ΧΩΡΙΣΜΟΣ......

[DESPOINA.GER]

κοριτσια γεια σας...... θα ηθελα την συμβουλη σας.σημερα μαλωσαμε πολυ αγρια με τον αντρα μου και δεν ξερω τι να κανω και πως να το χειριστω.ειμαστε 4,5 χρονια παντρεμενοι και εχουμε ενα κοριτσακι 3ετων και διδυμα αγορακια 4μηνων.το τελευταιο 6μηνο τρωγομαστε συνεχεια με τον αντρα μου,η αληθεια ειναι πως ηταν παντα νευρικος αλλα αυτο το διαστημα εχει ξεφυγει.λοιπον μαλωσαμε το πρωι γιατι για το τιποτα χτυπησε την μικρη στον ποπό και ενω του εχω πει επανειλημμένα οτι την μαλωνει αδικα πολυ αγρια και με βρισιες και καποιες φορες συμφωνει δεν μπορει να το διορθωσει,λοιπον οταν την χτύπησε τον εσπρωξα και του ειπα να μην το ξανακανει εκεινος εγινε τουρκος και ερχισε να με βριζει πολυ χυδαια(πραγμα που εχει ξανακανει πολες φορες) με επιασε απο το σβερκο και συγκρατιοταν να μην με χτυπισει μετα αρχισε να χτιπαει πορτες και να με βριζει ολα αυτα μπροστα στην μικρη και ενα απο τα μωρα που απο τον τρομο του τσιριζε, με τα πολλα στο τελος με απειλισε οτι θα το διαλυσουμε ετσι που κανω και πως θα αναβαλει την βαπτιση που ειχαμε προγραματισει το επομενο Σαββατο.απο τοτε δεν μιλιομαστε εννοητε την μικρη την πηγα στην μανα μου οπως ειχαμε κανονισει για σημερα (η ποια μανα μου δεν γνωριζει τιποτα φυσικα για το συμβαν) και αυτην την ωρα ειμαι μονη με τα μωρα γιατι ο συζυγος βγηκε εξω για εκδικηση.φυσικα και δεν θα ηθελα να χωρισω αλλα δεν μου αρεσει και αυτην η κατασταση που ειναι συνεχεια μεσα στα νευρα και βριζομαστε καθε μερα.τι μπορω να κανω????????

 

ισως να εισαστε και οι δυο κουρασμενοι και να ξεσπατε πιο ευκολα και με το παραμικρο. ολοι τα εχουμε περασει σε μικρη η μεγαλη ενταση αρκετες σκεφτηκαμε το χωρισμο.τα μικρα σας εχουν και μικρες διαφορες ηλικιας οποτε ειναι πιο δυσκολο και για εσας.

αν μπορειτε να χαλαρωσετε και να την ανακατεψετε αλλα ατομα.ας μη γινει συζητηση για χωρισμους .χαλαρωστε και κοιταξτε να τα βρειτε με συζητηση. δε νομιζω καποιος γονιος να θελει να χτυπαει τα παιδια του, απλα η κουραση και η πιεση της καθημερηνοτητας μας οδηγουν να χανουμε την υπομονη μας.

[stella.m]

ισως να εισαστε και οι δυο κουρασμενοι και να ξεσπατε πιο ευκολα και με το παραμικρο. ολοι τα εχουμε περασει σε μικρη η μεγαλη ενταση αρκετες σκεφτηκαμε το χωρισμο.τα μικρα σας εχουν και μικρες διαφορες ηλικιας οποτε ειναι πιο δυσκολο και για εσας.

αν μπορειτε να χαλαρωσετε και να την ανακατεψετε αλλα ατομα.ας μη γινει συζητηση για χωρισμους .χαλαρωστε και κοιταξτε να τα βρειτε με συζητηση. δε νομιζω καποιος γονιος να θελει να χτυπαει τα παιδια του, απλα η κουραση και η πιεση της καθημερηνοτητας μας οδηγουν να χανουμε την υπομονη μας.

ναι συγουρα εχεις δικαιο. η κορη μου εχει τρελη αδυναμια στον πατερα της και το ιδιο και αυτος απλα με απασχολει πολυ που ειναι τοσο νευρικος και ξεσπαει στο παιδι τις περισσοτερς φορες να της φωναζει χωρις λογο.κατι ακομα που με ενοχλει ειναι το βρισιμο καθημερινα σε μενα μπροστα στο παιδι και σχεδον παντα μετα απο μια ωρα ειναι σαν να μην εχει γινει τιποτα και μου κανει γλυκες και μιλαω για χοντρο βρισιμο.

