πας και γιατί και να την χαιρετάς και δεύτερον όταν επιστρέφεις το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις πριν ότιδήποτε άλλο είναι να την σφιγγεις δυνατά στην αγκαλιά σου και να της λες πόσο σου έχει λείψει.

Με αυτόν τον τρόπο θα καταλάβει ότι πρώτον θα ξαναγυρίσεις και δεύτερον ότι το να πας στη δουλειά είναι κάτι το οποίο πρέπει να γίνει.

 

Δεν γινεται να την αγκαλιαζω πριν φυγω γιατι φευγω πολυ νωρις και κοιμαται... Και να της εξηγησω ομως πού παω δεν καταλαβαινει τι σημαινει δουλειά...γι αυτην εξω σημαινει βόλτα και αρα οποιος φευγει απο το σπιτι παει βολτα και δεν την παιρνει μαζι του...Τοσο απλα...

 

Την πρωτη μερα που ελειψα μετα απο πολυωρη σκεψη ειπε με ύφος στη babysitter "τσέλω πού πηγε η μαμακα...την πήγε ο παπουθ της θτο Ντανταλίνο" (ο αγαπημενος της παιδοτοπος που την πηγαινει ο παπους της...)

 

Τι αλλο να κανω? Γιατι φωναζει σαν υστερικη ενω πριν ηταν αρνάκι ...ξερετε?

[Μαρια Στυλιανακη]

βέβαια και μπορεί να καταλάβει τι είναι η δουλειά.

 

πρέπει απλώς να της το εξηγήσετε. όλοι οι άνθρωποι δουλεύουν.

 

όταν πάτε ξανά στο φούρνο θα της πείτε να ο φούρναρης δουλεύει , κάνει τη δουλειά του για να έχουμε εμείς ψωμί.

 

ο οδηγός οδηγάει το φορτηγό για να πάει το γάλα στο φούρνο.

 

ο ταξιτζής κάνει δουλειά και πηγαίνει τους ανθρώπους γρήγορα στη δουλειά ή στα ραντεβού τους,

 

ο ταχυδρόμος κάνει δουλειά κάθε πρωί, φέρνει τα γράμματα.

έτσι και η μαμά, πηγαίνει και αυτή στη δουλειά κάθε πρωί.

 

η ταμίας στο σουπερμάρκετ πάει και αυτή δουλειά κάθε μέρα για να μπορούμε να αγοράσουμε απο εκεί όλα μας τα φαγητά.

 

βρές τρόπο να απλοποιήσεις το επάγγελμά σου έτσι ώστε να είναι αυτό κατανοητό.

πχ η μαμά κάνει δουλειά κάθε πρωι και βοηθάει άλλους ανθρώπους να...

 

 

όλοι δουλεύουν, γιατί και πρέπει να γίνει η δουλειά

 

(ο φούρνος να ψήσει το ψωμί γιατί αλλιώς δεν θα έχουν να φάνε οι άνθρωποι)

αλλά και για να βγάλουν χρήματα

για να αγοράσουν φαγητά, να πληρώσουν την βενζίνη του αυτοκινήτου, και για να αγοράσουν ωραία παιχνίδια .

 

μην δυσκολέψετε τη συζήτηση αναφέροντας πράγματα που δεν καταλαβαίνει. αυτά που γράφω πιο πάνω λογικά τα καταλαβαίνει μια χαρά .. (επιγραμματικά, τα καταλαβαίνει)

 

τα υπόλοιπα είναι απλώς το αναμενόμενο άγχος του αποχωρισμού...

[dora]

Μηπως θα βοηθούσε αν μια μερα επισκεπτοσασταν μαζι τον χωρο της δουλεια σου? Αν ειναι βεβαια εφικτο, αναλογα κιολας που δουλευεις.. Να ξερει που πηγαινεις οταν λειπεις και τι κανεις.

[lili]

Franklin καλημέρα και από εμένα. Και εγω πριν λίγο καιρό αντιμετώπισα τα ίδια προβλήματα με τον γιο μου όταν αρχισα να τον στέλνω στο σταθμό. Να τα πάρω όμως απο την αρχή. Όταν μετά την εγκυμοσύνη ξεκίνησα πάλι την δουλειά ο μικρός έμενε με τις γιαγιάδες του οπότε οταν έφευγα για δουλεια ναι μεν έκλαιγε αλλά λόγω το ότι έμενε σε ένα πολύ γνωστό περιβάλλον ηρεμούσε ευκολα. Οταν ομως ξεκινησε τον παιδικό 'αρχισα να έχω ΜΕΓΑΛΑ προβλήματα. Εκλαιγε κάθε φορά που ερχόταν το σχολικο φωναζοντάς μου να μην πάω στην δουλειά και να μην τον αφήνω. Γινόμουν ράκος. Όσα και να του έταζα δεν δεχόταν τίποτα μέχρι που μια μέρα μου απάντησε το κορυφαίο: "Εγώ δεν θέλω δώρα!!!! Χρειάζομαι την μαμα μου"! Εκεί έπαθα σοκ. Ένα βήμα πριν την καταθλιψη εφτασα...

Όμως μετά από τις Χρυσες συμβουλες που διαβαζα της κα. Στυλιανακη (στις άλλες κοπέλες γιατι εγω εμαι νεο μέλος)και την εξαιρετικη βοηθεια απο την δασκάλα του όλα πλέον ειναι καλα. Σιγουρα και τώρα καμμια φορα γκρινίαζει αλλα έχει καταλάβει τι παει να πει οτι η μαμα πρέπει να παει στη δουλειά! κάνε υπομονή. Εγω όταν θέλω να δώσω κουράγιο στον εαυτό μου λέω πάντα την εξής φράση. "Ολα σιγα σιγα, με υπομονη και προσπαθεια, θα βρουν το δρομο τους"