Αφήγηση παραμυθιών στην προσχολική ηλικία

[Έσπερος]

Just now, Sentir...natureza είπε:

Kαλα τα τραγουδακια αλλη ιστορια...Ειδικα τα παλια δεν διαφερουν σε τιποτα απο τα κλασσικα παραμυθια οσον αφορα τις αξιες κλπ. Υπαρχει πολλη σαβουρα εκει εξω (ζου...ια, μαζου κλπ), αλλα ευτυχως υπαρχει πληθος παιδικων τραγουδιων με υπεροχες ενορχηστρωσεις, αξιολογους ερμηνευτες (πχ Μαλαμας, Ιωαννιδης, Τσαλιγοπουλου κα) που προωθουν την μουσικη παιδεια και οχι την βλακεια. Υπαρχουν λιστες με πολλα αξιολογα τραγουδια στο kasetophono για οποιον ενδιαφερεται και απο 'κει και περα τα παντα στο youtube.

Πάντως κι η αλεπού στον τεμπέλη δράκο που είναι πολύ ποιοτικά παιδικά, τρώει την πεθερά της.  αλλα εγω το ερμηνεύω φεμινιστικα!!

[Sentir...natureza]

Just now, Έσπερος είπε:

Πάντως κι η αλεπού στον τεμπέλη δράκο που είναι πολύ ποιοτικά παιδικά, τρώει την πεθερά της.  αλλα εγω το ερμηνεύω φεμινιστικα!!

Η αλεπου παει στα μπουζουκια να βρει τ'αγορια και στο τελος τρωει και την πεθερα. Φεμινιστικα δυσκολευομαι να το ερμηνευσω..το αντιθετο θα ελεγα...ειναι λιγο προσβλητικο για το γυναικειο φυλο  Νομιζω οτι ειναι το μονο απο τα ποιοτικα που απορησα που γραψανε τετοιους στιχους!

[Mama_Anesti_]

7 ώρες πρίν, Iris89 είπε:

Έπαθα ένα μικρό σοκ, το είχα ακούσει τόσες φορές αυτό το τραγουδάκι, αλλά δεν είχα αντιληφθεί ότι μιλάει για καννιβαλισμό

Το ίδιο σοκ επαθα κι εγώ όταν κατάλαβα περι τινος μιλάει, ήμουν δεύτερα-τριτου δημοτικου και έκτοτε δεν το ξαναειπα!

 

7 ώρες πρίν, Iris89 είπε:

: πότε αρχίσατε στα παιδάκια σας να διαβάζετε παραμύθια;

Συστηματικά ξεκίνησα γύρω στα δυο. Τότε έδειξε πρώτη φορά την υπομονή να καθήσει να ακούσει την ιστορία, να επεξεργαστεί τις εικόνες, να συζητησουμε για αυτά που διάβασαμε. 

 Από 9-10 μηνών αγόρασα πάνινα βιβλία, ή με χοντρό χαρτόνι με εικόνες και τα ξεφυλλιζαμε πχ αυτή είναι ή κοτουλα που κάνει αυγουλακια κ τρως το πρωί, κοιμάται στο κοτέτσι κτλ μικρές ιστορίες που με τον καιρό τις αποστηθιζε και όταν μίλησε μου τις έλεγε κι εκείνος. Τα λεπτοφυλλα παραμύθια τα εσκιζε και ο δικός μου, αλλά με τον καιρό μπορούσαμε να καθισουμε δέκα λεπτά να σχολιασουμε τις εικόνες αλλά κανένα ενδιαφέρον για το κείμενο. 

 

Είναι γλυκιά και ενδιαφέρουσα ρουτίνα για τα παιδιά το παραμύθι πριν τον ύπνο, αν μη τι άλλο πάνε με ενθουσιασμό στο κρεβάτι. Μπορείς να λες ιστοριουλες χαμηλοφωνα για να χαλαρώνει και σίγουρα αν ψαξεις θα βρεις βιβλία για την ηλικία του, με ήχους, χρώματα, ζωάκια. 