[roubies]

ναι συγουρα εχεις δικαιο. η κορη μου εχει τρελη αδυναμια στον πατερα της και το ιδιο και αυτος απλα με απασχολει πολυ που ειναι τοσο νευρικος και ξεσπαει στο παιδι τις περισσοτερς φορες να της φωναζει χωρις λογο.κατι ακομα που με ενοχλει ειναι το βρισιμο καθημερινα σε μενα μπροστα στο παιδι και σχεδον παντα μετα απο μια ωρα ειναι σαν να μην εχει γινει τιποτα και μου κανει γλυκες και μιλαω για χοντρο βρισιμο.

 

Κοπέλα μου καταλαβαίνω πως η κατάσταση στο σπίτι είναι αρκετά δύσκολη με 3 παιδιά και μάλιστα μικρά.Σίγουρα η καθημερινότητα δεν βοηθάει και τα νεύρα δεν θέλει πολύ για να σπάσουν.Το θέμα είναι αν αντέχεις εσύ αυτήν την κατάσταση,γιατί φαντάζομαι πως και για σένα η καθημερινότητα είναι η ίδια.Έχεις μιλήσει μαζί του για τα πράγματα αυτά που σε απασχολούν σε μια ήρεμη συζήτηση?Υπάρχουν ειδικοί πια που μπορούν να τον βοηθήσουν στη διαχείρηση του θυμού του.Θα ήταν πρόθυμος να βοηθηθεί?Αναγνωρίζει πως κάνει λάθος?Δεν μένω τόσο στην ξυλιά της μικρής στο πωπό γιατί αυτά συμβαίνουν,όμως να ξέρεις πως οι φωνές χαράσονται βαθιά στις ψυχές των παιδιών.Δεν γίνεται να ζείτε έτσι κάθε μέρα.Πρέπει να πάρετε βοήθεια από κάποιον ειδικό αν δεν μπορείτε να τα βρείτε μόνοι σας.Σου εύχομαι καλή τύχη.

[polina26]

ναι συγουρα εχεις δικαιο. η κορη μου εχει τρελη αδυναμια στον πατερα της και το ιδιο και αυτος απλα με απασχολει πολυ που ειναι τοσο νευρικος και ξεσπαει στο παιδι τις περισσοτερς φορες να της φωναζει χωρις λογο.κατι ακομα που με ενοχλει ειναι το βρισιμο καθημερινα σε μενα μπροστα στο παιδι και σχεδον παντα μετα απο μια ωρα ειναι σαν να μην εχει γινει τιποτα και μου κανει γλυκες και μιλαω για χοντρο βρισιμο.

 

ο χωρισμός δεν είναι λύση, λύση είναι να βρείτε μια κοινή πορεία όπου τα πράγματα θα είναι ήρεμα και αν δεν μπορείτε να τα βρείτε μεταξύ σας καλύτερα να απευθυνθείτε σε ένα σύμβουλο γάμου

[stella.m]

καταρχην σας ευχαριστω ολες για τις συμβουλες σας.ναι εχουμε συζητησει πολλες φορες γιαυτο το θεμα και ναι παραδεχετε πως ειναι λαθος ο τροπος του(εννοω το βρισιδι) αλλα μετα απο ενα λεπτο μπορει να μπουρλοτιασει παλι και να ακουσεις δεν φανταζεστε τι πραγματα που με τιποτα δεν λεγονται στην μανα των παιδιων σου ακομα και αν ειναι τελειως σκαρτη και δεν ειμαι το ξερω κανω τα παντα εχω ενα παιδι 3χρονων και διδυμακια 4μηνων τα φροντιζω ολα μονη μου το σπιτι ειναι παντα στην εντελεια πεντακαθαρο γιατι ειναι και ιδιατροπος μαυτα το φαγητο καθε μερα ολες τις δουλειες του σπιτιου μονη μου βοηθεια απο πουθενα,την δουλεια μου την εχω να φερνω και εγω ενα μεροκαματο στο σπιτι προσορινα δεν δουλευω γιατι πηρα το 6μηνο να ξεπεταχτουν τα μικρα και τον ιανουαριο γυριζω στην δουλεια.νιωθω ενα απεραντο κενο αυτην την στιγμη με την χθεσινη συμπεριφορα του ηταν ετοιμος να με χτυπησει και για να κρατιθει αρχισε να χτιπαει τις πορτες.εχουμε μιλησει και εχουμε πει πως ειναι δυσκολη περιοδος και πρεπει να κανουμε πολη υπομονη και κουραγιο,εχουμε πει επανειλημμένα πως πρεπει να συγκρατιομαστε και να μην ξεσπαμε τα νευρα μας ο ενας στον αλλον και ειδικα στο παιδι που του βαζει τις φωνες με το παραμικρο ενω ειναι πολυ ησυχη και δεν μας δημιουργει προβλημα.αναγκαζομαι την ωρα που την μαλωνει να του λεω να μην το κανει και το περνει πως τον ξεμπροστιαζω στο παιδι και θελω να φενομαι εγω η καλη.συγνωμη σας κουρασα αλλα δεν θελω να τα πω σε καποιον απο το περιβαλον μας για να μην γινουν χειροτερα .

