ο μυθος της τελειας μαμας

[MARIAEVA]

τι να κάνω, έχω τον Ιάσονα που μπουσουλάει παντού, και ο Γιώργος έφαγε σουβλάκι με γύρο κοτόπουλο και φυσικά το μισό κοτόπουλο, όλη η ντομάτα και μερικές πατάτες έπεσαν στο πάτωμα.... και βέβαια του είχα δώσει πιατάκι, αλλά μπααααααα

[arleta]

Bounitsa, τι κάνεις φιλενάδα? πώς πάνε οι ετοιμασίες για τη βάφτιση?

 

τι καναμε τη βαφτιση!!!!!!!!!!! εσυ πως τα πας;;;;;;;;;;;

αλλα το τι αποκομισα δε φανταζεσαι....

κι ειμαι και εντος θεματος.......

τελικα βαφτισαμε στην Αθηνα κι οχι σπαρτη που μενουμε το τελευταιο καιρο.... μειναμε εκει δεκα μεες με αποτελεσμα το παιδι μου να ξεκουρδιτει τελειως..... γυρισαμε πισω και δεν ειχε πια κανενα ωραριο.... και τη νυχτα ξυπναγε κι ηθελε αγκαλιες και χαδια.... εκει να δεις νευρα και κακο.... μιλαμε για 4 με 5 φορες καθε βραδυ.... ποιος;;; το παιδι μου, που δεν με εχει ξυπνησει απο 4 μηνων..... ειπα απο τοτε, δε ξανα φευγω απο το σπιτι μου κι ας χτυπιουντε ολοι κατω....

ευτυχως τωρα παμε να στρωσουμε:p:p:p μετα απο 1,5 μηνα παρακαλω!!!!!!!!!!

[arleta]

τι να κάνω, έχω τον Ιάσονα που μπουσουλάει παντού, και ο Γιώργος έφαγε σουβλάκι με γύρο κοτόπουλο και φυσικά το μισό κοτόπουλο, όλη η ντομάτα και μερικές πατάτες έπεσαν στο πάτωμα.... και βέβαια του είχα δώσει πιατάκι, αλλά μπααααααα

 

τα ιδια επαθα το απογευμα με τα μπισκοτα!!!!!!!!

αλλα δε σφουγγαρισα, τα μαζεψα απαλα απαλα κι ολα οκ.... τις βαριεμαι και τις δουλειες......

αχ αχ....... να ειχα λεφτα να περισσευαν το πρωτο που θα εκανα θα ηταν να βαζωμια γυναικα να καθαριζει..... για τετοια απεχθεια μιλαμε!!!!!!

[MARIAEVA]

Kαι εμείς την κάναμε τη βάφτιση τέλη Μάη.

Να σου πω την αμαρτία, εγώ έχω μία κοπέλα που έρχεται κάθε δύο εβδομάδες, αλλά τι να σου κάνει, με τα δυο μωρά θέλει συνέχεια καθάρισμα. Ολο μαζεύω, καθαρίζω και πάλι μπ$#$@$λο έιναι το σπίτι.

[love4four]

Kαι εμείς την κάναμε τη βάφτιση τέλη Μάη.

Να σου πω την αμαρτία, εγώ έχω μία κοπέλα που έρχεται κάθε δύο εβδομάδες, αλλά τι να σου κάνει, με τα δυο μωρά θέλει συνέχεια καθάρισμα. Ολο μαζεύω, καθαρίζω και πάλι μπ$#$@$λο έιναι το σπίτι.

 