[Έσπερος]

Just now, Sentir...natureza είπε:

Η αλεπου παει στα μπουζουκια να βρει τ'αγορια και στο τελος τρωει και την πεθερα. Φεμινιστικα δυσκολευομαι να το ερμηνευσω..το αντιθετο θα ελεγα...ειναι λιγο προσβλητικο για το γυναικειο φυλο  Νομιζω οτι ειναι το μονο απο τα ποιοτικα που απορησα που γραψανε τετοιους στιχους!

Εγω το βλεπω οτι αφηνει τις δουλειες του σπιτιου κ την πεθερα που την καταπιέζει κ βγαινει εξω να διασκεδάσει. Αλλα οντως δεν ειναι απο τα πιο πετυχημένα. 

[samsympan]

Θα επισημάνω κάτι (έχει ειπωθεί και σε παλαιότερο post), πριν κρίνουμε ένα λογοτεχνικό έργο (αλλά και γενικότερα), θα πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη μας: το είδος του (πχ παραμύθι λαϊκό/έντεχνο, διήγημα, ποίηση, θέατρο, κλπ), πότε και που γράφτηκε, ποιες οι κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες, ποιος ο σκοπός του και λοιπές παραμέτρους. Μελετώντας κανείς υπό αυτό το πρίσμα τα λεγόμενα κλασσικά παραμύθια (και άλλα όπως πχ παραμύθια από την ελληνική, ασιατική, ρωσική, κλπ λαογραφία), μπορεί να κατανοήσει την ‘αλήθεια’ τους και ενδεχομένως να γοητευθεί από την ‘ατμόσφαιρα’ τους. Αυτά όσον αφορά την οπτική του ενήλικα. (Και προς υπεράσπιση της αγαπημένης μου Κοκκινοσκουφίτσας, Χιονάτης, Παπουτσωμένου γάτου και λοιπών σεσημασμένων ηρώων ).

 

Τώρα όσον αφορά την οπτική του παιδιού. Εδώ πριν κρίνουμε την καταλληλότητα ενός αναγνώσματος λαμβάνουμε υπόψη μας διαφορετικές παραμέτρους. Μερικές από αυτές είναι: Το βιβλίο που θα διαβάσουμε στο παιδί - η ιστορία που θα διηγηθούμε:

- Καλλιεργεί την γλωσσική του ανάπτυξη;

- Προπονεί την οπτική του οξύτητα;

- Συμβάλλει στην πνευματική του ανάπτυξη;

- Προωθεί υγιείς αξίες;

- Βοηθά το παιδί να κατανοήσει και να εκφράσει συναισθήματα;

- Ενισχύει θετικά την αντίληψη του εαυτού και των άλλων;

- Το παρακινεί να ανακαλύψει ηθικούς προβληματισμούς και να αποφανθεί επ’ αυτών;

- Καλλιεργεί την αισθητική του και την φιλαναγνωσία; Και λοιπές παραμέτρους.

 

Συμφωνώ με @Sentir...natureza, δεν επιλέγω ως πρώτα αναγνώσματα (ηλικίες κάτω των 2-2μισι) κλασικά παραμύθια. Οι διδαχές τους δεν αφορούν σε αυτήν την ηλικία και ενδεχομένως να παρερμηνευτούν ή ακόμη και να τρομάξουν το παιδί. Επιλέγω βιβλία με σύντομες ευχάριστες ιστορίες (θέλουμε το παιδί να χαρεί), ευδιάκριτες εικόνες (θέλουμε να εξασκήσει την παρατηρητικότητα του), μελωδικό κείμενο - κείμενο με ρίμες (θέλουμε να καλλιεργήσουμε την γλωσσική του ανάπτυξη), μεγάλη γραμματοσειρά (θέλουμε να το φέρουμε σε επαφή με τον γραπτό λόγο), με σελίδες από χοντρό χαρτόνι όπως λέει @vicky86. Για να μπορούν τα παιδικά χεράκια να τις γυρνούν μόνα τους και να μην σκίζονται εύκολα.

On 20/9/2019 at 12:06 ΜΜ, Iris89 είπε:

Εγώ του πήρα πρόσφατα ένα, το οποίο το ευχαριστήθηκε πάρα πολύ κάνοντας εκατό εκατομμύρια κομματάκια τις σελίδες! Το ευχαριστήθηκε όμως!  Απλώς αναρωτιέμαι μήπως έκανα κάτι λάθος. 