[roubies]

καταρχην σας ευχαριστω ολες για τις συμβουλες σας.ναι εχουμε συζητησει πολλες φορες γιαυτο το θεμα και ναι παραδεχετε πως ειναι λαθος ο τροπος του(εννοω το βρισιδι) αλλα μετα απο ενα λεπτο μπορει να μπουρλοτιασει παλι και να ακουσεις δεν φανταζεστε τι πραγματα που με τιποτα δεν λεγονται στην μανα των παιδιων σου ακομα και αν ειναι τελειως σκαρτη και δεν ειμαι το ξερω κανω τα παντα εχω ενα παιδι 3χρονων και διδυμακια 4μηνων τα φροντιζω ολα μονη μου το σπιτι ειναι παντα στην εντελεια πεντακαθαρο γιατι ειναι και ιδιατροπος μαυτα το φαγητο καθε μερα ολες τις δουλειες του σπιτιου μονη μου βοηθεια απο πουθενα,την δουλεια μου την εχω να φερνω και εγω ενα μεροκαματο στο σπιτι προσορινα δεν δουλευω γιατι πηρα το 6μηνο να ξεπεταχτουν τα μικρα και τον ιανουαριο γυριζω στην δουλεια.νιωθω ενα απεραντο κενο αυτην την στιγμη με την χθεσινη συμπεριφορα του ηταν ετοιμος να με χτυπησει και για να κρατιθει αρχισε να χτιπαει τις πορτες.εχουμε μιλησει και εχουμε πει πως ειναι δυσκολη περιοδος και πρεπει να κανουμε πολη υπομονη και κουραγιο,εχουμε πει επανειλημμένα πως πρεπει να συγκρατιομαστε και να μην ξεσπαμε τα νευρα μας ο ενας στον αλλον και ειδικα στο παιδι που του βαζει τις φωνες με το παραμικρο ενω ειναι πολυ ησυχη και δεν μας δημιουργει προβλημα.αναγκαζομαι την ωρα που την μαλωνει να του λεω να μην το κανει και το περνει πως τον ξεμπροστιαζω στο παιδι και θελω να φενομαι εγω η καλη.συγνωμη σας κουρασα αλλα δεν θελω να τα πω σε καποιον απο το περιβαλον μας για να μην γινουν χειροτερα .

 

Κοπέλα μου δεν μας κουράζεις καθόλου και μάλιστα καλά κάνεις και τα λες για να μην τα κουβαλάς όλα μέσα σου γιατί κάποια στιγμή δεν θα αντέξεις άλλο.Τουλάχιστον όταν τα μοιράζεσαι κάπως φεύγει ένα βάρος.Σίγουρα την ώρα που μαλώνει το παιδί και εσύ επεμβαίνεις νιώθει ότι τον ακυρώνεις σαν πατέρα και θα μπορούσα να συμφωνήσω σε αυτό μαζί του με την έννοια ότι το παιδί παίρνει το μήνυμα ότι δεν υπάρχει κοινή γραμμή μεταξύ του μπαμπά και της μαμάς όσον αφορά στην αγωγή του,όμως εσύ λες ότι αυτό γίνεται άδικα,οπότε αναγκάζεσαι να επέμβεις και ίσως να έχεις δίκιο.Πάντως πραγματικά σε συμβουλεύω να πάτε σε έναν ειδικό γιατί αν αυτό το αφήσεις μπορεί να χειροτερεύει και στο τέλος να αναπτύξεις πολύ άσχημα συναισθήματα για τον άνθρωπο που κάποτε ερωτεύτηκες,αγάπησες και είναι ο πατέρας των παιδιών σου.Αφού αναγνωρίζει το λάθος του θα θέλει προφανώς να το διορθώσει,αλλά μάλλον δεν ξέρει τον τρόπο και ένας ειδικός θα σας δείξει το δρόμο.Οι άντρες πολλές φορές κουβαλάνε άγχη και σκέψεις που εμείς δεν κάνουμε,νιώθουν τελείως διαφορετικά από εμάς και το χειρότερο είναι πως δεν τα συζητάνε γιατί από τη φύση τους είναι φτιαγμένοι στο να δίνουν αυτοί οι ίδιοι τις λύσεις στα προβλήματά τους.Όταν λοιπόν δεν μπορούν να βρουν τη λύση νιώθουν αναπαρκείς και συμπεριφέρονται κάπως.Αυτά δεν τα λέω εγώ από μόνη μου,τα έχω διαβάσει σε βιβλίο γραμμένο από ψυχολόγο για τις διαφορές των δύο φύλλων.Γι'αυτό σου λέω η λύση είναι να ζητήσετε βοήθεια.Στο βιβλίο αυτό έλεγε,πως μόνο αν νιώσουν ότι βρίσκονται σε αδιέξοδο θα ζητήσουν βοήθεια και γι'αυτό σε ρώτησα αν καταλαβαίνει ότι κάνει λάθος.Αυτό δείχνει ότι θα είναι ίσως πιο δεκτικός.Θα σου πρότεινα για να πραγματοποιήσεις τον σκοπό σου και να πάτε τελικά στον ειδικό να μην του φορτώσεις όλο το φταίξιμο,αλλά να πεις πως και οι δύο το έχετε ανάγκη.Ελπίζω σύντομα να έχουμε νέα σου.Εμείς εδω θα είμαστε να ανταλλάζουμε απόψεις όποτε το έχεις ανάγκη ή όποτε νιώθεις ότι θες να μιλήσεις σε κάποιον.Σε φιλώ!!!

