Κάτι για να θυμόμαστε πάντα..

[peteinaraki]

ma peste mou parakalo giati os kainoyrgia de xero pos na valo foto,arkoudakia k tetia.....pos to kanete..eidika ayto me tis ilikies ton moron!!!

[μαμαλευτερακι]

Η ΓΕΙΤΟΝΙΣΣΑ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΠΡΟΧΤΕΣ ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ ΤΟ ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΠΑΙΧΝΙΔΑΔΙΚΟ.

ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΜΕ ΤΩΝ ΛΕΥΤΕΡΑΚΙ ΠΑΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ

ΕΜΑΣ ΠΕΡΑΣΑΝ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΕΙΧΑΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΤΟ ΠΑΡΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΘΑΡΟ ΜΕΓΑΛΩΣΑΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΜΕ ….

Νόμισα ότι με κουτσομπόλευε η θεία λέτε να το είπε καλοπροαίρετα ?

 

ΛΕΤΕ ??????????????????????????????????????

μου έκανε εντυπώσει που παρατήρησε τα τζαμιά που είχαν δαχτυλιές…..

 

Μάλλον θα με θαύμαζε που αφιερώνω χρόνο στο παιδί μου ενώ εκείνη δεν το έκανε ποτέ στα παιδιά της γιατί προσπαθούσε να κρατήσει το σπίτι καθαρό .??????????

 

ΤΡΑΓΙΚΟ ΑΧΟΥ ΤΗΝ ΚΑΗΜΕΝΗ

[dimitra1978]

Πολύ ωραίο, όλες πρέπει να το κολλήσουμε κάπου να το βλέπουμε, εγώ παίζω με την μπέμπα. Σε λίγο δεν θα έχουμε σιδερωμένο ρούχο να φορέσουμε αλλά δεν με νοιάζει!!!

[novpal]

Πωπω, κλαίω σαν το χαζό... Τι με έπιασε?

[elenik]

Υπεροχο.

[ΤΙΤΗ]

απλά υπέροχο!!!!!!!!!!!!

[geoste]

απλά υπέροχο!!!!!!!!!!!!

και συγκινητικο και τοσο μα τοσο αληθινο

[AFRODITH]

έτσι σκεφτόμουν να μεγαλώσω το παιδί μου πριν καν το αποκτήσω ......διαφορετικά από ότι μεγάλωσα .

[xrysoulitsa]

ΟΤΑΝ ΕΙΣΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ, ΤΙΣ ΠΡΟΣΠΕΡΝΑΣ ΚΑΙ ΦΕΥΓΟΥΝ, ΧΑΝΟΝΤΑΙ...ΜΕΤΑ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΣΑΙ ΤΙ ΕΧΑΣΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΣΕΞΕΣ ΤΙΣ ΜΙΚΡΕΣ ΧΑΡΕΣ ΚΑΙ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ...

[xara52]

ειναι πραγματικα πολυ ωραιο και πολυ ουσιαστικο! μεγαλη αληθεια που μακαρι να μπει στο μυαλο μας και να μεινει!

[vasdeli]

My Hands Were Busy

 

My hands were busy throughout the day

I didn't have much time to play

The little games you asked me to.

I didn't have much time for you.

 

I'd wash your clothes, I'd sew and cook,

But when you'd bring your picture book

And ask me please to share your fun,

I'd say: "A little later, son."

 

I'd tuck you in all safe an night

And hear your prayers, turn out the light,

Then tiptoe softly to the door...

I wished I'd stayed a minute more.

 

For time is short, the years rush past...

A little boy grows up so fast.

No longer is he at your side,

His precious secrets to confide.

 

The picture books are put away,

There are no longer games to play,

No goodnight kiss, no prayers to hear...

That all belongs to yesteryear.

 

My hands, once busy, now are still.

The days are long and hard to fill.

I wish I could go back and do

The little things you asked me to.

 

Author Unknown

(Αυτό το έχω τυπώσει και στερεώσει στην πόρτα του ψυγείου.Νομίζω τα λέει όλα...)

 

 

 

Some houses try to hide the fact

that children shelter there;

Ours boasts it quite openly...

the signs are everywhere.

For smears are on the windows,

little smudges on the door;

I should apologize I guess

for the toys strewn on the floor,

But I sat down with the children

we played, laughed and read,

And it the door bell doesn't shine,

their eyes will shine instead.