Ναι καλά... κι εγώ έχω το Σοφάκι (καλή της ώρα) που έρχεται ανά 15 μέρες και κάνει τα χοντρά που λέμε. αλλά τί τα θες... κάθε μέρα κάνω μπαλκόνια. Από την μία σφουγγαρίζω και από την άλλη ελέγχει ο Νικόλας τα βρεγμένα... περνάω σκούπα, ξεσκονίζω αφουγγαρίζω αυτή την ρημάδα την κουζίνα στα τέσσερα γιατί με βολεύει πιο πολύ από την σφουγγαρίστρα επειδή στεγνώνει αμέσως και μπροστά στο σαλόνι πάλι στα 4 κάθε μέρα 2 και 3 φορές... κι αυτά τα τζάμια (σαλόνι-πόρτα κουζίνας) έχουν γίνει ο εφιάλτης μου... δαχτυλάκια δαχτυλάκια παντού κι εγώ από πίσω η υστέρω με το πανί δώσ' του και τα περνάω συνέχεια...Και τί κάνω? Τα βλέπω καθαρά μόνο την ώρα που κοιμούνται. Μόλις γυρίσω απ την δουλειά πάλι δαχτυλάκια και διάφορες στάμπες στα μάρμαρα πάνω... Και παιχνίδια παντού παντού... Αλλά που θα πάει, θα μεγαλώσουν και θα φεύγουν από το σπίτι και θα μου λείπουν φαντάζομαι...

Κουράγιο μανούλες !

[arleta]

Ναι καλά... κι εγώ έχω το Σοφάκι (καλή της ώρα) που έρχεται ανά 15 μέρες και κάνει τα χοντρά που λέμε. αλλά τί τα θες... κάθε μέρα κάνω μπαλκόνια. Από την μία σφουγγαρίζω και από την άλλη ελέγχει ο Νικόλας τα βρεγμένα... περνάω σκούπα, ξεσκονίζω αφουγγαρίζω αυτή την ρημάδα την κουζίνα στα τέσσερα γιατί με βολεύει πιο πολύ από την σφουγγαρίστρα επειδή στεγνώνει αμέσως και μπροστά στο σαλόνι πάλι στα 4 κάθε μέρα 2 και 3 φορές... κι αυτά τα τζάμια (σαλόνι-πόρτα κουζίνας) έχουν γίνει ο εφιάλτης μου... δαχτυλάκια δαχτυλάκια παντού κι εγώ από πίσω η υστέρω με το πανί δώσ' του και τα περνάω συνέχεια...Και τί κάνω? Τα βλέπω καθαρά μόνο την ώρα που κοιμούνται. Μόλις γυρίσω απ την δουλειά πάλι δαχτυλάκια και διάφορες στάμπες στα μάρμαρα πάνω... Και παιχνίδια παντού παντού... Αλλά που θα πάει, θα μεγαλώσουν και θα φεύγουν από το σπίτι και θα μου λείπουν φαντάζομαι...

Κουράγιο μανούλες !

 

εγω αυτα τα χω κοψει απο καιρο!!!!!

εξαλλου τα δαχτυλακια στα τζαμια με τρελαινουν... μου θυμιζουν το γιοκα μου... και τα παιχνιδια του τα αφηνω οπου τα χει παρατησει....

δεν εχει νοημα να παιδευομαι.... ευτυχως δεν εχω και κολλημα με το σπιτι αρα μια χαρα....

τον ελευθερο χρονο μου προτιμω να τον περναω δημιουργικα...

ενδεικτικα θα σου πω οτι μπαλκονια κανουμε μια φορα στις 15.... δε τρελενομαι....

προτιμω μια βολτα με τον καλο μου και το παιδι μας, εναν καφε, να διαβασω ενα βιβλιο, να φτιαξω κανα παζλ (αλλο ψωνιο αυτο) παρα να κανω τζαμια... ασε που οποτε με πιανει το φιλοτιμο να τα κανω βρεχει!!!! αρα τα κανω σπανια!!!!!!!

αν ειχα λεφτα να περισσευουν φυσικα και θα με βολευε μια γυναικα μια φορα τη βδομαδα η στις δεκαπεντε,,,,, αλλα δε βαριεσαι!!!!

[ultraviolet]

κοριτσια μου σας ευχαριστω για προχθες. μετα ηρθε ο συζυγος και δεν μπορεσα να ξαναμπω .. να στε καλα. μου αλλαξατε τελειως τη ψυχολογια..

[arleta]

κοριτσια μου σας ευχαριστω για προχθες. μετα ηρθε ο συζυγος και δεν μπορεσα να ξαναμπω .. να στε καλα. μου αλλαξατε τελειως τη ψυχολογια..

 

ειδες που δεν εισαι η μοναδικη τελικα;;;;;;;

για ολα υπαρχει λυση, αρκει να μην ειμαστε αρνητικοι........