[stella.m]

Κοπέλα μου δεν μας κουράζεις καθόλου και μάλιστα καλά κάνεις και τα λες για να μην τα κουβαλάς όλα μέσα σου γιατί κάποια στιγμή δεν θα αντέξεις άλλο.Τουλάχιστον όταν τα μοιράζεσαι κάπως φεύγει ένα βάρος.Σίγουρα την ώρα που μαλώνει το παιδί και εσύ επεμβαίνεις νιώθει ότι τον ακυρώνεις σαν πατέρα και θα μπορούσα να συμφωνήσω σε αυτό μαζί του με την έννοια ότι το παιδί παίρνει το μήνυμα ότι δεν υπάρχει κοινή γραμμή μεταξύ του μπαμπά και της μαμάς όσον αφορά στην αγωγή του,όμως εσύ λες ότι αυτό γίνεται άδικα,οπότε αναγκάζεσαι να επέμβεις και ίσως να έχεις δίκιο.Πάντως πραγματικά σε συμβουλεύω να πάτε σε έναν ειδικό γιατί αν αυτό το αφήσεις μπορεί να χειροτερεύει και στο τέλος να αναπτύξεις πολύ άσχημα συναισθήματα για τον άνθρωπο που κάποτε ερωτεύτηκες,αγάπησες και είναι ο πατέρας των παιδιών σου.Αφού αναγνωρίζει το λάθος του θα θέλει προφανώς να το διορθώσει,αλλά μάλλον δεν ξέρει τον τρόπο και ένας ειδικός θα σας δείξει το δρόμο.Οι άντρες πολλές φορές κουβαλάνε άγχη και σκέψεις που εμείς δεν κάνουμε,νιώθουν τελείως διαφορετικά από εμάς και το χειρότερο είναι πως δεν τα συζητάνε γιατί από τη φύση τους είναι φτιαγμένοι στο να δίνουν αυτοί οι ίδιοι τις λύσεις στα προβλήματά τους.Όταν λοιπόν δεν μπορούν να βρουν τη λύση νιώθουν αναπαρκείς και συμπεριφέρονται κάπως.Αυτά δεν τα λέω εγώ από μόνη μου,τα έχω διαβάσει σε βιβλίο γραμμένο από ψυχολόγο για τις διαφορές των δύο φύλλων.Γι'αυτό σου λέω η λύση είναι να ζητήσετε βοήθεια.Στο βιβλίο αυτό έλεγε,πως μόνο αν νιώσουν ότι βρίσκονται σε αδιέξοδο θα ζητήσουν βοήθεια και γι'αυτό σε ρώτησα αν καταλαβαίνει ότι κάνει λάθος.Αυτό δείχνει ότι θα είναι ίσως πιο δεκτικός.Θα σου πρότεινα για να πραγματοποιήσεις τον σκοπό σου και να πάτε τελικά στον ειδικό να μην του φορτώσεις όλο το φταίξιμο,αλλά να πεις πως και οι δύο το έχετε ανάγκη.Ελπίζω σύντομα να έχουμε νέα σου.Εμείς εδω θα είμαστε να ανταλλάζουμε απόψεις όποτε το έχεις ανάγκη ή όποτε νιώθεις ότι θες να μιλήσεις σε κάποιον.Σε φιλώ!!!