For when I'm forced to choose

the one job or the other

It's good to be a housewife

but I'd rather be a mother!

 

I am out of words!!!

[manoulitsa]

I am out of words!!!

κι εγω!!!αυτη τη στιγμη κλαιω σαν μωρο... και παω αμεσως να τα εκτυπωσω να τα βαλω σε πολλες μεριες του σπιτιου γιατι καποιες στιγμες ξεχνιεμαι...

[Αθηνά]

κι εγω!!!αυτη τη στιγμη κλαιω σαν μωρο... και παω αμεσως να τα εκτυπωσω να τα βαλω σε πολλες μεριες του σπιτιου γιατι καποιες στιγμες ξεχνιεμαι...

 

Πω πω συγκινηθηκα, κι εγω μολις τα τυπωσα για να τα "κοτσαρω" στο σπιτι ωστε οταν με πιανει η μ@χ#*^^κια με το σπιτι και τις δουλειες να επανερχομαι!

Ειναι αληθεια ποσες στιγμες μοναδικες χανουμε κάθε μερα απο τη ζωή μας οταν οι υποχρεωσεις γίνονται βουνο!

Χρειαζονται τετοια ποιήματα για να θυμόμαστε πως πρέπει να ζουμε τις στιγμές!!!

[Ευσταθία]

Πολύ συγκινητικό!

[georgiamami]

Εσεις, μανουλες και πατερουληδες, διαβαστε σας παρακαλω τα ποιηματακια που εντοπισαν και μας παραθεσαν οι παραπανω κυριες.

Προσπαθειστε να εκμεταλλευτειτε καθε -μα καθε- λεπτο, και να απολαυσετε τα δωρα του Θεου, τα παιδια.

Δωστε οσα περισσοτερα μπορειτε και χαρειτε τα.

 

Σας ομιλει μια μανουλα μεγαλων παιδιων που ναι, μεγαλωσαν και πλεον τα δικα μου χερια εμειναν σε αδρανεια .........

 

Σας μεταφερω εδω μονο την ελευθερη μεταφραση τους. (Τα γραμμενα στα Αγγλικα ειναι παραπανω).

 

Με απειρη αγαπη σε ολους & ολες εσας που θελετε να γινετε καλυτεροι γονεις.

******************************

Tα χερια μου ηταν απασχολημενα

 

Τα χερια μου ηταν απασχολημενα ολη μερα

Χρονο δεν ειχα για να παιξω

τα παιχνιδακια που μου ζητουσες

δεν ειχα αρκετο χρονο για σενα

 

Τα ρουχα σου επλενα, εραβα, μαγειρευα

Μα οταν το τετραδιο με τις ζωγραφιες εφερνες

και με παρακαλουσες τη χαρα να μοιραστω μαζι σου

Ελεγα "λιγο αργοτερα γιε μου"

 

Σ' εβαζα προσεχτικα για υπνο

και τις προσευχες σου ακουγα, εσβηνα το φως

και ακροπατωντας προς την πορτα εφευγα

Μακαρι να ειχα μεινει αλλο ενα λεπτο ακομη..

 

Γιατι ο χρονος ειναι λιγος, τα χρονια φευγουν

Ενα αγορακι μεγαλωνει τοσο γρηγορα

Δεν ειναι πια στο πλαι σου

τα πολυτιμα μυστικα του να εξομολογηθει

 

Οι ζωγραφιες ειναι φυλαγμενες

Δεν υπαρχουν πια παιχνιδακια να παιξετε

Ουτε φιλακια καληνυχτας, ουτε προσευχες ν' ακουσεις

Ολα ανηκουν στο χθες

 

Τα καποτε απασχολημενα χερια μου ειναι τωρα ακινητα

Οι μερες μεγαλες και δυσκολα γεμιζουν πια

Μακαρι να μπορουσα να παω πισω και να κανω

τα μικρα πραγματακια που μου ζητουσες.

 

****************************************

Καποια σπιτια προσπαθουν να κρυψουν το γεγονος οτι

ζουν παιδια σ' αυτα

Το δικο μας σπιτι το φωναζει αφου

τα σημαδια ειναι παντου...

δαχτυλιες ειναι στα τζαμια

βρωμιτσες στην πορτα

φανταζομαι θα επρεπε να απολογηθω

για τα αραδιασμενα παιχνιδια στο πατωμα

Αλλα καθισα κατω με τα παιδια

και παιξαμε, γελασαμε και διαβασαμε

Κι αν το πομολο της πορτας δεν λαμπει

Τα ματια τους θα λαμψουν αντι γι' αυτο

Γιατι οταν ειμαι αναγκασμενη να διαλεξω

το ενα η το αλλο

καλο ειναι να εισαι νοικοκυρα

αλλα προτιμω να ειμαι μητερα!

