Καλησπέρα σας,
Ειμαι μαμά ενός μικρού κοριτσιού που πλησιάζει τα πέντε, και προβληματίζομαι για το αν θα ηταν καλο να αποκτήσουμε με τον άντρα μου ένα ακομα παιδάκι. Ειμαι 39 χρονων κι ο άντρας μου 43. Οταν η μικρουλα μας ηταν γύρω στα δυο, προσπαθήσαμε για δεύτερο παιδί κι αφού έμεινα έγκυος, στην αμνιοπαρακέντηση βρέθηκε σοβαρό νόσημα οποτε αναγκαστήκαμε να οδηγηθούμε σε αποβολή. Αν και στην αρχή φάνηκε να το αντιμετωπίζω με ψυχραιμία, τελικά μου κόστισε πολυ ψυχικά. Ακολούθησα φαρμακευτική αγωγή και στην περίοδο της καραντίνας εμφάνισα ταυτόχρονα και κατάθλιψη που ομως μετα απο ένα 6μηνο πέρασε. Τωρα κάνω μια προσπαθεια κι εχω περιορίσει με την εποπτεία και της γιατρού μου τη δοσολογία του φαρμάκου κι αισιοδοξώ οτι θα καταφέρω να τα σταματήσω τελείως. Μονο με μια τετοια προϋπόθεση θα ήθελα να εχω μια εγκυμοσύνη γιατι με φοβίζουν οι συνέπειες που μπορεί ένα φαρμακο να εχει στο έμβρυο. Έστω οτι καταφέρνω να απ εμπλακώ απο τη φαρμακευτική αγωγή… με απασχολεί πολυ και κάτι αλλο… Ο πατερας μου δε ζει και η μαμά μου πριν λίγους μήνες εμφάνισε υποτροπή σε πολυ παλιότερο σοβαρό προβλημα υγείας που είχε ( καρκίνο) και πραγματικά δεν ξέρω πως μπορεί να εξελιχθεί η υγεία της. Εχω κι ένα μικρότερο αδερφό που γενικά βοηθάει στο θέμα της μητέρας μου.
Τωρα που η μικρή μου κόρη εχει μεγαλώσει, θεωρώ οτι ξέρω περίπου τι να περιμένω με τη γέννηση ενός ακομα παιδιού αλλα νιώθω και πολυ φοβισμένη… γιατι ισως δε θα μπορεσω να ανταποκριθώ συναισθηματικά σε όλο αυτο:Η μητέρα μου, η φροντίδα του σπιτιού, το παιδί, ένα ακομα παιδί… Απο τη μια δε θέλω το παιδί μου να ειναι μοναχοπαίδι, απο την αλλη φοβάμαι μηπως καταρρεύσω και δεν ανταποκριθώ καλά στους ρόλους που εχω. Γενικά εχουμε με το σύζυγο μου πολυ καλές δουλειές, μισθούς, οικονομική άνεση κ θα μπορούσαμε ισως κ βοήθεια απο γυναικα να εχουμε, ακομα και να σταματήσω απο τη δουλειά για κάποιο χρονικό διάστημα.
Το σκέφτομαι συνέχεια και δεν ξέρω τι να κάνω… Ο άντρας μου περιμένει να δει πως θα ειναι χωρίς τα φάρμακα γιατι μονο αν ειμαι καλά θέλει να προχωρήσουμε. Εγω αισιοδοξώ οτι θα απεμπλακω ομαλά αλλα με φοβίζει όλο το υπόλοιπο.