[ultraviolet]

βρε μπουνιτσα μου εχεις απολυτο δικιο, απλα εκεινη την ωρα που ειμαι κομματια, και νιωθω οτι το παιδακι μου αντι για ευτυχια μου ειναι σαν βαρος.. τρελλαινομαι..

[arleta]

οχι ρε....... δε νιωθεις οτι το παιδι σου ειναι βαρος.....

απλα εισαι ανθρωπος κι οχι μηχανη... και την υπομονη σου θα χασεις, και θα κουραστεις και θα νευριάσεις και θα τα παιξεις γενικοτερα........

το μονο που νιωθεις ειναι ΚΟΥΡΑΣΗ........

ειπε κανεις οτι το να εισαι μανα ειναι ευκολο;;;;;;;;;;;;;;;

ξερεις ποσες φορες εχω πει οτι θα προτιμουσα να δουλευω εξω;;;; φυσικα δε το εννοω, αλλα ειπαμε ανθρωποι ειμαστε, οχι ρομποτ.........

[Λέγκω]

Συγγραφέας:

Αποστολία Ντέκοβα, Κλινική Ψυχολόγος

 

 

 

Η πιο σημαντική σχέση στη ζωή του παιδιού είναι με τους γονείς του. Αυτή η σχέση δομείται από την παιδική ηλικία και χαρακτηρίζεται από πληθώρα θετικών και αρνητικών συναισθημάτων:θυμό, αγανάκτηση, φόβο άλλα και ταυτόχρονα αποδοχή, καρτερικότητα και εμπιστοσύνη.

Οι γονείς όταν βιώνουν αρνητικά συναισθήματα για το παιδί τους νιώθουν ένοχες, κατηγορούν το εαυτό τους ότι δεν είναι «καλοί γονείς». Το πρότυπο που έχουν οι περισσότεροι γονείς για τον ιδανικό γονιό είναι το εξής: είναι αυτός ο οποίος δεν θυμώνει, δε μιλά άσχημα, δε χάνει τη ψυχραιμία και έχει πάντα υπομονή με το παιδί του.

Όμως αυτό το πρότυπο είναι αρκετά ουτοπικό και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Αν υπήρχαν ιδανικοί γονείς αυτό θα δυσκόλευε ιδιαίτερα τη ζωή του παιδιού, διότι δε θα μπορούσε να δημιουργήσει σχέσεις αντάξιες με των δικών του γονιών, και αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα το παιδί να απογοητευθεί και να αισθάνεται κατώτερο σε σχέση με εκείνους.

Οι γονείς πρέπει να λάβουν υπόψη τους ότι δεν υπάρχουν τέλειοι γονείς, υπάρχουν όμως ο «αρκετά καλοί γονείς », οι οποίοι αφουγκράζονται το παιδί τους, θυμώνουν μαζί του , όμως έπειτα έχουν το ψυχικό σθένος να αναγνωρίσουν τα λάθη τους, τις αδυναμίες τους και τους άσχημους χειρισμούς τους.

Ο «αρκετά καλός γονιός»¨

 

 

• είναι εκείνος ο οποίος δεν θυσιάζει την προσωπική ή την επαγγελματική του ζωή στο βωμό της δήθεν αγάπης για το παιδί του, ούτε αναμένει ότι μεγαλώνοντας το παιδί του θα χρειαστεί να ανταποδώσει τη φροντίδα που του είχε προσφέρει εκείνος στο παρελθόν.
  
• είναι αυτός ο οποίος έχει γεμάτη προσωπική ζωή και δεν περιμένει από το παιδί του να καλύψει οποιαδήποτε τυχόν κενό μπορεί να έχει .
  
• έχει καλή επικοινωνία με το παιδί του, όχι μόνο λεκτική άλλα και εξωλεκτική.
  
• είναι ιδιαίτερα εκφραστικός με το παιδί του, του χαμογελά, το χαϊδεύει, το αγκαλιάζει, του μιλά γλυκά και τρυφερά και μοιράζεται δημιουργικό χρόνο μαζί του.
  