τελικα προσπαθησα προχθες να το συζητησω μαζι του αλλα δυστυχως δεν ηθελε με τιποτα, του ζητησα συγνωμη και προσπαθησα να του εξηγησω για μια φορα ακομα γιατι αναγκαζομαι να επεμβαινω αλλα απλα με ειρωνευτηκε και μου ειπε πως δεν υπαρχει τιποτα να συζητησουμε. απο τοτε δεν ξαναμιλησαμε για το συμβαν,την επομενη μερα αρχισε να μου μιλαει καπως αλλα οχι τιποτα ιδιαιτερο τα τυπικα ας πουμε .απλα νομιζω πως για μια φορα ακομα το θαψαμε το προβλημα αλλα δεν θα αργισει να ξαναβγει μπροστα μας.λεω να περιμενω να γινει η βαφτιση και μετα θα κανω μια προσπαθεια για ζυζητηση ακομα.σε αυτο που λες roubies εχεις απολυτο δικαιο απο εκει που μεχρι πριν λιγους μηνες ειμουν τρελα ερωτευμενη με αυτον τον ανθρωπο τωρα εχω αρχισει να ασχημα συναισθηματα πολες φορες.

[iphigen]

Κορίτσια καλησπέρα

 

Είμαι παντρεμένη και έχουμε με τον άντρα μου ένα αγόρι σχεδόν τριών ετών και ένα κορίτσι ενός μήνα. Με τον άντρα μου είμαστε μαζί 4 χρόνια.

Παντρευτήκαμε πολύ γρήγορα και η αλήθεια είναι ότι πήγαιναν πολύ καλά. Με τον ερχομό του πρώτου μας παιδιού άρχισαν κάποια προβλήματα τα οποίτα όμως ξεπεράστηκαν μόλις ξεπετάχτηκε και προφανώς πριν μιλούσε η κούραση.

Αυτήν την φορά όμως από την εγκυμοσύνη μου ακόμα τα πράγματα δεν πάνε καλά. Δεν με καταλάβαινε στην εγκυμοσύνη (η οποία ηταν και προβληματική) δεν μπορούσαμε να κάνουμε και σεξ (ισωσ φταιει και αυτό) δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε για σχεδόν τίποτα και τώρα από μια χαζή αφορμή μου ζητάει να μείνουμε μαζί αλλά να μιλάμε μόνο για τα παιδιά μέχρι τουλάχιστον αυτά να μεγαλώσουν.

Είναι καλή ιδέα? Φοβάμαι και τον χωρισμό γιατί λόγω και της κρίσης είμαι άνεργη.

[peach]

Stella.m θα συμφωνήσω με την Roubies. Πρέπει να ζητήσετε βοήθεια αν πραγματικά θέλετε να μην χωρίσετε. Δεν μπορείς να ζεις κάτω από συνθήκες βίας, σωματικής και ψυχικής. Κυρίως όμως δεν πρέπει τα παιδιά να ζουν έτσι. Εσύ είσαι μεγάλη και όπως και να το κάνουμε πιο δυνατή. Τα παιδιά όμως πάντα επηρρεάζονται πολύ βαθιά απ'ότι γίνεται γύρω τους. Ακόμη κι αν δεν βρίζει αυτά, αλλά εσένα, αυτά θα πληγώνονται.

 

iphigen η περίπτωσή σου είναι λίγο διαφορετική. Δεν μου αρέσει καθόλου αυτό που πρότεινε ο άντρας σου. Τι πάει να πει να μιλάτε μόνο για τα παιδιά; Δηλαδή θα μένετε στο ίδιο σπίτι σαν συγκάτοικοι και ο καθένας θα κάνει τη ζωή του; Είχα φίλους που οι γονείς τους το έκαναν αυτό - δεν μπορώ να σου πω ότι ήταν πολύ ευτυχισμένα παιδιά και όσο μεγάλωναν είχαν διάφορα ψυχολογικά. Και αυτοί ήταν μάλλον η καλή περίπτωση, γιατί είχαν μεγάλο σπίτι όπου ο καθε γονιός είχε το δωμάτιό του και μεταξύ τους είχαν πολύ καλές σχέσεις. Τα παιδιά θέλουν μεν να είναι οι γονείς τους μαζί, αλλά από την άλλη θέλουν να είναι και οι ίδιοι ευτυχισμένοι. Και σε σένα θα πρότεινα να μιλήσετε με ένα ψυχολόγο για να βρείτε τη ρίζα του προβλήματος.