[ultraviolet]

σ'ευχαριστω goofie! μου δωσες ενα δυνατο χαστουκι και με ξυπνησες......

[fraoulopoulitsa]

σ'ευχαριστω goofie! μου δωσες ενα δυνατο χαστουκι και με ξυπνησες......

 

δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο....Ομολογώ ότι καθημερινά πνίγομαι από τις απαιτήσεις της ζωής όμως υπόσχομαι ότι από δω και πέρα θα λέω περισσότερα όχι στους γύρω μου σχετικά με αυτά που μου ζητούν (προκειμένου να είμαι η καλή φίλη, καλή υπάλληλος, καλή συγγενής κλπ.) και περισσότερα ναι στα παιδιά μου σε αυτά που μου ζητάνε.

[goofy]

σ'ευχαριστω goofie! μου δωσες ενα δυνατο χαστουκι και με ξυπνησες......

 

Προσωπικά, το χρειάζομαι αυτό το χαστούκι τακτικά. Ιδίως όσο μεγαλώνουν, νομίζεις ότι μπορούν να κάνουν πιο πολλά πράγματα μόνα τους κι εσύ να πιάσεις το ριμάδι το ξεσκονόπανο.

Αει σηχτίρ πια (δεν ξέρω και πώς γράφεται) με τις δουλείες που ποτέ δεν τελειώνουν !

[georgiamami]

σ'ευχαριστω goofie! μου δωσες ενα δυνατο χαστουκι και με ξυπνησες......

 

Μερικες φορες, χρειαζομαστε ... ενα χαστουκι, για να διαχωρισουμε τις προτεραιοτητες μας.......

[vasso st]

.... Δεν ειμαι μανουλα ακομα και παρολο που η μητερα μου ποτε δεν θυμαμαι να μου αρνηθηκε τον χρονο της(επαιζε μαζι μας την ημερα - εκανε δουλειες το βραδυ που κοιμομασταν) συγκινηθηκα....ποσο δυσκολο ειναι μεσα στη ρουτινα μας να δουμε πραγματα που στους μεγαλους μοιαζουν "λεπτομερειες" και τα παιδακια τα συντροφευουν μια ζωη????

 

 

 

 

 

 

 

 

[Σοφία Δ]

ωχ, Παναγία μου

 

τώρα διάβασα τα υπέροχα ποιήματα και να φανταστεί κανέίς ότι σήμερα είναι η γιορτή αποφοίτησης του γιου μου από το νηπιαγωγείο οπότε θα ήταν που θα ήταν συγκινητική στιγμή γιά μένα, με τη σκέψη και αυτών των ποιημάτων....ρόμπα θα γίνω στο νηπιαγωγείο !!!!! θα πέσει πολύύύύύύύ κλάμα !!!!!

 

Ευχαριστώ πάντως για την ...ανατριχίλα !!!

 

Φιλικά

Σοφία Δ

[HUANMIRO]

Πάρα πολύ ωραίο. Θέλω να κλάψω τώρα αλλά δεν μπορώ είμαι στη δουλειά και δεν κάνει. :cry:

[ΡΟΖ ΣΥΝΝΕΦΑΚΙ]