• επαινεί και ενθαρρύνει το παιδί σε κάθε προσπάθεια του αποφεύγοντας την ειρωνεία, τους χλευασμούς, τις ύβρεις και τη σωματική τιμωρία.
  
• μπορεί να κατανοήσει τις ανάγκες του, τις ιδιαιτερότητες του, τις κλίσεις του χωρίς όμως ούτε να τις υποτιμά ούτε να τις υπερτιμά.
  
• σέβεται την ατομικότητα του παιδιού και οι απαιτήσεις που έχει είναι ανάλογες με το βαθμό της ωριμότητας του, των συναισθηματικών και των γνωστικών του ικανοτήτων.
  
• επιδεικνύει εμπιστοσύνη στο ίδιο και στις επιλογές του, ώστε και εκείνο με τη σειρά του να αποκτήσει εμπιστοσύνη και σεβασμό στο εαυτό του.
  
• δεν προβάλλει στο παιδί του τα δικά του απραγματοποίητα όνειρα. Συχνά οι γονείς συνειδητά η ασυνείδητα μεταβιβάζουν ως κληρονομιά τις δικές τους επιθυμίες, που συχνά γίνονται εντολή «να περπατήσουν τα δικά τους μονοπάτια» ελπίζοντας να διαψεύσουν τις δικές τους αποτυχίες. Οι γονείς δεν πρέπει να λησμονούν ότι κανένας δεν μπορεί να ζήσει τη ζωή του άλλου. Το κάθε παιδί έχει τη δική του προσωπικότητα και θα πρέπει να χαράξει το δικό του δρόμο με τις αποτυχίες του και τις επιτυχίες του.
  

Τέλος, «αρκετά καλός γονιός» είναι αυτός ο οποίος βοήθα το παιδί να αναπτύξει αίσθηση υπευθυνότητας για τις πράξεις του, του διδάσκει να αντιμετωπίζει τα προβλήματα που συμβαίνουν στη ζωή του ως προκλήσεις και όχι ως καταστροφές . Μʼ αυτό τον τρόπο του εμπνέει μια αίσθηση ανεξαρτοποίησης από εκείνον, δηλαδή του μαθαίνει να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες που θα συναντήσει στο δρόμο του μόνο του και να προσπαθεί να βρει κάποια λύση ,χωρίς τη δικιά του στήρίξη εκτός και αν το ίδιο το παιδί κρίνει ότι η δική του η βοήθεια είναι απαραίτητη.

πηγή: healthview.gr

http://ariadni144.wordpress.com/2010/06/19/poioi_einai_oi_kaloi_goneis/

[leol]

εγω ειμαι ο γονιοσ που διαλεξε ο γιοσ μου κ ο γιοσ μου το παιδι που διαλεξα εγω για καποιο λογο ο ενασ μαγνητισε τον αλλον μαλλον για να διδαχτουμε απτη σχεση μασ τα λαθη μασ κ τα σωστα μασ....με την αγαπη ομωσ [ανευ ορων]γινομαστε τελειοι δε νομιζετε:):)

[leol]

εγω ειμαι ο γονιοσ που διαλεξε ο γιοσ μου κ ο γιοσ μου το παιδι που για καποιο λογο επελεξα εγω μαγνητιστηκαμε για να διδαχτουμε ο ενασ απτον αλλο ...παντωσ κοριτσια με την ανευ ορων αγαπη γινομαστε τελειοι οπωσ κ ναχει κ τα παιδια μασ αυτο μασ διδασκουν καθε στιγμη:)

[mother's heart]

ωωωω θεε μου!δεν το πιστευω οτι εχω τοσα κοινα μαζι σας!!!συνεχως ταλαιπωρω τον εαυτο μου με τυψειςγια το ποσο κακια κ ανικανη μανα ειμαι....δεν φανταζεστε ποσο ενοχικη ειμαι!

διαβαζοντας αυτο το θεμα,πραγματικα απ'την πρωτη σελιδα εχω ενα αυθορμητο χαμογελο στα χειλη μου,γιατι ειδα οτι ολα αυτα που φαινονται σε μενα φοβερα κ τρομερα,ειναι οντως αμφιβολιες κ ''αμαρτιες'' σχεδον ολων των μαμαδων!!εχω ανακουφιστει τοοοοσο πολυ!!!