[carenina]

Κορίτσια καλησπέρα

 

Είμαι παντρεμένη και έχουμε με τον άντρα μου ένα αγόρι σχεδόν τριών ετών και ένα κορίτσι ενός μήνα. Με τον άντρα μου είμαστε μαζί 4 χρόνια.

Παντρευτήκαμε πολύ γρήγορα και η αλήθεια είναι ότι πήγαιναν πολύ καλά. Με τον ερχομό του πρώτου μας παιδιού άρχισαν κάποια προβλήματα τα οποίτα όμως ξεπεράστηκαν μόλις ξεπετάχτηκε και προφανώς πριν μιλούσε η κούραση.

Αυτήν την φορά όμως από την εγκυμοσύνη μου ακόμα τα πράγματα δεν πάνε καλά. Δεν με καταλάβαινε στην εγκυμοσύνη (η οποία ηταν και προβληματική) δεν μπορούσαμε να κάνουμε και σεξ (ισωσ φταιει και αυτό) δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε για σχεδόν τίποτα και τώρα από μια χαζή αφορμή μου ζητάει να μείνουμε μαζί αλλά να μιλάμε μόνο για τα παιδιά μέχρι τουλάχιστον αυτά να μεγαλώσουν.

Είναι καλή ιδέα? Φοβάμαι και τον χωρισμό γιατί λόγω και της κρίσης είμαι άνεργη.

ειχα και εγώ αναλογα προβληματα με τον ερχομο του δευτερου παιδιου ωσπου ο αντρας μου προτεινε το ιδιο με τον δικο σου-σχεδον να ειμαστε απλοι συγκατοικοι για τα παιδια-..σοκαριστηκα δεν λέω...τον αγαπω όμως πολυ και πηγα σε συμβουλο γάμο , πάλεψα, αγωνίστηκα και τελικα τον κατεκτησα πάλι..σου προτεινω να μην αφησεις τα οπλα αμαχητί...

[iphigen]

ειχα και εγώ αναλογα προβληματα με τον ερχομο του δευτερου παιδιου ωσπου ο αντρας μου προτεινε το ιδιο με τον δικο σου-σχεδον να ειμαστε απλοι συγκατοικοι για τα παιδια-..σοκαριστηκα δεν λέω...τον αγαπω όμως πολυ και πηγα σε συμβουλο γάμο , πάλεψα, αγωνίστηκα και τελικα τον κατεκτησα πάλι..σου προτεινω να μην αφησεις τα οπλα αμαχητί...

 

 

Μπορεις να μου πεις αν σε συμβουλο γαμου πηγες μονη ή με τον άντρα σου? Γιατι ο δικος μου και δεν ξερω αν θελει αλλα και να συμφωνησει τα ωραρια του ειναι περιεργα. Παντως και εγω δεν θελω να τα παρατησω

[roubies]

Μπορεις να μου πεις αν σε συμβουλο γαμου πηγες μονη ή με τον άντρα σου? Γιατι ο δικος μου και δεν ξερω αν θελει αλλα και να συμφωνησει τα ωραρια του ειναι περιεργα. Παντως και εγω δεν θελω να τα παρατησω

 

Κοπέλα μου λογικά ακόμα κι αν πας αρχικά μόνη σου κάποια στιγμή θα πρέπει να εμφανιστεί και ο άντρας σου,αφού η υπόθεση γάμος αφορά και στους δύο σας.Πρέπει να το παλέψετε γιατί η λύση που πρότεινε ο άντρας σου δεν είναι η ιδανική.Τα παιδιά ακόμα κι αν δεν υπάρχουν τσακωμοί στο σπίτι,αντιλαμβάνονται την παγωμάρα μεταξύ των γονιών τους και αυτό δεν είναι ό,τι καλύτερο.Για να νιώθουν καλά τα παιδιά,πρέπει πρώτα να νιώθουν καλά οι γονείς,πράγμα το οποίο προφανώς δεν συμβαίνει στην περίπτωσή σας.Ο ερχομός των παιδιών απαιτεί ατσάλινα νεύρα και πολλά ζευγάρια δοκιμάζονται,αξίζει όμως να το παλεύουν.Αυτό σε συμβουλεύω να κάνεις και εσύ και σου εύχομαι από καρδιάς να πάνε όλα καλά.