Χθες συζητουσα με μια γειτονησα ,μανουλα κι αυτη (πολυ μεγαλυτερη απο μενα) σχετικα με τις δουλειες του σπιτιου την κουραση της νοικοκυρας, της μαμας ,το αγχος ,την καθημερινοτητα κι αλλα πολλα οταν ξαφνικα γυριζει και μου λεει αυτη η κυρια το εξης ανατριχιαστικο:''Τι τα θες τι τα γυρευεις κοριτσι μου. Τα παραθυρα ,οι πορτες ,τα πιατα ,τα ασιδερωτα θα μεινουν εδω. Δεν θα θυμουντε τα ρουχα αν τα σιδερωσες ,ουτε τα πιατα αν τα επλυνες. Το μωρο σου ομως οταν μεγαλωσει θα εχει να θυμαται οτι κατω απο το τραπεζι της κουζινας παιζατε κρυφτο ,θα θυμαται οτι το ταιζες καθε απογευμα στην βεραντα την κρεμα του και ψαχνατε πουλακια και γατακια για να το φαει ολο,θα θυμαται οτι καθε βραδυ πλενατε μαζι τα δοντια σας!,θα εχει να θυμαται πως ησουν παντα στις γιορτες του σχολειου της και παντα παρουσα στις παρελασεις !!!!.Και ειναι τοσο σημαντικο αυτο. Για αυτο κοιτα να χαιρεσαι την καθε στιγμη του μωρου σου γιατι μια μερα οταν φτασεις στη δικη μου ηλικια θα κοιταξεις το κοριτσακι σου και θα απορεις γιατι εχασα τα καλυτερα χρονια του μωρου μου ???Για να πλενω και να ξεσκονιζω?????. Και σιγουρα θα δεις πως εκανες λαθος οπως το βλεπω κι εγω σημερα.Εχει τοσο δικιο!Τελικα μερικες φορες ξεχναμε πως το σημερα δεν θα ειναι κι αυριο.....

[xuito]

Βούρκωσα , αλλά ευτυχώς είμαι μόνη ακόμα στο γραφείο.

Φυσάω τη μύτη μου λοιπόν και συνεχίζω:

Στο δικό μας σπίτι σίγουρα καταλαβαίνεις ότι υπάρχει παιδί!!!

Υπάρχουν παντού χύμα παιχνίδια , δαχτυλιές στα τζάμια και όλα τα συναφή...

Από τους γονείς μου δεν έχω παράπονο , πάντα είχαν χρόνο για μας , αλλά αυτό το θέμα με το τακτοποιημένο πάντα σπίτι (κόλλημα της μάνας μου) , το έχω ψυχολογικό τραύμα , αφού για πλάκα της λέω ότι το σπίτι της είναι σαν έκθεση επίπλων!!!

Γι'αύτό το λόγο είμαι λίγο πιο χύμα τελικά. Αφού όταν ο μικρός ήταν ακόμη στο ριλάξ , παρακαλούσα πότε θα μεγαλώσει για να βλέπω δαχτυλιές από μικρά χεράκια στα τζάμια μου , είμαι τρέλλη , ε?

[georgiamami]

Χθες συζητουσα με μια γειτονησα ,μανουλα κι αυτη (πολυ μεγαλυτερη απο μενα) σχετικα με τις δουλειες του σπιτιου την κουραση της νοικοκυρας, της μαμας ,το αγχος ,την καθημερινοτητα κι αλλα πολλα οταν ξαφνικα γυριζει και μου λεει αυτη η κυρια το εξης ανατριχιαστικο:''Τι τα θες τι τα γυρευεις κοριτσι μου. Τα παραθυρα ,οι πορτες ,τα πιατα ,τα ασιδερωτα θα μεινουν εδω. Δεν θα θυμουντε τα ρουχα αν τα σιδερωσες ,ουτε τα πιατα αν τα επλυνες. Το μωρο σου ομως οταν μεγαλωσει θα εχει να θυμαται οτι κατω απο το τραπεζι της κουζινας παιζατε κρυφτο ,θα θυμαται οτι το ταιζες καθε απογευμα στην βεραντα την κρεμα του και ψαχνατε πουλακια και γατακια για να το φαει ολο,θα θυμαται οτι καθε βραδυ πλενατε μαζι τα δοντια σας!,θα εχει να θυμαται πως ησουν παντα στις γιορτες του σχολειου της και παντα παρουσα στις παρελασεις !!!!.Και ειναι τοσο σημαντικο αυτο. Για αυτο κοιτα να χαιρεσαι την καθε στιγμη του μωρου σου γιατι μια μερα οταν φτασεις στη δικη μου ηλικια θα κοιταξεις το κοριτσακι σου και θα απορεις γιατι εχασα τα καλυτερα χρονια του μωρου μου ???Για να πλενω και να ξεσκονιζω?????. Και σιγουρα θα δεις πως εκανες λαθος οπως το βλεπω κι εγω σημερα.Εχει τοσο δικιο!Τελικα μερικες φορες ξεχναμε πως το σημερα δεν θα ειναι κι αυριο.....

 

Το μεγαλυτερο σχολειο για γονεις ειναι οι μεγαλυτεροι γονεις.

Συμφωνω απολυτα με την κυρια-γειτονισσα. Αδραξε τη συμβουλη της και εφαρμοσε την. Θα τη θυμασαι για παντα (τη γειτονισσα).