 

κ γω αφηνω τα παιδια μου με τα κακακια για λιγο,μηπως κ κανουν κ αλλα!

κ γω χρησιμοποιω συνεχεια μωρομαντηλα,εκτος ''απροοπτων''χιχι!!

κ γω βαριεμαι να βαζω αντηλιακο,αλλα παντα βαζω!

κ γω λεω πολυ συχνα τις φρασεις''περιμενε λιγο''....''σε λιγο,τωρα δεν μπορω''...

 

επισης νιωθω τοοοσο κακια επειδη εχω εγκλωβιστει τοσο στις δουλειες του σπιτιου,που το βραδυ οταν ξαπλωνω,κλαιω επειδη εχασα το χρονο μου για τα ντουβαρια,παρα να παιξω με τα παιδια μου...

το παλευω ομως να βγει απο μεσα μου αυτη η μανια!συνεχως το βλεπω βρομικο κ τοτε καθαριζω ακομα περισσοτερο!δεν το μπορω!μ'εχει ψυχικα ισοπεδωσει αυτη η ηλιθια αναγκη για το σπιτι.

 

κ γω τα εχω ξεπλυνει με κρυο νερο!

 

μουρμουραω οταν παω να κλεισω τα ματια μου κ ακουω κλαματα κ φυσικα ξεσπαω κ γω σε κλαματα αμα συνεχιστει για πολυ αυτο!

 

πολλες φορες βαριεμαι να διαβασω παραμυθια,αλλα διαβαζω!!

 

μαλωνω πολυ την κορη μου για να πιει το γαλα!γιατι βασικα το θελει,αλλα με κοιταει πονηρα κ περιμενει να φτασω στα ορια μου για να το πιει.μετα αφου κοιμηθει,παω κ κλαιω σιωπηλα διπλα της κ την χαιδευω...

κ κατι αλλο....φωναζω πολυ συχνα στα παιδια πανω στα νευρα μου κ την εξαντληση μου κ μετα φυσικα κλαιω απο τυψεις...

 

επισης κ για κατι αλλο που εγινε συζητηση,για το οτι ολοι οι αλλοι ''τελειοι'' επεμβαινουν για να το παιξουν...καποιοι!

ποσο μου τη σπαει αυτο!

εχω ακουσει απειρα ''χαριτωμενα'' για τα παιδια μου

 

γιατι δεν πινει ολο το γαλα???γιατι δεν κοιμαται μεσημερι??γιατι της φορεσες γκρι χρωμα μπλουζα??γιατι φοραει ακομα πανες???γιατι δεν λενε μαλιστα??γιατι δεν λενε οριστε???γιατι τους εβαλες πιπιλα???ακομα να μιλησει???γιατι τους δινεις σοκολατες κ γαριδακια??πως θα φανε το μεσημερι??

τα νευρα μου!αλλα τοκακο με μενα ειναι οτι τα παιρνω τις μετρητοις,τα πνιγω μεσα μου κμε βασανιζουν συνεχεια...κ οοολα αυτα με κανουν να νιωθω ακομα πιο αχρηστη...

ενω κανονικα επρεπε να τα γραφω ολα αυτα!!

μια ξαδερφη του αντρα μου οταν συζητουσαμε για την βαφτιση της μικρης μου,της ειπα οτι τη λυπηθηκα που εκλαιγε στην κολυμπηθρα κ ηθελα γρηγορα να την αγκαλιασω>>!!!!κ ξερετε τι μου ειπε??<<ναι μωρε σιγα....εδω την ακους να γκρινιαζει κ πας μετα απο ενα τεταρτο.....>>:evil:

δεν φανταζεστε πως ενιωσα.:oops:

 

ολοι εχουν κατι να πουν,αλλα οσο ξερει η μητερα το παιδι δεν το ξερει κανενας αλλος!!!κ οσο νοιαζεται αυτη δεν νοιαζεται κανεις!απλα θελουν να πετανε τις εξυπναδες τους!!!

 

θα επανελθω αμα θυμηθω κ αλλα!!