[kel]

Γλυκια μου iphigen σκεψου λιγο τη ζωη σου μακροπροθεσμα. Ποσα χρονια νομιζεις οτι θα αντεξεις να ζεις συμβατικα? ένα ίσως δυο? υπαρχει ανθρωπος που μπορει να αντεξει χωρις συντροφικοτητα, χωρις το χαδι του αγαπημενου ? Αργα ή γρηγορα και οι δυο θα παγωσετε και θα αναζητησετε αλλου την αγαπη. Ειναι λοιπον δεδομενο οτι αν δεν παρετε βοηθεια τωρα καποια στιγμη ο συμβατικος γαμος σας θα διαλυθει οριστικα. Και τι σημαινει θα μεινετε μαζι για τα παιδια? Μετα απο 18 χρονια που τα παιδια θα φυγουν για δουλειες ή σπουδες θα ειστε δυο σαρανταρηδες χωρις λογο υπαρξης στο ιδιο σπιτι?

Καλη μου δεν ζει ο ανθρωπος χωρις αγαπη. Παρτε βοηθεια τωρα και οι δυο μαζι. Αν πραγματικα ειναι οι δυσκολιες που δημιουργησαν την αποσταση αξιζει να προσπαθησετε. Αν ο συζυγος επιμενει και δε θελει και θεωρει το συμβατικο γαμο λυση τοτε κατι κρυβεται απο πισω. Σκεψου και την πιθανοτητα να το κανει για να σε φοβισει. Δυστυχως καποια ανασφαλη ατομα αντρες ή γυναικες "εκβιαζουν" συναισθηματικα το/τη συντροφο τους απειλωντας ειτε με χωρισμο ειτε με απομακρυνση προκειμενου να επιβαλλουν τα θελω τους στη σχεση και να περναει παντα το δικο τους.

Αν πραγματικα ομως αγαπαει τα παιδια του εχει υποχρεωση να προσπαθησει να στηριξει την οικογενεια που εκανε οχι απλα παραμενοντας στο σπιτι αλλα παραμενοντας στη σχεση.

Καντε μια προσπαθεια και θα ανακαλυψτε αν μπορειτε να ειστε μαζι αλλα τουλαχιστον προσπαθηστε.

Και κατι ακομη : μη σε παραμυθιασει κανεις οτι δυστυχισμενοι γονεις μπορουν να μεγαλωσουν ευτυχισμενα παιδια. Ενας γονιος που εχει πικριες, συναισθηματικα απωθημενα, εχει παραιτηθει απο το δικαιωμα του να αγαπησει και να αγαπηθει δεν μπορει να μεγαλωσει ευτυχισμενα παιδια. Τα παιδια εχουν ευαισθητα ρανταρ και καταλαβαινουν ακομη και αυτα που δεν τους λεμε. Ψυχανεμιζονται το κλιμα και την ατμοσφαιρα του σπιτιου και ειναι ικανα να αντιληφθουν οτι κατα δεν παει καλα στις σχεσεις των γονιων τους. Και αυτη ειναι ακομη πιο δυσκολη κατασταση ακομη και απο ενα διαζυγιο. Γιατι οταν το παιδι μεγαλωνει στη συναισθηματικη αβεβαιοτητα ειναι πολυ πιο δυσκολο ακομη και απο ενα διαζυγιο . Το διαζυγιο το παιρνει αποφαση και το επεξεργαζεται. Η ανυπαρξια σχεσης ομως του δημιουργει ακομη περισσοτερη ανασφαλεια και το κανει να υποφερει. Γι'αυτο πραγματικα πεισε το συζυγο οτι αφου αγαπαει τα παιδια του τοσο ωστε να "θυσιαστει" σε ενα συμβατικο γαμο , το λιγοτερο που θα μπορουσε να κανει ειναι να παλεψει για αυτα μαζι σου προσπαθωντας να θυμηθειτε ξανα τι ειναι αυτα που σας ενωσαν σαν ζευγαρι και σαν εκαναν να αγαπηθειτε στην αρχη. Και ισως αυτο πραγματικα σας λειπει , να ξαναζησετε αυτα που νιωσατε και να ξυπνησετε μεσα σας σας τους λογους που σας εφεραν κοντα και σας οδηγησαν να κανετε οικογενεια. Πραγματικα σου ευχομαι καλη τυχη και ολα να πανε καλα για την οικογενεια σου.

[swanocean]

Πάολλές φορές το έχω σκεφτεί όταν τσακωνόμαστε άσχημα αλλά μετά το προσπερνάω...χαζομάρα της στιγμής...