 

Κανένα λάθος! Και το σκίσιμο χαρτιών είναι μια συνήθης και ωφέλιμη ενασχόληση για το παιδί αυτής της ηλικίας. Δεν σκίζει το παιδί για να καταστρέψει. Σκίζει για να δημιουργήσει. Σκίζει επειδή ερευνά. Και έτσι μαθαίνει ότι έχει επίδραση πάνω στα πράγματα. Ότι αυτό που κάνει έχει αποτέλεσμα. Μαθαίνει να ξεχωρίζει ήχους, υφές και πολλά πολλά ακόμη. Για την χρήση αυτή έχουμε πρόχειρα περιοδικά/φυλλάδια/χρωματιστά χαρτιά που δεν χρειαζόμαστε και αφήνουμε το παιδί να τα σκίσει, να τα τσαλακώσει, να τα ανοίξει ξανά, να τα στοιβάξει, κλπ.

 

Εάν λοιπόν κρατώντας στα χέρια μας πχ την Κοκκινοσκουφίτσα εκδόσεις τάδε-εικονογράφηση τάδε και απαντάμε αρνητικά στα παραπάνω, εννοείται πως θα την επιστρέψουμε στο ράφι του βιβλιοπωλείου. Εάν κρατάμε την Κοκκινοσκουφίτσα εκδόσεις δείνα-εικονογράφηση δείνα και απαντάμε θετικά στα παραπάνω, μπορούμε να την επιλέξουμε. Αντίστοιχα, εάν μπορούμε να αφηγηθούμε την Κοκκινοσκουφίτσα προσαρμόζοντας την στα σημερινά δεδομένα και μεταφέροντας τα ωφέλιμα στοιχεία του παραμυθιού, τότε μπορεί να αποτελεί αγαπημένο μας παραμύθι. Εάν πάλι η Κοκκινοσκουφίτσα δεν μας αρέσει καθόλου γιατί δεν ταιριάζει στον τρόπο ζωής της οικογένειας μας ή την κοσμοθεωρία μας, τότε φυσικά υπάρχουν πάμπολλα άλλα αναγνώσματα να επιλέξουμε. Να επισημάνω κι εδώ όμως, ότι και πολλά σύγχρονα λογοτεχνικά έργα για παιδιά και μάλιστα έργα ορόσημα στην παιδική λογοτεχνία, κρίνονται ως αμφιλεγόμενα, έχουν αρχικά λογοκριθεί ακόμη και απαγορευτεί από βιβλιοθήκες και μετέπειτα εκθειαστεί, κλπ. Επίσης το πιο αθώο ανάγνωσμα, εάν το ακούσουμε από ‘κακό’ αφηγητή, πιθανότερο να το απορρίψουμε. Και το πιο αμφιλεγόμενο, εάν ακούσουμε από ‘καλό’ αφηγητή, πιθανότερο να κρατήσουμε την ουσία του.

 

Οπότε πάντοτε κριτική σκέψη όταν επιλέγουμε βιβλίο-ιστορία για να αφηγηθούμε στο παιδί. Και επιπλέον των παραπάνω, λαμβάνουμε υπόψη την ηλικία του. Το πόσο εκπαιδευμένος αναγνώστης είναι (πχ δεν είναι όλα τα παιδιά 3 χρονών ‘έτοιμα’ για τις ίδιες ιστορίες). Την μοναδική του προσωπικότητα (πχ. παιδί δυναμικό, παιδί με τάση για εξερεύνηση, παιδί επιφυλακτικό, κλπ). Την ψυχική του κατάσταση τη δεδομένη στιγμή (πχ. παιδί με ανάγκη οριοθέτησης, παιδί θλιμμένο, παιδί με απορίες, κλπ). Και εμείς, δεν διαβάζουμε διεκπεραιωτικά. Είμαστε παρόντες, εξιστορούμε και παράλληλα παρατηρούμε το παιδί, διαισθανόμαστε ή ακούμε τις απορίες του και απαντούμε, το παρακινούμε να μας πει τις σκέψεις του, συζητάμε και μαθαίνουμε κι εμείς από παιδί πώς να γίνουμε σωστότεροι αφηγητές.