[antraki]

:lol: :lol: :lol: :lol:

to exo skeftei alla telika otan eheis paidi den einai afto pou prepei na ginei.Ofeileis na to xanaskefteis kai na deis poia einai telika ta synaisthimata sou, afta pou se ekanan na ftaseis ta skalia tis ekklisias

[stella.m]

Ετσι ειναι οπως τα λενε τα κοριτσια,τις περισσοτερες φορες ξερουμε τι πρεπει να κανουμε και τι ειναι σωστο και λαθος απλα μας επιρεαζει το συναισθημα.αν ειχατε υποψειες οτι ο συντροφος σας σας απατα τι θα κανατε? το ρωταω γιατι βρηκα κλησεις στο κινητο του τις ποιες ειχε διαγραψει βεβαια αλλα τις βρηκα απο ενα αρχειο που δεν ξερει οτι υπαρχει η κλησεις αυτες εγιναν το σαβ/κο που ελειπε εκτος πολης για την δουλεια του και γυρισε σημερα το πρωι.αν του πω για τις κλησεις φανταζομαι θα βρει χιλιες δικαιολογιες και εγω δεν θα μπορω να αποδειξω τιποτα,τι να κανω να του πω η απλα να περημενω?

[real thing]

ξερεις σε ποιον ανηκει ο αριθμος?μην κανεις βιαστικες κινησεις.ψυχραιμια κοπελα μου.

[stella.m]

ναι σε μια κοπελα απο αθηνα,δεν την γνωριζω απλα ετσι την εχει αποθηκευμενη ευα αθηνα,εκει ητν και αυτος για δουλειες αλλα μαλλον τα συνδιασε.τι να κανω να προσπαθησω να τον ψαρεψω?

[real thing]

και πως θα τον ψαρεψεις??αν δεν την ξερεις πως να του το πεις?εγω λεω να δεις αν ξαναεπικοινωνησει,να μαζεψεις στοιχεια γιατι θα σε τουμπαρει σιγουρα.θα σε πει και τρελλη στο τελος και τιποτα δε θα κανεις!

[real thing]

εχει fb?δες αν εχει καμια ευα φιλη που να μην ξερεις.

[stella.m]

δεν εχει στο φβ το εψαξα.ααα και κατι ακομα μου ειπε οτι ηταν χαλια και κοιμηθηκε κατα της 11 ενω της εχει κανει κληση στης 1 την νυχτα

[real thing]

δε μπορω καθολου.αν μαθεις κατι τετοιο πως σκοπευεις να το αντιμετωπισεις??εχεις πολλα προβληματα ηδη εχω διαβασει.

[stella.m]

με τα πολλα του ειπα και στην αρχη τα αρνιθηκε φυσικα και πηγε να με βγαλει τρελλη μετα καταλαβε οτι ξερω κατι και παραδεχτικε οτι την πηρε τηλ αλλα απλα για να την ρωτησει τι κανει(φυσικα οι φορες που της τηλ ηταν 5 σε διαστημα 3ωρων απο τις 11 μεχρι τις 1 το βραδυ),ειναι απλα φιλη του ειπε,μετα αρχισε να νευριαζει γιατι εψαξα το κινητο του και να μην με νιαζει τι κανει και δεν θα μου δωσει λογαριασμο μετα και απο το βρισιμο με ενειμερωσε οτι απο δω και περα θα με κερατωνει για να μαθω.οπως λεει και η παροιμια εκει που μας χρωσταγανε μας πηραν και το βοδι!!! θα ηθελα να ρωτησω θα πιστευε καμια σας πως μπορει να μην ειναι τιποτα?ειχε 5 κλησεις τις ωρες που ανεφαρα και ενα μηνυμα τις οποιες και διεγραψε,μου ειπε οτι κοιμοταν αποτις 11 και ειχε απενεργοποιησει το κινητο για να μην τον ξυπνησει κανεις ενω απο τις κλησεις φενετε οτι το ειχε ανοιχτο τουλαχιστων ως τις 1,και αντι να προσπαθησει να δικαιολογιθει εξαγριοθηκε κιολας οτι ειναι σωστος και εγω τρελλη που του κανω σκινη για το τιποτα?

[corina]

με λύπη μου σου λέω ότι η αντίδρασή του είναι κλισε...... σαν να το ζω ξανά μετά από 10 χρόνια.......

[stella.m]

με λύπη μου σου λέω ότι η αντίδρασή του είναι κλισε...... σαν να το ζω ξανά μετά από 10 χρόνια.......

ναι ε??? συμπασχουσα δηλαδη corinaki? και τι εκανες τελικα?ειναι φως φαναρι ετσι?